(แค่อยากระบาย)ทำไมเราต้องชอบพี่เค้าด้วยว่ะแต่ถ้ามีโอกาสก็อยากจะบอกนะว่าชอบแต่ก็อาย

[Ajalaya2]

แค่อยากระบายเริ่มตั้งแต่ตอนเเรกที่เราเข้ามาอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ตอนนั้นอายุ10ปี ตอนนี้11จะ12ปีแล้ว เข้าเรื่อง   เราก็ไม่สนใจใครมากเท่าไหร่ ถ้าให้พูดคือ ไม่ได้ชอบใครเลย จนเพื่อนถามว่า "แกชอบใครว่ะ"เราตอบไปว่า"เราไม่มีคนที่ชอบหรอก" เพื่อนมันก็ถามว่าทำไมบ้างอะไรแบบเนี่ย พอตอนสอบเสร็จ ปิดเทอมใหญ่(ขอข้ามนะ) ตอน ป.5 คิดว่าจะไม่ชอบใครก็ต้องมาชอบ จำได้ว่า เจอกันที่เซ็นทั้น ตอนวันเด็ก วันอาทิตย์ พอเจอกันก็รู้สึกว่าหน้าพี่เค้าคุ้นๆ พอหันไปมองอีกครั้งก็จ้องตากัน เราก็เดินตามพ่อแม่ไปแล้วมองพี่เค้าไป พี่เค้ามองแล้วอยู่นิ่งซึ่งไปอ่านมาพอดีว่าถ้าใครจ้องตากันเกิน 3 วิ อาจจะมีความรู้สึกชอบขึ้นมา แล้วเราอะเขิลแบบ ไม่เข้าใจตัวเองอะ ใครเคยเป็นบ้าง แบบว่า เห้ย ทำไมเราใจเต้นแรงวะ หรือ กูชอบพี่เค้า หลังจากนั้นก็เจอพี่เค้าบ่อยชึ้น เพราะ เราได้เป็นพิธีกรในงานวิชาการของโรงเรียน พี่เค้าก็ด้วย  เออ มีตอนนึง ตอนที่ซ้อมอยู่บนเวที ไมค์เรามันเสียงเบาเราเลยเปลี่ยนไมค์  พอเราได้ไมค์เรายังไม่ได้เปิดตรงสวิต มืออีกค้างถือไมค์อยู่ ไม่รู้ว่าทำไมไม่เอาไมค์ไปให้พี่เค้าถือ แต่เราหันไปทางพี่เค้าแล้วพี่ก็เอามือพี่เค้ามาเปิดสวิตให้ พี่เค้าใช้นิ้วชี้กดส่วนนิ้วอื่นประคองไมค์ แต่มันไม่ใช่แค่โดนมือเราแต่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่พี่เค้าจับมือเราไปเลย ตอนนั้นเกร็งมากกกก พอมาถึงวันที่พี่เค้าจบ คือสายชั้นพี่เค้าจะสอบก่อนเดือนนึง แล้วเราบอกเพื่อนสนิทเราแล้วว่าเราชอบพี่เค้า เพื่อนเราดีใจมากกกกก พอมาถึงวันก่อนสอบของเราเพราะพี่เค้าได้ติวมา1เดือน วันนั้นเป็นวันเขียนเสื่อแต่เราไม่ได้เขียนให้พี่เค้า พอพักเที่ยงเสร็จขึ้นมาบนห้อง เรา.............ร้องไห้ แต่ก็ไม่มีใครรู้หรอก พอจบจากวันนั้นเราก็บอกกับตัวเองว่า กูจะเอาพี่เค้ามาเป็นแฟนให้ได้ ตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น เพราะเรามีเฟสพี่เค้าแล้ว แล้วก็ไม่อยากบอกอะไรละ แต่อยากบอกคนที่อ่านนะว่าถ้าโอกาสมันอยู่ใกล้มือเราอะ เราก็คว้ามันมาเลย เพราะ เราก็ยังไม่ได้บอกชอบพี่เค้านั้นแหละ โอกาสของเรามันแค่ ข้อความแค่นั้นแหละ ก็ไปละนะ บาย~~~good luck