ฝืนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ แต่ไม่กล้าคุยกับพ่อแม่ทำไงดีคะ

[noname]

ขอเกริ่นก่อนว่า เราเป็นพี่คนโตค่ะ ด้วยความที่เป็นลูกคนโตทำให้ต้องแบกความหวังอะไรมาตั้งแต่เด็กๆ เรารู้ว่าพ่อแม่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เรากดดัน แต่ด้วยปัจจัยอะไรหลายๆอย่างมันทำให้เราเป็นคนที่คิดมากกว่าพูด บวกกับตอนเด็กเราต่อนข้างเรียนดีมาก เลยทำให้ความหวังที่พ่อแม่มีให้เรามันยิ่งสูงขึ้น จริงๆเราอยากเป็นหมอค่ะ แต่ว่าเราสอบไม่ติด เรามีความคิดอยากซิ่วตลอดเวลาในหัว เพราะเราไม่ชอบสิ่งที่เรียนตอนนี้เลย มีแต่คนบอกว่าทนอีก 2 ปี(ตอนนี้ จขกท อยู่ปี 2 ค่ะ) เดี๋ยวก็จบแล้ว แต่เราไม่โอเคกับสิ่งที่เรียนเลย ไม่โอเคถึงขั้นร้องไห้ทุกวัน เราเป็นคนชอบเรียนอิ้ง ชีวะ เคมี แต่เกลียดพวกวิชาคำนวณมาก แต่สิ่งที่เรากำลังเรียนตอนนี้มันไม่มีวิชาที่เราชอบเลย ไม่ชอบถึงขั้นเกลียดเลยค่ะ เช่น ดรออิ้ง เราทำวิชานี้ได้แย่มากๆ มากแบบได้คะแนนแค่ 1/15 อ่ะค่ะ เราอยากบอกพ่อแม่ว่าเราอยากลาออก เราไม่ไหว แต่เราก็ไม่กล้า เพราะไม่อยากให้พวกท่านผิดหวัง พ่อแม่มักพูดกับเราเสมอว่า หนูเป็นความหวังของพ่อแม่นะลูก จบมาหางานดีๆทำ พ่อเหนื่อยแล้ว หนูจบมาเร็วๆพ่อจะได้พัก เราเข้าใจพ่อนะคะ การทำงานคนเดียวละแบกทุกอย่างมันเหนื่อยแค่ไหน ไหนจะหนี้สิน ค่าบ้าน ค่ารถ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ เพราะเรารับรู้ถึงปัญหาทุกอย่างของที่บ้าน เราเลยไม่กล้าพูดคำว่าเราเรียนไม่ไหว หรือเราอยากออกให้พ่อกะแม่รู้อ่ะค่ะืเราเคยดาวน์มากถึงขั้นคิดอยากตายเลยก็มี แต่เราก็ไม่กล้าทำหรอกค่ะ แค่คิดเฉยๆ เราควรทำไงดีคะ

Comments

[กกกกกกกกกก]

ลองคุยๆ เกริ่นๆดูก่อนก็ได้ค่ะ

แล้วก็ระหว่างเรียนก็หางานทำ หาเงินไปด้วยก็ได้

ถ้าซิ่วก็ลองหาเงินด้วยตัวเองมาจ่ายค่าเทอมงี้

[whis1]

บอกเถอะครับ เชื่อผม บอกเถอะ บอกพวกท่านดีๆว่าไม่ไหวจริงๆ บอกความรู้สึกให้หมดครับ เพราะถึงให้คุณจบอีกสองปีไปคุณก็จะไม่ได้ทำงานที่คุณอยากทำเลย ลองคิดดูนะครับว่างานที่เราอยากทำ กับงานที่เราต้องทำ อันไหนเราน่าจะทุ่มเทได้มากกว่าและได้ผลลัพท์ที่ดีกว่า ถ้าในใจคุณมันไม่ไหวแล้วในตอนนี้ ให้หยุด อย่าเดินผิดทาง เสียค่าโง่แพงกว่าเสียค่าเรียนครับ

สู้ๆ!