การเข้าใจ

[เรา]

เรามีปัญหากับเพือนกลุ่มนึงทีรร. เราพยายามอดทนมาตลอด จนเราไม่ไหว อยากหนี เราเลยขอแม่ย้ายรร. แม่บอกกับเราว่า ถ้ามันสุดๆจริงๆ แม่จะให้ย้าย เราก้ทนมาเรื่อยๆ จนเข้าม.5 เพื่อนในกลุ่มเราที่ทนคู่อริไม่ได้้ย้ายออกไป2คน เหลือยฃเราคนเดียว เราหมดเรี่ยวแรง ไม่มีที่พึ่ง เหมือนไม่เหลือใคร เราไม่ไว้ใจใคร ไม่กล้าพูดอะไรกลับใคร จนเราอึดอัด ขอร้องแม่ แทบจะกราบ แต่แม่ก้บอกเราอย่างนั้นอย่างนี้ เช่น ค่าเทอม เพื่อน การเดินทาง บลาๆๆ เราเลยว่า โอเค สู้ก้ได้ แต่เราก้ทำไมได้ เรากลายเป็นคนเย็นชา จากที่เคยร่าเริง ซึมเศร้าเพราะเพื่อนแอนตี้ เก็บกด เราไม่ได้ต้องการคนสนใจ เราต้องการคนมาเข้าใจ เราต้องการระบาย ปัญหาที่เราทำกับห้องมันก้ไม่ได้มากมาย เราแค่พูดความจริง และทุกคนรับไม่ได้ ทุกคนตีสองหน้าใส่กัน ด่ากันลับหลัง เราไม่เข้าใจ เราอยากออกไป

ขอใครเข้าใจเราสักคนได้มั้ย


คงไม่มีหรอก : (