แนะนำเพื่อนในเรื่องการแต่งนิยาย แต่เพื่อนเข้าใจผิด และไม่พยายามที่จะเข้าใจให้ถูก ควรทำยังไงดีคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เรามีปัญหาข้องใจมากๆ ค่ะ
ปัญหาก็ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เรื่องมันเป็นประมาณว่า...เพื่อนเราชอบเขียนนิยายด้วย แล้วมาขอคำแนะนำจากเราในหลายๆ เรื่อง เราก็ช่วยแนะนำเรื่องต่างๆให้เขา ไม่ว่าจะเรื่องการย่อหน้า เขียนบรรยาย การเว้นวรรค การแบ่งย่อหน้า เราช่วยแก้นิยายของเขาจนดีขึ้นมากเลยค่ะ แต่เพื่อนเรามีส่วนที่เข้าใขผิดอยู่อย่างหนึ่งค่ะ นั่นก็คือ การแบ่งย่อหน้าค่ะ
เพื่อนเราชอบแบ่งย่อหน้าโดยการเขียนเนื้อหาให้เสร็จก่อนที่จะแบ่งย่อหน้าค่ะ เราก็หวังดีไงคะว่า "อย่าใช้การแบ่งย่อหน้าแบบนี้นะ มันอาจจะเกิดการตีความหมายในบทนั้นๆ ผิด"
แต่เขาเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตนเองสูงมากๆ เขาตอบเรามาอย่างมั่นใจเลยค่ะว่า "ก็เพื่อนจะทำแบบนี้นิ" ตอนนั้นคือเราคิดในใจเลยค่ะ ว่า ไม่นงไม่แนะมันล่ะ จะทำยังไงก็เชิญ คือแบบ...อารมณ์ตอนนั้นมันประมาณว่า เฟลสุดๆ อ่ะค่ะ อุส่าห์หวังดี
หลังจากวันนั้นเขาก็ลงนิยายทั้งๆแบบนั้นแหละค่ะ แล้วเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรเกี่ยวกับระบบของDek-D ผิดนิดๆ เขาชอบมาบ่นให้เราฟังว่า "ทำไมไม่ค่อยมีคนอ่านนิยายเพื่อนเลยนะ" เราก็ได้แต่บอกเขาว่า เดี๋ยวคนอ่านก็มาอ่านเองแหละ อีกอย่างนะ ถ้าชอบแต่งนิยายก็แต่งๆ ไปเถอะ อย่าสนใจคนติดตาม หรืออย่างอื่นเลย
เขาก็ตอบเราแบบผ่านๆ ไป แต่เรารู้นะคะว่าเขายังหวังให้คนติดตามเขาเยอะๆ แต่เราก็ช่วยอะไรเขามากไม่ได้ ที่จริงนิยายของเขาเกือบทั้งเรื่องต้องแก้หมดค่ะ แต่ถ้าเราช่วยแก้เขามากไป จากนิยายของเขาจะกลายเป็นนิยายของเราแทนนี่สิคะ เพราะขนาดไม่ได้แก้เยอะ ก็เกือบจะเป็นเราที่แต่งให้เขาสะแล้วค่ะ
เราควรทำยังไงดีคะ? ขอขอบคุณคนที่ตอบล่วงหน้านะคะ
Mr.Sinny
14 เม.ย. 62 เวลา 17:43 น.
790
views
16 ความคิดเห็น
สวัสดีมุก นี่ไปเเอบสร้างบัญชีใหม่มาบ่นเรื่องกูปะ 55555 ล้อเล่นครับ ผมเนี่ยเเหละ เคยเป็นคนที่อยู่บนจุดยืนเดียวกันกับเพื่อนคุณที่มาขอคำเเนะนำเลย ตอนนั้นก็หัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่ยอมเเก้ไม่ยอมเปลี่ยนเรื่องวิธีการเเบ่งย่อหน้า เเต่พอเวลาผ่านไปก็ยอมเเก้ เเล้วก็ผ่านจุดนั้นมาได้ ไม่นึกว่าจะมีคนบนโลกนี้ ที่มีความสัมพันธ์เหมือนกันเป๊ะระหว่างผมกับเพื่อนอีกคนขนาดนี้ 55555 ถ้าเทียบผมกับเขา บางทีสักวันเขาอาจจะโตขึ้น โดยไม่รู้ตัวเเบบผมก็ได้
ไม่นึกว่าจะมีคนเจอแบบเดียวกันด้วยนะค555+ ขอบคุณที่แนะนำค่ะ
อ่านเม้นนี้แล้วสะดุ้งเลยค่ะ 555
ช่างหัวมัน
นี่ก็เกรี้ยวกราดเกิ๊น5555+
ได้กี่กิโลครับ? #ผิด
อ่อ ไม่อะ คุณอะคิดมาก ใจอ่อนเกิน
เเหม.. ก็นะ ผมเคยอยู่ทั้งในจุดเดียวกันกับคุณจขกท.เเละเพื่อนของคุณด้วย ~~~
ลองถามตัวเองดูครับว่าอยากตัดสินใจแบบไหน อยากจะแนะนำเขาต่อ หรือหยุดให้การแนะนำ
มันคงขึ้นอยู่กับการตอบสนองที่เขาตอบรับคุณกลับมา ถ้าเขาแค่ไม่เชื่อโดยที่ไม่ได้ตอบสนองในเชิงลบกลับมาคุณอาจตัดสินใจให้การแนะนำเขาต่อ คล้ายๆเจอกันคนละครึ่งทาง คุณแนะนำอะไรแล้วเขาเชื่อก็ดี แต่ถ้าไม่เชื่อก็เคารพการตัดสินใจของกันและกัน เคารพความเห็นต่าง
แต่กลับกัน ถ้าเขายังตอบสนองในเชิงลบกลับมาซ้ำๆอย่างไม่จำเป็น อันนี้ คุณอาจพิจารณาได้ว่าเขาคงไม่ได้ต้องการคำแนะนำจากคุณจริงๆหรอก เขาอาจแค่อยากให้คุณบอกในสิ่งที่เขาอยากฟัง แต่ไม่ได้อยากได้คำแนะนำ ถ้าเป็นอย่างนี้ ถอนตัวออกมาแบบไวๆน่าจะดีที่สุด ประหยัดเวลา อารมณ์และพลังสมองมากกว่าด้วย
ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆ เราก็กะจะปล่อยเขาไปตามทางค่ะ เพราะเขาเป็นคนที่เชื่อมั่นในตนเองสูงเกินไป//กราบ
งานเขียนมันเป็นงานศิลปะอะครับ เวลาแนะคำใครก็ต้องระวังไว้นิดว่าจะเป็นการสร้างกรอบให้เขาหรือเปล่า ที่สำคัญผมว่ามันเป็นเรื่องชี้ถูกชี้ผิดได้ยาก ถ้าเป็นเรื่องของการสอนงานศิลปะ ผมชอบแนวทางของญี่ปุ่นมากกว่า ของไทยเราต้องเชื่อครู แต่ของญี่ปุ่นให้เรียนรู้จากการดู คนที่สนใจและตั้งคำถามเท่านั้นที่จะเกิดการเรียนรู้ ดังนั้นปล่อยเถอะครับ ถือว่าบอกแล้วสอนแล้วก็พอ ถ้าเพื่อนชอบเขียนนิยายเขาก็หาแนวทางของเขาได้เอง ถ้าเขาไม่ชอบเดี๋ยวก็ไปทำอย่างอื่นเองล่ะครับ ป.ล. นาน ๆ จะเจอคนใช้ POV2 เขียนนิยาย
ขอบคุณนะคะที่ชี้แนะ ที่จริงก็เคยให้เขาลองหาแนวที่ชอบกับลองสังเกตุงานเขียนคนอื่นๆ ดูแล้ว แต่ก็ยังไม่เชื่อ เลยกะว่าจะปล่อยเลยตามเลยค่ะ
บางเรื่อง ปล่อยผ่านบ้างก็ได้
เดินไปกินน้ำ กลับมาดูใหม่ ....ค่อยๆคิด
ไม่มีใครได้ดั่งใจเราทุกคนหรอก
โอเคค่ะ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ
ไม่ต้องแนะนำอะไรหรอกค่ะ แค่ใช้เวลา ให้เขาได้เรียนรู้จากประสบการณ์ เห็นผลที่จากสิ่งที่เกิดขี้นจากเหตุการณ์จริงจะทำให้เข้าใจมากกว่าฟังจากคำพูดอีกนะคะ
คำแนะนำของคุณอาจจะเป็นสิ่งที่เพื่อนคุณไม่เห็นความสำคัญก็ได้ค่ะ สำหรับเขาอาจจะเป็นแค่องค์ประกอบเล็กๆ ทำหรือไม่ทำก็มีค่าเท่ากัน เขาอาจจะคิดแบบนี้ค่ะ
ถ้าจะแนะนำใครให้ดูท่าทีของเขาก่อนว่าแนะนำได้หรือไม่ ที่สำคัญอีกฝ่ายต้องเปิดใจ คำว่าปรับแก้ สำหรับเขาอาจจะเป็นเรื่องที่เหนื่อยมากๆ ถ้าหากว่าเปลี่ยนวิธีการทำงานไปแล้วผลที่ได้รับก็ไม่ได้ต่างจากเดิมมากเท่าไร ก็ไม่ทำตั้งแต่แรกเลยดีกว่า
ปกติเราไม่แนะนำใครหรอกค่ะ ก็ไม่รู้ว่าใครมีปัญหาอะไร ปัญหาของเราคือปัญหาของเขาหรือเปล่า ต้องรอให้เขาเป็นฝ่ายถามเอง
เห็นด้วยกับหลายๆคห.ที่ว่างานศิลปะแนะนำไม่ได้ เรียนรู้แนวทางจากคนอื่นไม่ได้ ต้องหาแนวทางของตัวเอง สร้างสรรค์งานที่เป็นสไตล์ตัวเองจริงๆ ถ้าอยู่ในกรอบ ความคิดที่จะสร้างสรรค์งานนั้นๆก็อาจจะมีน้อยลง ให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเอง ค้นหาแนวทางของเขาเอง ทำงานจากแรงบันดาลใจที่มีอยู่ในหัวของเขาเอง และงานพวกนี้ไม่จำกัดอิสระทางความคิด จึงไม่มีคำว่าถูกหรือผิด จะตัดสินว่าเป็นงานที่ดีหรือไม่ดีขึ้นอยู่กับความชอบของคน จขกท.ถ้าทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็สนับสนุนทางที่เพื่อนคุณจะไปเถอะค่ะ ส่วนที่ทำผิดก็ช่างมัน ไม่ต้องไปย้ำให้ปวดประสาทหรือเสียความมั่นใจ มองหาส่วนดีในงานของเขา และให้คำแนะนำในส่วนที่เขาอยากพัฒนาเถอะค่ะ
ขอบคุณที่ชี้แนะนะคะ จะพยายามช่วยเขาให้ได้เท่าที่ทำได้ค่ะ //กราบ
บางอย่างต้องปล่อยให้ได้เรียนรู้เองค่ะ
ไปบอกทุกอย่างมันคงไม่ได้
แต่ละคนล้วนมีความมั่นใจแตกต่างกัน
แต่ถ้าวันนึงเขาเริ่มรู้ตัว
เขาจะค่อย ๆ เรียนรู้เองค่ะ
บางครั้งความหวังดีของเรา
อาจกลายเป็นของไร้ค่าถ้าเขาไม่ต้องการ
แค่ดูห่าง ๆ ถ้าเขาถามก็ค่อยตอบเท่าที่จำเป็น
แง้งงง ขอบคุณที่ให้คำแนะนำนะคะ
ขอขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นที่มาชี้แนะ แนะนำให้เรานะคะ เราจะพยายามช่วยเพื่อนเราคนนั้นเท่าที่ทำได้ค่ะ
ของแบบนี้สอนกันไม่ได้ค่ะ เป็นเพื่อนกัน ไม่ใช่คนที่แก่กว่า ผู้ใหญ่ที่เขาเคารพ หรือแม้แต่หัวหน้าของเขา ร้อยทั้งร้อยคนไม่ค่อยจะฟังเพื่อนหรอก เพราะเขามองว่าคุณกับเขาเท่ากันทุกอย่าง เขาจะฟังคุณไปทำไม
เราเคยมีเพื่อนแบบนี้
วิธีที่เราทำคือ...ปล่อยเขาไป
แล้วรอให้เขาบ่นขึ้นมาอีกว่าทำไมนิยายไม่มีคนอ่าน ค่อยสวนขึ้นไปเลยว่า "ลองเอาเวลานั่งบ่น ไปศึกษาเรื่องที่คนเข้าไปอ่านเยอะๆมั้ยว่าเขาต่างจากเรายังไง เผื่อจะได้คำตอบ"
อ่านแล้วแล้วรู้สึกเหมือนโดนแทงที่กลางอกเลยค่ะ555+ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ
คือถ้าหวังดีด้วยแล้วเขาไม่รับรู้จริงๆ ก็แสดงว่าเป็นที่อีโก้เขาค่ะ แล้ววิธีที่จะทำให้คนที่อีโก้สูงรับฟังเราหรือคิดได้ ก็มีแต่ต้องให้เจอเหตุการณ์ที่ทำลายความมั่นใจในตนเองลงเท่านั้น อีโก้ถึงจะลงมาบ้าง...
โยนมานทิ้งปายยยยยยยยยยยย
เพื่อนเราก็เป็นฮะ แต่เราปลงแล้ว
ซักพักจะออกบวชแล้วฮะ 555
เขาจะคิดยังไงก็เรื่องของเขาฮะ
ผ่านไปซักพัก เดี๋ยวเขาจะเห็นข้อผิดพลาดของตนเองแหละฮะ
ขอบคุณค่ะ ที่ชี้แนะ
ปล่อยค่ะ วันไหนเขาลดอีโก้แล้วต้องการคำแนะนำจริง ๆ ค่อยตอบไป
เพื่อนเราเขียนนิยายแล้วเอามาให้เราช่วยดูเหมือนกันค่ะ ปกติแล้วถ้าให้เราคอมเมนต์นิยายเราจะดูแค่ สะกดผิด พิมพ์ผิด ใช้คำ/สำนวนผิดความหมาย ความสมเหตุสมผลของพลอต ช่องโหว่ของพลอต คาร์หลุดมั้ย แต่เราจะพยายามไม่ไปแตะโครงเรื่อง การดำเนินเรื่องของเขาถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เพราะเราว่ามันก้าวก่ายเกินไป (แต่เขาปรึกษาแบบ ตัน เขียนไม่ออก เขียนต่อไม่ได้ เราก็จะเสนอทางเลือกไปหลายๆทางแล้วให้เขาไปตัดสินใจหรือต่อยอดเอาเอง ไม่บังคับว่าเขาต้องเลือกจากไอเดียของเรา)
ครั้งนึงเรากับเพื่อนเล่นคอมมูด้วยกัน เขาเอาตัวละครของเขาไปจับคู่กับตัวละครอีกตัวนึงซึ่งเรามองว่าด้วยคาร์และเคมีของสองตัวนี้ มันไปด้วยกันไม่ได้ มันฝืด หามุกเพิ่มระดับความสัมพันธ์ลำบาก เพื่อนเราก็ไม่เชื่อ อารมณ์อยากลองของยาก เราก็ปล่อยค่ะ แบบ เอาที่หล่อนสบายใจเลยจ้ะ
หลังจากนั้นไม่นานก็ต้องมานั่งฟังเพื่อนคร่ำครวญว่าเขียนไม่ได้ ต่อยอดไม่ออก บลาๆสารพัด ก็ได้แต่ยิ้มหวานแล้วสมน้ำหน้าเพื่อนไปอย่างสาแก่ใจอีช้อยยิ่งนัก (ค่ะ เพื่อนล้มเราต้องซ้ำ 555)
คนบางคนใครพูดก็ไม่ฟังต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง แบบ learn it the hard way อะค่ะ
คำแนะนำและเวลาของเรามีค่า ถ้าอีกฝ่ายไม่ให้ค่า เราก็ไม่ให้ค่ะ เปลือง
ถ้าเป็นคนดี ความอดทนยังมีอยู่ก็ประเล้าประโลมกล่อมเพื่อนต่อไป แต่ถ้าเรียมเหลือทนแล้วนั่น ความหมั่นไส้พุ่งทะลุปรอทอย่างเราก็นั่งไขว่ห้างจิบชา รอดูสถานการณ์อย่างสงบต่อไป ถ้าเขาไม่แก้ไขข้อผิดพลาด เดี๋ยวมันก็ย้อนกลับมาเล่นงานเขาเองแหละค่ะ
ขอบคุณที่ให้คำแนะนำนะคะ //ไหว้
ไม่ต้องแก้ ความผิดพลาดไม่ใช่ไม่ดี ยิ่งผิดพลาดเท่าไหร่ ยิ่งสอนให้เขารู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตัวผมผิดมาเยอะ และได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง จากจุดนั้น
แนะนำเพื่อนในเรื่องการแต่งนิยาย แต่เพื่อนเข้าใจผิด และไม่พยายามที่จะเข้าใจให้ถูก ควรทำยังไงดีคะ
สวัสดีค่ะ
แนะนำคุณว่า หากคุณมีความรักเพื่อนจริง หวังดีในเพื่อนจริง คุณก็ต้องต่อสู้ในตัวตนของคุณเองที่จะเข้มแข็ง เพื่อที่จะยืนหยัด ที่จะให้กำลัง และคอยแนะนำเพื่อนของคุณต่อไปในโอกาสต่างๆที่คุณจะทำได้ค่ะ
เพราะหากคุณรักเพื่อนคุณจริง หวังดีต่อเขาจริงด้วยความบริสุทธิ์ใจนะคะ ความรู้สึกดังกล่าวนี้จะเกิดเป็นพลังบวกที่จะทำให้คุณมีพลังที่จะเข็นเพื่อนของคุณ โดยที่คุณจะไม่มีวันเลิกคิด หรือไม่มีวันเลิกตั้งใจที่จะช่วยเพื่อนของคุณได้เลย
คืออารมณ์ของความรัก ความหวังดี หรือความปรานี เอื้อเฟื้อ เผื่อแพร่นี้จะเกิดเป็นความหวัง จะเกิดเป็นพลังบวกที่มหัศจรรย์
คือหากทุกอย่างเกิดขึ้นได้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ คุณเองก็รู้สึกได้ว่าคุณจะไม่มีวันปล่อยให้เพื่อนล้มเหลวได้เลยค่ะ
ไม่ว่าเพื่อนของคุณคนนั้นจะมีอุปนิสัยอย่างไร เช่นดื้อดึง ดื้อรั้น ดื้อแพ่ง คือคนบางคนเขาก็มีธรรมชาติในการเชื่อมั่นในตัวของเขาเองสูง นั้นหรือก็เกิดขึ้นได้นะคะ ซึ่งดูคุณเองก็รู้อยู่
หากแต่ เมื่อคุณรู้สึกว่าเขาคือเพื่อน เพื่อนแท้ เพื่อนอันเป็นที่รักของคุณจริงด้วยใจ คุณก็คงจะเข้าใจความรู้สึกของคุณเองได้นะคะว่า เพื่อนก็คือเพื่อน เขาจะทำอะไร เช่นไร แบบไหน เขาก็คือเพื่อน
แม้เขาจะดื้อดึงบ้าง ดื้อแพ่งบ้างในบางครั้ง(หรือเป็นแบบนี้ตลอด) ซึ่งนั้นก็เป็นเขา และนี่คือเพื่อนของคุณ คือคุณต้องยอมรับทุกอย่างซึ่งรวมอยู่ในเพื่อนคุณด้วยนะคะ
เพราะความรู้สึกที่ว่ารักเพื่อน ห่วงใยเพื่อน จริงใจต่อเพื่อน หรือความเป็นเพื่อนแท้ต่อกันด้วยใจที่บริสุทธิ์
นั้นจะทำให้คุณจะมีพลังสู้ฟัดที่จะคอยแบ็คอัพเพื่อนของคุณ โดยไม่มีข้อแม้ใดๆค่ะ
แบ็คอัพ คือคอยให้กำลังใจ คอยแนะนำในยามที่เขาต้องการ และไม่คิดที่จะทอดทิ้ง หรือไม่คิดเป็นอื่น นอกจากความรัก และหวังดีที่มีให้เพื่อน นี่คือความรู้สึกที่เพื่อนแท้ มีต่อเพื่อนค่ะ
คราวนี้กลับมาดูความรู้สึกของคุณในขณะนี้นะคะ
อ่านคำบอกเล่าของคุณแล้ว ดูคุณรู้สึกเหนื่อยหน่าย หรือเอียน หรือเบื่อ หรือน้อยใจ หมดกำลังใจ จนคุณต้องออกมาบ่นเพื่อน อยากบอกคุณว่าสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ อาจจะเพราะคุณตั้งความหวังในเพื่อน เพื่อผลงานของคุณเองไหมคะนี่???
เพราะบางครั้งคนเรานะคะ ตั้งความหวังมากไปก็เกิดความเบื่อหน่ายได้เป็นธรรมดาค่ะ
เช่นคุณอาจจะมีความรู้สึกว่าเพื่อนของคุณไม่เชื่อฟังคุณ คุณก็รู้สึกไม่ดี
คือหากเขาฟังคุณตามที่คุณต้องการทุกอย่าง นั้นอาจจะทำให้คุณรู้สึกดี และผลงานของเขาที่เขาทำสำเร็จหรือก็เพราะฝีมือของคุณติดตามมา...คุณต้องการแบบนั้นหรือไม่คะนี่???
หากแต่คุณมีอาการเป็นเช่นวรรคสุดท้ายจริงนะคะ คุณเข้าใจอาการความรัก ความหวังดี ความห่วงใย...ที่คุณจะมีหรือให้กับใครๆ หรือให้กับเพื่อนของคุณผิดไปค่ะ
คืออาการที่คุณมีนี้คือ แท้จริงคือความเห็นแก่ตัวค่ะ
คือในบางครั้งคนเรามีความเห็นแก่ตัวแอบแฝง และใช้มันผ่านความเข้าใจผิดๆนั้นเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดานะคะ
หากแต่ความเห็นแก่ตัวมีผลที่ร้ายกาจ เป็นธรรมชาติของมันเองต่อผู้ที่มีมันอยู่ด้วยค่ะ
คือจะทำให้ผู้มีมันอยู่เหนื่อยหน่าย เมื่อยล้า ท้อแท้ หรือแม้ล้มเหลว หากเขาทำไม่สามารถทำสำเร็จดังที่เขาตั้งใจ เหตุเช่นนี้หรือ ก็สามารถเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดาค่ะ
เพราะฉะนั้นเม้นต์นี้ เจ้าของเม้นต์จึงอยากแนะนำคุณว่า คุณลองๆทำใจเย็นๆนะคะ สำหรับเหตุการณ์ของเพื่อนคุณ
คือหากคุณรักเพื่อนคุณจริง คุณต้องให้โอกาสเขานะคะ
ตราบใดที่เขาไม่ทำเรื่องที่ผิดร้ายแรงนะ
หากคุณรักเพื่อนคุณจริง ใจของคุณจะไม่มีวันละทิ้งเพื่อนคุณอย่างแน่นอน เป็นธรรมดาค่ะ
อยากแนะนำคุณด้วยค่ะว่า ช่วงนี้ใจเย็นๆนะคะ อย่าเอาเพียงความต้องการจากใจคุณเองเป็นที่ตั้ง ในการที่จะต้องให้เพื่อนของคุณ ทำหรือเป็น เช่นที่คุณต้องการแบบเป๊ะๆ นั้นคงไม่ได้ค่ะ
คนเราต่างกันได้นั้นก็เป็นธรรมชาตินะคะ แม้เพื่อนของเรา ซึ่งเราอาจจะรักมาก และหวังดี ห่วงใยเขามากๆ แต่ต้องไม่ลืมว่าเขา เพื่อนเราก็ต่่างจากเรา ต่างวิธีคิด ต่างวิธีทำ ต่างวิธีเป็นนะคะ
หากคุณรักเพื่อนของคุณจริง และความรู้สึกดังกล่าวนี้ไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว
วันหนึ่งคุณก็จะรู้ได้ว่า เมื่อเขารู้ เขาเห็น เขาเข้าใจได้ในตัวตนของเขาเอง และในเจตนาที่คุณมีต่อเขา เขาจะยอมรับคำแนะนำของคุณได้ด้วยความยินดีในที่สุดค่ะ
คือคนที่ดื้อรั้น หัวดื้อ หรือดื้อแพ่งนะคะ เราต้องไม่หักหาญความที่เป็นเขานะคะ
(จริงแล้วคนเหล่านี้มีความคิดที่ไม่เหมือนใครนั้นเองค่ะ หากแต่นี้ที่เป็นเขา เราเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของเขาไม่ได้ และหากเรามีความบริสุทธิ์ใจจริง เราก็คอยให้กำลังใจ และที่สำคัญให้โอกาสค่ะ)
เพราะจริงแล้วคนเหล่านี้ส่วนมากจะมีเหตุผลเป็นส่วนตน เป็นธรรมชาติของเขา
คือต้องให้โอกาสเขาทดลองทุกอย่างด้วยตัวเองค่ะ
จะลองผิดหรือลองถูก คุณต้องให้โอกาสเขาทดลองค่ะ คือคนเช่นนี้ไม่มีวิธีอื่น นอกเหนือจากวิธีนี้ค่ะ
เขาได้มีโอกาสเรียนรู้ด้วยตัวของเขาเองด้วยค่ะ
เมื่อได้เรียนรู้เขาได้ยืนได้ด้วยขาของเขาเองได้ คุณได้ไม่ต้องแบกภาระให้ต้องเหนือยหนักอยู่รํ่าไป เพื่อเขาไงคะ
สุดท้ายนี้ อยากบอกคุณว่า จริงแล้วในทุกๆเหตุการณ์ในทุกๆแง่มุมของชีวิต มีอะไรๆมากมายที่ละเอียดยิบย่อยเป็นส่วนประกอบนั้นก็เป็นความจริงนะคะเจ้าของกระทู้
เช่น แม้เรามีเพื่อน เราก็ต้องรู้ด้วยนะคะว่าแท้จริงนะเราต้องการอะไรจากตัวเราเองจากการที่เรามีเพื่อน เหตุเช่นนี้ก็เป็นอะไรที่มีส่วนที่ทำให้เรามีความรู้สึกมากมายได้ ในการมีชีวิตอยู่ในทุกๆวัน
ซึ่งบางครั้งความรู้สึกมากมายเหล่านี้ อาจจะเป็นความรู้สึกไม่ดีอีกด้วยนะ
เพราะฉะนั้นความสำคัญยิ่งในชีวิตทุกๆวันของเรานี้ เราคงต้องรู้จักตัวเองให้มากๆก่อนอื่นใดเป็นสำคัญค่ะ
เพราะบางครั้งแม้การมีเพื่อน หวังดีกับเพื่อน ห่วงใยเพื่อน ก็เกิดเป็นทุกข์ได้เป็นธรรมดาค่ะ
หากคุณรักเพื่อนของคุณจริง ด้วยความบริสุทธิ์ใจ
เจ้าของเม้นต์นี้จึงอยากแนะนำให้คุณใจเย็นๆ มีเหตุผล ให้โอกาส และก้าวเข้าไปแบ็คอัพเขาในยามที่เขาต้องการความช่วยเหลือจริงๆเท่านั้นค่ะ
และที่สำคัยคือ คุณต้องยอมรับเขาในรูปแบบที่เป็นเขาให้ได้ด้วยนะคะ
คือเพียงคุณคิดให้ได้แบบนี้ คุณก็จะไม่ห่วงเพื่อนของคุณ จนคุณต้องทุกข์ทรมานแล้วค่ะ
หรือหากอารมณ์ที่ว่าทุกข์ทรมาน จากการห่วงใยเพื่อนมาเยี่ยมเยียนคุณเมื่อไรนะคะ
คุณก็รับฟังเพลงข้างล่างนี้ค่ะ
ช่วยได้มากมายค่ะ
ดื้อรั้น
คำกริยา
ดื้อดันทุรัง, ดื้อไม่ฟังใคร.
ดื้อแพ่ง
คำกริยา
ขัดขืนไม่ยอมปฏิบัติตาม, ไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ, ดื้อไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น.
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ
อ่านเม้ยนนี้แล้วรู้สึกโอเคขึ้นค่ะ แง้งงง ขอบคุณที่อุส่าห์พิมพ์อธิบายและชี้แนะยาวๆ ให้เรานะคะ เราจะพยายามทำตามที่ของเจ้าเม้นแนะนำนะคะ
ปล.เพลงที่แนะนำทำให้ใจเย็นลงขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
ความหวังที่ดีๆ ที่มีต่อเพื่อนมนุษยชาติด้วยกันนี้ เป็นสิ่งดีที่สามารถเกิดขึ้นได้
ด้วยความยินดี ที่ได้มีโอกาสแบ่งปัน แนะนำ เพื่อเป็นกำลังใจให้คุณเกี่ยวกับเหตุการร์ดังที่กล่าวมา ของคุณนี้ค่ะ
และขอร่วมเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ
สู้สู้นะคะ
พอดีเราไม่มีเพื่อนในโลกจริงที่สนใจด้านนี้สักคนเลยไม่แน่ใจว่าถ้าเจอสถานการณ์เดียวกันจะทำอย่างไร
ในความคิดของเรา คิดว่าปล่อยมันไปอ่ะ ให้เค้ารับรู้ได้ด้วยตนเองเถอะ เราบอกเราเตือนเขาไปแล้วก็จบ
ปล.ชอบความคิดของจขกท.เรื่องอย่าสนใจคนติดตามมาก บางทีถ้าเราสนใจมันมากเกินไปก็เป็นผลเสีย อย่างเช่น พอมีคนติดตามมากก็กลัวว่าจะแต่งได้ไม่ดีอย่างที่เคย พอมีคนติดตามน้อยก็เสียใจคิดว่าตัวเองแต่ไม่ดีแล้วก็ท้อ
ขอบคุณที่มาช่วยให้คำตอบกับเรานะคะ และขอบคุณที่ชอบความคิดในเรื่องยอดการติดตามของเราค่ะ ที่จริงเรื่องพวกนี้เราก็ได้เรียนรู้มาจากคนในเว็บนี้เกืิอบทั้งหมดเลยค่ะ555+
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?