อยากได้กำลังใจคะ

[เทาเทา]

โดยส่วนตัวเราแล้ว โตมากับตายายค่ะ ตั้งแต่เด็กไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยหรือหยิบมาเป็นปม นะคะ
อายุของฝนเพิ่ง 18
ตายายอายุมากแล้วท่านก็เสียด้วยโรคชรา ตอนนั้นจำได้ว่าเพิ่งเรียนจบม.3 ต้องออกจาก โรงเรียนกระทันหัน เพราะการเงินบวกกับเสียใจเรื่องตายาย เหมือนเราไม่เหลืออะไรเลยค่ะ ตอนนี้ บางครั้งมันรู้สึกโหยหาจนเกือบออกนอกลู่นอกทาง ญาติพี่น้องมองเราเป็นภาระ ตอนนี้ออกมาทำงานเลี้ยงตัวเองอยู่
เหงามากเลย เพื่อนๆวัยเดียวกันแยกย้ายกันเรียนต่อจนหมด ไม่ได้จะเรียกร้องหรืออยากได้ความสงสาร อะไรนะคะ แค่อยากจะมาระบาย อยากให้มีคนเข้าใจ อยากให้พี่ๆทุกคนชี้แนะ ว่าฝนต้องคิดในแง่ไหนถึงจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างมีความสุข เลยตั้งกระทู้มาพูดคุยกันแก้เหงา
ตอนเด็กๆไม่มีเงินซื้อจักรยาน ไม่ได้ฝึกพื้นฐานการทรงตัวเลย ตอนนี้พยายามฝึกรถมอเตอร์ไซค์ ด้วยตัวเองอยู่ ปรากฎว่าทรงตัวไม่ได้เลย เอาขาขึ้นทั้งสองข้างไม่ได้เลย ตัวแข็งมาก บวกกับแขนทั้งสองข้างเกร็งไม่มั่นคง ล้มหลายครั้งแล้วค่ะ คือถ้าฝนหัดจักรยานจะทรงตัวได้ไหมคะแล้วค่อยมาฝึกมอเตอร์ไซค์ คิดว่าจะนานไหมกว่าจะหัดเป็นเอง




ฝนโตเป็นผู้ใหญ่แล้วใช่ไหมคะ เป็นปกติใช่ไหมที่จะพบเจอเรื่องแบบนี้ อยากจะถามพี่ๆทุกคน อยากได้กำลังใจค่ะ

Comments

[เชยสะบัด]

เราจะไม่บอกว่าเราเข้าใจความรู้สึกของคุณดี เพราะเราไม่ใช่คุณ แต่เราอยากจะบอกว่าในเวลาที่คุณเศร้า เหนื่อย หรือเหงา อยากให้คุณลองมีความสุข และหัวเราะกับอะไรก็ตามแม้ว่ามันจะเล็กน้อยมากๆก็ตาม เช่นหมาเดินสะดุดขาตัวเอง อย่างน้อยๆช่วงเวลานั้นคุณอาจจะได้ตระหนักว่าโลกใบนี้ไม่ได้ใจร้ายกับคุณไปซะหมด คิดในแง่ที่สบายใจ การที่กาลเวลาพาคุณตา กับคุณยายไป ให้ลองคิดว่าโลกใบนี้เพียงพยายามปกป้องพวกเขาจากเรื่องเลวร้ายที่อาจต้องเผชิญต่อ และการที่เวลายังปล่อยคุณใช้ชีวิตอยู่ตรงนี้ มันหมายถึงโลกใบนี้อาจอยากให้คุณเข้มแข็งมากขึ้นเพื่อเจอสิ่งที่ดีในอนาคต เพื่อนๆอาจจะไปเรียนต่อ ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ก็อยากให้คุณฝนคิดว่าตัวเองอาจจะเดินช้าสักหน่อย แต่การก้าวแต่ละก้าวของคุณมันเป็นไปอย่างมั่นคง และจะไม่ถอยหลัง อุปสรรคทำให้มนุษย์เติบโตได้เสมอ ถ้าคุณไม่หนีมัน และเลือกจะเผชิญ พร้อมจะหาทางรับมือกับมันด้วยความกล้า

ไม่จำเป็นต้องคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่อยู่ตลอดเวลา เราไม่รู้นะคะว่านิยามคำว่า 'ผู้ใหญ่' ของแต่ละคน และคุณฝนเป็นยังไง บางคนบอกว่าต้องมีความรับผิดชอบ ไม่หวั่นไหว การหาเลี้ยงตัวเองได้ มีเหตุผลอยู่เหนืออารมณ์ แต่มนุษย์ก็ย่อมมีมุมที่อ่อนแอบ้าง มันไม่เป็นไรนะคะ ถ้าคุณฝนจะเผยมุมอ่อนแอบ้าง มุมเด็กๆบ้าง เพราะความเป็นเด็กอยู่ในตัวทุกคนค่ะ :)

การขี่รถมอเตอร์ไซค์ อยากให้ระวังตัวอย่าให้คุณฝึกจนเจ็บตัวอยู่บ่อยๆ ค่อยๆฝึกไป ล้มบ้างเจ็บบ้าง นั่นจะทำให้คุณเรียนรู้ว่าไม่ควรเกร็งตัวมากไป และครั้งต่อๆไปคุณจะทำได้ดีขึ้นเพื่อไม่ให้ตัวเองเจ็บตัวอีก วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ลองใหม่ ในทุกๆวันคือโอกาสของการเปลี่ยนแปลงเสมอ คำว่าล้มเหลวที่แท้จริง คือการที่คุณล้มเลิกความพยายามต่างหากค่ะ
จนถึงบรรทัดนี้ เราอยากให้คุณรับรู้ว่าเราอยากถ่ายทอดความห่วงใยไปถึงคุณ แม้ไม่รู้จักกัน แต่ก็ในฐานะเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง <3

เราว่าเราพล่ามมมายาวเกินไปแล้ว สุดท้ายแล้วในบางเวลาที่คุณอาจจะคิดว่าไม่มีใครรักคุณเลย เราอยากให้คุณ 'รักตัวเอง' อยากให้คนอื่นมารักเรา ก็ควรเริ่มจากที่เรารักตัวเองเสียก่อนค่ะ สิ่งนี้จะช่วยเป็นโล่ปกป้องคุณในวันที่เลวร้ายได้ แม้ไม่มากก็น้อย โอเคนะคะ? อย่าลืมนะคะ รักตัวเองให้มากๆ ทานของอร่อยๆ มีความสุขมากๆ นอนพักผ่อนเยอะๆ หวังว่าในแต่ละค่ำคืนคุณจะฝันดี <3

ในวันที่คุณตั้งคำถามกับโชคชะตาว่าทำต้องพาคุณมาเจอเรื่องแบบนี้ อยากให้ลองคิดแบบสบายใจว่าพวกมันมีความหมายเพื่อการเติบโตของคุณเสมอ ทุกชีวิตย่อมมีคุณค่านะคะ บ๊ายบาย สู้ๆนะคะ เราจะเป็นกำลังใจให้

*เราอายุเท่าตัวเองค่ะ

[นักเขียนเกือบง่วง]

คิดว่าโลกนี้มีอีกหลายอย่างให้เราทำครับ

ผมเองก็โล่งๆ อยู่บ้านแบบเน่าๆ (หมายถึงคนนะ ไม่ใช่บ้าน) พ่อแม่ก็ไม่หวังอะไรเลย ถ้าผมหาเงินได้เขาคงจะคิดดีกับผมมากกว่านี้

ผมไม่ได้ไปไหนเลยได้อยู่แต่บ้านไม่ก็โรงเรียน ในขณะที่เพื่อนๆมันโคตรอิสระ

แต่ผมก็ยังอยู๋ได้นะ คือ คิดว่ามันมีอะไรสนุกๆอีกเยอะ มาจ๋อยตอนนี้ดูไม่ดีอ่ะ

อ๋อ ถ้ามีโทรศัพท์หรือทีวีก็แนะนำให้เปิดดูครับ บางทีเราอาจเจอแรงบันดาลใจจากสื่อเหล่านั้น และแรงบันดาลใจเหล่านั้นแหละที่จะทำให้คุณมีชีวิตต่ออย่างมีความสุข

การหัดมองโลกในแง่บวกก็ดี แม้จะทำได้ยากในความเป็นจริง แต่บางครั้งมันจะทำให้เราไม่หดหู่