ความอดทนของตัวละครคุณ มีอยู่กันแค่ไหนคะ?(ยกตัวอย่างมาเลย)
ตั้งกระทู้ใหม่
ความอดทนของตัวละครเรา ก็มีขีดจำกัดนะ
ก็อย่างเช่น
และทันใดนั้น ฉันก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อจู่ๆก็รู้สึกได้ว่ามีลมหายใจของใครบางคน เป่ารดข้างแก้มของฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นทันที จึงเห็นอาติกยืนอยู่ตรงนี้ซะแล้ว เขากำลังยื่นหน้าทางฉันพอดี
ฉันเลยรีบใช้มือดันหน้าเขาออกไปทันที
"นี่ อย่ามาใกล้แบบนี้ได้ไหม"ฉันพูดแล้ว ยังคงดันหน้าเขาไว้
อาติกจับมือของนางออกทันที
"ทำไมหรือ? เจ้าชักหวั่นใจกับข้าแล้วสิ ใช่ไหมล่ะ"อาติกพูดขึ้น พลางใช้มืออีกข้างหนึ่งเท้าไปตู้หนังสือ ที่อยู่ด้านหลังของนาง ซึ่งวงแขนของเขากักตัวของนางได้พอดี
ฉันเห็นดังนั้นแล้ว ก็มองหาคนที่จะช่วยได้ แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงา
"อ้าว ท่านแม่หมอไปไหนแล้วเนี้ย"ฉันพูดขึ้นมา และพยายามมองหาซีน่าอีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นจะมีวี่แววของนางเลย
"ไม่ต้องมองหานางหรอก นางไปทำธุระส่วนตัวอยู่"อาติกเห็นว่าฉันมองหาซีน่า จึงพูดขึ้นมาแล้วเขาก็หันมามองฉัน
ฉันได้ยินดังนั้นแล้ว ก็หันมามองเขาพร้อมกับทำหน้าบู้ เริ่มชักทนการรุกของเขาไม่ไหวอีก
"ว่าแต่ เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามของข้าเลย ว่าเจ้าชักหวั่นใจกับข้าแล้วใช่ไหม....."ท้ายเสียงนั้น เขาก็เริ่มเลื่อนมือขึ้นมา เตรียมหมายจะจับใบหน้าของฉัน
ฉันจึงรีบปัดมือของเขาออกไปทันที
"นี่ท่าน เมื่อไหร่จะหยุดทำตัวแบบนี้สักทีเนี่ย"ฉันพูดขึ้นมา พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองให้อยู่
"ข้าไปทำอะไรให้อย่างนั้นหรือ ข้าแค่ถามเจ้าเองว่า ชักหวั่นใจกับข้าแล้วใช่ไหม?"เขาพูดมา พร้อมกับมองหน้าฉัน ด้วยสีหน้าท่าทางเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฉันเห็นดังนั้นแล้ว ชักอยากจะเอาหนังสือที่ถืออยู่ ทุบหัวเขาสักที
"ข้าจะเตือนอีกครั้งหนึ่ง ถ้าท่านยังไม่เลิกรุกข้าด้วยวิธีแบบนี้อีก เราสองคนไม่ต้องคุยกัน"ฉันพูดอย่างเด็ดขาด ด้วยเสียงดังชัดเจน
ฉันมองหน้าเขา ชักหมดความอดทน
"โอเคๆ ใจเย็นๆก่อนนะ คนงามของข้า ข้าแค่ถามเจ้าเฉยๆ"อาติกเห็นว่าคนงามของเขา เริ่มมีอารมณ์ขุ่นเคืองเขา เขาจึงรีบเปลี่ยนน้ำเสียงให้อ่อนโยนลง
นางเริ่มผ่อนอารมณ์เห็นได้ชัด เขาจึงโล่งใจไปเปราะหนึ่ง ก่อนที่จะสนใจคนงามต่อ
ฉันไม่สนใจอะไรอีก รีบผลักเขาออกไป พร้อมกับถือหนังสือเดินออกมาด้วย
หมับ! และแล้วก็มีมือหนามาคว้าแขนฉันเอาไว้ พร้อมกับดึงไปหาคนๆนั้น อย่างท่วงที
ฉันตกใจมาก จึงรีบเอาหนังสือทุบตีคนๆนั้นแบบไม่ยั้ง
"โอ้ยๆๆๆๆ!"เสียงคนที่ถูกทุบตีนั้นก็ดังขึ้น ตามลำดับ
*ตัวอย่างนิยายของเรา ห้ามใครคัดลอกไปนะ
บุปผาหิมะโปรย
20 เม.ย. 62 เวลา 13:08 น.
637
views
11 ความคิดเห็น
มีความอดทนสูงมากโดนตีหลัง แล้วยังลุกขึ้นมาได้แถมบอกคนตีด้วยว่าไปทำธุระก่อนเดี๋ยวค่อยกลับมาให้ตีใหม่5555
อะโหยย มีอย่างนี้อีก 5555
555 ของเราเน้นตลก 555
คราวนี้พระเอกเรา ยับแน่ ไม่รอด
คนโดนตีนี่เป็นนางเอกด้วยนะ ต้อง อดทนเบอร์ไหน ถึงเป็นตัวละครเราได้555
อ่านถึงตรง ‘คนงามของข้า’ แล้วรู้สึกเขินนนนนค่ะ
ต้องตามไปอ่านซะแล้วววว
5555 ติดงอมแงมเลยสิท่า 555
อ่ะๆ จัดไป
แต่บอกไว้ก่อนว่าตัวละครเราความอดทนต่ำ(มาก) อิอิ
“คุณเมามากแล้ว ผมว่าเรากลับกันเถอะ”
ภัทรวรรธน์ยังคงคีพคาแรคเตอร์ด้วยการพูดกับมิ่งกมลเป็นภาษาอังกฤษ เขาพยายามพยุงตัวมิ่งกมลให้ลุกขึ้นยืนเพื่อจะพาเธอไปส่งยังที่พัก แต่เธอกลับทิ้งตัวลงอย่างแรงพร้อมๆ กับฉุดให้ร่างสูงเสียหลักล้มลงนั่งกับพื้น โดยมีร่างบางของเธอนั่งซ้อนอยู่บนตักของเขาอีกที
“จะรีบกลับไปไหนคะโอปป้า..” มิ่งกมลลืมตัวพูดภาษาไทยกับเขา มิหนำซ้ำเธอยังถือวิสาสะเอามือเล็กๆ ไปจับแก้มของเขาไว้
“ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้น้า อ้อ..เป็นเพราะศัลย์มาแน่ๆ”
คนเมาจับใบหน้าหล่อเหลาให้หันไปทางด้านซ้ายที ด้านขวาทีพร้อมๆ กับทำหน้าตาสงสัย ก่อนจะพูดเองเออเองอยู่คนเดียว จนภัทรวรรธน์ต้องกลั้นขำเสียจนไหล่กว้างของเขาสั่นระริก
ศัลย์ที่ไหนกัน เค้าเรียกว่าหล่อมาตั้งแต่เกิดต่างหากแม่คุณ
คาสโนว่าหนุ่มแอบเถียงอยู่ในใจ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่มองไปยังมิ่งกมลเต็มไปด้วยความเอ็นดูระคนขบขัน เพราะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงหัวโบราณฟอร์มจัดอย่างเธอ พอเหล้าเข้าปากแล้วจะเสียกิริยาได้ถึงเพียงนี้
และดูเหมือนว่าคนเมาคงจะลืมตัวไปแล้วว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งบนตักของเขาอยู่
“จมูกโด่งขนาดนี้ หมอไหนผ่าให้น้า..” มิ่งกมลไม่พูดเปล่าๆ แต่เธอยังบิดจมูกโด่งๆ ของภัทรวรรธน์เล่นด้วยความหมั่นเขี้ยว จนเขาต้องจับมือเล็กของเธอเอาไว้ เพราะเริ่มจะรู้สึกจั๊กจี้
แต่มีหรือว่าคนเมาจะหยุดเพียงเท่านั้น เธอยังคงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ และคงเป็นเพราะความเมา จึงทำให้เธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าของเขาโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว
“ปากก็สวย..นี่นายศัลย์ทั้งหน้าเลยหรือเปล่า” ปลายนิ้วเล็กๆ ถูกยกขึ้นมาลูบไล้ไปที่ริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา ส่งผลให้ร่างสูงนั่งเกร็งเสียจนตัวแข็งทื่อ
คนเมาคงไม่รู้ตัวว่ากำลังปลุกเสือหลับให้ตื่นจากการจำศีล เพราะสัมผัสนุ่มนวลจากปลายนิ้วเล็กๆ นั้น แม้ว่าไม่ได้ตั้งใจที่จะยั่วยวน แต่มันกลับทำให้คาสโนว่าหนุ่มรู้สึกวาบหวามในอกขึ้นมาครามครัน
ภัทรวรรธน์ทำได้เพียงถอนหายใจหนักๆ ออกมาเพื่อเป็นการข่มใจ ด้วยเขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่ฉวยโอกาสกับผู้หญิงคนนี้ เพราะฉะนั้นเขาต้องทำให้ได้
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาบ้างเลย เพราะมิ่งกมลยังคงใช้ปลายนิ้วเล็กๆ ลูบไล้ริมฝีปากของภัทรวรรธน์เล่นอย่างเพลิดเพลิน พร้อมกันนั้น นัยน์ตาสวยซึ้งก็กำลังจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากบางอย่างไม่วางตา
ใบหน้าหวานที่อยู่ใกล้แค่คืบ ประกอบกับลมหายใจอุ่นๆ ที่มีกลิ่นโซจูเจือปนของคนเมาบนตัก กำลังจะทำให้ภัทรวรรธน์ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง
มาจนถึงตอนนี้ คาสโนว่าหนุ่มก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ภัทรวรรธน์ใช้มือใหญ่ของเขาประคองที่ท้ายทอยของมิ่งกมลไว้ ก่อนจะรั้งให้เธอเข้ามาใกล้มากพอที่จะบดริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากนุ่มอย่างช้าๆ แต่ทว่าหนักแน่น...
พอๆ เดี๋ยวยาว 555
โหยยย มาเป็นชุดเลย
ก็เจ้าของกระทู้บอกให้ยกตัวอย่างง่ะ
/ เค้าผิดตรงไหน
เปล่า ความยั่วมาเป็นชุด 5555
/ เลิ่กลั่กๆ
เลิ่กลั่กอะไรเหรอคะ หืมม
เปล่าจ้า แค่อยากเรียกร้องความสนใจจากคุณเบลล่า
โหยยย มามะ มานี่ มาใกล้ๆ
ไปละๆ / ส่ายหางดุ๊กดิ๊ก
มานี่ จับหางดึงซะเลย
เอ๋งงงงงง / ผิดๆ
คุณเบลล่าใจร้าย ดึงหางเค้า
กัดหางแมร่ง!เลย //ง่ำ
หิวเหยอ / ยื่นน่องให้แทะ
ขอแทะหัวได้ป่ะ
เอาจิ แต่ยังไม่สระผมนะ
ไม่เป็นไรค่ะ อยากกัดหัวเพราะความหมั่นเขี้ยว
ค่อนข้างไม่ทน แต่บางอย่างจะทนดี้ดี
สีทนได้ดดด
ตัวละครผมไม่ได้ชื่อสี
อ้าวเหรอ
ใช่ ร้อนมาก
ร้อนก็ไปโดดน้ำสิคะ จะได้เย็นฉ่ำ
ไม่อะ ผมแก้ผ้าเลย
@กรมตำรวจเเห่งชาติ
ผมเจอคนโรคจิตชอบโชว์ครับ!!!
ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย มีคนบ้าโรคจิต อยู่แถวนี้
จับผมเลยครับคุณตำรวจ ผมอยากอยู่ในที่ที่ไม่มีผู้หญิงมารบกวน
จ้าาาาาา
ผมยังรออยู่นะ^^
ส่วนใหญ่มักจะแนวอดทนมาก บางเรื่องก็อดทนมากไปจนมันกลายเป็นผลร้ายกับตัวเองด้วย... (เช่นพระเอกเรื่อง Colours of the Dark) แต่ถ้าไม่ได้เป็นอย่างนั้นส่วนใหญ่ความอดทนก็ยังค่อนข้างสูงล่ะครับ ถ้าไม่มาล้ำตัวตนเขาเกินไปล่ะนะครับ ส่วนถ้าล้ำจะเกิดอะไรขึ้นก็แล้วแต่คนล่ะครับ ถ้าอย่างคู่แฝดใน How River Comes and Goes ก็จะแนวแบบ อืม เราแยกออกมาจากจุกที่มีปัญหาก่อนละกัน ไม่รู้สิ คิดว่าเรื่องตัวเอกมักจะแนวแบบ ทนได้นะ พยายามจะให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่ถ้ามันไม่ไหว ก็คงขอเดินออกมาอะไรประมาณนี้
อ๋อค่ะ แล้วคุณก็ทิ้งเราไปใช่ไหมคะ (ไม่มีอะไรแค่ซ้อมบท อิอิ)
เดี๋ยวๆไม่ช่าย 555
หะ อ้าว งั้นเหรอ คริคริคริ
อย่าทิ้งฉันไปเถิดนะ คนดี~
จ้า ไม่ทิ้งจ้า~
เย้! ดีใจจังเลยย ยะหู้วว
5555555
พระเอกมีเครียดแน่ครับ555
ทางด้านดิน เธอได้ทำให้ห้องที่แสนสะอาดของหมอหนุ่มเริ่มจะรกเหมือนรังหมา เธอที่กำลังดูอนิเมะแบบมาราธอนตัดสินใจปิดทีวีแล้วเดินเข้าห้องนอน แน่นอน ปกติถ้าตูนอยู่เธอคงโดนบ่นจนหูชาไปแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ปกติน่ะสิ เธอเลยสามารถอ่านนิยายและดูการ์ตูนได้จนดึกดื่น
เธอไม่แม้แต่จะอาบน้ำ ตรงเข้าห้องนอนแล้วใช้เท้าดันปิดประตู ลดแอร์ที่เปิดค้างเอาไว้จนเย็นฉ่ำหนำใจ ปิดท้ายด้วยการทิ้งตัวลงบนเตียงโดยไม่สนว่าจะมีทั้งถุงขนมหรือขวดเปล่าของน้ำอัดลมวางอยู่
โอ้โห ไม่ไหวนะเนี้ย
พี่เป็นแบบนี้ไหมล่ะครับ555
ไม่ค่ะ ของเราไม่มีแบบนี้
ความอดทนสูงค่ะ แต่พอเจอเรื่องช้ำใจความอดทนจะเริ่มต่ำลงเรื่อยๆ(รักมาม่าก็มา=_=)
อ้าว มาม่าซะงั้น
สร้างไว้ให้บอบบาง
เวลาทรมานจะได้ดีดดิ้นง่ายๆครับ
#ผิด #อ้าวไม่เกี่ยวเหรอ
นี่มันคืออะไร
55555555
จัดมาสักมุกหนึ่ง
555555 แหม ยั่วขนาดนั้นแล้ว
5555555 ถ้าเอาจริงๆ ไม่เหลือ ฮิฮิ
รอบตัวเรานี่ไม่มีเลยค่ะ555
ตราบใดที่ไม่ไปแตะต้องครอบครัวเขา ตัวละครเราก็ไม่อาละวาดค่ะ
อ๋อค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?