รู้สึกนอยด์ อยากลบทิ้งให้หมดเลย
ตั้งกระทู้ใหม่
เราอยากลบทิ้งนิยายทั้งหมด ให้เหลือแค่ที่สำคัญๆเอาไว้ค่ะ รู้ว่าผิดที่คิดจะลบทิ้งมัน เท่ากับเราเทแฟนคลับ แต่คนมันไม่มีอารมณ์เขียนอ่ะค่ะ เราควรทำอย่างไรดีคะ?
24 ความคิดเห็น
ปล่อยไว้สักพักเถอะค่ะ ถ้าลบอาจเสียใจภายหลังนะ...? ทำใจให้สบายค่ะ !
ขอบคุณค่ะ
สู้ๆ ค่ะ ฮึบๆ
ขอบคุณนะคะ แฮ่
!!! คุณพระ //เอามือทาบอก เกิดอะไรขึ้น
ตกใจเลยเหรอคะ?
นอยด์ ขนาดที่จะลบทิ้งนี่แสดงว่ามีเรื่องขัดใจอย่างแรง
ก็นิดหน่อยค่ะ คือเราพยายามจะกลับไปเขียนแล้ว แต่กลับไม่มีแรงเขียน ไม่มีอะไรเลยที่จะเขียนต่อ
ออกไปเที่ยวคะ หาแรงบันดาลใจใหม่ๆ
คงจะไม่ได้หรอกค่ะ
ง่า งั้นก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณนะคะ
นอยด์ก็ลบ
เมาส์อยู่ในมือ การตัดสินใจอยู่กับตัว
เราเคยลบนิยายทิ้งมาแล้วโดยที่รู้อยู่เต็มอกว่ามีคนรออยู่
แถมดีลีทไฟล์ในเครื่องออกเลยเสร็จสรรพ เอาแบบให้หายไปตลอดกาลเลย
สาเหตุอาจไม่ใช่เพราะนอยด์ แต่นั่นแหละ ลบก็คือลบ
ส่วนเรื่องรู้สึกผิดต่อคนอ่าน...วูบแรกก่อนลบก็รู้สึกผิดนิดนึงนะ
แต่นั่นแหละ เราเขียนเพราะอยากเขียนเองตั้งแต่แรก
ถ้าจะลบก็เพราะอยากลบด้วยตนเองเช่นกัน
อีกอย่าง อาจฟังดูโหดร้ายนะ
แต่นิยายในเว็บนี้มีเป็นแสน
หายไปเรื่องหนึ่ง
คนอ่านไม่คิดมากหรอก
เขาหาเรื่องอื่นอ่านใหม่ได้
ขอบคุณนะคะ
ก็ค้างไว้นั่นแหละ เผื่อเสียดายเวลานึกอยากกลับมาเขียนใหม่ ไม่งั้นก็เก็บไว้ในเครื่อง
ขอบคุณนะคะ
เป็นไรนอยด์อะ
คงเป็นเพราะย้อนไปดู แล้วเห็นว่ามันเยอะมั้ง(ไหดอง)
อ่อ นึกว่าปัญหาอื่นๆอีก นี่ไม่เคยลบของตัวเองทิ้งเลย เพราะคิดว่ามันดีหมด แค่หมดไฟเกินกว่าจะแต่งจบ
ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะคะ
จยย.อารมณ์มันมาเดี๋ยวก็ไป ถ้าลบทิ้งไปจะเสียใจที่หลังนะ
ขอบคุณค่ะ
คิดซะว่ามันเป็นไดอารี่ละกัน
เคยมีครูสอนผมไว้ว่า
เราเอาจจะเคยเขียนอะไรบางอย่างที่มีเราแค่คนเดียวสามารถเขียนมันออกมาก็ได้ใครจะรู้
แต่ต้องรอให้เวลามันผ่านไปนานพอสมควร ...เราถึงจะเห้นคุณค่าของมัน
กินน้ำเย็นเยอะๆนะ
ค่ะ55555
อย่าถามว่า ทำอย่างไรดี
ควรแยกแยะให้ออกก่อน
ไม่มีอารมณ์เขียน แต่คิดจะลบทิ้ง
แค่นี้เหรอปัญหา
แบบนี้น่าจะเรียกว่าใช้อารมณ์มาปะปนกับสิ่งที่เขียนไปแล้ว
แต่ถ้าคิดว่าลบ แล้วเหลือเพียงส่วนสำคัญไว้ก็ทำได้
แต่ถ้าลบไปแล้ว เวลาจะนำกลับมามันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
เพราะฉะนั้น สร้างเรื่องใหม่ขึ้นมาแต่ไม่ต้องเผยแพร่
นำข้อมูลทุกอย่างของเรื่องที่จะลบไปเก็บไว้ที่นั่นก่อนก็ได้
จากนั้นไปพักเสีย เขียนไม่ได้วันนี้ก็ไม่เป็นไรนี่
อย่าลืมนะว่าไม่ได้มีเพียงลินคนเดียวที่เขียนไม่ออก
หลายคนก็เป็น หลายคนก็ท้อ
แต่ทำไมบางคนถึงผ่านมาได้ล่ะ อันนี้สิน่าคิด
เราไม่รู้หรอกว่าปัญหาที่แท้จริงมันคืออะไร
แต่ถ้าได้หยุด และถอยออกมา จากนั้นพักให้สมองปลอดโปร่ง
ค่อย ๆ มองปัญหาและแก้มันไป ก็น่าจะพอช่วยได้
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนี่เป็นวิธีที่เราใช้
เราเชื่อว่าผ่านไปสักพัก เมื่ออารมณ์เย็นลงแล้วจะดีขึ้น
แต่ถ้ายังอยากลบอีก ก็ลบเลย
เราไม่จำเป็นต้องแคร์ทุกคนก็ได้
เขียนไปว่าขอโทษก็พอ จากนั้นก็ลืมมันไปและเริ่มต้นใหม่
ขอบคุณนะคะ เราคิดว่าบางเรื่อง ที่เราเขียนไว้มันไม่เวิร์คอ่ะ ก็เลยอยากลบทิ้งค่ะ แต่ไม่หมดนะคะ
ยังไม่มีอารมณ์เขียน ก็เปลี่ยนบรรยากาศไปทำอย่างอื่นก่อนก็ได้ค่ะ แต่อย่าเพิ่งลบนิยายช่วงนอยด์เลย น่าเสียดาย อารมณ์คนเราก็เปลี่ยนไปมาได้ตลอด เดี๋ยวเบื่อ เดี๋ยวอยาก ผ่านไปสักพักใหญ่ อาจอยากกลับมาเขียนใหม่ก็ได้ ใครจะรู้
เรื่องไหนยังไม่อยากเขียน ไปแจ้งนักอ่านไว้ก่อนก็ได้ว่าจะดองยาว ยังไม่มีกำหนด รอผ่านไปหลายสัปดาห์ให้อารมณ์ดีๆ ค่อยมาตัดสินใจจะลบ ก็ยังไม่สาย
ขอบคุณมากนะคะ
เราว่าควรปรับที่ตัวอารมณ์ของคุณมากกว่า นี่พูดจริงๆ นะ นอยด์ง่ายเกินไป คิดมากเกินไป นอยด์รายวันแล้วเอามาพาลลงที่นิยายตลอด ถ้าชีวิตมันเครียด ควรหาอะไรทำให้ตัวเองผ่อนคลายมากกว่านี้ ถ้าการเขียนนิยายมันทำให้ผ่อนคลายไม่ได้ก็ไม่ต้องทำ ไม่ต้องเขียน ไม่ใช่ให้เลิกเขียนนะคะ แต่ถ้ามีอารมณ์อยากจะเขียนค่อยมาเขียนดีกว่า
ขอบคุณนะคะ เราเข้าใจดีค่ะ ว่าไม่ควรพาลกับนิยาย ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งนะคะ
คอมเม้นนี้เขาหมายถึง ถ้าชีวิตนี้มันเครียดมากกว่านิยาย ก็มาขอคำแนะนำหรือเล่าสู่กันฟังได้เสมอนะ ใช่มั้ยครับ? ^^
9-2 พูดอย่างตรงไปตรงมานะ มานั่งอ่านกระทู้เครียด นอยด์ อยากลบนิยาย เหงา ที่ตั้งโดยคนๆ เดียวติดๆ กันสัปดาห์ละหลายก็กระทู้ก็ไม่ไหวอะค่ะ คนให้กำลังใจคือให้กำลังใจจนเหนื่อย ควรพัฒนาหรือจัดการอารมณ์ของตัวเองร่วมไปด้วย ไม่ใช่ไม่อยากรับฟังการระบายนะคะ นานๆ ทีน่ะได้ค่ะ เจ้าของกระทู้ค่อนข้างสนิทกับคนในบอร์ดอยู่แล้ว กำลังใจล้นหลามอยู่แล้ว
คุณลินนี่โชคดีนะ บอร์ดนี้มีแต่คนเจ๋งๆและให้คำปรึกษาได้ดีทั้งนั้นเลย
ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งนะคะ
โอโห้ มีคนเป็นห่วงและแอบให้กำลังใจมาทุกกระทู้ด้วย คือนอกจากขอความเห็นจากกระทู้แล้ว ยังแนะนำวิธีอื่นเช่น ให้หาเพื่อนเจ๋งๆสักคนอย่างคห.นี้และไว้พูดคุยกันเพื่อแก้ปัญหา ก็เป็นอีกหนทางหนึ่ง
ใจดีจังเลยครับ
เขาแนะนำดีนะลินลิน
ส่วนผม แทนที่จะไปพูดคุยกับคนอื่นเพื่อถกปัญหาในข้อความลับ ก็จะลองหันมาถามความเห็นคนในบอร์ดบ้างดีกว่า
ขอบคุณมากจริงๆ ครับ
อาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจเด้อ
สู้ๆละกันนะครับ ไม่ว่ากำลังเจอเรื่องอะไรอยู่ ขอให้เข้มแข็ง ผ่านพ้นมันไปได้โดยไวนะครับ
ขอบคุณคร้าาาา คุณแบ็ค กลับถึงบ้านยังคะ?
เพิ่งถึงวันนี้แหละครับ
ว่าแต่รู้ด้วยรึ ว่าผมไปไหนมา
ก็เห็นคุณกับคุณเตยคุยกันน่ะ
อ๋อ จ้า
ยังไงก็ไม่ต้องคิดมากเนอะ พักซักหน่อยให้ดีขึ้นแล้วค่อยว่ากันอีกที
เข้าใจอารมณ์คนเขียนนิยาย ผมเองก็เป็นบ่อยครับ
ค่ะ สู้ๆเช่นกันค่ะ
คุณแบ็ครับรู้เรื่องนั้นใช่ไหมคะ ถึงได้เขียนแบบนี้
เราตัดไปแล้วค่ะ คนหนึ่ง อย่าให้เราต้องตัดใครอีกเลย เราเองก็รู้สึก...
รู้ครับ และผมอยากจะบอกว่า คุณทำถูกแล้ว
เพราะเอาจริงๆ มันไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากความเข้มแข็ง เด็ดขาดของตัวเราเองครับ
ค่ะ เราเองก็ตัดสินใจแล้วเช่นกัน ถ้ายังปล่อยอยู่แบบนี้ เราว่าปัญหาก็ยังอยู่คงเดิม ไม่หายไปไหนสักที เราจึงจัดการซะเลย ขั้นเด็ดขาด
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณแบ็ค
ฝันดีครับ
ก็ลอยเรี่องเอาไว้แบบนั้น ปล่อยเรื่องลอยแพไว่ก็ดีกว่าพังแพทิ้งนะ สักวันอาจจะเสียใจที่ลบมันไปก็ได้
ขอบคุณนะคะ
หงุดหงิดก็อย่าลงกับสิ่งที่โต้ตอบไม่ได้
ก็แค่ถอย...ไปพัก
หายเบื่อ...ก็กลับมา
จะว่าไปวันนี้เราก็ไม่ได้อัพนิยาย....
บ่งตง....ขี้เกียจ...ทำOT ด้วย...เลยเหนื่อย
แต่เราก็ไม่ลบนิยายนะ....^...^
555 ขอบคุณนะคะ คุณเอมี่
นี่มัน คนน่ารัก2019
ชอบเรื่องเด๊ดดี้ล่าสุดมากค่ะ รู้สึกได้เลยว่าต้องทำการบ้านเยอะมาก แล้วแฝดน่ารักกกกกกกรี๊ดดดด
เมื่อวานไม่อัพนะ....อยากงอแงบ้าง
เดี๋ยวเช้ามาต่อให้ //ขอบคุณนะคะ
สักวันคุณอาจจะอยากได้เนื้อหาที่ลบไปกลับคืนมาก็ได้ คุณควรจะมีไฟล์เนื้อหาฉบับเต็มเก็บไว้ ส่วนที่เผยแพร่จะใช้ฉบับที่ตัดออกแล้วก็ได้
เราเคยลบนิยายเพราะความคิดฟุ้งซ่าน หลังจากนั้นก็คิดได้ว่ามันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ใช้ใจทำขนาดนั้นลบไปก็น่าเสียดาย ก็ส่งเมลล์ไปขอกู้นิยายคืน ทุกวันนี้ก็ไม่คิดจะลบนิยายเรื่องไหนอีกแล้ว ต้องมีฉบับเต็มเก็บไว้อีกที่ด้วยความเสียดาย
ถ้าไม่มีอารมณ์จะเขียนในตอนนี้ก็ให้ไปทำอย่างอื่นทำก่อนก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรีบ บอกแฟนคลับว่า 'ไปเที่ยวเล่นก่อนนะจ๊ะ แล้วจะกลับมา จุ้บๆ' ไรประมาณนี้ก็ได้
จริงๆอาจมีแฟนคลับบางคนแวะมาอ่านอยู่ก็ได้ค่ะ ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่นักเขียนรู้สึกว่าเขียนไม่ได้ดั่งใจ ห่วยแตก บลาๆๆ แต่ก็ยังมีนักอ่านบางคนที่ยังอยากอ่านอยู่ เก็บนิยายไว้ให้พวกเขาอ่านเถอะค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ตั้งกระทู้เอาฮาใช่มั้ย ดูคุณจะไม่ได้มีปัญหาจริงๆเลยนะ แค่อยากคุยกับเพื่อนๆนักเขียนใช่มั้ย?
เปล่าค่ะ เป็นจริงๆ ไม่ได้แกล้งหรือเอาฮา เพียงแต่ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ กำลังใจมาเต็มเลย
เราชอบคุยเล่นนะ ที่จริงเป็นคนไร้สาระ ถ้าไม่มีไรทำมาคุยเล่นกับเราก็ได้
ค่ะ ขอบคุณนะคะ
ที่จริงแล้ว วันนี้ทำให้เราตัดสินใจบางอย่าง ซึ่งได้ทำลงไปแล้ว
อะไรหรอคะ?
เปล่าหรอกค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ^^
สู้ๆค่ะ กอดๆเป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเคยลบค่ะ ไม่เชิงลบค่ะ ซ่อนเอาไว้ เว็บนั้นเวลาซ่อนก็จะไม่เห็นหนังสือโชว์ว่าเราแต่งค่ะ เกี่ยวกับเพื่อนของน้องชาย ที่เพื่อนให้เขียนเกี่ยวกับน้องที่เป็นโรคแล้วเสียชีวิต แต่เรื่องเขียนไปก่อนหน้าเกิดเรื่องสองอาทิตย์ พอตอนรู้ข่าว เราเขียนต่อไม่ได้เลย ต้องซ่อนไว้ก่อน เมื่อวันก่อนมีผู้อ่านมาถาม เราก็บอกว่าคงเขียนแต่ขอให้ผ่านช่วง100วันไปก่อนค่ะ รู้สึกเศร้ามากค่ะ
พักผ่อนเยอะนะคะ ฝันดีค่าคุณเบลล่า
ขอบคุณนะคะ
ลองให้เวลากับตัวเองก่อนนะครับ ค่อยๆคิด ถ้าลบแล้วถึงจะกู้ไฟล์ที่ลบได้แต่ก็กู้ความรู้สึกของแฟนคลับไม่ได้นะครับ สู้ๆนะครับ
ขอบคุณค่ะ
แยกนิยายออกจากชีวิตจริง
แยกความชอบออกจากความคาดหวัง
หากชีวิตจริงมันเครียด ก็ไม่ควรเอามาลงที่นิยาย ไปปรับอารมณ์ก่อน
หากอารมณ์เสียเพราะสิ่งที่ได้รับ ไม่ได้เป็นไปตามที่คาดหวัง ก็ค้นหาวิธีแก้ หรือปรับความคิดเสียใหม่เรื่องเป้าหมาย
ให้นึกภาพว่า เจ้าของกระทู้มีน้อง (น้องหมา น้องแมว ลูก อะไรก็ตามแต่) แล้วทีนี้เจ้าของกระทู้ดันอารมณ์เสีย จะเกิดจากตัวเอง หรือเพราะน้องไม่ได้ดังใจ ก็อย่าเอาอารมณ์ไปลงที่น้องเขา เพราะตัวน้องไม่ได้ทำความผิดอะไร แยกตัวเองออกมาตั้งสติ ผ่อนคลายความเครียดลงก่อน แล้วค่อยเข้าไปคุยกับน้องเขาดี ๆ อีกครั้ง
ไม่อยากเปรียบเทียบแบบนี้ แต่อยากให้เห็นว่า นิยายไม่ได้ทำอะไรผิด อย่าไปทิ้งขว้างเขา ปรับอารมณ์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยกลับไปแต่งต่อ
และโชคดีที่นิยายไม่ใช่น้องมีชีวิต การจะดัดแปลกตัดแต่งใหม่ทั้งหมดสามารถทำได้ ใจเย็น ๆ แล้วค่อยกลับมามองอีกที
ขอบคุณนะคะ เราจะปรับอารมณ์ให้ดีขึ้นค่ะ พอเมื่อคืนนี้อารมณ์เย็นลงแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรเยอะแยะเลย อย่างที่คิด ก็เลยได้สติค่ะ
ไร้สาระ คำพูดโลกสวย แต่ไม่สามารถใช้จริงได้
ยิ่งตั้งแต่เรื่องน้องหมาลงไปยิ่งไม่เกี่ยวอะไรกับจขกท.เลย บ่นไปเรื่อย
รีบล๊อกอินเข้ามาทีเดียวเชียว
ผมก็อยากลบนิยายทิ้งเหมือนกัน หมายถึงลบทิ้งทั้งสองเรื่องเลย ด้วยเหตุผลส่วนตัวบางประการ เป็นความผิดพลาดของตัวเองนั่นแหละ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผู้อ่านสักนิดเดียว
แต่ตอนนี้ขอเลือกอยู่เฉยๆ สักพักก่อน จัดการปัญหาปมที่หนึ่งให้แล้วเสร็จ แล้วค่อยมาคิดอีกทีว่าจะเอาอย่างไร กับนิยายตัวเองซึ่งเป็นปัญหาปมที่สอง เพราะเราจัดการปัญหาทุกอย่างพร้อมกันไม่ได้
ไม่รู้จะแนะนำว่าอะไร ที่ว่าเขียนแล้วมันไม่เวิร์คผมก็เคยบ่อยไป เอาเป็นว่าดื่มน้ำอุณหภูมิห้องเยอะๆ นะครับ ;)
ขอบคุณนะคะ
เอางี้ครับ ทำเป็นว่าซ่อนตอนไว้แต่จริง ๆ ไม่มีเนื้อหาอะไร คือตอนนี้เราให้นิยายกับคนอ่านไม่ได้อย่างน้อยก็ให้ความหวัง (ลม ๆ แล้ง ๆ) ไปก่อน
ไม่ใช่และ.. นั่นล้อเล่น (แต่ถ้าทำจริงตัวใครตัวมันนะ)
คุณลินอย่าจัดการเรื่องต่าง ๆ ด้วยอารมณ์เลยครับ เพราะสุดท้ายมักมีผลเสียมากกว่าผลดี ถ้าไงวางปัญหาไว้ชั่วคราว ดื่มชานมไข่มุกเย็น ๆ + ดูหนังฟังเพลง ทำอะไรให้จิตใจปลอดโปร่งก่อนแล้วค่อยกลับมาดูนิยายไล่เรียงทีละเรื่อง ผมว่าถ้าอยากเขียนให้จบทุก ๆ เรื่องก็ต้องมีพล็อตหลักและพล็อตรองยาวไปจนถึงตอนจบ + ตารางเวลาที่คาดว่าจะเขียน แล้วก็จัดลำดับเรื่องที่จะเขียน อาจมีบางเรื่องต้องตัดใจวาง ก็ลองไตร่ตรองและสื่อสารกับคนอ่านครับ เขาอุตส่าห์ตามอ่านแล้วก็อย่าทิ้งเขาไว้กลางทาง
ขอบคุณนะคะ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกผิดเลย
กอดๆน้าพี่ลิน มีอะไรไม่สบายใจมาระบายกับน้องได้น้าาา น้องอยู่ข้างๆพี่เสมอน้าาาา
ขอบคุณนะคะ
อย่าพึ่งลบ นอยด์อะไรเยอะแยะ ลองทิ้งไว้ก่อน ไปหากินน้ำเย็น ๆ หวาน ๆ อร่อย ๆ ที่ชอบอ่ะ
แล้วกลับมาดูงานเขียนใหม่อีกที อาจจะไม่อยากลบแล้วก็ได้
(แต่ถ้าจะลบแนะนำเซฟเอาไปลงคลังขยะ ถ้าเสียดายยังพอกู้กลับมาได้ใหม่ อย่าลบถาวรเลย)
ขอบคุณนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?