จากที่บรรยาย ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
บทกล่าวถึงความพยายาม
เขาศึกษาคัมภีร์ยุทธศิลป์ต่างๆ แม้จะรู้ว่าไม่ก่อให้เกิดประโยชน์เท่ากับผู้ฝึกฝนมาแต่กำเนิด เพราะเขาไม่มีกระทั่งพื้นฐาน ไม่รู้กระบวนท่า ไม่มีสามัญสำนึกใดๆ ที่เกี่ยวกับการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย และถึงจะรู้ดีว่าต่อให้ทุ่มเทพลังทั้งหมดก็อาจจะต้องพ่ายแพ้เมื่อได้เจอกับคนที่แข็งแกร่งกว่า
ถึงจะยากลำบาก แล้วมันทำไมล่ะ? เขาจะต้องยอมแพ้ให้กับโลกที่เป็นแค่เกมงั้นหรือ จำเป็นต้องหยุดพยายามแล้วละทิ้งทุกอย่างไปงั้นหรือ ทำไมล่ะ มันเป็นเพราะอะไร ทำไมเขาต้องยอมท้อถอยด้วย ทั้งที่เขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่หัวรั้นและเปี่ยมด้วยความเป็นไปได้ ยิ่งเป็นมนุษย์ที่ชื่อว่าอธิปแล้ว ถึงมหาเทพหน้าไหนจะขีดชะตาให้ต้องพ่ายแพ้ เขาก็จะลิขิตตนให้ชนะ
ซีเอ็กซ์อยากรู้จริงๆ ว่าลมปากของมนุษย์ขี้เกียจหน้าไหนจะตอบคำถามนี้ให้เขาได้ เพราะคนที่บอกว่าพยายามไปก็เหนื่อยเปล่า แท้ที่จริงก็แค่คนที่ไม่พยายามทำอะไรต่างหาก
ถ้าเจ้าพวกนี้เคยพยายามจนถึงที่สุดของที่สุดแล้วก็จะไม่มีวันเอ่ยคำนี้ออกมาแน่ๆ
ซีเอ็กซ์เกลียดคนแบบนี้ที่สุด ถึงขั้นมีอคติว่าเป็นมะเร็งร้ายของสังคม เป็นมนุษย์ที่โง่เขลาและไร้ค่าจนยอมปิดกั้นโอกาสของตนเอง ในสายตาของชายหนุ่ม คนพวกนี้ก็เป็นเพียงพวกขี้แพ้ที่ลดคุณค่าของตัวเองลงจนไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ
'ถ้าแค่โลกเกมก็ยอมแพ้ แล้วโลกจริงจะไปทำอะไรได้' ซีเอ็กซ์คิด
มุมมองของเขาอาจจะฟังดูใจแคบและเลวร้าย แต่คนเราจะประสบความสำเร็จได้ก็ด้วยหนึ่งสมองและสองมือ หาใช่เพราะมีโชคชะตาฟ้าลิขิต ที่จริงแล้วมนุษย์ต่างหากที่ต้องเป็นผู้ไขว่คว้าอนาคตให้ตนเอง นี่คือความจริงตลอดกาลที่ไม่มีอะไรมาหักล้างลงได้
คนหล่อมืออาชีพ
25 เม.ย. 62 เวลา 19:17 น.
658
views
15 ความคิดเห็น
องค์จักรพรรดิจงเจริญ บันไซ!!!!
จักรพรรดิ? บันไซ?
พยายามอ่านอย่างจริงจัง
เเต่ก็ขก.เกินไปตายตั้งเเต่สองบรรทัดเเรก
_(:2_/)__
ลุกมาอ่านเลยครับ555
555555
ไม่อะ เฉย ๆ ใครจะยอมรับว่าตัวเองหัวรุนแรงกัน !!! /โฉบออกไปอย่างเงียบสงบ...
แปลว่าเป็นสินะ555
คิดว่า... กล่าววกวนไปครับ คนอ่านต้องตีความหลายตลบ ทำให้ดึงอารมณ์ได้ไม่เต็มที่
ขอบคุณครับผม
ขอแสดงมุมมองของคนอ่านนะครับ
"แล้วมันทำไมล่ะ? เขาจะต้องยอมแพ้ให้กับโลกที่เป็นแค่เกมงั้นหรือ จำเป็นต้องหยุดพยายามแล้วละทิ้งทุกอย่างไปงั้นหรือ ทำไมล่ะ มันเป็นเพราะอะไร ทำไมเขาต้องยอมท้อถอยด้วย"
2 บรรทัดแรกเป็นส่วนที่มีปัญหามากที่สุด เพราะเต็มไปด้วยคำถาม ทำให้ตัวเอกดูแปรปรวนและไม่มีจุดยืนมากนัก ทั้งยังเป็นคำถามแบบลอย ๆ เชิงว่ายิ่งอ่านแล้วยิ่งไม่เข้าใจครับ แบบนี้ไม่เป็นมิตรกับนักอ่านเลย ควรกล่าวตรง ๆ กว่านี้
"ซีเอ็กซ์อยากรู้จริงๆ ว่าลมปากของมนุษย์ขี้เกียจหน้าไหนจะตอบคำถามนี้ให้เขาได้ เพราะคนที่บอกว่าพยายามไปก็เหนื่อยเปล่า แท้ที่จริงก็แค่คนที่ไม่พยายามทำอะไรต่างหาก"
ส่วนตรงนี้เกือบดีแล้ว แต่เพราะคำถามข้างบนสับสนเกินไปครับ คนอ่านต้องจับความเยอะมากถึงเข้าใจว่าต้องการจะสื่ออะไร (ผมอ่านทวน 3-4 รอบ ซึ่งนักอ่านทั่วไปคงผ่านแล้วผ่านเลยหากอ่านรอบ 2 แล้วยังงง) เลยกลายเป็นติดขัดแทน ส่วนประโยค "ลมปากของมนุษย์ขี้เกียจหน้าไหนจะตอบคำถาม..." ตรงนี้มันทะแม่งอยู่ อย่างที่ว่าครับ บางทีก็ควรเขียนตรง ๆ นะ
แต่จะเขียนอย่างไรก็ต้องลองปรับสำนวนตัวเองดูครับ ถ้าผมเขียนตัวอย่างออกมามันก็เป็นสำนวนของผม... และมันจะขัดกับเรื่องซะมากกว่า -.-
ขอบคุณนะครับ
พระเอกกำลังพยายามท่องหนังสือแบบเอาเป็นเอาตายครับ555 ทุ่มแบบลืมกินลืมนอนเลย
รู้สึกว่าฮึกเหิมดีนะคะ แต่ที่กล่าวว่าคนที่ยอมแพ้อาจจะเกินไปสักหน่อย เพราะพวกเขาอาจพยายามมามากเกินพอจนเหนื่อยแล้วก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ?
ทุกคนมีเหตุผล และมีเส้นทาง มีอุดมการณ์เป็นของตัวเอง การที่เขายอมแพ้ก่อน ไม่ได้แปลว่าเขาไร้ค่า แต่อุดมการณ์ของซีเอ็กซ์ก็ไม่ได้เลวร้ายนะคะ เพียงแต่...มันเป็นการมองแค่ 'หนึ่งมุมมอง' ไม่ได้มองในความรู้สึกจริงๆ ของเขา
น่าชื่นชมอยู่นะคะที่ไม่ยอมแพ้แบบนั้น
ปรบมือพระแม่โมจิ เธอเป็นร่างโคลนจากเซลล์พี่มิรันป่าวนิ?555
ไม่ใช่ร่างแยกของใครหรอกค่ะ คอมเมนต์จากความรู้สึกโดยตรงเลยต่างหาก นายซีเอ็กซ์นี่ช่างคิดน้อยเสียจริงๆ หึ่ม...
เกมส์เหรอ
บางคนอาจจะไม่มีเวลาเล่นก็ได้
Cx ติดเกมส์มากไปแล้ว อินเกิ้น
แต่ก็นะ ในฐานะที่เล่น
เราก็ด่าลูกทีมเหมือนกัน
แต่ด่าแค่ในใจ
ยิ่งตำแหน่งหัวหน้าจะยิ่งหนัก
เพราะแบกภาระเล่นสามไอดีเพื่อให้ชนะ
ก็พอเข้าใจจิตใจ cx ได้ 55
เหมือนมาระบายแฮะ
สาระเจือปนผิดปกติ555
ก็ต้องมีบ้าง
สาระ+ประสบการณ์จริง
มันคือตระกูลอะไรคะคุณอี ไม่รู้จักสักตระกูล
ถ้าถูกใจจะเล่นเลย
ตอนนี้ที่เล่นประจำก็เกมส์ตกปลาค่ะ
ได้เป็นหัวหน้ากิลด์โดยอัตโนมัติเพราะหัวหน้าคนเดิมไม่เล่นติดต่อกันนาน
เกมส์นี้อ่ะค่ะ
โมบ้า เอาง่ายๆ คือแนวออกของตีป้อมครับ เช่น โดต้า ฮอน วอร์คราฟต์ ลีกออฟเลเจนด์ RoV
อ้า พี่เตย ลองอ่านดูอีกทีจิ เท่ขึ้นยังคับ
อ้อ แต้งกิ้ว
เคยแต่เล่นเกมส์เผ่าสนุกในเฟสบุ้กอ่ะ ไปตีเขา กับขโมยอาหาร
แล้วก็ยูริ เรดอเลิท ที่สร้างเมืองผลิตของไปถล่มกัน อันนี้ชอบมาก
แล้วก็พวกสร้างฟาร์ม พวกฟาร์มเฟรนซี่
อ่านไรเหรอน้องหล่อ
รีไรท์กระทู้ใหม่ครับ^^
ตลอด เอาซะตามมิทัน
ไม่
.
.
.
รู้
อ้าวเฮ้ย555
รู้สึกจุกตรงประโยคที่ว่า
ซีเอ็กซ์อยากรู้จริงๆว่าลมปากของมนุษย์ 'ขี้เกียจ' หน้าไหนจะตอบคำถามนี้ให้เขาได้(ฮา)
(เราเป็นคนขี้เกียจซะด้วยสิ)
มามะจะจริงจังละ(เสียงแบบจริงจังประหนึ่งนายทหาร)
เราว่าประโยคมันวกไปวนมานะอย่างเราต้องกลับไปอ่านใหม่สามรอบ...
จุกเลยรึ555
อยากได้ความเห็นในด้านไหนดีล่ะคะ? แต่ถ้าเอาแวบแรกที่อ่านจบ อืม... นายช่างยึดมั่นในความคิดของตัวเองสุดๆ ไปเลยนะเนี่ย อะไรประมาณนี้ค่ะ 555
ด้านไหนก็ได้นัา555
ตัดให้สั้นกว่านี้ ตัดยังไงก็ได้ เนื้อความไม่ได้ลดลงหรอก แถมยังอ่านได้ประเด็นเร็วกว่าเดิมด้วย ไม่ต้องชักแม่น้ำหลายสายมาเพื่อลำธารเล็ก ๆ สายเดียว
การบรรยายข้างต้น ผมยังสัมผัสไม่ได้ถึงความพยายามอะไรเลย เพราะตัวละครไม่มีการดำเนินเรื่อง เป็นการบรรยายที่สวยงาม แต่ไม่เห็นภาพที่ชัดเจน
ผมไม่ชอบสรุปอะไรที่การบรรยายแค่ย่อหน้าเดียว ต้องใช้หลายเหตุการณ์ หลายย่อหน้า จึงจะทำให้เข้าถึงความพยายามของตัวเอก
แทนที่จะมานั่งบ่นเรื่องความท้อแท้เป็นหน้า สู้กระโดดออกไปไล่ฟันมอนสเตอร์เก็บเลเวลเลยดีกว่า
สรุปคือ หดให้สั้นลง แล้วใส่เหตุการณ์ที่ตัวละครแสดงถึงความพยายามออกมา
ขอบคุณคร้บผม แมมมอธรออยู่555
ถ้าให้วิจารณ์...เราให้คะแนน 8/10 ค่ะ
ภาษาที่ปั้นแต่งค่อนข้างสละสลวยค่ะ ติดที่ว่าการใช้คำกับเว้นวรรคไม่ค่อยโอเค มีคำตกหล่น กับคำฟุ่ยเฟือยที่ต้องตัดทิ้งพอสมควร
ยกตัวอย่างคำที่ถูกต้องของภาษาเขียนในบทบรรยาย
(ของคุณ) แล้วมันทำไมล่ะ? เขาจะต้องยอมแพ้ให้กับโลกที่เป็นแค่เกมงั้นหรือ จำเป็นต้องหยุดพยายามแล้วละทิ้งทุกอย่างไปงั้นหรือ ทำไมล่ะ มันเป็นเพราะอะไร ทำไมเขาต้องยอมท้อถอยด้วย
(แกไข) ทำไมล่ะ! เขาจะต้องยอมแพ้ให้กับโลกที่เป็นแค่เกมอย่างนั้นหรือ จำเป็นต้องหยุดพยายามแล้วละทิ้งทุกอย่างอย่างนั้นหรือ มันเพราะอะไร ทำไมเขาต้องยอมท้อถอย
หมายเหตุ...คำว่า "งั้นหรือ" ไม่ผิดค่ะ แต่ส่วนใหญ่ใช้ในประโยคสนทนา ถ้าบทบรรยายมักใช้คำว่า "อย่างนั้นหรือ"
ยกตัวอย่าง...
(ของคุณ) ถ้าเจ้าพวกนี้เคยพยายามจนถึงที่สุดของที่สุดแล้วก็จะไม่มีวันเอ่ยคำนี้ออกมาแน่ๆ
(แก้ไขคำที่น่าจะตกหล่น) ถ้าเจ้าพวกนี้เคยพยายามจนถึงที่สุดของที่สุดแล้วละก็ จะไม่มีวันเอ่ยคำนี้ออกมาแน่ๆ
จากข้อความข้างต้น จะเห็นว่าการใช้คำว่า "ละก็" เข้ามาช่วย จะทำให้ประโยคนี้ออกไปในทางหยามหยัน
(ของคุณ) คนพวกนี้ก็เป็นเพียงพวกขี้แพ้ที่ลดคุณค่าของตัวเองลงจนไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ
(แก้ไขคำฟุ่มเฟือย) คนพวกนี้เป็นเพียงพวกขี้แพ้ที่ลดคุณค่าตัวเองลง ไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ!!
จากข้อความข้างต้น จะเห็นว่าความหมายไม่ได้เปลี่ยนไป
ขอโทษที่บังอาจวิจารณ์โดยที่คุณไ่ม่ได้ขอร้อง อย่าโกรธนะคะ เราแค่อยากให้ภาษาของคุณดูสลวยขึ้น
สุดท้าย..ขอแนะนำเทคนิควิธีการตัดคำฟุ่มเฟือยง่ายๆ คือเมื่อคุณเขียนเสร็จให้อ่านออกเสียงค่ะ อย่าอ่านในใจ คุณจะทราบทันทีว่าคำไหนควรตัดทิ้ง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าข้อความข้างต้นจะมีประโยชน์กับคุณไม่มากก็น้อยนะคะ ไฟตติ้งค่ะ
ขอบคุณคร้บผม จะลองดูในบทบรรยายความคิดครับ เพราะความคิดไม่มีเสียง แต่ก็ชี้ทางผมได้มากเลยครับ
ยินดีค่ะ :)
พี่คิดว่าบทเขียนของน้องคนหล่อ เขียนภาษาได้ดีนะคะ แต่พี่ติดนิดเดียวว่า การเป็นนิยาย บางครั้งการสื่อสารด้วยความคิดของตัวละคร มันอาจจะทำใ้ห้คนอ่านหยุดดู "ความคิด" และลืม "ฉากการกระทำนั้นๆของตัวละคร"
อย่างตอนนี้ที่พี่อ่าน พี่ไม่เห็นอะไรนอกจากซีเอ็กซ์กับพื้นที่โล่งๆขาวๆ มันไม่มีฉากอะไรเลย พออยู่ในนิยายมันเลยอาจจะดู "ลอย" ไม่เข้าพวกกับบริบทที่ซีเอ็กซ์กำลังทำอยู่
เท่าที่อ่าน พี่คิดว่า มีลักษณะของความคิดอยู่มาก ใส่ความคิดเชิงปรัชญาลงไป มันไม่ผิด แต่แค่อาจจะผิดที่ผิดทางหรือเปล่าสำหรับนิยายต่อสู้แฟนตาซี
ถ้าลองปรับ แค่ใส่บทพูดลงไปพร้อมกับการกระทำ มันก็ทำให้ตัวละครชัดขึ้นแล้วนะคะ อย่างเช่น ่สมมุตินะคะ
" ชายหนุ่มกำหมัดแน่น แม้ว่าร่างนั้นจะจวนเจียนหมดเรี่ยวแรงอยู่แล้ว แต่ดวงตาคมนั่นยังคงจ้องเขม็งและกำดาบไว้แน่นในมือ เขาจะไม่ยอมแพ้...
ทำไม...เขาจะต้องยอมแพ้ให้กับโลกที่เป็นแค่เกมด้วย ทำไม่จะต้องท้อถอย
ชายหนุ่มแค่นยิ้มให้กับตัวเอง คำถามที่โผล่ขึ้นในหัวตอนนี้ จะมี-หน้าไหนตอบคำถามนี้ได้ คนที่พร่ำบอกว่าพยายามไปก็เหนื่อยเปล่านั่นน่ะ ก็แค่คนที่ไม่พยายามอะไรเลยต่างหาก ไม่มีหรอกแบบนั้น ถ้าพยายามถึงที่สุดแล้วมันจะไม่มีคำนี้ !
แรงฮึดนั้นทำให้เขาพยายามซวนกายขึ้นมา เขาเกลียดคนแบบนั้นที่สุุด และเขาจะไม่มีวันเป็นแบบนั้นเด็ดขาด จะไม่ยอมเป็นมนุษย์ที่ไง่เขลาไร้ค่า หรือ-ขี้แพ้ที่ลดคุณค่าตัวเองอย่างนั้น !
อะไรประมาณนี้ค่ะน้องคนหล่อ :)
แลกเปลี่ยนกันดูนะ ไม่โกรธพี่นะ ^^
เท่จัดๆ
เข้าใจที่พี่พูดใช่ป่าวจ๊ะ ^^ แบบนี้ซีเอ็กซ์ดูเท่เลยทีเดียวใช่ไหม
เขียนแบบนี้มันเห็นภาพด้วยไง ความคิดมาพร้อมการกระทำ มันเลยชัด และไม่ "ลอย"
พยายามเข้าเน้อน้องคนหล่อ ^^
พี่เองก็ต้องพยายามเหมือนกันค่า :)
คืออันนี้ดี
ขอบคุณครับผม ฝันดีครับ^^
คิดว่า cx น่าจะติดเกมส์ขั้นหนัก ต้องพาไปเลิกที่ถ้ำกระบอก 55
จริง ๆ รู้สึกว่าคำพูดมันฮึกเหิมนะ คล้ายจะออกไปรบเลย
แต่ในความเป็นจริงนั้น มันเป็นเพียงโลกของเกมส์
ซึ่งบางคนอาจมองว่า ไม่จำเป็นต้องจริงจังมากก็ได้
เล่นเพื่อคลายเครียด แก้เหงา หรือเพื่อความสนุก
ส่วนการชนะมันก็ทำให้เราได้ใจ แต่ถ้าแพ้ก็พยายามหาทางชนะ
จนสุดท้ายกลายเป็นหมกมุ่นได้ เกมส์จะรีเซ็ตใหม่สักกี่ครั้ง
หรือจะเล่นสักกี่รอบก็ได้ แต่เวลาที่สูญเสียไปนั้นมีอาจเอากลับมาคืนได้
Cx นายต้องไปหาอย่างอื่นทำบ้างนะ
เกมส์มิใช่ทุกอย่างของชีวิต มันสูบเวลาไปมาก
มานั่งอ่านนิยายพี่ดีกว่า ไม่ใช่ละ 55
คำพูดฮึกเหิมค่ะ แต่ก็ดูจะจริงจังไปหน่อยกับการเล่นเกมส์
สงสัยจะอยากชนะจริง ๆ
ขอบคุณครับป๋ม ฝัuดีย์คัฟ
ฝันดีจ้า
โลกเกมก็ยอมแพ้ แล้วโลกจริงจะไปทำอะไรได้ /// เห็นด้วยอยู่นะ :)
แต่นี่อ่านละเหมือนบทความคำคมกระตุ้นให้แรงใจ ให้รู้จักพยายามอ่ะ ไม่ได้เหมือนนิยายเท่าไหร่
คุณได้ใส่บทนี้ในหน้านิยายมั้ย
หรือแค่เป็นการคิดทบทวนของตัวละครเพื่อเกลาให้คนเขียนอินในบทบาทมากขึ้น
ขอบคุณครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ