เขียนนิยายยังไงให้ปัง
ตั้งกระทู้ใหม่
SANCHIYUYUYU000
25 เม.ย. 62 เวลา 21:51 น.
1,212
views
26 ความคิดเห็น
เขียนเกี่ยวกับ ระเบิด ปืน
ดังแน่นอนค่ะ ยิงกันเปรี้ยงปร้างทั้งเรื่อง //ผิด
อืม เราว่า คงต้อง
กระแส เขียนดี ใจเย็น และมีช่วงจังหวะที่ดี
จขกท.เขาจะขำไหมนิ
เอ้า งั้นก็ตรงกับนิยายของผมเป๊ะๆ เลยอะดิ
อ่ะแหม แค่ลองเล่นดูอ่ะคุณเอฟ ช่วยขำหน่อย
ของคุณปล่อยนี่แนวเปรี้ยงปร้างเหมือนกันเหรอคะ น่าตามไปส่อง
ขำนี่ใครอีกล่ะ? มาๆ เอาบุญหน่อยก็ได้
โอ้ย 55555555555555555 เจอเม้นนี้เราขำจนพ่อด่าแล้ว /เส้นตื้นจริงเรา
ไม่ใช่ตื้นธรรมดาด้วย ตื้นแบบตัวเองสะดุดล้มยังขำไป3วัน3คืนได้ ถ้าถูกนิ้วจี้เอวสักร้อยครั้งอาจขำจนตาย
นิยายผมมันปังตั้งแต่ตอนที่1เลยครับ
ปังๆ โป้งๆ ตู้มมม ปิ้วๆ นี่สินะความปังที่แท้จริง
- ต้องรักในสิ่งที่เขียนอย่าฝืนตัวเอง
- เขียนอย่างสม่ำเสมอ
- ถ้ามีคนติลองกลับไปดูว่าตัวเองผิดพลาดอะไร ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ลองแก้ไขดู
- เมื่อมีคนว่าอย่าน้อยใจนักเอาคำด่านั้นมาเป็นแรงผลักดัน
- ถ้าวันไหนอยากหยุดเขียนเพราะไม่มีคอมเมนต์หรือfavให้กลับไปถามตัวเองดูว่าที่เขียนเนี้ยเขียนเพราะอะไร อยากมีคอมเมนต์ไว้อวดเพื่อนหรือเพราะ'รัก'
เป็นแรงผลักดันได้ดีเลยค่ะ ขอบคุณมาดเลยค่ะ>/\<
หยิบปืนมายิง ปัง!!~!
เขียนไปกินขนมปังไป //เผ่น
ไม่เล่นก็ได้...
คำตอบจริง ๆ ของเราอยู่ใน คห. ที่ 17-4
เขียนนิยายยังไงให้ปัง
-เขียนในแนวเรื่องที่กำลังเป็นที่นิยม ไม่ต้องสนสิ่งที่ตัวเราเองอยากเขียน
-เขียนตามที่คนอยากอ่าน ทิ้งความเป็นตัวเองไปให้หมด
-เขียนเรียนแบบเรื่องที่ดังอยู่แล้ว
ถ้าทำได้เรื่องที่ได้ปังแน่นอนแต่ระวังจิตใจจะปังปินาศเพราะตัวเราจะรับไม่ไหว
จริงๆเรื่องปังไม่ปังมันเป็นเรื่องรองนะ ถ้าเขียนแล้วตัวเรามีความสุขดีแค่นั้นก็พอแล้ว
เฮ้อ มีแต่คนตอบเล่นๆ
ผมจะตอบดีๆให้แล้วกัน
......ต้องถามปังก่อนว่าชอบอ่านนิยายแนวไหน จากนั้นก็เขียนนิยายแนวนั้นแหละไปให้ปัง
ฝีมือก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกสิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือโชคครับ... เรื่องบางเรื่องดีมาก ๆ แต่มาผิดจังหวะก็จางได้... เรื่องบางเรื่องเหมือนจะไม่มีอะไร แต่โดนใจคนในเวลานั้น ๆ ก็ดังได้
ถ้าจะมีข้อแนะนำก็คือ เขียนงานที่ตัวเองรู้สึกว่าดีที่สุดออกมาให้ได้ ที่เหลือปล่อยให้กระแสสังคมพาไปครับ (ไม่เห็นจะช่วยอะไร!?)
เอาจริงๆ ก็ตอบจริงจังละนะ
ส่วนตัวเขียนเพื่อสนองความต้องการตัวเอง แต่เขียนแล้วต้องเห็นภาพในหัวให้มันชัดด้วย ส่วนใหญ่คิดว่าเวลาเขียนนิยายแล้วนักอ่านไม่โอมีสองเรื่อง
1. สไตล์ที่เราเขียนไม่ใช่แนวที่เขาอ่าน พออ่านไปตอนหนึ่งมันไม่ใช่ ทำยังไงเขาก็คงไม่อ่านต่อ นักอ่านกลุ่มนี้ไม่ว่าเราจะเขียนสนุกแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจเราค่ะ เพราะเรา "ไม่ใช่" สำหรับเขา เหมือนคนกินจืดแล้วให้มากินรสหวาน เขาก็ไม่เอา
2. ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้ ก็อาจเป็นที่ตัวนักเขียนเอง เช่น นักอ่านชอบงานแบบนี้ สไตล์นี้มันใช่ แต่ภาษายังไม่โดน เขียนแล้วอ่านไม่รู้เรื่องเหมือนรู้อยู่คนเดียว -แบบนี้ถ้าจะพยายามอ่านต่อ มันก็ทนฝืนตัวเองเกินไป เขาก็ไม่อ่านต่อค่ะ
สำหรับข้อแรก ...เราในฐานะนักเขียน ทำอะไรไม่ได้
แต่สำหรับข้อสอง ....ถ้าเราเจอนักอ่านที่ชอบแล้ว แต่เรายังเขียนงานไม่ดี อันนี้เราปรับปรุงตัวเองได้
วิธีการมีมากมาย
1. อ่านให้เยอะขึ้น เก็บคลังภาษาและศัพท์ให้มากพอ
2. แลกเปลี่ยนกับเพื่อนนักเขียน หรือเอาง่ายๆ เพื่อนสนิทเราค่ะ ว่าเขาอ่านแล้วเขาเข้าใจไหม แต่อย่าเพิ่งบอกว่าเป็นงานของเรา เพราะไม่งั้นความเกรงใจจะทำให้เขาไม่กล้าพูด แต่ถ้าเพื่อนรู้อยู่แล้ว ก็อาจบอกเลยว่า "พูดตรงๆนะ ไม่ต้องอ้อมค้อม เราจะไม่โกรธ แค่อยากรู้ว่าพอใช้ได้ไหม"
3. ถ้าอ่านแล้วมีคนเตือนแล้ว เราต้องกลับมาปรับค่ะ แต่ปรับด้วยรูปแบบตัวเอง อย่าเดินตามเส้นทางของคนอื่นทั้งหมด งานเขียนเป็นของเรา กลิ่น..สไตล์เป็นของเฉพาะตัว ถ้าจุดที่ติงมา ไม่หนักหนา คำผิด นิดหน่อยก็โอเค แต่ถ้าเสนอให้ เปลี่ยนแนวเหอะ แบบนี้ไม่เวิร์ค คงต้องถามตัวเองว่า เรารักอะไร รักสิ่งที่คิด ก็เดินต่ออย่าไปเปลี่ยนตามโลกค่ะ เราต้องมีจุดยืนของตัวเองไว้
คงประมาณแบบนี้ละมั้ง ไม่รู้ว่าจะเป็นประโยชน์ไหม
จากนักหัดเขียนคนหนึ่ง
:) สู้ๆ นะคะไรท์
น้ำตาไหลแทนจขกท. ;_;
ผมเชื่อว่าปังต้องดีใจแน่ๆครับ
ผมก็ปัง....
ปัง ปิ นาศศศศศศศ
#กระอักเลือดแปบ T^T
คำแนะนำเราจะเป็นประโยชน์ไหมนะ คือตอนนี้ เรากลับไปเริ่มที่ทฤษฎีอ่ะ บางทีทำกับข้าวคิดเมนูไม่ออกก็ต้องไปเปิดตำราทำอาหาร หรือไม่ก็ลองวิเคราะห์ลองชิมจานอื่นของเพื่อนดู
เห็นคุณเรือนตอบแล้ว รู้สึกเราไร้สาระมากไป ขอตอบใหม่แล้วกันนะคะ
เรื่องปังไม่ปังนี่มันขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยค่ะ ก่อนอื่นต้องถามตัวเองก่อนว่าอยากเขียนเพราะเหตุใด
เราตอบได้เลยว่าของเรานั้น เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง และหารายได้ไปด้วย
แต่เราก็รักมากด้วย
ตัวไหนคือแรงผลักสำหรับเรา รักที่จะเขียนค่ะ ปังไม่ปังเราไม่สน
ในบางครั้งมันต้องรอจังหวะเวลาด้วยค่ะ
คุณถนัดแนวไหน จงเขียนแนวนั้นก่อน แต่ถ้าเลือกแนวเพราะอยากปัง อันนี้อาจไม่ถึงฝั่งฝัน
ยิ่งมือใหม่ยิ่งอันตราย เราก็มือใหม่เหมือนกัน แต่ที่เรากล้าเขียนนั่นเพราะว่า สาขาที่เราเลือกเรียนมันใช้การเขียนเสียเป็นส่วนใหญ่ มันเลยพอมีประสบการณ์กสรเขียนบ้าง
และ ประสบการณ์การอ่านก็สำคัญ
มือใหม่ไม่ต้องรีบค่ะ คุณสามารถสะสมประสบการณ์ไปได้เรื่อย ไม่มีทางลัดสำหรับใครหรอกนะคะ
ทุกคนล้วนผ่านทุกจุดของความเจ็บปวดมาทั้งนั้น
ขนาดเราเองยังเคยแก้ทั้งเรื่องมาแล้วเลย ถ้านักอ่านไม่วิจารณ์หรือติชม เราคงได้เท่าเดิม
เพราะฉะนั้นก็ถ้าตามประสบการณ์ของเรา
เลือกแนวที่ชอบ เขียนมันออกมา ลงไปเรื่อย ๆ ใจเย็น ๆ ไม่ต้องรีบ บางอย่างมันมีช่วงจังหวะค่ะ ไม่ปังอันนี้ก็ต้องปังอันอื่น
ฐานต้องค่อย ๆ สร้างค่ะ ถ้ารีบจะไม่มั่นคง นักเขียนมีเป็นหมื่นเป็นล้าน
นิยายอีกล่ะตั้งกี่เรื่อง
ต้องเข้มแข็ง ใจสู้ อดทน อย่าท้อ ห้ามถอย
แหมคุณเตย ทะเลสวยออกน่า :) ไรท์เขาเข้าใจน่า แซวกันเล่นๆ ระหว่างไรท์ ^^
จริง ๆ คำถามแนวนี้มีเยอะอ่ะเนาะ
ช่วงหลัง ๆ เลยคิดว่าตอบเล่นน่าจะดีกว่า
ช่วงนี้สบายใจ 55
ทุกวันนี้นิยายผมก็ปังนะครับ
.
.
.
ปังปินาจ!?
#พามพ่าม
มีคนเล่นไปแล้วอ่ะค่ะ คุณพี่ตุลา
...ปุ่มลบคอมเม้นท์อยู่ไหนนะครับ(-///-?
แก้ไขดีไหมคะ
คิดมุกใหม่
ปังจิงๆ
อย่าทำแบบเราพอ55555
โอ้ๆๆ ต้องรีบศึกษา
ขอลิ้งด่วนขอรับ
อย่าเลย เราอาย555
อยากเขียนให้ดังเหรอ ปังเลยเหรอ
ง่ายดายมากเลยครับ แค่ตามกระแส เขียนตามที่ติดท็อป เสริมด้วยเนื้อหา NC 18+ เติมเยอะคนยิ่งชอบครับ!!
เขียนแนวที่ตัวเองชอบนั่นแหละครับ แต่ขยันเขียนให่เยอะที่สุดเท่าที่เขียนได้อ่านะ
ในเนื้อหาบอกว่าเขียนยังไงก็ปังสักที นี่คือ เขียนทีไรปังทุกครั้งหรือคะ ถ้างั้นก็ไม่ต้องการคำตอบแล้วล่ะค่ะ
สำหรับเราเขียนให้ดีเดี๋ยวก็มีคนติดตามค่ะ
555 คุณมิรัน คงตกคำว่า "ไม่" ล่ะค่ะ :)
แต่ถ้าใครเขียนแล้วปังตลอด เรือนแก้วว่าน่าจะอัญเชิญคุณอลิสมาตอบในฐานะที่มีสนพ.จ่อคิวรอผลงาน 555
ก็ตอบไปแล้วไงคะว่าให้เขียนไปกินขนมปังไป555
ขนมปังนึ่งนุ่มๆ จิ้มสังขยานมสด หวานมัน อร่อย
แถมชามะลิลูกนิมิตอีกแก้ว
นัก(อยาก)เขียนใคร ๆ ก็สามารถเป็นได้ ขอแค่มีสมุด ดินสอ ปากกา โทรศัพท์ หรือคอมพิวเตอร์
ทว่าการที่จะเป็นนักเขียนจริง ๆ ให้ได้ มันไม่ใช่เรื่องที่ว่าแค่มาถามคนอื่นเอาแล้วจะทำได้ ความพยายามเท่านั้นค่ะที่จะทำให้นัก(อยาก)เขียนทุกท่านไปถึงจุดที่คุณใฝ่ฝัน อย่าได้ทนงตนคิดว่าตัวเองเก่ง และอย่าไปคิดเองเออเองว่าตัวเองฉลาดหรือโชคดี แต่ให้คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายคือการเรียนรู้
บางคนชอบแบบเขียนเร็วจบเร็ว ซึ่งหลาย ๆ คนอาจมองว่าเขาเก่ง แต่สำหรับเราคือไม่ เขียนเร็วจบเร็วเราก็เขียนได้แต่สิ่งที่ออกมาก็คือสิ่งที่ สนพ. เรียกมันว่า 'งานเผา' ซึ่งต้องแก้แล้วแก้อีกกว่าจะสามารถเอามาตีพิมพ์ได้จริง ซึ่งนั่นไม่ใช่สไตล์ของเรา
แฟนคลับและยอดวิวอาจจะสำคัญในสายตาของนัก(อยาก)เขียน ส่วนใหญ่จึงพยายามที่จะเขียนให้เร็วให้ปังถูกใจคนอ่าน แต่สำหรับเรา ยอดวิว ยอมคอมเม้นต์ ยอดเฟบ ทุกอย่างเป็นแค่ผลพลอยได้ เราเขียนเพื่อให้ตัวเองได้สนุกกับนิยายที่ตัวเองอยากจะอ่าน ไม่ใช่เขียนเพื่อคนอื่น ดังนั้นเราไม่รู้จริง ๆ ค่ะว่าจะเขียนยังไงให้ปังในสายตาของคนอื่น
ข้าน้อยขอคารวะปรมาจารย์อวี้หลัน ! ด้วยชาหนึ่งจอก ! (ว่าแล้วก็ยกซดอย่างรวดเร็ว)
"ร้อน !!!" ชาลวกลิ้น !!
เฮ่อออ //ถอนลมหายใจออกมาอย่างแรง
เค้าตอบอย่างมีสาระให้แล้วนะ ส่วนจะคิดได้กันหรือไม่อันนี้ก็แล้วแต่...
บางทีพูดไปก็เท่านั้น เพราะจุดประสงค์ของการเขียนมันต่างกัน นั่นจึงทำให้ต้องรับความท้อแท้ ความพ่ายแพ้ต่างกันไป
คนที่มาเขียนเพราะอยากลองเขียน คนนั้นบอกดี คนนี้บอกรวย ก็มาเขียน พอลองแล้วไม่ใช่แนวทางก็ไป ทิ้งนิยายไม่จบไว้ในระบบให้ผู้อ่านประนามกันต่อไป จนทำให้ผู้อ่านเข็ดขยาดกับการอ่านนิยายที่มีไม่กี่ตอน นิยายที่ไม่รู้จะจบไหม คนที่ตั้งใจเขียนใจแข็งไม่พอก็น้ำตาตกในว่าเขียนมา 20 ตอน ไม่มีคนอ่าน (จากกระทู้เมื่อเร็วๆ นี้ สรุปคือเสียใจที่ยอดเฟบลดเอาๆ แต่ตั้งหัวกระทู้ว่าไม่มีคนอ่าน)
บางคนมาเขียนเพราะมีคนบอกว่าเขียนแล้วรวย ก็มีนะ แต่กว่าจะไปถึงจุดนั้นเขาก็ผ่านอะไรไปเยอะ ส่วนใหญ่ที่รวยคือ เขียนนิยายขายดี แล้วได้สร้างละครด้วย เลยมีรายได้จากทางอื่นแต่ก็โดนปลิงดูดเลือดอยู่ดี บุบเพสันนิวาสที่โดนปล่อยโหลดฟรี เราจำไม่ได้ว่ากี่ครั้งแต่เยอะมากมูลค่าหลักล้านค่ะ ตามข่าวที่ออก แต่ยิ่งดังก็มีคนหมั่นไส้และแอนตี้ค่ะ ข่าวที่ถูกคนอ่านว่า ด่าประนามก็ออกมาเรื่อยๆ ได้แต่ทำใจ
และประเด็นนี้แหละที่ทำให้คนรับความพ่ายแพ้ไปเยอะ ทำไมฉันเขียนแล้วไม่ปัง แต่พอถามว่าเคยอ่านนิยายมากี่เล่ม กลับส่ายหน้าแล้วบอกว่าอ่านแต่นิยายในเน็ต บางทีบอกให้ไปหาหนังสืออ่านบอกไม่มีเงิน เราไม่มีเราก็ยืมห้องสมุดโรงเรียนค่ะ ไปอ่านที่ห้องสมุดชุมชนเอยอะไรเอย
ซึ่งอันนี้บ่งบอกว่า ฟางคุณยังไม่ลงทุนจะซื้อจะหา แล้วไฟมันจะไหม้ได้ยังไง ไฟจะไหม้ฟางมันก็ต้องมีเชื้อนะคะ
ยังมิหนำซ้ำบางคนคิดว่านิยายนั่นเขียนง่าย เขียนๆ ไปเหอะ คิดไว้แค่ต้นกับท้ายแต่บอกว่าตัวเองมีพล็อตสุดท้ายก็ตัน พอทักว่าไม่มีพล็อตก็ควรไปคิดพล็อตกลับมาเถียงว่ามี ถ้ามีพล็อตทำไมถึงตันล่ะคะ ถ้าคุณคิดพล็อตละเอียดไว้ทุกอย่างจะไม่ตันค่ะ มีแต่ขี้เกียจกับป่วย นอยจนเขียนไม่ออกเราจัดว่าป่วยนะ สุขภาพจิตไม่ปกติ
คนที่วินที่สุดคือคนที่ไม่พกพาความหวังอะไรมา อย่างเราเดิมทีกะเขียนไว้อ่านเอง เพื่อนสนิทเราเชียร์ให้เอามาลงเน็ตค่ะก็เลยลงดูหลายๆ ที่ กลยุทธ์โฆษณาอะไร อย่างการอัพหลอก แบ่งตอนอัพ กลยุทธ์เรียกคนอ่านเลยไม่ได้ใช้ โฆษณาก็ไม่มี เพราะเพื่อนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเราเขียนนิยายวาย (เราต้องสร้างภาพนิดหนึง) ดังนั้นมีคนอ่าน ไม่มีคนอ่าน มีคนเฟบ ไม่มีคนเฟบเราเลยไม่ได้สนเพราะมันตอบโจทย์เราอยู่ว่าเราได้เขียนเพื่ออ่านเองสนองนี๊ตตัวเองแล้วค่ะ การมีคนมาชื่นชอบก็ได้แต่ขอบคุณที่มาติดตามอ่านแค่นี้แหละค่ะ
เมื่อไม่หวังเลยไม่รู้จะเฟลกับอะไร
คุณมิรันเหมือนจะเก็บกดมาหลายกระทู้555
เราเห็นด้วยกับเรื่องการอ่าน อยากเขียนให้ดีก็ต้องอ่านให้เยอะ แต่คำว่าอ่านเยอะของเราคืออ่านงานเขียนระดับคุณภาพ ไม่ใช่อ่านในเว็บที่เขาลงให้อ่านฟรี ๆ เพราะว่านั่นช่วยคุณไม่ได้แน่นอน
ข้อสุดท้ายยิ่งเห็นด้วยเต็ม ๆ คนที่ไม่ได้คาดหวังว่าต้องเขียนให้ดีในสายตาของคนอื่นนี่แหละที่จะเขียนออกมาเวิร์คสุด ๆ ยิ่งเมื่ออ่านนิยายที่ตีพิมพ์มามากเท่าไหร่ ความคิดความอ่านต่อนิยายก็จะยิ่งยกระดับขึ้นสูงตามไปด้วย สูงจนบางบางครั้งสามารถมองนิยายที่ลงตามเว็บว่า 'นี่มันอีหยังวะ!'
สุดท้ายนี้ก็ขอฝากเอาไว้ว่า "พอใจในสิ่งที่เป็น ทำในสิ่งที่ควร และรู้จักพอ จึงจะเป็นสุข"
เมื่อวานเพิ่งยกกระทู้นั้นไปคุยกับเพื่อนค่ะ เพื่อนที่ว่าเคยเป็นนักแปลมาก่อน ดังนั้นเขาจะเลือกยิ่งกว่าเราอีกค่ะ ก็พูดถึงว่า คุณภาพนิยายตีพิมพ์สมัยนี้มันลดลงเพราะรสนิยมคนอ่านนั่นแหละที่อยากจะได้งานฉาบฉวย ลงเน็ตจบเอาไปขึ้นแท่นพิมพ์ต่อให้ไม่ผ่านกระบวนการบรรณาธิการหรือพิสูจน์อักษรก็ขายได้ ดังนั้นจะไปเพิ่มต้นทุนทำไม
ตอนนี้กลายเป็นว่าหนังสือที่นักเขียนพิมพ์มือยังคุณภาพดีกว่าบางสนพ.อีกค่ะ บางสนพ.แค่เห็นชื่อสนพ.เราบายแล้วค่ะ เพราะแนวเรื่องที่เขาเลือกมา มีน้อยมากที่จะเข้าตา ดังนั้นหากนักเขียนดีไปตีพิมพ์กับที่นั่นก็เสียใจจริงๆ เพราะนอกจากการเลือก คุณภาพหนังสือที่ออกมายังห่วยเกินจริงๆ
น่าเบื่อเนอะ บอกอยาก ได้วิว ได้เฟบ ได้เมนท์
ถามกลับ(ห้ามมโนเอง)
-พล็อตดีพอหรือยัง
-เขียนดีพอหรือยัง
-เตรียมวางแผนเขียนวางแผนลงไว้บ้างไหม ไม่ใช่สักแต่ว่าอัพไปวันๆ
ขอบ่นหน่อย เมื่อหลายวันก่อนที่มีคนมาโปรโมทแล้วเราเข้าไปชมว่าสนุกอ่ะ
เข้าไปครั้งแรก(10%)
แจ้งเตือนอีกที เข้าไปดูเป็น(40%)
แต่ๆๆๆ เป็นการดับเบิ้ลโพส ไม่ลบของเก่า
วันต่อมา แจ้งเตือน บทที่2
เข้าไปดู มีตอนเดียว(40%) เหมือนเดิม
ปังแบบนี้ก็ไม่เอานะ
รักเลยค่ะคุณมิรัน คุณอลิส ใช่แล้วล่ะ
เรือนแก้วเองเขียนเพราะว่าอยากเขียนตามความฝันตัวเอง อยากให้ตัวละครมันออกมาเล่นสนุกข้างนอกหัว
กลัวว่าวันหนึ่งถ้าไม่เขียนออกมา แล้วจะเสียดายตัวเองว่า ทำไมวันนั้นที่ยังจำพลอต จำภาพในหัวได้ แล้วเราไม่บันทึกมันออกมาเป็นหน้าๆ
จากตัวอักษรแรกของหน้า 1 นี่ยากจริงๆ เปิดเรื่องยังไงดีหว่า
รู้เลยว่าสำหรับคนที่เพิ่งเดินมันลุ้นระทึกกับตัวเองมาก
นี่กลับไปอ่านตอนแรก ก็ยังไม่ค่อยพอใจตัวเองเท่าไหร่ คิดว่าน่าจะทำให้ดีกว่านี้ได้
แต่กะว่ารอลงจนจบทั้งเล่ม ปิดสัก 3-4 เดือนแล้วค่อยมาอ่านใหม่ ดุว่าเรายังสนุกกับมันไหม
เราทำให้คนอ่านลุ้นไปกับเราได้ไหม ถ้ามีคนรักงานของเรา แค่คนเดียว เราก็ปลื้มแล้วล่ะ ถือว่ากำไร :)
การอ่านสำคัญมากจริงๆ ไม่มีทางลัดใดๆสำหรับการเป็นนักเขียน
ทุกอย่างต้องอาศัยเวลา ประสบการณ์ และการผ่านตางานชั้นครูหลายชิ้น ค่อยๆปล่อยให้มันซึมเข้าไป
แล้วตกตะกอน จนกลั่นเป็นภาษาในแบบของเราเอง นี่ทำให้งานของนักเขียนแต่ละคนมีกลิ่นต่างกัน
ครูเก่งๆจะบอกเราได้ว่า เขียนยังไงให้คนเห็นภาพ ทำไมเราอ่านงานคนนี้แล้วสนุกจัง วางไม่ลง
เราก็อยากให้งานเราเป็นแบบไหน ...ก็ต้องศึกษาจากคนที่เป็นนักเขียนเก่งๆ
ตอนนี้ก็ยังต้องบอกตัวเองว่าพยายามนะ รักษาสัญญาให้ได้ จงเขียนให้จบทีละเรื่อง
เอาที่เราสื่อสารออกมาให้ตรงใจกับภาพในหัว
ถ้าคนอื่นสนุก ก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้
ถ้าเราสนุก...มันก็พอใจแล้วสำหรับคนเขียน เพราะวัตถุประสงค์แรกคือ อยากเขียน เท่านั้น :)
โชคดีที่เราเป็นพวกเรื่องมากในการอ่านมาตั้งแต่ต้น
เอาจริง ๆ คือส่วนใหญ่เรามักจะอ่านแต่นักเขียนที่เราชอบ โดยเฉพาะของนักเขียนโปรดที่เราเคยบอกไว้ในทำเนียบเราจะซื้อแทบทุกเรื่อง ส่วนน้อยที่เราจะซื้อของนักเขียนที่ไม่เคยอ่าน ต่อให้ซื้อมาก็มักจะกองดองเอาไว้ ในเว็บของ(ไทย)นี่บอกเลยว่าน้อยจริง ๆ ที่เราจะอ่าน
ขอแสดงความยินดีกับผู้โชคดี คุณตกหลุมนิยายอัพหลอก 1ea!!!!
ขอแนะนำอย่างหนึ่งค่ะคุณเรือนแก้ว อันนี้จะทำหรือไม่ทำก็แล้วแต่นะคะไม่ได้บังคับ...
อย่าไปยึดติดกับความเร็วและจำนวนตัวอักษรที่จะเขียนได้ในแต่ละวัน ให้ลองเขียนแล้วอ่านทวน เขียนแล้วอ่านทวน วนไปเรื่อย ๆ ถ้ารู้สึกว่ายังติดขัดอ่านแล้วสะดุดก็อย่าได้ปล่อยผ่านไป อย่าไปยึดติดกับยอดวิว ยอดเฟบ ให้คิดเสียว่าของพวกนั้นมันเป็นแค่ผลพลอยได้ ทำแบบนี้แล้วคุณจะเลิกกดดันตัวเอง
ตอนหลังๆ สารภาพเลยกว่าจะซื้อหนังสือนิยายสักเล่มนี่คิดหนักมากค่ะ
ไม่สามารถไปเลือกบางสำนักพิมพ์ได้เลย เพราะพลิกดูคร่าวๆ แล้ว ก็...เอ่อ..
หลังๆเลยไปดูงานเขียนเชิงปรัชญา หรืออะไรที่อ่านแล้วใจฟูๆ หรือนิยายแปลไปเลย
เล่มล่าสุดก็เอาพวกหนังสือแปลสารคดีชีวิตจริงของพลซุ่มยิงชื่อดังของอเมริกา มาอ่าน
สนุกจนคิดว่าน่าจะเอาเป็น material ไปลงกับนิยายเรื่องใหม่ได้ :)
ผมว่า คุณยูหลันนี่ วันนั้นจุติแน่ๆ 555
ขอบคุณจริงๆค่ะคุณอลิส วันก่อนที่ไปติดกับ fav น่ะ มันเป็นเพราะใจแกว่งเอง ตามประสามือใหม่
มันหลงไปว่า ตอนแรกจะเขียนเพื่อตัวเอง แต่พอเขียนไปสักพักมีคนมากด ใจก็อดไม่ได้ เลยเผลอหลงไปพักนึง พอเขาไปก็เศร้า แต่มาเล่าให้เพื่อนๆฟังแล้ว ก็เลยสะดุดใจ เออว่ะ เราเผลอหลงตามยอดจริงๆ
ตอนนี้เลยใช้สัญชาตญาณล้วนๆ ค่ะ อ่านแล้ว พอมีประโยคคำถามขึ้นมาก็เลย
"หาข้อมูลก่อนดีกว่า เดี๋ยวเขียนผิดๆไป"
อย่างล่าสุดก็ ค้นกระจุยว่าเวลาคนไข้โดนยิงมาอาการเป็นยังไง หมอพยาบาลจะคุยกันยังไง
หรือวิธีการให้เลือดที่ถูกต้องเป็นยังไง เพือประโยชน์กับตัวเองและคนอ่านจะได้ไม่ต้องมาแก้กันทีหลังค่ะ
วันก่อนแอบ fb ไปถามเพจหมอด้วย 555
หมอคงงงๆว่า นี่นักเขียนมาทำอะไรในเพจตรูหว่า ? มันจะไปฆ่าใครหรือยังไง ? 555
แต่หมอเขาก็น่ารักนะคะ บอกหมด เราเลยเปลี่ยนใจไม่เอาฉากที่ไม่ make sense ในทางการแพทย์ลง
ก็ประมาณนี้ค่ะคุณอลิส ^^
ตอนนี้เราก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่หรอกค่ะ เราเข้าใจนะคะ เรื่องที่แต่งฟิกหรือนิยายแล้วคนไม่อ่าน หรือเรื่องไม่แมส
บางทีปัจจัยนึงอาจจะเป็นเพราะนิยายไม่ถูกจริตนักอ่านบางคน หรืออ่านไป ๆ มา ๆ แล้วเป็นฟีลแบบ ฉันว่ามันไม่ใช่ ไม่อ่านไม่ตามเรื่องนี้ละ ถ้าเป็นฟีลลิงแบบที่สอง มันจะมีนักอ่านที่เฟดตัวหายไปเงียบๆจากที่เคยติดตามมาตลอด หรือไม่ก็ไปปั่นนักเขียนหลังไมค์ว่าให้เปลี่ยนเนื้อเรื่องบ้าง ด่าว่าอัปช้า อัปไม่สม่ำเสมอบ้าง (การทำแบบนั้นสำหรับเราเราว่ามันแย่อะค่ะ)
อีกปัจจัยหนึ่งก็คือวิธีการบรรยายเนื้อเรื่องกับพล็อต คือถ้าแต่งไม่ซ้ำใครมันก็ดีแหละ แต่ถ้าเรื่องนั้น ๆ มีวิธีบรรยายที่ไม่สมูธ หรือบรรยายไม่ดี อันนี้สำหรับเราคือจบเลยค่ะ
บางทีแต่งนิยายหรือฟิกที่มันไม่ซ้ำใครหรือมีพล็อตแบบที่คนไม่ค่อยแต่งอาจจะถูกใจแค่บางคนเท่านั้น ถ้าแต่งไปแบบไม่ค่อยสนใจฟีดแบ็กก็แต่งต่อไปค่ะ บางทีอาจจะมีคนเข้ามาอ่านเยอะในสักวันหนึ่ง ยังไงก็พยายามเข้านะคะ สู้ ๆ ค่ะ :)
ชอบอ่านแนวไหน และ อยากเขียนแนวไหนล่ะ
อ่าน ๆ ๆ กับ การมาเขียนเอง มันต่างกันมาก ๆ เลยฮะ มันจะไม่ได้ดั่งใจหวังเท่าไหร่
ก่อนอื่นต้องมั่นใจก่อนว่าเขียนได้ ต้องเขียน และเขียนให้จบ
เขียนไปเลยอย่าพึ่งคิดมาก ไม่งั้นก็ยากที่จะเขียนได้จบ
อีกอย่างพอกังวลก็ไม่เขียน ไม่คืบหน้า เราก็มองไม่เห็นผลงานเรา ทีนี้ก็ไม่รู้จะพัฒนาการเขียนยังไง
เข้ามาเก็บเกี่ยวด้วยคน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?