ย้อนอดีตวันวานกับนิยายฉบับกระเป๋าราคา 12 บาทที่กลายเป็นตำนาน
ตั้งกระทู้ใหม่
ที่มาของภาพ:Bloggangโมนาเกะ
ประวัติอาจารย์นภาลัย
1,274
views
9 ความคิดเห็น
ทะเลทรายสีทอง ของนภาลัย ไผ่สีทองเล่มละ 100 เก็บลงกล่องไปแล้วนี่สิ
เหลืออันนี้
กับหนังสืออ่านนอกเวลาแสนคลาสสิค
โอ้นี่มันบักแตงโม เอ๊ย การ์ดในตำนาน แต่เอ๊ะคนรู้จักการ์ดพวกนี้นี่เดาอายุกันได้เลยนะครับคุณมิรัน แฮ่ ยุคนั้นผมมีบ้างก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่ผมมีการ์ตูนโดเรม่อนแถมขนมกาก้าเล่มเล็ก ๆ ขนาดการ์ดพวกนั้นนะ (ไม่รู้จะเอาอะไรมาสู้อ่ะ)
โอเด่งย่าทั้งนั้นแหละค่ะ กล่องเก็บการ์ดเอยอะไรเอยก็มีครบ ฮาาา
อิจฉาจนน้ำลายไหลแหมะ ๆ เอื้อก
เฮ้ยยย โอเดงย่ามาจากไหนนนนน 55555
โอ้!ตู้หนังสือคุณมิรันนี่เป็นขุมทรัพย์สุดขอบฟ้าสำหรับหนอนหนังสืออย่างพวกเรา ๆ เลยแฮะ ตาร้อนผ่าว ๆ ด้วยความแอบอิจฉาเล็ก ๆ ที่เริ่มตั้งแต่การ์ดชุดเมื่อกี้แล้วอ่ะ
การ์ดจากโอเด้งย่าค่ะ กระทู้แห่งฟามหลัง
https://pantip.com/topic/33037028
จะว่าไปใครยังเหลือบ้านจากจา จา อยู่มั่งไหมคะ เมื่อก่อนเราชอบต่อบ้านมากเลย
https://pantip.com/topic/35975305
https://pantip.com/topic/32189385บ้านจาจา นี่ก็ตัวดูดเงินระดับตำนานอีกอย่างนึง แถมมือผู้ชายอันบอบบางอย่างผมกดเสียบกระดาษต่อบ้านทีไร กระดาษที่เสียบพังบรรลัยทุกทีสิน่า
การ์ดโอเดงย่าน่าจะมีอยู่ถ้ารื้อดีๆอ่ะนะ 555
อีกอันก็เป็นสมุดสะสมสติกเกอร์ของดรากอนบอลที่ต้องสะสมให้ครบเล่มถึงจะไปแลกได้ ที่มากับกล่องขนมของโดเรม่อน ซื้อกันเพื่อเอาสติกเกอร์อย่างเดียว 555 ไม่สนใจขนมใดๆทั้งสิ้น ^^
สมุดสะสมสติกเกอร์นี่มันตัวดูดค่าขนมดี ๆ เลย555
เรานี่เหมาวันละเป็นสิบกล่อง เอาแต่สติกเกอร์ขนมโยนทิ้ง จะว่าไปสะสมมาตั้งนานไม่เคยได้ครบเล่ม มันต้องขาดไปอันหนึ่งทุกที ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราไหมสิบเล่มขาดภาพเดียวกันหมด 555
แต่มีคนได้ครบเอาไปแลกของด้วยค่ะ แต่...มาคิดทีหลังก็จะนึกได้ว่า เอาเงินที่ซื้อการ์ดไปซื้อของตรงๆ ดีกว่าอีก
มันมีส่งการ์ดซ้ำไปแลกแบบระบุเบอร์ได้นะคะ
ใช่ๆ นึกว่าเราเป็นอยู่คนเดียว เพราะมีซ้ำๆเยอะมาก อีกไม่กี่อันก็จะครบแล้วแท้ๆ
มีอีกยุคที่จะเป็นเหรียญๆพลาสติกสักอย่าง..ทำไมมันช่างเลือนลางยิ่งนัก..
เหรียญนั่นแถมจากพวก คัมคัม กาก้า ค่ะ เรียกว่าทาโซ่หรือไงนี่แหละ ยิง (ดีด) ได้จริงด้วย
ทำไมมารูโจ้ ทวิตตี้สมัยนี้อร่อยสู้ตอนเด็กๆ ไม่ได้อ่า ทวิตตี้กลับมาทำใหม่รสไม่เหมือนเดิมเลย //งอแง
อย่าว่าแต่ทวิตตี้มันรสชาติเปลี้ยนไป๊เลยค่ะ แม้แต่มาม่าช้างน้อยยังไม่อร่อยเหมือนเดิมเลย //ร้องไห้
แหม...คอเดียวกันยุคเดียวกันจริงๆ การันตี 5555
เดี๋ยวยำยำช้างน้อย? เราเลิกกินไปแล้ว
เราไม่ค่อยชอบมาม่าดิบค่ะ แอบกินในห้องเรียนไม่ได้เพราะกลิ่นเครื่องปรุงมันแรง #ผิด
นั่นจิแอบบิกินหลังห้องเรียน เวลาครูมาก็จะทิ้งทำลายหลักฐานได้รวดเร็วลงในถังขยะหลังห้องทันควัน... 555
โต๊ะเรียนในโรงเรียนของเรือนแก้วจะเป็นแบบยกกระดานไม้ขึ้นมา ข้างในใส่หนังสือเรียน แต่สมัยนี้น่าจะไม่มีแล้วม้างงง
ถ้าเป็นเด็กผู้ชายก็จะเล่นเขี่ยการ์ด ใครทับการ์ดคนอื่นได้ ก็ได้การ์ดนั้นไป 555
ส่วนเด็กผู้หญิงก็หมากเก็บหลากสี ที่ร้อยกันเป็นโซ่แล้วก็พันเป็นก้อนกลมๆ ครูเจอเมื่อไหร่เป็นโดนยึด 555
เรื่องแอบกินในห้องเรียนนี่ไม่มี๊ ไม่มีช้างน้อยเพราะห่อมันเล็กอยู่ไม่ครบคาบเรียน รุ่นนี้มันต้องมาม่าต้มยำกุ้งเท่านั้น555
เดี๋ยว ๆ เหมือนผมเกือบมาไม่ทันรวมวง แต่ต้องยอมรับนะฮะว่ายำ ๆ ช้างน้อยใส่เครื่องปรุงขยำบี้ ๆ เส้นให้แหลก ๆ แอบจารย์กินหลังห้องนี่ได้อารมณ์ดีจริง ๆ ด้วยล่ะ เก๊ายืนยัน
โต๊ะแบบนั้นโรงเรียนของหลานเรายังมีใช้อยู่นะคะ ส่วนหมากเก็บนี่เราเซียนเลย555 แต่ที่เล่นบ่อยกว่าคือกระโดดยางค่ะ
แล้วมีใครยังเก็บ-ลูกแก้วดราก้อนบอลที่แถมขนมอะไรสักอย่างอยู่บ้างฮะ ของผมหายไปแล้ว
ยกมือ//เรามีสามดาวอยู่หนึ่งแต่อยู่ในห้องเก็บของ555
เคยมีค่ะ แต่พอรุ่นหลานน่าจะเสียหายไปแล้ว ของเล่นเราแม่เรายังเก็บมาส่งต่อให้หลานค่ะ บางตัวก็นะเก็บมานาน พุพังไป
แต่เลโก้นี่เป็นอะไรที่ทนทานมากค่ะ
พอไปค้นเรื่องยำยำช้างน้อยเพิ่งรู้ว่ามันมีแคมเปญขอให้ลดการโฆษณาและขายให้เด็กหน้าโรงเรียนด้วย แต่ก็นะ...มันติดไปแล้วล่ะ
https://pantip.com/topic/32749581
https://pantip.com/topic/31506397
เอ่อ!คุณยูหลันทำผมแอบอิจฉาอีกแล้วฮะ อ้าวคุณมิลันผมเพิ่งรู้นะฮะว่ามีแคมเปญแบบนี้ด้วย เอื๊อก ไม่น่าจะทันซะแล้ว
นี่ค่ะตัวแคมเปญตรงๆ https://www.change.org/p/%E0%B8%A2%E0%B9%8D%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%8D%E0%B8%B2-%E0%B8%8A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2-%E0%B8%AB%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%82%E0%B8%86%E0%B8%A9%E0%B8%93%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%9A%E0%B8%B0%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%9A
คือมันไม่ดีจริงๆ ค่ะเพราะขนมสมัยนี้ผงชูรสเยอะมาก ผู้ปกครองต้องคอยคุมทั้งน้ำตาล โซเดียม ผงชูรสเลย
นี่คือทาโซ่ ที่คุณเรือนแก้วว่าค่ะ มีหลายรุ่นมากเลย แต่มันแถมมากับชีโตสไม่ใช่ กาก้า หรือคัมคัมตามที่เข้าใจตอนแรก
https://www.google.com/search?q=%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%8B%E0%B9%88&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwio0ePUva7iAhWHsY8KHQA0DtUQ_AUIDigB&biw=1600&bih=757
ชีโตสนี่...รสดั้งเดิมเราชอบมาก เดี๋ยวนี้เหลือแต่รสชีส
เคยสะสมเหมือนกันค่ะ หลายๆเรื่องเลยที่ความสนุกเกินราคา เนื้อเรื่องพรีเมี่ยมมากๆ แทบไม่ต่างจากนิยายเล่มละ100+เลย เล่มแรกที่ซื้อน่าจะสมัยม.ต้นค่ะ ผ่านมานานแล้วเหมือนกัน ทุกวันนี้ก็ยังเก็บไว้อ่านเล่น
ผมก็ยังเก็บไว้ในตู้เหมือนกันครับ กลายเป็นของที่เริ่มจะหายากไปเรื่อย ๆ เพราะแม้แต่แผงหนังสือก็กำลังจะล้มหายตายจากกันไปซะแล้ว แถมร้านหนังสือมือสองในเชียงใหม่ก็ยังไม่รอดเลย เฮ่อ!
ร้านหนังสือเก่าเจ้าประจำก็ไม่รอดเหมือนกันค่ะ
T_T เสียดายมากๆ
มาตั้งกระทู้ดักอายุกันชัดๆเลยนะคะคุณคิมหันต์อัสนี 555
งั้นพวกเราจงพร้อมใจกันโยนทิ้งเรื่องอายุและต้นฉบับนิยายที่กำลังปั่นอยู่ตอนนี้กันดีก่า หันมาจิบชาย้อนเวลาวันวานกันเถอะเรา แฮ่
ม่ายยยน้าาาาา เราต้องขยันๆๆๆๆๆ แก้เปเปอร์ แล้วมาหลงวนในบอร์ดได้ยังงายยยย
ตั้งแต่ Meeting แฟนคลับโกวเล้ง กิมย้ง มาจนถึงโอเดงย่า...ตายแหล่วววเรา..
จะเที่ยงคืนแว้วววว T_T
เออเนอะ ผมก็ว่า จะเที่ยงคืนแล้วนี่ เอ้ากลายเป็นช่วงบอร์ดดักวิญญาณไปจริง ๆ แล้วสิเนี่ย
เราก็เป็น FC ของนภาลัย ไผ่สีทอง นะ...ถ้าเจอต้องซื้อเหมือนกัน พอมีแฟน ....ยกลังบริจาคเลยจ้า ...กลัวเอาไปเปรียบเทียบกับนิยาย 555
เอ่อ!ยินดีด้วยครับที่่เจอพระเอกในชีวิตจริง แฮ่
เกิดทันยุคนิยายเล่มละ 12 บาทด้วยคนค่ะ โดยเฉพาะของคุณนภาลัย ไผ่ทอง ติดมากๆ เลย
ปล. เป็นกระทู้ดักแก่จริงๆ 55
แฮ่ ไม่เอาสิครับ พวกเราจะไม่พูดกันเรื่องอายุ เดี๋ยวคนอื่นรู้หมด เอ่อ ไม่น่าจะทันแล้วแฮะ
หนังสืออะไรคะ...หนูเกิดไม่ทันจริงๆค่ะ
เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอน 14 .....
ใคร..ผู้ใดหลงมากดถูกใจหรือแวะมาพูดคุยในกระทู้นี้ได้ ต้องมีไม่ต่ำกว่า 36 แหง ๆ 36 คือเงินเหรอ ? ม่าย ๆ มันคือตัวเลขอันลี้ลับของอายุต่างหาก หึ ๆ ๆ
แท้จริงแล้วกระทู้นี้คือกระทู้ดักอายุ
เดี๋ยวตีตายเลยคุณคิมหันต์อัสนี...ไม่ได้มากขนาดนั้นนะคะ แหม...เสียหายหลายแสน... 555
เราไม่ชอบอ่านนิยายแนวนี้ ดังนั้นจึงขออวดแรร์ไอเทมที่ปัจจุบันไม่น่าจะไปควานหาที่ไหนได้อีกแล้วแทนก็แล้วกันค่ะ
เรามีของคุรุสภาเกือบทุกเล่มค่ะ บ้านอยู่ใกล้ศึกษาภัณฑ์ เราชอบเล่มเล็กราคา 3-5 บาทมากค่ะ
ที่จริงไม่อยากจะคุยเดี๋ยวหาว่าหื่น หนังสือนิยายโรมานซ์ของสายน้ำนี่มีเพียบเลยค่ะ ถึงขนาดว่าเล่มไหนไม่มีไปค้นหาที่ร้านหนังสือเก่าจตุจักรมาอีก
ใครบอกว่าฉันไม่ถนัดเขียนฉากโรแมนติก อินี่ฉีกยิ้มมุมปาก หึ หึ
โอ้!คลังแสงแรร์ไอเท็ม รู้สึกตาร้อนผ่าวเมื่อได้เห็น ไม่น่าเชื่อว่าสภาพหนังสือจะยังเหมือนใหม่ได้ขนาดนี้นะฮะคุณยูหลัน
คุณมิลัน สายโรมานซ์ยุคเก่านี่ภาษาสวยดีนะผมว่า
เอ่อ...Yulan อ่านตามพินอินของจีน เขียนจริงๆ จะเป็น Yülán ออกเสียงว่า อวี้หลาน เขียน Yü แต่ออกเสียงคล้าย Yi ค่ะ
@คุณคิมหันต์ ใช่แล้วค่ะ ชอบภาษาแปลยุคนั้น
เก็บอย่างดีค่ะ ถ้าแมลงสาปแทะนี่คงร้องไห้ 555 ที่จริงถึงภายนอกจะยังดูใหม่ แต่ภายในหน้ากระดาษบางเล่มนี่เหลืองเชียวล่ะค่ะ แต่ก็อย่างว่า บางที่ว่าเล่มตีพิมพ์ตั้งแต่ปี 2524 แล้วจะไม่เก่าก็คงไม่ได้
ใช่ค่ะ ถ้าออกเสียงตามพี่จีนแป๊ะ ๆ จะเป็นอวี้หลาน แต่ถ้าอ่านตามแบบพี่ไทยจะออกเสียงเป็นอวี้หลันค่ะ แต่เอาเถอะอยากเรียกยังไงก็ได้ อี้หลัน อวี้หลาน ยูหลัน หยูหลาน เอาที่สบายใจเลย ฮ่า ๆ
รอดจากแมลงสาปมาได้นี่นับว่าทำบุญมาเยอะจริง ๆ
อ๋อ ๆ ชื่อยูสของคุณยูหลันอ่านได้หลายแบบนะครับ หมายถึงดอกแมกโนเลียใช่ไหมฮะ ขอบคุณคุณมิลันมากครับที่ช่วยอธิบาย ผมยังแอบเอาดอกอวี่หลันไปเขียนเป็นตัวละครในนิยายผมเลย
玉兰 (Yülán) อวี้หลัน หมายถึง ดอกมณฑาขาว หรือ Magnolia ค่ะ
ส่วนสาเหตุที่เราต้องพิมพ์เป็น Yulan ในวงเล็บก็เพื่อให้ชื่อมันตรงกันทุกเว็บ เพราะบางเว็บมันใช้ชื่อ Yülán ไม่ได้
เพราะดีครับ
เริ่มอ่านนิยายรักเพราะ-เล่มสิบสองบาทเนี่ยแหละค่ะ แอบจิ๊กนิยายของผู้ใหญ่ในบ้านมาอ่าน คุณนภาลัย ไผ่สีทอง นี่คือรับประกันความสนุก ถึงตอนนั้นผู้ใหญ่จะดุเพราะเป็นเด็กเป็นเล็กอ่านหนังสือผู้ใหญ่ก็ตาม 5555555
ใช่ ๆ ผมนี่เก็บอ่านหมด เจอมือสองก็ซื้อฮะ ร้านเช่าสมัยก่อนฮิตกันมาก เอะ!นี่เราหลุดความจริงเรื่องอายุอีกแล้วสิเนี่ยะ(รำพึงกับตัวเองเบา ๆ)
ถ้าเป็นเล่มสิบสองบาทนี่เราเก็บอ่านจากที่ผู้ใหญ่ซื้อค่ะ พอเริ่มรู้สึกว่ามันบางไป อ่านไม่จุใจก็เปลี่ยนไปหาเช่านิยายแทน สมัยตะก่อนนี่ ร้านดาว ร้อนพลอยแถวสวนดอกคือต้องแวะตลอดๆ เสียดายที่ตอนนี้ขนาดร้านเช่าหนังสือใหญ่ๆ ดังๆ ยังอยู่ไม่ได้แล้วเลย
อ้าวคุณแมวลั่มก็อยู่เชียงใหม่เหรอฮะเนี่ยะ นั่นร้านในตำนานเลยนะครับ เวลาเช่าวางบัตรประชาชนกันกระจาย แฮ่
เป็นสาวเจียงใหม่เจ้า 555555 แต่ทุกวันนี้จากบ้านมาทำงานเมืองกรุงหลายปีแล้วค่ะ//เราอาจเคยเดินสวนกันในร้านดาวรึร้านพลอยก็ได้นะคะ 55555 สมัยก่อนคือในกระเป๋าตังมีแต่คูปองสองร้านนี้เป็นฟ่อนๆเลย ตังค์ไม่มี 55555
เข้าใจกันทันทีเลยฮะ ตังค์ก็ไม่ค่อยมี ก็ยังจะดั้นด้นไปหาเรื่องเสียเงินอีก ส่วนมากผมจะสิงอยู่ชั้น 2 แถวกำลังภายใน แถมหาที่จอดรถก็ยาก เวลาช่วงเย็นแถวนั้นหม้อไฟนรกแตกชัด ๆ มีแต่รถ ๆ ๆ โดยเฉพาะสามแยกข้างสวนดอกที่หน้าร้าน โคตรของโคตรติด
เนาะ ขนาดมอเตอร์ไซค์ยังไม่ค่อยมีที่จอดเลย เราไปทุกมุมยกเว้นมุมเรื่องสยองขวัญค่ะ เป็นร้านที่กลิ่นขลังมากกก วันไหนคนเยอะไม่ค่อยอยากอยู่นาน แต่ถ้าคนโล่งหน่อยจะหาเรื่องอยู่ในร้านนานๆ ชอบบรรยากาศ
ตามหา ดวงใจเทวินทร์+ปราบพยศ ของนภาลัย ไผ่สีทอง
เผื่อใครอยากปล่อยค่ะ
เดี๋ยวนี้คุณนภาลัยมีลงขายนิยายใน meb ด้วยนะคะ ถ้าหาแบบเล่มไม่ได้จริงๆ ลองไปดูแบบอีบุ๊คมั้ยคะว่ามีมาลงขายรึเปล่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?