[กระทู้ระบาย] พยายามแล้วแต่ก็หมดหวังแล้วเหมือนกัน

[Realbaer]

 เราเป็น dek62 ที่อยากจะเรียนต่อมหาลัยเพื่อนำความรู้มาต่อยอดอาชีพที่เราอยากทำ แต่ตอนนี้หมดหวังแล้วจริงๆ แม่กับพ่อเลี้ยงไม่อยากให้เรียนต่อ แม่หวังว่าเราจะจบม.6แล้วหางานทำเลี้ยงดูท่าน ส่วนพ่อเลี้ยงก็ส่งเสียเลี้ยงดูเราตั้งแต่เด็กเขาก็หวังว่าในวันที่เราจบม.6 จะได้มาตอบแทนบุญคุณเขา แต่เราอยากเรียนจริงๆ เราเลยบอกแม่ว่าถ้าไม่ส่งเรียน ไม่มีเงินส่งให้เรียนก็ไม่เป็นไร ยังไงเราก็จะเรียน ตอนจบม.6 เราก็รีบไปหางานทำเลย ได้เดือนละ9พันกว่าๆ เราเริ่มทำเดือนเมษายน ตอนนี้เราควรมีเงินเก็บพอทีจะจ่ายค่าแรกเข้า+ค่าลงทะเบียนเรียนได้แล้วด้วยซ้ำ แต่ในบัญชีเราแทบจะไม่เหลืออะไรเลย พ่อเลี้ยงป่วยเป็นโรคตับแข็ง แม่จากที่ไม่ค่อยมีงานอยู่แล้ว ก็แทบจะไม่ได้ไปเลยเพราะค่อยเฝ้าพ่อ ส่วนพี่ชายเราพึ่งจะเริ่มทำงานได้ไม่ถึงเดือน (เริ่มทำเดือนนี้) แม่ไม่ให้เงินเราตั้งแต่เราไปทำงาน ให้เราซื้อของมาทำอาหาร ไม่งั้นเราก็อดกินเพราะแม่ไม่ยอมซื้อ พอเงินออกก็ขอเงินเรา เราไม่ให้ก็ด่าเรา ดูถูกเรา พ่อก็ขอเงินไปซื้อยา (เป็นยาสมุนไพรที่เราไม่อยากให้ซื้อจริงๆ) แม่ขอให้เราช่วยจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ทั้งที่รู้ว่าเราจะเก็บเงินไว้เรียนต่อ แม่ไม่เคยถามด้วยซ้ำว่ามีเงินพอมั้ย แค่ยิ้มดีใจมีความสุขตอนที่เราให้เงิน พอเงินหมดก็กลับมาด่าเรา ทวงค่านม ค่าอาหาร ค่ารักษาพ่อเลี้ยงก็ต้องใช้เงินเราเพราะแม่ไม่ได้ทำงาน พี่ชายก็ช่วยเหลือเราไม่ได้เพราะตัวเองก็ยังไม่รอด แม่บอกให้เราหยุดเรียน จะได้ทำงานหาเงิน แม่บอกเราในวันนั้นว่า "-ยังเด็กยังทำงานได้อีกเยอะ แม่แก่แล้วทำไม่ไหว" ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนแม่จะใช้เราหาเงินให้เขา ทั้งๆทีเราไม่เคยรู้สึกว่าได้อะไรมาจากแม่เลย แต่อยู่ๆจะให้เรามารับผิดชอบชีวิตเขาได้ยังไง เงินที่เราได้ใช้ก็ได้มาจากพ่อเลี้ยงที่เขาเลี้ยงดูเรามาทั้งนั้น แต่แม่ไม่เคยเลย แถมยังทวงค่าน้ำนมเราตั้งแต่เด็ก พอเราทำงานได้เงินก็ทวงค่าอาหาร เรารู้สึกเคว้งคว้างกับความสัมพันธ์นี้มาก รักมันก็รัก แต่มันก็พูดไม่ได้เต็มปากว่ารักในสถานนะอะไร เรากังวลมากเงินไม่พอเรียนอยู่แล้ว ไหนจะต้องมารับทุกอย่างแบบนี้อีก จบม.6 ในเมืองไทยหางานอย่างมาก อย่างน้อยขั้นต่ำก็ต้องจบป.ตรี แล้วค่าเทอมก็ไม่ใช่น้อยๆ ค่าครองชีพก็สูงเมื่อเทียบกับเงินเดือน งานที่คนจบม.6พอจะทำได้ตอนนี้ก็มีเยอะแหละ แต่ต้องแลกด้วยแรงกายทั้งนั้น จากสถานนะการณ์ตอนนี้เราคงไม่ได้เรียนต่อแล้ว แต่เราก็ยังจะหาโอกาสทำในสิ่งที่เราอยากทำ หรือต่อให้ไม่ได้ทำเราก็จะจำไว้ว่าครั้งนึงเราก็เคยอยากจะทำสิ่งนั้นมากขนาดไหน

Comments

[เป็นกำลังใจให้ค่ะ]

เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าอยากเรียนต่ออจริงๆก็ลองถามขอทุนจากทางมหาวิทยาลัย หรือ ลองขอกู้ กยศ ดูนะคะ เราเลือกจากการที่เราเกิดมาไม่ได้ แต่เราเลือกการดำเนินชีวิตของเราต่อจากนี้ไปได้ถ้าเรายังสู้อยู่มันต้องมีหนทางค่ะ สู้ๆนะคะ

[กานต์]

ถ้าต้องทำงานจริง แนะให้เรียนต่อ มสท.หรือ ม.รามคำแหงก็ได้ ถ้าตั้งใจเรียนจบได้ไม่ยากแถมไม่เสียเวลาทำงานและประการสำคัญค่าเทอมและค่าหน่วยกิตถูกมาก สู้สู้อย่าเพิ่งท้อ โอกาสข้างหน้ามีแน่นอน

[The patience]

พี่สนับสนุนให้น้องเรียนต่อนะคะ ไม่ทราบว่าน้องอยากเรียนต่อคณะอะไรคะ? ลองเข้าไปดูในเว็บ มสธ.หรือ ม.รามคำแหง ดูนะคะ ว่าพอจะมีคณะที่น้องที่สนใจไหม ยังไงพี่ก็อยากให้เรียนจบป.ตรี เพื่อที่จะสามารถนำไปต่อยอดในอาชีพได้

ส่วนระหว่างเรียน น้องก็ทำงานเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้แหละค่ะ เพราะมันจำเป็น แบ่งเวลาอ่านหนังสือกับทำงาน วางแผนชีวิตให้ดีๆ ขอแค่น้องอดทน พี่ว่าสักวันเดี๋ยวมันก็ดีขึ้น

อยากฝากไว้แค่ว่าอย่าทิ้งการเรียนต่อ ถึงแม้จะทำงานไปด้วยก็ตาม ไม่ว่าน้องจะอยากเรียนมหาวิทยาลัยเปิด หรือปิด ก็ขอให้เรียนจบป.ตรีก่อนนะคะ และถ้าปีนี้สมัครเรียนไม่ทัน ปีหน้าก็ยังมีนะ ต่อให้น้องต้องหยุดเรียนไปกี่ปี แต่ก็อย่าเพิ่งทิ้งนะคะ สู้ๆต่อไปนะ พี่ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ