ไม่พอใจชีวิตตัวเอง ทำยังไงดีคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เราเข้าใจนะคะ ว่าที่เราเกิดมาครบสมบูรณ์แถมยังมีพ่อ มีบ้าน ไม่ได้หาเช้ากินค่ำ ถือว่าโชคดีมากๆแล้ว ถ้าเทียบกับคนอื่นที่ลำบาก พิการ ไม่มีเงินเรียน หรือเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แต่เราไม่มีความสุขกับชีวิตแบบนี้จริงๆค่ะ ทำยังไงให้ปรับความคิดแบบนี้ได้อะคะ
ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ
Kasaku
17 มิ.ย. 62 เวลา 09:27 น.
1,021
views
7 ความคิดเห็น
ไม่รู้เหมือนกันอะ นอกจากลองให้ดูคลิปนี้ ._.
- แม่ไม่เคยรับฟังเราหรือเราไม่เคยเข้าใจแม่?
ไม่ได้ประชดนะ แต่แม่บางคนเขาถูกแม่ของเขาเลี้ยงมาแบบนั้นจริงๆ พอมาถึงรุ่นเราเขาก็คิดว่าต้องเลี้ยงแบบนั้น จะมีแม่สักกี่คนบนโลกที่มานั่งอ่านหนังสือคู่มือเลี้ยงลูก ในเวลานี้เธออาจต้องการกำลังใจ (พี่ทึกทักเอาเองจากข้อความว่า "ไม่เคยถามว่าเราเหนื่อยมั้ย" นะ) แต่แม่เขาไม่รู้ เพราะแม้แต่ตัวแม่น้องเองก็อาจไม่เคยได้รับ และต่อให้รู้ก็อาจไม่มีเวลาว่าง หรือไม่กล้าที่จะพูดเรื่องนี้เพราะอายตัวเองอยู่ก็ได้ ใครจะรู้ถ้าเราไม่ลองถามเรื่องของเขา
- สัตว์เลี้ยงที่บ้านป่วยอีก เราต้องพามาโรงพยาบาลแทบทุกวัน
น้องได้เรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้? การมีสัตว์เลี้ยงให้ประโยชน์และโทษอะไรกับน้อง อยากให้น้องลองวิเคราะห์ดูอย่างจริงจัง แก้เหงา? มีวิธีอื่นอีกไหมที่จะแก้เหงาได้? หรือด้วยเหตุผลอื่นๆ น้องก็ต้องทบทวนให้ได้ว่าจะหาทางรับมือกับมันด้วยวิธีไหน อย่างอาจารย์คนนึงที่ผมนับถือ ท่านสอนให้ศึกษาสายพันธ์ของหมาก่อนคิดจะเลี้ยง ว่าพันธุ์ไหนป่วยง่าย พันธุ์ไหนขนร่วง พันธุ์ไหนห้ามให้เล่นกับเด็ก เช่นถ้า เห่าเก่ง นอนน้อย สอนง่าย ก็เหมาะกับเป็นหมาตำรวจ แต่ถ้าจะเลี้ยงแก้เหงา เราจะเสียมากกว่าได้แน่ๆ หาสิ่งที่น้องได้เรียนรู้จากเหตุการณ์นี้ให้เจอ
โอ้..อันนี้แถม อาจารย์ท่านสอนมาว่าวิธีเลี้ยงหมาที่ดีที่สุดคือไม่ต้องเลี้ยง ตีซี้กับเพื่อนที่เลี้ยงหมาแล้วหาเรื่องไปเล่นที่บ้านมันแทน (กรณีเรายังไม่มีหมานะ)
- เรียนพิเศษ เรียนไม่เก่ง สอบไม่ติด
น้องเคยถามตัวเองจริงๆไหมว่าเรียนไปเพื่ออะไร? แล้วถ้าเรียนในห้องแล้วยังสอบไม่ติด จนต้องไปเรียนพิเศษเพิ่มแล้วก็ยังสอบไม่ติดอยู่ดี มันหมายความว่ายังไง? หยุดก่อน...ถ้าจะตอบว่าตัวเองโง่ นั่นมันนิยามของระบบการศึกษา ไม่ใช่นิยามของเธอ ในระบบของเขาถ้าเธอเก่งกีฬาแต่เรียนไม่เก่งก็เท่ากับโง่ ถ้าเธอร้องเพลงหรือเล่นดนตรีได้ขั้นเทพแต่เรียนไม่เก่งก็เท่ากับโง่ แล้วที่ตลกคือเธอดันไปหลงเชื่อระบบว่าถ้าคะแนนน้อย = เธอเรียนไม่เก่ง
พี่จะยกตัวอย่างให้ฟัง สมมุติว่าเธอกำลังเรียนคณิต เริ่มด้วยการบวกเลข ระบบการศึกษาจะออกแบบการสอนอะไรมาสักอย่างจนกระทั่งวัดผลด้วยการสอบ
แล้วเมื่อผลสอบหัวข้อ 'การบวก' ออกมา ปรากฎว่าเธอได้ 2.5 (สูงสุด 4.0 ขั้นต่ำ 2.0) ระบบการศึกษาก็จะให้เธอผ่านไปเรียนขั้นถัดไปที่ชื่อหัวข้อ 'การคูณ' ได้เลย แล้วทั้งที่ง่ายกว่านี้อย่างการบวกเธอยังเข้าใจแค่ระดับ 2.5 การคูณก็ทำให้เธอเละเทะด้วย 1.0 จากนั้นเขาก็จะออกแบบงานแก้เกรดอะไรสักอย่างจนได้ 2.0 เผื่อให้แค่ 'ผ่านขั้นต่ำ' เพื่อส่งเธอไปเรียนขั้นถัดไป...จากนั้นก็เละเทะยิ่งกว่าเดิม
ระบบที่ดีมันควรจะทำให้ทุกคนได้สัก 3.0 กันก่อน แล้วค่อยส่งไปเรียนขั้นถัดไป แต่ระบบการศึกษาบ้านเรามันยังทำชุ่ยๆอยู่ ด้วยเหตุผลมักง่ายว่า 'เด็กเยอะเกิน'
แล้วจะแก้ยังไง? ย้ายโรงเรียน? เลิกเรียนเลยดีไหม? พี่ตอบตรงๆเลยว่าพี่ไม่รู้ เธอต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง ตัวใครตัวมัน แต่ในสายตาของพี่ พี่ว่าน้องกำลังเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัด (เกรดบางทีมันก็มีไว้บอกว่าเธอไม่ควรไปเดินทางสายนั้น) ลองมองหาว่าเธอทำอะไรได้เก่ง งานแบบไหนที่ยินดีทุ่มแรงทำได้ทั้งวัน แล้วเรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งนั้นให้สุดจนกระทั่งทำเงินแล้วอยู่กินกับมันได้
- เราไม่มีความสุขกับชีวิตแบบนี้
แนะนำให้หัดเรียนวิชาชื่อ 'กลยุทธ์' ครับ...แม่ทัพสั่งการในอดีต เวลาเขาเจอปัญหาเขามัวมานั่งให้เวลากับความรู้สึกไม่ได้หรอก ลูกน้องตายกันหมดพอดี แต่เขาเอาเวลาไปคิดวิธีแก้ปัญหา ว่าอะไรเป็นตัวปัญหาบ้าง รับมือกับมันได้ยังไงบ้าง แล้วจะมีผลตอบแทนแบบไหนตามมาบ้าง
พี่แนะนำอาจารย์ชื่อ ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ น้องลองหาคลิปที่ท่านสอนเกี่ยวกับกลยุทธ์มาฟังดู แล้วน้องจะพบเรื่องที่ "ฉันมัวแต่มาปวดหัวกับมันทำไมตั้งสิบปี" เยอะแยะเลย แล้วทั้งหมดที่พูดมา พี่ก็ได้เรียนจากอาจารย์ท่านนี้นี่แหละ (โดยเฉพาะคลิป: สุดยอดของการเรียน คือไม่ต้องเรียน)
คำคมของอาจารย์ "ชีวิตเธอจะเจอแต่โจทย์เดิมเข้ามาทดสอบซ้ำๆจนกว่าจะสอบผ่าน"
ลองปรับที่ความคิดตัวเราเองก่อนดีไหมคะ ที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร ลองหยุดความคิดสิ่งต่างๆ และอยู่กับตัวเองสักพักก่อนไหม ว่าสิ่งที่เราเจอเป็นอะไรที่หนักหนาเกินกว่าคนอย่างเราจะรับไหวไหม ตอนนี้ปัญหาอาจจะถาโถมเข้ามาเนอะ อยากให้สู้ต่อไป เราผ่านมาได้ตั้งกี่ปีแล้ว มีเป้าหมายในชีวิตที่ขัดเจนยัง ไปโฟกัสที่เป้าหมายดีไหมเอ่ย ลองพยามดูอีกสักนิด สัก 10 เท่าว่าดีขึ้นไหม ถ้าไม่โอเคก็สัก 100 ครั้ง อย่าท้อก็พอ ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องไหม แต่่อยากจะบอกว่าแกโคตรโชคดีเลย ที่ได้เกิดมา และคิดได้แบบนี้อ่ะ อย่างน้อยแกก็ยังรู้ตัวว่าทำอะไร ค่อยๆแก้ไขไปทีละอย่าง พ่อแม่ท่านรับฟังเราเสมอนะ ลองเปิดใจคุย แล้วจะค้นพบว่าท่านโซคิ้วสุดๆไปเลยหล่ะ ><
เราเข้าใจอยู่นะ การไม่พอใจในชีวิตของเราเอง ไม่พอใจในสิ่งที่เป็นและมีอยู่ เคยนอนตัดเพ้อคิดแค้นอยู่แรมปี จนตอนนี้เราก้หาทางที่จะสร้างชีวิตของเป็นของตัวเอง ชีวิตในแบบที่เราสร้างขึ้น ถ้าเรามัวแต่จมอยู่แบบนี้ก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมาแน่ๆคงต้องทำอะไรสักอย่าง ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ
เราคงมีอะไรให้เครียดเยอะ เล่าในเมนต์นี้อีกก็ได้นะ ยินดีจ้า ^^
มาเป็นเพื่อนกันเถอะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?