อังคารสดใส
ตั้งกระทู้ใหม่
คิดถึงกันหรือเปล่าจ๊ะ ถ้าคิดถึงก็ล้อมวงเข้ามา มาเฮฮา ปาจิงโกะกัน
วันนี้มีเรื่องขำขันมาเล่าสู่กันฟัง
เรื่องที่จะเล่าอาจยาวสักนิด มันไม่มีสาระ แต่ก็ให้ข้อคิดดีๆ นะเออ ตามมาๆ
เมื่อหลายปีก่อน เรามีโอกาสได้รู้จักนักเขียนชื่อดังที่ตัวเองชื่นชม ชื่นชอบ คลั่งไคล้ และติดตามผลงานมานาน พอมีโอกาสได้เจอตัวเป็นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นกับการขอลายเซ็น ด้วยความที่อยู่สนพ.เดียวกัน ก็ขอเบอร์โทรนักเขียนรุ่นพี่คนนี้กับนักเขียนร่วมค่ายอีกหลายคน สมัยนั้นมี SMS ก็ส่งข้อความคุยกันตลอด
(ก็ปกติดีนี่นา ไม่เห็นมีอะไรแปลก ยังดิ...รอแป๊บ เดี๋ยวจะแปลกแล้ว)
ด้วยความที่เราชอบงานเขียนแนวทะเลทราย ก็อยากเขียนงานในแนวนี้บ้าง แต่ตอนนั้นไม่มีความรู้อะไรเลยสักอย่าง ก็ได้รุ่นพี่คนนี้กับเพื่อนที่เขียนแนวนี้อีกสองคนให้คำแนะนำ ทุกคนให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นวิธีการตั้งชื่อ ข้าวของเครื่องใช้ เครื่องแต่งกาย ขนมธรรมเนียมประเพณี และส่วนที่ห้ามยุ่งเกี่ยวคือเรื่องศาสนา เพราะมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
เราเริ่มมั่นใจมากขึ้น ก็เปิดเรื่องเขียนมาเรื่อยๆ สงสัยอะไรก็โทรถามตลอด เพราะปกติก็เป็นคนช่างซักถามอยู่แล้ว ชนิดที่เรียกว่าถามมันทุกเรื่อง มีอยู่วันหนึ่ง...มันเป็นช่วงที่พี่คนนี้กับเพื่อนๆ กำลังเร่งปิดต้นฉบับ พวกเขากำลังปั่นงานกันหัวฟู เราก็ไม่รู้ไง ก็โทรถามตามปกติ รู้ไหมว่าทั้งสามตอบออกมาในทำนองเดียวกันว่าอะไร???
ติ๊กต๊อกๆ ไม่รู้ใช่ไหมล่ะ 555
มาๆ มาดูคำตอบกัน
คำตอบที่ได้รับจากสามคน คือ...
"ถ้าคุณ(เมิง)ไม่รู้อะไร ก็ไม่ต้องเขียนบ้างได้ป่ะ" พี่
"คือตรูก็ไม่ใช่เทพนะเฟ้ย จะได้รู้ทุกเรื่อง" เพื่อน
"เมิงอยากรู้แจ้งเห็นจริงก็หาผัวอาหรับเลย ดีกว่าถามตรูเยอะ" เพื่อน
(อาจจะไม่สุภาพนัก เพราะพวกเราสนิทกันอะนะ ก็เลยพูดกันอย่างพ่อขุนรามเสียเป็นส่วนใหญ่)
ตอนนั้น...เราขำอะ ฮาแตกเลยก็ว่าได้ เพราะปกติก็พูดกันอย่างนี้ประจำ และมันก็จริงอย่างที่พี่กับเพื่อนๆ ว่า
ทุกวันนี้...เวลาเขียนงานแนวทะเลทรายจะนึกถึงเรื่องนี้เสมอ เราจะให้เครดิตพี่และเพื่อนในหน้าจากใจนักเขียนตลอด เพราะทั้งสามเปรียบเสมือนอาจารย์ที่ทำให้เราพูดคำว่า "หนูทำได้!" ได้สำเร็จ
แล้วเรื่องนี้ให้ข้อคิดตรงไหน?
ก็ตรงที่การถามนี่แหละค่ะ ทุกครั้งที่ถาม...ต้องถามอย่างมีขอบเขต ไม่รู้อะไร...ไม่ต้องเขียนก็ได้ค่ะ อย่านั่งเทียนเขียนเด็ดขาด แต่เหนือกว่าอื่นใด...คุณควรหาข้อมูลด้วยตัวเองก่อนค่ะ ถ้าไม่เข้าใจแล้วค่อยถาม อย่าทำอย่างเราเด็ดขาด
สุดท้าย...ขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จในงานเขียนของคุณค่ะ ไฟต์ติ้ง!!
เพราะความฝันของคนเขียนงาน...
คือการเป็นหนึ่งบนชั้นหนังสือของคนอ่าน
12 ความคิดเห็น
เข้ามาตะเบ๊ะให้ครูใหญ่ เหลือบตามองกระทู้ช่วงนี้แล้วเดินจากไปเงียบๆ
ไม่ได้นะ!!
ถ้าไม่อ่าน กันต์จะงอน ก็อุตส่าห์ตั้งกระทู้มีสาระ(ขึ้นมานิดนึงมั้ง)กับเขาทั้งที
เนื้อหาน่ะอ่านแล้วค่ะ ปกติเราไม่ค่อยมีคนให้ถามซักไซร้แบบนั้นค่ะ บวกกับไม่ค่อยชอบรบกวนคนอื่นทุกอย่างเราก็เลยลงมือหาเองค่ะ
อันที่จริงที่มาเขียนแฟนตาซีเพราะขี้เกียจหาข้อมูลด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็เป็นแฟนตาซีที่อุดมด้วยข้อมูลวิชาการมากมาย ว่าจะไม่แล้วเชียวนะ
55 ก็ตอนนั้นเพิ่งเริ่มเขียนและก็อยู่ในช่วงวัยรุ่นด้วย ไม่ค่อยรู้จักมารยาทอะไรกับเขา สงสัยเป็นถาม ไม่รู้หรอกว่ารบกวนพี่เขา น่าอายชะมัด
การสอดแทรกวิชาการ เราว่าเป็นงานที่ยากนะ คนเขียนได้สนุกน่าติดตามนี่ถือว่าเก่งทีเดียว
ข้างหลังนั่นคือ เปิดร้านขายหนังสือใช่ไหมคะ
สะสมหนังสือเยอะมากค่ะ
เมื่อไม่นานมานี้เคยถามเกี่ยวกับเรื่องในจีนเพราะจะเอามาลงในนิยายกับเพื่อนคนจีนเหมือนกันค่ะ สรุปมันเอ๋อ...อารมณ์ว่ามีงี้ด้วยเหรอ พอเราไปหาข้อมูลมาถามนาง นางอึ้งไปแล้วแบบ...ฉันว่าฉันต้องเป็นคนชาติอื่นที่แม่อุ้มลักพาตัวจากประเทศอื่นแน่เลย ทำไมไม่เคยรู้มาก่อน (ฮ่า ๆ)
พึ่งตนเองคือดีที่สุดจริงค่ะ
คุณกันต์บอก ถ้าเรื่องแนวNC นี่เราแนะนำได้นะ เราถนัดมากมาย ฮ่า ๆ
เมื่อไม่กี่วันเพิ่งเรื่องของคุณกันต์จบ อ่านไปก็หน้าแดงไป เราใสมาก ๆ ผุดผ่องเรียบร้อยคลานกราบมาก พออ่านแล้วเหมือนเปิดโลกใหม่ค่ะ ว้าว....ฮ่าจะโดนตบไหมนี่
ผิดลุคครูใหญ่มากค่ะคุณกันต์ ทำคะแนนกลับมาเร็วววววว
ไม่ใช่ค่ะ ไม่ได้เปิดร้านหนังสือนะ
ภาพนั้นเป็นภาพที่นักอ่านเอาหนังสือที่ซื้อในงานหนังสือมาโพ้สที่เฟสค่ะ คือเขาคงจะบอกว่าซื้อหนังสือเราแล้วนะ อะไรประมาณนี้ค่ะ บางคนก็จัดวางสวย บางคนก็โพ้สภาพแบบตลกๆ ก็มี มีอยู่ภาพนึง เห็นแล้วขำเลย เอาให้ดูๆ
เรื่องNC งานเราแค่โรแมนติกเชิงเร้าค่ะ ไม่ถึงอีโรติกอะ จริงๆ นะ (ไม่ได้ทำเสียงสูงเลย เชื่อดิ จริงๆ)
แฟนคลับคุณกันต์น่ารักมากกกกกก ตลกจริง ๆ ค่ะ
แต่เดี๋ยว ๆ น้องแมวววววงื้อออ ละลายเลยค่ะ
ค่ะ น่ารักทุกคนเลย การพูดคุยก็เป็นกันเองมาก
ชอบภาพนั้นนะ เราเห็นทีไร อดขำไม่ได้ทุกที คิดว่าเขาคงทราบว่าเราเป็นคนตลกด้วยแหละ
เหมียวนั้นละลาย แล้วเหมียวนี้ล่ะ น่ารักป่าว 555
มาอ้อนหน้าเด็กให้อิจฉาทำไมค่าาาาาาาา ถ้าส่งมาอีกจะริษยาแล้วนะคะ
ขอโบท๊อกด่วนค่าาา
ไม่เด็กแล้วววววววววววววจ้า จะเข้าเลขสามแล้วนะ TT
ดูขอบตาดิ นอกดึกทุกคืน ขอด้วยโบท็อกอะ หรือจะเปลี่ยนเป็นหนมหวานที่มีครีมเยอะๆ ดี เค้กฝอยทองก็ดีนะ จัดไปๆ 555
เรานำรูปปลากรอบมาให้ค่ะ
หน้าไม่สวยไม่เป็นไร แต่เล็บต้องแดงไว้ก่อน เล็บเด่นมากกกค่ะ
ฮา ภาพปลากรอบ นี่แหละ ฮ่าๆ ขำ
นึกว่าจะมาม่ารุ่นพี่รุ่นน้อง.. หักมุมซะงั้น
ก็บอกแล้วว่าเป็นคนไร้สาระ ก็ไม่เชื่อ 55
ซองเครื่องปรุงในมือหนูสั่นไปหมดเลยค่ะ.. พี่กันต์ขา
แหมๆ จ้องแต่จะมาม่า ไม่เอา...กันต์ไม่ชอบ ขอเปลี่ยนเป็นมอคค่าใส่วิปครีมเยอะๆ ได้ป่าว555
//มองกระทู้มีสาระของคุณทิตภากรอย่างเงียบงัน
...สมาชิกคณะตลกเราลดลงไปอีกแล้ว
#ผิดๆ
จะบอกว่า เห็นด้วย ถ้าคุณไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว อย่าเอาแต่ถามผู้อื่นให้เขาหาคำตอบให้ในทุกประเด็น ประหนึ่งลูกนกร้องจิ๊บๆรอพ่อนกแม่นกเอาไส้เดือนมาป้อนถึงปาก
ลองหาอาหารเองก่อน แล้วจะแข็งแกร่ง เพราะนอกจากจะรู้วิธีหากินให้อิ่มท้องด้วยตัวเองได้แล้ว เราจะรู้ว่าบางครั้งอาหารที่คนอื่นเอามาป้อนเรา...มันเป็นพิษ ซึ่งถ้าเราไม่มีภูมิ หรือไม่รู้ว่ามันเป็นพิษ เราก็จะซึมซับพิษนั้นเข้าไปโดยไม่รู้ตัวได้เช่นกัน
เจ้าจ้อย(เศร้าสร้อย)..
@ น้องหอย
อย่าดิ ตกลงกันแล้วไงว่าจะตั้งคณะ กำลังหาคาเฟ่อยู่จะทิ้งกันได้ไง 555
ใช่ๆ เห็นด้วยเรื่องหาข้อมูลเองก่อน ที่ตั้งกระทู้ให้อ่านก็เพื่อจะบอกว่าไม่ควรทำอย่างเรา
ตอนนั้น...ต้องยอมรับเลยว่าเราไม่ได้คิดถึงเรื่องมารยาท หรือความเกรงใจเอาเสียเลย เอาแต่ถามพี่ ถามเพื่อน ไม่ขนขวายด้วยตัวเอง แย่มากจริงๆ
โอ้...ได้ข้อคิดมามากเลยค่ะ เราควรศึกษาข้อมูลด้วยตัวเองก่อนแล้วค่อยมาถามคนอื่นสินะคะ ส่วนตัวเวลาจะถามใครก็ไม่อาจปีกกล้าขาแข็งไปถามมากความ ยกเว้นจะไม่รู้จริงๆ หรือไม่ก็ศึกษามาแล้วแต่สิ่งที่อ่านไม่ผ่านสมอง(ฮา)
ปล.เราก็ควรมีสติในการฟังด้วย เพราะว่าสิ่งที่คนอื่นบอกมาใช่ว่าจะถูกทั้งหมด ต้องดูดีๆก่อนสินะ^^
ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบบบ
นั่นแหละคือสิ่งที่ป้าอยากจะบอก เพราะป้าเคยทำเรื่องแย่ๆ ที่ไม่ควรทำไว้ TT
เห็นทู้ละตกกะใจ อะไรเข้าสิงป้า เหตุใดจึงมีสาระ//หยอกๆนา
เฮ้ย!! ไม่...วันก่อนป้าเพิ่งไปทสัมฆทานที่วัดมา ให้พระรดน้ำมนต์แล้ว
ยังไงป้าก็ยึดมั่นในความไร้สาระตลอด ตราบที่เสียงหัวเราะยังครองโลก 555
เราเห็นด้วยนะ
งานเขียนที่สอดแทรกสาระ ข้อมูลต่างๆ เป็นงานที่เขียนยากมากค่ะ ต้องรู้ลึกรู้จริง ไม่อย่างนั้น...คนอ่านที่มีพื้นความรู้ในเรื่องนี้อาจตำหนิได้ ใส่มากไปก็ไม่ดี น้อยไปก็ยังไงอยู่ กะเกณฑ์ยากจริงๆ ที่จะทำให้เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตาม
จำได้ว่าเคยมีคนบอกว่าให้เขียนงานใกล้ตัวดีที่สุดค่ะ จะเขียนลื่นไหลและมีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด แต่ก็อย่างว่าละนะ...พอถึงจุดๆ หนึ่ง คนเขียนก็ย่อมอยากฉีกแนวออกไป ไม่มีใครอยากย่ำอยู่กับที่ เพราะนั่นคือการไม่พัฒนางานของตัวเอง
น้องญ่าจงเจริญค่ะ
โหย.. คุณญ่า ทำเราอยากเขียนเรื่องที่แพลนไว้เลยอ่ะ
หาเวลาลงกะเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ งือ..
อยากใส่เข้าไปเยอะแยะเลย
@NUMAI-13
ใส่อะไรเยอะๆ จ๊ะ ถั่วงอกเหรอ กร๊ากกกกกกกกกก
ส่ายนมเยอะๆ.. อุ๊บส์.. มีอยู่จิ๊ดเดียว
ไหนเอามาดูดิ คัพอะไร 555
นี่ก็ไม่แตะเรื่องแพทย์หรือวิทยาศาสตร์เลย
ไม่ได้เรียนมา และไม่ได้เป็นเรื่องที่สนใจศึกษาด้วย
กลัวให้อาหารที่เป็นพิษ (ความรู้ผิดๆ) กับคนอ่าน และกลัวโดนผู้ชำนาญตัวจริงประจานความโชว์เด๋อของเรา ฮาาา
กล้าแตะแต่เรื่องการเงิน การธนาคาร ธุรกิจ ประวัติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ ภาษีอากร กฎหมายแพ่ง และประมวลรัษฎากรเท่านั้น
ใช่ๆ น้องหอย นั่งเทียนนี่มีหน้าแตกมานักต่อนัก
เราก็เคย...เกี่ยวกับเรื่องแพทย์นี่แหละ โชคดีที่คนอ่านเป็นพยาบาลมากระซิบบอก นี่ถ้าเขาโพ้สในหน้านิยายมีหวังหน้าแตก 555
อินี่จบชีวะ ทำงานเคมี เพื่อนขายเครื่องมือแพทย์ค่ะ
อุ๊บส์.. ดีนะ เราปิด(ลบ)เรื่องนั้นไปแย้ว
อ่ะ มีสาระเสียด้วย กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่าเนี่ย //เผ่น
บางที่ google มันก็มีคำตอบนะ ลองไปหาตรงนั้นดูก่อนก็ได้เนอะ
อ้อ อยากบอกว่า แม่เราพูดว่าไงรู้ไหมวันนี้ เขา(กันต์ ดาวตัน) ไม่ส่งหนังสือมาให้อ่านอีกเหรอ
เราก็แบบ อันนั้นเล่นเกมส์กะไถเพื่อนนักเขียนมา สงสัยต้องพาแม่ไปหาสอยหนังสือกันต์ ดาวตัน แล้วนะเนี่ย ^;^
นั่นดิTD สงสัยอยู่เหมือนกัน
นี่น้องหอยก็ว่าคนในคณะตลกขาดไปคนหนึ่งแล้ว จริงๆ เปล่าเลย ยังรักษาความไร้สาระอย่างเหนียวแน่น 555
แหม..ก็ตอนนั้นอะนะยังเอ๊าะอยู่ไง เราก็เป็นเจ้าหนูจาไม ถามไปเรื่อย พี่กับเพื่อนๆ ก็ดีนะ ตอบทุกทีทีถามเหมือนกัน จนกระทั่งพวกเขายุ่งๆ นั่นแหละ เจอน็อคทีเดียวร่วงเลย 555
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ต้องถามแล้ว เพราะถามมาเยอะเอาไว้บอกคนอื่นได้
ฝากขอบคุณคุณแม่ตัวเองด้วยนะ
แต่ช่วงนี้ไม่มีหนังสือออกใหม่ ที่เพิ่งเซ็นสัญญากับทัชก็ออกเป็นอีบุ๊คอะ เล่มเก่าๆ คงหาซื้อได้ในงานหนังสือ หรือไม่ก็ตามแผงที่ลดราคาตามห้างน่ะ พวกนี้จะเป็นหนังสือที่วางจำหน่ายเกินสี่ปีแล้ว น่าจะราคาไม่แพง
ไม่แน่ใจว่าชื่อเรื่องเสน่ห์สะบันงาหรือเปล่า เกี่ยวกับนางเอกขายบริการ เราไปค้นนิยายของพี่สาวหลายปีก่อนค่ะ
โดนนามปากกาที่ไพเราะหลอกกกกกกกกกกค่ะ นึกว่าจะแนวพับเพียบ แต่อ่านเนื้อเรื่องย่อก็ขอเปิดด้านในนิดนึง แล้วก็ต้องร้องว้าวค่ะ
เปิดโลกใหม่ฮ่า ๆ ร้อนแรงและดราม่ากรุบกริบ สนุกค่ะ
พอมารู้ว่าเป็นคุณกันต์เขียนนี่แบบ เฮ้ย คนเดียวกันจริงหรอ จริง ๆ นะ แต่สำนวนคือยอมแล้ววว ระทวยจริงค่ะ
จริงๆ ฉากพวกนั้นเขียนหลบตลอดเลยนะ เว้นแต่เป็นซีนตัวร้ายอะ อาจเขียนแรงบ้าง ไม่เคยเขียนเห็นท่อนเห็นเอ็นสักที ให้นักอ่านจิ้นเองตลอด แต่หลังๆ โดน 18+ ตลอด ทีนิยายอู้ อ้าว โอ๊ย ซี๊ดดดดซ๊าดดดดด ไม่ยักโดน แปลกแฮะ
นิยายสำนักพิมพ์ทัช ภาษาโอเคมาก ๆ เลยค่ะ คืออ่านแล้วกำลังพอดี ช่วงนั้นเพราะอ่านของคุณกันต์ค่ะ เลยได้ดูหนังสือสำนักพิมพ์นี้เยอะช่วงนั้นนะคะ จินตนาการกับล้ำลึกมาก ขนาดเรามีลูกแล้วยังอ่านแล้วเขินเลยค่ะ โอ้วว ต้องยอมรับว่าเด็ดมาก
คุณกันต์บอก ใช้ประสบการณ์ตรงค่ะก๊ากกกก
เดี๋ยวถ้าได้ไปเดินห้างจะต้องไปหาดูเสียแล้ว อ่าน ๆ ไปเหอะเนอะ เปิดโลกแห่งจินตนาการและการเรียนรู้ มันต้องได้สักอย่างล่ะน่า ไม่รู้ว่าได้อะไร 555
อิบอับ ไม่บอก 555
จริงๆ มีเพื่อนผู้ชายเยอะค่ะ พวกนี้มีส่วนช่วยในการเขียนงานของเราเยอะนะ ถึงจะทะลึ่งและพูดจาลามากมากก็ตาม
ความไร้สาระไง TD เรามีเต็ม 100 ฮ่าๆ
เขินช้าไปแล้วค่ะคุณกันต์
ตายๆ สงสัยต้องไปพบหมอหน่อยแล้ว
จู่ๆ ก็ความรู้สึกช้าอย่างนี้ได้ไง เดี๋ยวไม่ได้ฟิลทำไง
โอ้ว...จอร์จ มันยอดมากกกกกกกก กร๊ากก
เกลียดการต้องมานั่งอ่านและจินตนาการคำพูดของพวกคุณ 55555
เมื่อก่อนก็ชอบถาม แต่เคยโดนสอนมาให้พึ่งตนเอง คิดเอง หาคำตอบเอง สุดท้ายเลยเป็นคนที่เพิ่งอากู๋ส่วนใหญ่และถ้าหาไม่ได้แล้วจริง ๆ ถึงจะถาม แต่บางครั้งอากู๋ก็ไม่ได้รู้ทั้งหมดกับบางทีไม่รู้จะเสิร์จแบบไหน หลายครั้งจึงต้องรบกวนเพื่อน ๆ ค่ะ
ใช่ค่ะ อากู๋พึ่งได้เป็นบางที อย่างเช่นคำผิดอะไรอย่างนี้
ถ้าเป็นเรื่องเฉพาะเจาะจง หรือเฉพาะทาง บางทีก็ต้องถามคนที่รู้จริงๆ นั่งเทียนไม่ได้ เพราะเราไม่สามารถวัดพื้นฐานความรู้ของคนอ่านได้เลย บางคนการศึกษาดีถึงขั้นดีมาก รู้ลึกรู้จริงกว่าคนเขียนเสียอีก แต่บางคนก็ใจดีนะคะ ส่งข้อความลับมาบอก มาแนะนำให้แก้ไข สงสัยคงกลัวคนเขียนอาย 555
คุณทำถูกแล้วค่ะที่พึ่งตัวเองก่อน อย่าทำอย่างเราเด็ดขาด
ตอนนี้พอโตแล้วรู้สึกอายๆ เลยมาเล่าสู่กันฟัง ^^"
นักอ่านน่ารักๆยังมีอยู่มากมายเลยค่ะ
ถ้าได้ข้อความลับแบบนั้นเราจะดีใจมากเลยค่ะ
เพราะบางทีเราก็ไม่รู้ลึกเท่ากับเจ้าของอาชีพ และบางทีกูเกิลก็ไม่ได้บอกไว้ อิอิ
เราก็เคยผิดพลาดมาก่อนค่ะ เจ็บมาเยอะเหมือนกัน
เลยต้องฝึกพึ่งตัวเองให้มากที่สุด^^
ค่ะ เรื่องพรรค์นี้บางทีก็ต้องเจ็บก่อนถึงจะมีประสบการณ์ค่ะ ^^"
ความเจ็บเป็นบทเรียนได้ดีจริงๆ ค่ะ 5555
//ในเลขห้ามีน้ามตาซ่อนอยู่
คมเหมือนกันน่ะเนี่ย 55
ประสบการณ์จะสอนให้เราเรียนรู้ค่ะ เชื่อเถอะว่า...เมื่อเราก้าวผ่านมันไป เราจะไม่ทำผิดพลาดในเรื่องที่ผ่านมาอีก แต่จะระมัดระวังมากขึ้น เพราะเคยเจ็บแล้ว แน่นอนว่าต้องจำ
ขอคมนิด ๆ 555
จริงค่ะ พอเคยเจ็บก็จะระวังมากขึ้น แต่ก็ดีนะคะ ทำให้เราเข้มแข็งและแกร่งขึ้นกว่าเดิม^^
......
แจ้งลบสิคะ รออะไรล่ะคุณหลาน จัดไป!!
แจ้งแล้วค่ะ555 เห็นปุ๊ปแจ้งปั๊บ ช่วยๆกัน
ตามไปลบกระทู้อื่นกัน ไปๆจูงมือ
ป่ะๆ จูงมือตามประสาป้าหลาน เห็นปล่อยไว้หลายทู้เลย
ตลกน้องแว่นที่ต้องมี ........ ไม่มีคำพูดได้แค่จุดพี่ขำตัวสั่นเลย
นี่มันมุกใหม่
รอคนมาตบ!....มุกอยู่
แต่ละคนนี่นะ ที่ใส่จุดเพราะไม่รู้จะว่ายังไงดีค่ะ555
..ได้ยินเสียง ก้า.. ก้า.. ก้า.. แบบเดียวกับอนิเมะเลย
แจกจุดก่อน แล้วค่อยทำอย่างอื่นค่ะ
Oh, you're not gonna like it.
LMFAO
คุณหอยทากกกก...
ยังคงล้อกันไปอย่างเหนียวแน่น
ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ได้ลอก!
@นิทรๅ
มันคืออะไรสักอย่างอะนะที่โพ้สไปทุกกระทู้เหมาะแก่การแจ้งลบอะไรจ้ะ
@น้องญ่าก็ตอบมาทุกกระทู้ที่กล่าวถึงแล้วค่ะ
บอกแล้วไงอย่าสอนน้องให้วิ่งเล่นแต่ทุ่งลาเวนเดอร์หัดสอน Bad End ซะบ้าง // เผ่น
ไม่ทันเห็น ช้าทุกทีเลย
เราทันเห็นนะ55
ไม่อยากเชื่อว่า TD จะไม่รู้ ปกติไม่เคยตกข่าว555
@น้องญ่า
พี่กำลังเล่นติ๊กต๊อกอยู่ รู้ยังคะ (พอดีพี่พิมพ์ตกไปน่ะ ขอโทษษษษษษ)
เพิ่งตื่นอ่า ยังเมาฝันอยู่ ตกข่าวบ้าง แหม ๆ ช่วงนี้ต้องปั่นนิยายป้อนท่านผู้อ่าน มิงั้นเดี๋ยวคนจิคอย
TD ไม่รอกันต์เหรอ โป้ง!!
ถ้าเราเขียนอะไรที่มันเป็นเรื่องที่เรามีความรู้น้อยมากๆ
เราจะบอกนักอ่านว่าอันนี้เราเขียนเท่าที่เราหาได้แล้วจริงๆ
แต่ก็ไม่ได้หาแหล่งเดียวนะ หาทั้งไทยทั้งอังกฤษ
อันนี้ถ้าเราบอกตรงๆ นักอ่านทุกคนเข้าใจ ไม่มีใครทักใครอะไรนะ
คุณมิรันอ่านยังไม่ทักเลยทั้งที่มันเกี่ยวกับเคมี อิอิ
หมายถึงเรื่องใหม่เหรอ? ที่ไม่ได้ทักเพราะยังไม่ได้อ่านค่ะ
หมายถึง ที่วางยาไท่เฟยอะค่ะ55
ไท่เฟย? เรื่องไหนอ่ะคะ
เดี๋ยวนะนี่เราพลาดอะไรไปหรือเปล่าช่วงนี้ถ้าเก็บรายละเอียดไม่ครบขออภัย
แต่ถ้าให้พูดตามความเป็นจริงฉากวางยาพิษทุกอย่างเราขี้เกียจแย้งค่ะ ปล่อยเข้าใจไปว่ากินยาปุ๊ปตายปั๊ปไปเถอะค่ะ อธิบายตามหลักพิษวิทยามันยาว และยากเกินมักเกิ้ลจะเข้าใจค่ะ
เพราะคนดันเข้าใจผิดมาเยอะ
เท่าที่อ่านความเห็นคุณ
เราว่าคุณเป็นคนที่ขนขวายดีนะและน่าจะเป็นคนที่ขี้เกรงใจมากๆ ด้วย ไม่รู้นะ อ่านแล้วรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ :)
อ่านตอนแรกนึกว่าจะได้ฮากระจาย ที่ไหนได้กลับได้ข้อคิดจริงๆ 5555
เป็นเจ้าหนูจำไมเหมือนกันค่ะ ชอบตั้งกระทู้ถามพี่ๆ เพื่อนๆ ในเรื่องสัพเพเหระตลอด และก็เพลินกับการอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ พี่แต่ละคนจนไม่เป็นอันได้เขียนนิยายเป็นประจำ 555
ปล. พี่กันต์แต่งนิยายเยอะมากๆๆๆๆๆ
ก็เพิ่งมีสาระวันนี้แหละ^^"
จริงๆ เรื่องซักถามมันเป็นเรื่องปกติของคนเขียนงานใหม่ๆ ที่มีข้อสงสัยไปเรื่อย ตั้งแต่ตั้งหน้ากระดาษ ตัวอักษรอะไร บทหนึ่งมีกี่หน้า ที่พวกเรามักจะได้เห็นตามกระทู้ต่างๆ
เรื่องงานเขียน...ก็พี่เขียนมาสิบกว่าปีแล้วนี่นา จริงๆ ตีพิมพ์ทั้งหมด 25 เล่ม แต่ยังไงก็สู้เด็กสมัยใหม่ไม่ได้หรอก แค่ปีสองปีก็มีงานเขียนตีพิมพ์เท่าพี่แล้ว
ส่วนมากไม่ค่อยได้ถามสักเท่าไหร่ค่ะ ที่จะถามมีสองประเภทใหญ่ๆ อย่างแรกคือ ความคิดเห็นต่อเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง รู้สึกยังไงกับสิ่งนั้น แก้ปัญหายังไง หรือแนวให้ช่วยเล่าประสบการณ์เพื่อเป็นแนวทางน่ะค่ะ ส่วนอีกอย่างหนึ่งคือ ความรู้เฉพาะทางมากๆ ที่ถ้าไปหาอ่านเองจะต้องปูความรู้ให้ตัวเองตั้งแต่ 0 ไปจนถึงสิ่งที่จะถาม ซึ่งอาจเสียเวลาเกินไป เช่น ความรู้เรื่องการแพทย์และรูปแบบการรักษา
แต่อย่างอื่นส่วนมากหาเองค่ะ แอบนิสัยร้ายนิดนึงตรงที่เวลาใครพูดอะไร มักจะวางไว้ก่อน ยังไม่เชื่อจนกว่าจะหาข้อมูลมายืนยันอีกรอบถึงจะเขียนได้อย่างสบายใจ ^^”
ค่ะ เรื่องความรู้เฉพาะทางนี่ บางทีก็ต้องถามนะ ถ้าไม่รู้จริงแล้วเขียนไปอาจหน้าแตกได้ ยิ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแพทย์ด้วยแล้ว ยิ่งต้องระวังค่ะ เราเองก็มีประสบการณ์ตรงเรื่องนี้มาแล้วเหมือนกัน TT
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ