โลกส่วนตัวสูง ติส อินดี้หรือมนุษย์สัมพันธ์แย่
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนปีหนึ่งเข้าไปเรียนใหม่ๆเราไปเรียนคนเดียว ไม่มีเพื่อนคุยเป็นเดือนเลยค่ะแต่วันหนึ่งมีเพื่อนเอกเดียวกันเขาพึ่งมาเรียนวันแรกเขาเข้ามาถามเรื่องการเรียน จนตอนนี้เราได้เป็นเพื่อนกันแล้วถ้าเพื่อนคนนี้ไม่เข้ามาเราอาจจะไม่เพื่อนเลย555หรือถ้ามีก็แค่รู้จักกันผ่านๆแล้วหายไปเลย ความรู้สึกของเรากับเพื่อนคนนี้คือเราสามารถเปิดใจเล่าเรื่องต่างๆได้แต่อาจจะไม่ทั้งหมด ส่วนตอนมัธยมเราสนิทใจกับเพื่อนคนเดียวค่ะแต่ในกลุ่มเพื่อนมี 7 คนนะคะ เพื่อนคนนี้เขาดึงเราออกมาจากเพื่อนกลุ่มเก่า เราสามารถเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นแต่กับเพื่อนกลุ่มเก่าเราอึดอัดมากค่ะ
กลับมาวัยมหาลัยค่ะ กับเรื่องครอบครัวเรามีปัญหากับแม่ตลอดเลยเวลาแม่โทรมาเราหน้านิ่งออกไปทางบึ้งโดยอัตโนมัติค่ะบางครั้งนะ *บางครั้งมันมีสาเหตุที่ทำให้เราหน้าบึ้งนะคะ เวลานั้นแม่จะโทรมาตอนเราอ่านนิยายหรือดูหนัง แม่ก็จะถามเราว่าเป็นอะไรมีอะไรทำไมไม่คุย เก็บกดเหรอหรืออยู่ที่บ้านจะเป็นอีกแบบอยู่ที่นี่จะเป็นอีกแบบ คือเราก็ตอบไม่ได้เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนเราถามตัวเองว่าตัวเราเก็บกดหรือเปล่า อีกเรื่องคือเราเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ มันจะออกมาทางหน้าเราทันทีค่ะ อารมณ์แปรปวนแบบที่เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน หรือบางครั้ง บางครั้งนะคะแม่จะบังคับเราในเรื่องบางเรื่อง ซึ่งเราไม่โอเคเลยค่ะ
เราชอบที่จะอยู่กับตัวเองมากค่ะถ้าไม่มีอะไรทำเราก็จะจินตนาการเกี่ยวกับตัวละคร คิดเรื่องในหัวได้ตลอดไม่มีเบื่อเลย
เราอยากจะถามตามกระทู้เลยค่ะ
3 ความคิดเห็น
เป็นมนุษ์ปกติจ้า การมีเพื่อนไม่จำเป็นจะต้องมีมาก แค่มีคนคอยอยู่ข้างๆก็ดีมากแล้ว การแสดงอารมณ์ออกมาก็เป็นเรื่องปกติ แต่ก็ต้องดูนิดนึงว่าที่เราแสดงออกไปมันเหมาะสมหรือเปล่า
เปิดใจ แล้วจะรู้ว่าโลกนี้มันกว้างมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีสิ่งดีๆอีกมากมายให้เราได้เจอ และสิ่งไม่ดีอีกมากให้เราได้เห็นได้รู้เท่าทัน
เคยป็นเหมือนกันครับ แต่ถึงเวลามันต้องปรับตัวจริงๆครับ เพราะขึ้นชื่อว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม ชีวิตจะก้าวหน้าต่อไปได้ต้องมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีครับ อาจจะยากแต่อยากให้ลองครับ มันอาจจะทำให้ชีวิตดีกว่าที่เคยเป็นอยู่ครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?