ทำยังไงให้ตัวละครดูฉลาด ?
ตั้งกระทู้ใหม่
ผมอยากรู้ว่าตัวละครที่ ฉลาดของเพื่อน ๆ เป็นแบบไหน ?
สำหรับผม ตัวละครที่ดูฉลาด ก็คือ ฉลาดทั้ง IQ และ EQ แค่หลายครั้งก็ทำตามใจตัวเองบ้าง ไง
ตอน อวสาน
16 ส.ค. 62 เวลา 10:38 น.
1,822
views
20 ความคิดเห็น
สร้างสถานการณ์ให้มันโชว์ฉลาด เราเป็นพระเจ้าเสกอะไรก็ได้
ขอบคุณครับ ถึงไม่ใช่พี่เสก แต่ผมก็จะลองเสกดูครับ ^^
มีคำกล่าวว่า ต่อให้ตัวละครฉลาดแค่ไหนก็ไม่สามารถฉลาดไปกว่าคนเขียนได้ พอคิดได้อย่างนั้นก็เลยช่างมันเหอะ
มันเป็นเช่นนี้ นี่เอง -^-
อะไรที่ไม่ใช่เขียนโชว์อ๊องตัวละคร
เช่นเขียนว่าพระเอกคือนักธุรกิจพันล้าน เรียนเกียรตินิยม ไอคิว200+
แน่นอนคนฉลาดกับต๊องมันคู่กัน แต่ไม่น่าจะใช่ตัวละครที่ไล่จับนางเอกเหมือนคนว่างงานตลอดเวลา ยอมทิ้งทุกอย่างอื่นจะเอาเขา แถมติดกับดักตัวร้ายง่ายๆ จากที่พูดถึงความเก่งต้นเรื่องเลยกลายเป็นไร้ค่าเลย
ที่เราว่าอ๊องสุดที่เคยอ่าน เช่นนางเอกอายุ18 ไม่รู้จักถุงยาง นึกว่าหมากฝรั่ง...
เกลยีดความนึกว่าหมากฝรั่ง5555
5555 เคี้ยวเพลินเลยตอนมืดๆ
แหม่.. ถ้านึกว่าลูกโป่งก็ว่าไปอย่าง
เคยเป่าเล่นอยู่ สีชมพูสวยเชียว..
ผมเคยแก้โจทย์ตัวละครฉลาดอยู่เหมือนกัน ไอเดียที่ได้คือแสดงออกผ่านการกระทำ
เช่น เพื่อจุดประสงค์ D คนธรรมดาต้องทำตามขั้นตอน
A > B > C > D
แต่คนฉลาด
ทำ X > D
แต่ X นี่คิดกันหัวแตกเลยนะ ส่วนบุคลิกภาพนี่ยังไงก็ได้ นิยายสืบสวนของญี่ปุ่นนี่เห็นทุกแบบเลย
เห็นภาพเลยครับ ^^
ก็ทำให้ตัวละครอื่นดูโง่แทนสิ...
อารมณ์เดียวกับพวกผู้หญิงผอมๆชอบบ่นกับเพื่อนตัวอวบว่า "ช่วงนี้ตูอ้วนเปล่าวะ?"
เหมือนเอาเรื่องจริงมาพูด 555
ไม่รู้ว่าแบบนี้หมายถึงฉลาดแล้วหรือยังนะ (EQ)
ผมเอาละครในบางประเทศเป็นตัวตั้ง แล้วยกเอาเหตุการณ์นางเอกพยายามหนีการจับตัวจากพวกตัวร้ายแต่ดันทำไม่สำเร็จ เพราะส่วนใหญ่ที่เจอคือ ...พอคนร้ายเผลอ นางเอกก็เอาอะไรสักอย่างไปตีจากข้างหลัง จากนั้นก็วิ่งหนีไปเลย คนร้ายเจ็บไม่เท่าไหร่ แล้วก็วิ่งไปจับกลับมาได้ทัน...
บอกตามตรงว่าเห็นแล้วหงุดหงิดสุดๆ ถ้าฆ่าใครไม่ลง มืงก็ฟาดใส่ขาซ้ำๆ ให้มันวิ่งตามไม่ได้ก็จบแล้วป้ะ แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าในกางเกงอาจจะมีกุญแจรถหรือโทรศัพท์อยู่น่ะ
ถ้าทำแบบนี้ได้ ผมก็มองว่านางเอกมันฉลาดมากพอแล้วนะ นางเอกโง่รอให้พระเอกมาช่วยแบบนั้นไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
...
อันนี้ในนิยายผม
นางเอกเป็นคนธรรมดา มีเหตุให้ต้องไปช่วยคนร้าย กลายเป็นว่าต้องมาเผชิญหน้ากับตำรวจอย่างไม่ได้ตั้งใจ เหตุเกิดในตึกร้างที่มืดพอประมาณ นางเอกโยนขวดแอลกอฮอล์ใส่แล้วร้องว่า "ระเบิด" กันแบบโง่ๆ เลย ตำรวจมองเห็นไม่ชัดและไม่อยากโดนระเบิดแน่นอน มันต้องวิ่งหลบ ก็นั่นแหละ นางเอกอาศัยโอกาสนั้นยิงปืนใส่ขาตำรวจ และไม่ได้วิ่งไปทางอื่นนะ วิ่งไปเก็บปืนตำรวจเอามาไว้กับตัวเอง ตำรวจไม่มีปืน นางเอกมีปืน x2
ว้าว! เออเนอะ แค่นี้ก็ฉลาดแล้ว ทำให้มันสมจริง อย่ารอให้พระเอกมาช่วย เยี่ยมครับ
ผมก็ว่างั้นแหละ ฉลาดกำลังดี ไม่มากหรือน้อยไป เพราะมันก็คนธรรมดาอยู่แล้วนี่เนอะ
ชอบวิธีของนางเอกมากเลยค่ะ
ขอบคุณครับ
จะว่าไป... ก็นึกถึงคำคลาสสิคที่ว่า show don't tell ขึ้นมาเลย
มันก็ใช้ได้ดีกับกรณีนี้ล่ะนะครับ
วิธีทำให้ตัวละครฉลาดที่ดีที่สุดคือ มีเหตุการณ์ที่ทำให้เขาได้ฉายแววในสิ่งที่เขาถนัดที่สุดออกมาครับ
แต่ก็ต้องระวัง เพราะนักเขียนมือใหม่บางรายก็วางมาตรฐานผิดคือ อยากให้ตัวละครเอกได้โชว์เหนือ แทนที่จะสร้างสถานการณ์ยาก ๆ เพื่อให้แสดงผลงาน แต่กลับใช้วิธีสร้างสถานการณ์พื้น ๆ แต่เลือกที่จะเนิร์ฟ หรือลดความสามารถ ลดทักษะ วิธีคิดของคู่ปรับลงแทน
ผลคือแทนที่ตัวเอกจะดูฉลาด กลับกลายเป็นว่าคู่ปรับดูโง่ลงแทนซะงั้น...
อ่านแล้วสะดุดหรือรู้สึกสมดุลหรือความสมเหตุสมผลผิดเพี้ยนไปเลยก็มีครับ
เคสแบบข้างต้นเหมาะกับพล็อตแนวตบเกรียนครับ คือพระเอกเทพมาก ๆ แล้วมีตัวประกอบโผล่มาให้สอนมวยพอเป็นน้ำจิ้ม
แต่ถ้าระดับตัวละครหลักวัดกันแล้ว ควรพยายามวางเกณฑ์ความสามารถให้ชัดเจน แล้ววัดกับด้วยทักษะ ไหวพริบ การวางแผนและลงมือที่เห็นผลว่าใครเหนือกว่าใครจะดีกว่า
ในกรณีนิยายของผม ตัวละครที่ฉลาดหรืออัจฉริยะ มักเป็นตัวละครที่มาเหนือเมฆ หรือแก้ในโจทย์ที่รับมือได้ยากได้สำเร็จครับ บางทีก็ทำเรื่องยากให้ออกมาเหมือนง่าย (ภาพลักษณ์ก็มีความสำคัญให้ตัวละครรอบตัวมองเชิงบวก และเสริมความรู้สึกฉลาดในตัวเองได้มากขึ้นได้ด้วย) บางทีก็อาจทำเรื่องพื้น ๆ ที่คนอื่นใช้เวลาทำนาน แต่เขาทำให้เสร็จเร็วขึ้นแบบเท่าตัว
การเลือกใช้คนให้ตรงกับงาน การประยุกต์ การพัฒนา การริเริ่มนวัตกรรม การออกแบบหลักการ การที่คิดอ่านได้เกินวัยในระดับหนึ่ง ฯลฯ
มีอีกมากมายให้เล่นครับ สำหรับการปั้นตัวละครหนึ่ง ๆ ให้ออกมาดูฉลาด
สำคัญคือต้องเข้ากับบทและสถานการณ์ในเรื่องด้วยครับ
ขอบคุณมากเลยครับ "ทำให้ดู อย่าพูด " คำนี้ใช้ได้จริงๆ
ถ้าจะให้คิดขึ้นมาเองทั้งหมดก็ค่อนข้างจะยาก เพราะนักเขียนบางคนมีข้อจำกัด
วิธีที่พอจะช่วยได้แต่คงจะไม่สมบูรณ์เสียทีเดียว คือการศึกษาคนต้นแบบที่เราคิดว่าฉลาด
ไม่ว่าจะคนที่มีอยู่จริงหรือในนิยาย
เช่นว่าอยากให้ตัวละครเราฉลาดวางแผนการรบเก่ง
ก็ศึกษาว่าคนอย่าง ขงเบ้ง เขานิสัยใจคอเป็นคนยังไง มีความคิดแบบไหน
ทำไมจึงวางแผนการรบที่ทำให้ได้ชัยชนะได้หลายครั้ง และอาจจะรวมถึงข้อเสีย
หรือความผิดพลาดในบางครั้งของเขาด้วย
เราอาจจะต้องศึกษาต้นแบบแบบนี้มากกว่าหนึ่งคน เพื่อไม่ให้ดูเหมือนไปลอกเขามา
จนเกินไป (แบบเดียวกับที่เราอ่านนิยายแล้วติดสำนวนแบบนั้นมา)
แล้วเอาต้นแบบนั้นมาดัดแปลงให้เหมาะสมกับนิยายของเรา
แต่ถ้าพอจะมีเวลาว่างก็ศึกษาหาข้อมูลเก็บสะสมเอาไว้ครับ
ทั้งความรู้ทางด้านวิชาสาขาต่างๆ และประวัติบุคคลหลายๆ แบบ
หาหนังสือมาอ่าน หาตามเว็บต่างๆ ยูทูป หรือ ดูช่องสารคดีทางโทรทัศน์(ถ้ามี)
เวลาเราเขียนนิยายจะได้นึกออกว่าคนแบบนี้จะมี นิสัย ความคิด เป็นอย่างไร
จะมีความรู้สึกอย่างไรต่อเหตุการณ์แบบนี้ หรือแก้ไขปัญหาแบบไหน
ขอบคุณครับจะลองศึกษาดูนะครับ
จากที่เคยเขียนมานะคะ เขียนให้ตัวละครตัวที่คุณอยากให้ฉลาด มีไหวพริบ มองดูผู้คน และประเมินสถานการณ์อย่างเงียบๆ คิดการสิ่งใด ทำการสิ่งใดให้รอบคอบค่ะ ทั้งประเมินผลรับที่กลับมาบวกลบ ว่าทำสิ่งนี้แล้ว จะได้อะไรกลับมา ดีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับตัวละครว่าเลือกทำการสิ่งใดได้บ้าง ถ้าจะให้ส่งผลดี ก็ทำตามที่คิดว่าดีค่ะ
ขอบคุณมากครับ
ไม่รู้สิ ผมยังไม่เคยเขียนตัวละครให้ฉลาดมาก่อนเพราะว่ามันยาก ขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ฮ่าๆ
เอาละ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า นิยายที่ผมเห็นเขียนออกมาให้ตัวละครดูฉลาดได้จริงมันมีอยู่เรื่องหนึ่ง อยากให้คุณไปศึกษากัน แต่ว่าผมจำชื่อไม่ได้แล้ว จำได้เพียงแค่ว่ามันอยู่ในหมวดนิยายกำลังภายใน มันเป็นนิยายเมื่อประมาณสองปีก่อน เนื้อหาก็คือชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นผู้นำกลับชาติมาเกิดใหม่ มีความฉลาดล้ำเลิศ แก้ไขปัญหาได้ทุกสถานการณ์ อ่านแล้วชวนให้ตะลึง ตัวละครมีเอกลักษณ์โดดเด่นก็คือ ชอบอ่านหนังสือ ชอบเอาผลประโยชน์เข้าแต่ตัวเอง และไม่สนใครหน้าไหนหรือรักใครทั้งสิ้นนอกจากตัวเอง อันนี้ถ้าใครจำลักษณะตัวละครแบบนี้แล้วนึกชื่อเรื่องได้ก็บอกกันด้วยนะครับ จะได้ไปศึกษากัน
เจอปัญหา
แก้ด้วยการคิด
ลดการช่วยเหลือจากโชค ที่ส่งมาจากคนเขียน
พยายามแก้ด้วยตัวเอง ไม่ยื่มคนอื่นมาช่วย
เหมือนขึ้นเวทีมวย ให้ต่อยแค่คนเดียว ไม่ใช่พาพรรคพวกขึ้นมาด้วย
ปัญหาต้องยาก วิธีแก้ต้องดูฉลาด
ไปแก้โจท 1+1 = 2 มองยังไงก็ยังไม่ฉลาด
สรุป
ปัญหาต้องยาก ตัวละครต้องแก้ด้วยตัวเอง ลดโชคจากผู้เขียน
ตึ้ง! [ค่าโชคจากผู้เขียนลดลง 80%]
ขอบคุณมากเลยครับ
วิธีหนึ่งที่จะอยู่เหนือกว่าผู้อื่นในระดับเดียวกัน(ดูฉลาด) คือการเตรียมการ วางแผนและถึงขั้นคาดคะเน รับมือกับปัญหาได้อย่างแม่นยำ
เพราะฉะนั้นสิ่งที่นักเขียนควรทำ คือไม่รีบร้อน รีไรต์ รีไรต์และรีไรต์ คิดหาวิธีที่ดีที่สุด
หากเป็นการชิงไหวพริบ ก็ทบกันด้วยการเตรียมตัว วางแผน(รู้ทันและรับมือ) จนกว่าจะพอใจ ขึ้นอยู่ที่นักเขียนเลยว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ
นั่นคือวิธีทำให้อยู่เหนือผู้อื่น เอาชนะหรือดูฉลาดกว่า
ส่วนคนที่ฉลาด เป็นอัจฉริยะจริงๆ น่ะหรอ?...ผมสอนไม่ได้ ไม่มีใครสอนได้
แต่ทุกคนมีลักษณะดังนี้
1.เชื่อมั่นในความสามารถตัวเองสูง(ไม่สนว่าใครจะคิดยังไงหรือให้เงื่อนไขเรามายังไง)
2.สร้างเงื่อนไขเป็นของตัวเอง(เงื่อนไขที่เพิ่มขึ้นมานอกเหนือจากนี้คือสิ่งที่ทำให้ยุ่งยากขึ้นและเสียเวลา)
3.เข้าใจถึงผลลัพท์ที่ต้องการดีเยี่ยม(ไม่เอนเอียงไปจากสิ่งที่ต้องการ สามารถแลกได้ทุกอย่างหากทำให้ผลลัพท์สำเร็จ อะไรที่นอกเหนือจากนั้นไม่สน)
นั่นจึงทำให้เกิดเป็นคน เล่นกับไฟ คิดนอกกรอบและพิลึก
แต่จะนำมาซึ่งสำเร็จทุกอย่าง(หากสิ่งไหนไม่สำเร็จคือเขาไม่ได้ตั้งใจทำหรือต้องการจริงๆ)
แถม
-หากเป็นงานที่ปฏิสัมพันธ์กับคนเยอะเกินไปหรือมีเงื่อนไขบังคับเยอะเกินไป เขาจะไม่สนใจ เพราะมองว่าเป็นปัญหามากกว่าความท้าทาย
-มักจดจำหรือทำความเข้าใจองค์ความรู้ต่างๆ ในแบบเฉพาะของตนเอง พูดอีกอย่างคือสอนใครไม่ได้ นอกจากตัวเอง
อ้อ ผมไม่ใช่อัจฉริยะ
ขอบคุณมากเลยครับจะนำไปปรับใช้นะ
ก็อปลุงคนนึงมา
"ตัวละครต้องคิดให้ได้ตอนนั้น ไม่งั้นตาย เลยทำให้เขาฉลาด แต่คนเขียนต้องคิดให้ได้ตอนนั้นด้วยปะ?"
ในนิยาย เขาฉลาดเพราะสามาารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยเงื่อนไขจำกัด คนเขียนไม่จำเป็นต้องคิดให้ได้เร็วกว่าตัวละคร เพราะเรามีเวลาหาข้อมูล หาเหตุผล ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวละครแสดงความฉลาด เงื่อนไขเวลาเรามากกว่า
เราจำเป็นต้องฉลาดกว่าตัวละครปะ ก็ไม่นะ คนเขียนไม่ได้เจอเงื่อนไขแบบตัวละคร ดังนั้นเวลาจะเขียนให้ตัวละครฉลาดมันมีหลายวิธีจะตาย อยู่ที่เราจะสร้างยังไง ดังนั้นถ้าบอกว่า แกร ชั้นไม่ใช่คนเก่งคนฉลาด ดังนั้นเขียนตัวละครออกมาคงไม่ฉลาดไปกว่าฉันหรอก สำหรับเราคือ เอ็งขี้เกียจ
ปล. เห็นด้วยกับเม้นที่บอกให้โชว์ อย่าบอกว่าตัวละครฉลาด แต่แสดงให้นักอ่านดูว่ามันฉลาดยังไง
ขอบคุณมากเลยครับ บางครั้งเราก็ไม่ควรรีบร้อนเกินไป
วัดกันที่ ในเวลาเท่าๆกัน ใครคิดได้เลเยอร์มากสุดคนนั้นฉลาด
ได้ยินว่าผู้หญิงที่ไอคิวสูงสุด เป็นนักเล่นหมากรุก ที่เธอเล่นหมากรุกเก่งเพราะในเวลาสั้นๆเธอเห็นความเป้นไปได้ทั้งหมดมากกว่าฝ่ายตรงข้ามและเลือกใช้วิธีที่เธอได้เปรียบสุด
เฉียบครับ
มีคนเคยบอกว่า เราเป็นนักเขียน เรารู้พล็อตอยู่แล้ว ถึงจะไม่บอกคนอ่านแต่ตัวเอกเราต้องรู้ทันแบบไม่ต้องบอกคนอ่าน ไม่ต้องอวดแต่แรกว่ารู้ทันนะเฮ่ย แต่ บ๊ะโช๊ะะะ เข้าตรงเป้าไปเลย
เห็นด้วยกับเม้นท์บนที่ว่า show dont tell
บางทีเราปูเรื่องตัวละครมาเก่งมาก แต่เวลาบรรยายหรือเจอปัญหาอะไรกลับโชว์ตรรกะที่ป่วยๆ ออกมา มันทำให้คนรู้สึกว่า เอ ไหนมันบอกว่ามันเก่ง?
ส่วนใหญ่ถ้าไม่อยากบรรยายให้รู้สึกว่าเก่งแบบลึกซึ้งมาก จะใช้วิธีไม่บอกอะไรคนอ่าน แต่ทำให้เขาเห็นมากกว่าว่าเจ้าคนนี้มันเก่งมากกกก นะ เมื่อเทียบกับคนอื่น
แล้วหลังจากนั้นจะปูเรื่องว่าจริงๆ คนๆ นี้เก่งมาจากไหนก็พูดได้แล้วค่ะ ไม่กระดากปาก
ทั้งนี้ต้องสมเหตุสมผลด้วยอะเนอะ
ขอบคุณครับ ผมก็เริ่มคิดในทำนองนั้นแล้ว show dont tell
ทำยังไงให้ตัวละครดูฉลาด ?
สวัสดีค่ะ
ตอบว่า ตามที่คุณยกมาข้างล่างนี้ ก็ถูกต้องแล้วค่ะ
แบบนี้แล้ว ก็แสดงว่าคุณมีความสามารถสร้างตัวละครได้ฉลาดเยี่ยมยอดแล้วค่ะ
คือผมอยากสอบถามเพื่อน ๆ นะครับ ว่าทำยังไงให้ตัวละครดูฉลาด ?
ตัวละครมีทั้งไอคิว และอีคิว คือตัวละครที่ฉลาด ทั้งทางด้านสติปัญญา และฉลาดทางด้านอารมณ์นะคะ และ หากเขามีทั้งสองนี้อยู่รวมกันจริง แสดงว่าเขาคือตัวละครที่ฉลาดสุดๆ
พอเขียนออกมาทีไรก็เห็นจะมีคนบอกว่าดูไม่ฉลาดสักทีฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ตอบคุณเจ้าของกระทู้ว่า ทั้งนี้ ก็น่าจะขึ้นอยู่กับภูมิของคนอ่านด้วยนั้นเองค่ะ
คือหากคนอ่านโง่นะคะ เขาก็จะไม่สามารถเห็นความเฉลียวฉลาดผ่านคาแร็คเต่อร์ของตัวละครของคุณได้เป็นธรรมดาค่ะ
ทั้งนี้ก็เพราะเขาเองที่โง่ค่ะ
คนโง่ จะไม่มีวันเห็น หรือไม่มีวันสัมผัสได้ถึงกลไกแห่งความฉลาดได้ ตราบใดก็ตราบนั้น เพราะความโง่ และความฉลาดนะคะ เป็นเช่นเส้นขนานกัน เป็นธรรมชาติค่ะ
ผมอยากรู้ว่าตัวละครที่ ฉลาดของเพื่อน ๆ เป็นแบบไหน ?
สำหรับผม ตัวละครที่ดูฉลาด ก็คือ ฉลาดทั้ง IQ และ EQ แค่หลายครั้งก็ทำตามใจตัวเองบ้าง ไง
คือหากคุณเจ้าของกระทู้คิดว่า คุณสามารถสร้างคาแร็คเต่อร์ให้ตัวละครซึ่งมีความสามารถ มีได้ทั้งไอคิว มีอีคิวแล้ว จริงๆนะคะ
เจ้าของเม้นต์นี้ก็ขอกล่าวว่าขอเป็นกำลังใจให้คุณ ขอให้คุณตั้งหน้า ตั้งใจเขียนงานของคุณต่อไป ด้วยความมั่นใจเถิดนะคะ
เพราะจริงแล้วคนอ่านเลือกนิยาย และนิยายเลือกคนอ่านนั้นก็เป็นความจริงนะคะ
คือคนที่ไม่สามารถเข้าใจในคาแร็คเต่อร์ หรือเรื่องราวต่างๆดังกล่าวได้ เขาก็จะไม่สามารถอ่านเข้าใจได้เป็นธรรมดาค่ะ
คุณอย่าวิตกนะคะ เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้เป็นธรรมดาค่ะ
และหากคนที่เขาอ่านแล้วรู้สึกว่าตื่นเต้น น่าลุ้น น่าติดตาม เพราะเขามีความรู้สึกสนุกสนาน เพราะเขาเข้าใจ และระทึก ตื่นเต้นตามไปด้วย เพราะเขามีส่วนรู้สึก เห็น และสามารถเข้าใจร่วมไปได้ เขาก็จะติดตามอ่านผลงานของคุณโดยปริยายค่ะ
เพราะแบบนี้เราจึงสามารถพูดได้ว่านิยายแนวไหน? และใครเป็นผู้อ่าน?
คือในธรรมชาตินะคะ ทุกอย่างมีผลที่ลงตัวได้ ด้วยเหตุผลของทุกอย่างเอง เป็นธรรมชาติ เป็นธรรมดาค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ
------------------
ขออนุญาต แนบข้อมูล
และประสิทธิภาพของ IQ - EQ คุณสามารถอ่านรายละเอียดได้จากลิ้งค์ข้้างล่างนี้นะคะ
เผื่อเด็กๆที่สนใจความหมายของสองคำนี้ค่ะ
ขออนุญาต และ ขอบคุณเจ้าของเพจค่ะ
https://www.krungsri.com/bank/th/plearn-plearn/increasing-your-iq-eq-can-efficiency-in-work.html
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ
สู้สู้นะคะ
ขอบคุณมากเลยครับ ^^
สวัสดีค่ะเจ้าของกระทู้
ด้วยความยินดี และก็ขอขอบคุณกระทู้ดีๆ ที่ต้องใช้ความคิด เพื่อการตอบนี้ด้วย เช่นกันค่ะ
เจ้าของเม้นต์เป็นนักอยากหัดเขียน อยากหัดเขียนคาแร็คเต่อร์ให้ตัวละครที่เก่ง และเฉลียวฉลาด ด้วยเช่นกันค่ะ
เพราะการที่ได้ใช้ความคิดต่อหัวข้อต่างๆนี้ จริงแล้วสนุกนะ ได้ฝึกหัดคิดวางพล็อต และสร้างคาแร็คเต่อร์ตัวละครไปด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนี้ค่ะ
เช่นกันครับ ผมก็ได้รับคอมเม้นท์ดี ๆ จากเพื่อนมากมายเลย ^^
นั้นสิครับ ผมกูไม่รู้
ขอบคุณมากเลยครับ ได้แล้วครับรู้เพิ่มไปอีกแล้ว ^^
สร้างสถานการณ์ + บรรยายกระแสความคิดค่ะ ฟังคลิปนี้เลยค่ะ อธิบายกระจ่างมาก ตรงกับเรื่องที่คุณถามพอดีเป๊ะ https://www.facebook.com/Audiobookclips/videos/573064219909006/
โอ้ ! ขอบคุณมากเลยครับ ^^
ยินดีค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ