คืนก่อนวันไหว้ครู
สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ ขอดักไว้ก่อนเลยนะครับ ผมไม่ได้อ้อนวอนให้ใครมาเชื่อ หรือมาอ่านนะครับ ผมอ่านเรื่องราวสยองขวัญของหลายท่านแล้วเลยอยากเล่าสู่กันฟังบ้าง ผมจะแท็กห้องนิยายกับเรื่องสั้นไว้ด้วยละกันนะครับ เผิ่อใครต้องการจะจับผิดจะได้คิดว่ามันเป็นนิยายหรือเรื่องสั้นไปนะครับ
แนะนำตัวนะครับผมชื่อ องอาจ ครับ (แน่นอนครับเป็นชื่อสมมุติผมใช้ตั้งชื่อปลอมในเกมส์) เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอน 5 ปีก่อนเรื่องในตอนนั้นมันไม่ได้เลือนลางเลยครับ ในตอนนั้นผมอยู่ ม.6 ผมเป็นคนเชื่อเรื่องผีครับ ชอบฟัง ชอบอ่าน วงไหนเล่าเรื่องผีจะมีผมละหนึ่งคนที่นั่งอยู่ในนั้น เรื่องมีอยู่ว่า พรุ่งนี้เป็นวันไหว้ครู วันนี้โรงเรียนเลยให้นักเรียนอยู่ห้องใครห้องมันเพื่อทำพานไหว้ครู แต่ก็ต้องแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละ 7 คน ทำพานชายและพานหญิง ในตอนนั้นผมไม่ได้รับเลือกให้ทำพาน ผมเลยออกมาเตะบอลกับเพื่อข้างนอก แต่แล้วเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน พานมันไม่เสร็จเพราะอุปกรณ์ที่เตรียมายังไงมันก็ไม่ทัน ขาดใบตองเอย ขาดดอกไม้เอย ห้องผมเลยตกลงกันว่าคืนนี้จะไปทำบ้านเพื่อนคนนึ่งในห้อง บ้านผมห่างจาก รร ประมาณ 11 กิโล เดินทางด้วยมอเตอร์ไซต์ก็ประมาณ 21 - 22 นาที แล้วแต่บางวันถนนโล่งก็เร็วหน่อย พอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรเสร็จก็บึ่งมอเตอร์ไซต์ออกไปบ้านเพื่อนที่ทำพานใหม่ เลิกเรียน 15.30 กลับถึงบ้าน แล้วมาบ้านเพื่อนใหม่ก็ประมาณ 16.15 ผมตีไปประมาณนั้นละกันครับบ้านเพื่อนค่อนข้างใกล้โรงเรียนหน่อย เลยคำนวนไปประมาณนั้น จากนั้นพวกเราก็เริ่มแบ่งหน้าที่กัน ผู้ชายหาดินและดอกไม้ ผู้หญิงหาใบตองและจีบบายศรี (ตอนอยู่ รร ทำพานไปได้ครึ่งหนึ่งแล้วลองยกดูมันหนักเลยลื้อจะทำใหม่) พานผู้หญิงจะเปลี่ยนเป็นใบเล็บครุฑ ทำเป็นพุ้มเล็กๆ พวกเราก็ทำกันไปเรื่อยๆจนค่ำ เพราะไม่ได้อยู่ในสายตาของอาจารย์เลยติดเล่นกันเป็นส่วนใหญ่ นาฬิกาก็ประมาณ 3 จะ 4 ทุ่มแล้ว เหลือเพียง 10 จาก 30+ เพราะปัญหาทางบ้านคนอยู่ดึกไม่ได้ก็พ่อแม่มาตาม ม.6 บ้านนอกครับพ่อแม่มาหาได้ทุกเมื่อรู้จักกันหมด 10 คนรวมอยู่ด้วย พานเสร็จก็ประมาณ 4 ทุ่มครึ่งครับ ก็ทยอยพากันกลับ แล้วผมก็เห็นว่ามีเพื่อนผู้หญิง 3 คนที่บ้านไกลผก็อาสาไปส่ง เรื่องก็เริ่มจากตรงนี้ครับ ผมชอบเรื่องผีทุกคนรู้ครับ แต่ไม่มีใครกล้าพูดเพราะส่วนมากเป็นผู้หญิง 4 คนบ้านอยู่ใกล้ๆกัน อีกสามคนอยู่ไกล เป้นห่วงเพื่อน 3 นั้นจะคิดมากหากเล่าเรื่องผีกัน ทุกคนรู้หน้าที่ตัวเองไม่เกริ่นหรือเอ่ยเรื่องพวกนี้ออกมา แต่แล้วก็มีเจ้าตัวดีคนนึ่งเอ่ยขึ้น "-ก่อนกลับเล่าเรื่องผีกันใหม" คำพูดนั้นออกมาจากปากของคนไม่รู้สถานการณ์ในตอนนั้น ให้ทายครับว่าใคร ..... ใช่ครับ ผมเอง ตอนนั้นบรรยากาศมันให้มากครับ แล้วตัวผมมันเป็นสายนี้อยู่แล้วจะพลาดได้ยังไง ในตอนนั้นผมไม่คิดเลยว่าตัวผมนั้นเห็นแก่ตัวแค่ไหน เพื่อนทั้งหมดหน้าเสียออกทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด ผมก็ค่อยๆรู้ตัวว่าเพื่อนไม่โอเคในตอนนี้ ไม่ใช่เวลา แต่แล้วยังไงครับพอผมเกริ่น พวกบ้านใกลก็เริ่มเอนเอียงอยากคุยต่อ พวกผมคลอเดียวกันครับ ชอบเรื่องผีทั้งสิบคนแล้วในวงเหล้าก็มีสิบคนพวกผมนี่เหละที่ชอบนั่งดื่มนั่งเล่ากัน แต่คืนนั้นไม่ได้กินนะครับ แต่แค่อยากเล่าก่อนจากอารมร์ประมาณนั้น คนเล่าก็คือเจ้าของบ้าน มันเล่าว่าเรื่องเกิดเมื่อตอนเย็นของวันนี้ ก่อนที่มันจะกลับบ้านหลังเลิกเรียน มันก็เข้าห้องน้ำเพื่อจะไปถ่ายหนัก ห้องน้ำของผู้หญิงจะถูกเรียงติดกัน จะแยกเป็นห้องน้ำ ม ปลาย และห้องน้ำ ม ต้น อย่าคิดว่าการแยกกันทำให้ รร ดูหรูนะครับไม่ใช่เลย มันก็ดูเก่าและสกปรกสมกับเป็นห้องน้ำเด็กบ้านนอกนั้นเหละครับ เพื่อนมันบอกว่ามันชวนเพื่อนอีกสองคนไป ซึ่งอยู่ในวงเล่านี้เหละชื่อ อ่อง กับ อิง (ชื่อสมมุติ) ทั้งคู่ปฏิเสธไม่ไปด้วยก็เพราะนัดกันทำพานบ้านทั้งสองอยู่ไกลเลยต้องกลับบ้านให้เร็วจะได้มาทำพานเร็วๆ ตัวมันก็เลยต้องไปคนเดียว มันเล่าว่าตอนเดินเข้าไปในห้องน้ำในหัวไม่ได้คิดถึงเรื่องผีอะไรเลยเพราะมันเข้าห้องน้ำคนเดียวบ่อยๆ วันนี้ห้องน้ำก็ดูเงียบเป็นปกติเพราะหลังเลิกเรียนคนมันก็กลับกันหมดแล้ว พอมันถ่ายเสร็จมันจะขยับประโปรงแต่มันลืมไปว่า-ตัวหนีบกระโปรงมันหลุดง่ายมือไปโดนทำให้ตัวหนีบหลุดแล้วเด้งข้ามไปห้องน้ำตรงข้างๆ มันก็ยื่นมือไปเก็บ ตอนแรกมันก็ก้มดูก่อนว่าอยู่ตรงไหนพอมันเห็นมันก็ก้มไปเก็บ แล้วก็มีเสียง "มีคนอยู่" เสียงดังออกมาจากห้องข้างๆ เพื่อนผมมันก็รีบดึงมือออกมาอย่างไว "ขอโทษค่า" เพื่อนมันก็คิดว่าไม่เอาแล้วก็ได้ เขิลด้วยที่ไปล้วงมือเข้าไปในห้องน้ำคนอื่น มันเลยอยากออกไปเร็วๆ แต่มือมันยังรั้งเข็มขัดไว้ก็ ถ้าออกไปแบบนี้มันก็ยังไงอยู่ มันเลยตะโกนไปว่า "ช่วยเตะกลับมาหน่อยค่ะ" แต่ไม่มีคนตอบ มันก็เลยเคาะผนังที่เป็นไม้อัดอีกครั้งแล้วบอกว่า "แตะมาหน่อยค่ะ" เงียบอีกมันก็เริ่มโมโหละ หัวร้อนเปิดประตูดังปัง เท่านั้นเหละครับประตูห้องน้ำทั้งแถวยังเปิดอ้าอยู่ไม่มีห้องไหนมีคนอยู่เลยซักคน ไอตัวหนีบนั้นอยู่ๆก็เด้งออกมาจากห้องข้างๆเหมือนมีคนโยนออกมา เพื่อนมันทำไรได้ละครับมันบอกมันวิ่งไปจับรั้งเข็มขัดไป จะปล่อยก็หลุดแน่ๆ มันบอกมันไมไ่ด้กลับขึ้นห้องไปเอากระเป๋า มันพุ้งไปโรงรถจับมอเตอร์ไซต์กลับบ้าน มันนบอกโชคดีแค่ไหนที่ไข้ไม่ขึ้น และยังมีกระจิดกระใจนั่งทำพานต่อ จริงๆมันอยากเล่ามาตั้งนานแล้วตั้งแต่เพื่อนคนแรกมาถึงบ้านแล้ว แต่มันเป็นคนฉลาดมันคิดว่าหากเล่า พอค่ำแล้วเพื่อนจะพาลกลับบ้านกันหมด พานก็จะไม่เสร็จมันเลยเงียบไว้ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อนะครับ (ถ้ามีคนเข้ามาอ่านนะ) เพิ่มเติมนะครับ ผมขอเวลากลับไปแก้ไขคำและ เรียบเรียงใหม่นะครับ
1 ความคิดเห็น
นี่มันก้อนศิลาจารึกชัดๆ
อ่านยากใช่ไหมครับ เดี๋ยวจะปรับปรุงนะครับ ขอบคุณที่ติชมนะครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?