ทำไมนักอ่านในเด็กดีไม่ค่อยคอมเมนต์กันเลยค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
นักอ่านใต้แสง
14 ก.ย. 62 เวลา 17:36 น.
2,280
views
42 ความคิดเห็น
ทำไมเรากับนักอ่านต้องคอมเมนต์ให้นักเขียนทุกคนด้วยคะ
ไม่มีนักอ่านคนไหนอยากจะโดนนักเขียนไล่ให้ไปผูกคอตายค่ะ
ถ้าเจ้าของกระทู้ไปคอมเมนต์ในนิยายของนักเขียนแล้วโดนนักเขียนไล่ให้คุณไปผูกคอตาย
คุณจะดีใจเหรอคะ
ก็ไม่ได้เป็นกับนักเขียนทุกคนนี่คะ
1-1 เราเพิ่งกลับไปค้นหาในกระทู้ดราม่านั้นอีกที
นักเขียนคนนั้นที่สร้างดราม่าไล่นักอ่านให้ไปผูกคอตายปิดการเข้าถึงนิยายไปแล้ว
นั่นก็เป็นผลมาจากที่เค้าทำเอาไว้นั่นแหละค่ะ. เรียกว่าทุบหม้อข้าวตัวเองก็ได้. ไม่มั่นถึงขั้นไม่สนใจนักอ่านจริงทำไม่ได้หรอกค่ะ. แนวว่าแตะนิยายตัวเองไม่ได้
ถ้าอยากกลับมาใหม่คงต้องเปลี่ยนนามปากกาค่ะ
คิดยังงี้มันก็ไม่ผิดหรอกนะคะ
แต่เราคิดว่าถ้าคิดแบบนี้กับนักเขียนทุกคนว่าเม้นต์แล้วเขาจะไล่ไปผูกคอตาย
ก็ไม่ควรจะไปอ่านนิยายของใครเลยอ่ะค่ะ
คนเขียนก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่มีคนอ่านที่หาว่าเขาจะทำยังงั้นใส่มาอ่านนิยายของตัวเอง
มันเป็นพิษ
เปลี่ยนนามปากกา แต่.....ไม่เปลี่ยนสันดาน+น ไม่นานก็เป็นแบบเดิม
คงหมดสิ้นอนาคตแล้วครับ
อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ. แต่ก็เข้าใจว่ามันเป็นความสมัครใจของแต่ละคน. ใครคอมเมนต์เรามาก็ดีใจและทำให้มีไฟมากขึ้นค่ะ. ส่วนที่ไม่มีคอมเมนต์ก็คิดว่ามันคงไม่สนุกตื่นเต้นเท่าที่ควร คนอ่านเลยไม่รู้จะคอมเมนต์อะไร ทำใจค่ะ
ถ้าสนุกส่วนมากก็จะเลื่อนตอนต่อไปเลยครับ เพราะอยากอ่านเร็วๆ ก็เลยไม่ค่อยมีใครคอมเม้นต์กัน ส่วนคนที่เม้นต์จะเป็นนักอ่านประเภทติดตามตอนต่อตอนซะมากกว่า พูดในมุมมองของผมเอง
ถ้าคนอ่านอยากเมนต์เดี๋ยวเขาก็มาเมนต์เองอะครับ ซึ่งผมต้อนรับนักอ่านทุกคนที่สุภาพภาพแน่นอน(กราบล่ะเมนต์เถอะ555) จะไม่มีวันไล่นักอ่านไปผูกคอตายแน่นอน(คำนี้เห็นบ่อยชะมัด)
เราเป็นทั้งนักอ่านและนักเขียน เราเข้าใจทั้งสองฝ่ายเลย
ในฐานะนักเขียน เห็นด้วยกับ จขกท เวลาเขียนอะไรก็อยากรู้ฟีดแบค เพราะเราจะไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เราเขียนมันสนุกมั๊ย มันโอเคหรือเปล่า ไม่รู้ว่าคนอ่านจะรู้สึกยังไงกับตัวละครตัวนี้ ได้คอมเมนต์มาจะช่วยอะไรๆได้มากเลย แถมยังมีกำลังใจอีก
แต่ในฐานะนักอ่าน เราก็เข้าใจนะ บางทีเราอ่าน เราก็ไม่รู้จะคอมเมนต์อะไรอะ 555+ แบบ เห้ยมันสนุกแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะเม้นอะไรอะ ทุกตอนเลย เอ่อ คือเราเป็นพวกไม่ค่อยมีความเห็นด้วยมั้ง แต่หลังๆก็พยายามเม้นนะ (เข้าใจคนเขียน 555+) บางทีคิดคอมเมนต์ไม่ออก คือสนุกอะ แต่ไม่รู้จะเม้นอะไรดี (บางทีคิดคอมเมนต์นานกว่าเวลาอ่านอีกกกกกกก 555+)
มีบางคนที่อ่านเรื่องของเราแล้วเม้นให้ทุกตอน ขอบคุณมากมาย เรายืนยันว่าเราไม่เคยไม่สุภาพกับคนที่มาคอมเมนต์แน่นอน แล้วก็ตอบทุกคอมเมนต์ด้วย (มาขอบคุณตรงนี้รีดอาจจะไม่เห็น แหะๆ)
แต่เรากลับคิดว่าการจะคอมเม้นต์หรือไม่มันก็เป็นสิทธิ์ของนักอ่านเขานะคะ
ดูอย่างนิยายของเรา ก็ไม่ได้มีคอมเม้นต์ หรือกำลังใจที่เทียบอะไรได้กับยอดวิวเลย แต่เราก็อยู่มาได้แบบชิลส์ ๆ ไม่เห็นว่ามันจะเดือดร้อนอะไรที่ตรงไหน ส่วนเรื่องติติงแก้ไข เราคิดว่าไม่จำเป็นต้องรอให้ใครมาติติงแล้วค่อยแก้ไขหรอกค่ะ นิยายของเรา เราควรจะกลับไปอ่านมันซ้ำ ๆ เพื่อหาจุดบกพร่องด้วยตัวของเราเอง ไม่ใช่รอให้คนอื่นมาชี้จุดแล้วถึงจะทราบถึงความผิดพลาด
อีกอย่างเราคิดว่าการคอมเม้นต์หรือกดกำลังใจมันไม่ใช่จุดบ่งบอกว่านักอ่านมีมารยาทหรือไม่นะ เอาง่าย ๆ ถ้านิยายมันไม่ได้ดีหรือสนุกจนถึงขั้นที่เราอยากจะส่งคอมเม้นต์หรือกำลังใจกลับไปให้นักเขียน คุณยังจะฝืนใจส่งมันไปอย่างนั้นหรือคะ?
จริงเหรอ อ่านมาหลายเวป นอกจากจอยที่มีแต่เมนต์หวีดผู้ชาย กับนิยาย18+ นิยายเด็กดีเนี่ยเห็นเมนต์กันเยอะสุดแล้ว เมื่อเทียบกับเวปอื่นๆ
ถ้าคิดตามตรรกะเจ้าของกระทู้ว่าการเมนต์เป็นมารยาทอย่างนึงของนักอ่าน ก็สามารถพูดได้ใช่มั้ยคะว่า การเขียนให้มันดี ให้มันสนุก สะกดให้ถูกต้อง จัดหน้าดีๆ ก็ควรเป็นมารยาทอย่างนึงของนักเขียน
เห็นด้วยเลยว่า ใน Dek-D นี้คอมเม้นเยอะสุดแล้ว
เมื่อเทียบกับเว็บอื่น ที่ผมลงนิยายเรื่องเดียวกัน แต่ยอดคอมเม้นต่างกันมากเลยล่ะ
การได้คอมเม้นต์ก็เป็นดาบสองคมเหมือนกันนะคะ
สำหรับคนที่อยากได้คอมเม้นต์ ก็อาจได้ทั้งกำลังใจ และรอยยิ้มกลับมา แต่ก็ไ่ม่ได้หมายความว่าจะเป็นแบบนั้นเสมอไป พอเราเริ่มเสพย์ติดกับคอมเม้นต์ ก็จะทำให้เราใจไหวง่ายกับนักอ่าน ถ้าใจไม่เข้มแข็งพอ..อาจจะนอยด์ตอนเจอเม้นต์แรง ๆ หรือเหยียด ๆ พาลให้หมดแรงใจในการอัพนิยายไปเลย คนเม้นต์ดี 9 คน แต่เม้นต์แรงเหยียด 1 คนก็เคยทำให้นักเขียนนอยด์มาแล้วนะคะ
ส่วนตัวแล้วพี่เลยคิดว่า ถ้าเป็น "นักเขียน" ก็จง "เขียน"แต่นิยายเถอะค่ะ เขียนไปอย่างที่เราอยากจะทำ รักษาคุณภาพงานให้ดี ส่วน "อ่าน" คอมเม้นต์ ถ้าเขาจะเขียนให้ เขาก็เขียนเองล่ะค่ะ อย่าไปคิดเยอะเลย :)
*** แต่ถ้าคิดว่าใจเข้มแข็งพอจะรับเม้นต์ได้ ลองแก้ไขตัวเองตามนี้ก็อาจจะได้เม้นต์เพิ่มขึ้นนะคะ
1. รักษาคุณภาพงานเขียน ใส่ใจให้มาก ๆ จัดระเบียบหน้านิยายให้ดี อ่านสบายตา พิมพ์ไม่ผิดเยอะแยะ อย่าใช้ภาษาพูดในการเขียนบรรยาย
----ถ้าเขียนดีจนนักอ่านอิน..เขาจะเม้นต์ให้เราเอง :)
2. หาเพื่อนในนิยายของคุณ ไม่ใช่แค่นักอ่าน แต่ทำให้นักอ่านเป็นเพื่อนของคุณ
เวลาเราสนิทใจกันระดับหนึ่ง เราจะมีการแซวกันบ้าง คุยกันบ้าง ลองเขียนถึงนักอ่านสักหน่อยสิคะ ให้เขารู้สึกสบายใจเมื่ออ่านนิยายจบในแต่ละตอน
---------ถ้านักเขียนเป็นมิตรที่ดี ก็จะมีคนมาคุยด้วยนะ :)
ก็คงประมาณนี้นะคะ :) พยายามเข้านะคะ ^^
ในรีดอะไรท์....ก็เม้นท์เยอะมากค่ะ....ประมาณ 2 -3 เท่า ค่ะ../ทุกเม้นท์..มีค่าหมดสำหรับนักเขียนค่ะ
เวลาดูคลิปหรือฟังเพลงในยูทูปก็ไม่เคยคอมเม้นท์ใครนะ แค่ดูทุกคลิปของเขาเท่านั้นเอง งี้ผมก็กลายเป็นคนไม่มีมารยาทงั้นเหรอ? = = (ก็มันดีอยู่แล้วจะให้เม้นท์อะไรอะ)
ไม่ใช่แค่ที่นี่หรอกค่ะ ที่ไหนๆ ก็ใช่
ไม่ใช่แค่ตอนนี้หรอก เกือบยี่สิบปีที่แล้วก็เป็นแบบนี้
คุณจขกท น่ารักที่ช่วยคอมเมนท์ให้คนเขียนนะคะ
ก็เป็นเรื่องของคนอ่านที่จะเม้นต์
และเป็นเรื่องของคนเขียนที่จะท้อและเลิกเขียนไปเองอ่ะค่ะ
แต่ถ้าไม่อยากท้อ เราคิดว่านักเขียนคงได้แรงบันดาลใจด้วยการทำขาย
รับรองว่ากำลังใจจากเม้นต์ไม่เกี่ยวแล้ว
คอมเม้นก็ด่า
ไม่คอมเม้นก็บ่น
สรุป ไม่คอมเม้น จบนะ
สนุกฝุดๆ เลยค่ะไรต์ นายเอกอ้อนได้น่ารักมักๆ
ยังไงอย่าลืมไปอ่านนิยายของเราบ้างนะ
เป็นนิยายเกี่ยวกับบาปมหันต์ค่ะ
พระเอกมีหลายคน ให้นางเอกเอาไว้จิ้นเล่นๆ
ขอฝากด้วยนะค๊า
https://writer.dek-d.com/WonderTales/writer/view.php?id=1968043
*** มารยาทมาแล้ว
โอ๋ะ... ต้องแวะไปอ่านซะแล้วสิ~
ร่ายคาถาวาร์ปแปปนึงนะคะ
เอ้า ผมทำเล่นๆ เองนะ
ฮ่่่่าๆ แต่คาถาวาร์ปมีจริงนะคะ ไม่เชื่ออย่าลบเมนต์นะเออ~ หยอกๆ
ฮ่าๆๆ ไม่ลบหรอกครับ
กล้าพอที่จะโพสต์
ก็กล้าพอที่จะไม่ลบครับ
แล้วคาถาวาร์ปนี่มันเป็นยังไงเหรอครับ
อารมณ์แบบ "สัสเอ้ย เขาคุยกันซีเครียด มืงมาเนียนโฆษณาห่าเหวอะไรตรงนี้ฟะ" หรือเปล่า
คือ...อายจัง เราเป็นคนหนึ่งไม่คอมเม้นต์ค่ะ แต่เราอ่านนิยายฝั่งจีน เราใช้เปย์เป็นเหรียญให้นักเขียนแทนค่ะ แล้วก็ให้ตั๋วเพิ่มลำดับนิยายให้ไต่ขึ้นไป
ยิ่งเรื่องไหนชอบมากเป็นพันเราก็เปย์ แต่ไม่เคยเม้นต์ให้เลย
ส่วนนิยายตัวเอง ตามสบายนักอ่านเลยค่ะ แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ เป็นคนมักน้อยมาก ๆ
เราก็สายเปย์แบบเงียบ ๆ เหมือนกันค่ะ
การคอมเมนต์ไม่ได้เป็นมารยาทหรอกค่ะ เหมือนเราฟังเพลง ก็ไม่ได้บอกความชอบอะไรมากมายนัก มองเป็นความสมัครใจดีกว่า บางคนอ่านทีเดียวก็มี บางคนแบบไม่รู้จะคอมเมนต์อะไร กดหัวใจแล้วกัน นข. จะท้อไหม? อันนี้ไม่อยากทุบโต๊ะฟันธงนัก บางทีกำลังใจแค่มีคนอ่าน กดหัวใจหรือมีทักทายในช่องทางติดต่อก็ได้ค่ะ
ส่วนเรื่องว่าผลตอบรับหรือควรปรับปรุง ต้องดูก่อนว่านข. ต้องการไหม? บางคนเขียนเล่น ๆ เจอเมนต์แรง ๆ ก็เฟล บางคนมั่นใจเจอคนตีก็สวนหมัดเป็นไทยไฟต์ เราว่าการที่เด็กดีมีกดส่งหัวใจมันตอบโจทย์ของคนที่ไม่รู้จะพิมพ์อะไรด้วย
เราก็คนอ่านน้อยนะคะ ในเรื่องแรก ๆ เรื่องคอมเมนต์เลยเดินทางสายกลางค่ะ เอาตามความสมัครใจ แฟร์ ๆ กันไป
เข้ามาตอบกันเยอะเลยขอบคุณที่แสดงความเห็นของแต่ละคนนะคะ -เรื่องไล่ให้ไปผูกคอตายนี่ไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ แต่ที่เราเห็นนักเขียนส่วนมากก็ดีนะ เราไม่รู้ใครจะคิดยังไงแต่เราเมนต์เพื่อเป็นการให้กำลังใจเค้าแล้วกันค่ะ คิดว่าผลงานทุกผลงานต้องการฟีดแบคอยู่แล้ว แต่ก็แล้วแต่คนคิดความคิดคนอ่ะเนอะ เราไปบังคับใครไม่ได้ เราแค่มาสอบถามเท่านั้นค่ะ ลองคิดว่าถ้าวันนึงเราเป็นผู้สร้างผลงานบางคงอยากเห็นฟีดแบคเหมือนกัน ขอโทษด้วยค่ะที่คิดไปเองว่ามันเป็นมารยาทที่เรารับมาเราก็ควรให้กลับ
เราชอบเรื่องไหน เราซื้อเลย เราไม่คอมเม้น
มันก็ไม่ขนาดขั้นมารยาทหรอกครับ แต่เป็นน้ำใจ ที่ขึ้นกับอารมณ์ผู้อ่านล่ะนะ
จะว่าไปมันก็เหมือนทำบุญทำกุศลในรูปแบบหนึ่งล่ะนะ ที่ผู้รับ (ผู้เขียน) เห็นแล้วมีความสุข มีแรงกระตุ้นในการทำงานเขียน บางคนซึ้งเลยนะครับ ล้อเล่นไปเชียว
คือนักเขียนประเภทที่ทำบุญด้วยไม่ขึ้น ทำอะไรก็ขัดใจไปหมดนั่นก็มี
แต่นักเขียนที่ทำโดยใจสุจริตก็ไม่น้อยครับ การจะบอกว่าเม้นต์แล้วกลัวถูกด่า หรือวิจารณ์ก็ด่า เม้นต์ไม่เข้าตาก็ด่า มันก็ไม่ใช่กับทุกคนใช่ไหมล่ะครับ
อันที่จริงดูกระแสก่อนเม้นต์ก็ไม่ใช่เรื่องเกินวิสัยนะครับ
ผมเองเวลาไปเจอคอนเท้นต์น่าสนใจในเฟสบุ๊ค ก่อนจะเม้นต์ ผมยังดูก่อนเหมือนกันว่าเนื้อหานั้นเขียนออกมาให้กลุ่มตลาดไหน แล้วพฤติกรรมกลุ่มตลาดเป็นยังไง ถ้ามันเข้าทาง ก็เข้าไปร่วมสนุกด้วยทั้งกับผู้เขียนกับกลุ่มตลาดเดียวกัน แต่ถ้าไม่เข้าทางก็แค่ไม่เม้นต์ครับ จบ ไม่หมางเมินกัน...
แต่ในมุมนักเขียนแล้วผมก็เชื่อว่ายังมีนักเขียนอีกเยอะครับที่พร้อมรับผู้อ่านสายคอมเม้นต์ อย่างมิตรไมตรี
แค่มองกระทู้นี้ก็มีให้เพียบแล้วล่ะนะ
เราก็เป็นคนหนึ่งนะ ที่เวลาอ่านแล้วไม่เคยเมนต์เลย มีแต่กดหัวใจให้กำลังใจนักเขียนแทน
นิยายที่เราเขียนเองคอมเมนต์ก็ไม่เยอะ เราก็ไม่อะไรกับเรื่องพวกนี้หรอก แค่มีคนกดให้กำลังใจสักคน แค่นี้เราก็ดีใจแล้ว ที่อย่างน้อยก็มีคนชอบนิยายที่เราเขียน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?