[พูดคุย]นิยายเรื่องแรกในชีวิตที่คุณอ่าน
ตั้งกระทู้ใหม่
ผมเป็นคนชอบอ่านนิยายมากและอยากรู้ว่า นิยายเรื่องแรกของทุกคนเนี่ย คือเรื่องอะไรหรอครับ หรืออาจเป็นเรื่องแรกที่ทำให้คุณนักเขียนมีแรงบันดาลใจที่ทำให้คุณเขียนนิยาย
เรื่องแรกของผมคือเรื่อง I am david เดวิดหนีสุดชีวิต
รูปภาพจากกูเกิ้ลเอง //แหะ ๆ
เป็นเรื่องราวสั้น ๆของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่หนีออกมาจากค่ายนาซีและขึ้นเหนือไปเดนมาร์ก (หรือเปล่านะ) ระหว่างทางก็เจออะไรต่าง ๆ นานาความยากลำบาก
เป็นเรื่องที่ผมเจอและอ่านมันในห้องสมุดโรงเรียนพออ่านก็รู้สึกติด เลยยืมจากห้องสมุดไปอ่านซะเลย//แหะ ๆ
เร่องนี้อ่านมาเมื่อ8ปีก่อนโดยประมาณ (ตอนป.5)ตอนนี้ม.6แล้ว...
หลังจากนั้นก็เลยเสพติดการอ่านมาเรื่อย ๆครับ
แล้วของคนในบอร์ดเรื่องแรกของทุกคนคือเรื่องอะไรกันหรอครับ คุยกันได้นะฮะ
ปล.ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกผมว่า... ยังไงก็ได้ครับ //โดนเขกหัว ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับบบ[
mikaelluciano
16 ก.ย. 62 เวลา 20:05 น.
1,803
views
18 ความคิดเห็น
ชื่อนิยายคือ 'นวลนาง' ครับ เป็นแนวแอคชั่น ที่มีเนื้อเรื่องแต่ละตอนไม่เหมือนกัน เป็นนิยายเน้นแอคชั่นครับอ่านเอามันส์...
18+ มาก 55+
4 แผ่นดิน / อยู่กับก๋ง
ถ้าเป็นนิยายก็ กบไกลสระ ....จำแม่นมาก ตอนไปเจอที่ห้องสมุด ปกขาดหมดแล้ว //บอกแล้วว่า...อ่านทุกเรื่อง
โห สี่แผ่นดิน เคยเห็นผ่าน ๆเมื่อนานมาแล้ว แต่ยั
งไม่เคยอ่านเลยครับ...
เอามาทำละครบ่อย นะคะ เป็นวรรณกรรมที่น่าสนใจมากๆ ตอนอ่านรู้ว่าตัวเองเป็นแ่พลอยตลอด ^^
เคยดูครับเรื่องนี้ แต่ไม่เคยอ่าน แต่ก็น่าตกใจ... คนในเรื่องอายุยืนมากกกกก
นิคกับพิม อ่านตอน ป.6 ชอบมากกกก
โอ้ อ่านตอนป.6 แลเป็นคนรักการอ่านมากเลยสินะครับ
เรียกว่าการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ >..<
เริ่มตั้งแต่การ์ตูน (ตั้งแต่อ่านหนังสือยังไม่ออกแม่ก็เอา ก๊อง มาให้อ่าน)
แม่เราสนับสนุนการอ่านทุกประเภท ไม่ว่าจะการ์ตูน นิยายทุกแนว สมัยก่อนถ้าวันไหนไม่ได้อ่านหนังสือคือเหมือนจะขาดอะไรไป (ฮา)
แต่เดี๋ยวนี้พอทำงานก็มีห่างๆไปบ้างค่ะ
ดีจังฮะ เคยจะโดนไล่ออกจากบ้านเพราะเพียงแค่หยิบหนังสือที่ไม่ใช่หนังสือเรียนมาอ่านด้วยล่ะ "หนังสือเรียนมีไม่อ่าน!!!!!" แต่ก็แหละ อ่านมาสะสมหนังสือจนจะมีห้องสมุดได้แล้ว
หะ โหดดดดดดดด ละ ไล่ออกจากบ้านเลยเหรออออ
ที่บ้านหัวแข็งฮะ 55555
อยู่กับก๋ง, ผีเสื้อและดอกไม้, เกาะมหาสมบัติ สามเรื่องนี้ไม่มั่นใจว่าเรื่องไหน หลังจากนั้นก็เป็น เพชรพระอุมายืมห้องสมุดโรงเรียนตอน ม.ต้น
โห สายยืมนิยายจากห้องสมุด ผมเองตอนม.ต้นก็เป็นแบบนั้นครับ 55555
Tale of the falling angel : เปิดตำนานนางฟ้าตกสวรรค์ มาอ่านแบบเป็นรูปเล่มนะ
https://my.dek-d.com/lilin4646/writer/view.php?id=768273
เป็นเรื่องแรกในชีวิตที่เปลี่ยนความคิดเลยล่ะ
เมื่อก่อนคิดว่านิยายเป็นเรื่องที่คนอ่านไปได้ยังไงเพราะไม่มีภาพ 555
แต่พออ่านเรื่องนี้ไปแล้วมันเหมือนกับเปลี่ยนทุกอย่าง มันเห็นภาพ มันสร้างสรรค์
นับเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตเลยล่ะ ถ้าวันนั้นเราไม่หยิบหนังสือเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านก็คงไม่มีตัวเราที่รักการอ่านนิยายได้มากขนาดนี้เหมือนกัน
ใช่ครับ ผมเคยคิดแบบนั้น จนตอนนี้ผมรักมันไปแล้ว...
พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง
พี่อาทิตย์ : สวัสดีปีหนึ่งผมอาทิตย์เป็นรุ่นพี่คณะวิศวะกรรมศาสตร์ชั้นปีที่3ของพวกคุณคำสั่งของผมถือเป็นสิทธิ์ขาดเข้าใจไหม๊!!!
...
พี่อาทิตย์ : ถ้าผมไม่ให้เกียร์นี้กับคุณ คุณจะทำยังไง
ก้องภพ : ผมก็แค่จับพี่ทำเมีย เพราะเค้าว่ากันว่าของๆแฟนก็เหมือนของๆเรา
ดูเหมือนคำประกาศกร้าวกลางห้องประชุมเชียร์ต่อหน้าทุกคนในชั้นปีที่1คณะวิศวะกรรมศาสตร์ที่ก้องภพพูดขึ้นจะพูดแบบเป็นจริงเป็นจังซะด้วย
นิยายวาย เรื่องนี้เคยดุไม่เคยอ่าน แต่ช่วงนี้อ่านวายอยู่ครับ
โอ้โฮ…เอานิยายเล่มแรกเลยหรือคุณ สงสัยว่าจะเป็น “ปริศนา” ของ ว. ณ ประมวญมารค หรือไม่ก็ “ไผ่แดง” ของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เพราะนิยายสองเล่มนี้เล่มหนึ่งเป็นของแม่ ส่วนอีกเล่มเป็นของพ่อ อยู่ในตู้หนังสือมานานก่อนตัวเองจะเกิด ได้ฤกษ์หยิบมาอ่านตอน ป.5 และยังรู้สึกว่าเป็นนิยายที่ดีมาจนกระทั่งทุกวันนี้
โห สุดยอด... เรื่องนั้นยังมีขายอยู่ไหมนะ อยากลองอ่านเรื่องเก่า ๆบ้าแต่ก็ ไมได้อ่านสักที 55555
ถ้าเรื่องแรกที่อ่าน ไม่เชิงนวนิยายน่ะค่ะ เป็นวรรณกรรมชุดบ้านเล็ก
ส่วนนิยายที่เป็นแรงบันดาลใจให้เริ่มเขียนนิยายคือ เซวีน่า
หลังจากนั้นก็ถอนตัวเองออกจากนิยายไม่ได้อีกเลย
ถ้าเล่มแรกจริง ๆ คงเป็นเรื่องสามก๊ก เป็นหนังสือของคุณพ่อเก่ามากปกแข็ง แต่เรื่องนี้อ่านไม่จบน้องหมาที่บ้านฟันกำลังขึ้นแทะแหว่งไปเสี้ยวหนึ่ง =_=
เคยได้3ก๊กมาอ่านครับ แต่ว่า... ก็อยู่อย่างนั้นยังอ่านไม่จบเช่นกัน
เจ้าพระยาพระคลังครับ
พระยาพระคลังจะใช้คำเก่าๆ ตำเนินแปล/ดัดแปลงมาจากนิยาย หลอก้วนจง (เข้าข้างเล่าปี่)
ยาขอบการเขียนจะเหมือนเล่าเรื่องให้ฟัง สำนวนใหม่กว่า มองหลายๆมุม (แต่ก็ยังเอนๆ ไปทางเล่าปี่)
ต้อง ฉบับจดหมายเหตุของเฉินโซ่ว จะมองแบบผู้เขียนจดหมายเหตุ ประมาณคนในวัง มองกลางๆ (แต่จะพูดเอาไปทางฝ่ายโจโฉมากกว่า เพราะอยู่ใกล้กว่า 55+)
ส่วนตัวชอบทัพ โจโฉ กับ ซุนกวน ไล่ๆ กัน ไม่ชอบเล่าปี่ คนอย่างเล่าปี่คบเป็นเพื่อนหรือสนิทเป็นญาติ ไม่ได้ 555+
เบื้องต้นแนะนำ อ่านแบบนิยายก่อนแล้วมาแก้ทัศนคติด้วยจดหมายเหตุจะได้อรรถรสดีครับ ถ้าอ่านจดหมายเหตุก่อนแล้วไปอ่านนิยายบทงิ้วจะมึนๆ เพราะเนื้อหาตรงตามจดหมายเหตุแท้ๆ ประมาณ 30% เอง อย่างเตียวเสี้ยนก็ไม่มีจริง ลิโป้ก็ไม่ได้ฆ่ากับตั๋งโต๊ะเพราะผู้หญิง หลายๆ อย่างในนิยายสามก๊กเขียนด้วยมุมมองสร้างสรรค์ปั้นแต่ง ให้สนุกสนานถูกใจผู้อ่าน และผู้แต่งเป็นลูกหลานของคนในจ๊กก๊ก (ทัพเล่าปี่)
อ่านหนังสือตั้งแต่ประมาณป.1 อ่านทุกอย่าง
เลยจำไม่ได้แล้วว่าอ่านนิยายอะไรเรื่องแรก
โห ป.หนึ่ง อ่านโหดมาก
แนวรบตะวันตกน่าสนใจดีนะ โอ้ ทางนี้ยังไม่เคยดูหนังเรื่องI am david ตอนอ่านก็ไม่รู้ว่ามีหนังเรื่องนี้
ส่วนแฮร์รี่ พอตเตอร์7เล่ม อ่านประมาณ เดือนครึ่ง(อ่านตอนปิดเทอม ได้ซื้อมาครบเซ็ตเลย) เล่มที่7นี่อ่านซ้ำสองรอบ เพราะว่าชอบสุดใน7เล่ม 5555
ไซอิ๋ว ครับ อ่านช่วง ป.2-3 และต่อมาซีรี่ส์ไซอิ๋วก็ถูกสร้างขึ้นและเอามาฉายทางช่อง 3 ทำให้ผมรู้ว่าไซอิ๋วฉบับภาพยนตร์กับฉบับดั้งเดิมในหนังสือต่างกันขนาดไหน
ตอนนั้นจำคำหยาบในหนังสือเอาไปด่าเพื่อนที่โรงเรียนด้วย 5555 คือเขาแปลมาแบบโบราณ คำหยาบนี่บานเบอะเลย ผมอ่านแล้วชอบใจ คิดตามประสาเด็ก ว่าเท่ดี
แต่เรื่องที่เริ่มทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการเขียนนิยาย คือ “โรบินฮู้ด” ครับ
มันเป็นหนังสือเก่าเก็บของพ่อผมครับ พ่อผมแกซื้อไว้ตั้งแต่ผมยังไม่เกิดโน่น แล้วแกก็เคยเล่าให้ฟัง จนผมสนใจแล้วแกก็ให้ยืมไปอ่าน
มีทั้งหมด 10 กว่าเล่ม ผมจำแม่นเลยว่าชอบเล่ม 6 ที่สุด ตอนปีศาจกิมกั๊ก งึ้นกั๊ก กับของวิเศษ 3 อย่าง
ที่บ้านไม่ชอบหนังสือ เลยไม่ค่อยมีของแบบนี้ในบ้านตอนเด็ก ๆเท่าไหร่ 55555
'ความสุขของกะทิ' ค่ะ เป็นหนังสือที่อาจารย์ให้อ่านในวิชาภาษาไทยตอนป.6 ไม่รู้ว่าจะนับว่าเป็นนิยายที่เราได้อ่านรึเปล่า?
แต่ถ้าเอาเรื่องความประทับใจฉันอยากยกให้เรื่องนี้ค่ะ
'บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร' ค่ะ เป็นนิยายเรื่องแรกที่เราเลือกมาอ่านเองแบบไม่ได้ถูบบังคับค่ะ ประทับใจเรื่องนี้มาก ๆ
บางช่วงก็เหมือนเรานั่งอ่านสมุดบันทึกเลยค่ะ แต่ก็มีบรรยายบ้างเหมือนกันค่ะ เสริมเรื่องอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครเข้าไปด้วย บอกยาก แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าอ่านนะคะ
ก้าวแรกเลยคงยกให้ มานะมานี แต่ถ้ายาวๆ นิยายจริงๆจังๆหน่อย คือ สามก๊ก ฉบับวณิพก ของยาขอบ (พ่อให้เป็นของขวัญตอน ป.4) ส่วนก่อนหน้านี้ก็จำไม่ค่อยได้ครับ น่าจะพวกนิยายสั้นตอนเดียวจบซะส่วนมาก เพราะอ่านอะไรนานๆ ไม่ค่อยจะได้นะตอนนั้น เล่นเกมส์ซะส่วนมาก :) ติดเกมส์แต่เด็ก
โห ทันเล่มบนเลยฮะ 555555
อาจจะเป็นการดักแก่กันไหมน่ะครับ 555+
คนได้เรียนมานะมานีคงอาจจะอายุ18ปีขึ้นไปแน่ ๆ555555
แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งครับ 55+
จำไม่ได้แฮะ อ่านตั้งแต่เด็กจำได้แค่เป็นของคุณกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ น่าจะเป็นรวมเรื่องสั้นสักเล่มแหละ
ส่วนที่ชอบก็นิยายแปล
dr.jekyll and mr.hyde อ่านตอน ป.2
สามก๊ก ตอน ป.3 ต่อจากนั้นก็มากมายจนจำไม่หมด
จำไม่ได้เนอะว่าอ่านเรื่องใหนก่อนหลัง กรุหนังสือที่บ้าน มีทุกแนว เพราะมีหนอนหลายตัว ทุกเล่มที่ว่ามาผ่านตา(เฉย ๆ เน้น ๆ)มาหมดแล้ว บางเล่มอยู่มาก่อนเราเกิด นานนนนมากกกก ประมาณ ปี 2490 แต่ตอนเด็กถูกห้ามหยิบมาอ่านเอง เดี๋ยวจะทำขาด แฮ่ะ แฮ่ะ เคยทำสำนวนกลอนปรัชญาผญาอีสาน หล่น( หนูยังเด็ก ก็มันเล่มใหญ่น่ะนะ) แตกออกเป็นแผ่น ๆ นึกว่าโดนสักหลายเพี๊ยะ สุดท้ายถูกทำโทษด้วยการเก็บ เรียงหน้าใหม่ให้ถูกต้อง(จะส่งซ่อมอยู่แล้วทำไมต้องให้เราทำ) และห้ามทำขาด "เด็ดขาด" ใช้เวลานานมาก เพราะถือโอกาสอ่านไปด้วยเลย แต่คิดว่าไม่ใช่เล่มแรกนะ น่าจะเป็นการ์ตูน การ์ฟิวด์ ฟาร์โร โดเรมอน อะไรประมาณนี้ จำไม่ได้อายุเท่าไหร่ (อย่าถือคนแก่เลยนะ เฮ้ย..)
ดีจัง แต่ละคนแต่ละเม้นดูสนับสนุนให้อ่านหนังสือหลาย ๆแนวมาก ๆแถมมีกรุหนังสือที่บ้านอีก ผมนี่แรก ๆที่ติดการอ่านก็หนังสือห้องสมุดตลอด
แต่จขม.โดนทำโทษโหดมาก คงใช้เวลานานน่าดู
อ่านเล่มนั้นจบ จึงกลายเป็น กวี (กระวาด) งู ๆ ปลา ๆ อยู่นี่ไงล่ะค้าาาาา
อ่อนหัด บอกไว้ก่อน เรื่องกาพยน์กลอน ยังต้วมเตี้ยม
ผิดไป อภัยเรียม จริงใจเจียม จนใจจัง
ฝึกฝน ค้นความรู้ แม้ยืนอยู่ ในแถวหลัง
เต็มเปี่ยม ด้วยพลัง เพราะว่ายัง มีคนดู......สวัสดี ตลอดปี ตลอดไป นะจ๊ะ
เรื่องแรกที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายก็คงเป็นเรื่อง Demein เดเมียน ภาคสองของ The Omen นั่นแหละ ไปเจออยู่ในห้องสมุดโรงเรียนตอน ม.4 ขยันยืมแต่เล่มนี้จนครูบรรณารักษ์ถึงขั้นเปรยว่ามันสนุกมากหรือไง ถึงชอบยืมเล่มนี้จัง? มีแต่เธอคนเดียวนะที่ยืมเล่มนี้...
ฉากอีกาจิกตานักข่าวก่อนที่นางจะโดนรถชน ในหนังยัังไม่เท่าแต่พออ่านในหนังสือนี่มันน่ากลัวมาก
แล้วมีการเจาะเลือดของเดเมียนมาตรวจเล่นเอาเงิบไปเลย...ถึงแม่จะเคยบอกว่ามันเป็นลูกหมาป่าแล้วกลายเป็นคนก็เถอะ
แต่ผลเลือดออกเป็นดีเอ็นเอหมาป่านี่อึ้งไปเลย!
โอ้..เพอร์ซี่ บุตรแห่งโพไซดอน (มิใช่บุตรแห่งแจค) อ่านครบทุกตอน แล้วใช่ปะ แบบนี้คุยกันนัว อีกอย่าง อ่านหนังสือแล้วไปดูภาพยนตร์ จะทำให้เสียการทรงตัว จะร้องในใจ.....ฮ่วย อีหยังฟะ (ไม่ได้แบลว่าเขาทำไม่ดีนะคะ)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ