ถ้าถึงจุดที่ไม่มีใครสนุกไปกับนิยายของคุณ คุณจะยังเดินหน้าต่อจนจบหรือไม่?
ตั้งกระทู้ใหม่
ถ้าความเห็นของทางนี้คือค่อนข้างสองจิตสองใจ ใจหนึ่งก็อยากไปต่อให้เรื่องราวมันจบสมบูรณ์ แต่เป้าหมายในการเขียนนิยายของทางนี้จริงๆ คืออยากให้คนหันมาคุยเรื่องตัวละครเรา หวีดนิยายเรา ให้ตัวละครเรามีแฟนคลับบ้าง ถ้าเกิดว่าเนื้อเรื่องมันไม่ดึงดูดใจ ก็ไม่กระตุ้นให้เกิดแฟนคลับเหล่านี้ขึ้นมาอยู่แล้ว
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่ะ
ป.ล.ภาพที่ว่าอาจจะสะเทือนใจหน่อยนะคะ 5555 แคปมาได้จากรีดอะไรท์ แล้วก็ถ้าใครอยากติชมนิยายของจขกท. รอบนี้ขอเป็นทางข้อความลับหรือช่องทางหลังไมค์อื่นๆ แทนนะคะ เพราะจริงๆ คือได้รับมาแล้วก่อนหน้านี้
Kumigura Mewi
7 ต.ค. 62 เวลา 19:59 น.
2,174
views
33 ความคิดเห็น
เราเคยเป็นมาก่อน เขียนไปได้5-6ตอน ไม่มีคนอ่าน เราก็เอาออก แล้วแต่งเก็บไว้อ่านเองค่ะ อย่างน้อยยอดวิวในword ก็ไม่ทำร้ายเราค่ะ
น่าลองนะคะวิธีนี้
นิยายเรื่องล่าสุดของผมที่ลงไป 1-15 ตอนแรกมีคนอ่านตอนละ 3-5 คนเองครับ ถ้าเราเชื่อมั่นจริงๆว่านิยายของเราหรือพลอตที่เราคิดขึ้นมันสนุกและเรายังสนุกไปกับการเขียนอย่าท้อครับ
20 ตอนแรกแทบไม่มีคนอ่าน เราก็ต้องมานั่งหาสาเหตุว่าทำไม สำหรับผม ผมสรุปได้ว่าไม่มีคนรู้ว่ามีนิยายของเราอยู่ + ตอนยังน้อยอยู่ นักอ่านหลายคนที่สนใจเลยเลือกที่จะมองผ่านและดองไว้ก่อนถึงแม้จะอยากกดเข้ามาอ่านขนาดไหน ผมเลยใช้วิธีแก้ด้วยการทุ่มเวลาให้กับมัน จากปกติเขียนวันละ 1 ตอน ก็เพิ่มเป็นวันละ 4 ตอน [ตอนละประมาณ 1500-2000 คำ] สุดท้ายมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดครับ
อย่าท้อครับ ถ้าเราเชื่อมั่นในพลอตที่เราเขียนและเรายังรู้สึกสนุกไปกับการเขียน ผมเชื่อว่ามันต้องมีกลุ่มนักอ่านที่ชอบแบบเดียวกับเราเห็นคุณค่าแน่นอน จุดนี้ผมเคยแนะนำนักเขียนที่ท้อถอยและไม่ประสบความสำเร็จกับยอดวิวไปหลายครั้งแล้ว ถ้าเราเป็นนักเขียนใหม่ [ในที่นี้หมายความว่ายังไม่ดังและมีฐานนักอ่านจากเรื่องเก่าๆไม่ถึง 500] ผมมองว่าถ้าอยากได้ยอดวิว หรืออยากให้คนรู้จักงานของเรา เราต้องทำการตลาด เราจะเอาวิธีที่นักเขียนอาชีพหรือนักเขียนที่เขามีแฟนคลับหลักพันหลักหมื่นมาใช้ไม่ได้ นักเขียนที่เขามีแฟนคลับหลักหมื่น เขาลงนิยายเดือนละตอนมันก็มีคนตามอ่าน เพราะแฟนๆเขาติดตาม สำหรับนักเขียนใหม่ ถ้าลงนิยายอาทิตย์ละแค่หนึ่งตอน << นั่นหมายความว่านักอ่านจะมีโอกาสบังเอิญเจอและกดเข้ามาอ่านนิยายของเราได้แค่วันละ 1 นาทีเองครับ ซึ่งไม่แปลกที่บางเรื่องจะมีคนอ่านและ 5 คนต่อตอน
จริงอย่างที่คุณณริสาเลยค่ะ เพราะฉันทำเหมือนกัน อิอิอิ
คุณTonKoB ต้องยอมรับในความทุ่มเทมากค่ะ ของเราคือสองสามวันตอน ตอนละ1,500-2,000ก็คือจะความสุดที่เราจะให้ได้ค่ะ
แต่จะว่าไปเอาเรื่องที่เขียนเก็บมาลงดูก็น่าลองค่ะ คงต้องกลับไปรีไรต์ เกลาคำเพราะที่พิมพ์ไว้คือในหัวมีอะไรใส่ลงไปก่อน
คอมเม้นต์นี้ทำให้ฮึดเอางานเก่ามาแก้เลยค่ะ
(หันกลับไปมองเรื่องที่เขียนค้าง กรี๊ดดดดดด)
คุณลิน...มันจะรู้ว่าโหวงเหวงเพราะตอนนั้นเราเป็นนักหัดเขียนเพิ่งเข้าวงการค่ะ เขียนก็คือเรื่องที่เคยอยากเขียนแล้วเก็บไว้เป็นสิบปี ตอนนี้เอาออกเพราะคิดว่าจะรีไรต์ใหม่ คือ....ตั้งใจจะรีไรต์ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ แต่ดันเอาเรื่องที่จบหลังมาเขียนใหม่ก่อนค่ะ มันเลยกลายเป็นเก็บงานนั้นไปเรื่อยๆ
ไม่มีใครสนุก เราสนุกเองก็ได้ ตอบตามคำถามกระทู้
ล่าสุดคือหันไปสนุกกับบอทตัวละครแล้ว 555
ตีบอท หรือว่าเขียนจนเพลิน?
ก็เขียนให้จบ เก็บไว้ในไอดีเรา สักวันก็ต้องมีคนเข้าไปดูเอง
อันนี้เกิดขึ้นได้จริง นิยายแต่งจบนานแล้ว แต่มีคนกดแอดเฟบเพิ่มแบบงงๆ 555
เป็นคำถามที่ตอบยากเลยเเฮะ 555
เพราะจุดๆนี้ก็เคยผ่านมาเหมือนกัน
เเต่ก็ไม่ได้ถึงกับยอดวิว 0 เพียงเเต่ยอดคนอ่านลดลงไปจากตอนเเรกกว่า 80%
ม เเถมคอมเม้นยังหายเรียบอีกด้วย
ใจมันก็จะโหวงเหวง เซื่องซึมเเปลกๆ
อยากจะรู้ข้อผิดพลาอของตัวเองเพื่อนำมาเเก้ไข ...เเต่มันก็ไม่เหลืออีกเเล้วคนที่จะช่วยตอบคำถามนี้
ผลสรุปก็เลยกลายเป็นดร็อปทิ้งอย่างเปล่าประโยชน์
ถ้าเป็นนึกเขียนชื่อดังอย่างสตีเฟ่นคิงคงเเต่งต่อจนจบ เเต่นักเขียนบ้านๆอย่างเราๆ มันก็ไม่ได้มีความกล้ามากขนาดนั้น
ต่อให้เเต่งต่อ เเต่ถ้าไม่มีคนมาอ่าน มันก็จะผิดหวังเหมือนกับเอาเวลาไปเททิ้ง เเทนที่จะเอาเวลาเเต่งเรื่องเก่าซึ่งไร้ความหวังไปเริ่มเรื่องใหม่ที่ดีกว่า
เวลาคือตัวเเปรสำคัญที่ทำให้นักเขียนลังเลว่าจะไปต่อดีไหม หรือ เริ่มต้นใหม่ ?
ไม่ใช่เเค่ในอาชีพนี้ เเต่อาชีพอื่นก็คงเป็นเหมือนกันหมด
ถ้าจะถามว่าไปต่อดีไหม ผมว่ามันก็เเล้วเเต่เจ้าของกระทู้นั่นเเหล่ะ
อยากจะเเต่งก็เเต่ง อยากจะหยุดก็หยุด (เเต่ระวังผู้อ่านจะขึ้นเเบล็คลิสต์เรา) ทำตามที่ใจอยาก ทำตามที่ตัวเองเชื่อ ทำยังไงก็ได้ที่คิดว่าหากทำเเล้วจะไม่มานั่งเสียใจในภายหลัง
อาจจะมีนักเขียนหลายคนเคยบอกว่าให้ พยายามเเล้วก็พยายาม เเค่นั้นก็จะประสบความสำเร็จเหมือนพวกเขา
ทว่า ในชีวิตจริงของเรา มันตรงตามทฤษฎีขนาดนั้นเลยรึ ?
โลกใบนี้ไม่ได้กว้างพอให้นักเขียนทุกคนประสบความสำเร็จหรอก เเละนักอ่านก็ไม่ได้ว่างขนาดมานั่งอ่านนิยายทุกเรื่องด้วย
ถ้าจำไม่ผิดเคยมีคนๆหนึ่งกล่าวเอาไว้ว่าด้วยซ้ำว่า
`ความสำเร็จไม่ใช่รางวัลของความพยายาม`
เพราะงั้นผมที่ถอดใจไปกลางทางในหลายๆเรื่องคงให้กำลังใจอย่างโลกสวยราวกับขายตรงไม่ได้ เเละก็ไม่ได้น่าเชื่อถือพอที่จะรับฟังด้วยซ้ำ
ทว่า มันก็มีอย่างหนึ่งที่ผมมั่นใจ
.
.
.
.
.
ชีวิตเรามีเเค่ครั้งเดียว เพราะงั้นถ้ามีสิ่งที่อยากทำเเล้วล่ะก็ ขอเเนะนำว่า ช่างเเมร่ง !
จากนั้นจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ
พอเห็นประโยคช่วงท้ายแล้วรู้สึกฮึด 555
ผมเลือกที่จะเขียนต่อให้จบนะครับ นิยายของผมก็กำลังเข้าสู่จุดนี้เหมือนกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมไม่ผิดหวังหรือเสียใจเลยครับ เพราะผมยังเชื่ออยู่เสมอว่ายังมีคนรออ่านนิยายของผมอยู่ เพราะโลกแห่งจินตนาการใบนี้มันน่าค้นหาอยู่แล้วครับต้องมีสักคนหลุดเข้ามาในโลกของเราบ้างแหละ
5555
เป็นคนที่รู้สึกสนุกกับการเขียนนะ ปรกติคือเขียนใส่คอมไว้
จะเอามาลงเวบต้องมานั่งแก้คำผิด เขียนตกหล่นเยอะขี้เกียจมานั่งแก้
เพราะเขียนเองอ่านเองเป็นปรกติ ไม่มีคนอ่านก็เขียนตามปรกติ
ก็เลยเฉย ๆ กับยอดวิว อยากได้แฟนนิยายมากกว่า
แบบที่เราชื่นชอบนักเขียนคนอื่นเพราะสไตล์เพราะลีลา แต่ไปไม่ถึงก็ไม่เป็นไร
มีความสุขที่เขียน ตัวเราก็โอเค เวลาได้เขียนฉากที่อยากเขียนก็ฟินแล้ว
สำหรับคนที่อยากได้ยอดวิวเราว่าต้องศึกษางานตลาดนะ ตามกระแสไปน่าจะพอมียอดวิวให้ชื่นใจบ้าง
แนวกระแสบางอันไม่ใช่ทางจริงๆ ค่ะ อย่างเช่นจีนกำลังภายใน ถ้าเลือกได้อาจจะลองหันไปแต่งยาโอย ถึงอัพแล้วตกหน้าแรกง่ายก็ไม่เป็นไร แต่งเอาฮา(?)
เรื่องที่เราอัพอยู่ตอนนี้เราตัดมาจากโรลเลย
จะว่าแต่งก็ไม่เต็มปากนัก แต่เข้าใจสถานการณ์นะคะ
เพราะเรื่องที่แต่งเองก็เคยผ่านมาแล้ว ฮา
เรื่องปัจจุบันนี่อัพมา 35 ตอนแล้ว
ยอดวิวมีค่ะ (ตอนหลังๆ ไม่ถึง 20 วิว) แต่ปราศจากคอมเมนท์ ; w ;
กระตุ้นแล้วอะไรแล้ว
ได้แต่มองคนอื่นแล้วก็อิจฉา ว่าทำไมเขามีคนอ่านเยอะจัง คนเมนท์เยอะจัง
เราก็อยากมีคนคุยเกี่ยวกับนิยายเรื่องนั้นด้วยเยอะๆ บ้าง
มันก็เกิดคำถามขึ้นหลายครั้งนะคะ ว่าแล้วคนอ่านสนุกไปกับนิยายของเราไหม
เราทำออกมาได้ดีหรือเปล่า เราควรจะทำยังไงต่อไปดี
ซึ่งสุดท้ายเราถามใจตัวเองแล้ว ก็พบว่าเรายังอยากอัพต่อไปค่ะ
เพราะเรารู้สึกว่าเรายังมีความสุขกับมันนะ
มีคนกดกำลังใจมาบ้าง มันก็อบอุ่นใจแล้ว
อยากพาเรื่องไปถึงตอนจบที่ได้กดปิดเรื่องบ้าง
ไม่แน่ตอนนั้นอาจจะมีคนอ่านเพิ่มก็ได้ค่ะ ใครจะรู้ ;)
เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ เราอยู่ในจุดเดียวกัน
เข้าใจค่ะะ /กอด
//กอดดด
คำถามนี้ จะว่าตอบง่ายก็ง่าย จะว่าตอบยากก็ยาก
ตอบง่าย ๆ คือ วางแผนนิยายไว้แบบไหน ทำตามแบบนั้น
เช่น แต่งนิยายเรื่องนี้ เพราะมีไอเดียเข้ามา เลยอยากเขียน ยอดวิวไม่ได้สนใจอะไร คำตอบของปัญหาก็คือเขียนต่อไป
หากนิยายเรื่องนี้ แต่งเพื่อให้มีคนอ่าน ก็จำเป็นที่จะต้องวางแผนไว้ตั้งแต่แรก ว่านิยายเรื่องนี้จะต้องเขียนออกมายังไงให้คนอ่านชอบ แล้วทีนี้ เมื่อนิยายมันเดินทางมาถึงจุดที่ไม่มีคนอ่าน มันก็คือผิดจากเป้าหมายที่ตั้งไว้ การปิดเรื่อง ตัดจบ จึงไม่ใช่ความผิดอะไร
แต่โลกมันไม่ง่ายแบบนั้น นักเขียนส่วนมาก มีความคาดหวังแบบผสม คืออยากเขียนเรื่องราวในหัว และก็อยากได้ยอดวิวด้วย ปัญหาสองอย่างนี้จึงตีกัน ทำให้ตัดสินใจได้ลำบาก เวลาเจอกับสถานการณ์ต่าง ๆ เช่น ไม่มีคนอ่านเป็นต้น ทำให้ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอายังไงดี
ไม่มีคำแนะนำที่ชัดเจน หรือดีที่สุด
แต่จะแนะนำว่า หากนิยายไม่ได้ยาวอะไรมาก การเขียนให้จบ นอกจากจะเป็นการฝึกตัวเองให้แต่งนิยายให้จบแล้ว (นับเป็นความสามารถนะ) ยังเป็นการไม่สร้างรอยแผลให้กับตัวเองด้วย เพราะหากมีนิยายดองในโกดังมากเกินไป ยังไงมันก็รู้สึกจักจี้ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ เป็นเหมือนอะไรที่ติดอยู่ในใจ ต้องเขียนให้จบเท่านั้นจึงจะกำจัดออกไปได้
แต่ถ้านิยายถูกวางแผนไว้เป็นร้อยตอนพันตอน พันหน้า หลายภาค อันนี้ต้องเอาเวลามาคำนวณด้วย ผมมักจะตีไปเลยว่า เวลาการเป็นนักเขียนนั้นสั่น การที่เราต้องมานั่งทนเขียนนิยายเรื่องยาว โดยไม่มีใครสนใจ อาจจะเป็นการเสียเวลาเปล่าก็เป็นได้ การหยุดเขียน แล้วไปเริ่มงานใหม่ อาจเป็นทางเลือกที่ดีทางเลือกหนึ่ง
และมีอีกหลายปัจจัย ที่สามารถนำมาช่วยตัดสินใจได้ เช่น หากนิยายพล็อตดีมาก ๆ มั่นใจสุด ๆ ว่ามั่นดีมาก ๆ การเขียนให้มันจบ ยังไงก็เป็นเรื่องดี หากเราทิ้งมัน ก็ไม่ต่างอะไรจากทิ้งเพชร
ตัดสินใจให้ดี อย่าให้ตัวเองเสียใจภายหลัง
ถ้าเป็นเรา ถ้าเราสนุกกับการเขียนเรื่องนั้นก็คงเขียนต่อค่ะ แต่ถ้าเราไม่สนุกแล้วก็ไม่เขียน
คำถามหนึ่งที่เราถามตัวเองว่า ถ้าไม่มีคนอ่านนิยายเราเลยล่ะ จะเลิกเขียนไหม คำตอบคือ เราไม่มีอะไรจะเสียก็เลยยังเขียนต่อไปเรื่อย ๆ
กับนิยายเรื่องเดียวกัน ผลตอบรับยังแตกต่างกันเลยค่ะ แถมรอบนี้ลองหาเรื่องกว่าเดิมอีกด้วยการลองไปลงในที่ที่ไม่มีใครรู้จักอย่าง mareads ลงวันแรก ๆ แค่กดเข้ามาดูเรื่องยังไม่มีเลยค่ะ สัก 10 วันเพิ่งจะมีผู้โชคดีปรากฏตัว
เราเริ่มลงตั้งแต่วันที่ 10/09/19 นี่คือยอดวิวที่ได้ ณ ปัจจุบัน ลงแบบวันเว้นวันบ้าง ทุกวันบ้าง
จงฟังและปลาบปลื้มมาก...
Mareads เพิ่งลงที่นี่ครั้งแรกค่ะ
Fictionlog ลงอยู่ประจำแต่ที่นี่สำหรับเราคือทำใจ เพราะผลประกอบการต่ำที่สุดในเรื่องเดียวกันก่อนหน้านี้
แล้วเว็บอื่นล่ะ? อีกสองเว็บที่เหลือยอดวิวค่อยทำให้ใจชื้น แต่ยอดเมนต์ก็ต่ำต้อยอยู่ดีค่ะ สำหรับเด็กนรก จะมียอดวิวสูงกว่า Fictionlog เล็กน้อยแต่ห่างจากอีกสองเว็บที่เหลือ 10 เท่าค่ะ ตามนั้นจริง ๆ ค่ะ เลยได้แต่...ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดอกไม้บาน...กันไป
ของทางนี้ยอดวิวในฟิกชั่นล็อคคือขี้นเร็วมาก แต่เม้นท์ก็ไม่มีเช่นกันค่ะ 555
ยอดวิวพุ่ง ๆ เราจะอยู่ที่ Tunวลัย กับ readAwrite ค่ะ
เราคงไม่มีดวงกับ fictionlog มังคะ ลงทีไรเงียบจนนึกว่าป่าช้า
งือ นี่สายแฟนซี ถ้าเป็นรีดก็คือตามที่แคปไว้ข้างบนหัวกระทู้เลยค่ะ 5555
ก่อนหน้าเราก็ลงนิยายแฟนตาซีค่ะ ยอดคนอ่านก็อยู่ที่สองเว็บนั่นแหละ มีเรื่องหนึ่งเรามาลง readAwrute ในขณะที่เหลืออีก 5 ตอนจะจบ ปัจจุบันยอดคนอ่านสูสีกับ Tunวลัยค่ะ แบบว่า...จงอย่าคาดหวังอะไรจริง ๆ ค่ะ --____--"
สงสัยผมคงต้องลงหลายที่บ้างแล้ว คงต้องออกบินบ้างแล้วสินะ ^^
อันที่เอายอดมาให้ดูเป็นเรื่องสั้นค่ะ เราก็เลยนำบางเรื่องไปลง Storylog ด้วย เมื่อปีก่อนเคยเอาเรื่องสั้นไปลงที่นั้น ได้ผลตอบรับที่คาดไม่ถึงดีค่ะ เมนต์กระจายมาก
เคยหยุด เพราะหนึ่งในสาเหตุคือ คนอ่านลดลงจนวิวนิ่งไปแล้ว หยุดเขียนต่อคงไม่มีไร
กลายเป็นทุกวันนี้ยังรู้สึกผิดกับเรื่องนั้น มีเหตุการณ์อีกมากในหัวที่ยังไม่ได้เขียนลงไป
มันเหมือนกับเราขังเด็กคนนึงไว้ ไม่ให้เขาออกไปวิ่งเล่น เติบโต
บังคับให้อยู่แค่ในกรงทองของจินตนาการ และตายไปพร้อมกับเรา
โห...พออ่านความเห็นนี้แล้วเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาเลยค่ะ ยอมรับว่าดองไว้หลายเรื่องเพราะไม่มีไฟ บางเรื่องกลัวไม่ใช่แนวที่คนอ่านด้วย ต้องไปตามเก็บละ ฟฟ
ตรงใจเราเปี๊ยว!
เเต่งต่อไปค่ะ อย่างน้อยถ้าวันหนึ่งมีนิยายของเราปังรีดอาจเข้ามาอ่านผลงานเก่าๆฆ่าเวลา เข้าใจว่ามันเสียเซลฟ์มากแต่อยากให้ชนะใจตัวเองให้ได้นะคะ
ปล.นิยายเรื่องล่าสุดที่ลงให้อ่านฟรีก็แบบนี้เลยแต่เขียนจนจบละค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ฉันเขียนนิยายได้วิวน้อยสุด ก็เคยเขียนมาแล้วค่ะ จนจบเสียด้วยซ้ำ ฉันไม่เคยเสียใจเลยด้วยซ้ำ ว่ามันจะออกดีไหม หรือไม่ หรือจะมีวิวน้อยไหม แต่ฉันรู้เพียงแต่ว่า เขียนในสิ่งที่ 'เรา'ชื่นชอบ ในแบบของ 'เรา' ออกมาดีแบบ 'เรา'ก็พอแล้วค่ะ
เดิมที ผมไม่ใช่คนที่รักในการเขียนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ถ้าเกิดว่าไม่มีใครติดตามจริงๆ ก็คงต้องถึงเวลาถอยแล้วล่ะ เพราะความต้องการจริงๆ คือ ผมมีสิ่งที่อยากจะเล่า และต้องการคนที่จะรับฟังด้วย ถ้าไม่มีใครฟังแล้วจะเล่าไปทำไมกัน
แต่ก็ไม่ถึงกับต้องตัดจบไปดื้อๆ อย่างนั้นเสียทีเดียว อาจจะแค่ตัดประเด็นรองๆ ทิ้งไป เหลือไว้แค่ประเด็นหลักเพื่อจะไปต่อให้จบโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็อาจจะทำให้เขียนได้ช้าลงไปด้วย
จะว่าไป ล่าสุดมีคนแนะนำให้จขกท.ลองอ่านของคุณปล่อยอึ่งแล้วนะคะ มีคนฟังแล้ว ยังมีคนชวนให้มาฟังอีกตะหาก 555
จะว่าไป คนคนนั้นนี่ก็นะ ทำเอาผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ ต้องกลับมาถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "นี่เขียนออกมาดีขนาดนั้นเลยเหรอ" ก็ถ้ามีอะไรออกมายืนยันถึงระดับนั้นแล้วล่ะก็ เปอร์เซนต์ที่จะไปต่อให้จบมันก็มีมากโขอยู่ทีเดียวเลยล่ะครับ
โห! จริงหรือคะ?
ก็ไม่น่าเชื่ออยู่ดีอ่ะ...ฮ่าๆๆ!
ขนาดตัวเองก็ยังไม่อ่านให้เค้าเลย เชอะ
มันขึ้นอยู่กับจุดมุ่งหมายในการเเต่งนิยาย ว่าเราเเต่งมันเพื่ออะไร?
-เพื่อคนอื่น
-เพื่อตัวเอง
-เพื่อชื่อเสียงเงินทอง
จุดมุ่งหมายของคุณจะทำให้คุณตัดสินใจได้ว่าคุณควรทำอะไร หรือ ไม่ควรทำอะไร?
เราว่าเราผ่านทั้งจุดสูง กลาง ต่ำ ของยอดวิวมาแล้ว
เอาจริงๆ ยอดวิว ยอดเม้นท์ทำอะไรเราไม่ได้ ถ้าเราไม่ใส่ใจ
ก็เขียนจนจบค่ะ ....อย่างน้อย เราก็ได้อ่าน
อย่างน้อย เราก็ได้ปลดปล่อยจินตนาการ
เริ่มแล้ว....ต้องดันให้สุดค่ะ //สู้ สู้ค่ะ
คุณวีคือไอดอลในการเขียนทุกเรื่องให้จบได้ แม้ว่าบางเรื่องจะคนตามน้อยแต่สุดท้ายก็จบและทำอีบุ๊ค
นับถือในความเก่งมาก ๆ ค่ะ ทำงานไปด้วยยังเขียนได้เร็วด้วย สุดยอดมากค่ะ
+1 อีกคนค่า เห็นด้วยมั่กๆ ว่าคุณวีมีวินัยการเขียนสูงลิ่วววว ฮืออออ เรือนแก้วยังมีโอ้เอ้อยู่บ้าง T T
ใช่มะๆ
แต่งต่อไปครับ
ไม่ใช่นักอ่านทุกคนที่อ่านนิยายในเว็บนี้ ดังนั้นจะมีคนอ่านน้อยหรือไม่มีก็ไม่แปลกครับ
เมื่อถึงเวลาก็จะมีคนสนใจเอง หรืออาจจะนำไปเผยแพร่เว็บนิยายอื่นๆ
ที่แน่ๆ เว็บสากลของต่างชาติย่อมมีนักอ่านมากกว่าเป็นเท่าตัว
จะทำเป็นอังกฤษแล้วเผยแพร่เว็บสากล อันนี้ได้แฟนคลับแน่นอนครับ
ยังไงก็ถ้าแต่งแล้วมีความสุข ภาคภูมิใจ ก็แต่งเพื่อตนเองเลยครับ พยายามเข้าครับ
ถ้าเขียนต่อไปอาจจะมีสักวันที่คนหลงเข้ามา แต่ถ้าเลิกเขียนก็คงไม่มีวันสัมผัสได้ถึงจุดนั้น
แต่เลือกเขียนต่อเฉยๆ มันไม่พอหรอก ต้องพัฒนาตัวเองด้วย หาสาเหตุให้ได้ว่าทำไมถึงไม่มีคนอ่านแล้วแก้ซะ การเอานิยายมาลงเว็ปในใจลึกๆ ยังไงก็อยากให้มีคนมาอ่าน เขียนเพื่ออ่านเองก็พอน่ะหลอกตัวเองกันทั้งนั้น ถ้าอยากอ่านเองคนเดียวคงไม่เอามาลงในเว็ปหรอก อยากให้คนอ่านก็ต้องจับเป้าหมายคนอ่านเพื่อพัฒนาต่อไปให้ได้
เป็นเรื่องที่พูดยาก เราเคยอยู่ในจุดนั้นเหมือนกัน คือปกติก็ไม่ได้มีคนอ่านเยอะอยู่แล้ว ที่ทำคือพักการแต่งไปก่อนแต่ก็คิดว่าจะเขียนให้จบค่ะ สำหรับเราการเขียนนิยายให้จบมันคือความรับผิดชอบต่อตัวเองและต่อตัวละคร ถ้าเขียนไว้โดยยังไม่ลงก็ไม่เจ็บค่ะ กะว่าเรื่องนั้นจะรอเขียนจบรีไรต์เรื่องแล้วค่อยกลับมาลงต่อ
ถ้าไม่ได้ยึดเป็นอาชีพก็อยากให้เขียนต่อนะคะ ตราบใดที่คุณยังรู้สึกสนุกเวลาเขียน แต่ถ้าตัวคุณก็ไม่สนุกก็หยุดเถอะค่ะ รอวันที่มีไฟค่อยกลับมาเขียน
ที่เชียร์ให้เขียนให้จบเพราะ ถ้าคุณสามารถเขียนให้จบได้มันก็เหมือนประสบความสำเร็จไปหนึ่งก้าว ถึงจะไม่ค่อยมีคนอ่านก็ตาม อย่างน้อยก็ได้ชื่อว่าเขียนจบ อีกอย่างพอเขียนจบแล้วเอาไปลงทิ้งไว้เดี๋ยวก็มีคนหลงมาอ่านค่ะ
อีกข้อที่เราจะทำก็คือพิจารณาตัวเองว่าที่ไม่มีคนอ่านเพราะอะไร คำโปรยดึงดดูดพอไหม เรื่องมันดรอปหรือเปล่า อะไรคือปัญหา
นอกจากคนอ่านจะเลือกนิยายแล้ว นิยายก็เลือกคนอ่านค่ะ ให้คิดไว้ว่าสักวันเราจะหากันจนเจอ เข้มแข็งไว้นะคะ ถ้าคนอ่านน้อยให้คิดว่าแนวที่เขียนไม่ค่อยแมสค่ะ ปลอบใจตัวเอง ฮา
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?