อยากออกจากบ้านมากๆ ไม่ไหวเเล้ว

[Sadddddddddddddd]

สวัสดีค่ะ  เรามีปัญหาที่เหนื่อยมากที่สุดในชีวิต เราอายุ 16 จะ 17 ปีค่ะ เราเหนื่อยกับที่บ้านมากๆเลย พ่อแม่เหมือนจะไม่เข้าใจเราในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวหรือส่วนรวม เรามักจะเป็นคนที่ผิดอยู่เสมอ  พ่อแม่กดดันเราทุกอย่าง แม้กระทั่งการใช้ชีวิตในแต่ละวัน บอกเลยคือเราเป็นเด็กดื้อค่ะ แต่ก็ทำทุกอย่างตามที่พ่อกับแม่สั่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน เราก็ทำตลอด แต่ไม่ว่าจะทำยังไงเราก็โดนบ่น โดนดุโดนด่าตลอด วันหยุดปิดเทอมก็เหมือนไม่ได้หยุด ต้องตื่นเเต่เช้าทุกวัน ถ้าเราไม่ตื่นก็ด่าเรา ด่าทุกวัน วันหยุดเราก็อยากตื่นสายๆเหมือนคนอื่นบ้าง พอตื่นมาเราก็ทำงานบ้านที่เป็นหน้าที่ของเรา บ้านเราขายของออนไลน์ค่ะ ก็จะต้องมีไปส่งของที่ไปรษณีย์ คนไปส่งก็จะเป็นเราตลอด แดดร้อนแค่ไหนเราก็ไปส่งให้ทุกครั้ง แต่ทำยังไงก็โดนด่าตลอด พอเราว่างไม่มีงานทำก็มาด่าเรา พาลไปเรื่องอื่น เราทำอะไรก็ด่าๆๆๆ ด่าจนเราจะเป็นประสาทตายอยู่เเล้วค่ะ เราเป็นเด็กดื้อก็จริงแต่ก้ไม่เคยขัดเวลาพ่อกับแม่สั่งงาน เราทำให้ตลอด อาจจะช้าหน่อยแต่ก้ทำ เราชอบเล่นเกมส์ค่ะ ค่อนข้างติดเกมส์ เรานอนดึกบางวันตื่นสายก็มาด่าถึงห้องเลยค่ะ (สาย 7 โมงอะคะ) ขนาดปิดเทอมนะคะ วันปิดเทอมก็อยากจะนอนดึกตื่นสาย อยากมีโมเม้นแบบคนอื่นบ้าง แต่พ่อแม่ไม่เข้าใจเลย อยากรู้ว่าพ่อแม่คนอื่นเป็นเหมือนกันไหมคะ เรามีแฟน เรากับเเฟนเจอกันในเกมส์นี้แหละค่ะ คบกันมาปีกว่าเเล้วค่ะ เราไม่เคยบอกพ่อแม่ตรงๆ แต่ท่านจะรู้เองเพราะแม่มีเราเป็นเพื่อนในเฟส ซึ่งพ่อกับแม่ก็ไม่เข้าใจเราเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ เวลาทะเลาพกับพ่อหรือแม่ พ่อมักจะพูดว่า " ไปเลย -อยู่ไม่ได้ก็ไป ไปอยู่กับผัว-นู้น มันหาให้-ได้ก็ไป " จะพูดประมานนี้ค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะ พ่อหรือแม่จะไล่เราให้ไปเสมอ เรามีพี่น้องค่ะเราเป็นลูกคนกลาง เเต่เราไม่ค่อยสนิทกับใครเลย แม้กระทั่งกับพ่อแม่วันๆเเทบจะนับคำคุยได้เลยค่ะ ส่วนพี่กับน้องเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันอยู่เเล้วค่ะ พี่เราก้ทำงาน น้องเราก็เล่นตามประสาเด็กกับเพื่อน ทั้งสองคนนี้เป็นลูกรักพ่อกับแม่เลยค่ะ ทำอะไรไม่เคยผิด ไม่เคยดุด่า แต่ตัดภาพมาที่เราโดนด่าโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมา พ่อแม่เกลียดเราค่ะ พ่อแม่เคยพูดออกมาจากปากตัวเองเลย มันทำให้เราอึกอัดมากๆ ในตลอดเวลาหลายปี เราทนมาหลายปีมาก เคยคิดจะหนีออกจากบ้านหลายครั้ง แต่กลัวออกไปเเล้วไม่รอดเลยทนมาถึงทุกวันนี้ จนตอนนี้มันทนไม่ไหวเเล้วค่ะ ภูเขาที่อยู่ในอกมันระเบิดออกมาเเล้วค่ะ คำพูดพ่อมักเจ็บที่สุดเสมอ พ่อเคยพูดว่า " -ก็เหมือนหมาข้างถนนดีๆนี่เอง " ประโยคนี้คือที่สุดเเล้วอะ มันจุกมาก ปั่นทอนใจ อึดอัดมาก อยากจะออกจากบ้านนี้แล้วค่ะ พร้อมเจอปัญหาข้างนอก ขอแค่ให้พ้นจากบ้านนี้ พ่อเคยพูดไว้ว่า จะไม่ตามหาเราถ้าเราหายไป เราจะไปจริงๆไม่ได้ประชด เราอยากไปจริงๆ คือมันไม่ไหวเเล้วอะ เราโดนเหยียบจนจม พี่กับน้องพร้อมที่จะเหยียบเราเสมอในวันที่เราล้ม หลายๆเรื่องที่เราโดนด่าก็จะมาจากพี่เรา ที่ไปฟ้องแม่ว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้ เราทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราอยากออกจากบ้านมาก เงินติดตัวก็พอมี เราอยากหนีไปไกลๆๆไม่ไหวเเล้ว เหนื่อย...

...ถ้าอ่านเเล้วงงๆก็ขอโทษด้วยนะคะ อันนี้เเค่บางส่วน ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี ถ้าเขียนไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วยยนะคะะ

Comments

[aunnaaye2]

พื้นฐานครอบครัวเป็นยังไงพี่ไม่รู้นะ แต่ปัญหาเรื่องที่เราทำอะไรก็ผิด ทำอะไรก็บ่น ของมาส่งก็ข้ามเรา เปย์พี่คนโต โอ๋น้องคนเล็ก ข้ามหัวคนกลาง เรื่องนี้คนทั้งโลกเป็นกันค่ะ (รวมถึงพี่ด้วย) พี่ช่วยอะไรเรื่องนี้แทบไม่ได้เพราะมันอยู่ที่ตัวผู้ปกครองจะปฏิบัติ ครอบครัวพี่เป็นหนึ่งในความล้มเหลวหรือการเลี้ยงดูแบบรักลูกไม่เท่ากัน ปัจจุบันพี่ชินจนกลายเป็นคนไม่สนใจพ่อแม่แทน ออกมาอยู่คนเดียวสบายใจค่ะ ทนเรียนให้จบม.ปลาย มหาลัยก็อยู่หอเริ่มใช้ชีวิตเป็นของตัวเองแล้วค่ะ สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้

ปล.ถ้าออกมากลางคันน้องจะต้องส่งเงินเรียนเองหรือทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง จ่ายค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ค่ารถ ค่าน้ำมัน ค่าของใช้เยอะแยะ ต้องระวังตัวสูงอีก

[Sadddddddddddddd]

พอออกมาอยู่คนเดียว แล้วพี่รู้สึกอยากกลับบ้านไหมคะ

[aunnaaye2]

อยากแค่ช่วงแรกค่ะ อยู่ไปเรื่อยๆพี่ชอบชีวิตแบบนี้มากกว่า ไม่มีคนคอยบ่น อยากทำอะไรก็ทำ แต่พีี่ก็ไม่ได้ออกนอกลู่นอกทางนะ พอถึงวันที่ได้กลับบ้านพนพี่อยู่ได้ 4 วันพี่คิดถึงหอตัวเองเลย

[varunyanee]

ทนเรียนให้จบมัธยมปลายก่อนค่ะ

แล้วตอนไปต่อมหาวิทยาลัย ความคิดและโลกเราจะกว้างขึ้น

เด็กก็คือเด็ก ตอนเราออกจากบ้านเราออกเพราะไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด

ชีวิตหลังจากนั้น อย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ ....คือดีทุกด้าน

คณะที่เราเรียนคณะที่เรียนจบ มีงานทำเลย มีเกียรติ มีเงิน

กลับไปเยี่ยมบ้านแค่ปีละ 2 ครั้ง อยู่ได้ 3 วันโดนด่าก็กลับ

จนจบ ....กลับบ้านปีละ 1 ครั้ง //สรุปคือรอจบ ม.6 ค่อยไปค่ะ //สู้ๆนะ