ช่วยแนะนำคำพูดบ่นใหม่ๆหน่อยได้ไหมครับ อยากเพิ่มคลังคำ
ตั้งกระทู้ใหม่
-เขาบ่นพึมพำออกมา
-เขาบ่นออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
-เขาบ่นพึมพำในลำคอ
-เขาบ่นอุบออกมา
-เขาบ่นและส่ายหัวออกมาเบาๆ
-เขาบ่นอย่างเซ็งๆและส่ายหน้าไปมา
-เขาบ่นจนปากชา
-เขาบ่นจนคนฟังหูเปียกหูแฉะ
-เขาบ่นออกมาอีกแล้ว
-เขาบ่นจนน้ำลายเริ่มแห้ง
.....
......
เขาบ่น...
เขาบ่น...
เขาบ่น.....
ตอน อวสาน
20 ต.ค. 62 เวลา 00:12 น.
334
views
8 ความคิดเห็น
เขาบ่นงึมงำ............
เขาบ่นจวนจะเป็นแม่อยู่แล้ว..........
ได้ไหมคะเนี่ย5555
5555พอได้
- เขาบ่นไปเรื่อยเหมือนไม่มีคำอื่นใดจะนึกพูดขึ้นมา
- เขาบ่นพึมพำฉอดๆ ด้วยความเอือมระอา
- เขาบ่นกับตัวเองเหมือนกำลังฝึกเป็นแม่มือใหม่
- เขาบ่นจนไม่รู้จะสรรหาคำใดมาบ่นต่อแล้ว
- เขาบ่นแล้วบ่นเล่าจนบางทีก็ถูกมองว่าเป็นคนละเมอเพ้อพบ
- เขาบ่น...และก็บ่น...และก็บ่นอีกครั้ง จนไม่รู้ตัวเลยว่าทุกคนเขาอยากให้พูดคำอื่นบ้าง
(เท่านี้พอละกันนะคะ)
55555 พอแล้วครับ เหมือนโดนบ่นอยู่จริงๆ ^^
ไม่ต้องมีคำว่า บ่น ก็ได้ ใช้แบบปกติคนอ่านก็รู้ว่ากำลังบ่น มันอยูที่เนื้อความที่พูดออกมามากกว่า แค่พูดเรื่อยเปื่อยเยอะแยะซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันก็คือบ่นเหมือนกัน
อ้อ..เพิ่มให้อีกอัน พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เยี่ยม พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ^^
พูดวนไปวนมา
พูดซ้ำๆซากๆ
พูดจาวกวนน่ารำคาญ
พูดเป็นต่อยหอย
บ่นเป็นหมีกินผึ้ง
พูดจนลิงหลับ
อ่านแล้วเลยฉุกคิดขึ้นมา
คำว่าบ่นของแต่ละคนไม่รู้คืออะไร
แต่ของเรา เป็นการแสดงความไม่พึงพอใจ
ดังนั้น แม้ว่าจะเพิ่งพูดครั้งแรก แต่ถ้าพูดอย่างไม่พอใจเราคิดว่ามันคือการบ่นทันที
เช่น
ไม่กล้ากลับดึก กลัวแม่บ่น
แต่เมื่อค้นพจนานุกรม บ่นไม่เกี่ยวกับความไม่พึงพอใจเลย
บ่น ความหมาย พูดพรํ่าหรือว่ากล่าวซํ้า ๆ ซาก ๆ กล่าวซํ้า ๆ กัน
เพราะฉะนั้น พูดซ้ำโดยไม่ได้ไม่พอใจ ก็เป็นการบ่น
เช่น ตอนเช้าแม่คนหนึ่งพูดกับลูก
ลูกอย่าพูดตอนกินข้าว- ลูกต้องเอาชายเสื้อใส่ในกางเกง-ลูกต้องขัดรองเท้า - อย่าลืมเช็ดกระเป๋า
นี่คือการบ่นเหมือนกันใช่ไหม พร่ำบ่น สอน
สรุป เราเพียงต้องการชี้ว่า คำว่าบ่น อาจจะมีนิยามที่คนให้ไม่เหมือนกัน
คุณอาจต้องพิจารณาตรงนี้ละเอียดๆหน่อย
ขอบคุณครับ รู้สึกเข้าใจมากขึ้น เกี่ยวกับวิถีแห่งการบ่นขึ้นมานิด ๆ เลย
ลองเปลี่ยนเป็นอธิบายอิริยาบถแทนดีไหมครับ อินกว่า เห็นภาพตามกว่า ยกตัวอย่างประมาณนี้ครับ
เธอถอนใจด้วยความเหนื่อย พลางเบือนหน้าไปทางอื่น เมื่อพบว่าสิ่งที่เธอพูดมาไม่เข้าหูเขาเลยสักนิด เขาเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้งและมองว่าคำพูดคนอื่นไม่ต่างอะไรกับคำแก้ตัว
หรือไม่ก็
มือใหญ่ฟาดตบโต๊ะดังสนั่น เมื่ออีกฝ่ายพูดจาไม่เข้าหู ก่อนที่ท่านนายพลจะลุกพรวดจนเก้าอี้ด้านหลังลากครืน จากนั้นท่านนายพลก็ย่ำเท้าเดินออกจากห้อง
อาจจะนอกเรื่อง แต่ผมมองว่าอธิบายสภาพของกิริยาหรือแวดล้อมรอบนอก มันได้ผลกว่านะ เวลาที่ตัวละครมีเรื่องถกเถียงหรือดราม่ากันน่ะ
ส่วนถ้าตัวละครมีนิสัยชอบบ่น แนะนำว่าให้เขาบ่นเวลาอยู่ในสถาณการณ์ทีี่เหมาะสมก้พอครับ ประหยัดคำบรรยายเราด้วย และทำให้คนอ่านไม่เบื่อตาม หากอยู่ในสถาณการณ์อื่น ก็เลี่ยงไปเขียนบรรยายว่าเขาคิดอะไรในหัว หรือบ่นคำนี้กี่คำแล้ว น่าจะโอเคกว่าครับ
เพราะตัวละครที่บ่นเรื่อยๆ หรือย้ำทำย้ำคิด คำพูดเขาไม่ใช่ซ้ำพร่ำเพื่อหรอก บ่นจนคนแต่งยังเบื่อนั่นล่ะครับ
ขอบคุณครับ ได้รับความรู้เกี่ยวกับการบ่นมากขึ้นมาอีกแล้ว ^^
บ่นจนลุงเลิกเป็นนายก
' ...คำพูด... ' เขาถอนใจ ไหลห่ออ่อนแรงราวกับยอมแพ้ต่อความเป็นไปของโลกใบนี้
ถ้าเปลี่ยนคำบ่นเป็นเงินได้ ป่านนี้กูรวยไปนานแล้ว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?