นิยายกับแนวทางที่ต่างไป
ตั้งกระทู้ใหม่
ทว่าบางคอมเม้นท์ที่มีนั้น นอกจากจะไม่มีประโยชน์แล้วยังแรงด้วย สำหรับรีดที่พิมพ์ไปตามอารมณ์อาจไม่คิดอะไร แต่คนที่เป็นไรท์ต้องสะเทือนใจแน่นอนค่ะ
ส่วนตัวไรท์โดนแรงที่สุดก็ "นิยายไร้จริยธรรม"
และมีนิยายเรื่องหนึ่งที่ไรท์ติดตามอ่านอยู่ เป็นเรื่องเกี่ยวกับหอคณิกา มีรีดเม้นไว้ว่า "ไร้ศีลธรรมไม่อ่านแล้ว"
ไรท์เองเป็นคนที่อ่านและดูหนังมาพอสมควร เนื้อหาที่ออกแนวร้ายๆ อาจดูแย่ แต่มันมีความลึกลับบางอย่างเป็นที่น่าสนใจเหมือนกัน
เวลาที่รีดเข้ามาอ่าน ถ้าไม่ใช่แนวของตนก็ออกไปเงียบๆ ก็ได้นี่คะ ทำไมจะต้องด่าเอาไว้ด้วย ไรท์เองเวลาอ่านเรื่องไหน ถ้าไม่ชอบหรือไม่ใช่แนวก็แค่ออกมา
แต่ถ้าจะเม้นก็ควรเม้นให้เป็นประโยชน์ ไรท์จะได้เอาไปปรับปรุงได้ เวลาที่รีดด่าไรท์แล้วไรท์ของขึ้นกลับก็หาว่าไรท์แรง
แต่เม้นแรงๆ ในเด็กดีเห็นจะมีเยอะพอควรเหมือนกันนะคะ
และปัจจุบันนี้ นิยายส่วนมากที่วิวดีก็จะเป็นนางเอกร้ายๆ แบบตบตี ร้ายลุ่มลึกมันเขียนยากและมีน้อยมาก ทว่าไรท์กลับชอบอย่างหลังมากกว่า
มันทำให้ไรท์แยกได้ว่า แรง กับ ร้าย ต่างกันอย่างไร
บางคนก็บ่นว่างานเขียนคุณภาพต่ำมีมาก คำนี้มันเหมือนมีความหมายสะท้อนทั้งสองฝั่งเลยจริงๆ
ระบายมาซะยาวเลย ถึงตรงนี้อยากจะรู้ว่าบรรดาไรท์ที่เขียนงานอยู่เคยโดนด่าแรงที่สุดว่าอะไรบ้างคะ และมีวิธีจัดการใจของตนเองกันยังไงบ้างคะ มาแชร์กันนะคะ
Luscious_Cafe
8 พ.ย. 62 เวลา 22:54 น.
380
views
8 ความคิดเห็น
เรื่องสั้นสมัยหัดเขียน (แต่ไม่มีเวลาไปแก้) เคยถูกด่าว่าห่วย ไม่ได้เรื่องบ้าง
เรื่องยาวมีโดนแซะว่าพระเอกกากบ้าง อะไรบ้าง (เรื่องนั้นเป็นสายเก่งช้าหน่อย แต่เก่งแล้วติดลมบนเลย แต่ก็ไม่ถูกใจนักอ่านกลุ่มตลาด ที่พระเอกต้องเทพแต่เกิด)
แรก ๆ ก็เคยคิดว่าปล่อยไปไม่อยากลบ จนกระทั่งมีแฟนนิยายมาช่วยปกป้องและเกิดการปะทะวาจาเข้า (ด้วยความหวังดี) จากนั้นพอเห็นคอมเม้นต์ประเภทที่ว่า ผมก็กดลบเลยนะ ไม่รู้จะเก็บไว้เป็นชนวนทำไม แล้วก็อย่างที่ จขกท. ว่าคือมันเอาไปใช้ประโยชน์ไม่ได้ แถมหลายครั้งก็เป็นการโวยในเรื่องรสนิยมส่วนตัวของเขาเองด้วย (เพราะคนอื่นที่ชอบเขายังไม่เห็นบ่นอะไร เผลอ ๆ อินด้วย)
อีกอย่างคือ ผมเขียนบทวิเคราะห์ฟุตบอลที่พันทิปบ่อย ๆ เลยคุ้นกับวัฒนธรรมการแลกเปลี่ยนความเห็น ไปจนถึงดีเบทย่อม ๆ ครับ พอมาเจออะไรแบบนี้ยิ่งทำให้กดลบได้แบบไม่กระดากใจเลย
คือการแลกเปลี่ยนความเห็นเนี่ย ต่อให้มีอารมณ์มาเกี่ยวบ้าง แต่อย่างน้อยต้องมีสาระหรือข้อเท็จจริงในนั้น แบบที่สามารถอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจและยอมรับได้ในระดับหนึ่งด้วยครับ จากนั้นล่ะถึงจะเข้าสู่กระบวนการแลกเปลี่ยนความเห็น ฝ่ายแย้งก็เอาเหตุผลมาหักล้าง ฝ่ายสนับสนุนก็เอาข้อดีหรือประโยชน์มาเสริม ถกกันยาวสุดท้ายก็แยกย้าย บางเรื่องเขาก็เข้าใจนะ บางเรื่องเขาไม่ยอมรับ แต่ในเมื่อเขาจบเราก็จบ ยังไงซะฟุตบอลก็แข่งไปเรื่อย ๆ ตราบที่เชียร์ทีมเดียวกัน สุดท้ายก็ต้องเจอกันอีกจนได้ และอาจมีโอกาสปะทะกันทางความคิดด้วยเช่นกัน
เคสแบบนี้ผมถึงยอมรับได้น่ะครับเพราะถือว่าอีกฝ่ายก็ตามสิ่งที่ชอบเหมือนกัน ขณะที่ถ้าเป็นตันป่วน เกรียน พวกสายบลัฟ แซะเพราะชอบ อันนี้ผมก็ไม่ยุ่งครับ เพราะจุดประสงค์เขาไม่ได้ต้องการคำตอบ แค่อยากเห็นคนหัวร้อน บางทีด่าแล้วไปก็มี (บ้างก็ถูกแบนไปเลย)
คอมเม้นต์ในนิยายด้านลบ ผมเลยมองที่เจตนาไม่ต่างกันครับ ถ้าเขายังอ่านต่อ และจะตามไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเหนื่อยหรือทนไม่ไหวไปข้างเนี่ย ผมยินดีรับคอมเม้นต์พวกนั้นนะ และส่วนใหญ่จะใช้ประโยชน์ได้ด้วย
ในทางกลับกันคนเม้นต์เองก็ยังให้เกียรติผู้เขียนด้วย เพราะอย่างว่าคือด่าไปสุดท้ายก็หมางกันเปล่า ๆ วิจารณ์ผลงานก็ชี้ตรงจุดไปเลย ถ้าปรับแก้ได้ก็ดี ถ้าปรับแก้ไม่ได้ก็บอกไป เขาก็จะได้ทำใจ
แต่ประเภทด่าแล้วเลิกอ่านเนี่ย ลบสถานเดียวครับ
คือไม่รู้จะเก็บเป็นอนุสรณ์ไปทำไม กับคนที่ลองอะไรสักอย่าง แล้วเกิดเห็นว่าไม่ถูกรสนิยม แล้วโวยวาย พร้อมถ่มน้ำลายลงสถานที่นั้น ๆ แล้วจากไปเนี่ย.... แทนที่จะให้คนอ่านประจำหรือคนอ่านใหม่เห็นแล้ว ไม่งามตา ก็สู้สาดน้ำทำความสะอาดไปเลยจะดีกว่า
คือเป็นนักเขียนเนี่ย การรับฟังความเห็นผู้อ่านเพื่อพิจารณาในการปรับปรุงตัวเองนั้นสำคัญครับ ผมเองก็มาถึงวันนี้ได้ก็ได้ท่านผู้อ่านมากมายสนับสนุน ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำมาเยอะ และผมก็ให้เกียรติพวกเขาเสมอนะ บางทีพล็อตเรื่องบางช่วงชวนอึดอัดใจ อยากขอให้สปอยจะได้สบายใจ ผมก็หลังไมค์สปอยให้มาแล้วก็ยังมีครับ คนแนะนำตรง ๆ ก็ขอบคุณกันไป บางส่วนก็เอามาปรับแก้ด้วย
การให้เกียรติซึ่งกันและกันจึงเป็นอะไรที่พึงปฏิบัติมาก
แต่ในอีกด้านหนึ่ง นักเขียนเองและหน้านิยายของเขาก็ไม่ใช่กระโถนรองรับอะไรเรื่อยเปื่อยเช่นกัน คือใครใคร่รับก็รับครับ ไม่ว่ากันแล้วแต่มุมมอง แต่การไร้เหตุผลไร้มารยาท เอาวัฒนธรรมประเภทเกรียนยูทูป เกรียนเพจอ่านออนไลน์ทั้งหลายมาใช้ แบบไม่ให้เกียรติกัน เช่นนั้นแล้ว ผมก็ไม่คิดจะรับแต่อย่างใด เจอเมื่อไหร่ก็ลบเมื่อนั้นจบไป
แล้วส่วนใหญ่ก็จบ จริง ๆ นะ
เพราะคอมเม้นต์ประเภทนี้เป็นพวกด่าเอาสะใจแล้วไปแล้วไปลับ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเม้นต์ทำไม ถ้าไม่คิดจะกลับมาอ่าน แม้แต่คำชี้แจงของผู้เขียน....
อืม... จะว่าไปแล้ว สัปดาห์ก่อนเจอการ์ตูนเรื่องหนึ่งแนวประมาณเรื่องเหมาเหมา (จีนในอดีต นางเอกมีองค์ความรู้ เป็นตัวของตัวเอง) แต่ต่างที่พล็อตเน้นไปที่การรักษาแบบสมัยนี้แทน แล้วผมเจออีกคอมเม้นต์เชิงนี้ที่แปลกใหม่ด้วยล่ะ คือ... 'เลิกอ่่่านล่ะ ตัวละครหล่อเกินไป'
เฮ้ย... มิติใหม่... ก่อนหน้านี้เจอประเภทเลิกอ่านเพราะตัวละครกาก พล็อตซ้ำซาก เบื่อฮาเร็ม พระเอกกินพืช ฯลฯ เจออันนี้ล่ะเลิกอ่านเพราะตัวละครหล่อ...
มุมหนึ่งมันก็ตลกนะครับ แต่ในอีกมุมหนึ่งก็อย่างที่ว่าล่ะครับ คือเลิกอ่านแบบนี้มันปัญหารสนิยมของเค้าเองแล้วล่ะ...
แน่นอนว่าเราบังคับกันไม่ได้อยู่แล้วว่าจะให้ชอบหรือไม่ชอบอะไร
แต่การที่นิยายถูกลอย แถมด้วยเหตุผลที่คอมเม้นต์มานั้น ครั้นจะให้น้อมรับ ผมว่ามันก็ตลกแปลก ๆ เหมือนกันใช่ไหมล่ะครับ...
ให้เกียรติกันและกัน จากที่ผ่านมาพบว่าหาได้น้อยมาก คิดๆ อยู่ว่าหากลบส่วนที่แรงๆ ออกไปจะเกินไปรึเปล่า มาถึงตอนนี้คิดได้แล้วจริงๆ ค่ะว่า นั่นสินะ งานเราไม่ใช่กระโถน เม้นขวางโลกจะเก็บไว้ทำไม ส่วนเรื่องรสนิยมตอนท้ายนี่ แปลกมากจริงๆ ค่ะ ฮาก็ฮาอยู่ แต่ตลกร้ายแบบนี้ก็น่าปวดหัว 555+ ขอบคุณที่มาแชร์ความคิดเห็นนะคะ ฟื้นฟูจิตใจได้พอสมควร และทำให้ตัดสินใจได้ว่า ควรกรองความคิดเห็นแย่ๆ ทิ้งไปได้แล้ว
งานเขียนก็เหมือนชีวิต ไม่อาจทำให้คนชอบได้ทั้งหมด
"ห่วย ผิดหวัง พล็อตโหล เลิกติดตามละ"
ทำอะไรไม่ได้นอกจากอ่านข้าม ๆ ไป
1 คนตำหนิ ยังมี 100 คนให้กำลังใจ
หมึกดำบนกระดาษขาวมันเด่น
แกะดำในฝูงหงส์มันสังเกตง่าย
สุดท้ายก็อยู่ที่เราให้คุณค่า
จะให้คุณค่ากับคนที่มาด่า หรือจะให้คุณค่ากับตัวเราเอง
ปรับจุดโฟกัสออกจากกรอบหมึกดำ เล็งไปที่ผืนกระดาษสีขาวแล้วรังสรรค์สาดสีใหม่ลงไป เบียดให้หยดหมึกสีดำนั้นหายไปจากสายตาเลย อ่านแล้วฟื้นฟูจิตใจได้มากเลยค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ
นิยายเราไม่ได้โด่งดังมาก แล้วก็อาจจะเพราะเขียนบอกไว้เลยว่าไร้สาระ อ่านแล้วไม่ต้องคิดมาก แค่อยากให้คลายเครียดกันค่ะ นักอ่านก็เลยเข้าใจ (น่าจะเห็นใจแล้วพยายามมองข้ามไปมากกว่าค่ะ5555 ขออภัยนักอ่านด้วยนะคะที่เรื่องบ้าบอมากจริง ๆ)
ถ้าเราไม่เขียนคงจะแบบ นิยายอะไรเนี่ย!!! ฉันหลงมาอ่านได้ยังไง!!! ฮ่า ๆ ๆ
ส่วนตัวเป็นคนผ่านช่วงที่อ่านนิยายนางร้าย เข้าไปในนิยายแล้วเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่อง ย้อนอดีตมาแก้แค้นมาเยอะมาก ก็จะเห็นคอมเม้นต์แรง ๆ เยอะค่ะ
ไม่ใช่แค่ทางนักอ่านไทยนะคะ นักอ่านจีนก็แรงดีไม่มีตกเลยค่ะ
ต้องยอมรับว่านิยายประเภทนี้จะเจอคอมเม้นต์แรงจริง ๆ ค่ะ
แต่เรายังไม่เคยเจอว่าแบบคุณจขกท. คงเพราะเรื่องของเราไม่ใช่แนวนิยมด้วยค่ะ ถึงแม้จะจีนโบราณก็เถอะค่ะ
ถ้าคุณจขกทไม่สบายใจกับคอมเม้นต์ก็ลบได้ค่ะ
สู้ ๆ ค่ะ
ลบคอมเม้นแย่ๆ ออกไปก็เป็นวิธีหนึ่งที่ควรทำจริงๆ ขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ
ถ้ามาเมนต์แบบนั้นในนิยายผมนะครับ ยกความเป็นจริงขึ้นเถียง ไม่ก็ลบเมนต์ทิ้งไปซะ
พอยกความเป็นจริงมาหักล้างกัน ก็ได้รับการเสียดสีด้วยการใช้คำว่า 'โลกสวย' เข้ามา เจออย่างนี้ เทใจไปที่วิธีลบอย่างเร็วเลยค่ะ 555+ ขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ
ถ้าเป็นผมครับ ผมเหยียบให้จบดินเลย ต่อหน้าแฟนคลับ30-40คน/เรื่องของผม แต่ผมใช้คำสุภาพนะครับ นานๆที จะหลุดหยาบ
-กับนักอ่าน
เคยเจอสปอยงานในเว็บๆ หนึ่งค่ะ เขาบอกว่างานเขียนเรางั้นๆ ไม่ใช่แนว นอกนั้นไม่ค่อยมีคอมเม้นต์แย่ๆ ค่ะ เขียนงานมาสิบกว่าปี ส่วนใหญ่...เขาด่าตัวละคร ตามที่เราเขียนให้เขารู้สึกมากกว่า
คอมเม้นต์แรงๆ ไม่ใช่สิ! ต้องบอกว่าคำพูดที่ทำให้จิตตกจริงๆ ชนิดที่เขียนงานไม่ได้เลยเป็นปีๆ มาจากผู้ช่วยบรรณาธิการสนพ.แห่งหนึ่งค่ะ ไม่ใช่การด่า แต่เป็นการพูดดูถูกอย่างคนที่มีอำนาจเหนือกว่า จริงๆ มันมีที่มาที่ไปจากเรื่องที่เคยโต้เถียงกันก่อนหน้านี้จากหน้าที่ในการทำงานในส่วนของเขา แต่ขอไม่แจกแจงรายละเอียด รู้แค่ว่า...ในวงการนี้ก็ไม่ต่างจากคนทำงานในบริษัทฯ มีแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ประจบสอพลอ ขัดขากันมากมายก็พอ
จากประสบการณ์ที่เจ็บมาเยอะ ส่วนตัวไม่ค่อยมายด์กับเรื่องคอมเม้นต์ของนักอ่านค่ะ เพราะปกติก็ไม่ค่อยได้โต้ตอบอะไรอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นต่อให้แย่แค่ไหน ก็ไม่ทำให้จิตตกได้เท่ากับเรื่องที่เคยประสบมา
เป็นไรท์มันอาจมีปัญหามากกว่าการต้องรับคอมเม้นนักอ่าน บรรณาธิการก็เป็นเม้นที่สำคัญ ถ้าเจอหนักๆ มา อย่างอื่นจะเบาไปเลย ยิ่งเจอหนักจะยิ่งแข็ง เข้าใจเลยค่ะ แต่บางวูบก็คิดท้อนะ คนเม้นตามอารมณ์เขาไม่ฉุกคิดอะไรเลยและจะเป็นแบบนี้ไปตลอดสินะ แต่เราจะไปปรับใครก็ไม่ได้ล่ะ 555+ ทำใจอย่างเดียว ขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ
เรายึดมันในแนวทางเจ๊คาโอริ ยูกิ ผู้มีฉายาว่า ไม่โรคจิต ก็ผิดศีลธรรม ถึงปัจจุบันเจ๊จะลดทอนความรุนแรงลงเยอะก็ตาม
ดังนั้น นิยายเราจะเขียนระบุไว้ตั้งแต่หน้าแรกแล้วว่า
คำเตือน มีทั้ง BL/GL/NL ปน ๆ กันไป ความสัมพันธ์เป็นแบบ consent, non-consent, Dub-con ตามความสัปดนของผู้เขียนเอง
ที่เหลือคือตามแต่ท่านผู้อ่านค่ะ เราเตือนแล้วนะ ถ้ายังมีคอมเมนต์แรง ๆ ก็ได้แต่ปล่อยไป แปลว่าคุณไม่อ่านคำเตือนเอง
ถ้าเมนต์แรงด้วยคำสุภาพเราโอเคนะ ไม่ใช่แค่อยากมาระบายอารมณ์ ล่าสุดคอมเมนต์ที่พาลให้หงุดหงิดคือคอมเมนต์ที่ค่อนข้างเสียมารยาท
เราเขียนรีวิวหนังสือ หนังสือทุกประเภท แต่ยังไม่มีรีวิวนิยายบนเว็บต่าง ๆ นักเขียนท่านนั้น มากดไลก์ตามด้วยเมนต์ว่าให้รีวิวนิยายของเขาหน่อย ครั้งแรก เราก็แค่มองบน
วันก่อนเพิ่งอัพรีวิวเล่มใหม่เป็นอีบุ๊ค ก็มาอีก คราวนี้มาพร้อมลิงก์นิยายเขา เลยเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ ถ้ามีครั้งที่สามอีกอาจจะต้องพูดอะไรบ้างแล้ว นักเขียนยอดคนอ่านหลักแสนแต่ไร้มารยาทมากค่ะ
มีคนบอกว่ายอดวิวไม่ใช่ทุกอย่าง และเขาเคารพงานเขียนของเราในแบบที่มันจะเป็นไป เวลาที่เจอคนเหมือนให้เกียรติกันและกันไม่ก้าวก่ายขอบเขตของกัน มันเป็นมารยาทอย่างหนึ่งที่ดีและรู้สึกสำคัญมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ
ผมรักทุกผลงานที่ผมเขียน ถ้าไม่รักผมคงไม่ทำ ใครจะว่ายังไงลูกของเราก็ช่าง แต่คุณต้องซื้อเพื่อให้ได้มันมา แล้วดูว่ามันจะทำให้คุณยอมจ่ายสักแค่ไหนเพื่อได้อ่านเรื่องของผมอีก
ก็มีนะคะ คนที่บอกว่ามองออกว่าลูกของเราเป็นยังไง บอกว่าลูกของเรานั้นธรรมดา เหยียดกันอย่างหนัก แต่ก็ยังตามอ่าน ตามติไปเรื่อย และไม่เปิดใจกับความเป็นไปใดๆ ของลูกเรา คิดแล้วก็เพลีย 5555+ ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ
นั่นแสดงว่านิยายของคุณมีค่า ไม่เชื่อคุณลองเปิดขายสิ แล้วคุณจะไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง
ยังไม่เคยโดน
เพราะเขียนยังไม่ถึงไหน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?