เรื่องนี้เกิดขึ้นจริง แต่ไม่รู้ว่ามันใช่จริงๆไหมหรือว่าเราหลอนไปเอง แต่มันก็เป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ เรื่องมีอยู่ว่า ตอนปี1เรามีเพื่อนที่จบจากโรงเรียนเดียวกันแล้วก็เรียนต่อม.เดียวกันแต่คนละคณะ แล้วทีนี้มีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อยแต่ทำให้ไม่คุยกัน คือตอนนั้นอยู่หอเดียวกันนะแล้วแบบเกิดเรื่องนั้นก็ไม่คุยกัน เราทนไม่ไหวเลยย้ายออกมา เราก็ไปอยู่หอถูกๆ เดือนละ1500 ห้องพัดลม ตอนแรกเราอยู่ชั้น1แต่เราไม่ค่อยชอบด้วยควาเป็นผญ.แล้วคนเช่าเก่า(เพื่อนสาขา เราเช่าห้องต่อเพื่อนซื้อประกันเพื่อนนะ) เล่าว่าเคยเจอ เราก็ขอย้ายขึ้นไปชั้นบนทันทีที่มีห้องว่าง เราก็ย้ายของเองเสร็จสรรพ(ทำเรื่องย้ายห้องแล้ว) ห้องข้างบนคือระเบียงเย็นมาก เพราะข้างหอจะเป็นเหมือนที่ปล่อยร้างแต่แบบพื้นที่ตรงนั้นก็แค่นิดเดียวไม่ได้กว้างประมาณ1ตึก แต่มีต้นไม้ใหญ่เยอะ อากาศสดชื่นมาก แล้วมีวันหนึ่งช่วงค่ำๆเราก็อยู่ในห้องปกติ ก็รู้สึกร้อน(ห้องอยู่ทิศตะวันตกมันจะร้อนอยู่แล้ว แต่ระเบียงตอนเย็นคือเย็นมาก) เราก็เลยไปอาบน้ำ ทีนี้แหละได้ยินเสียงเคาะผนังห้องน้ำ ลองคิดดูนะเราอยู่ชั้นบนสุด ห้องริมสุด ผนังห้องน้ำก็ไม่มีห้องอื่นเชื่อมไง เราปิดฝักบัวเพื่อฟังเสียงชัดๆ ตอนแรกที่ได้ยินคือเคาะครั้งเดียว แต่พอปิดฝักบัวด้วยความที่หออยู่ซอยที่มีรถแว๊นๆขับ ก็มีเสียงรถดังและจังหวะนั้นแหละได้ยินเสียงเคาะอีกครั้ง ตอนนั้นรู้สึกกลัวล่ะแต่ด้วยมันเย็นแล้วจะไปอยู่กับเพื่อนที่หอมันก็ไปอยู่ ไม่มีรถ และหอเราอยู่ท้ายๆซอย หอเพื่อนก็อยู่คนละซอยกัน เราเลยพยายามคิดแง่บวกว่าเสียงอาจดังจากหอด้านหลังก็ได้นะ แต่หอที่อยู่ด้านหลังก็ไม่ค่อยมีคนอยู่ แต่ก็นั่นแหละพยายามใจเย็นแล้วรีบอาบน้ำให้เสร็จ แล้วเรารีบเข้าใส่เสื้อผ้าในห้องเลย คือประตูห้องน้ำอยู่ที่ระเบียง คือถ้าจะเข้าห้องน้ำต้องเปิดประตูมุ้งลวดไประเบียง แล้วค่อยเข้าห้องน้ำได้ พอแต่งตัวเสร็จก็อยู่บนเตียงตลอดทั้งคืนยันเช้าไม่กล้าเข้าห้องน้ำเลยคืนนั้น แล้วพอตอนเช้าตื่นมาเราก็คิดล่ะว่าทำไมถึงเจอ แล้วเราก็นึกได้ว่าเรายังไม่ไหว้เจ้าที่ เราเลยลุกไปดูที่ระเบียงหาศาลเจ้าที่เพราะจำได้ว่าตอนอยู่ชั้นหนึ่ง(ห้องอยู่ทิศตะวันออก)ทางนั้นเป็นที่จอดรถทั้งหมด เราก็มองลงไปข้างล่างเพื่อหาและทำให้รู้ว่าหอนั้นไม่มีศาลเจ้าที่หรือศาลพระภูมิ แต่ตอนนั้นคือคิดว่าอาจจะอยู่ด้านในสุดของที่จอดรถ แล้วเราไม่เห็นก็ได้ ตอนที่จะไปเรียนเราเดินไปอีกฟากตึก(ทิศตะวันออก)เพื่อหาว่ามีไหม และสรุปคือไม่มี เราก็แบบเอาแล้วไงไม่มีที่ให้ไหว้ซะด้วย แต่ตอนเย็นกลับมาเรากลับไม่ได้รู้สึกกลัวเลยนะ ใช้ชีวิตปกติเลย อาบน้ำเที่ยงคืน นั่งอยู่ที่ระเบียงเพื่อรับลมและดูดาวเหมือนเคย แต่ไม่ได้นั่งดูทุกวันนะเป็นบางวัน เราอยู่ห้องนั้นต่อจนหมดสัญญาแล้วก็ย้ายหอตอนอยู่หอนั้นมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นบ้าง อยู่ประมาณครึ่งปีเจอแค่3-4ครั้ง แต่เจอแบบของไม่อยู่ที่เดิมบ้าง แล้วก็เสียงแปลกๆ แต่ด้วยเราเป็นคนขี้ลืมอยู่แล้วก็คิดเอาเองว่าเราไปย้ายของนั้นแล้วลืมว่าเราย้ายก็ได้ แต่พอย้ายออกมาก็นั่งคิดนะเราไปย้ายตอนไหนคิดยังไงก็คิดไม่ออก แล้วอีกเรื่องที่แปลกตอนเราอยู่หอนั้นเราเปลี่ยนโทรศัพท์เป็นว่าเล่น เครื่องแรกหาย เครื่องต่อมาตกจอแตกแต่ฟิล์มที่ติดอยู่ดีแล้วเป็นยี่ห้อที่ไม่มีอุปกรณ์ขายต้องเข้าศูนย์อย่างเดียว แล้วมันไม่มีศูนย์อยู่แถวระแวกนั้น ทีนี้เอาเครื่องเก่าสมัยมัธยมมาใช้(เครื่องนี้พี่ชายคนโตใช้ แล้วให้แม่ใช้ต่อ แล้วส่งต่อมาให้เราใช้ตอนม.ปลาย แล้วเอากลับมาใช้ต่อหลังจากเครื่องหน้าจอแตก) แต่เครื่องนี้กลับใช้ได้ปกติ ซึ่งตอนนั้นอายุ18ปีพอดี แต่พอย้ายหอก็ซื้อโทรศัพท์ใหม่ซึ่งใช้อยู่ทุกวันนี้
เราคิดว่ามันเป็นช่วงที่ดวงกำลังตกพอดีทำให้เจอเรื่องพวกนี้ เราย้ายหอไปหอถูกๆเพื่อนประหนัดแต่กลับเป็นว่าช่วงนั้นกลับใช้ตังเยอะสุดตั้งแต่เกิดมา เพราะของที่เราใช้ปกติจะได้จากพี่ โทรศัพท์ตอนนั้นที่ซื้อเป็นมือหนึ่งเครื่องแรกที่ใช้ และยังเก็บไว้อยู่
ห้อง510 หอที่ไม่มีลิฟต์ อยู่ซอยระนาดเยอะและเงียบ หอสีขาวส้ม
ที่จริงลืมเรื่องนี้ไปแล้วแต่ดันไปอ่านเรื่องทำให้นึกขึ้นได้เลยเอามาพิมพ์เพื่อให้ตัวเองจำได้ว่าเจออะไรมาบ้าง
ตอนนั้นกับตอนนี้ห่างแค่ปีเดียว
2 ความคิดเห็น
สิ่งของย้ายที่นี่....ผีประเภทโพลเตอร์ไกส์สินะ ดีนะยังไม่โดนแบบปาของใส่หน้า อันนั้นสะพรึงแน่ งือออออ
(ถ้าเจอแบบนี้อีกให้แผ่บุญให้เขา เขาอาจอยากขอความช่วยเหลือจากเรา เขาไม่ได้มาหลอกหรอก วิญญาณไม่น่ากลัวเท่าคน วิญญาณจริงๆน่าสงสารนะ ไม่มีใครเห็นเขา พอส่งสัญญาณทำของตกหรือทำเสียงคนก็กลัว แต่ของที่หายกลัวจะเป็นโจร)
ของไม่หายแค่ไม่อยู่ที่เดิมจ้า ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?