เรื่องเอฟเฟคเสียงในนิยาย
ตั้งกระทู้ใหม่
NTO
20 พ.ย. 62 เวลา 07:57 น.
2,535
views
12 ความคิดเห็น
เขียนนิยายมาแทบไม่ใช้เสียงพวกนั้น ก็เขียนมาได้นะ
เพล่ง!
เพล้ง!
เพล๊ง!
เพล้ง!
แก๊กๆ
กุกกักๆ
กร๊อบแกร๊บๆ
ตึกตักๆ
เอี๊ยดดด
โครม!
ขอนอกเรื่องนึดหนึ่งนะครับ
ผมเคยอ่านเจอตัวละครเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่เก่งมาก
เวลา She เบ่งพลัง She จะร้องว่า
“ ย้ากกกกกกก”
โครตเสีย Mood เลยอะครับ ขัดหู ขัดลูกตามาก
คือผมนึกว่าดูโงกุนกะเบจิต้าเบ่งพลัง ฮ่าๆๆ
ถ้าจะให้เขียน วันนี้ทั้งวันคงเวลาไม่พอหรอกครับเพราะมันเยอะมาก ลองใช้การบรรยายแทนเอฟเฟกดีกว่าไหมครับ ผมก็ใช้วิธีนี้อยู่ เนื่องจากมันง่ายดี ไม่ต้องไปคิดเสียงว่าต้องออกมารูปแบบใด
ส่วนตัวผมชอบบรรยายมากกว่านะ เช่น ครูดส่งเสียงบาดหู เขาคำรามด้วยความโกรธแค้น ประตูเก่าแก่เปิดออกพร้อมส่งเสียงแหลมน่าสยดสยอง อะไรประมาณนี้ ผมคิดว่ามันบรรยายต่อง่ายกว่า แถมยังสามารถอธิบายลักษณะของเสียงบางอย่างได้ใกล้เคียงกว่าเขียนเสียงออกมาด้วย (ให้คนอ่านจิ้นเอาเองครับ 5555)
บางทีตัวละครฟันๆ กันอยู่แล้วคำราม "ย้ากกกก" "ว้ากกก" หรือเสียงแบบ "แอ๊ดดด (ประตู)" อะไรพวกนี้มันทำให้นิยายเสียมู้ด จากที่ซีเรียสจริงจังอาจจะกลายเป็นนิยายตลกเอาง่ายๆ เลย
เพล้ง!
แก้วแตก : เพล้ง เดิน : ตึกๆ สวบๆ (อันนี้แล้วแต่กรณีนะคะ)
แต่ส่วนใหญ่เราจะบรรยายไปเลยมากกว่าค่ะ ใส่ซาวด์เฉพาะช็อตสำคัญที่ต้องการเน้นอารมณ์จริงๆ
ตุ๊บ เพล๊ง เปรี้ยง ตู้ม กึก โครม ฉึก เปรี๊ยะ คึกๆ ปั้ง ซ่า ครืน
แก้วแตก = เมี้ยวววว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?