เหนื่อย เครียด อยากตาย แต่ทำไม่ได้...

[Emma]

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราเรียนห้องเรียนพิเศษ มันก็คงต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา แรกๆไม่ได้เหนื่อยมาก ยังพอทนได้ แต่พอนานๆไป ขึ้นม.2มา งานเยอะกว่าเดิม สอบเยอะกว่าเดิม และ...เวลาพักน้อยกว่าเดิม เราเหนื่อยมาก และรู้สึกท้อแบบนี้เป็นครั้งที่2แล้ว แต่ก็ยังคงอยากเรียนต่อ จะเหนื่อยยังไงก็ยังคงอยู่ต่อ เพราะเรากลัวพ่อเเม่ผิดหวัง ถึงเเม้ว่าพวกท่านจะไม่ได้บังคับก็ตาม กลัวว่าถ้าตัวเองไม่เรียนตอนนี้ อนาคตไปเราจะลำบาก ผลการเรียนอยู่ในระดับที่ดี ไม่มีปัญหาอะไร แต่เพราะเเบบนี้เเหละค่ะถึงเหนื่อย เราต้องรักษาผลการเรียนให้ดีได้ตลอด ควบคู่กับการสอบของทางโครงการ ซึ่งมันเยอะมาก และเรา...ก็เริ่มคิดอยากฆ่าตัวตายขึ้นมา หลังๆมานี้เรานั่งร้องไห้ทุกคืน คิดว่าตัวเองเป็นภาระ สร้างปัญหาให้คนอื่นอยู่เรื่อย เราเริ่มคิด ถึงการฆ่าตัวตายจากทุกเดือน เป็นทุกวัน เเละกลายเป็นทุกชั่วโมง เราเหนื่อยมากแต่เราพักไม่ได้ เพราะทุกอย่ายังคงดำเนินต่อไป อยากหาทางออกให้ตัวเองค่ะ ช่วยเราหน่อยนะคะ :)

Comments

[อีกแล้ว]

ทุกอย่างเพราะยึดติด ๆ ๆ ๆ ๆ ในที่นี้ก็คือเรื่องเกรด ซี่งมันแทบไม่มีผลอะไรกับชีวิตเลย นอกจากมีผลนิดหน่อยตอนเข้ามหาวิทยาลัย จริงๆจะไม่ใช้เลยก็ได้ เรียนรู้ให้ทำข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้พอ เรื่องอื่นช่างหัวมัน อย่ายึด อย่ายึด อย่ายึด ท่องไว้ เอาพอประมาณ ลองหาเวลาไปคุยกับคนที่เรียนจบ ทำงานแล้ว แล้วเราจะรู้ว่าความคิดเรื่องเกรดมันโคตรไร้สาระมาก ซี่งเด็กจำนวนมากในประเทศไทย เป็นแบบนี้เยอะ จะเอาเกรดดีมากสุดๆไปเพื่ออะไร มันกินไม่ได้หรอกนะ จบมาก็ลงถังขยะหมดใบเกรดพวกนี้ อย่าตกหลุมพรางที่ตัวเองสร้างขึ้นมา

[Emma]

ขอบคุณนะคะ คือเราแค่ไม่อยากให้คนรอบข้างผิดหวัง เราจะพยายามไม่ยึดติดนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

[colacolasham]

พี่เข้าใจว่าเกรดเป็นสิ่งที่น้องเห็นความสำคัญ พี่ก็ภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่นะคะที่ลูกรักและอยากทำให้ท่านภูมิใจดีใจ. แต่พี่ว่าคะแนนเกรด จริงๆเป็นแค่ตัวขี้วัดด้านเดียวที่บ่งบอกความสำเร็จ. จริงๆอาจจะเป็นแค่ความสุขในการเรียน เกรดแค่บางวิชาที่เราคิดว่าสำคัญกับสิ่งที่เราอยากเรียนในอนาคต. ม.ต้นเกรดยังไม่ได้มีผลอะไรมากนะ. จริงๆแค่ 3กว่าขึ้นน้องก็ติดสายวิทย์คณิตซึ่งปกติคนแย่งกันเข้าแล้ว หรือต่อให้น้องเกรดน้อยในวิชาไหน. พี่ว่าน้องไม่ต้องเสียใจไปคนเราไม่ได้เกิดมาชนะทุกอย่าง ไม่ได้เกิดมาเก่งทุกอย่าง. การที่น้องอ่านวิชานั้นเต็มที่แล้วแต่คะแนนน้อยกว่าวิชาอื่น อาจจะเพราะวิชานั้นมันไม่ได้เหมาะกับเราเฉยๆ

พี่เข้าใจว่าบางครั้งเราก็ไม่ได้ต้องการมีความคิดในแง่ลบ แต่สมองเรามันก็พาให้ความคิดเราไปทางนั้น. เรารู้เราเข้าใจแต่เราห้ามความรู้สึกเหล่านั้นไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของเรานะ. บางทีมันก็มีหลายปัจจัย อาจจะสารสื่อประสาทต่างๆเปลี่ยนแปลง น้องอาจจะลองเปลี่ยนบรรยากาศไปทำกิจกรรมใหม่ๆ. ลองตั้งเป้าหมายแบบที่เราโอเคเช่น. เกรดที่ต่ำลงแต่ยังไปต่อได้ในอนาคต หรือตั้งเป้าว่าเรามีความรู้ความเข้าใจในเนื้อหาเป็นสำคัญ. อาจจะลองไปปรึกษาพบจิตแพทย์ หรือลองโทรไปสายด่วนสุขภาพจิตขอคำปรึกษาดูนะ

ภูมิใจในตัวเองไว้นะ วันพรุ่งนี้ยังมีเสมอ. เราเข้มแข็งบ้างอ่อนแอบ้างเป็นธรรมดาของมนุษย์

[Emma]

ขอบคุณมากๆเลยนะคะ:)

[Emma]

ลืมเล่าไปส่วนนึง อันนี้ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งเหมือนกัน คือเราเป็นคนที่มีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมตั้งเเต่ประถมเลย แต่พอโตมาอะไรหลายๆอย่างมันต้องทำให้เราต้องหัดอยู่กับคนอื่น ซึ่งตอนนี้ก็ปรับตัวได้ดีขึ้นมากเเล้ว แต่ปัญหาอยู่ที่...ตอนนี้เราทะเลาะกับรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งเคารพเเละรักมาก เค้าเป็นพี่รหัสเรา เค้าเปรียบเสมือนเป็นคนดึงเราออกมาจากถ้ำความคิดมืดๆของตัวเองมาสู่เเสงสว่าง สอนเราให้เจอกับโลกแห่งความเป็นจริง และ...เราเคยทำตัวเเย่ๆใส่พี่เค้าหลายครั้งมาก ซึ่งตอนนี้เหมือนทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นเเบบมากๆ แต่มันกลับพังลงเพียงเพราะเหตุผลบางประการ ซึ่งเค้าคงเกลียดเราไปตลอดเเน่ๆ และเราก็เริ่มมองย้อนกลับไปว่า ถ้ากับพี่คนนี้เราสร้างปัญหาให้นับไม่ถ้วนภายในไม่ถึง2ปีแล้วเพื่อนสนิทเราหล่ะ เเล้วครอบครัวเราหล่ะ เค้าคงเหนื่อยที่มีเราอยู่ เรามองตัวเองเป็นภาระของทุกคน แม้แต่ตัวเราเอง...

[Konderm]

เรารู้ตัวก็แก้ไขก็เท่านั้น อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านมันไป อย่าไปคิดว่าคนอื่นเขาจะเก็บมาคิดมากเหมือนเรา รู้ผิดตอนยังเล็กดีกว่าไม่รู้ว่าเคยทำอะไรผิดตอนโต ไม่มีใครที่ไม่เคยทำความผิดหรอกนะ แต่สำคัญคือผิดแล้วรู้จักแก้ไขหรือไม่ สุดท้ายอย่าคิดเองเออเองไปทุกเรื่อง หลายๆเรื่องตอนนี้เราอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก เครียดมาก พอเราโตกว่านี้ เห็นโลกกว่านี้ มีประสบการณ์ชีวิตมากกว่านี้ ถึงตอนนั้นเราจะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย เป็นเรื่องเล็กๆที่หลายคนไม่ได้สนใจที่จะเก็บมาคิดด้วยซ้ำ แต่เราคิดไปเอง ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ ไป ทางสายกลาง ไม่ต้องตึงไปหย่อนไปนะ

[Emma]

ขอบคุณมากๆเลยนะคะ:)