Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เครียดเรื่องเรียนจนร้องไห้

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
คือตอนนี้เราอยู่ม.3กำลังจะขึ้นม.4 แล้วอีกไม่ช้าเราต้องไปสอบเข้าม.4 คือตอนนี้เราเครียดมากๆเลยอ่ะ เราอ่านหนังสือไม่เข้าหัวเลย ตอนแรกกะจะหาที่เรียนพิเศษแต่ก็หาไม่ได้ เรากลัวเราจะสอบไม่ติด กลัวไม่มีที่เรียนอ่ะTT แล้วอยู่น้ำตามันก็ไหลออกมา

แสดงความคิดเห็น

>

6 ความคิดเห็น

เมโลดี้สีฟ้าใส 8 มี.ค. 63 เวลา 18:47 น. 1

ใจเย็นๆดีกว่านะ ยิ่งเครียดมาก รนมากก็ยิ่งอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องนะคะ ถ้าสมัครแล้วคิดว่าคงรู้แล้วแหละเนอะว่าต้องสอบอะไรบ้าง ด้วยเวลาจำกัด พี่คิดว่าเก็บพาร์ทที่เราคิดว่าเราพอได้ก่อนจะได้ไม่เสียเวลาทำความเข้าใจเยอะ อาจจะเลือกอ่านวิชาที่เราถนัดที่สุดก่อน เช่น เราต้องสอบ คณิต อังกฤษ วิทย์ ภาษาไทย แล้วเราถนัดอังกฤษสุดให้เน้นอ่านอังกฤษก่อน เน้นเนื้อหาของม.3 หรือเรื่องยากๆให้มากหน่อย อ่านแล้วสรุปไว้ แล้วค่อยเก็บวิชาต่อไป เรื่อยๆ หรือถ้าคิดว่าอยากอ่านหมดแบ่งไปเลยค่ะ เวลาเหลือเท่าไหร่ เช่นเหลือเดือนนึงสอบสี่วิชา มีเวลาอ่านวิชาละอาทิตย์นึง อัดให้จบ แต่แบบนี้จะเครียดมากอยู่นะ ทุกครั้งที่อ่านทำใจให้สบายๆ ค่อยๆอ่าน เอาเท่าที่ได้ เน้นให้รู้เรื่องดีกว่า ตะบี้ตะบันอ่านให้จบแต่ไม่ได้อะไรเลยนะคะ อ่านสักครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมงแล้วพักไปทำอย่างอื่นบ้าง เช่นดูทีวี ร้องเพลง เล่นเกม ดูซีรีย์ ออกไปเดินตลาดนัด พาหมาไปเดินเล่น สัก 15 -20 นาทีแล้วค่อยกลับมาอ่านต่อ อย่าไปคิดว่าเราจะทำไม่ได้ ทุกครั้งที่เครียดให้พัก ทุกครั้งที่ท้อ บอกตัวเองเราทำได้ เราจะไม่เป็นไร ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ ทำแค่สุดความสามารถ แต่อย่าหักโหมจนเสียสุขภาพ ยังไงก็สู้ๆนะคะ

1
kokhengzero 9 มี.ค. 63 เวลา 10:49 น. 3

- ชีวิตคนมันมีทั้งสมหวัง และผิดหวัง สิ่งสำคัญอยู่ที่เราตั้งใจทำให้ดีที่สุด หากไม่ได้ตามต้องการก็ให้รู้ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว และนั่นก็เป็นเพียงเรื่องปกติทั่วไปของโลกที่มีเกิดขึ้นอยู่ทั่วไปตามปกติไม่ว่าจะเป็นเราหรือใครๆ การสอบไม่ได้มันไม่ได้หมายความว่าชีวิตเราพัง การสอบไม่ได้มันเป็นเพียงสิ่งที่บอกกับเราว่า..ขณะนี้ไม่ใช่เวลาของเราที่จะเข้าเรียนที่นั่น แต่เป็นเวลาของเราที่จะฝึกฝนลับสติปัญญาของเราให้ยิ่งใหญ่ในการแก้ปัญหา ปัญหาทุกๆอย่างที่เข้ามาในชีวิตมีไว้เพื่อให้เราแข็งแกร่งขึ้น

- ดูมหาราช มหาจักรพรรษดิ์ผู้ยิ่งใหญ่สมัยก่อนสิครับ พระนเรศวรมหาราช ต้องไปเป็นเชลย พระเจ้าอโสกมหาราชต้องเป็นแค่เด็กบ้านนอกทั่วไป พระเจ้าอาเธอร์ต้องไปเป็นลูกโสเภณีที่รับเลี้ยงท่านไว้ พระเจ้าตากสินก็เป็นเริ่มจากลูกคนจีนที่อพยบมาไทย แต่ทุกๆท่านเหล่านั้นฝันฝ่าอุปสรรคอันตราย ฝึกฝนเรียนรู้เพื่อลับสติปัญญาของตนเองจนคมกริบเพื่อเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้นเรื่องแค่นี้มันขี้หมา

- จากนี้ไปเราก็ต้องแก้ปัญหาโดยการหาที่เรียนใหม่ หากไดกลหน่อยเราอายุตั้ง 16 ปี แล้ว เราทำอะไรได้หลายอย่างแล้ว

- น้องลองนึกดูสิครับว่า ที่เราเจอปัญหาอยู่นี้เราจะตาย แล้วพ่อแม่เราต้องเจออะไรมาบ้างจึงสามารถเลี้ยงดูเราให้เจิบใหญ่ได้จนทุกวันนี้ ต้องเจอปัญหาอะไรบ้าง ต้องหาเงินเลี้ยงดูลูก ลูกเกาะพ่อแม่กิน ลูกกลัวสอบไม่ติดจะฆ่าตัวตาย เราควรอายหมามัน หมามันก็รักชีวิตทดแทนคุณเจ้าของ การที่เราสู้ต่ออุปสรรคได้ตั้งใข้เรียนนี้ก็ทดแทนคุณพ่อแม่ในขณะนี้ได้ดีแล้ว ต้องคิดว่าโตขึ้นเราต้องทำงานหาเงินทดดแทนเลี้ยงดูพ่อแม่ ปัญหาตอนโตเยอะกหว่าแค่เรื่องเรียนมาก

- แง่คิดนะครับ ..คนที่เขาด้อยโอกาสยากจนไม่ได้เรียนมีมากเท่าไหร่ เดขาไม่สนใจหรอกว่าจะโรงเรียนไหน ขอแค่ได้เรียนมีความรู้จบวุฒิการศึกษา มีแต่ลูกแหง่คนรวยเท่านั้นที่เปราะบาง เพราะเปราะบางจึงสู้ปัญหาชีวิตไม่ได้ เพราะมีทุกอย่างครบไม่ต้องดิ้นรนแสวงหาจึงไม่สามารถลับสติปัญญาต่อสู้ให้ยิ่งใหญ่ได้ แต่พี่เชื่อว่าน้องไม่ใช่คนอย่างนั้น น้องดีพอจะสู้ปัญหาได้ ดังนั้นเรายินดีได้เแต่อย่าตั้งความหวังปารถนา ทุกอย่างมีทางแก้ เราโตแล้ว วันหนึ่งเราต้องเป็นแม่คน หากตายด้วยปัญหาแค่นี้คุณค่าของเราจะต่ำมาก เขาก็จะด่ากล่าวว่าเราโง่เนรคุณพ่อแม่ที่เลี่้ยงดูมา


- ดังนั้นปัญหาชีวิตในตอนนี้มีไว้เพื่อลับสติปัญญาของเราให้ยิ่งใหญ่ และการแก้ปัญหาให้ผ่านพ้นไปได้ของเรา คือทางทดแทนคุณพ่อแม่ และจะเป็นคำสอนให้แก่ลูกหลานของเราได้อย่างถูกต้องดีงามต่อไปครับ


- เชื่อพี่คนหน้าตาดีที่ไหนก็ทำแบบพี่บอกน้องนี่แหละ พี่ผ่านมาก่อนแล้วจึงสอนน้องได้ครับ


- การตอบปัญหาน้องอาจจะต้องการคำพูดดีๆที่ดูแล้วสบายใจ ส่วนพี่ไม่พูดให้หรูหราดูดีแต่คำพูดพี่ประกอบไปด้วยประโยชน์ เพราะให้น้องรู้ว่า สิ่งที่น้องต้องพบเจอในชีวิตไม่ว่าจะดีหรือร้าย ล้วนแล้วแต่เป็นกำไรชีวิตเสมอเพราะมีไว้ฝึกฝนสติปัญญาของเรา หากแยกแยะความรู้สึกดีร้ายเหมาะกับเราไม่เหมาะกับเราออกไปได้แล้ววิเคราะห์ดูประโยชน์ของมัน เราย่อได้สจิปัญญาที่ยิ่งใหญ๋เสมอๆ เมื่อเจอปัญหาอีกเราจะไม่หวาดกลัวอีกเลย พร้อมยิ้มรับมันแล้วบอกว่าปัญหานี้แค่เด็กๆ

1
namnini2 9 มี.ค. 63 เวลา 17:44 น. 4

เราเป็นเหมือนกันเลย เครียดมากๆ เพราะตัวเองเรียนห้องคิงด้วย เเต่เกรดก็ไม่ได้สวยเลยขึ้นๆลงๆ เคยติด0มาด้วย พยายามหาที่เรียนเเต่ก็ช่วงนี้ไม่น่าออกไปเรียนเท่าไหร่ เลยดูคลิป ซื้อหนังสือมาอ่าน ไม่จำเป็นต้องอ่านทุกวันก็ได้ วันเว้นวัน วันละ2วิชา ทโจทย์ shortnoteไว้ อัดเสียงที่เราพูดไว้ไปฟังก่อนนอน หลังจากนั้นก็หากิจกรรมที่ชอบปล่อยวาง มาหากำลังใจดีๆจากคนอื่นคิดบวกให้มากๆ ว่างๆก็มาคุยกันก็ได้นะสู้ๆนะเข้าใจเลย เพราะเสียน้ำตาให้เรื่องเรียนเพราะความกดดัน มาเยอะมากๆเหมือนกัน:)

1
นาๆ 13 ม.ค. 65 เวลา 18:35 น. 5

ตามหัว ข้อเลยลละคะ เราอยู่ ป.6เข้าม.1คะแต่ว่า ที่บ้านเราคือกดดันมากค่ะ เราเครียดมาก คะ เพราว่า พี่เราก็เข้า โรงบาล แต่บ้านเราไม่มีเงินคะ พี่เราจะ ผ่าตัดวันจัน ทร์ นี้ค่ะ ซึ่งเราก็กำลังติว o-n อยู่ด้วยค่ะ พี่ชายคนกลางเราก็ รบ กับเราอยู่ด้วยค่ะ เราเครียดมาก เราฝืนยิ้มไปวันๆค่ะเรา เครียดมากค่ะ เราพยายามตั้งใจติวค่ะ จนเราร้องไห้ทุกวันค่ะ แต่เรามักจะร้องไห้คนเดียวค่ะ เราจึงมาพิม ละบายในนี้ค่ะ เราเรียน ติว หนักมากค่ะ ใช้ แหละเราก็ต้อง ดูแลบ้าน ทำความ สะอาดด้วยค่ะ เราเครียดมากค่ะ เพราะ เราแบ่ง เวลาไม่ได้เลยค่ะ เราร้องทุกวันเลยค่ะ เราพยายามบอกตัวเองค่ะ ว่าสู้ๆ คนเรามี เศร้า ก็ต้องมี สุขค่ะ เราเหนื่อย เครียด มากเลยค่ะ แต่เราจะสู้ค่ะ เราเคยคิดอยากตาย หลายรอบมากค่ะ เราเหนื่อยมากค่ะ เรากลัว ไปสะ ทุกอย่างเลยค่ะ เราควร ทำใงดีค่ะ เหนื่อยมาค่ะ

0