รับวิจารณ์นิยายค่ะ!
ตั้งกระทู้ใหม่
เราจะอ่านแค่ 1-10 ตอนเท่านั้นนะคะ อ่านเยอะเกินกลัวอ่านไม่จบค่ะ ฮาาาา
เรามือใหม่หัดวิจารณ์ ก็จะว่ากันไปตามเนื้อผ้าแล้วกันนะคะ
รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับพื้นที่น้อย ๆ แห่งนี้ค่า
edit : จะพยายามไล่เคลียร์คิวให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้านะคะ
คนที่เม้นท์หลังจากเม้นท์ปิดรับเราไม่วิจารณ์ให้นะคะ
❥ k u r i k a ❞
12 มี.ค. 63 เวลา 09:36 น.
1,191
views
22 ความคิดเห็น
ฝากทีค่ะ เอาเรื่องนี้มาสับเยอะละ บอบช้ำก็เยอะ แต่ก็ยังจะให้สับ5555
ผมต้องดูแลเด็กแฝด : https://writer.dek-d.com/ayasira/writer/view.php?id=2050187
ขอบคุณจ้า
เตงงง เราไม่สับขนาดนั้นหรอกค่ะ แงงง เดี๋ยวเข้าไปอ่าน+เม้นท์ให้นะคะะ
ขอบคุณมากค่า5555
ฝากทีนะครับ
เพื่อนของผมเป็น....ยัน : https://my.dek-d.com/Vernin/writer/view.php?id=2062604
ขอบคุณนะครับ
ขออภัยที่ช้านะคะ พอดีเพิ่งเสร็จจากธุระค่ะ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน
วิจารณ์ตอนที่หนึ่ง
เปิดฉากมาที่ห้องเรียนตรงนี้ไม่ใช่ชัดเจนค่ะว่าในห้องเรียนมีคนอื่นอยู่ด้วยหรือว่าอยู่กันสองต่อสองคะ? เพราะการกระทำของตัวเอกที่จู่ๆ โน้มหน้าเข้าใกล้ในกรณีที่มีคนอยู่เยอะมันดูผิดวิสัยยังไงชอบกลน่ะค่ะ ต่อมาคือเรื่องลงแรงค์ค่ะ เราเข้าใจว่าเป็นเกมถูกไหมคะ แต่บางทีคนอื่นอาจจะไม่รู้ก็ได้นะคะ อาจจะเสริมไปนิดนึงว่าลงแรงค์ที่ว่าหมายถึงเกมทำนองนี้ แล้วก็ใบหน้าที่น่ากลัวเขียนแบบนี้นะคะ ไม่ใช่หน้ากลัว แล้วก็คำว่านักเรียนหญิงด้วยค่ะ เตงเขียนเป็นรักเรียนหญิง แล้วก็ออร่าสีม่วง... ก็พอเข้าใจได้ว่าเป็นออร่าพวกฟีลลิ่งแบบยันเดเระใช่ไหมคะ ความรู้สึกส่วนตัวเราเปลี่ยนเป็นออร่าทะมึนหรืออาจจะเสริมเติมแต่งเป็นออร่าบางอย่างชวนเสียวสันหลังวาบชอบกลก็ได้ค่ะ ในส่วนนี้เราไม่แน่ใจเท่าไหร่ แล้วก็ทาจิบานะเป็นผู้หญิงถูกไหมคะ ใช้สรรพนาม ' เธอ ' แทน ' เขา ' เราว่าดูเหมาะกว่าแม้ว่าจะเป็นสาวหล่อก็เถอะ ต่อมาคือฉากทาจิบานะจับกด? อืม... สงสัยอริยาบถสองคนนี้ก่อนหน้าว่าทั้งสองกำลังนั่งหรือยืนหรือคนใดคนหนึ่งนั่งหรือยืนอยู่คะ มันไม่ชัดเจนน่ะค่ะ ทาจิบานะงอนเรื่องมาโคโตะคุยกับนักเรียนหญิงคนหนึ่ง คุยกันตอนไหนคะ? คุยบทสนทนาประมาณไหนถึงได้ออกอาการหึงหวงได้ เราว่าเสริมฉากมาโคโตะพูดคุยกับนักเรียนหญิงคนนั้นเราว่าไม่เลวนะคะ เพราะคนอ่านจะได้รู้ไปด้วย เราเป็นคนเขียนต้องเขียนให้คนอ่านเข้าใจไปด้วยกันน่าจะดีกว่า แล้วก็คำว่า ' เปล่า ' เขียนแบบนี้ค่ะ ถัดมาทาจิบานะถือมีดขู่? อืม ดูเป็นสาวยันเดเระดีค่ะ แต่พระเอกของเราดูไม่กลัวเท่าไหร่แม้จะเขียนบอกว่ากลัวก็เถอะ จริงๆ ในส่วนนี้สามารถใช้วิธี Show don't tell ได้นะคะ บอกลักษณะท่าทางอาการกลัวของมาโคโตะเป็นยังไง ทำนองนี้ค่ะ
วิจารณ์ตอนที่สอง
เปิดเรื่องมาคือทาจิบานะตะโกนเรียกมาโคโตะถูกไหมคะ อืม... เรารู้สึกว่ามันบรรยายเพิ่มได้อีกน่ะค่ะ ขออนุญาตยกตัวอย่างนะคะ " ผมได้ยินเสียงเล็กแหลมของทาจิบานะตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้านชั้นล่าง จึงรีบวิ่งลงจากห้องนอนที่อยู่ชั้นสองลงไปเปิดประตูให้ทันที " สามารถเลี่ยงคำว่า ' ที่ ' ได้ด้วย เตงใช้คำว่า ' ที่ ' เยอะเกินไปน่ะค่ะ เราสามารถเลี่ยงคำเชื่อมได้อีกหลากหลายคำลองหาดูในเน็ตนะคะ เราจำได้ว่าเว็บเด็กดีมีคลังคำศัพท์สะสมนิยายอยู่ หรือไม่ลองอ่านนิยายเยอะๆ เลยค่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นไลท์โนเวลอย่างเดียวนะคะ(ขอคาดเดาว่าเตงน่าจะเอาสำนวนแบบไลท์โนเวลมาเขียน ลองอ่านแนวอื่นเพื่อศึกษางานเราว่าไม่เสียหายนะคะ) เหมือนเตงจะมีปัญหาเรื่องการวรรคเว้นค่ะ วิธีการง่ายๆ คืออ่านออกเสียงทุกคำที่เราเขียนอันนี้ก็ช่วยได้เหมือนกัน ตัวอย่างประโยคที่เว้นวรรคแปลกๆ คือ " นั่นสินะถ้ามี หล่ะก็คงต้องลงโทษยันเช้า " เราว่าควรเป็น " นั่นสินะ ถ้ามีล่ะก็คงต้องลงโทษยันเช้า " มากกว่าค่ะ ต่อมาสองคนนี้พูดคุยเกี่ยวกับว่าทาจิบานะจะมาย้ายอยู่ด้วยเนื่องจากแม่ของมาโคโตะไปทำงานที่ต่างประเทศ เราว่าเสริมฉากความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวของมาโคโตะว่าเป็นอย่างไรบ้าง คุณแม่มาโคโตะไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อยไหมคะ ถ้าไปบ่อยมาโคโตะก็ต้องรู้สึกแบบเหงาบ้างหรือเปล่า? อาจจะเป็นการเกริ่นปมตัวละครกลายๆ ว่าครอบครัวไม่ได้อบอุ่นเนื่องจากทางบ้านไม่ค่อยมีเวลาให้ แล้วคุณพ่อไปไหนล่ะคะ ท่านหย่าร้างหรือว่าเสียชีวิตแล้ว? อ้อ อีกเรื่องที่เราสงสัยคือความสัมพันธ์ของทาจิบานะกับมาโคโตะ เท่าที่ดูสองคนนี้แม้จะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันแต่ก็ดูมีอะไรพิเศษมากไปกว่านั้น แล้วก็ออมเล็ตเขียนแบบนี้นะคะ อืม... แล้วก็ตัดจบตรงมาโคโตะรู้สึกดีที่ป้อนอาหารซึ่งกันและกัน ตอนจบเราว่าดูราบเรียบไปนิดนึง อารมณ์แบบ...แล้วยังไงต่อล่ะ? มันดูไม่มีอะไรน่ะค่ะ ซึ่งเราเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเตงวางพล็อตไว้ประมาณไหนด้วย เลยว่ากันไปตามเนื้อผ้านะคะ
ติชมได้แลกเปลี่ยนความเห็นได้นะคะ เราเองก็เพิ่งเคยวิจารณ์เหมือนกันค่ะ
ฝากครับ พึ่งเขียนไม่ว่ากันนะ
การเริ่มต้นของภารกิจที่ไร้ที่สิ้นสุด : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2062944
ขอบคุณนะคำ ผมจะเอาคำแนะนำไปปรับ
โดยรวมค่อนข้างดีเลยค่ะ การเกริ่นเรื่องถือว่าน่าสนใจแม้จะดูคลาสสิกแต่ก็เข้าใจได้ค่ะ 555
ต่อจากนี้ขออนุญาตวิจารณ์เรื่องสำนวนการบรรยายแล้วกันนะคะ
เกริ่นมาตอนแรกยกตัวอย่างเช่น " ในทุกที่ๆในดาวโลกสงครามได้เกิดขึ้น "
ตรงนี้ใช้คำฟุ่มเฟือยไปหน่อยตรงคำว่า ' ใน '
เราว่าตัด ' ใน ' ตัวแรกออกไปก็ยังพอตีความได้อยู่นะคะว่าหมายถึงอะไรก็จะกลายเป็น
" ทุกๆ ที่ในดาวโลกสงครามได้เกิดขึ้น "
ในเรื่องใช้คำว่า ' ที่ ' ค่อนข้างเยอะ จริงๆ มันแปลงสำนวนเลี่ยงเป็นอย่างอื่นได้นะคะ เช่น
" เด็กสาวคนนั้นพูดด้วย สีหน้าที่กลัวอย่างสนิทที่เห็นได้อย่างชัดเจน พร้อมกับกอดแม่ของเธอที่อาการสาหัส "
ตรงนี้สามารถแปลงสำนวนเลี่ยงคำว่า ' ที่ ' ได้นะคะ เดี๋ยวเราลองเขียนยกตัวอย่างให้ดู
" เด็กสาวคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตัวสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัดพร้อมโอบกอดมารดาของตนที่อากาารบาดเจ็บสาหัส "
จะเห็นได้เลยว่าใช้คำว่า ' ที่ ' น้อยลงอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ แถมยังเห็นภาพขึ้นด้วยว่าตัวละครเป็นอย่างไรบ้าง
จริงๆ ยังมีจุดอื่นอีกนะคะ อยากให้วิจารณ์เรื่องสำนวนแบบละเอียดทุกจุดบอกได้เลยค่ะ
ยินดีวิจารณ์ให้ค่ะ
ต่อมาคือเรื่อง Show don't tell ค่ะ คือการแสดงให้เห็นเลยมากกว่าบอก
ถ้าทำได้จะทำให้นิยายเราเลเวลอัพขึ้นเลยล่ะค่ะ
ในส่วนที่เรายกตัวอย่างคำว่า ' ที่ ' เราเองก็ใช้วิธี Show don't tell
เหมือนกันคือบอกลักษณะอาการของตัวละครแทนบอกว่ากลัวน่ะค่ะ
อ้อ ตรงที่บรรยายพูดถึงว่าเมริด้าเป็นคนบ้างานเองก็สามารถใช้เทคนิคนี้ได้เหมือนกันนะคะ เมริด้าเป็นคนบ้างานถูกไหมคะ ลักษณะของคนบ้างานเป็นอย่างไรคะ อย่างแรกที่เรานึกถึงเลยคือเป็นคนตรงต่อเวลา ทำงานรอบคอบ และค่อนข้างจุกจิกพอสมควรค่ะ
ซึ่งเตงได้บรรยายในส่วนตรงต่อเวลาไปแล้ว ต่อไปเรื่องทำงานรอบคอบค่ะ เมริด้าอาจจะตรวจสอบศพของเหล่าซากศพปีศาจอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วค่อยขนย้ายศพอย่างมัดระมัดระวัง เท่านี้ก็สามารถบ่งบอกถึงศักยภาพในการทำงานของเธอได้แล้วค่ะว่าเป็นคนทำงานดี ลูกค้าปลาบปลื้มกันอย่างแน่นอน
ส่วนที่เหลือเป็นเรื่องสำนวนการบรรยายค่ะ อันนี้เราขอไม่วิจารณ์นะคะเพราะมันเป็นเรื่องจริตของแต่ละคนค่ะ สำนวนของเตงค่อนข้างกระชับถือว่าเป็นเรื่องดี บางคนบรรยายฟุ้งเฟ้ออ่านไม่รู้เรื่องก็มีค่ะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าใช้เทคนิค show don't tell อีกสักนิดนึง จะเป็นอะไรที่ดีมากๆ เลยล่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณคับ
ยินดีค่า อยากให้เจาะลึกส่วนไหนเป็นพิเศษบอกได้นะคะ
รับแนววายไหมคะ อยากรบกวนให้ช่วยวิจารณ์ให้หน่อยค่ะ
รักของผมไม่ส้มหวาน
https://writer.dek-d.com/kkyochan/writer/view.php?id=2026308
ขอบคุณนะคะ
รับค่า เดี๋ยวมาวิจารณ์ให้นะคะ
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ
ปิดรับแล้วนะคะ เม้นท์หลังจากปิดรับคือเราไม่วิจารณ์ให้นะคะ
เราไม่เรียงตามคอมเม้นท์นะคะ เรื่องไหนตอนสั้นกว่าเราอ่านอันนั้นก่อนเพื่อความรวดเร็วค่ะ
เกาะ..
ขอฝากด้วยนะครับ
ชื่อเรื่อง ไม่มีทางที่ดาวโรงเรียนคนนั้นจะรักคนอย่างผมหรอก
https://writer.dek-d.com/firstmaxmin007/writer/view.php?id=2057306
ขอบคุณครับ ^^
มาวิจารณ์ให้แล้วค่า
เราพอเคยอ่านไลท์โนเวลผ่านตามาบ้างนะคะ ฮา ฟีลลิ่งเหมือนกำลังดูอนิเมะอยู่จริงๆ ค่ะ
เรื่องนี้เราอ่านผ่านๆ หลายรอบมาก จนในที่สุดก็เขียนวิจารณ์ได้สักทีค่ะ
เราอ่านไปทั้งหมด 6 ตอนนะคะ ดังนั้นจะวิจารณ์แค่หกตอนเท่านั้นค่ะ
เนื้อหาบางส่วนจากตอนที่หนึ่ง
“ผมได้เข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้มาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว ใช่แล้วครับทุก ๆ วันที่ผมได้อาศัยอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้มันเต็มไปด้วยความน่าเบื่อ เอ๊ะ! หรือเป็นเพราะว่าผมเองที่ไม่ยอมหาเพื่อน? ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามผมว่าช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้านผมที่สุดก็เลยเข้าเรียนที่นี่ซะ ฮ่า ๆ ”
ทำไมเราถึงโควตประโยคนี้เอาไว้ ลองสังเกตดูง่ายๆ นะคะ คุณใช้คำว่า ‘ที่’ เยอะมากเลยค่ะ บางประโยคสามารถตัดทิ้งได้เลยด้วยซ้ำ ถ้าเกิดตัดทิ้งแล้วยังคงความหมายเดิมเอาไว้ได้เราว่าตัดไปเลยดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะลองตัดทิ้งบางจุดให้ดูดังนี้นะคะ
“ผมได้เข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้มาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว ใช่แล้วครับทุกๆ วันมันเต็มไปด้วยความน่าเบื่อ เอ๊ะ! หรือเป็นเพราะผมไม่ยอมหาเพื่อน? ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามผมว่าช่างมันเถอะ เนื่องจากโรงเรียนสาธิตคาเนชั่นอยู่ใกล้บ้าน ผมจึงเลือกเข้าเรียนที่นี่ซะ ฮ่าๆ ” ประมาณนี้เนอะ ยังมีหลายจุดที่ใช้คำซ้ำแล้วสามารถหาคำแทนได้ ลองเช็กดูนะคะ
ต่อมาเรื่องนิสัยใจคอตัวละครค่ะ เกริ่นไว้ว่าปลาทูเป็นคนเงียบขรึมสินะคะ แต่เท่าที่เราอ่าน
มาหกกว่าตอนเนี่ย เรายังหาความเงียบขรึมจากปลาทูไม่ได้เลยค่ะ เท่าที่อ่านปลาทูเหมือนเป็นพวกไม่เอาไหน ดูโลเล ตัดสินใจไม่ได้เด็ดขาด เป็นตัวละครที่ซื่อบื้อแต่ดันมีสกิลพระเอกที่เจ้าเสน่ห์สาวๆ ต่างพากันหวั่นไหว เรารู้สึกว่าเป็นตัวละครที่เฉยๆ ราบเรียบมาก เรายังหาจุดเสน่ห์ข้อดีของปลาทูไม่ได้เลยค่ะ(หรือเป็นเพราะว่าเราอ่านไม่ดีหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่แน่ใจ) ตัวละครปลาทูถ้าให้เทียบระหว่างขาวเทาดำ เรารู้สึกว่าเป็นตัวละครที่ค่อนไปทางดำค่ะ ไม่ได้หมายถึงว่ามันว่าดาร์กนะคะ แต่มันดูขาดมิติไปเพราะดันมีแต่ข้อเสียมากกว่าข้อดีที่หาได้ยากน่ะสิ เราอ่านแล้วไม่ประทับใจตัวเอกเลยค่ะ เลยพาลทำให้สงสัยว่าดาวโรงเรียนทั้งห้าชอบตัวละครนิสัยแบบนี้ไปได้ยังไง อาจจะมีข้อดีที่ดูธรรมดา ความธรรมดาทำให้หลงเสน่ห์ เราว่ามันไม่พอค่ะ ต้องมีอะไรมากกว่านั้น ธรรมดาที่ว่าคือแบบไหนล่ะ? ลองไปหาคำตอบดูนะคะ
แล้วก็เรื่องสาวๆ ที่พากันชอบปลาทู...บางตัวละครมีเหตุผลที่ชอบดีนะ แต่ยังดูเบาบางอยู่มาก สาวๆ เรื่องนี้อ่อนไหวกันง่ายมาก หรือเป็นเพราะอัพสกิลพระเอกมาดีก็ไม่ทราบนะคะฮา
เหมือนเน้นเซอร์วิสมากกว่าความสมเหตุสมผลน่ะค่ะ เราว่าควรหาเหตุผลให้ตัวละครอีกสักนิดหนึ่งจะทำให้เรื่องมีเสน่ห์มากขึ้นเป็นกองเลยล่ะค่ะ
ต่อมาเรื่องการดำเนินเรื่อง ค่อนข้างราบเรียบแต่ก็ไม่ได้ราบเรียบถึงขนาดนั้นไม่มีอะไรเลย
เราไม่มีปัญหาเรื่องการดำเนินเรื่องนะคะ เพราะพอมีอะไรให้อ่านอยู่บ้าง ตัวละครเองก็เกริ่นปมมาอย่างชัดเจนดีค่ะ แต่วิธีการถ่ายทอดอาจจะยังไม่ดีมากนัก จุดนี้เราอธิบายค่อนข้างยากด้วยสิ เราว่าจุดนี้มันขึ้นอยู่กับประสบการณ์น่ะค่ะ ไว้เขียนมากๆ น่าจะรู้ได้ตัวเองนะคะ
จริงครับ ถูกต้องตามที่ผมคาดไว้เลย
ผมก็คิดอยู่ว่าตัวละครเรื่องนี้ต้องมีปัญหาแน่ ๆ สงสัยเป็นเพราะว่าผมตั้งใจเขียนแบบค่อย ๆ ขยายรายละเอียดของตัวละครไปเรื่อย ๆ ครับ เลยทำให้ตัวละครไม่มีความชัดเจนในตอนแรกเลย
ส่วนเรื่องคำซ้ำก็เยอะจริง ๆ ครับ (พอดีตอนเห็นรีวิวของคุณแล้วก็รีบกลับไปดูใหม่ทันที) สงสัยต้องแก้กันแบบล้างบางแล้วล่ะครับ ฮ่า ๆ
ขอบคุณที่แนะนำและรีวิวให้นะครับ ^^
จริงๆ ปกตินิยายตัวละครส่วนใหญ่ก็เขียนเรื่อยๆ แล้วค่อยขยายนะคะ คุณอาจจะเอาจุดเด่นในด้านดีที่แน่ชัดอย่างหนึ่งมา อย่างเช่น ในเรื่องเกริ่นไว้ว่าตัวละครมีความคิดเป็นของตัวเอง แปลว่าเขาต้องมีจุดยืนแน่ชัดอยู่แล้วถูกไหมคะ ก็อาจจะสื่อได้ว่าเป็นคนมั่นคงทางอารมณ์ไม่โอนเอนง่าย แต่กลับมีบางเรื่องที่ฝังใจอยู่เลยทำให้ไม่กล้าเปิดใจกับใครเท่าไหร่ จุดเสน่ห์ของปลาทูอาจจะเป็นผู้รับฟังที่ดีก็ได้นะคะ เพราะดูเป็นคนเงียบๆ เลยทำให้ดูเป็นคนลึกลับน่าค้นหา สาวๆ อาจจะปลาบปลื้มในจุดนี้ ส่วนต่อมาคือจะเขียนอย่างไรให้สื่อว่าตัวละครเราเป็นแบบนี้ ต้องสร้างเหตุการณ์ขึ้นมาค่ะ อย่างเช่นตัวละครเงียบขรึมใช่ไหมคะ เป็นพวกไม่สนใจเรื่องในโรงเรียน ก็อาจจะไม่ออกความเห็นเรื่องทางโรงเรียนสักเท่าไหร่เพราะตัวเองไม่ได้ให้ความสำคัญ(สิ่งที่เราไม่ได้ให้ความสำคัญก็ไม่ค่อยใส่ใจกับมันถูกไหมคะ?) แต่ที่คุณเขียนคือเหมือนกำลังพาลอะไรสักอย่างอยู่ค่ะ ฮา เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ นะคะ(ขออภัยด้วยค่า) แล้วก็ตอนมิกะขอคบแบบหลอกๆ อาจจะให้ปลาทูเล่นตัวสักหน่อย เพื่อให้มิกะพยายามตื๊อมากขึ้นจนสุดท้ายปลาทูยอมใจอ่อน แล้วก็เหตุการณ์ตอนรุ่นพี่เมฆนี่พระเอกอาจจะโชว์พาวเข้าไปปกป้องยังได้เลยค่ะ เพื่อเสริมความประทับใจให้กับมิกะมากขึ้น ตอนนี้เท่าที่อ่านคือพลอยมาแรงมากกกก ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าใครเป็นนางเอกกันแน่ค่ะ ฮาา เลือกเอาแน่ๆ สักคนหนึ่งเถอะค่ะ ส่วนที่เหลือก็เป็นเซอร์วิสสานสัมพันธ์กันไปเราว่าน่าจะเข้าท่านะคะ ไม่งั้นจะกลายเป็นคุณเองนั่นแหละที่เขียนแล้วอาจจะไม่ไหวเองเพราะความสัมพันธ์มันค่อนข้างโยงกันเยอะพอสมควร
คุณสุดยอดจังเลยครับ มองนิยายผมออกหมดเลย ที่คุณพูดมาถูกทั้งหมดเลยครับ
ตอนนี้ผมกำลังแก้ตามคำแนะนำของคุณอยู่ครับ หวังว่าถ้ามีโอกาสอีกครั้งและเปิดรับรีวิวอีก ผมขอเอาฉบับรีไรท์มาให้คุณช่วยวิจารณ์อีกครั้งได้ไหมครับ
แต่ได้เท่านี้ผมก็ดีใจมาก ๆ แล้วครับ ขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งนะครับที่ช่วยชี้แนะ ^^
ยินดีค่า ชมซะเราเขินเองเลยค่ะ ฮาา
เรียงอ่านจากตอนสั้นงั้นของผมคงต้องหลังๆเลย แต่ยังไงรบกวนด้วยครับ
The Last Sanctuary ล่าอนาคต ผ่ากฎโรงเรียนมหาเวท
https://writer.dek-d.com/Nanatus/story/view.php?id=2005338
สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ได้เกิดขึ้นแล้ว(เรานักเขียนใหม่นะ นี่งานแลก ขอคำแนะนำด้วยนะครับ)
งานนี้เป็นแนวสืบสวน : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2062988
มาวิจารณ์ให้แล้วค่า~
เราค่อนข้างชอบแนวสืบสวนเลยค่ะ!
คำว่า 'แรก' เขียนแบบนี้นะคะ ฮาาา
วิจารณ์ตั้งแต่ชื่อเรื่องเลยนะคะ 'สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ได้เกิดขึ้นแล้ว' ชื่อเรื่องดูธรรมดาเกินไปสำหรับแนวสืบสวนค่ะ แนวนี้ต้องอาศัยการตั้งชื่อที่ดึงดูดหน่อยค่ะ(การตั้งชื่อเรื่องจะเกิดขึ้นต่อเมื่อเราวางพล็อตเสร็จเรียบร้อยแล้วเป็นส่วนใหญ่) แล้วก็คำโปรยดูธรรมดามาก แนวสืบสวนมันออกแนวมีคนตายอยู่แล้ว การเขียนคำโปรยแค่ว่ามาเรียนในตอนเช้าแล้วเพื่อนตาย อืม...แล้วยังไงต่อคะ ดูไม่เห็นมีอะไรเลยนี่นา คนตายในแนวสืบสวนมันเป็นเรื่องปกติคลาสสิกนะคะ สามารถให้เราช่วยคิดหรือปรึกษาเรื่องนี้ได้นะคะ ยินดีเลยล่ะค่ะ
วิจารณ์ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่อง
จริงๆ ควรมีเขียนเรื่องย่อเอาไว้นะคะ มิฉะนั้นโอกาสที่คนจะปิดนิยายเราทิ้งมีสูงมากเลยล่ะค่ะ
อย่างน้อยแนะนำว่าเขียนอะไรลงไปสักหน่อยอย่างเช่นเกริ่นอธิบายเรื่องราวว่าเป็นอย่างไรบ้าง อะไรอย่างไร เราว่าน่าจะดีนะคะ
วิจารณ์ตอนที่หนึ่ง
"ใบหน้าของสาวน้อย ใบหน้าของสาวหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว"
"ใบหน้าของสาวน้อยที่เปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว"
หากลองอ่านออกเสียงแบบไหนดูลื่นไหลกว่ากันคะ เราว่าแบบที่สองนะ ไม่ได้จะเข้าข้างตัวเองนะคะ แต่เราลองให้คนอื่นอ่านมาแล้วประโยคที่เตงเขียนมันดูแปลกและขัดกันเองชอบกลค่ะ
แล้วก็อาการหวาดกลัวของสาวน้อยดูเหมือนว่าเตงจะมีปัญหาบรรยายยังไงให้รู้สึกว่าตัวละครนั้นดูหวาดกลัวจริงๆ เราลองมาไล่อาการหวาดกลัวกันค่ะว่ามีอะไรบ้าง เท่าที่เรานึกออกในตอนนี้นะคะ ใจสั่น ตัวสั่น หวาดระแวง ลุกลี้ลุกลน พยายามดิ้นรนเอาตัวรอด กลัวจนร้องไห้ ดวงตาเบิกโพลง เราสามารถใส่อากัปกริยาพวกนี้บรรยายให้เห็นภาพได้นะคะ ขออนุญาตยกตัวอย่างดังนี้
"เรือนร่างของเธอสั่นสะริกพยายามกระเถิบถอยห่างจากชายชุดดำสวมหน้ากากขาว หยดน้ำตาคลอเบ้าไหลรินอาบทั่วใบหน้า น้ำเสียงเล็กแหลมพยายามเปล่งเสียงร้องขอชีวิตจากคนตรงหน้า"
ประมาณนี้ค่ะ เราเองก็ไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็เป็นการ Show don't tell คือบอกอาการหวาดกลัวแทนที่จะบอกตรงๆ ว่ากลัว มันจะทำให้นิยายของเราดูมีเสน่่ห์เพิ่มขึ้นเป็นกองเลยล่ะค่ะ อีกอย่างบรรยายตรงนี้ไม่ค่อยชัดเจนอย่างหนึ่งว่าใครเป็นคนถูกฆ่า น่าจะเสริมลักษณะดวงตาสีผมของคนที่ฆ่าหน่อยก็ดีนะคะ อย่างน้อยมันก็ดูชัดเจนว่าตัวละครนี้ถูกฆ่าจริงๆ
เหตุการณ์ต่อมาคือทุกคนพูดถึงชินะ แต่พอนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาหลังจากแนะนำตัวเสร็จพบว่าทุกคนกลับชินะไปหมดเลย แถมชินะยังสามารถเข้าห้องมาได้โดยทั้งๆ ที่ล็อกอยู่ อย่าลืมหาเหตุผลประกอบในส่วนนี้ด้วยนะคะว่าทำไมทุกคนถึงลืม ทำไมอากิสะ มาเรียถึงเข้าห้องนี้มาได้ และทำไมอากิสะ มาเรียถึงรู้ว่ารูปนี้เป็นรูปเมื่อสิบปีที่แล้ว อย่าลืมหาเหตุผลรองรับด้วยนะคะ ถ้าไม่มี เราจะมองว่ามันไม่เมกเซ้นส์เลยล่ะค่ะ ขอบคุณที่มีตอนสองมารองรับบางจุดให้ดูสมเหตุสมผลนะคะ
ในตอนที่หนึ่งมีเรื่องคำผิดด้วยค่ะ
นะขณะนั้น = ณ ขณะนั้น
รึป่าว = รึเปล่า/หรือเปล่า
หน่ะ = น่ะ
พึงเครียด = (น่าจะ)ถึงเครียด คำนี้เราไม่แน่ใจว่าเตงตั้งใจเขียน พึงเครียดหรือเปล่า
ทำไม่ = ทำไม
คล่าย = คล้าย
พึ่ง = เพิ่ง พึ่งตัวนี้คือพึ่งพาอาศัย น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า แบบนี้ค่ะ
โอกาศ = โอกาส
วิจารณ์ตอนที่สอง(เป็นตอนที่เรางงมาก)
"แต่เหตุการณ์ทุกอย่างก็จบลงเมื่อตำรวจสองคนได้ยินเสียงอะไรบางอย่างอยู่ข้างบนและเห็นนักสืบกำลังอาละวาดพวกเขาเลยทำให้นักสืบสลบไป"
อืม... บรรยายไม่ชัดเจนน่ะค่ะ ตำรวจมาอยู่ที่โรงเรียนได้อย่างไรคะ ใครเป็นคนแจ้งความ แล้วเข้าห้องที่ล็อกอยู่ได้อย่างไรคะ เราว่าควรบรรยายเพิ่มเติมแบบมีที่มาที่ไปหน่อยน่ะค่ะ
แล้วก็ใช้คำว่า 'ที่' เยอะเกินไปหน่อยค่ะ เราสามารถเลี่ยงคำพวกนี้ได้นะคะ ลองหาคลังคำศัพท์นิยายเกี่ยวกับคำเชื่อมดูค่ะ
ต่อมาคือ ทำไมถึงบรรยายตัวเอกต้องไปอยู่ที่เกิดเหตุคะ ตามปกติตำรวจเขาจะไม่ให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องยุ่งเกี่ยวกันเท่าไหร่นะคะ แล้วก็ตรง 'เพื่อนร่วมงาน' หมายความว่าอย่างไรคะ ตัวเอกไม่ได้เป็นนักเรียนเหรอคะ? ไม่เห็นมีบอกเลยว่าตัวเอกเป็นใครตำแหน่งฐานะอะไรยังไง แล้วก็ชิรายูกิเป็นใครอะไรอย่างไรคะ ขัดใจมากตรงแอบเขียนผิดคำว่า 'ไม่คะ' จริงๆ ต้อง 'ไม่ค่ะ' ต่างหาก แล้วก็สงสัยมากเลยค่ะ คนร้ายถูกจับกุมได้อย่างไรคะ ใครเป็นคนร้าย? วิธีการสืบหาความจริงล่ะ? เราว่าวิธีการสืบหาความจริงนี่เป็นเอกลักษณ์ของนิยายสืบสวนเลยนะคะ ซึ่งนิยายคุณขาดจุดนี้ไปเลยทำให้ดูเหมือนนิยายแฟนตาซีที่กลิ่นอายสืบสวนมากกว่า
แนะให้ลองอ่านซื้อหนังสือนิยายสืบสวนอ่านดูนะคะ ช่วยได้เยอะเลยล่ะค่ะ
อีกอย่างหนึ่งเรื่องนี้ออกแนวแฟนตาซีนิดหน่อย ควรมีเขียนแจ้งเอาไว้หน่อยนะคะ
พึ่งกลับมาอัพ หลังจากโดนงานทับซะแบนมาค่ะ
ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1870974
มาวิจารณ์ให้แล้วค่า~
เราอ่านไปทั้งหมด 11 ตอนนะคะ
อาจจะวิจารณ์ได้ไม่หมดทุกตอนเพราะเกรงว่าจะยาวมากค่ะ
หมายเหตุ: เพิ่ง ต้องใช้ตัวนี้นะคะ พึ่งตัวนี้แปลว่าพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันค่ะ
เปิดมาตอนแรกคือคุณวากับกั๊ตได้เสียกันเสียแล้ว เป็นการเปิดเรื่องที่คลาสสิกมาก แต่ถึงกระนั้นก็สามารถดึงคนอ่านได้นะคะ อารมณ์แบบคลาสสิก ใครๆ ก็ชอบทำนองนี้เลย อ้อ คำว่าซาดิสม์เขียนแบบนี้นะคะถ้าเราจำไม่ผิด
เราสงสัยเรื่องคาแรกเตอร์ของคุณกั๊ตค่ะ ในตอนแรกที่อ่านเรารู้สึกว่าเขาดูนุ่มละมุนสุภาพพูดครับลงท้ายแทบจะตลอดเลย แต่พอไปๆ มาๆ กลับกลายเป็นผู้ชายกวนโอ๊ย ซึ่งเราไม่ค่อยแน่ใจจุดนี้เท่าไหร่ว่าคาแรกเตอร์(ขอเขียนแบบนี้แทนแครักเตอร์นะคะ)ของคุณกั๊ตมันไม่ชัดเจนหรือเปล่า แต่พออ่านไปมากลับพบว่าคาแรกเตอร์กวนโอ๊ยดูเหมาะกับนางมากกว่าในตอนแรก เรายังรู้สึกตะหงิดใจกับคาแรกเตอร์ของคุณกั๊ตอยู่แต่ไม่แน่ใจว่าส่วนไหน ถ้านึกออกแล้วเราจะมาเขียนเพิ่มเติมให้นะคะ
การดำเนินเรื่องค่อนข้างดีค่ะ โดยรวมเราไม่มีปัญหานะคะ สามารถอ่านได้เพลินๆ เลย อย่างน้อยตอนปิดท้ายก็สามารถมีอะไรมามัดใจคนอ่านทำให้อยากกดอ่านตอนต่อไปได้ แต่ระวังนิดหนึ่งนะคะ เส้นเรื่องค่อนข้างราบเรียบถึงจะอ่านได้เพลินๆ ก็จริง แต่พอไปมาถ้าต่อจากนี้ยังไม่มีปมเสริมมามัดคนอ่านเอาไว้สำหรับคนอ่านเน้นเนื้อเรื่องอาจจะไม่เอนจอยเท่าไหร่ แต่ถ้าคนอ่านคลายเครียดไหลไปได้เรื่อยๆ (ซึ่งเราเองก็ชอบแนวนี้) เราว่าไม่มีปัญหาเลยล่ะค่ะ เราไม่ได้อ่านทั้งหมดเลยไม่รู้ว่าจะมีปมเสริมเพิ่มเติมไหม แต่แนะนำว่าควรมีไว้นะคะ จะทำให้นิยายเราดูน่าติดตามมากขึ้นเลยล่ะค่ะ
ขอบคุณมากๆ สำหรับคำแนะนำค่าคุณ k u r i k a
ตรงใจมากค่ะ เรารู้สึกว่าเราบรรยายสภาพภายนอกกั๊ต การแต่งตัว
ภาษากายไม่ชัดพอ ถ้าทำได้ดีกว่านี้ ภาพกั๊ตน่าจะชัดกว่านี้ค่ะ
กั๊ตเป็นผู้ชายที่หน้าหวาน สูงโปร่งไม่กล้าม มือไม้ การเดินเหินและการแต่งตัว
อาจจะดูเกย์มากค่ะ ด้วยคบแต่เพื่อน ญ ไม่ค่อยมีเพื่อน ช มาตั้งแต่เด็กๆ
อาจจะโตมากับการโดดยาง ไม่ดีดลูกแก้ว ไม่เตะบอล
แต่จริงๆ ข้างในคือแมนค่ะ แล้วถ้าไม่สนิทใจกันจริงๆ กั๊ตจะไม่ค่อยกวนใส่ใครค่ะ
แต่ถ้าเป็นเพื่อนสนิทหรือกับคุณวาช่วงที่กั๊ตไม่ต้องปิดบังอะไรแล้ว ก็โดนกันฮาๆ ค่ะ
เรื่องนี้ปมของน้องกั๊ตนี่จัดหนักมากค่ะ แต่มีเรื่องอะไรบ้างอาจจะต้องอ่านไปสักพัก
จะเริ่มได้รู้มากขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ
พึ่งเหมือนเราเปิดพจนานุกรมบอกใช้แทนกันได้นะคะ เพิ่งกับพึ่ง ยกเว้น พึ่งพา
เพิ่งรู้เหมือนกันค่ะว่า ใช้พึ่งแบบนี้ได้ด้วย ต้องขออภัยด้วยนะคะ ฮาาา
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากเลยค่า
ขอบคุณมากๆ อีกรอบที่ช่วยแนะนำนะคะ
จะพยายามเขียนคาแรกเตอร์ให้ชัดขึ้นค่ะ
ฝากค่ะ มียังไม่ถึงสิบตอนเลยค่ะ55555
ระบบเพลีย โฮสต์หนีเที่ยวอีกแล้ว : https://writer.dek-d.com/hgnn/writer/view.php?id=1992091
ขออนุญาตปิดรับก่อนนะคะ
แง ไม่ทัน
ง่ะ มาไม่ทัน (*-*)
แวะมาต่อแถวค่ะ
เอางานเก่ามารีไรท์ ลงไว้ 2 ตอนสั้นๆ ค่ะ กำลังหาคนเจิมคอมเม้นท์แรกอยู่พอดี อย่าลืมแวะไปพรมน้ำมนต์ให้บ้างนะคะ
ดอกเบี้ยสิเน่หา by กันต์ระพี
https://my.dek-d.com/forkkkk/writer/view.php?id=2059224
แถมให้ค่า เดี๋ยวมาอ่านนะคะ ขอทำธุระก่อนน้า >__<
ยิ้มกว้างฉีกไปถึงใบหูแลย 555
ขอบคุณค่ะ น่ารักที่สุด//กอดๆๆๆ
กอดมากอดกลับนะคะ แงงงง
อ่านจบแล้วค่ะ เดี๋ยวเริ่มวิจารณ์เลยนะ
วิจารณ์ตอนที่หนึ่ง
เรื่องสำนวนไม่มีปัญหานะคะเพราะมันเป็นจริตของแต่ละคน และเตงเองก็ผ่านการเขียนนิยายมาเยอะอยู่แล้วพอสมควร การเกริ่นเรื่องมาแม้จะราบเรียบ(ซึ่งพอเข้าใจได้เพราะมันไม่ใช่นิยายแบบตื่นเต้นเร้าใจ)แต่ก็พอดึงคนอ่านได้ด้วยความอยากรู้ว่าศิตาจะเอายังไงกับชีวิตต่อ แต่มันมาสะดุดตอนช่วงปิดท้ายเนี่ยแหละ เราว่าช่วงปิดท้ายไม่ค่อยมีอะไรนะคะ ทนายประจำตระกูลแนะนำไปหาเจ้าหนี้ อืม...ตามใบสัญญามันก็ต้องแบบนั้นแหละเนอะ ก็ปกติดีนี่นา ไม่เห็นจะมีอะไรเลย เราว่าเสริมฉากแบบศิตาอาจจะบังเอิญเจอพระเอกทางเข้าออฟฟิศ พระเอกกำลังไม่สบอารมณ์เลยพอฟัดพอเหวี่ยงให้ศิตาไม่พอใจ แล้วตัดจบปิดท้าย น่าจะดูดึงดูดกว่าน่ะค่ะ อันนี้เป็นการเสนอความคิดนะคะ เอาตามความสะดวกเนอะ
วิจารณ์ตอนที่สอง
ราบเรียบมากค่ะ ศิตามาพบกับพระเอกแต่พระเอกกำลังหงุดหงิดอยู่เลยไม่ต้องการให้ใครเข้าพบ แล้วบทสรุปคือศิตาไปหลับในห้องน้ำ เราชอบตรงศิตาไปนอนในห้องน้ำนะ รู้สึกตลกดีค่ะ แบบคนอะไรไปนอนในห้องน้ำเนี่ย อืม...ถามว่ามันดึงคนอ่านได้ไหม ก็พอดึงได้แหละแต่มันไม่สุด เราว่ามันเสริมเติมแต่งได้อีก แบบถ้าต่อยอดจากที่เราคิดคือศิตาได้เจอกับพระเอกแล้วทั้งคู่ก็แบบ "นี่คุณเมื่อตอนนั้นนี่!" แล้วตัดจบจะดูแบบเอาแล้วเว้ย อย่างน้อยต้องมีมวยปากกันบ้างแล้วแหละ จะเป็นยังไงต่อเนี่ย ดูจะดึงคนอ่านได้มากกว่าในความคิดเรานะคะ
เห็นเราวิจารณ์แบบนี้แต่เอาเข้าจริงเราก็ชอบอะไรที่มันราบเรียบเหมือนกันนะคะ
นิยายที่เตงแต่งไม่เอื่อยเฉื่อยเท่านิยายแปลญี่ปุ่นที่เราเคยอ่านหรอกค่ะ
โดยรวมถือว่าค่อนข้างดีนะคะ แม้จะดูราบเรียบแต่เข้าใจว่าเพิ่งต้นเรื่องเอง
จะให้มีอะไรมากมายล่ะ แต่บางเรื่องต้นเรื่องมาเข้มข้นเลยก็มีเหมือนกัน
เขียนตามความสะดวกนั่นแหละค่ะ เอาแบบที่ตัวเองถนัดน่าจะดีกว่าเนอะ
คำแนะนำของเราอันนี้สุดแล้วแต่พิจารณาเลยค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับคำวิจารณ์
จขกท.เข้าใจถูกต้องแล้วค่ะ เรื่องนี้เปิดแบบSoft แล้วไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงจุดพีคค่ะ มีคอเมดี้ให้อมยิ้มนิดๆ เอาไว้แก้เครียดกับเนื้อหาระหว่างทาง จัดว่าเป็นแนวที่ให้คนอ่านพอคาดเดาแนวทางได้ เหมือนที่จขกท.คาดเดาว่านางเอกจะต้องพอเจออะไรนั่นแหละค่ะ
ส่วนเหตุผลที่อ่านแล้วให้อารมณ์ไม่สุด นั่นเป็นเพราะตัวเราเองตัดเนื้องานเอามาลงแค่นั้นค่ะ ซึ่งต้องยอมรับว่ายังตัดตอนเอามาลงได้ไม่ดีนัก คือเป็นคนขี้เหนียวการลงงาน แต่ละตอนที่โพ้สให้อ่านไม่เยอะนั่นเอง555 ส่วนใหญ่ลงประมาณหน้าสองหน้าในแต่ละตอนน่ะค่ะ ทั้งที่ความจริงบทนำนี้มีความยาว 6 หน้า พระ-นางได้เจอกันโดยบังเอิญอย่างที่จขกท.คิดในตอนหน้าค่ะ ที่สำคัญฮีเข้าใจผิด คิดว่านางเป็นขโมย เกือบโดนสอยร่วง เพราะออกมาหาของกินในที่มืด
ชื่นชมจขกท.นะคะ จัดว่าเป็นผู้วิจารณ์ที่วิเคราะห์งานเขียนได้ดีระดับหนึ่งทีเดียว และก็ต้องขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับคอมเม้นท์ที่ทิ้งไว้ให้ในนิยาย ไว้คราวหน้าจขกท.รับวิจารณ์อีก จะโฉบมาทิ้งนิยายให้แวะไปอ่านอีกค่ะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
ฮือออออ ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ ดีใจมากเลยค่ะ
มีกระทู้หน้าแน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้ขอเคลียร์คิวให้หมดก่อนค่า > < ;;
ขอติงหน่อย
รับวิจารณ์ก็ควรเขียนให้ถูกต้องด้วย อัญประกาศไม่ได้เคาะเว้นหน้าเว้นหลัง แต่ใช้เหมือนวงเล็บ คือใช้ “แบบนี้” หรือถ้าเป็นอัญประกาศเดี่ยวก็ใช้ ‘แบบนี้’
ขอบคุณมากค่า พอดีเราชินเวลาเขียนต้นฉบับส่งเขาให้เคาะเว้นน่ะค่ะ
อยากทราบว่าต้นฉบับที่ไหน เพราะรูปแบบการพิมพ์ ไม่ว่าจะหนังสือพิมพ์ นิยาย หรือบทความต่าง ๆ ทั้งภาษาไทยและอังกฤษ ลักษณะการใช้เครื่องหมายวรรคตอน วงเล็บ อัญประกาศเดี่ยว อัญประกาศคู่ คือไม่เคาะเว้นวรรคด้านในที่ติดกับเครื่องหมายเล่านั้น ลองหยิบหนังสือใกล้ตัว หรือ e-book มาเปิดดูก็ได้
ของสนพ.แจ่มใสค่ะ https://jamshop.jamsai.com/writing_test/standard/
แต่ถูกอย่างที่คุณพูดเราดูแล้วไม่มีอันไหนเคาะเว้นค่ะ
https://writer.dek-d.com/babybaby1234/story/view.php?id=1946849
วันเดย์ทาโร่ ครับ (ขอบคุณนะครับ)
ฝากด้วยนะคะ เพิ่งได้ 20 ตอน
แท้จริงเพียงลวงตา : https://www.readawrite.com/a/hZlcke-Illusive-%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B9%89%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%95?r=search_article
ขอบคุณนะคะ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2063220 ฝากครับ ครั้งแรก ถ้ามีคนสนใจก็จะเขียนต่อ ขอคำแนะนำด้วยนะครับ เพื่อไปปรับตอนแรก
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเราเลยค่ะ ขอความกรุณาช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ
https://my.dek-d.com/Mymaricx/writer/view.php?id=2061699
เราพึ่งอัพแบบเต็มไปแค่ 2 ตอน ตอนแรกเหมือนเป็นตัวเปิดมากกว่าค่ะ ตอนที่ 2 ถึงเริ่มเเต่งเต็มๆ
อะเฮือกของเรา เป็นนิยายจีนโบราณ กับฟิคไม่รับเนอะ
ฝากทีนะคะ พึ่งหัดเขียนไม่รู้จะโอเครรึเปล่า ( King&Queen กำราบ...ปราบหัวใจยัยตัวแสบ : https://writer.dek-d.com/parva/writer/view.php?id=2062189 )ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?