ไม่ชอบน้องทำไงดี (ระบาย+ปรึกษา)​

[Soybad]

เรามีน้องชายคนนึงค่ะเราไม่ชอบมันมากตั้งแต่เด็กแล้วตอนที่มันอายุ7-8ขวบเวลาพ่อแม่ไม่อยู่บ้านทิ้งเรากับมันไว้มันจะต่อยเราค่ะ ใช่ค่ะ มันต่อยเราจริงๆตั้งแต่อายุเท่านั้นเราจำความรู้สึกทุกอย่างได้ดีเคยมีครั้งนึงที่เราเพิ่งกินข้าวกับพ่อแม่เสร็จแล้วพ่อแม่ออกไปทำธุระมันก็เข้ามาต่อยเราจนอ้วกแตกเลยคือเราอายุไม่ห่างจากมันมากแต่ก็พอสมควรเลยแล้วเราก็เป็นผู้หญิงตอนที่โดนต่อยแรกๆเราก็ยังเล็กอพอเราฟ้องพ่อแม่เค้าก็จะให้เหตุผลว่าน้องยังเด็กไม่รู้เรื่องหรแกว่าตัวเองทำอะไรลงไปเราก็คิดแบบนั้นยอมให้มันต่อยแบบนั้นแล้วก็ฝืนยิ้มตลอดให้รู้ว่าเอ้อ นี่ไม่เจ็บนะพอมันโตมันก็เลิกต่อยเราแต่กลายเป็นชอบเถียงเราค่ะจะมีช่วงนึงที่มันชอบพูดจาหยาบคายใส่เราบ่อยมาก เราไม่เคยหลุดพูดเลยซักครั้งเราพยายามเป็นตัวอย่างที่ดีให้มันแม่สอนเราตลอดว่าห้ามพูดคำหยาบในบ้านคือบทสนทนาเวลาทะเลาะก็จะเป็นเช่น เรา : พี่ยอมแล้วขอโทษ น​้อง : ไม่กูไม่ยอม ไอ- อะไรแบบนี้ซึ่งมันก็พูดหนักเรื่อยๆอิทธิพลก็มาจากโรงเรียนมันเพื่อนสังคมเด็กป.5-6ของมันจนเราต้องเป็นฝ่ายเงียบแทนเสมอจนวันนึงเราทนไม่ไหวหลุดพูดคำหยาบไปนับจากนั้นเราคือคนชั่วเลยค่ะ แม่ด่าเราว่าเราพูดคำหยาบในบ้านทั้งๆที่น้องมันเคยพูดหนักกว่าเราด้วยซ้ำ เรากลายเป็นคนชั่วช้า ต่ำ เลวทรามเราเลยไม่พูดคำหยาบในบ้านอีกเพราะไม่อยากให้แม่ผิดหวังในตัวเราแต่น้องมันไม่เคยหยุดเมื่อกี้เราก็เพิ่งทะเลาะกับมันค่ะ มันด่าเราพ่นคำหยาบสารพัดใส่เราด่าข้ามหัวเหมือนเราไม่ใช่พี่ทั้งๆที​่เราห่างจากมันตั้งหลายปีและมันไม่เคยมีความเกรงใจใครเลยทุกเช้าเราต้องตื่นมาฟังกีตาร์เพี้ยนๆของมันที่ไม่มีความเกรงใจผู้อื่นเล่นเสียงดังมากมีวันนึงที่เราง่วงมากๆแล้วมีช่างมาซ่อมแอร์ที่ห้องเรา เราเลยต้องลงมานอนข้างล่างพอมันลงมาถึงปึ้บมันก็เล่นกีตาร์เลยค่ะตอนนั้นเราร้องไห้เพราะง่วงมากจริงๆแต่มันก็ไม่ยอมหยุด เราโคตรอยากทุบกีตาร์ตัวนั้นเลยคือเล่นได้ไม่มีใครว่าอยู่แล้วแต่ควรมีมารยาทกันหน่อยเวลาขึ้นรถไปเที่ยวมันก็ชอบเปิดเพลลิสต์เพลงที่จัดได้โคตรห่วยมีแต่เพลงปวดหูดังๆไม่เหมาะกับขับรถสบายๆเลยซักนิดคือเปิดมากสุดสักห้าเพลงนี่ก็เต็มทนแล้วแต่มันเปิดวนๆเกือบยี่สิบรอบแล้ว​คือดังจนรถสะเทือนเพลงก็ซ้ำๆเรายื่นหูฟังให้ก็ไม่เอาคือเตงควรมีมารยาทฟังเพลงในโลกของตัวเองหน่อยมั้ย ทุกวันนี้เราโคตรไม่อยากคุยกับมันเลยแล้วโควิดที่กำลังร้ายแรงคือมันไม่มีความตระหนักควรป้องกันเฝ้าระวังอะไรเลยมันไม่ใส่แมสไม่พอยังกินของคนอื่นไม่ขออนุญาต+ใช้ปากกินคือโคตรสกปรกอะ เราถามมันก็โกหกให้เหตุผลว่าเพราะกลัวโดนเราด่า เห้ยมันไม่ใช่ป่าววะมันเป็​นเรื่องของมารยาทอะแกโกหกเราคือไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราเกลียดมันมากทำยังไงดีคะทุกวันนี้ยังดีหน่อยที่เรามีพี่สาวที่ดีมากๆอยู่ไม่งั้นคือเราน่าจะประสาทกินหนีออกจากบ้านไปแล้ว เราเสียใจมากเราอยากไปเรียนต่อกรุงเทพแต่เราดันสอบไม่ได้เราโคตรเสียใจที่หนีอแกไปจากเสียงกีตาร์เพี้ยนๆกับน้องปากดีแบบนี้ไม่ได้แต่เราก็จะซิ่วต้องซิ่วให้ได้แล้วหนีไปจากทีนี่ เราอยากให้พ่อกับแม่รู้ว่าเราอยากอยู่กับพวกท่านนะแต่แบบเราไม่อยากอยู่กับไอเด็กนี่ มันคือตัวการที่ทำให้เรามั่นใจว่าจะต้องหนีไปอยู่ให้ไกลจากมัน เราไม่ชอบมันค่ะจากที่ไม่แน่ใจตอนนี้แน่ใจแล้ว
(เรื่องดีๆมันก็มีอยู่แหละแต่มันน้อยมากเมื่อเทียบกับเรื่องไม่ดี มันเอามาวัดมาทวงบุญคุณอะไรไม่ได้แล้ว)
คือบางเรื่องฟังดูเบียวฟังดูเล็กแต่มันไม่เล็กจริงๆเมื่อมองจากมุมผู้ถูกกระทำค่ะ

Comments

[namnini2]

ถ้าเราเป็นจขกทลองคุยกับพ่อเเม่ตรงๆไหม บอกไปเลยว่าชอบอะไรไม่สบายใจ ไม่ก็บอกพี่สาวคือบอกให้เขารับฟังเราคิดเเบบนี้นะ เจอเเบบนี้นะ พ่อเเม่กับพี่จัดการให้เราได้หน่อยได้ไหมก็รักน้องใครๆก็รักน้อง เเต่การกระทำมันหนักจริงๆ เเล้วหลายปีด้วยใช่ไหม ให้เขารับฟัง ส่วนตัวเราเป็นคนไม่มีพี่น้อง เเต่ว่าอยู่กับเด็กผช.บ่อยมากๆ เพราะญาติมีเเต่ลูกพี่ลูกน้องผช. เราถูกกับล฿กพี่ลูกน้องทุกคน เเต่มีคนนึงที่ไม่ชอบตั้งเเต่เด็กเป็นผช. เพราะว่านางชอบเเบบบอกว่า เราใช้เงินป้า ทั้งที่ป้านางก็ป้าเราเหมือนกัน ชอบเเกล้งเเรงๆ มาอ้วกใส่บ้าง มานั่งทับเเผลเรา บางทีก็เเสดงสีหน้สอาการออกมา พูดให้เราไม่สบายใจ เเล้วป้ากับอาก็รู้เลยคุยกับนาง เเต่มีครั้งหนึ่งนางเล่นเเรงมากๆในบ้านของเล่นจนเราเจ็บนางเลยมาถามว่าเจ็บไหมพี่ขอโทษเราก็เอาเเต่ร้องไห้ นางก็เริ่มให้เราเล่นของนางให้เราได้นั่งเป็นหงส์นางเลยเสียสละให้เล่นเเต่เราก็อึดอัด จากนั้นเวลาป้าชวนไปไหนมาไหน เราเลยไม่ไปอีกเลย จนห่างกันมาประมาณ4-5ปีได้ จากเด็กๆเจอกันบ่อยอยู่ด้วยกันบ่อยมากๆ เเล้วก็ไม่ได้คุยกันเลย ไม่ได้เจอกันเท่าไหร่ เรากลายเป็นคนนิ่งๆ เย็นชา ไม่สนใจอะไร เรีาเปลี่ยนไปตั้งเเต่โดนคนเเกล้งมากๆ กลายเป็นคนเล่นเเรงกลับ ไม่ยอมคน เราสู้ทำมาทำกลับทำไมต้องยอม ตอนนี้เรากับนางกลับมาคุยกันเเล้วเเต่ว่ามันก็ยังบอกไม่ถูก เรานิ่งๆเเต่เราก็เเบ่งของให้นางนะวันนั้นนางชอบกินกุ้งเราเลยหยิบให้พยายามทำให้เเบบเหมือนเดิม เเต่ต่างคนต่างโตเเล้ว มันก็ยากหน่อย ถามว่าเรารักไหม รักนะ เเต่เเค่เรายังเคืองๆเรื่องเก่าๆ เเต่นางก็ไม่ได้เเย่จนเเบบไม่สนอะไรเลย ยังมาขอโทษอยู่ จขกทลองสู้กลับ ไปเลยนะ

[1234one]

ฉันรู้สึกว่ามีน้องคนเล็กเเล้วเกลียดมัน​ เพราะมันเกเรไม่ฟัง​ ไม่ยอมเรียน​ ตีก้เเล้ว​ว่าก้เเล้วเเต่มันไม่ฟังอะไรเลยเเถมยังก้าวร้าวอีกด้วยถึงเกลี้ยดคนเเบบนี้ที่สุดเเละฉันก็มาเจอกับตัวเอง​ ฉันพยายามทำทุกทาง​ สอนมันให้ไปในทางที่ดีขึ้นเเต่ฉันเหนื่อยมาก​ พูดดีก็เเล้ว ฉันควรทำอย่างไร​ ที่ฉันเป็นกังวล​เครียด​ ก็เพราะฉันสงสานพ่อกับเเม่ที่ต้องมาเครียดเพราะมัน​ เเค่เรื่องเงินหาส่งฉันเรียนเเละค่าใช้จ่ายภายในบ้านเขาทั้งสองก็เหนื่อยพอเเรงเเล้ว​ ฉันพยายามจะเเบ่งเบาภาระทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำได้​ เพื่อสิ่งเดียวคือ​ ให้พ่อเเม่เหนืิ่อยน้อยที่สุด​เเละมีความสุข​ เเต่พอน้องสุดท้องคนนี้ยิ่งโจยิ่งสร้างความร้าวฉานภายในใจของฉันเเละพ่อเเม่มาก​ ยอมรับเลยตอนเเรกฉะนรักมันมากเพราะมันเป็นน้องมันน่ารัก​ มีอะไรก็อยากจะซื้อให้​ มีอะไรดีดีก็นึกถึงตลอดอยากให้ได้ของดีดีไว้ใช้​ เเต่ดูเหมือนว่ายิ่งทำดีเท่าไหร่​ ผลออกมาคือทำให้มันนิสัยเสียมากเท่านั้น​ ฉันไม่เคยรู้สึกว่าอยากจะปล่อยเเบบไม่สนใจหรืออาจเข้าขั้นไกล้คำว่าเกลียดก้เป็นไปได้เลยนะ​ ฉันพยายามรับภาระเรื่องของมันทั้งทุกอย่างเเต่ฉันรับไม่ไหว​ ฉันเบื่อที่จะพูดเหนื่อยจริงๆ​ เรียนออนไลน์ก็ไม่เรียน​ ต้องบังคับทุกๆๆวินาที​ มันเหนื่อยจริงๆๆนะเเละยิ่งไปกว่านั้นพ่อเเม่เรานี่เเหละเราเครียดเพราะเขาจะทุกข์​ เเต่ฉันไม่รุ้จะทำอย่างไรกะน้องเลย​ เป็นไปได้ไม่อยากยุ่งเกี่ยวหรือมีมันในชีวิตอีกเลย​ ฉันควรทำอย่างไร