Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นบ้าอะไรนักหนาเราเป็นโรคอะไรรึป่าวอ่ะเป็นโรคจิตรึป่าวคะ

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
เราเป็นคนขี้เหงาค่ะมากด้วยไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียวอยู่คนเดียวทีไรเป็นเศร้าตลอดความเศร้ามาจากไหนไม่รู้เยอะแยะค่ะละคือชอบหลุดพูดคนเดียวบ่อยมากคิดไรอยู่ก็พูดออกมาแต่มันรู้สึกดีมากนะคะชอบโดนพ่อแม่พี่น้องดุบ่อยๆหาว่าเราเป็นบ้าเป็นโรคจิตกลายเป็นคนไม่กล้าพูดขึ้นมาทันทีมีปัญหาไรก็ไม่กล้าเล่าอะไรให้ใครฟังจะเก็บมาคิดคนเดียวบ่อยๆแค่คำพูดเล็กๆน้อยๆเราก็เก็บมาคิดละชอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆรู้สึกไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตเลยค่ะตื่นมาเราถามตัวเองนะว่าตื่นมาทำไมวะหลับนานๆเลยไม่ได้หรอ เราเป็นโรคอะไรหรอต้องพบจิตแพทย์ไหมคะ

แสดงความคิดเห็น

>

3 ความคิดเห็น

เมโลดี้สีฟ้าใส 11 มิ.ย. 63 เวลา 00:38 น. 1

ถ้าคิดว่ามันเป็นปัญหาอยากไปพบหมอ ก็ไปได้นะคะ อาการมีส่วนคล้ายซึมเศร้า แต่ยังต้องดูปัจจัยแวดล้อมอื่นๆอีกด้วย ไปให้หมอวินิจฉัยดูน่าจะเป็นทาวออกที่น่าเชื่อถือที่สุดอ่ะ อาการพูดคนเดียวเราก็เป็นนะ เวลาคิดอะไรจะต้องพูดมันออกมา เหมือนคุยกะตัวเองอ่ะ เราคิดว่าตราบใดที่มันไม่ได้เป็นปัญหา ไม่ยืนพูดกับเทวดา ไม่ทำใครเดือดร้อน ไม่กระทบชีวิตประจำวัน ก็ไม่น่าจะเป็นอะไร ส่วนอาการเศร้านี้ไปให้หมอเช็คสักหน่อยก็ดี

0
TOKU~ 11 มิ.ย. 63 เวลา 18:13 น. 2

โรคที่เป็นก็น่าจะเป็นโรคซึมเศร้าเเหละไปหาหมอก็ดีนะ แต่ในฐานะที่ตัวเราก็เป็นเเต่เราก็ไม่ยอมไปหาหมอเพราะงั้นก็จะไม่พยายามบังคับอะไรเธอ แต่แนะนำว่ายังไงก็ควรหาที่ปลดปล่อยฮะ การพูดคนเดียวไม่ได้ผิด ถ้าคนรอบข้างมองว่ามันเเปลกเเล้วเขาว่าจนเรารู้สึกไม่สบายใจก็พยายามคุยคนเดียวในใจฮะ การพูดคนเดียวช่วยเรื่องความเศร้าได้พอสมควรเลยเเต่ถ้ายังไม่สบายใจก็หาเพื่อนคุยหรือระบายได้เลยนะฮะ เชื่อเราเถอะว่ามันดีกว่าการที่จะอยู่คนเดียว อ๋อ ถ้าไม่มีคนระบายทางนี้รับระบายปัญหานะฮะ ถ้าอยากคุยระบายอะไรทักมาได้เด้อ อืมมม ช่องทางดิสคอร์ดเเล้วกัน ดิสเรา: เพราะฉันมาเเล้วยังไงละ!#2829

0
แม่มดมะหมา 12 มิ.ย. 63 เวลา 23:37 น. 3

ไม่สบายใจหรือคิดว่าไม่ไหวจริงๆก็ลองไปหาหมอดูนะ เราก็เคยเป็นคล้ายกันคือคุยกับตัวเองบ้างนิดๆหน่อยๆขี้เหงาแบบเเล้วเเต่อารมณ์ เคยร้องไห้ด้วยเรื่องไร้สาระหลายๆเรื่องเคยคิดถึงขั่นว่าถ้าเราตายจะมีใครใส่ใจด้วยหรอ ไม่รู้ต้องเรียกว่าผ่านมาเยอะจนคิดจะเปลี่ยนเองเพราะไม่โอเคหรือเพราะโชคช่วยเราใช้วิธีหาอะไรทำเรื่อยๆ เเล้วก็คอยปลอบตัวเองเเต่ก็ต้องยอมรับว่าด้วยความที่เราเครียดเเละไม่ยอมบอกเรื่องอะไรกับใครเลยคือแบบมันเยอะเกินกว่าที่เราจะรับเองไหวอะก็มีร้องไห้บ้างเป็นเรื่องธรรมดาแต่คือไม่ได้้บ่อยนะ แต่ใบางเรื่องถ้าเป็นไปได้ลองเเชร์กับเพื่อน ที่บ้าน หรือกับใครก็ได้ที่เราว่าเออคนนี้เเหละเราโอเคที่จะบอกหรืออยากได้คำปรึกษาจากเค้า เเต่เหตุผลหลักคือน่าจะเครียดเกินไปนะเราว่า ลองค่อยๆคิดใจเย็ๆคิดทีละเรื่องค่อยๆเเก้เหมือนเเก้ปมชื่อถ้าเเก้ด้วยความเร็วจะยิ้งยุ่งเเต่ถ้าแก้อย่างมีสติจะค่อยๆหลุดทีละปมอย่างช้าๆลองดูนะ ไม่ว่าจะยังไงเดี่ยวมันก็จะผ่านไปสู้ๆนะhttps://www0.dek-d.com/assets/article/images/sticker/jj-big-13.png



0