Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เคยโดนบูลลี่จนเริ่มรู้สึกแย่มากๆ สับสนกับตัวเองมากค่ะ

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ วันนี้แค่อยากระบายความรู้สึกเฉยๆขอเข้าเรื่องเลยนะคะ คือแต่ก่อนเราเป็นค่อนข้างจะเป็นเด็กเก็บตัว ไม่ค่อยพูด ตอนอนุบาลเคยมีเพื่อนคนนึง(ซึ่งหายากมากๆ) แต่เค้าชอบตบหัวเราค่ะ เราเองก็ไม่เคยตอบกลับนะคะ เพราะรู้สึกว่าบาป แต่ตัวเองก็ไม่ได้ห้ามเค้าเหมือนกัน แล้วก็มีครั้งนึงครูเคยพาเด็กทั้งห้องไปดูการ์ตูนอีกห้องหนึ่ง ยกเว้นเราค่ะ เค้าให้เราอ่านหนังสืออยู่ในห้องคนเดียว ทั้งๆที่เราอ่านได้ตั้งแต่อนุบาลหนึ่งแล้ว ปัจจุบันยังไม่เข้าใจเหตุผลเลยค่ะ

ช่วงประถม ช่วงนี้คือแย่จริงๆตรงที่เพื่อนเก่า(ที่ตบหัว)ออกไปแล้ว เราได้เพื่อนใหม่ แต่เพื่อนใหม่เนี่ย ขโมยเงินเราทุกวันเลย เราชอบใส่ไว้ใต้โต๊ะ หายตลอดจริงๆ จนมาจับได้กับตาตัวเอง เลยเลิกคบไป สรุปตอนนั้นไม่เหลือเพื่อนเลยค่ะ บวกกับครูก็ให้นร.นั่งจับกลุ่มเรียนขึ้นมาซะงั้น เราเลยนั่งกับกลุ่มผู้ชายทั้งหมดเลย จำได้ว่าเราทำอะไรก็โดนฟ้องไปหมด ใช้ขอบสมุดตีเส้นก็โดน โดนเอาอุปกรณ์แปรงฟังไปทิ้งถังขยะบ้างล่ะ เราต้องเก็บขึ้นมา บางวันถ้าอยากมห้เรียนแบบสงบๆก็ต้องชวนพวกเค้าคุย เพื่อให้ผ่านไปแต่ละวันๆ จะยอกส่าเราสังเกตุทุกอย่างเลยค่ะว่าคนมีเพื่อนเขาทำอะไรกัน สงสัยไปหมด จนมาตอนป.3 ก็ได้เพื่อนอีก แต่เพื่อนก็ชอบว่าคนนู้นคนนี้ให้ฟัง มันลบไปหมดจริงๆ ครูก็จ้องเรา เคยโดนไล่ออกไปนั่งหน้าห้องคนเดียวด้วยซ้ำ ไม่มีอะไรที่เราเข้าใจสักอย่าง เราปรับตัวไปเรื่อยๆจนพักหลังๆเรียนเก่งขึ้นมา เพื่อนก็เริ่มสนใจมากขึ้น แต่พูดถึงความสัมพันธ์ดีๆ เป็นศูนย์เลยค่ะ เรียนให้จบๆไป

พอมาช่วงม.1 ช่วงนี้หนักมากๆ อุตส่าห์อ่านหนังสือหนักๆให้สอบเข้าที่นี่ได้ พอเข้าก็โดนบูลลี่เลยค่ะ เริ่มรู้สึกว่ามีแก๊งใหญ่ๆในห้องมองไม่ดี จนมารู้ว่าเขาไม่ชอบก็ตอนเค้าโพสด่าแล้วแท็กเรา ตกใจมากค่ะ โดนแซะทุกวัน แต่เรามีเพื่อนอยู่ 4 คน สรุปมีวันนึงมีเฟซปลอมเราสร้างขึ้นมาทักไปจีบพี่ม.3 แล้วเพื่อนเราก็รู้เห็นด้วย ของหายด้วย เล่าไม่ถูกเลย มันเยอะจนอยากจะกอดใครสักคน เค้าบอกว่าเราเฟค แ-ด เราไม่เคยว่าอะไรเค้ากลับเลย เพราะเราฟังค่ะ ใสมากจนอยากกลับไปปลุกตัวเอง โดดเรียนครั้งแรกเพราะไท่ไหวแล้วก็มี ตอนนั้นเราอาจจะเฟคก็ได้นะคะ แปลกหรอ เราปรับตัวเองมามากแล้วหนิ เราจะรู้จักตัวตนจริงๆได้ยังไง ตอนนี้เราสายฉอดเลยค่ะ ไม่ยอมคน55555 แต่คนรอบตัวก็ได้กลิ่นนะคะ แบบใครมาว่าอะไรก็ตอบไปตรงๆเลย พวกเค้าก็ไม่ค่อยโอเคหรอกค่ะ แต่ทุกๆครั้งมันก็อดคิดไม่ได้ เราปรึกษาปัญหากับใครก็ไม่มีใครสนใจ เราแบบ เราน่าสงสารไม่พอหรอ ตัวเราเองไท่ไหวแล้วนะเว้ย ตอนนี้เราชอบอยู่คนเดียวมากๆ แค่คนอื่นก็พยายามเข้าหากันจนน่ารำคาญ เราไม่ได้นิสัยดีแล้วค่ะ เราอยากได้วัยเด็กของเราคืน ให้ย้อนเวลากลับไปหาเรื่องดีๆ เราคงไม่มีโอกาสย้อน มันไม่มีช่วงไหนที่น่าอยู่เลย มีเรื่องครอบครัวอีก จะบอกว่าเราไม่มีใครเลยก็ได้ค่ะ ไม่มีจริงๆ สักคนก็ไม่มี

ญาติเรา(ฝั่งพ่อ)ก็ไม่ชอบบ้านเรา เพราะแต่ก่อนบ้านเราจนมาก เราเคยไปเล่นกับเด็กๆที่บ้านพ่อ เล่นกันหลายคนเลยค่ะ แล้วมนุษย์ป้าคนนึงก็เรียกเด็กทุกคนไปกินก๋วยเตี๋ยว นางเลี้ยง เรียกทุกคน ยกเว้นเรา เราก็นั่งรอคนอื่นกิน เค้าก็เห็นนะคะ แต่ก็ไม่แคร์เลย พอหลังๆเนี่ย เราไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ พอกลับมาแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวนับญาติกับเราทันที แต่ยังไม่จบค่ะ พี่เราได้เป็นดาวมหาลัยต่อ บูลลี่ค่อเลยค่ะ นางลากเรากับพี่ไปในร้านแล้วลูกค้าว่าใครสวยกว่ากัน เราแบบ บ้าหรอวะ ลูกค้าก็ตอบแบบงงๆว่าสวยคนละแบบ นางก็ยังไม่หุบปากค่ะ พูดขึ้นมาว่า พี่เราสวยกว่านะ เราแบบ .....ชั้นก็สวยกว่าเธอม้ะ!? ชีวิตแบบบบบบกนเาสเาดวสอ ปัญหาคือทุกๆครั้งที่เครียดหรือรู้สึกแย่ เรื่องแบบนี้มันจะเข้ามาในหัวตลอด พยายามลืมแล้วก็ทำไม่ได้ วางแผนอนาคตไว้ดีมาก แต่ไม่เคยเสียดายชีวิตเลยค่ะ เป็นตายเท่ากัน ไม่มีความสุขอยู่แล้ว

แสดงความคิดเห็น

>

3 ความคิดเห็น

Doyoung Ahh 21 มิ.ย. 63 เวลา 21:18 น. 1

ถ้ารู้สึก​เหนื่อย​หรือท้อกับชีวิตก็ร้องไห้ออกมาเลยนะคะหรือไม่ก็กรี๊ด​ให้สุดแรงไปเลยค่ะ (เราเคยทำแล้วมันได้ผล!!)​ ระบายทุกอย่างออกมาให้หมดไปเลยยยย

https://www0.dek-d.com/assets/article/images/sticker/yy-big-11.png

0
นัมจุนทำแอร์พอร์ตหายอีกละ 22 มิ.ย. 63 เวลา 01:29 น. 2

ตอนเด็กๆก็เจอแบบนี้ค่ะไม่เชิงบูลลี่แต่อนุบาล - โดนขโมยเงินแหลก ประถม-ไม่มีใครมายุ่ง มีเพื่อนนะ แต่ยิ่งป.4-6 คือ หาเพื่อนคุยยากมาก ส่วนใหญ่จะโดนสงสารแต่ก็ไม่มีใครมาคุยอยู่ดี พอม.1ก็ไม่มีเพื่อน ตอนแรกมีมาคุยสุดท้ายไปสนิทกันเอง แล้วนี่ป่วยเลยดรอปชั้นอีก พอดรอปชั้นปีต่อมาจึงปรับตัวเอง ชวนคุยมากขึ้น เลือกเพื่อนน้อยลง(เจอบทเรียนอีกจ่ะ) อยากบอกจขกท.ว่า อิจฉาที่คุณได้ไปต่อนอก555(เรายังนั่งเครียดปานอยากตายอยู่เล้ยบ้านก็จนเหมียนเดิมเหอะๆ) พอๆพล่ามมาก


สุดท้ายอยากกอดจขกท.แน่นๆแล้วบอกว่าคุณผ่านมันมาได้แล้วนะ อดีตอาจจะลบความทรงจำเกี่ยวกับมันยาก แต่การทำปัจจุบันให้ดีและคิดถึงอนาคตดีๆอาจจะเป็นส่วนง่ายๆที่ค่อยๆไปลบมันได้นะคะ ถึงเราจะทำไม่ค่อยได้เหมือนกันปัญหาชีวิตเราก็แย่มาก แต่เราก็ยังจะอยากกอดปลอบคุณนะ :) ขอให้เป็นปีที่ดีของคุณนะ

1
Ssswhh 22 มิ.ย. 63 เวลา 18:08 น. 2-1

อยากกอดเธอเหมือนกันนะคะ ยังไงก็บอกตัวเองไว้ว่าอนาคตจะต้องดีกว่านี้ สังคมไม่ดีก็พยายามหนีออกมา สู้ๆนะคะ เธอเก่งมากแล้ว ขอให้หลังจากนี้เป็นเวลาของความสุขของเธอน้า อยากคุยด้วยมากๆเลย

0
Nattagamabah 2 ก.ค. 63 เวลา 21:18 น. 3

ขอเเค่อย่าท้อนานก็พอต้องฮึดสู้ต่อเเม้โชคชะตาไม่เต็มใจก็ตาม ถ้าเราไม่เคยทำอะไรให้ใครเดือดร้อนมันต้องมีเรื่องดีๆเข้ามาบ้างเเหละ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

0