อย่าทิ้งนักอ่านระหว่างทาง : บทเรียนจากการหายไป 8 เดือน...
ตั้งกระทู้ใหม่
เมื่อปลายปีที่แล้ว (ราวพฤศจิกายน) เราเปิดนิยายวายเรื่องแรก "รักพักร้อนของนายยมทูต" ซึ่งล่าสุดเราเปลียนชื่อเป็น "สีหราชยมทูต Grim reaper's vacation"
ผลตอบรับในความคิดเราคือ ค่อนข้างดี ได้ยอดเฟบราว 200 กว่า ๆ สำหรับคนที่เขียนวายครั้งแรก และเคยติดนิยายแนะนำอยู่พักหนึ่งด้วย
แต่เพราะเรามัวแต่ยุ่งเรื่องเรียนเลยไม่ได้มาต่อนิยายเลย จนล่าสุดต้นเดือนนี้ (ก.ค.) เราเอานิยายมาปัดฝุ่นใหม่และลงนิยายต่อเนื่อง อีกรอบ แต่ยอดอ่านมันก็ไม่ได้ขึ้นเท่าไหร่ เข้าใจว่านักอ่านที่เฟบเดิมอาจจะไม่ได้ใช้แอคแล้ว หรือว่าบางคนอาจจะเข็ดที่เราหายไปนานมาก
บางส่วนก็อันเฟบ...อันนี้เข้าใจได้ แต่เกินครึ่งยังคงเก็บนิยายไว้อยู่ แต่ยอดอ่านไม่ได้เยอะมาก และก็ออกจะเป็นนักอ่านหน้าใหม่ที่เข้ามาเฟบด้วย ตอนนี้เราเลยบอกนักอ่านว่า จะลงต่อจนจบแระ เพราะว่าเขียนสต๊อกไว้มากพอควร ลงทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ และบางวันก็ลงสองตอนไปเลย (ถ้าเป็นไปตามที่คิด นิยายน่าจะจบราวเดือนสิงหาคม)
ดังนั้นถ้าน้อง ๆ นักเขียนคนไหนที่ถามว่าทำยังไงให้ยอดเฟบเยอะ ๆ คนอ่านเยอะ มีอย่างเดียวเลยค่า อย่าทิ้งนักอ่านระหว่างทาง (ประสบการณ์ตรง)
ตอนนี้ถือว่าดีนะ เพราะยอดเฟบไม่ลด (ราว 230 คน) และค่อย ๆ กระเตื้องขึ้นบ้าง เดือนนี้อ่านรวม 400-500 วิว ถือว่าไม่เลวสำหรับการกลับมาต่อนิยาย
ดังนั้นอย่าทิ้งกลางทางนะคะ ...ไม่งั้นเสียดายโอกาสสุด ๆ
อันนี้เป็น Link นิยายค่า ถ้าใครสนใจแนวแอคชั่นแฟนตาซีพีเรียดไทย ลองไปจิ้มดูได้ :)
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2012229
คิดถึงบอร์ดนี้จัง
ButlerofLOVE
13 ก.ค. 63 เวลา 14:01 น.
3,074
views
29 ความคิดเห็น
เหมือนกันเลยครับ หายไปซักหกเจ็ดเดือนได้ พอกลับมาเขาก็ไม่ค่อยอ่านต่อแล้ว พยายามอัพต่อเนื่องมาเป็นเดือน แค่คนอ่านแต่ละตอนยังไม่ถึงครึ่งของยอดที่ Fav ไว้เลย อัพทียอด Fav ก็หายที สงสัยไปขึ้นรกหน้าแจ้งเตือนเขา 55
ตอนนี้ก็ได้แต่ทำใจครับ เราทิ้งเขาก่อน ทำตัวเองทั้งนั้น ต้องรีบแต่งให้จบก่อนที่จะหมดกำลังใจ จะได้ไม่ทำผิดซ้ำกับนักอ่านที่ติดตามอยู่
บางทีถ้าเขียนจบแล้ว อาจจะมีคนอ่านเข้ามาเก็บตกอีกรอบก็ได้ (ปลอบใจตัวเอง 55)
ใช่เลยค่า พอกลับมานี่ได้ราวๆ 60-70 จากยอดเดิม 200 กว่า T T ได้แต่อาศัยว่าพยายามแก้ตัวใหม่ด้วยการอัพวีคละ 3 รอบ สู้ๆกันต่อไปคร้า :) #จับมือๆ
ถ้าจบจะมีคนอ่านเพิ่มขึ้นค่ะ เพราะจะรออ่านรวดเดียว เช่นเรา (ฮา)
แง้วววว ...5555 คุณมิรันน่ารักอ่า ^^
เราทิ้งไปหลายปีเลยค่ะ... ไม่นับละกัน เหตุผลก็การเรียนอีก เห้อ แต่อยากแชร์เรื่องของเราบ้าง
แต่เราเลือกเปลี่ยนไอดี ละเริ่มเขียนใหม่ เริ่มสร้างทุกอย่างใหม่หมดเลย (เมื่อก่อนเรามีอีกไอดีหนึ่งไว้เขียน) นิยายถึงจะชื่อคล้ายเดิม ตัวละครเซตเดิม แต่มันแตกต่างกันมาก เลยเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เราไม่ติดต่อนักอ่านเก่า ๆ ไปหรือเคลื่อนไหวในไอดีนั้นเอีก ซึ่งเรื่องเก่าก็มีฐานคนอ่านมากกว่าเรื่องที่เปิดอยู่ปัจจุบันอยู่พอสมควร แต่เราไม่กล้าแบกหน้ากลับไปค่ะ... เราทิ้งพวกเขาไว้นานจนรู้สึกแย่ ดูเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ อัพไปก็คงไม่มีใครอยากจะกลับมาอ่าน...
ปัจจุบันนี้ก็ยังมีข้ออ้างการเรียนเหมือนเดิมแหละค่ะ 5555555 (เรียนหนักทั้งปีทั้งชาติ) แต่พยายามหายไปแค่ไม่กี่วัน รีบกลับมาอัพตามที่สัญญา มันก็ดูเป็นเรื่องที่ดีนะคะ ฐานคนอ่านค่อย ๆ ขยับขึ้นเรื่อย ๆ ได้เจอนักอ่านดี ๆ ที่เราไม่อยากทิ้งพวกเขาไปไหน แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วล่ะค่ะ (เป็น committment ให้เรากลับมาอัพด้วย น้ำตาไหลลล)
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์และข้อคิดดี ๆ นะคะ เราจะจำใส่ใจไว้ให้มั่น และจะไม่เดินซ้ำรอยเดิม
และก็สู้ ๆ นะคะ คุณจขกท คุณกล้าหาญมากที่กลับไป เราดีใจด้วยจริง ๆ
ป.ล. นิยายคุณก็น่าอ่าน ขอให้เฮง ๆ มีคนกดเข้าไปเยอะ ๆ ค่ะ
ขอบคุณนะคะ เราคิดว่านักอ่านยังไม่ถอดใจ ยังไม่ถอนเฟบเรา เราก็ไม่อยากถอดใจกับเรื่องนี้ ยอมรับว่ามีเปลี่ยนการเดินเรื่องใหม่ เข้มข้นกว่าเดิม เปลี่ยนมุมมองบรรยายใหม่ แต่เราคิดว่าแบบนี้โอเคกว่า (คิดเอง 5555)
อย่างน้อยก็บอกนักอ่านว่าเรากลับมานะ รอกันหน่อย 555 แล้วก็ลงยาว ๆ ไปค่ะ นี่ลงมา 8-9 ตอนใหม่แล้ว ^^
เราก็หยุดเขียนไปปีนึงกับนิยายเรื่องนึง ตอนนั้นคนอ่านหลัก 10k พอมาอัพใหม่ เหลือ 1k เพราะติดภารกิจเช่นกัน (ปวดใจ) 555+ (เขียนพีเรียดไทยเหมือนกันเลยค่ะ)
ใช่เลยค่า แบบว่าหายไปนาน นักอ่านจะงอนๆ กันหน่อย เราได้แต่ง้อกันไป ^^
ตามกลับมาไม่ได้ เศร้า 555
น่าจะรออ่านกันรวดเดียวอ่ะค่ะ ถ้าหายไปนาน ๆ ก็จะประมาณนี้แหละ #คนที่หายตัวบ่อย
งื้อออ คุณอลิส เราจะพยายาม ๆ 555
สู้ ๆ ค่ะ
แบบนี้ ต้องพยายามเขียนหน่อยแล้ว มีผู้มีประสบการณ์หลายท่านเลย
จัดไปค่า อย่าให้นักอ่านรอเก้้ออย่างเรา T T
หายไปเดือนเดียว ยอดก็วืดแล้วครับ
ความปวดใจมีจริงค่ะ 555 เราหายไป 8 เดือน เหมือนก่อนนั้นจะมีมากกว่านี้นิดนึง ดีเท่าไหร่ที่เขาไม่ถอนเฟบกันหมดT T #นักอ่านน่ารักมากกก #รักรีดเดอร์มากกก
เรากำลังเขียนอีกเรื่องให้จบค่อยเขียนเรื่องนี้ต่อตอนนี้หายหัวไปแล้ว แต่เซ็ตที่เราเขียนมันเป็นภาคต่อคิดว่าอีกสักเดือนสองเดือนเลยกว่าจะสมบูรณ์กับนิยายเซ็ตนี้ (3 เรื่อง ตอนนี้เขียนเรื่องที่สอง) แล้วเราก็ปล่อยร้างเรื่องเก่าไว้ แถใเปิดนิยายเซ็ตใหม่อีก เราไม่ได้จะทิ้งนะ แต่เรามีสมาธิเขียนได้ทีละเรื่อง ไม่อย่างนั้นเราจะสับสนตัวละครอะ T T
งั้นบอกนักอ่านก่อนดีไหมคะ ว่าเดี๋ยวมี big surprise จะกลับมาพร้อมภาคต่อ :)
เคยหายไปเหมือนกันค่ะ เราหายเขาก็หายแหละนะ แตกต่างอยู่อย่างคือเรากลับมาแต่เขาไม่กลับมา 555555 TUT
อย่าว่าแต่ในมุมนักเขียนเลย เรื่องไหนที่ไม่อัพนานเป็นปี เราเองก็มีถอนเฟ้บ T^T จะให้เค้ารอไปถึงหนายยยย แต่บางเรื่องถ้าชอบก็ยังรออยู่นะ ช่วยกลับมาสักทีเถิดดดด
นั่นสินะ...นักเขียนกับนักอ่านควรถนอมน้ำใจกันเนอะ เราเองก็พลาดที่ลืมบอกกล่าวว่าจะหายไปไหน นี่เรื่องไหนที่เฟบไว้ ไม่เคยถอนเลย...รอพี่กลับมาอยู่ที่ท่าน้ำตลอด 555
ผมเฟบมาหลายปีแล้ว ยังไม่ต่อเลยครับ น่าจะรอจบดอกเตอร์กันค่อยมา 5555555
กำลังเสียดายโอกาสเหมือนกันค่ะ
แต่...
โอ้ย เอาชีวิตไม่รอดแล้วทุกวันนี้
555 ส่วนทางนี้ ไรท์กอดขานักอ่านแน่นมากกกกค่ะ สัญญาว่าจะลงจนจบภายในเดือนสองเดือนนี้แล ^^
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า
ไรท์เตอร์หายไปแปดปี ยิ่งกว่าค่ะ มาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ สู้ๆ
^^ ขอบคุณนะค้า
ของเราก็เป็นประสบการณ์ตรงเลยนะ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่เราแต่งและเป็นแนววายเหมือนกัน ลงครั้งแรกไม่รู้ยอดเท่าไหร่เพราะขึ้นทุกวันแต่ที่เราจะบอกคือว่ามันคงไม่เกี่ยวกับเรื่องอัพช้าอัพเร็วหรอกมั้ง เพราะของเราอัพเร็วสุดสามเดือนตอนช้าสุดก็ครึ่งปีต่อตอนเลยด้วยซ้ำแต่ยอดเฟบก็ถือว่าดีอยู่ยอดคนติดตามเกือบสี่พันแล้ว แถมนิยายเรายังติดท็อปหกสิบของหมวดวายด้วยมั้งคนอ่านเลยเยอะด้วย เราเลยคิดว่าการอัพช้าไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญามันอยู่ที่เราหายแล้วไม่บอกนักอ่านมากกว่านะ
เราหายไปเป็นระยะ ระยะละปี ระยะละหกเดือน...
เรามีความสุขกับงานหลวง งานหนักบ้างแต่ก็สนุก สนุกจนจินตนาการไม่บรรเจิดเหมือนตอนสมัยเรียนมหาลัย
ตอนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์ อะไรมันคิดแบบ logical True false หมด จินตนาการเลยหมดตาม
เคยทิ้งไปเหมือนกันครับ
มาในวันนี้กลับมาเริ่มใหม่พร้อมกับภารกิจสานต่อนิยายที่เคยลงไว้ ให้จบ
(รีไรท์ พร้อมลงใหม่เลย)
ก็ต้องมาเก็บฐานแฟนคลับกันใหม่ ซึ่งยากมาก เสียดายจัง
เราก็เคยทิ้งนักอ่านไปตั้งไอดีใหม่ หายไปจากไอดีนี้ปีกว่าๆเกือบสองปี นักอ่านหายไปเยอะจริง แต่ว่าได้บทเรียนจากไอดีใหม่เสียแล้วว่า นักอ่านจะเยอะหรือน้อยขอแค่มีคนอ่านก็จะลงให้ได้จนจบค่ะ
หายไปเดือนกว่า ยอดเฟบก็ลดลงฮวบๆ พอไปอัพตอนใหม่อีกทีก็มีอันเฟบไปหลายคนเลย ยอดวิวก็หายไป มันทำให้เรารู้สึกผิดหวังกับตัวเองมากๆเลยค่ะ ที่เราไม่มีความรับผิดชอบเพียงพอ แงงงงง
จะไม่ทำอีกแล้วค่าาาา TT
แต่เราอ่ะเป็นนักอ่านที่ถูกทิ้งไว้กลางทางเสมอๆค่ะ ไม่เรียกว่าเสมออ่ะ เรียกว่าทุกเรื่องเลย 555 ยอมรับว่าไม่ใช่สายอ่านนิยาย ส่วนใหญ่สิงอยู่ตามบอร์ดมากกว่า จะกดติดตามนิยายเฉพาะเวลาเจอโปรโมทพลอตโดนใจ ก็ราว ๆ 10 เรื่องได้ ซึ่งตั้งแต่เล่นเว็บเด็กดีมา ทุกเรื่องที่เราตามไรต์เตอร์จะหายไประหว่างทางทุกทีเลย TOT เค้าเสียใจ...เค้าทำอะไรผิดเหรอ หลายคนที่ตอบเม้นสัญญามาว่าจะไม่ทิ้งกันไปแน่ๆ พอไปได้สักพักก็หาย...หาย...ย...ย... จนตอนนี้เราก็เลิกตามนิยายไปในที่สุด เข้าสู่วัยทำงานไม่มีเวลานั่งอ่านอย่างแต่ก่อนแล้ว...ตอนนี้สิงบอร์ดอย่างเดียวแล้วค่ะ
ทำมาแล้วว ตอนนี้กลับมาเขียนใหม่ มึนตึ้บบบเลยจ้า
ทำไมนักเขียนที่เราเฟบไว้ เขาไม่กลับมาบ้างนะ
เรายังรอเขาเสมอ บางเรื่องคือหายไปหลัก 10 ปี บางเรื่องเรากลับไปอ่านทุกปี บางทีก็คอมเมนท์ไว้ ทั้ง ๆ ที่เขาอาจไม่เห็น แงงงงง เศร้า
นักเขียนท่านใดผ่านเห็นคอมเมนท์นี้ อยากบอกว่า กลับมาเถอะค่ะ ยังมีคนบางคนเฝ้ารองานของคุณอยู่เสมอ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?