ประสบการณ์การย้ายโรงเรียน

[S_dream]

สวัสดีค่ะ   เราจะเล่าการย้ายโรงเรียนในเเต่ละจังหวัด    ตั้งเเต่เด็กจนโต   บอกก่อนเลยว่าเราไม่ใช่เด็กมีปํญหานะ   คนส่วนมากชอบคิดว่าเด็กที่ย้ายโรงเรียนบ่อยจะต้องเป็นเด็กที่มีปัญหามาเป็นอันดับเเรก   ตอนนี้เราอายุ   17   ปี  เดือนหน้าก็   18   เเล้ว ตอนนี้เรียนอยู่   ม.6   เราเกิดที่   จ.ชัยภูมิ    โรงเรียนที่เเรกอยู่ จ.ชัยภูมิ   เป็นโรงเรียนวัดในหมู่บ้าน   ตอนนั้นเราเรียนอยู่ชั้นเตรียมอนุบาล  โดนเพื่อนเเกล้งทุกวันเลย ไม่สู้คนสุดๆ บางวันโดนกัดเป็นรอยร้องไห้กลับบ้าน บางวันก็โดนหยิกกลับมาบ้านเเขนเขียว น่าจะได้ไปเรียนไม่กี่วันมั้ง ก็ต้องย้าย   พ่อแม่เรามีอาชีพค้าขาย   พอเราเกิดจนสามารถเข้าโรงเรียนได้ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้น   พ่อก็ต้องหาทำเล   ที่ค้าขายใหม่   เเล้้วก็ได้ย้ายไปอยู่จังหวัดเลย   ซึ่งห่างจากชัยภูมิไม่มากนัก   พ่อซื้อบ้านที่   จ.เลย   เเล้วเราน่าจะเข้าเรียน   อนุบาลหนึ่งที่นั้น   เราก็จำไม่ค่อยได้เหมือนกันมันนานมากเเล้ว   โรงเรียนที่สองของเรา    เป็นโรงเรียนเอกชน อยู่ในตัวเมือง เรียนอนุบาล  1  ได้เทอมเดียว เราไม่ค่อยมีความทรงจำที่นี้เลยน่าจะไม่่มีอะไรพีคๆมั้ง   เหมือนที่เเรกด้วยล่ะมั้ง    พออยู่ได้   1   ปี   ก็ต้องย้ายข้ามฝากมาอยู่ที่  จังหวัดตราด   อำเภอเกาะช้างพ่อเเม่ก็ซื้อที่ สร้างบ้านอยู่ที่เกาะ   โรงเรียนที่สาม   คือ โรงเรียนที่เกาะเนี่ยเเหละ   เป็นโรงเรียนวัด   ปัจจุบันเป็นโรงเรียนรัฐ    เรื่องเพื่อนยังไม่พ้นโดนเเกล้งกลับมาบ้านเช่นเคย เเต่เพื่อนบางคนก็นิสัยดีช่วยไปฟ้องครูให้   เราเรียนที่เกาะตั้งเเต่ อนุบาล  1 เทอม  2  ถึงอนุบาล  2 เเละ 3 ก็ต้องย้ายไปเรียนในตัวเมือง   จ.ตราด  (พ่อให้ย้าย)  โรงเรียนที่สี่เป็นโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนที่ดีมากๆสำหรับเรานะ   ทั้งการเรียนกฎระเบียบต่างๆ  เราเรียนที่นี่ตั้งเเต่   ป.1-ป.3   ก็ต้องย้ายกลับไปที่ชัยภูมิ   ไปเรียนในอำเภอ   โรงเรียนที่ห้าเป็นโรงเรียนเอกชนในอำเภอ เรียนเเค่ป.4 ปีเดียว   เป็นปีที่ไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่   เขากลับมาเยี่ยมเราเเค่ครั้งเดียวอยู่เเค่   3   วันก็กลับเกาะช้าง  พอขึ้น ป.5  เราก็ย้ายกลับมาเรียนที่เกาะช้าง โรงเรียนในเกาะที่เดิมนี้เเหละ (นับเป็นโรงเรียนที่หกมั้ยอะ เเต่นับว่าเป็นการย้ายครั้งที่หกนะ) พอเรียนได้   2  ปี ก็คือ ป.5-6 เราก็อยากย้ายเพราะรู้สึกว่าอยากเปลี่ยนโรงเรียน เป็นโรงเรียนอันดับต้นๆของจังหวัดเพราะชื่อเสียงโรงเรียนนี้ดังมากเรื่องการเรียนการสอนศิษย์เก่าที่โรงเรียนนี้ก็สอบติดมหาลัยอันดับต้นๆของประเทศ เราคิดว่าใครหลายคนก็คงอยากเรียนโรงเรียนอันดับต้นๆของจังหวัดเหมือนกันเราก็เหมือนใครหลายๆคน อยากเรียนเก่งๆ เราเลยเตรียมทุกอย่างเลย จบ ป.6 ไปสอบเข้าโรงเรียนที่อยากเข้าผลสรุปออกมาเราสอบไม่ติด   ถ้าถามว่าเสียใจไหมก็นิดนึง เเต่เจ็บใจมากกว่ารู้สึกว่าพยายามไม่มากพอเอาเเต่เล่นไม่ตั้งใจ เรากลับไปเรียนโรงเรียนที่เคยเรียนตอน ป.1-ป.3  เป็นการย้ายโรงเรียนครั้งที่เจ็ด  กลับมาครั้งนี้เราก็ไม่เจอเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันเลย เรียกว่าไม่ค่อยมีมากกว่า เพราะเพื่อนส่วนมากก็ไปสอบโรงเรียนที่เราสอบไม่ติดนั้นเเหละ (T-T) ก็ต้องทำความรู้จักเพื่ีอนใหม่อยู่เรื่อย ไม่เคยมีเพื่อนเก่าเเบบคนอื่นเลย 555 เจอเพื่อนมาทุกเเบบเลยนะ เเบบที่ดี เเละไม่ดี  เรายังยืนยันคำเดิมว่าที่นี่เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในใจเราเหมือนเดิม พอเรียนที่นี่ ตั้งเเต่ ม.1-3 เราก็อยากเรียนต่อ ม.ปลายเลยไปสอบเข้า โรงเรียนอันดับต้นๆของจังหวัดอีกครั้ง  แต่โรงเรียนนี้ไม่ใช่โรงเรียนที่เราเคยสอบไม่ติดนะ เราฝั่งใจกลับโรงเรียนนั้นมากกลัวสอบไม่ติดอีกครั้งกลัวไม่มีที่เรียนด้วย เราเลยเลือกต่อ ม.ปลาย ที่โรงเรียนใหม่เพราะโรงเรียนเก่าเราไม่มี ม.ปลาย ถ้ามีเราก็อยากเรียนต่อ เเต่ค่าใช้จ่ายก็สูงพอตัว โรงเรียนเอกชนอะนะเป็นเรื่องธรรมดา ปัจจุบันเราสอบติดโรงเรียนนี้ โรงเรียนที่เเปด และกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6  โรงเรียนสุดท้าย ปัจจุบันเรามีเพื่อนสนิทด้วยนะ ที่คบกันมาตั้งเเต่ ม.ต้น คบกันมา 6 ปี บอกเลยว่าทั้งชีวิตไม่เคยคบเพื่อนเกิน 3 ปี เพื่อนสนิทก็เเทบไม่มี เดี๋ยวก็ย้าย ตอนเเรกเคยเเอบร้องไห้เเหละเพราะเราเป็นเด็กใหม่มันก็ยากที่จะเข้าไปสนิทกับเพื่อนเเต่ละกลุ่ม เเต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะทุกครั้งที่ย้ายโรงเรียนก็เป็นเรื่องจำเป็นทั้งนั้น สรุปๆเลยเเล้วกันเราย้ายโรงเรียนมา 8 ครั้ง ปัจจุบันเราเป็นคนที่ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ได้ง่ายๆเลยเเหละ เพราะมีประสบการณ์มากพอสมควร ทุกครั้งที่ย้ายโรงเรียนเราอยากมีเพื่อนเล่นเหมือนเพื่อนคนอื่นบ้าง อยากเล่าเรื่องของเราให้เพื่อนฟังบ้าง ฟังเพื่อนร้องเพลง คุยเรื่องหนังเเต่ละเรื่อง มีเรื่องอะไรบ้าง ก็พยายามไปหาดู ไปฟังเพลงนั้น เพื่อจะได้มาคุยกับเพื่อน สิ่งที่กลัวที่สุดในการย้ายโรงเรียนเราไม่เคยกลัวเรื่องการเรียนเลย เรากลัวไม่มีเพื่อน กลัวไม่มีเพื่อนคุย ไม่มีเพื่อนเล่นด้วย บางทีก็พยายามเรียนเก่งๆ เวลาเพื่อนไม่เข้าใจจะได้มาถามเราหรือคุยกับเรา ถึงจะเป็นเรื่องเรียนก็เถอะเเต่เพื่อนก็มาคุยกับเรา มันยากมากเลยชีวิตในโรงเรียนที่ไม่มีเพื่อนตอนนั้นคิดว่าเเค่เข้ามาถามชื่อเรา เราก็ดีใจเเล้ว เเต่ทุกวัันนี้เราก็มีความสุขไม่กังวลเรื่องเพื่อนเเล้วเเหละเพื่อนที่นี้น่ารัก พร้อมเปิดรับเพื่อน ช่วยกันเเก้ปัญหา ถึงช่วงชีวิตวัยประถมอาจจะมีความทรงจำไม่ค่อยดี อย่างน้อยช่วงชีวิตวัยมัธยมเราก็ได้รู้จักเพื่อนที่ดี

Comments

[bum]

สวัสดีค่ะหนูอยากย้ายโรงเรียนมากๆแต่ว่าไม่ได้ย้ายสักทีเพราะพ่อแม่ไม่อนุญาตค่ะหนูไม่เคยย้ายโรงเรียนสักครั้งเลยในชีวิต เหตผลที่หนูอยากย้ายก็คือโรงเรียนที่หนูอยู่ค่อนข้างโทรมแล้วก็คุณก็เคร่งเกินไปหนูโดนดุเกือบทุกวันค่ะ ทำไมกันทั้งๆที่หนูพยามแล้วแท้แต่ก็เหมือนไม่เห็นคุณค่าเลยค่ะหนูพยามขอร้องพ่อกับแม่ค่ะแต่ก็ไม่ดีขึ้นเหมือนพ่อแม่จะไม่เข้าใจหนูก็คงต้องพยามหนักกว่านี้ หนูไม่อยากใช้ชีวิต หนูเกลียดตัวเองค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะคะพี่ๆ

[S_dream]

อย่าเกลียดตัวเองเลยค่ะ คนอื่นใจร้ายกับเราแล้วเราอย่าใจร้ายกับตัวเองเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเจ้าของเม้นนี้ตอนนี้เป็นไงบ้าง แต่ตอนนี้เจ้าของกระทู้ได้เข้ามหาลัยกำลังจะจบปี 3 และกำลังจะฝึกงานแล้วค่ะ