นิยาย ผมคือพืชกินเเมลงขั้นสุดยอด
ตั้งกระทู้ใหม่
กางเกงในตรานายพราน
5 ธ.ค. 63 เวลา 21:04 น.
356
views
3 ความคิดเห็น
ไอเดีย"น่าจะ"ดีแต่ เริ่มอ่านไม่รู้เรื่อง ตั้งแต่แมลงวันออกมา ก็เลยเดาไม่ถูกว่าคนเขียนต้องการให้อ่านด้วยอารมณ์แบบไหน
สุดท้ายกลายเป็นไม่รู้สึกคอนเน็กกับเรื่องและตัวละคร ช่วงอธิบายปุ๋ยเราไถหน้าจอหนี แล้วก็ถอนหายใจกลับมาพิมพ์คอมเม้นนี่
ขอบคุณมากครับ ผมยังอธิบายน้อยไปสินะ
เอ่อ ผมจอถามอีกนิดครับ ให้ผมเสริมตรงปุ๋ย กับกริยาท่าทางให้ละเอียดขึ้นใช่ไหมครับ?
ตัดเรื่องคนที่บรรยายไม่เป็นทิ้งไปเลยนะ เราจะไม่พูดถึงคนที่บรรยายไม่เป็นเลยไม่เขียนบรรยาย
คุณเขียนหนังสือได้ในระดับหนึ่ง อยู่ในระดับที่ไม่ต้องจับมือเขียนแล้วว่าตรงนี้มากไป ตรงนี้น้อยไป คุณคิดว่าตรงนี้บรรยายพอแล้ว ตรงนี้อยากเล่าข้าพเจ้าจะใส่ลงไปเยอะ ๆ อย่างเช่นเรื่องปุ๋ยที่คุณใส่มา เอาเต็มที่เลยไม่ต้องไปกังวลว่ามันไม่ดี
ดังนั้นตัดปัญหาเรื่องบรรยายมากบรรยายน้อยออกไปเลยนะ เรามาคุยเรื่องการคอนเน็ทกับเรื่องราวและตัวละครดีกว่า
เปิดเรื่องมาคนเขียนต้องแนะนำตัวละคร วิธีการเจาะกลุ่มเป้าหมาย ที่เห็นกันบ่อย ๆ คือคนอ่านเป็นใครตัวละครก็เป็นแบบนั้นเช่น
เขียนวรรณกรรมเยาว์ชน ตัวละครก็ต้องเป็นเด็ก นักเรียนเกรด 7 เด็กประถมปลาย เด็กม.ต้น เพื่อคอนเน็คกับคนอ่าน ถ้าผู้ใหญ่มาอ่านก็มีคอนเน็กแบบเบาบางลงไปตามลำดับ
ใช้ความฝันมาคอนเน็ค เด็กปรกติต้องไปโรงเรียน กลับบ้านก็ไม่ได้ไปไหน มีความฝันอยากท่องเที่ยว ตัวละครจึงต้องออกผจญภัย
ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรทั้งเพศและวัยแต่ทำให้เกิดความสงสารเห็นใจอยากเอาใจช่วยก็คอนเน็ทกันได้
ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรทั้งเพศและวัยแต่ทำสิ่งที่คนอ่านอยากทำก็คอนเน็ทกันได้
ชีวิตโคตรแย่ ต้องตายไปอย่างเดียวดาย ถ้าผมกลับไปตอนมัธยมต้น จะมีวิธีทำให้สาวที่ชอบหันมามองได้แน่นอน
ทันจิโรเด็กขายถ่าน เขาลงเขาไปขายถ่านกลับมาวันรุ่งขึ้นครอบครัวตายหมด เหลือน้อยสาวที่ชื่อถั่วกลายเป็นปิศาจกินคน เขาต้องหาทางทำให้น้องสาวที่น่ารักกลับมาเป็นมนุษย์ให้ได้
พยายามจัดพลอตให้มันเรียงงายแต่ฟังดูน่าเอาใจช่วย
ถ้าเคลียโจทย์ตัวละครผ่านแล้วก็มาดูที่เนื้อเรื่อง ง่าย ๆ (แต่ทำยาก) แค่คนอ่านอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับปมเรื่อง ก็ถือว่าคอนเน็คกับเรื่องแล้ว
กลับไป ม.ต้น จริง ๆ แล้ว กลายเป็นเด็กเก่งเทพสาว ๆ เริ่มหันมามอง แต่ไปสารภาพรักกับสาวกลับโดนปฏิเสธ คนอ่านตั้งคำถามแล้ว ไม่เห็นเหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า แล้วจะไปยังไงต่อ
นี่ก็คือคอนเน็คกับเนื้อเรื่องแล้ว
มาดูที่ต้นไม้กินแมลงบ้าง แนะนำว่าตัวเอกอายุ 25 แล้วโดนรถชนตาย มาเกิดใหม่อีกทีกลายเป็นต้นกาบหอยเเครง(แล้วไงข้องใจเหรอครับ!?) เราไม่มีอะไรคอนเน็คกับตัวพระเอกชาติก่อนเลยนะ แถมมันไม่ทิ้งปมอะไรด้วยทำไมเอาร่างกายวัดกับรถบรรทุก เอาว่าโดนรถชนตายมาเกิดเลย ไม่มีตรงไหนของเรื่องที่ใช้ความเป็นหนุ่มอายุ 25 มาเป็นต้นกาบหอยแครงด้วย นิสัยเองก็ไม่ชัดเจน ตรงลงช่วงแนะนำตัวละครเรา(คนอ่าน)ได้ข้อมูลอะไรที่เป็นประโยชน์กับเส้นเรื่องบ้าง
กาบหอยแครงกำลังขาดน้ำตาย อือผมควรรู้สึกอย่างไร
กาบหอยแครงโดนแมลงวันบูลี่ ฉันต้องเอาใจช่วยสิ่งนี้หรือเปล่า
กาบหอยแครงเจอออลไมท์ ทำไมเล่นท่ายากจัง
เจออธิบายเรื่องปุ๋ย ฉันไม่ได้ต้องการสิ่งนี้
โดยสรุปเรา(คุณคนเขียนกับผมคนอ่าน)น่าจะคุยกันคนละภาษากัน เลยสื่อสารกันไม่เข้าใจ
อยากแนะนำให้เขียนอะไรง่าย ๆ ไม่เล่นท่ายาก แต่มันทำให้คุณเสียจุดยืนที่ค่อนข้างแปลกประหลาด ก็อาจจะไม่ดี
ดังนั้นพยายามต่อไป ขอให้เจอคนที่ใช่ ถ้าเขาจะรัก (ยืนเฉยๆเขาก็รัก)
อย่างชอบ ขอบคุณมากๆครับที่สละเวลามาเขียนอะไรที่มีประโยชน์มากๆ ผมรู้สึกเห็นเเจ้งเพิ่มขึ้นเยอะ คิดว่าตอนเย็นนี้จะเเก้ครับ ข้าน้อยขอฝากตัวเป็นลูกศิษได้รึไม่?
ภาษาสวยดีนะ แค่มึนเวลาใส่ข้อมูลเกี่ยวกับอัญมณีเล็กน้อย
ขอบคุณมากครับ จะเเก้ไขครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?