กลัวปลามากค่ะ ทำไงดีคะ 2

[MiChi-YuMe]

สวัสดีค่ะ เราเคยเขียนกระทู้เรื่องนี้มาก่อนค่ะ 55555555 แปะวาร์ปค่ะ https://pantip.com/topic/37068789 ถ้ากดลิ้งนี้ไม่ได้ก็พิมพ์หาตามชื่อกระทู้นี้ได้เลยค่ะ กระทู้นั้นอยูใน Pantip นะคะ กระทู้นั้นเราเขียนเรื่องประสบการณ์อันน่าสยดสยองของเรากับปลาเอาไว้ค่ะ 5555555 แล้วเราก็ถามเรื่องวิธีแก้ค่ะ ถามว่าได้เอาไปใช้แก้ไหม ไม่ค่ะ ไม่เลย อะแหะ เรามันคนปอดแหก ใจเสาะ ไม่กล้าหนามยอก เอาหนามบ่งค่ะ ถึงมันจะเป็นวิธีรักษาจริงๆ ก็เถอะ 55555 ขอโทษนะคะ จขคหทั้งหลายในกระทู้นั้น ที่เราเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาก็เพราะว่า เราอยากมาแชร์ประสบการณ์เพิ่มเติมแล้วก็อยากจะพูดถึงเรื่องอาการตอนนี้ค่ะ อ้ออ แล้วก็เรื่องสาเหตุที่เรากลัวด้วยค่ะ กระทู้ก่อนไม่ได้เขียนเอาไว้55555

เริ่มจากเรื่องสาเหตุกันก่อนดีกว่าค่ะ ตอนเด็กๆเราชอบปลามากค่ะ แบบมากๆๆๆๆ ตอนนั้นดูแอเรียล อยากมีเพื่อนปลาน่ารักๆ สดใส เราขอพ่อแม่เลี้ยงปลาค่ะ ตอนแรกท่านก็ไม่ให้ค่ะ บอกว่าเรายังเด็กเกินไป ก็เด็กเกินจริงๆนั่นแหละค่ะ ประมาณอนุบาล2 ท่านบอกว่าเราต้องมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ค่ะ แต่เราก็ยืนยันว่าเรามีความรับผิดชอบ และตื้อหนักมากค่ะ ตื้อทุกวัน สามเวลาหลังอาหารค่ะ5555 จนในที่สุดก็ได้มาค่ะ คือจริงๆ ที่บ้านก็เลี้ยงอยู่แล้วค่ะ แต่เป็นอ่างหน้าบ้าน เราอยากเลี้ยงในโหลแก้วตั้งไว้ที่โต๊ะค่ะ ปลาที่เลี้ยงก็ประเภทที่กลัวในปัจจุบันเลยค่ะ พวกหางนกยูง ปลาสอด (อิ้ววว) พอได้มาก็มีความสุขมากค่ะ จ้องทั้งวัน แต่ประเด็นคือด้วยความที่เราเป็นเด็ก เราก็ไม่รู้ว่าให้อาหารแค่ไหนถึงจะพอดีค่ะ เราก็ดันให้เยอะไปค่ะ จนมันตายทีละตัวสองตัว สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไปปล่อยรวมกับอ่างนอกบ้านค่ะ แล้วหลังจากนั้นเราก็เริ่มหลอนปลาจำพวกนี้โดยไม่รู้ตัวค่ะ ยิ่งสภาพตอนมันตายคือร้องไห้ค่ะ ตัวสั่น เราเริ้่มรู้ตัวก็ตอนที่เราไปบ้านญาติค่ะ ที่นั่นก็เลี้ยงเหมือนกันค่ะ เวลาตัวไหนตายก็จะเอาไปวางโต้งๆในกะถางต้นไม้เลยค่ะ ไม่มีการกลบดิน หรือฝังอะไรทั้งนั้น เราเห็นเราก็หลอนรูปปลาที่เราเลี้ยงตอนตายค่ะ เมื่อก่อนตอนแรกๆ ก็ไม่ถึงขั้นร้องไห้ แต่ที่แน่ๆคือเห็นแล้วรู้สึกแย่มากค่ะ แต่เราไม่มีปัญหาก็ปลาตัวใหญ่ๆ พวกปลาทะเลก็ด้วย เราเข้าอควาเรี่ยมได้ค่ะ สบายมากบอกเลย เหมือนเราจะกลัวแค่พวกที่เป็นปลาสอด ปลาหางนกยูง หรือก็คือพวกปลาน้ำจืดขนาดเล็กค่ะ อีกอย่างก็คือปลาตายค่ะ พวกปลาตายที่ลอยน้ำตุ้บป่องไรงี้ 

อาการของเราปัจจุบันอาการหนักกว่าเดิมเยอะค่ะ เราแค่เจอก็วิ่งแล้วค่ะ หรือไม่ก็หลีกเลี่ยงให้มากที่สุด บางครั้งถึงขั้นร้องไห้ ไถไอจีเจอปลา เราปาโทรศัพท์ทิ้งเลยค่ะ พ่อซื้อปลามาเลี้ยง เราวิ่งชั้นสองเลยค่ะ ไม่ว่าใครจะแกล้งอะไร เราตามน้ำโดยไม่รู้ตัวหมดเลยค่ะ พ่อเราขี้แกล้งค่ะ เขาคิดว่าเราไม่กลัวมาก ตอนนั้นเขาไปดูปลาหน้าบ้านค่ะ แล้วเขาก็แกล้งทำเป็นกำปลาวิ่งไล่เราค่ะ นี่ก็วิ่งหนีค่ะ วิ่งแบบเอาเป็นเอาตาย รู้ทั้งรู้นะคะ ว่าไม่จริง55555

มาถึงประสบการณ์ของเราค่ะ ล่าสุดเมื่อปีที่แล้วค่ะ เรามีแลบทดลองเรื่องการหายใจของปลาในอุณหภูมิของน้ำที่แตกต่างกันค่ะ ซึ่งปลาที่ใช้ก็... ปลาน้ำจืดขนาดเล็กค่ะ ในใจคือตุยเย่แน่ๆ เราไปถึงแลบก่อนเวลาค่ะ ตอนเดินเข้าแลบไปแล้วเห็นปลาที่โต๊ะหน้าห้องเราเดินออกจากห้องเลยค่ะ เพื่อนก็มานั่งปลอบเราอยู่สองสามคนค่ะ แล้วครูก็เดินมาค่ะ ถามว่าเราเป็นอะไร เพื่อนเราเลยตอบแทนค่ะ สภาพเราคล้ายๆเครื่องค้าง5555 ครูก็พูดด้วยน้ำเสียงเนิบๆค่ะ แบบเบาๆ ว่า "กลัวทำไม ปลา" เราแบบ ช็อคมาก โกรธมาก พอถึงเวลาเรียนเราก็ต้องเดินเข้าห้องแลบค่ะ เรานั่งโต๊ะหลังสุดกับกลุ่มเพื่อนมนั่งอยู้่เพื่อนบอกว่าแกออกไปนั่งข้างนอกเหอะ เดี๋ยวจดผลแลบให้ แล้วแกเอาไปลอกนะ เราก็เกรงใจ แต่ก็กลัวค่ะ เราแบบคิดว่าจะลองฝืนดูสักครั้ง ตอนครูอธิบายอยู่หน้าห้องเราก็ฟุ้งซ่านค่ะ ฟุ้งซ่านจนร้องไห้ค่ะ เพื่อนเราที่นั่งอยู่แถวๆนั้นก็ถามเราว่าทำไมถึงกลัวด้วยความสงสัยค่ะ พอเห็นเรานั่งน้ำตาไหลหุบปากฉับเลยค่ะ 55555 แล้วก็ขอโทษเรา เราบอกไปว่าไม่เป็นไร ไม่ได้อะไร สุดท้ายเพื่อนเราอีกคนก็ไปบอกครูให้ค่ะว่าเราไม่ไหว เราก็เลยออกไปนั่งที่ข้างนอกห้องค่ะ โชคดีมากที่คนที่เราคุยด้วยช่วงนั้นเขาออนเกมพอดีค่ะ เขาส่งของในเกมมาให้ เราเลยเข้าเกมอย่างไวแล้วเล่าให้เขาฟังค่ะ 5555 ดีใจมากที่เขาออน เวลาเราไม่ค่อยตรงกันเพราะเขาเป็นคนจีนน่ะค่ะ เราแบบคุยกับเขาทั้งน้ำตา 5555 แล้วก็สบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ หลังจากนั้นเรากับเพื่อนก็คือไม่โอเคกับครูคนนี้เลยค่ะ จบแล้วค้าบบบ (ตอนนี้ก็ยังคุยกับคนคนนั้นอยู่ค่ะ คุยมาปีนึงแล้ว555555)

ตอนนี้เราว่าเราอาจจะเข้าขั้นโฟเบีย ไม่เคยไปพบจิตแพทย์เรื่องนี้เลยค่ะ อยากหายนะคะ แต่เราก็กลัวรับการรักษาไม่ไหวค่ะ เพราะเราเคยทำโครงงานเรื่องโฟเบียมาก่อนค่ะ เคยสัมภาษณ์จิตแพทย์มาค่ะ การรักษาก็คือการทำให้เราคุ้นชินกับสิ่งที่กลัวค่ะ เช่น กลัวจิ้งจกก็เริ่มจากการทำตัวให้คุ้นเคยกับจิ้งจกยางก่อนไรงี้ค่ะ เราเลยกะจะปล่อยๆมันไป แต่เราก็ทานปลาได้นะคะ แค่ไม่ทานปลาตัวเล็กๆ ที่กินได้ก็คือปลาชิ้นกับพวกปลากระพง ปลาเก๋าที่ไม่นึ่ง หรือเผา เรา กินได้แค่พวกทอดค่ะ 55555 จะมีปัญหาก็ตอนข้าวเที่ยงโรงเรียนค่ะ คือเราเลือกไม่ได้ค่ะ โรงเรียนจะจัดให้เราค่ะ ช่วงมัธยมคือ ถ้าเป็นเมนูปลาส่วนใหญ่ก็จะมาทั้งตัวค่ะ ซึ่งเราไม่โอเคค่ะ ขนาดมันไม่ใช่ขนาดที่เราโอเคค่ะ เรากลัว แต่พอไหว แต่ว่าถ้ามาอยู่จานเราแล้วแกะเองนี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน 55555 เพื่อนเราก็ให้ความร่วมมือนะคะ พวกมันจะเอาหัวหันไปทางอื่นให้ค่ะ แล้วจะมีคนนึงในกลุ่มค่ะ เราเรียกมันว่าแม่ มันแกะปลาให้เราประจำเลยค่ะ 5555 

ขอบคุณที่อ่านกันนะคะ ยาวมากเลย 5555555 มาแชร์ประสบการณ์กันได้นะคะ สุดท้ายนี้ อย่าแกล้งเพื่อนที่เขากลัวอะไรมากๆ ด้วยของที่เขากลัวนะคะ ไม่น่ารักเลยค่ะ มันเป็นแผลใจนะคะ เราไม่รู้หรอกว่าเพื่อนคนนั้นกลัวแค่ไหน อยากให้ทุกคนเอาใจเขา ใส่ใจเราค่ะ ไม่ใช่แค่เรื่องกลัวนะคะ การแกล้งในหลายๆแบบเลยค่ะ มันสร้างแผลใจได้ค่ะ บางทีมันลึกมาก และใหญ่มาก แต่ก็ไม่มีใครรู้ เพราะเขาไม่เคยเจอ หรืออาจจะเคยเจอ แต่ไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง เราก็เป็นคนนึงที่โดนบูลลลี่เรื่องสิว มันหนักมาก ด้วยความที่เราเป็นคนคิดมาก มากๆด้วย มันเคยทำให้เราอยากตายหลายรอบมากๆ แต่เราผ่านมันมาได้แล้วค่ะ เพราะยิ่งโต เพื่อนก็โตเหมือนกัน ความคิดก็โตขึ้นด้วย(แต่ก็ไม่ทุกคนนะคะ) เราเลยไม่ค่อยโดนอะไรแบบนี้แล้วค่ะ

สุดท้ายแล้วจริงๆค่ะ อย่าแนบรูปปลานะคะ ถ้าแนบขอให้ชาติหน้าเกิดเป็นคนไทยค่ะ ถ้าพิมพ์ผิด หรือภาษาแปลกก็ขอโทษด้วยนะคะ

Comments

[MiChi-YuMe]

มาแก้คำผิดคับ จขกทเองคับ อะแหะ มาอ่านเองแล้วแบบ คำผิดเยอะจัง เริ่ม* กระถาง* อยู่* จริงๆน่าจะมีอีกแหละค่ะ แต่ขี้เกียจอ่านทั้งหมด เหนื่อย55555 ยาวไปไม่อ่าน555 ใครอ่านจบนี่นับถือค่ะ