การแต่งบทนำให้น่าสนใจ
ตั้งกระทู้ใหม่
อยากทราบว่าการแต่งบทนำให้น่าสนใจต้องเขียนประมาณไหนดีค่ะ
(ถ้าเป็นพวกกลอนนะค่ะ) รบกวนหน่อยนะค่ะ
PS. อยากจะเก็บคำว่าเพื่อนตลอดกาล อยากจะสานคำว่าเพื่อนไว้ในใจ อยากจะบอกให้เธอรักษาไว้ อยู่ในใจตลอดไปคำว่า"เพื่อน"
White Angle
26 ก.พ. 50 เวลา 20:24 น.
2,195
views
15 ความคิดเห็น
จะเขียนบทนำเหรอ
เอาสิ่งที่เป็นแก่ของเรื่องออกมาให้คนอ่านได้กันสิ ^ ^"
และที่สำคัญไม่ต้องใส่ข้อมูลดิบอะไรเข้าไปมากมายหรอก อย่างชื่อเมือง ชื่อคน บลา บลา บลา... ^ ^"
PS. หิมะเหิรจรดขอบฟ้ายิงมรคาสีขาวนวล อักษรแย้มสรวล ยวนยางเขียวเทพผู้กล้าอิงคู่กัน
บทนำ ควรมีความยาวพอประมาณ ไม่ใช่ยาวจนคนอ่านนึกในใจว่ายาวขนาดนี้น่าจะเป็นตอนที่ 1 เสียให้รู้แล้วรู้รอด และมีเนื้อหาเพียงเกริ่นเรื่องให้คนอ่านอยากรู้ อยากติดตามอ่าน ส่วนจะออกมาในรูปแบบของกลอน บทพรรณา หรือเนื้อเพลงสั้นๆ ก็แล้วแต่ครับ
นี่คือบทนำของนิยายผม เรื่อง จอมใจ จอมจักรวาล ลองดูความยาวและแนวการเขียนนะครับ
บทนำ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จำไว้ว่าฉันรักเธอ
แม้ร่างกายฉันดับสูญ แต่หัวใจรักของฉันยังอยู่
หัวใจรัก ที่ล่องลอยไปในจักรวาล ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งหนใด
หัวใจรักของฉัน จะอยู่กับเธอ
พิพิธภัณฑ์โคลอสเซียม ดาวแพลงทัน
"แม่ครับ นั่นอะไร"
เด็กน้อยชาวแพลงทัน ในชุดคล้ายกระสอบสีเงินวาววับ กระตุกมือมารดาให้หันไปมองวัตถุบนแท่นโชว์ ที่คลุมด้วยกระจกยืดหยุ่นนิรภัย มารดาซึ่งแต่งกายแบบเดียวกัน จูงมือลูกชายเดินเข้าไปหยุดยืนแทบชิดตู้โชว์วัตถุนั้น
"มันคืออะไรฮะ" เด็กน้อยถาม
มารดาเพ่งมองสิ่งที่วางอยู่บนผ้าสังเคราะห์คล้ายกำมะหยี่สีขาว มันคือสร้อยคอสีเงิน ที่มีจี้เป็นหินสีดำเงารูปทรงประหลาด
"อ่านที่ป้ายสิลูก อ่านได้มั้ย" เธอพูดกับเด็กชาย ซึ่งส่ายหน้าทันที
มารดาหัวเราะ ก่อนจะอ่านให้ลูกฟังว่า
"เลิฟเวอร์ส ออฟ เอิร์ธ...เป็นสะเก็ดดาวหาง...ที่มาของตำนานรัก ระหว่างเรียล...กับแฟร์อา...ชาวโลก..." เธอย่นคิ้ว "เอ...เอิร์ธ หรือโลกนี่ มันเป็นดาวที่สลายตัวไปหลายร้อยปีก่อนแล้วนี่นา ถ้าแม่จำไม่ผิดนะ...."
"อ้าว...แล้วสร้อยนี่มาได้ยังไงล่ะฮะ" ลูกชายตั้งคำถาม ตามองสร้อยที่ว่าด้วยความสนใจ
"คงเป็นพวกนักสำรวจดาวเคราะห์โบราณของแพลงทันแหละ ที่เก็บเจ้านี่มา ก่อนที่โลกจะสลาย"
เด็กชายขมวดคิ้ว ยังไม่เลิกสงสัยง่ายๆ
"แล้วใครคือเรียล กับแฟร์อาล่ะครับ..."
มารดาส่ายหน้า ยิ้มเอ็นดู
"ไม่รู้...ถ้าอยากรู้ ต้องไปหาตำนานรักที่ว่านั่นมาอ่านจ้ะ"
"แต่ผมยังอ่านหนังสือไม่ออกนี่นา" ลูกชายร้องอุทธรณ์
มารดาจึงหัวเราะเสียงใส
"ไป...ไปดูตรงโน้นกันดีกว่า..."
เธอจูงมือเด็กชายไปจากตู้โชว์กระจกใส
............................................................
สะเก็ดดาวหาง ขนาดเท่าปลายนิ้วก้อย
ของรักของเรียล
ซึ่งได้มาจากผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ
แม้จะพรากจากกัน หัวใจรักยังคงอยู่
ความรัก ยังคงล่องลอยในจักรวาล
และแฟร์อาก็รับรู้...
นี่คือคำนำ ที่ทำให้คนอ่านคาดเดาได้ว่า นิยายเรื่องนี้น่าจะมีตัวเอกชื่อเรียล และแฟร์อา แต่เกิดอะไรขึ้น สิ่งของในคำนำบอกให้ทราบว่า เรื่องราวของเรียลและแฟร์อานั้น เกิดขึ้นในอดีตอันแสนนานนมมาแล้ว นี่เป็นวิธีการเกริ่นนำด้วยความต่างของกาลเวลา ที่ชวนให้คนอ่านต้องการค้นหาว่า ในอดีตไกลโพ้นนั้น เรียลกับแฟร์อาคือใคร และเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาทั้งสอง
วิธีการเขียนคำนำ ขึ้นอยู่กับคนแต่ง ว่าจะนำเสนอแบบไหน แต่ต้องเน้นจุดสนใจจากนิยายของตัวเอง ชวนให้คนอ่านรู้สึกอยากอ่านตอนต่อๆ ไป ที่สำคัญคือต้องกระชับ ไม่เยิ่นเย้อจนกลายเป็นตอนแรกไปครับ
เป็นคนนึงที่ปัญหาในการเขียนบทนำให้ไพเราะแต่กระชับได้ใจความเหมือนกันค่ะ ก็จะลองพยายามทำเท่าที่ได้นะคะ
PS. Elden Gates-- http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=260722 ณ จุดเริ่มต้นชะตากรรมต่างมารวมกันโดยผู้นำพา สี่ผู้กอบกู้จักทำการต่อต้านจ้าวแห่งรัตติกาล หารู้ไม่ความจริงเบื้องหน้ากลั
แม้ร่างกายฉันดับสูญ แต่หัวใจรักของฉันยังอยู่
หัวใจรัก ที่ล่องลอยไปในจักรวาล ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งหนใด
หัวใจรักของฉัน จะอยู่กับเธอ
-0- ได้ใจจริงๆคะประโยคนี้ T^T
PS.
ฮือ ๆ
ของเราเขียนจนมันกลายเป็น "ตอนแรก" ไปแล้วอ่ะ
พึ่งจะรู้นะเนี่ย
หุๆๆ ^.,^ คุณ Robinhood ไม่ค่อยจะ...อ่ะๆ...^^
)
สำหรับบทนำนะ...เราว่า...อืม...คงต้องถามเจ้าตัวก่อนแหละว่าจะเขียนเรื่องออกมาเป็นแบบไหน...คือ...แบบที่บทนำคือ 'ปัจจุบัน' ของตัวละครรึปล่าว...แล้วเนื้อหาต่อๆ ไปคือ 'อดีต' ที่เล่าถึงความหลัง หรือ จะเขียนให้บทนำคือบทเริ่มเรื่องแล้วก็เล่าถึงเนื้อหาต่อๆ ไปในอนาคต...อืม...เอ่อ..แกรกๆ (เสียงเกาหัว)...งงรึปล่าจ๊ะ...^^;;; คือเราอ่านเองเราก้องงเองเหมือนกันอ่ะ...ฮ่าๆ
อ่ะๆ...ก็สุดท้ายคือ...ถ้าจะเขียนบทนำนะคะ เราขอแนะนำว่าให้เขียนโดยพยายามอย่าให้ยาวหรือสั้นจนเกินไปและก้อไม่ต้องใส่ใจความสำคัญลงไปซะหมดนะ O_O ...มันก็บอกอยากแฮะ...อ่ะ GoOd LuCk นะจ๊ะ
ด้วยความหวังดีจากสุดขั้วของหัวจัย... (ฮาป่ะ
The_Wonderful_Girl
^
^
^
ไม่ค่อยจะ...อะไรครับ (สงสัย) โทษนะฮะ ผมไม่ได้โฆษณานิยายตัวเองครับ เรื่องนี้ผมเขียนค้างไว้นานนมเป็นปีแล้ว เห็นว่ามันชัดเจนที่จะเป็นตัวอย่างว่านี่คือบทนำที่ผมเขียน ไม่ได้เลิศเลออะไรเลยยกมาให้เขาลองอ่าน เพราะบางครั้งมันก็อธิบายยาก ผมไม่ได้ต้องการชี้ว่าแบบนี้ดีหรือไม่ดีอะไร แค่ตัวอย่างเท่านั้นครับ สบายใจครับว่าผมไม่ใช่พวกที่เอะอะก็โฆษณานิยายตัวเองเป็นวรรคเป็นเวรหรอก นอกจากจำเป็นจริงๆ
PS. เรื่องราวความรักของสาววัยสามสิบ ที่ลงทุนซื้อหุ่นยนต์รูปหล่อมาเป็นแฟน แต่ดันมีของแถมพ่วงมาให้สาวเจ้าเวียนหัวอีกเพียบ...
ช่างกล้าเนอะ
สวัดดีครับก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนะครับ  '' พอDผมโง่งะ''ตอบกลับหน่อยนะครับboonparlash@hotmail.com110
อยากทราบว่าการเขียนบทนำการวิจัย เขียนยังไงค่ะ
แล้วบทนำแบบเล่าเรื่องล่ะค่ะแบบที่ไม่ใช่กลอนแต่เป็นบทสนทนาอะค่ะควรเกริ่นว่าอะไรหรอค่ะควรแนะนำตัวละครก่อนหรือเล่าเรื่องเลยค่ะ
จะแนะนำตัวละคร หรือเล่าเรื่องเลยละค่ะ
เขียนบทนำยังไงให้สนุกไม่ซ้ำใครค่ะ
และก็น่าอ่านด้วยอ่ะค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?