ผลไม้ในวรรณคดี

[ฮีโร่-เซีย]

ผลไม้ในวรรณคดี
(พระราชนิพนธ์รัชกาลที่ 2)

	ผลจากเจ้าลอยแก้ว บอกความแล้วจากจำเป็น จากช้ำน้ำตากระเด็น เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง
	ลางสาดแสวงเนื้อหอม ผลงอมงอมรสหวานสนิท กลืนพลางทางเพ่งพิศ คิดยามสารทยาตรามา
	น้อยหน่านำเมล็ดออก ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์ มือใครไหนจักทัน เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
	พลับจีนจักด้วยมีด ทำประณีตน้ำตาลกวน คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
	ผลเกดพิเศษสด โอชารสล้ำเลิศปาง คำนึงถึงเอวบาง สางเกศเส้นขนเม่นสอย
	ผลชิดแช่อิ่มอบ หอมตลบล้ำเหลือหวาน รสไหนไม่เปรียบปาน หวานเหลืองแล้วแก้วกลอยใจ

	ทุเรียนเจียนตองปุ เนื้อดีดูเหลืองเรืองพราย เหมือนสีฉวีกาย สายสวาทพี่ที่คู่คิด
	ทับทิมพริ้มตาตรู ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย สุกแสงแดงจักย้อย อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
	ผลเงาะไม่งามแงะ มล่อนเมล็ดและเหลืองปัญญา หวนเห็นเช่นรจนา จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
	สละสำแลงผล คิดลำต้นแน่นหนาหนาม ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม นามสละมละเมตตาฯ
	ตาลเฉาะเหมาะใจจริง รสเย็ยยิ่งยิ่งเย็นใจ คิดความยามพิสมัย หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
	หวนหว่งม่วงหมอนทอง อีกอกร่องรสโอชา คิดความยามนิทรา อุราแนบแอบอกอร

ขอบคุณที่มา : บ้านจอมยุทธดอทคอม

---

PS.   สุขใดไม่เท่า...ล้วงกระเป๋าแล้วเจอตัง 555+

Comments

[coolkid1412]

เราชอบกินสละมากๆ

---

PS.   ถึงตัวจะเล็ก แต่สมองยังคงเดิม เป็นยอดนักสืบสุดฉลาด ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น.....

[ไหมแพร]

โอ้ว เงาะ ทับทิม ของโปรดฉานนนนนน

---

PS.  ตกหลุม "รัก" ขึ้นไม่ไหว เธอใช่ไหมเป็นคน"ผลัก" ฉัน โปรดอย่าทำหน้าอย่างนั้น คิดว่าฉัน "กลัว" รึไง