ผลไม้ในวรรณคดี
ตั้งกระทู้ใหม่
ผลไม้ในวรรณคดี
(พระราชนิพนธ์รัชกาลที่ 2)
ผลจากเจ้าลอยแก้ว บอกความแล้วจากจำเป็น จากช้ำน้ำตากระเด็น เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง | |
ลางสาดแสวงเนื้อหอม ผลงอมงอมรสหวานสนิท กลืนพลางทางเพ่งพิศ คิดยามสารทยาตรามา | |
น้อยหน่านำเมล็ดออก ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์ เทียบเทียมที่ฝีมือนาง | |
พลับจีนจักด้วยมีด ทำประณีตน้ำตาลกวน คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ | |
ผลเกดพิเศษสด โอชารสล้ำเลิศปาง คำนึงถึงเอวบาง สางเกศเส้นขนเม่นสอย | |
ผลชิดแช่อิ่มอบ หอมตลบล้ำเหลือหวาน รสไหนไม่เปรียบปาน หวานเหลืองแล้วแก้วกลอยใจ |
ทุเรียนเจียนตองปุ เนื้อดีดูเหลืองเรืองพราย เหมือนสีฉวีกาย สายสวาทพี่ที่คู่คิด | |
ทับทิมพริ้มตาตรู ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย สุกแสงแดงจักย้อย อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย | |
ผลเงาะไม่งามแงะ มล่อนเมล็ดและเหลืองปัญญา หวนเห็นเช่นรจนา จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม | |
สละสำแลงผล คิดลำต้นแน่นหนาหนาม ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม นามสละมละเมตตาฯ | |
ตาลเฉาะเหมาะใจจริง รสเย็ยยิ่งยิ่งเย็นใจ คิดความยามพิสมัย หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น | |
หวนหว่งม่วงหมอนทอง อีกอกร่องรสโอชา คิดความยามนิทรา อุราแนบแอบอกอร |
ขอบคุณที่มา : บ้านจอมยุทธดอทคอม
PS. สุขใดไม่เท่า...ล้วงกระเป๋าแล้วเจอตัง 555+
2 ความคิดเห็น
เราชอบกินสละมากๆ
PS. ถึงตัวจะเล็ก แต่สมองยังคงเดิม เป็นยอดนักสืบสุดฉลาด ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น.....
โอ้ว เงาะ ทับทิม ของโปรดฉานนนนนน
PS. ตกหลุม "รัก" ขึ้นไม่ไหว เธอใช่ไหมเป็นคน"ผลัก" ฉัน โปรดอย่าทำหน้าอย่างนั้น คิดว่าฉัน "กลัว" รึไง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?