นักเขียนดองงาน VS นักอ่านดองเม้น
ตั้งกระทู้ใหม่
นักเขียนดองงาน VS นักอ่านดองเม้น
เจอแบบไหนแล้ว #น้ำตาจะไหล จนอยาก #ร้องไห้หนักมาก มากกว่ากัน...
ขยายความ : กรณีผู้เขียนดองจนดูหมดโอกาสจะอ่าน
และกรณีผู้อ่าน 'เงา' หรือหายไปนานจนหมดหวังจะเจอ
(จำนวนคนโหวต 209 คน)
wat_r
22 เม.ย. 58 เวลา 19:07 น.
1,179
views
25 ความคิดเห็น
นักเขียนดองานครับ เพราะผมเป็นคนอ่านจะให้โหวตตัวเองได้ไงครับ(เจอตัวเองจะไปร้องไห้ได้ไง) ฮ่าๆๆๆๆ
555 นั่นสินะ
ไหลเหมือนกัน
นักเขียนดองงาน = ไหลครั้งเดียวแล้วจะไม่ไหลอีกแล้ว (ดองถาวรก็ถือว่าเลิกแล้วต่อกัน)
นักอ่านดองเม้นต์ = ร้องไห้ได้ต่อเนื่อง ไม่หนักแต่ความถี่ตามอัตราการดองเม้นต์
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การดอง อาจเป็นสาเหตุของ การดอง...
การดองย่อมระดับด้วยการไม่ดอง อาเมน…(//ไม่ใช่!!)
จะจัดการปัญหาที่ถูกต้อง ย่อมต้องแก้ที่ต้นเหตุครับ
/me เตรียมร่าง MOU เลิกดองสำหรับนักเขียนและนักอ่าน
ฮา... (ภายใต้คำหัวเราะมีน้ำตาซ่อนอยู่)
การดองเป็นสาเหตุของการดองนี่รู้สึกได้ตามนั้นเลย
ก่อนที่ผู้เขียนจะดองก็อาจเพราะเจอเงาเยอะไปจนหมดไฟจะลง
ก่อนที่ผู้อ่านจะดองก็อาจจะเพราะผู้เขียนหายนานไปจนหมดอารมณ์จะอ่าน
(หรือเปล่า) ฮา...
แต่การไม่ดอง(นิยาย) ก็อาจได้รับผลตอบแทนด้วยการดอง(เม้น)อยู่ดี...
#ประสบการณ์ตรงค่ะ #ร้องไห้
เผชิญชะตากรรมเดียวกับคุณเดียร์รี่ 555
นักเขียนดองงานช่างเจ็บปวดยิ่งหนัก.
เปลี่ยนเป็นแช่อิ่มบ้างก็ดีนะคะ จะได้หวาน มัน กรอบและ อร่อย
ฮา...
เขาคงมีเหตุผลหรืออารมณ์ของเขานั่นล่ะ
นิยายมีเป็นสี่แสนเรื่องกว่าๆ ในนี้ ต้องมีอีกหลายเรื่องที่ดีกว่า ใช่กว่า สนุกกว่า หรือเขียนจบโดยไม่ต้องทนอ่าน (มั้ง) 555
ขอให้คุณโชคดี ^^
นักเขียนดองนานครับ ดองทีผมไม่มีอะไรอ่าน ต้องไปหาอ่านเรื่องใหม่
555 บางทีหาตาลายเลย จขกท. งุนงงมากๆ กับการค้นหาเรื่องที่ใช่
จิงค่ะ แล้วหาเรื่องใหม่มันก่ไม่สนุกเท่าเรื่องที่ดองไว้ ยิงเรื่องที่ดองนานๆยิ่งสนุกมาก ;;^;;
เจ็บทั้งคู่ #ไม่อยากจะพูดน้ำตาแทบไหล
เจ็บบ่อยๆ ค่อยๆ ชิน
หรือกลายเป็นเจ็บสะสมเรื้อรังนะ 555
นั่่นสินะ...
ประเด็นคือไม่รู้เนี่ยสิว่าเขาดองเม้น หรือผลงานเรามันไม่มีอะไรดีพอที่เขาจะอ่าน 555
หรือเขียนแย่จนจับประเด็นไม่ได้
อันนี้จริงค่ะ
ไม่เม้น เราก็ไม่ทราบว่าเราเขียนดีหรือยัง มีข้อแก้ไขตรงไหนบ้าง
และก็ขาดกำลังใจ เฮ้อ
นักเขียนดองงาน #เจ็บ #กูก็เป็น #อยากจิร้องไห้
#ร้องไห้หนักมาก เป็นนักเขียนดองงานสินะ
นักเขียนดอง
อาจเป็นเพราะส่วนตัวเวลาเห็นนิยายที่ร้างไปหลาย ๆ ปี มันจะรู้สึกเศร้าแปลก ๆ ล่ะมั้ง
อารมณ์ประมาณนิยายนี้จะไม่มีวันถูกเขียนจบไปตลอดกาลแล้วเหรอ...
// ภาพตัวเองในอดีตแว้บเข้ามาเลย ว่าแล้วก็หาเรื่องเก่า ๆ ที่เคยเขียนมาเปิดดูหน่อย
ก็ไม่แน่ว่า... มันอาจจะถูกเขียนต่ออยู่ในที่ใดที่หนึ่งก็ได้
มีความสุขกับตัวละครที่เป็นเพื่อนของเขา โลกแห่งความคิดและจินตนาการใบนั้น อาจจะยังไม่พร้อมเปิดให้ใครเข้ามาอีก (ฮา)
มีเพียงแค่เราสอง (?) ตัวละคร กับผู้้ขียน อิอิ :)
โอ้... อย่างนี้นี่เอง นั่นสินะ ขอแค่พวกเขา(?)มีความสุขกัน ผู้อ่านก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว
ปล. หรือว่านี่คือสิ่งที่เรียกว่า รักที่เป็นไปไม่ได้ระหว่างตัวละครและนักเขียน (!?)
// รู้สึกเหมือนตัวเองบรรลุในสัจธรรมความรักต้องห้าม(ฉบับบัญญัติเอง)เข้าแล้ว (ฮา)
555 ดูเป็นรักแท้ที่ใครก็แยกไม่ได้นะ ^^
ที่จริงก็ดองไว้เรื่องหนึ่ง แต่ว่า...จินตนาการในหัวไล่ไปจนอวสานแล้ว 555
เรามาเขียนเรื่องอื่นก่อนจนจบแล้ว จบอีก เรื่องนั้นก็ยังไม่ได้กลับไปแต่งต่อ...อารมณืมันคนละแนว เดี๋ยวชีวิตสับสน
งิ ไม่กล้าตอบรู้สึกเหมือนทำอะไรที่ใกล้เคียงคำว่า ดอง นิดๆ
แน่ะ.... มาเยือนถึงนี่ ;)
#เจ๊โหด พามายลโฉมที 555
มันสัมพันธ์(เอ๊ะเขียนถูกไหม)กันนะคะ ถ้านักอ่านดองเม้นเท่ากับเป็นตัวเร่งให้นักเขียนดองงาน เราเลยพยายามเม้นเรื่องที่ชอบ แต่สุดท้ายเพราะมีไม่กี่เม้น นักเขียนเลยทิ้งเราไป
#เจ็บมาก #ร้องไห้หนักมาก
ไม่ว่าจะดองเม้นหรือดองงาน วัดความเจ็บปวดรวดร้าวออกมาได้เท่ากัน
สงสัยผู้เขียนต้องร้องเพลง ที่จริงใครทิ้งใครก่อน 555
ไม่มีใครสนใจเขาก็ไป ถ้าเป็น จขกท. ก็ลบ fav. ออกนะ ไม่รู้จะแอดต่อไปทำไม ฮา... เขาไม่อยู่แล้วนี่นะ
:)
เรื่องไหนถ้าไม่ใช่ก็ un ออกเลย ไม่อยากให้ผู้เขียนมีความหวังลมๆ แล้งๆ แต่ที่ตามอ่านอยู่ก็เม้นให้ทุกตอนที่อ่านเลย อิอิ
แถมเผลอเสียมารยาทไปเร่งในบอร์ดอีก 555
จริงค่ะ ดองจนไม่คิดถึงคนที่ตามเลย ก็ต้องถอนเฟบออกมาตลอด
อยากมีความกล้าไปเร่งนักเขียนที่ชอบในบอร์ดบ้างจังค่ะ แต่แอบตามเงียบๆ เป็นเงาต่อไปดีกว่า 55
ก่อนจะดองเขาคงจะเจ็บมาเยอะ หรือปัญหารุมเร้า หรือขี้เกียจ 555 (ลองคิดหาเหตุผลหลากหลาย)
หรือการดองจะเป็นต้นเหตุของการดองอย่างที่คุณกวีบอก อิอิ
แล้วแต่สไตล์ 555 ไม่ต้องเร่งดีแล้ว เสียมารยาทเหมือน จขกท. อิอิ
แค่เม้นให้เขาบ้างก็ได้ ไม่แน่ถึงจุดหนึ่งที่เงาเยอะไปเขาจะเฟลตนหนีหายเอา ฮา... หรือถ้าคนเม้นให้เขาเยอะแล้วก็ดีไป ;)
ฮา กำลังทำใจเข้าไปถล่มพร้อมรูปตัวละครในเรื่องที่วาดเองอยู่ค่ะ กลัวนักเขียนจะดอง
555 น่ารักจุง ความอิจฉา จขกท. มาเต็ม
คำถามที่เจ็บปวดมากเลย
(เรื่องแรกก็ดองยาว55)
ไม่มีคำตอบกับคำถามนะครับ มารับทราบเฉยๆ
ผู้ชื่นชอบของหมักดอง 555
นักอ่านที่อ่านแล้วไม่เม้นท์ ไม่โหวตก็เจ็บเหมือนกัน บางทีก็อยากได้กำลังใจ
นักเขียนที่แต่งนิยายดีมากจนเราติดแล้วดอง ไม่มาแต่งต่อก็แย่ค่ะ บางทีรอนานๆก็เหนื่อย
ไม่รู้ว่าอ่านจริงหรือเปล่าก็มีนะ... บางทีนี่รู้สึกเหมือนงาน จขกท. คงไม่มีอารมณ์ร่วม สื่อไม่ได้ดีมั้ง
ผู้เขียนที่เขียนดี จขกท. ก็ไม่ได้ให้กำลังใจเขานะ อต่เม้นให้ทุกตอนเพราะอยากเม้นอย่างจริงใจ เป็นพวกชอบจับประเด็นเม้นออย่างมีอารมณ์ร่วม
นักเขียนดองงาน เราอยากร้องไห้มากกว่านะ ถ้าเรื่องสนุกจริง
ยังงัยนักอ่านมันก็ต้องมาเม้นบ้างละ ขนาดเรื่องที่เราว่าไม่สนุกเลย
ยังเห็นมีคนมาเม้นให้เลย
ยกตัวอย่างเรื่องที่เราอ่านอยู่ สนุกมากจนคิดว่าถ้าแต่งจบงัยก็ได้
ตีพิมแน่ ถ้าออกเป็นเล่มยังงัยเราก็ต้องตามซื้อแต่เรื่องนี้ดองมาตั้ง
4-5 ปีแล้ว แต่ก็มีนักอ่านมาเม้นถามหานักเขียนตลอดล่าสุดเพิ่งกับ
มาแต่งเราก็โคตรจะดีใจแต่ยังไม่เท่าไหร่ ทำท่าเหมือนว่าจะดองอีกแล้ว
เห้อเซง เจ็บปวด อยากรู้จักบ้านคนเขียน
ถถถว์ ผู้เขียนคงมีเหตุผลหรืออารมณ์ของเขากระมัง ฮา... ยากจะเข้าใจจิตใจศิลปิน
ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง แต่ก่อนหน้านั้นเขาอาจจะเจอบางอย่างจนหมดกำลังใจมาเนอะ
ทั้งคู่แหละครับเจ็บพอๆกัน ว่ามั้ย
สิ่งที่รอคอยด้วยความหวัง แล้วผิดหวังก็คงเจ็บเหมือนกัน :(
ไม่ว่าจะเขียนแบบดองๆ หรืออ่านแบบเงาๆ เราก็ทำมาหมดแล้ว พอเจอกับตัวก็รู้สึกเข้าอกเข้าใจว่าทำไมพวกเขาเหล่านั้นถึงดอง อ่า กรรมตามสนองสินะ สินะ..
ขอโทษทั้งคนอ่านและคนเขียนด้วยนะค้า
เข้าใจแล้วต้องเปลี่ยนวิธีใหม่นะ อิอิ
เปลี่ยนจากดองมาเป็นหมักดีไหมคร้าบบ ทุกอย่างจะได้ดูไม่เจ็บปวด //จี๊ดดด
หมักไว้ยังพอมีหวังเนอะ 555
ใช่ครับ หมักนิยายดูมีคุณค่าราคาแพง ดองนิยายดูของไร้ค่ารอวันสะสาง หรือเพิ่งเห็นค่าในตัวมัน
คิดถึงก็กลับไปนะ :) ดองนานๆ ตัวละครเหงาแย่
ผมจะลงแดงตายอยู่แล้วครับเนี่ย ผมรอคยโน้ตบุ๊คจากพี่ และคอมบ้านผมเจ๊ง แต่งนิยายไม่ได้
เราคิดถึงพวกเขาด้วยหัวใจมั่นรักไปก่อน อิอิ
คร้าบบบอาจารย์
ช้ำใจมันกันทั้งคู่นั่นแหละค่ะ
นักอ่านดองเม้น นักเขียนช้ำใจ พาให้ไม่อยากจะอัพ+เขียนมันต่อไป สุดท้ายก็นำพามาสู่การดอง
หรือ....
นักเขียนขี้เกียจ ไม่ยอมอัพมันสักที + เลิกแต่งแต่ดันไม่แจ้งล้วงหน้า นักอ่านเสียอารมณ์ เลิกเม้น
จะกรณีไหน... มันก็นำพามาสู่การดองนั่นแหละค่ะ QWQ
หมายเหตุ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การดองฝั่งไหนก้ตามแต่ นำมาสู่การดองของอีกฝั่ง อาเมน...
ความดองต่อกันเป็นทอดๆ 555
การดองมันคือลูกโซ่ค่ะ 555+
ลงอาทิตย์ละตอนนี่ถือว่าดองมั้ยครับ
คือแบบติดการบ้าน อ่านหนังสือ ไปเรียน เล่นเกมส์ อ่านการ์ตูน(สิบกว่าเรื่อง) จะสอบ ตากผ้า เช็ดฝุ่น เซ็ทผม เยอะไปหมด
ยังๆ นั่นแค่พัก อิอิ :)
ยังหรอก ลองหายไปปีนึงสินั้นแหละดอง เจอมาแล้วเจ็บมาเยอะ
ขอโหวตนักอ่านดองเม้น (ฮา) รู้สึกขอบคุณตัวเองที่ติดอะไรยาก พอนักเขียนหายไปนานก็พอทำใจได้
ไม่มีคนช่วยเติมฟืน ไฟอาจมอดได้ง่ายๆ ฮา.....
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?