Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

(os) งอล #yumark #yugmark got7

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่

"มาร์คฮยองงงงงง"
"วันไปไทยผมขอนั่งข้างแบมแบมนะ" ผมโอบกอดมาร์คจากด้านหลังแล้วเอาคางเกยไหล่มาร์คไว้ แบบที่ผมชอบทำตอนอ้อนหรือไม่ก็ตอนง้อมาร์ค
"ทำไม" เสียงแข็งใส่ซะงั้น นิ่งๆแบบนี้ มีอาการชัวร์
"คือผมอยากคุยกับแบมแบมเรื่องประเทศไทยไง คุยเรื่องจังหวัดที่ชื่อเชียงใหม่ด้วย เห็นเขาบอกว่าที่นั้นมีที่เที่ยวเยอะ สวยๆทั้งนั้นเลย" ผมอธิบายยืดยาวให้มาร์คฟังซึ่งมันเป็นความจริง
"คุยกันตอนถึงที่นั้นไม่ได้?"
"มาร์คพูดเหมือนเรามีเวลาคุยกันเยอะ" ผมแกล้งงอลแล้วคลายกอดมาร์ค มาร์คหันหน้ามาแบบนิ่งๆดุๆใส่ผม
"อยากนั่งมากใช่มั้ย งั้นก็ไปนั่ง ทีหลังถ้าพูดแล้วทำไมได้ไม่ต้องมาพูดนะ ไม่ชอบ" พูดเสร็จมาร์คก็เดินงอลไปเลย โหไรอ่ะ แกล้งงอลมาร์ค ทำไมโดนงอลเองว่ะเนี้ยยย คือผมเคยสัญญากับมาร์คไว้ว่าไปไทยครั้งนี้จะนั่งข้างกัน ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่ได้อยากรู้เรื่องจังหวัดเชียงใหม่ไง อุตสาอ้อนแล้วก็ยังโดนงอลจนได้ ไม่อยากรู้แล้วก็ได้ว่ะ ไว้คุยแชทกับแบมแบมเอาก็ได้

วันนี้เป็นวันที่เราจะเดินทางไปไทยกัน ดึงเข้าไปหน้าหนะ ผมเดินเข้าไปใกล้ก็ไม่สนใจ ไม่รู้จะเริ่มง้อยังไง
พอขึ้นรถตู้ที่จะไปส่งที่สนามบินผมก็นั่งข้างมาร์คเพราะน่าจะทำให้มาร์คงายงอล
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแชทกับแบมๆทั้งๆที่ห่างกันนิดเดียว

ยูคยอม : แบมเล่าเรื่องเชียงใหม่ให้ฟังหน่อยดิ
ตึง
เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้น บงบอกว่าแบมแบมตอบแชทกลับมาแล้ว ผมลอบมองพี่มาร์คไปแวบนึง ปรากฏว่า หลับ
แบมแบม : จะอยากรู้ไปทำไมว่ะ หาในกูเกิลก็ได้ป่ะ
ยูคยอม : ก็อยากรู้จากคนที่มีประสบการณณ์จริงไง ใครมาไทยก็ต้องมาเชียงใหม่ทั้งนั้นหนิ
ตึง
แบมแบม : แล้วทำไม่มานั่งกับชั้นตั้งแต่แรก
ยูคยอม : จะไปแล้วแต่พี่มาร์คทำท่าจะงอล หาว่าผมผิดสัญญา
ตึง ตึง ตึง ตึง
"นี่!! ปิดเสียงโทรศัพท์ได้ป่ะ คนจะพักสายตาแชทอยู่ได้ไปนั่งที่อื่นเลยไป" มาร์คหันมาบ่นผมแล้วนอนต่อ ขมวดคิ้วด้วยอ่ะ เหมือนจะงอลหนักขึ้นเลย
พอขึ้นเครื่องผมก็นั่งข้างมาร์ค ผมคิดว่ามาร์คน่าจะหายงอลได้แล้ว แต่ไม่เลย ตาขวางตลอด ไม่รู้จะง้อยังไงอยากให้นั่งด้วยก็นั่งแล้วแต่มาร์คก็ยังงอลอยู่อีกจนปัญญามากครับตอนนี้
ระหว่างทางผมก็พยายามคุยกับมาร์ค ชวนคุยก็แล้วเล่าเรื่องนู้นนี่นั้นให้ฟังก็แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผลมาร์คเงียบอย่างเดียวเลย โว้ยวายซะยังดีกว่ามานั่งเงียบแบบนี้ทำตัวถูกง้อไม่ถูกแล้วจริงๆ หนักเข้าผมก็เริ่มหงุดหงิด เลยขอแล้วแลกที่กับจินยองฮยองแล้วผมไปนั่งกับเจบีฮยองแทน ยอมรับครับว่าผมอึดอัดเรื่องไม่เป็นเรื่องทำไมต้องเอามาให้เป็นเรื่องด้วย คิดแล้วหงุดหงิดนอนดีกว่า เดี๋ยวค่อยง้อต่อ

พวกเราเดินทางมาถึงสนามบินที่ประเทศไทย เหมือนเดิมครับดึงหน้า นิ่ง ไม่พูด ไม่ยิ้มกับใคร แล้วแต่เลยไม่ง้อแล้ว
ตลอดการเดินทางไปร่วมงานพรีเซ็นเตอร์ก็ต้องถ่ายวีดีโอไปด้วย ผมเลือกเดินกับแบมแบมสบายใจดี ผมก็ทำตัวร่าเริงยิ้มแย้มแจ่มใสสู้กล้องสู้อากาเซ่ แต่มาร์คไม่ ทุกคนพยายามทำให้มาร์คยิ้มเพราะกลัวอากาเซ่จะไม่สบายแต่ผมไม่รู้จะทำยังไง ยิ่งเข้าใกล้มาร์คก็ดูเหมือนจะยิ่งอารมณ์เสีย

เราเดินทางมาถึงสถานที่จัดงานจังหวัดเชียงใหม่ผมก็ตัวติดกับแบมแบมเหมือนเดิม ส่วนมาร์คก็ตัวติดกับแจ็คสันฮยอง ดูอารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง ก็ดี ผมแทบจะไม่ได้คุยกับมาร์คเลยด้วยซ้ำแต่ก็แอบมองเป็นระยะๆ

หลังจากเสร็จงานเพี่เมเนก็พาเรากลับโรงแรม ผมนอนห้องเดียวกับมาร์ค ผมเดินเข้าไปนห้องก็เห็นมาร์คนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ผมวางของลงบนเตียงในส่วนของผมแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ พออาบน้ำเสร็จผมก็ใส่ชุดคลุมเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดผม พอผมมานั่งที่เตียงมาร์คก็ลุกเข้าไปในห้องน้ำ ประมาณชั่วโมงนึงได้มั้งที่มาร์คหายเข้าไปในห้องน้ำ มาร์คเดินออกมาจากห้องน้ำใส่ชุดคลุมเหมือนผมเนี้ยแหละ ผมเปียกหน่อยๆ เซ็กซี่อะไรขนาดนี้ มาร์คเดินมานั่งที่เตียงของตัวเอง ผมลุกจากเตียงผมไปนั่งข้างๆมาร์ค มาร์คทำท่าจะลุกหนีแต่ไม่ทันผมหรอก ผมรั้งเอวมาร์คมากอดไว้จากด้านหลัง เอาคางเกยไหล่มาร์คไว้
“จะไปไหนครับมาร์ค” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ง่วง จะนอน” มาร์คตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่เย็นชาสุดๆ
“มาร์คคร้าบบบบบบบ หายงอลได้แล้วนะครับ” ผมพูดข้างหูมาร์คแล้วเอาหน้าซุกเข้าไปที่คอมาร์ค แต่มาร์คเอียงคอหนี
“ไม่ได้งอล” ออกอาการขนาดนี้ดูไม่ออกก็แย่แล้ว
“หรอครับ ไม่ได้งอลจริงหรอครับ ถ้าไม่ได้งอลงั้นผมไปนอนก่อนนะครับ” ผมพูดจบก็แกล้งคลายกอดออกแล้วทำท่าลุกขึ้นจะไปนอน พอผมหันกลับมามองมาร์คเท่านั้นแหละ ตาขวางเลยครับ เวลามาร์คงอลนี่น่ารักน่าฟัดมาก แต่อยู่ๆน้ำตามาร์คก็ไหลออกมาเฉยเลย ผมตกใจมากที่มาร์คร้องไห้ออกมาแบบนั้น ผมกลับไปนั่งข้างมาร์คแล้วกอดมาร์คไว้ เอามือลูบหลังมาร์คเบาๆเป็นการปลอบ
“ผมแค่ล้อเล่นเอง อย่าร้องไห้เลยนะครับ ผมแค่หยอกเล่นจริงๆ หยุดร้องไห้ก่อนนะครับ”
“ฮึก ไม่ ฮึก รัก ชั้น ฮึก แล้วหรอ”
“รักซิครับรักคนเดียว รักมากรักแบบไม่เคยรักใครมาก่อนเลยนะรู้ป่าว” ผมพร่ำบอกรักมาร์ค จากใจจริงของผมเลยจริงๆ ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่ทำให้มาร์คร้องไห้แบบนี้
“ฮึก ฮึก” มาร์คก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นที่อกผม ผมลูบหัวมาร์คอย่างเบามือ
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะผม ไหนโกธรผมเรื่องอะไรเล่ามาซิ”
“.........”
“ถ้าไม่พูดแล้วผมจะรู้ได้ยังไงครับว่าผมควรทำอะไรให้มาร์คหายโกรธ ไหนมาร์คบอกมีอะไรให้พูดกันตรงๆไง”
“ฮึก ฮึก ฮึก” มาร์คเอาแต่สะอื้น
“มาร์คครับ” ผมกดเสียงต่ำลง ก็คนตัวเล็กในอ้อมกอดผมไม่ยอมบอกซะทีว่าโกรธผมเรื่องอะไร
“นายผิดสัญญาที่บอกว่าจะนั่งเครื่องบินข้างชั้น นายเอาแต่แชทกับแบมแบมไม่สนใจชั้น นายให้จินยองมานั่งกับชั้น ส่วนตัวเองก็ไปนั่งกับเจบี นายไม่ง้อชั้นเหมือนทุกครั้งที่ชั้นงอล ชั้นเลยเรียกร้องความสนใจ โดยการไปเล่นกับแจ็คสันตอนไปรวมงานน้ำอัดลมแต่นายก็ไม่สนใจชั้นเลยซักนิด นายคุยเล่นสนุกสนานกับทุกคนยกเว้นชั้น นายเดินเร็วกว่าปกติ ชั้นพยายามเดินตามนายแต่ก็เดินไม่ทัน ทำกันแบบนี้ไม่รักกันแล้วใช่มั้ย นายแอบมีคนอื่นใช่มั้ย นายแอบคุยกับใครผู้หญิงหรือผู้ชาย นายนอกใจชั้นใช่มั้ย นายจะทิ้งชั้นแล้ว ฮือออ ฮืออออ” มาร์คพูดด้วยน้ำตาจนเสื้อผมเปียกไปหมด มาร์คกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นเหมือนกันผมจะหนีไปไหนอย่างงั้นแหละ
“มาร์คครับ ไหนขอดูหน้าหน่อยซิ” มาร์คคล้ายอ้อมกอดออกแต่ก็ยังนั่งก้มหน้าอยู่
“มาร์คครับ” ผมเสยปลายค้างมาร์คขึ้น ผมพรมจูบลงไปที่ใบหน้ามาร์ค ไล่จากตาทั้งสองข้าง ขมับ จมูก ปากเพื่อซับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างคล้ายๆกับการปลอบประโลม ตอนนี้เราสองคนสบตากัน ผมเอามือทั้ง2ข้างประคองหน้ามาร์คไว้
“ฟังผมนะครับ ที่ผมคุยแชทผมก็คุยกับแบมแบมเรื่องเชียงใหม่ ที่ผมย้ายไปนั่งกับเจบีฮยองก็เพราะผมอึดอัดที่พยายามคุยกับมาร์คเท่าไหร่มาร์คก็ไม่คุยด้วย ที่ผมไปเดินกับแบมแบมก็เพราะตอนที่ผมได้เดินกับมาร์ค มาร์คทำท่าเหมือนจะอารมณ์เสียขึ้นมาอีก ผมไม่อยากให้มาร์คหน้าบึ้ง ตอนไปรวมงานน้ำอัดลมผมเห็นมาร์คอยู่กับแจ็คสันฮยองแล้วมาร์คยิ้ม มาร์คดูมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับผม ผมเลยเลือกที่จะดูมาร์คอยู่ห่างๆไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจมาร์ค ส่วนเรื่องเดินเร็วกว่าปกติผมก็เดินเร็วแบบนี้อยู่แล้ว แต่เวลาที่มาร์คเดินอยู่ข้างผม ผมพยายามเดินช้าๆเพราะเราจะได้เดินด้วยกันนานๆ” ผมมองตามาร์คพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังเพื่อที่มาร์คจะได้เชื่อในสิ่งที่ผมกำลังอธิบาย
“จริงหรอ” ผมอยากให้ทุกคนเห็นแววตาของมาร์คตอนนี้จังครับ เปร่งประกายวิบวับเหมือนเด็กที่ร้องไห้จะซื้อลูกกวาด แล้วพ่อแม่ยอมซื้อให้เลยครับ น่ารักน่าฟัดน่าจับกดตลอดๆ ผู้ชายคนนี้
“จริงซิครับ ผมรักมาร์คมากนะ หายงอลยังครับ” ผมจับมือมาร์คขึ้นมาถูไปถูมาที่แก้มเหมือนแมวอ้อนเจ้าของยังไงยังงั้น

“อืม” คนตัวเล็กยิ้มให้ผมจนตาหยี
“ผมรักมาร์คนะ”
“รักเหมือนกัน”
“ห้ะ อะไรนะไม่ได้ยิน” ผมแกล้งเอียงหูเข้าไปใกล้ๆมาร์ค
“ป๊าว”
“อ่าว”
ฟอดดดดด
มาร์คหอมผมเฉยเลย เขินนะเนี้ย
“รักนะหมีอ้วนของเค้า” อือหือ ช็อตนี้ผมตาย แฟนใครเนี้ยยย ทำรถอ้อยคว่ำ
“อ่อยผมหรอมาร์คคคคคคค”
“ป่าวอ่อยนะ” มาร์คลอยหน้าลอยตาใส่ผม น่าฟัด น่ากัด น่าจับกด น่า... จริงๆเลย
ผมดันมาร์คให้นอนหงายลงกับเตียง กดจมูกลงไปที่ซอกคอมาร์ค แล้วงับไปทีนึง หมันเขี้ยว
“หยุดเลยไอหมี พรุ่งนี้มีงานต่อ ห้ามทำรอย ห้ามทำให้คนอื่นสงสัยจำไมได้หรอ” อารมณ์ผมตอนนี้มันปะทุขึ้นมาแล้วจะให้ดับลงง่ายได้ไง ผมเลียแล้วดูดเข้าที่คอมาร์ค
“อือออออ” ผมคางอืออึงในลำคอ
“คิม ยูคยอม หยุด” มาร์คกดเสียงลงต่ำจนผมต้องเงยหน้าขึ้นมา
“มาร์คอ่า” ผมทำเสียงงอแงใส่มาร์ค ทำทีไรมาร์คใจอ่อนทู๊กกกที
“พรุ่งนี้มีงาน ทำรอยไม่ได้ ทำอย่างอื่นก็ไม่ได้เดี๋ยวเดินไม่ไหว กลับเกาหลีค่อยว่ากัน”
“พูดจริงนะ”
“อ่าห้ะ” มาร์คพยักหน้าให้ผม
“สัญญา” ผมชูนิ้วก้อย ขึ้นมาตรงหน้ามาร์ค
“สัญญา” ผมเอานิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับผม ผมก้มลงไปจุ๊ปมาร์คเบาๆ จุ๊ปแบบเด็กๆปากแตะปากหน่ะครับ กลัวว่าถ้าทำมากกว่านี้จะอดใจไม่ไหว55555555555555
เราแค่นอนกอดกันแค่กอดจริงๆครับ


พรุ่งนี้ที่ขอนแก่นโมเม้นเยอะแน่ชาวเรือ #yumark #yugmark

ปล.ฟิคเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรเตอร์ ไม่เกี่ยวกับศิลปินแต่อย่างได้ ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ขอให้ชาวเรือมีความสุขกับการอ่านนะคะ twitter/@palalenpen มาพูดคุยกันได้นะคะ มีข้อเสนอแนะหรือติติงก็ทักมาคุยกันก่อนได้นะคะ หวังว่าทุกคนที่เข้ามาอ่านจะชอบนะคะ








แสดงความคิดเห็น

>

1 ความคิดเห็น

White Frangipani 25 ก.ย. 59 เวลา 17:06 น. 1

ว๊าววววววววววววววววววววววววว

กร๊๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กร๊๊ดกราดน่าดูเลย...อ่าเรา....ฮา ฮา ฮา (เรา...ในที่นี้คือเจ้าของเม้นต์นะคะ  เรื่องนี้ถูกใจร้องกรี๊ดดดเลย ฮา ฮา ฮา   แต่หากเห็นว่ามากไปต้องขออภัยด้วยค่ะ)


สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
ชอบเรื่องที่คุนำมาลงนี้...มากเลยค่ะ จริงๆชอบๆหลายๆแนวนะ แต่แบบนั้นก็ชอบมากด้วยค่ะ ฮา ฮา ฮา สนุกดีเนอะ


ปล.ฟิคเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรเตอร์ ไม่เกี่ยวกับศิลปินแต่อย่างได้ ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ขอให้ชาวเรือมีความสุขกับการอ่านนะคะ twitter/@palalenpen มาพูดคุยกันได้นะคะ มีข้อเสนอแนะหรือติติงก็ทักมาคุยกันก่อนได้นะคะ หวังว่าทุกคนที่เข้ามาอ่านจะชอบนะคะ

ไม่มีอะไรจะติติงค่ะ เข้ามาบอกว่าชอบอ่านรักโรแมนติก

แต่...เจ้าของเม้นต์ไม่ใช่ชาวเรือนะคะ (หันซ้ายและขวา...ที่นี่ไม่ใช่ทะเลนี่นา...)...แต่ช่างเถอะเนอะ  อยากบอกว่าชอบเรืองนี้มากค่ะ


และ...ส่งเพลงเพราะๆเข้ามาเป็นสิ่งตอบแทนที่คุณๆด้ทำการลงนิยายให้อ่านค่ะ

เพลงที่ถูกร้องขึ้นนี้คนลาว...(ใช่หรือเปล่านะ คือนักร้องนะคะ ได้ยินตอนจบเป็นภาษาลาวค่ะ หรือว่าภาษาของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย...เขาร้องเพลงได้เพราะมากๆค่ะ เพลงที่ร้องด้วยนํ้าเสียงไพเราะมาก มีความหมายดีมากด้วย ดนตรีก็เพราะลงตัวได้เป๊ะๆ เพลงนี้เขาร้องได้เพราะแบบนี้เลยค่ะ...คุณลองฟังดูนะคะ



~อย่างอล(ผมเลย)~



ขอบคุณที่ลงให้อ่านค่ะ  ^____^

2
Palalenpen 25 ก.ย. 59 เวลา 19:05 น. 1-1

ขอบคุณสำหรับเม้นนะคะ ขอบคุณที่ส่งเพลงให้ฟังด้วย ไรท์จะฝึกแต่งให้ดีขึ้นฟินขึ้นนะคะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยยย สู้สู้

0
White Frangipani 25 ก.ย. 59 เวลา 20:01 น. 1-2

สวัสดีค่ะ


"ไรท์จะฝึกแต่งให้ดีขึ้นฟินขึ้นนะคะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยยย"...หากให้ฟินขึ้นยิ่งกว่านี้นะคะเลือดกำเดาได้พุ้งแน่ๆเลยมั้งเนอะ ฮา ฮา ฮา (ล้อเล่นนะคะ;)

เป็นเรื่องราวที่ให้ความรู้สึกละมุนละไม น่ารัก อบอุ่น สนุกด้วย อ่านแล้วทำให้ยิ้มๆตามไปด้วย ชอบเรื่องราวแบบนี้ด้วยเช่นกันค่ะ^___^

คอยๆตอน...หรือว่า...เรื่องต่อไปนะคะ

สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจค่ะ


สู้สู้

0