Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

นิยายเรื่อง I can't

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ยังไงติชมกันได้นะคะ แต่อย่าด่าน้าาา
..
เรื่องมีอยู่ว่าผู้หญิงคนหนึ่งเกิดในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบแทบจะทุกอย่าง..ยกเว้นแต่เรื่องทะเลาะกัน..
... ช่วงเย็นเวลาเลิกเรียนตามปกติ ในรถคันหนึ่งซึ่งมีพ่อแม่และลูกกำลังเดินทางไปรับลูกอีกคนที่เรียนพิเศษ
พ่อ : ทำไมคุณไม่ไปรับลูกเอง เห็นมั้ยว่าผมไปทำงานมาเหนื่อย เรื่องแค่นี้จัดการกันเองไม่ได้รึไง
แม่ : คุณทำงานคนเดียวสะที่ไหน แค่ไปรับยัยซินจากที่เรียนพิเศษจะบ่นอะไรนักหนา
พ่อ : แล้วทำไมคุณไม่ให้เดซี่ไปรับน้องล่ะ ขึ้นมัธยมแล้ว ขับรถก็เป็น ทำไมไม่รู้จักแบ่งเบาภาระพ่อแม่บ้างห้ะ
เดซี่ : หนูขอโทษนะคะ แต่หนูว่าคุณพ่อขับรถช้าๆหน่อยนะคะ
แม่ : ว่าลูกทำไม ฉันเองนี่แหละที่ไม่ให้ลูกเอารถไปรับน้อง คุณก็เห็นหนิว่ารถมันเยอะ
พ่อ : โอ้ย! จะเรื่องมากอะไรกันนักหนา
....ตู้ม!! ... 
เดซี่ : อ๊ายยยย~ 
เดซี่สะดุ้งตื่นจากฝันร้ายลุกนั่งพรวด
เดซี่ : โอ้ยยย ฝันอีกแล้ว จะฝันอะไรหนักหนาวะเนี่ย
ตึ้งๆๆ เสียงคนวิ่งขึ้นบันได แล้วเปิดประตูเข้ามา
ไทน์ : เด! เป็นอะไร?
เดซี่ : เอิ่บบ ฝันหน่ะพี่ ตื่นอีกแล้วแหะๆขอโทดน้าาา
ไทน์ : โห่ ฝันตลอดอ่ะ ไอเราก็ตกใจหมด
เดซี่ : นั่นดิ เบื่อแล้ว เมื่อไรจะหยุดฝันบ้าๆสักที
ไทน์ : หุ้ว คิดมากไปป่าวเราอ่ะ เข้ามหาลัยแล้วนะ เลิกฝันแล้วไปนอนได้แล้ว
เดซี่ : ค้าาาา นอนๆๆ
ก่อนที่ไทน์จะเดินออกไปซินก็เดินเข้ามา
ซิน : โอ้ย! จะเสียงดังอะไรนักหนา เป็นแบบนี้ทุกคืนเลยนะ น่ารำคาญจริงๆ พี่ไทน์ก็บ้าจี้ตามยัยนี่อยู่ได้ ชิ้!!
บ่นเส็ดนางก็สบัดหน้าแล้วเดินออกไป
เดซี่ : เห็นมั้ยพี่ไทน์ เจ้าแม่มาบ่นละ ไปนอนเลย
ไทน์ : รอให้แม่พี่กลับมาก่อนเถอะ รับรองว่ายัยนี่ต้องสลดแน่ ไปละ ฝันดีคับ
เดซี่ : เหอะ ก็หวังว่าคุณป้าจะเอาอยู่นะ บายฝันดีค่ะ
....
ครอบครัวของเดซี่ประสบอุบัติเหตุตั้งแต่ตอนที่เดซี่กำลังจะเรียนจบม.ต้น พ่อและแม่เสียชีวิตคาที่ หลังจากนั้นป้าก็รับเดซี่กับน้องมาอยู่ด้วย และส่งเรียนมาตลอด ป้าเพนใจดีและรักทั้ง2คนมากแต่ป้าเพนทำงานอยู่ต่างประเทศเลยไม่ค่อยได้กลับมาปล่อยให้ลูกชายก็คือพี่ไทน์ที่อายุห่างกับเซฟ3ปีคอยดูแลน้องๆเอง 
......
อุบัติเหตุในอดีตมีผลต่อเดซี่ยังไง และทำไมซินถึงไม่ค่อยชอบพี่สาวตัวเอง อย่าลืมติดตามกันต่อน้าาาา

แสดงความคิดเห็น

>

16 ความคิดเห็น

327871904 19 พ.ย. 59 เวลา 19:53 น. 1
มาต่อแล้วน้ะ.. มีคนมาอ่านบ้างมั้ยเนี่ย
..
เดซี่สนิทกับพี่ไทน์มาตั้งแค่เด็กๆ จนบางครั้งอาจดูเหมือนพี่ไทน์จะหวงเดซี่เป็นพิเศษ
...
กริ๊งงงงงงงง~~
เดซี่ : โหลลล ใครอ่ะ เดี๋ยวค่อยโทมาใหม่น้ะ นอนอยู่
จัง : หราาาค้ะ ถ้างั้นเชิญนอนต่อไปเลย แล้วก็หาทางไปมหาลัยเองละกัน
เดซี่ : อืม หื้ม! จังหรอ เออๆเดี๋ยวลงไป
ตู๊ดๆๆๆ..
เดซี่รีบกดวางสายแล้วคว้าผ้าขนหนูวิ่งดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
ไทน์ : เอ้า หวัดดีจัง เดซี่ยังไม่ตื่นหรอ?
จัง : ก็พึ่งตื่นนี่แหละค่ะพี่ไทน์ สายตลอดดด
ไทน์ : ทีหลังเดี๋ยวพี่ไปส่งให้ก็ได้นะ จังจะได้ไม่ต้องมารอ
จัง : ไม่เป็นไรหรอกพี่ จังชอบมาทุกวันแหละ
ไทน์ : หื้ม? ชอบมาหรอ
จัง : เอ่อ ค่ะ... น้องซินละคะ
ไทน์ : อ้อ ซินไปกับเพื่อนแล้วล่ะ
ตึ้งๆๆๆ เดซี่รีบวิ่งลงมา พร้อมกับสภาพที่หน้าไม่มีแป้ง ผมไม่ได้หวี ใส่แค่ชุดลงมา
เดซี่ : ไปๆๆๆ สายแล้วๆ
จัง : ห้ะ สภาพงี้หรอ?
เดซี่ : เออๆ ไปแล้วนะพี่ไทน์
เดซี่รีบใส่รองเท้าแล้ววิ่งไปที่รถ
เดซี่ : จัง! เร็วดิ้!
จัง : บะบายค่ะ พี่ไทน์
จากนั้นจังก็รีบขับรถออกไป. จริงๆยังไม่ค่อยสายเท่าไร แต่ต้องรีบออกไปเช้าๆ เพราะเดซี่ไม่ชอบให้จังขับรถเร็ว เลยต้องเผื่อเวลาหน่ะ
เดซี่ : ถึงสักที จอดๆๆๆๆ. แกๆเดี๋ยวฉันขึ้นไปส่งงานก่อนน้ะแล้วแกรีบตามไปละ
จัง : ห้ะ? ...
เดซี่รีบวิ่งไปไม่ทันระวัง
เดซี่ : โอ้ย!! เห้ยนาย...
ภูเขา : เห้ยไร วิ่งไม่ดูเองอ่ะ
เดซี่ : เห้ย หล่ออ่ะ
ภูเขา : ยิ้มไร ของนั่นเก็บเองนะ
ภูเขาเดินออกไปปล่อยให้เดซี่ยิ้มหวานอยู่คนเดียว
จัง : เห้ยเด เป็นไรป่าว?
เดซี่ : หล่ออ่ะ
จัง : หืมมม อีเด! เก็บของค่ะ มัวแต่มองผู้อยู่ได้
เดซี่ : จังๆ รู้จักเค้ามั้ยอ่ะ อยู่คณะไร ชื่อไรอ่ะแก
จัง : ภูเขา คณะวิศวะ ถามมัย? แล้วนี่ไม่ส่งงานไง้?
เดซี่ : เออ งาน! ไว้เดี๋ยวตอนเย็นค่อยมาหาเนอะ
จากนั้นเดซี่ก็รีบเก็บของแล้ววิ่งไปอย่างลั้นลา
จัง : หาไรว้ะ? เอ้า .. เด.. อะไรว้ะเนี่ย?
วันนี้ทั้งวันเดซี่เอาแต่ถามถึงเรื่องภูเขา รอเวลาเลิกเรียน แล้วเธอก็ไปรอเขาที่เดิม
....
เดซี่ : เห้อ! ไมไม่มาสักทีอ่าาาา ช้านรอนานนนนนแล้วววว
จัง : แกชอบภูเขาหรอ?
เดซี่ : ไม่รู้สิ มันเขินอ่ะ
จัง : ไร.. เดินชนครั้งเดียวเนี่ยน้ะ?
เดซี่เห็นภูเขาก็รีบวิ่งไปอย่างไม่รีรอ
เดซี่ : นี่ๆๆๆๆ นายๆ
ภูเขา : ไร มีไร ตามฉันมาหรอ?
เดซี่ : เห้ยป่าวๆนะ คือมีของฉันหายอ่ะ นายเห็นป่าว ที่เมื่อเช้าเดินชน แหะๆ
ภูเขา : นั่นเดินหรอ ไม่รู้ ไม่ได้สนใจอ่ะ ไปละ
ภูเขารีบเดินดิ่งหนีไป ปล่อยให้เดซี่ยืนหน้าแตกคนเดียว
เดซี่ : หะห้ะ ...
จัง : 555+ ตื่นค่ะเพื่อน ฉันจะรีบไปหาพี่ไทน์ ลั้นลา555
เดซี่ : พี่ไทน์เกลียดแกๆๆๆๆ เชอะ!
จังแอบชอบพี่ไทน์แต่ไม่ยอมให้เดซี่บอกพี่ไทน์ เพราะจังคิดว่าตัวเองยังอยู่ไกลพี่ไทน์เกินไป
..
หยาบคายนิดหน่อยอย่าถือสานะ หวังว่าจะมีคนอ่านบ้างนะค้ะ
0
327871904 20 พ.ย. 59 เวลา 22:20 น. 3
ภูเขาผู้ชายที่เย็นชาใส่เดซี่เขาเรียนอยู่มหาลัยเดียวกับเดซี่ คณะวิศวะ แต่ความเย็นชาไม่ได้ทำให้เดซี่ถอยห่างเลย ยิ่งทำให้เธออยากเอาชนะใจเขา หลังจากวันนั้นเธอก็มารอเขาทุกๆวัน..
เดซี่ : ตกลงเห็นของฉันมั้ยอ่ะ?
ภูเขา : ของไรเธอ เลิกตามฉันได้แล้ว น่ารำคาญ
ภูเขาพยายามเดินหนีแต่เดซี่ก็เดินตามไปเรื่อยๆ
เดซี่ : ทำไมนายใจร้ายกับฉันจัง คุยกับฉันหน่อยสิ นะๆ
ภูเขา : ไม่!
เดซี่ : ทำไมล่ะ ฉันอยากรู้เรื่องของนายนะ แล้วก็อยากให้นายรู้เรื่องของฉันด้วย
ภูเขา : แต่ฉันไม่อยากรู้เรื่องของเธอ ไปซะ
เดซี่ : ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ฉันชื่อเดซี่ อยู่คณะสถาปัตยกรรม เพื่อนสนิทชื่อจัง มีน้องสาวชื่อซิน พี่ชายชื่อพี่ไทน์ บ้านเลขที่10/00 ชอบกิน.....บลาๆๆ
ภูเขาทำท่าทีไม่สนใจเลยสักนิดและเหมือนจะไม่ได้ฟังเดซี่พูดเลย ภูเขาข้ามถนนไป เดซี่รีบวิ่งตามจนไม่ได้มองรถทำให้มีรถบีบแตรใส่. ปี๊มมมมมมม
เดซี่ : ว๊ายยยย ~~
ภูเขาหันมามองเห็นเดซี่ยืนอยู่กลางถนน แต่เขาก็หันกลับไปแล้วเดินต่อไป
เดซี่ : เห้อ เย็นชาจังเนี่ย.. เดี๋ยวก่อนนายภูเขา.....นายภูเขาน้ำแข็งงงงง
เดซี่รีบวิ่งตามไปจนทัน
ภูเขา : โอ้ยจะตามอะไรนักหนาห้ะ!
ภูเขาหันหน้าไป ตะคอกใส่เดซี่ จนทำให้เดซี่ถึงกับหยุดชงัก
เดซี่ : .......
ภูเขา : เธอต้องการอะไร ตามฉันทำไม หึ้?
ภูเขามองหน้าเดซี่ก็รู้ว่าเดซี่คงตกใจ เขาจึงพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
เดซี่ : ชะชั้น แค่อยากรู้จักนาย ไม่ได้หรอ?
ภูเขา : จะรู้จักฉันไปทำไม เธอชอบฉันหรอ?
เดซี่ : ...//เขินจัง
ภูเขา : เอิ่บ คือ โอเคฉันให้เธอเป็นเพื่อนได้ แต่ฉันจะไม่พูดกับเธอหรือเล่าอะไรให้เธอฟังทั้งนั้น ส่วนเธอ อยากพูดอะไรก็พูดไป ฉันจะทำเหมือนได้ยินก็แล้วกัน
เดซี่ : นี่เพื่อนสำหรับนายหรอ?
ภูเขายื่นหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆ
ภูเขา : แค่กับเธอหน่ะ
เดซี่ :
....
ถึงเวลากลับเดซี่ก็โทรตามจังให้ไปส่งบ้านเหมือนเดิม แต่วันนี้..
เดซี่ : โหล จังจัง รับหน่อยจิ
จัง : เด วันนี้แกกลับแท็กซี่ได้ป่าว เราติดแก้งานอยู่ว่ะ (จังเรียนคนละคณะกับเดซี่เลยเวลาไม่ค่อยตรงกัน)
เดซี่ : อ้อ ได้ๆ ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะ
จัง : อ่า กลับบ้านดีๆนะ นั่งแท็กซี่ละ
เดซี่ : เคจ้ะ บาย
...
เดซี่หันกลับมาก็เจอภูเขากำลังนั่งค่อมมอไซต์สุดเท่ เธอรีบวิ่งแจ้นไปหา
เดซี่ : กลับบ้านหรอ?
ภูเขา : อืม
เดซี่ : คือ.. ฉันขอติดรถนายไปลงหน้ามหาลัยได้มั้ยอ่ะ
ภูเขา : เห้ออออออ!
เดซี่ : อ้ะ! ฉันลืมไปเลย เดี๋ยวไปกับจังดีกว่าเนาะ
ภูเขา : จะไปก็เร็วๆ
เดซี่ : ห้ะ อะไรนะ?
ภูเขา : เร็วเส้!!!
เดซี่รีบกระโดดขึ้นค่อมมอไซต์แล้วกอดภูเขาไว้แน่น
ภูเขา : หนิ แค่ให้ซ้อนมอไซต์ อย่ามาลวนลามฉัน ยัยโรคจิต
เดซี่ค่อยๆปล่อยมือออก 
เดซี่ : ️
ภูเขาขับรถออกไป ระหว่างทาง
ภูเขา : ใครมารับ?
เดซี่ : ห้ะ อ้อ แท็กซี่อ่ะ
ภูเขา : เดี๋ยวฉันจะไปรับน้องต้นไม้หน่ะ
เดซี่ : อ่อ ใครหรอ?
ภูเขา : เธอ..จะไปมั้ย?
เดซี่ : เออๆไปๆ
น้องต้นไม้คือลูกของลุงเต่าที่ภูเขาอยู่ด้วย เมื่อถึงโรงเรียนอนุบาล
เดซี่ : ว่าแต่น้องต้นไม้คือใครหรอ??
ภูเขา : ..
เดซี่ : หรือว่า..ลูกนายหรอ!!!  
ภูเขาเดินเข้าไปหาน้องต้นไม้
ภูเขา : ต้นไม้คับ
ต้นไม้ : ค้าบบบ 
น้องต้นไม้รีบวิ่งมากอดภูเขา แล้วหันไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆภูเขา
ต้นไม้ : แฟนพี่ภูเขาหรอคับ
เดซี่ : ค่ะ  //ว้ายเรียกพี่แสดงว่าไม่ใช่ลูก//
ภูเขา : อย่าไปสนใจเลย พี่เค้าเพ้อเจ้อหน่ะ
เดซี่ : น้องภูเขาคับ หิวไอติมมั้ย
ต้นไม้ : หิวคับ
เดซี่ : ดีเลย พอดีพี่ภูเขาเค้าจะเลี้ยงไอติมเราหน่ะ
ภูเขา : ห้ะ?
ต้นไม้ : เย้ๆ งั้นไปเลยคับๆ
น้องต้นไม้และเดซี่เดินจูงมือกันออกไป
ภูเขา : !
หลังจากกินไอติมกันจนอิ่มภูเขาก็ขับรถกลับบ้านต่อไป
ภูเขา : เธอจะลงไหน?
เดซี่ : อืมมม. ไปส่งนายกับน้องต้นไม้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่แถวนั้นแหละ
ภูเขา : จะแอบไปส่องบ้านฉันละสิ
เดซี่ : ป้าววว แค่อยากไปส่งน้องต้นไม้หน่ะ
ภูเขาขับรถไปถึงทางเข้าซอยบ้านน้องต้นไม้ แค่จู่ๆรถก็ดับ
เดซี่ : เอ้า! รถเสีย
ภูเขา : ดีนะที่ขับมาได้ถึงนี่
แล้วภูเขาก็จูงรถไปอู่ใกล้ๆแถวนั้นแล้วก็เดินเข้าไปในซอยกัน
ต้นไม้ : พรุ่งนี้พี่เดซี่จะมากับเรามั้ยคับ?
เดซี่ : มาสิคะ
ภูเขา : ไม่มาคับ
ต้นไม้ : อ่าว?
0
327871904 23 พ.ย. 59 เวลา 00:04 น. 4
มาต่อแล้ว โทดทีนะคะเมื่อวานไม่ได้อัพ
...
หลังจากวันนั้นไทน์ก็หวงเดซี่เป็นพิเศษ เพราะรู้สึกว่าไม่ค่อยชอบภูเขา และคอยโทรตาม คอยคุมเดซี่แทบจะทุกก้าว..
(โทรศัพท์)
เดซี่ : ค่ะพี่ไทน์
ไทน์ : วันนี้กลับกับจังรึป่าว พี่ไปรับนะ
เดซี่ : อ้อ ไม่ต้องหรอกค่ะ พอดีเดี๋ยวจะไปเพื่อนจังทำธุระด้วยหน่ะ
ไทน์ : พี่ยังเคลียร์งานไม่เส็ดเลย อาจต้องค้างที่นี่นะ อยู่ได้ป่าว
เดซี่ : อ่อได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวเดโทบอกซินเอง บายค่ะ
ไทน์ : ครับ
....
จัง : ทำไมเดี๋ยวนี้พี่เค้าตามจิกแกจังว้ะ?
เดซี่ : นั่นดิ อย่างกะพ่อ!!
จัง : อย่ามัวคุยเรื่องพ่อเลย รีบโทบอกแม่ก่อนเหอะ เดี๋ยวนางจะวีน
เดซี่ : เฮ้อ!
(โทรศัพท์)
ซิน : มีไร
เดซี่ : วันนี้พี่ไทน์ไม่กลับนะ ซินหาอะไรกินไปก่อนเลย
ซิน : วันนี้ไม่กลับบ้าน
เดซี่ : อ่าว ทำไมละ
ซิน : เบื่อขี้หน้าเดอ่ะ รำคาญ
เดซี่ : ...
ซิน : ทำไม อึดอัดหรอที่มีซินเป็นน้อง
เดซี่ : ถ้างั้นก็โทบอกพี่ไทน์ด้วยนะ
ซิน : จะบอกไรให้นะ แค่เนี้ยมันน้อยไปสำหรับที่เดทำกับพ่อแม่ด้วยซ้ำ
......
หลังจากซินวางสายเดซี่ก็น้ำตาไหล
จัง : เอาแล้วไง... เห้ย! สนไมว้ะ ยังไม่ชินอีกหรอ
เดซี่ : ฉันผิดเองแก
จัง : หุ้ว ไปชมวิวกันดีกว่าเร็วๆๆๆ
จังดึงมือเดซี่ไป แต่เดซี่ยังคงก้มหน้า
ภูเขา : ไงจัง
จัง : เฮ้ย เป็นไงว้ะ สบายดีนะ
ภูเขา : เดี๋ยวนะ จังแกเป็นเพื่อนกับยัยเพี้ยนนี่หรอ
เดซี่เงยหน้าขึ้นมามอง
เดซี่ : ใช่ แปลกหรอ
ภูเขา : หืมมม แกแนะนำฉันให้ยัยนี่ใช่มั้ย
จัง :
ภูเขารีบเดินหนีไปที่รถ
เดซี่ : เดี๋ยวๆ จะกลับหรอ ฉันไปกินติมด้วยสิ เฮ้ยๆๆๆๆ รอก่อน!...
ภูเขาไม่ฟังอะไรรีบขับรถหนีออกไป
จัง : ไง ซวยฉันเลยมั้ยละ
เดซี่ : ผู้ชายไรขี้งอนจังว้าาา...แต่ก็ยังหล่ออยู่ดี
จัง :
จากนั้นจังกับเดซี่ก็ไปทำงานและไปซื้อของกันในห้าง ทั้งสองคนเดินกันเพลินจนไม่ได้ดูเวลา...
(โทรศัพท์)
เนย : จัง! พี่รอแกนานแล้วนะ จะมารึยังจะปิดหอแล้ว
(พี่เนยเป็นเจ้าของหอและสนิทกับจัง)
จัง : จะไปแล้วหรอ พี่รอจังก่อนๆ เดี๋ยวกลับแล้ว
เนย : ไหนนัด 6 โมงครึ่ง ทุกคนเค้าพร้อมกันหมดแล้วเนี่ย
จัง : เออๆพี่ ไว้คุยกัน
....
วางสายเส็ดจังก็รีบพาเดซี่วิ่งกลับไปที่รถแล้วขับรถออกไปเลย. ระหว่างทาง..
เดซี่ : มีไรว้ะจัง
จัง : ก็พี่เนยดินัดฉันไปภูเก็ตด้วย ไอเราก็ลืมเลย
เดซี่ : อ้าว แล้วเอาไงอ่ะ
จัง : อ้าวไร
เดซี่ : แล้วฉันจะกลับไง?
จัง : เออว่ะ ไม่มีใครอยู่เลยด้วย
เดซี่ : ???
จัง : คือ แกต้องเอารถเรากลับว่ะ
เดซี่ : ห้ะ???
จัง : เอ่อนะ แปปเดียว ค่อยๆขับไป
เดซี่ : ไม่ๆจัง ฉันไม่ขับ ฉันทำไม่ได้ ไม่เอา
จัง : แกต้องทำให้ได้ดิ อย่าไปคิดมากเรื่องในอดีตมันผ่านมานานแล้ว
เดซี่ : แกฉัน..
จัง : จะถึงแล้ว. ถ้าแกไม่ทำก็ไม่มีใครช่วยแกแล้ว
เดซี่ : แย่หนีฉันไปสิ แกอย่าบังคับฉัน
จัง : อ่ะ รถ กุญแจ สู้ๆนะเพื่อน อย่าขับเร็ว ถึงบ้านแล้วโทมา ไปนะฉันรีบ
เดซี่ : จังงงงงงงง!
แล้วจังก็วิ่งหายไปลับตา...ใครจะช่วยเดซี่ได้ ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นเธอไม่เคยขับรถอีกเลย..
เดซี่ : จะเอาไง จะทำไงดี ใครจะช่วยเราได้.... โอ้ย พี่ไทน์ก็ติดงาน ไม่มีพี่ไทน์กับจังแล้วฉันก็คงต้องช่วยตัวเองแล้ว...เอาว้ะ
เดซี่จำใจพยายามค่อยๆขับรถไป
เดซี่ : ไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด....
เธอท่องแบบนี้ไปตลอดทาง จนขับมาถึงซอยที่เปลี่ยวและมืดมาก ตรงนั้นไม่มีคนและไม่มีไฟเลยสักดวง ตอนนั้นการพยายามท่องคำว่าไม่คิดนั้นไม่มีผลอะไรอีกแล้ว เดซี่คิดถึงเรื่องราวทุกอย่างภาพที่พ่อแม่ทะเลาะกันในรถ พ่อโมโหแล้วขับรถไวมากจนรถเสียหลักพุ่งข้ามไปยังถนนอีกฝั่งแล้วกลิ้งไปชนกับต้นไม้ โชคดีที่วันนั้นเดซี่ไปรับผ้าห่มมาจากร้านซักอบรีดพอดีทำให้ในรถมีแต่ผ้าห่มหนาๆอยู่ข้างๆเดซี่เต็มไปหมด แต่พ่อและแม่ของเดซี่ไม่ได้โชคดี พวกเขานั่งหน้า.. เธอค่อยๆตื่นลืมตามองพ่อและแม่ที่กำลังนอนจมกองเลือดแค่เธอช่วยอะไรไม่ได้ ....เดซี่คิดถึงเรื่องนี้ตลอดเวลา และตอนนี้ทำให้เธอกลัวและทำอะไรไม่ถูกเธอรีบบิดรถมอเตอร์ไซต์อย่างเร็วมากจนลืมไปว่าเธอยังอยู่ในซอยอยู่ เดซี่ขับรถไปด้วยความกลัวแล้วก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆก็มีรถยนต์พุ่งออกมาจากซอย สองข้างทางนั้นเป็นพื้นหญ้าและเป็นเนินลงไป ความเร็วของรถที่เดซี่ขับทำให้เธอพ้นจากรถยนต์แต่ก็เสียหลักล้ม ส่วนรถยนต์ก็หักหลบจนเสียหลักพลิกคว่ำลงไปตรงเนินบริเวณริมถนน ทุกอย่างเงียบงัน จนเมื่อเธอลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองมีแต่แผลเต็มตัว แต่ความเจ็บของตัวเองนั้นก็ต้องเก็บไว้ก่อนเมื่อเหลือบไปเห็นรถยนต์ที่พลิกคว่ำอยู่ !! เธอตกใจมากจนแทบช็อค แต่เรียกสติมาได้ก็รีบหาโทรศัพท์แล้วโทหาตำรวจ
ตำรวจ : สวัสดีครับ
เดซี่ : หะ..หะ. โหล คะคือเกิดอุบัติเหตุค่ะ
......
ตำรวจ : ครับ รับแจ้งเหตุแล้วจะรีบไปครับ
.....
หลังจากวางสายเดซี่ก็ได้ยินเสียงคนร้องคร่ำครวญมาจากในรถ เดซี่เดินเข้าไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ จนเดินไปถึงก็ต้องผงะเมื่อเห็นร่างผู้หญิงตรงเบาะข้างคนขับเธอกำลังร้องขอความช่วยเหลือ เดซี่เห็นก็เริ่มกลัวน้ำตาเริ่มซึมออกมา เดซี่ตัดสินใจจะช่วยผู้หญิงคนนี้เธอพยายามเปิดประตูรถและก็ต้องพบว่าตัวผู้หญิงคนนั้นมีแต่บาดแผลบริเวณใบหน้ามีแต่เลือด และแลไปเห็นผู้ชายอีกคนซึ่งอยู่ตรงเบาะคนขับเขาโดนแผ่นกระจกใบใหญ่ปักอยู่ที่ตัวและแขนขาด เดซี่เห็นแล้วถึงกับต้องถอยออกมาพร้อมกับความกลัวสุดขีด และเมื่อสถานการณ์ทุกอย่างมันบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำก็เกิดขึ้น จู่ๆควันก็ออกมาจากรถ ผู้หญิงคนนั้นยังคงร้องขอความช่วยเหลือ เดซี่ตัดสินใจเอื้อมมือสั่นๆของเธอเข้าไปดึงตัวผู้หญิงคนนั้นออกมา ด้วยความกลัว ปากซีดๆมือสั่นๆและน้ำตาที่ยังคงไหลพรากออกมา เธอลากผู้หญิงคนนั้นออกไปให้ไกลจากรถที่สุด ไม่นานทีมกู้ภัยก็มาถึง แต่..มาแค่คนเดียว เค้าคนนั้นขับมอเตอร์ไซต์มาแล้วมาจอดตรงที่เกิดเหตุ เค้าวิ่งมาหาเธอด้วยท่าทีที่ตกใจ เพราะเค้าคนนั้นก็คือภูเขา ภูเขามาในชุดของหน่วยกู้ภัย เค้าวิ่งเข้ามาแล้วจับแขนเธอพร้อมกับคำถามที่เสียงดังฟังชัดและดูร้อนรน
ภูเขา : เธอ..เธอ.. เป็นอะไรมั้ย!
เดซี่ยังคงยืนมองหน้าภูเขาด้วยสีหน้าที่คาดเดาไม่ถูก ภูเขาจับแขนเธอสองข้างแล้วเขย่าแรงๆ และถามอีกครั้ง
ภูเขา : เธอ!  เป็นอะไรรึป่าว
เดซี่ : หะ.ห้ะ...มีอีกคนติดอยู่ในรถ!
เมื่อเธอรู้สึกตัวก็กระวนกระวายเดินดิ่งเข้าไปหารถ และเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง รถนั้นเกิดไฟลุกท่วมทั้งคันก่อนที่จะระเบิด เค้ากระชากแขนเธอที่เดินนำหน้าอยู่ ดึงเข้ามาแล้วเอาตัวไปบังเธอไว้ เค้ายืนหันหลังให้รถที่กำลังระเบิดแล้วหันหน้าหาเธอเอามือป้องศรีษะเธอไว้ ส่วนเธอกอดกายเค้าไว้แน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ......
เมื่อเสียงก้องกังวาลสงบลงเธอยังคงอยู่ในสภาวะเดิม เขาลดมือลงมาลูบหลังเธอพร้อมกับบอกว่า "ไม่เป็นอะไรแล้วนะ" เธอคลายความกลัวลง รู้สึกตัวแล้วก็ปล่อยมือที่กอดเขาอยู่ จากนั้นรถจากหน่วยกู้ภัยแล้วรถตำรวจก็ตามมา
......
พอแล้วนะคะ ง่วงมากเลย ฝันดีนะ
0
327871904 25 พ.ย. 59 เวลา 14:25 น. 5
เมื่อเจ้าหน้าที่มาถึง ทุกคนก็ต่างทำหน้าที่ของตนเอง รวมถึงภูเขา 
ภูเขา : เธอไปทำแผลก่อนนะ 
ภูเขาเอื้อมไปจับมือเดซี่แล้วเดินจูงไปที่รถพยาบาล
ภูเขา : ขอโทรศัพท์หน่อยสิ
เดซี่ : ห้ะ ?
เขาไม่พูดอะไรแล้วแบมือรอ จากนั้นเดซี่ก็ยื่นให้ เขาหยิบโทรศัพท์ไปแล้วโทหาใคร..? หลังจากภูเขาคุยโทรศัพท์เส็ดก็เอามาคืน
เดซี่ : โทรหาใครหรอ?
ภูเขา : เดี๋ยวฉันมานะ
ภูเขาก้าวเท้าออกไป แต่เดซี่ดึงมือไว้
เดซี่ : เค้าไม่ตายใช่มั้ย?
น้ำเสียงสั่นๆ ทำให้เธอน้ำตาคลออีกครั้ง
ภูเขา : เอิ่บบบ ผู้หญิงคนนั้นไปโรงพยาบาลแล้ว
เดซี่ : ฉันฆ่าเค้าใช่มั้ย ฉันทำให้พวกเค้าต้องเป็นแบบนี้ T^T
ภูเขา : มันเป็นอุบัติเหตุ อย่าคิดมาก ทำแผลเส็ดก็ไปโรงพยาบาลนะ ฉันไปละ
พูดเส็ดภูเขาก็เดินออกไปทำหน้าที่ของเขาต่อ สักพักไทน์ก็วิ่งหน้าตื่นมาหาเดซี่
ไทน์ : เด! เป็นอะไรมั้ย ไปโรงบาลกันนะ
เดซี่ไม่พูดอะไรเธอเอาแต่นั่งเหม่อลอย แล้วไทน์ก็พาเดซี่ไปโรงพยาบาล
หมอ : จากผลตรวจแล้ว นอกจากบาดแผลภายนอกก็ไม่มีอะไรน่าห่วงอีกแล้วละครับ แต่ตอนนี้คนไข้ยังอยู่ในอาการช็อคคืนนี้หมอขอให้นอนให้น้ำเกลือสักคืนนะครับ แล้วพรุ่งนี้ถึงจะกลับบ้านได้
ไทน์ : ขอบคุณครับหมอ
ไทน์นั่งลงข้างๆเตียงพร้อมกับสีหน้าเป็นห่วง
ไทน์ : พี่ขอโทดนะ
เดซี่ : คะ?
ไทน์ : ขอโทดที่ไม่ได้ไปรับ จนทำให้เดต้องไปคนเดียว พี่ขอโทดจริงๆ พี่ไม่น่าห่วงงานมากกว่าเลย พี่ทำตามที่คุณแม่บอกไม่ได้ พี่ดูแลเดซี่ไม่ได้
เดซี่ : อย่าคิดมากเลยค่ะ ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เพราะความประมาทของเดเอง เป็นเพราะเดมัวแต่จมปลักอยู่กับเรื่องราวในอดีต อีกอย่าง พี่ไทน์คอยดูแลเดมาตลอดแล้ว บางทีเดอาจจะต้องเรียนรู้อะไรเองบ้าง ขอบคุณมากนะคะที่คอยอยู่ข้างๆกัน
ไทน์โน้มตัวลงไปกอดเดซี่แล้วร้องไห้อย่างเงียบๆ
ไทน์ : ใจหายหมดเลย พี่จะช็อคก่อนเดแล้วนะรู้มั้ย 
เดซี่ : เอ่อแล้วพี่รู้เรื่องได้ไงอ่ะ
ไทน์ : ก็มีคนใช้โทรศัพท์เดโทมาอ่ะ พี่ก็ตกใจหมดเลยนึกว่าถึงขั้นสลบเลยโททาเองไม่ได้
เดซี่ : อ้อ ค่ะ คือตอนนั้นเดทำอะไรไม่ถูกเขาเลยโทให้  // ภูเขาแน่เลยยย
ไทน์ : ถ้างั้นพักผ่อนนะ เดี๋ยวพี่นอนเฝ้า
เดซี่ : อ้าว แล้วงานพี่ละ
ไทน์ : เดี๋ยวพี่ว่าจะกลับไปเอาเอกสารมาเคลียร์ที่นี่หน่ะ ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะรอให้เดหลับก่อน
เดซี่ : :)  ... //ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงดีกับเราจัง
ไทน์ : ฝันดีครับ
เดซี่ : ฝันดีค่ะ
หลังจากที่เดซี่หลับไทน์ก็กลับไปเอาเอกสารมาทำจนเกือบเช้าแล้วนอนหลับคางาน
พยาบาล : คุณคะ....คุณคะ
ไทน์ : ครับ 
พยาบาล : เช้านี้คุณหมออนุญาติให้คนไข้กลับได้แล้วนะคะ ตอนนี้คนไข้พบคุณหมออยู่ค่ะ
ไทน์ : อ่อครับ ขอบคุณครับ
...
เดซี่ : หมอคะ ..คือฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ
หมอ : ได้ครับ?
เดซี่ : คือออ ฉันรู้ว่าเป็นหมอต้องเข้มแข็งทางใจมากๆ อยากรู้ว่าหมอมีวิธีเอาชนะความกลัวยังไงหรอคะ?
หมอ : สำหรับผมก็คือการเผชิญหน้าครับ  ไม่หนีมันเข้าไปอยู่กับมันแล้วเอาชนะมันให้ได้
เดซี่ :  :) ขอบคุณนะคะ
หมอ : ยินดีครับ
.... ระหว่างทางที่เดซี่เดินกลับห้องก็ได้พบกับภูเขา
เดซี่ : ภูเขา!!
ภูเขา : อ้าว เป็นไงบ้าง
เดซี่ : อืมม ก็ดีแล้วละ วันนี้ก็ออกโรงพยาบาลแล้ว ว่าแต่นายมาทำไรหรอ
ภูเขา : ฉัน..มาจัดการเรื่องศพหน่ะ
เดซี่ : .....
ภูเขา : ฉันขอโทด...เธอ..โอเคนะ?
เดซี่ : อืมๆ ไม่เป็นไร งั้น..ฉันไปก่อนนะ
ภูเขา : อ่าเค 
เดซี่ : เดี๋ยวๆ นาย คือ นายรู้มั้ยอ่ะว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน
ภูเขา : อ่อ แถวๆนี้แหละฉันจะไปอยู่พอดี ไปพร้อมกันมั้ย?
เดซี่ : ดีๆไปสิๆ
ภูเขาพาเดซี่ไปเยี่ยมผู้หญิงที่ประสบอุบัติเหตุ พอเปิดประตูเข้าไปภูเขาก็เดินนำไปที่เตียงคนไข้ แต่เดซี่ยังยืนอยู่ที่หน้าประตู
ภูเขา : ทำไมไม่เข้ามาละ
เดซี่ : ......
ภูเขาเอื้อมไปจับมือเธอแล้วดึงเข้าไปในห้อง เธอจับมือเขาไว้แน่น ภูเขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกกลัว สภาพที่เห็นก็คือ เขาแขนหัก กระดูกขาร้าว นอนใส่เฝือกมา1คืน และยังไม่รู้สึกตัว
เดซี่ : ฉันจะทำไงดี ถ้าเค้ารู้สึกตัวฉันจะบอกเค้ายังไง ฉันทำให้เค้าต้องสูญเสียคนรัก นายบอกฉันสิว่าฉันจะทำยังไง
ภาพที่เดซี่เห็นยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่และกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกครั้ง
ภูเขา : ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่กับเธอในตอนนั้นเอง ฉันจะจับมือเธอแบบนี้ ไม่ต้องกลัวนะ
เดซี่ : นายสัญญานะ
ภูเขา : ใช่ ฉันจะมากับเธอ  ตอนนี้พี่ชายเธอคงตามหาแล้วละกลับไปที่ห้องเถอะ
เดซี่พยักหน้าแล้วเช็ดน้ำตา ห้องเดซี่อยู่ไม่ไกลนักภูเขาเลยไม่ได้ไปส่ง
....
ไทน์ : ไปไหนมา นี่พี่จะออกไปตามแล้วนะ
เดซี่ : อย่าโกรธดิ แค่ไปหาหมอแล้ว..
ไทน์ : แล้ว..?
เดซี่ : แล้วเดก็จะไปเปลี่ยนชุดแล้ว อยากกลับบ้านแย่ละ
เดซี่เดินไปหยิบถุงใส่เสื้อผ้าบนเตียงแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป
...
เจอกันตอนหน้านะ
0
327871904 26 พ.ย. 59 เวลา 23:17 น. 6
ไม่ได้อัพนานอีกละ ช่วงนี้เรียนหนักอาจจะเว้นวันนะคะ #จุ้บ
เดซี่และพี่ไทน์กลับมาถึงบ้านและขณะที่กำลังจะขึ้นไปข้างบน
ซิน : อ้าว! ยังไม่ตายหรอ?
ไทน์ : ซิน!!! 
ซิน : ไม่คิดจะตายชดใช้หน่อยหรอ?
ไทน์ : เดกำลังไม่สบายนะ พี่จะพาเดไปพัก ป่ะเดไปเถอะ
ซิน : รู้สึกยังไงหรอ เจ็บบ้างมั้ย นึกถึงหน้าพ่อแม่ตอนที่เค้ากำลังจะตายไปต่อหน้าแกรึป่าว!!
ซินเริ่มขึ้นเสียงและขณะเดียวกันเดซี่กำลังเริ่มรู้สึกกระวนกระวาย นึกถึงภาพอุบัติเหตุทุกอย่าง และเครียดมากจนเกิดอาการปวดหัวเฉียบพลัน
เดซี่ : พอได้แล้ว!!!
เดซี่ตะคอกเสียงดังจนทุกคนเงียบกริบ เดซี่วิ่งขึ้นไปบนห้องแล้วล็อกกลอนประตูไว้..เธอร้องไห้ให้กับความรู้สึกแย่ๆที่ไม่มีทางลืมอีกต่อไป
เดซี่ : ฉันไม่ทำ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทด ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดกับฉัน 
เดซี่หยิบถุงยาขึ้นมาแล้วกินยาแก้เครียดที่หมอให้มา เธอนอนร้องไห้จนเผลอหลับไป.... เวลาผ่านไป4ชั่วโมง...
ไทน์ : เด เดซี่ เปิดประตูหน่อย เป็นอะไรรึป่าว
ตึ้งๆๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูสนั่นบ้าน
ไทน์ : เด เปิดสิ เป็นอะไร!!
ไทน์รีบวิ่งไปเอากุญแจสำรองที่ชั้นล่างแล้วขึ้นมาไขกุญแจเปิดประตูเข้าไป
ไทน์ : เด เด ตื่นดิ เป็นอะไรรึป่าว?
เดซี่ : พี่ไทน์...???
ไทน์ : พี่มาเคาะเรียกนานแล้ว ไม่ได้ยินหรอ
เดซี่ : สงสัยคงเป็นเพราะกินยาไป2เม็ดหน่ะ เพลียๆด้วยเลยหลับลึก
ไทน์ : ร้องไห้ด้วยละสิ ตาบวมหมดแล้วเนี่ย ไปอาบน้ำไป พี่ซื้อโจ๊กมาให้
เดซี่ : อืม ขอบคุณค่ะ
ไทน์ : เฮ้ออออ! เป็นห่วงแทบแย่
ไทน์พูดเส็ดก็เอามือลูบหัวเดซี่แล้วเดินออกจากห้องไป
เดซี่ : ???????
หลังจากเดซี่ทานข้าวทานยาหมดแล้วและเตรียมตัวนอนก็มีคนโทรมา
เดซี่ : ฮัลโหล
จัง : ไอเด! ฉันขอโทด ฉันของโทดจริงๆนะ ฉันไม่น่าทำกับแกแบบนั้นเลย ฉันพึ่งรู้ข่าวจริงๆนะแก เดี๋ยวตอนนี้ฉันกำลังกลับแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะรีบไปสารภาพบาปแล้วรับโทดเลย แกอย่าโกรธฉันนะ ฉัน..
เดซี่ : หนิๆๆ จังๆๆๆ หยุดๆ หยุดก่อนๆ
จัง : ห้ะ?
เดซี่ : ตอนนี้ฉันออกจากโรงพยาบาลแล้ว แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย คือฉันไม่โกรธแกหรอก แล้วก็หยุดถามหยุดขอโทดด้วย โอเค๊?
จัง : อืมมม ก็ฉันเป็นห่วงแกอ่ะ
เดซี่ : ห่วงรถแกเหอะ
จัง : ว๊ายยยย รถ!!
เดซี่ : คือล้มตรงดงหญ้าอ่ะ 55 ทั้งรถและคนก็เลยสบายดี
จัง : เฮ้อ ค่อยดีหน่อย
เดซี่ : แต่ตอนนี้อยู่โรงพักนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไทน์จะไปจัดการให้ แล้วพรุ่งนี้จะไปม.ยังไงอ่ะ?
จัง : พี่ไทน์น่ารักจัง...เออๆ แท็กซี่ด้วยกัน
เดซี่ : หืมมมจ่ะ งั้นบายละ
จัง : เคบาย
...
เช้าวันใหม่
จัง : หวัดดีค่ะพี่ไทน์
ไทน์ : ค่ะ น้องจัง นั่นไงเดลงมาพอดีเลย
เดซี่ : จังงงงง. คิดถึงจังจังเลย :)
จัง : ว้ายไม่ต้องมากอด ฉันกลัวแผล!!
เดซี่ : 5555
ไทน์ : เรื่องรถไม่ต้องห่วงนะจัง เดี๋ยววันนี้พี่ไปจัดการให้ ดูซิเนี่ยเป็นเพราะเดอยากขับมอไซต์แท้ๆ
จัง : ห้ะ??
เดซี่ : ค่ะ พอดีเดไม่ได้ขับนานหน่ะ ขับปุ๊ปซวยปั๊ปเลย แหะๆ
จัง : เหอะๆ เหรอคะ
ไทน์ : งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเรา2คนละกัน
.......
พอถึงมหาลัย
ไทน์ : ไว้ตอนเย็นพี่มารับนะ
เดซี่ : ค่ะ
จัง : ค่ะ
พอพี่ไทน์ขับรถไปจังก็รีบสอบสวนเดซี่
จัง : ไรของแกเนี่ย แกบอกพี่ไทน์ว่าแกเป็นคนอยากขับเองงั้นหรอ
เดซี่ : ก็..อืม คือฉันไม่อยากให้พี่ไทน์โกรธแกอ่ะ แล้วแกก็ไม่ได้ให้มันเป็นแบบนี้ซะหน่อย
จัง : เฮ้อ! ยังไงฉันก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดีแหละ
เดซี่ : พอเลยๆ หยุดคิดมากแล้วไปเรียนค่ะ แล้วเย็นนี้กลับด้วยกันป่าว
จัง : วันนี้เลิกเย็นอีกแล้วอ่ะ แกกลับก่อนเลย แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้านั่งแท็กซี่ไปเอารถที่บ้านแก
เดซี่ : โอเค๊ ไปนะ
........
หลังจากที่เดซี่เรียนเส็ดก็มายืนรอพี่ไทน์ แต่แล้วภูเขาก็ผ่านมา
ภูเขา : หายแล้วหรอ? 
เดซี่ : งั้นมั้ง? เรียนเส็ดแล้วหรอ
ภูเขา : อืม วันนี้ชิลอ่ะ ว่าแต่กลับไงล่ะ
เดซี่ : อ้อ เดี๋ยวพี่ไทน์มารับ
ภูเขา : เออ ดีละ
เดซี่ : ??
แล้วรถพี่ไทน์ก็มา แต่..
ซิน : พี่ไทน์! ไมไม่บอกซินอ่ะว่าจะมารับเด ซินจะได้กลับกับเพื่อน
ไทน์ : กลับกับพี่นี่แหละ ปลอดภัยแล้วซิน
ซิน : ไม่เอาอ่ะ ซินไม่ไปด้วยหรอก
..
เดซี่ : งั้นฉันไปแล้วนะ 
ภูเขา : อื้ม
พูดเส็ดเดซี่ก็เปิดประตูรถแล้วจะนั่ง แต่ซินที่นั่งอยู่ในรถนั้นก็เปิดประตูแล้วออกมาจากรถ ไทน์เปิดกระจกรถแล้วเรียนซิน
ไทน์ : ซิน!!จะไปไหน?
ซินไปฟังรีบเดินหนีไป แต่เดซี่ก็วิ่งตามไปแล้วไปดักหน้าซิน
เดซี่ : จะไปไหน?!
ซิน : ก็ไม่อยากไปด้วยอ่ะ
เดซี่ : เธอจะเอายังไง พี่เบื่อเต็มทีแล้ว!!
ซิน : พี่ก็รีบตายตามพ่อแม่ไปสิ้!!!
เดซี่ : ถ้าแกเกลียดฉันนักแล้วทำไมแกไม่เป็นคนตายล่ะ
.
ภูเขา : ?????
ไทน์ : !!!
.
ซิน : ซินถามหน่อย ที่ทุกวันนี้เราเป็นแบบนี้มันไม่ใช่เพราะพี่หรอ ที่พ่อ-มันไม่ใช่เพราะพี่หรอ!!!!
เดซี่ : ก็ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่รู้ มันเป็นอุบัติเหตุ แกเข้าใจมั้ย
ซิน : พี่ก็รู้อ่ะ ว่าพ่อไม่ชอบไปรับเราที่โรงเรียน พ่อไม่ชอบเวลารถเยอะ พี่ก็รู้ว่าพ่อกับแม่ชอบทะเลาะกัน แล้วทำไมวันนั้นพี่ไม่มากห้ะ ทำไม!!!
เดซี่ : ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้. T^T
เดซี่ร้องไห้แล้วปวดหัวหนักอีกครั้ง เธอเอามือกุมหัวตัวเอง พูดว่าไม่รู้ซ้ำไปซ้ำมา แล้วทรุดลง... ภูเขาและไทน์วิ่งเข้ามา ภูเขาวิ่งเข้ามาหาเดซี่แล้วหายาคลายเครียดให้เธอ ส่วนไทน์เข้าไปจับแขนซินแล้วดึงเข้าไปในรถ ก่อนที่จะออกรถไปไทน์หันไปมองหน้าภูเขาแล้วบอกว่า
ไทน์ : ไปส่งเดที่บ้านจังด้วย คืนนี้ฉันไม่อยู่บ้าน
พูดเส็ดก็ขับรถออกไปด้วยสีหน้าที่เครียดหนัก
ไทน์ : ซิน!! ถ้าซินยังมีปัญหามากพี่จะให้ไปอยู่กับแม่พี่
ซิน : อะไร ไม่นะ ซินไม่อยากไปอยู่กับป้าเพน
ไทน์ : ถ้างั้นก็หยุดเถอะ พี่ขอละ นั้นมันก็อดีตแล้ว จะมัวมาทะเลาะกันเพราะอดีตทำไม
ซิน : แล้วในอดีตใครใช้ให้ทำผิดล่ะ
ไทน์ : วันนั้นเธอไปด้วยหรอ เรื่องมันเป็นยังไง เธอรู้จริงๆหรอ ไงก็เถอะถึงจะผิด แต่ตอนนี้เราก็ควรจะอยู่กับปัจจุบันไม่มีใครแก้ไขอดีตได้หรอกนะ
ซิน : พี่ก็เอาแต่เข้าข้างเด
ไทน์ : หนิ อย่าพูดแบบนั้นสิ พี่สอนเราอยู่นะ โตแล้วนะซินเลิกเอาแต่ใจได้แล้ว
ซิน : ....ไงก็เหอะ ซินไม่ไปนะ
ไทน์ : ถ้าไม่ทำตามที่พี่บอกถูกส่งตัวไปดัดนิสัยแน่!
ซิน : อ้ะ แล้วก็ห้ามฟ้องด้วย คืนนี้ซินไปนอนบ้านเพื่อนนะ
ไทน์ : อืม พี่ก็จะทำงานเหมือนกันคงต้องค้างนู้น
....
0
327871904 28 พ.ย. 59 เวลา 23:20 น. 7
สวัสดี มาต่อกันละนะ
หลังจากที่ไทน์และซินออกไปเดซี่ก็ยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น
ภูเขา : เธอ ใจเย็นๆก่อนสิ
เดซี่ : ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
ภูเขา : เธอต้องสงบอารมณ์ก่อนนะ
เดซี่ : โอ๊ย!! ฉันปวดหัว
ภูเขา : เธอๆ กินยาก่อนนะ อ่ะ
เดซี่ค่อยๆเอื้อมมือไปจะหยิบยา แต่เธอปัดยานั่นกระเด็นหมด
เดซี่ : ไม่!!!!
เดซี่วิ่งหนีภูเขาไป ภูเขารีบวิ่งตาม
ภูเขา : เดซี่ เดซี่ รอฉันก่อน
เดซี่วิ่งหนีไปจนเหนื่อยแล้วเธอก็หยุด เธอนั่งลงตรงบริเวณข้างอ่างน้ำใหญ่เป็นสวนสาธารณะของมหาลัย
ภูเขา : เห้อๆๆ เหนื่อยจัง อยากออกกำลังกายทำไมไม่บอกห้ะ
เดซี่ : ฉันอยากอยู่คนเดียว! -_-
ภูเขา : ... 
ภูเขาเดินถอยหลังไปแล้วนั่งลงห่างจากเดซี่ไม่มากนัก
เดซี่ : ไม่ได้ยินรึไง ฉันบอกว่าอยากอยู่คนเดียว
ภูเขา : ฉันไม่ได้นั่งกับเธอสะหน่อย
เดซี่นั่งกอดเข่าแล้วก้มหน้าลงไป
เดซี่ : ฮึกๆๆ ฮืออออ!  T^T
ภูเขา : เธอร้องไห้อีกแล้ว! :(
....
ภูเขา : เล่าให้ฉันฟังได้นะ ฉันอยู่ข้างเธอนะ
เดซี่ : นายไม่มีทางเข้าใจหรอก ไม่มีใครเข้าใจฉันหรอก
ภูเขา : ?? นั่นน้องเธอหรอ ทำไม??
เดซี่ : ใช่ ซินไม่เคยเห็นฉันเป็นพี่เลย ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมซินถึงเกลียดฉันนักหนา ทุกครั้งที่มีโอกาสซินก็จะกัดฉันเรื่องพ่อกับแม่ตลอดเลย ฉันเหนื่อย ท้อมากกับการขอให้คนอื่นเข้าใจเรา ฉันต้องทำตัวยังไง ต้องทำอะไร คนอื่นถึงจะยอมรับฉันได้
ภูเขา : คือ..มันเกิดอะไรขึ้น? ฉันรู้ได้มั้ย?
เดซี่นิ่งและเงียบไป เธอยังคงนั่งกอดเข่าก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
ภูเขา : เอ่อออ ฉันขอโทดแล้วกัน
เดซี่ : ตอนนั้น..ตอนที่ฉันกำลังจะเรียนจบ ม.ต้น ช่วงนั้นฉันขับรถเป็นแล้ว พ่อเลยมอบหน้าที่ให้ฉันไปรับน้องที่เรียนพิเศษตอนเย็น พ่อเป็นคนโมโหง่าย หงุดหงิดกับแทบทุกเรื่อง วันนั้นพ่อกลับมาจากที่ทำงานตอน6โมงกว่า ท้องฟ้าสลัวใกล้มืด รถสัญจรไปมาวุ่นวาย และไม่นานนักแม่ก็กลับมา แต่จอดรถไว้ข้างนอกบ้าน ฉันสงสัยเลยออกไปถามแม่ว่ามีอะไรรึป่าว แม่บอกว่าก่อนไปรับน้องให้ไปเอาผ้าห่มที่ร้านด้วย ฉันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่พอแม่เห็นว่าพ่อกลับมาแล้วแม่ก็เลยอยากให้พ่อไปด้วย แต่พ่อไม่พอใจ แม่เป็นห่วงฉันไม่อยากให้ฉันออกไปคนเดียวเพราะมันมืดแล้ว แม่ไม่ยอมให้ฉันไปคนเดียวพ่อก็ไม่อยากไปแต่โมโหที่แม่บ่นไม่หยุดเลยยอมไป และแม่กับฉันก็ไปด้วย บรรยากาศในรถเงียบงันทุกคนอยู่ในอารมณ์หงุดหงิดบวกกับรถติดอากาศร้อน ไม่นานนักพ่อก็เริ่มอารมณ์เสียใส่ทุกคน แม่ฉันก็ไม่ยอมซะด้วยทุกอย่างมันเลยยิ่งแย่ พ่อขับรถด้วยความประมาทจนเสียหลักพลิกคว่ำ ภาพที่ฉันลืมตาขึ้นมานั้นทำให้ฉันลืมมันไม่ลงเลย ฉันต้องเห็นพ่อกับ-ต่อหน้า ทำไมฉันถึงช่วยอะไรเขาไม่ได้ ทำไมฉันต้องเป็นคนเดียวที่รอด การมีชีวิตอยู่มันช่างทรมานเหลือเกิน ฉันอยากหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้
ภูเขา : .......
ภูเขาลุกขึ้นแล้วขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆเดซี่เขาเอามือลูบหลังเธอเบาๆหวังจะปลอบใจให้เธอหยุดร้องไห้ แต่มันยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักกว่าเก่า เธอโน้มตัวไปกอดเขาไว้แน่นแล้วร้องไห้ปลดปล่อยออกมาเต็มที
ภูเขา : ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจเธอ ฉันก็สูญเสียเหมือนกันถึงแม้ว่าข้างกายฉันจะอบอุ่นแล้วแต่ในใจเราลึกๆก็ยังหวังความรักของพวกเค้า
เดซี่ : ...?
เดซี่ดึงตัวออกมาแล้วมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
ภูเขา : พ่อแม่ของเธออาจจะจากไปแต่ยังมีความทรงจำที่ดีอยู่ได้ แต่สำหรับพ่อแม่ฉันแล้วมันไม่เหลืออะไรให้ฉันคิดถึงเลย
เดซี่ : มันยังไงหรอ?
ภูเขา : พ่อกับแม่ฉันหย่ากันตั้งแต่ฉันอายุประมาณน้องต้นไม้ ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงไม่ให้ฉันไปอยู่กับแม่ ตั้งแต่วันนั้นแม่ก็จากฉันไปและไม่กลับมาอีกเลย และไม่นานเท่าไรพ่อก็มีครอบครัวใหม่ ลุงและป้าของฉันก็ไปรับฉันมาอยู่ด้วย ฉันเคยถามนะว่าทำไมไม่ให้ผมอยู่กับพ่อ แต่ลุงก็ได้แต่บอกว่า ลุงจะดูแลฉันให้เหมือนลูก และฉันก็เข้าใจแล้ว ตั้งแต่พ่อมีครอบครัวใหม่พ่อก็ไม่เหมือนพ่อของฉันอีกต่อไป
เดซี่ : นาย.. โอเคนะ?
ภูเขา : หึ ฉันคงไม่ร้องไห้ขี้มูกโป่งเหมือนเธอหรอก
เดซี่ : หนิ! ใช่ที่ไหนกันเล่า
ภูเขา : หยุดร้องแล้วหนิ..ทีหลังห้ามร้องไห้แบบนี้อีกนะ
เดซี่ : ทำไมล่ะ ฉันเหมือนคนบ้าเลยใช่มั้ย? :(
ภูเขา : ไม่รู้สิ ฉันแค่รู้สึกกลัว
เดซี่ : ???
ภูเขา : ฉันกลัวการเปลี่ยนไปของเธอ ฉันรู้สึกเหมือนเธอกำลังจะวิ่งหนีฉันไปไกลๆ
เดซี่ : นาย..??
ภูเขา : เธออย่าเป็นแบบเมื่อกี้อีกนะ ฉันเป็น....
เดซี่ : ????? //เป็นห่วงใช่มั้ย? ^^
ภูเขา : ไปหาจังเถอะ วันนี้เธอต้องไปนอนบ้านจังนะ
เดซี่ : วันนี้จังกลับดึก! //แป่ววว -_-!
ภูเขา : เอ่อใช่! โรงพยาบาลโทรมาบอกว่าเค้าฟื้นแล้วนะ
เดซี่ : เค้า..ใคร?
ภูเขา : ก็ผู้หญิงคนที่ประสบอุบัติเหตุไง
เดซี่ : เห้ย! งั้นก็ดีดิ เราไปหาเค้ากันเลยนะ  ...  แต่...ฉันจะพูดยังไงกับเธอล่ะ T^T
..
0
327871904 1 ธ.ค. 59 เวลา 10:30 น. 8
ภูเขาพาเดซี่มาที่โรงพยาบาล เธอทำหน้าตึงเครียดกังวลจนไม่กล้าสู้หน้าผู้หญิงคนนั้น. ภูเขามองเธอสักพักใหญ่ก่อนที่จะดึงมือเข้าไปในห้องแบบไม่ทันตั้งตัว ทั้งคู่เห็นผู้หญิงคนนั้นนอนซมอยู่บนเตียง แล้วก็หันมามองพวกเขา
ผญ : พวกเธอเป็นใคร?
เดซี่ไม่กล้าสบตาเอาแต่ยืนก้มหน้าแล้วบีบมือภูเขาไว้แน่น
ภูเขา : เอ่อ..คือ..
ผญ : เธอเห็นสามีฉันมั้ย? เค้าไปไหน? พวกเธอรู้จักเค้ารึป่าว?
เดซี่เอาแต่เงียบ ยืนตัวเกรงพยายามกลั้นน้ำตาไว้
ภูเขา : ผมมาจากหน่วยกู้ภัยครับ ส่วนผู้หญิงคนนี้..
ผญ : นายเป็นเพื่อนของสามีฉันหรอ ให้เค้ามารับฉันหน่อยสิ
ภูเขา : คุณมีญาติที่ไหนมั้ยครับ
ผญ : สามีฉันไง นายโทรไปหาเค้าสิ
เดซี่กลั้นใจเฮือกนึงแล้วตัดสินใจบอกเธอไป
เดซี่ : ฉันขอโทดนะคะที่ทำให้คุณต้องประสบอุบัติเหตุ และ..ทำให้สามีของคุณเสียชีวิต ฉันขอโทดจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
เดซี่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆและน้ำตาคลอ
ผญ : เธอพูดอะไร สามีฉันยังไม่ตายซะหน่อย เมื่อกี้เค้ายังมาหาฉันอยู่เลย 
ภูเขา : ห้ะ??!!
ผญ : นายเป็นเพื่อนเค้าไม่ใช่หรอ โทรเลยซิ
เดซี่ : เป็นไปได้ยังไง สามีคุณตายไปแล้วนะคะ
ผญ : จะบ้ารึไง! แกมาโกหกฉันหรอ นี่..นี่แกไม่ใช่เพื่อนหนิ แกเป็นใคร ออกไป  ออกไปปปปปป!!
เธอตะโกนเสียงดังแล้วก็มีพยาบาลเข้ามาจับตัวเธอให้นอนลงแล้วฉีดยาให้เธอหลับจากนั้นพยาบาลก็เดินเข้ามาหา
พยาบาล : คนไข้ประสบอุบัติเหตุสมองกระทบกระเทือนและเกิดอาการช็อค อาทิตย์หน้าคุณหมอจะย้ายไปโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยทางจิตค่ะ 
พูดเส็ดพยาบาลก็เดินออกไป.  เดซี่ทรุดลงที่พื้น แล้วร้องไห้โฮออกมา
เดซี่ : ฉันขอโทด ฉันขอโทดจริงๆ T^T
ภูเขานั่งลงข้างๆเดซี่แล้วเอามือไปลูบหลังเธอ เดซี่นั่งร้องไห้อยู่พักใหญ่ ภูเขาก็พาออกไปข้างนอก ภูเขาพยายามชวนเดซี่คุยแค่เธอกลับไม่พูดอะไรเลยเอาแต่เหม่อลอย จนก่อนภูเขาจะไปส่งเดซี่ที่บ้านจังก็พาเดซี่แวะกินก๋วยเตี๋ยวก่อน
ภูเขา : เธอกินอะไร?
เดซี่ : ......
ภูเขา : ก็ดีนะ กินเหมือนกันสั่งง่ายดี
ภูเขาลุกเดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน2ชามแล้วเดินกลับมาพร้อมแก้วน้ำเปล่า2ใบ
ภูเขา : เธอ?
เดซี่ : ....
ภูเขา : นี่เธอไม่คิดจะพูดกับฉันหน่อยหรอ
เดซี่ : ??!
ภูเขา : เฮ้อ! ใจร้ายจัง 
เดซี่ : .., // :)
เดซี่ : ขอบใจนายมากนะ ที่คอยอยู่เป็นเพื่อนฉัน
ภูเขา : อืมมมมม  // ><
เดซี่ : ฉันรู้สึกผิดจังเลย มันแย่มากถ้าชีวิตชดใช้ด้วยชีวิตได้ ฉันยอมตายจะดีกว่า
ภูเขา : เธอจะบ้ารึไง ทำไมคิดแบบนี้ พอๆๆ เลิกคิดมากกับเรื่องที่เรากลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปรับนะ
เดซี่ : เอ้ะ! แต่พรุ่งนี้หยุดหนิ
ภูเขา : ก็ใช่หน่ะสิ 
เดซี่ : นายจะพาฉันไปไหน?
ภูเขา : ไปบ้านฉัน :D
เดซี่ : ห้ะ?!!!!!!
ภูเขา : เอ่อ..คือฉันหมายถึง เอ่อ คือเที่ยวไง
เดซี่ : ?
ภูเขา : เออหน่า รีบๆกินได้แล้วเดี๋ยวฉันไปส่ง
เดซี่ : บอกหน่อยสิจะไปไหนหรอ?
ภูเขา : หนิ! กินช้าฉันไม่รอนะ
เดซี่ : ชิ้!!
.....
0
327871904 6 ธ.ค. 59 เวลา 10:50 น. 9
"เช้าวันหยุดที่สดใส เป็นความฝันของใครๆหลายคนที่จะได้ไปเดทกับชายหนุ่มรูปหล่อ ได้ไปทานข้าวที่ร้านอาหารหรู ไปช้อปปิ้งห้างดัง แล้วไปดูหนังด้วยกัน เขาทั้งคู่ใช้ชิวิตที่แสนหวานจนใครๆก็พากันอิจฉา จะมีใครบ้างที่มีคู่รักที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้"
ตักกกก!!!!!
จัง : นอนได้แล้ว!
เดซี่ : ก็ฉันนอนไม่หลับหนิ
จัง : เด็กหญิงเดซี่คะ อายุเท่าไรแล้วลูกยังต้องอ่านนิทานก่อนนอนอีก!
เดซี่ : :(
จัง : นอนค่ะนอน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะได้ไปเดทกับชายหนุ่มรูปหล่อ.. ><
เดซี่ : เดทอะไรกันเล่าก็แค่ไปบ้านหมอนั่นแค่นั้นแหละ
จัง : ห๊าาา! รู้จักกันแค่เดือนกว่าก็จะพาไปไหว้พ่อแม่เลยหรอเนี่ย
เดซี่ : จังงงงง!  อย่าคิดไกลสิ!
จัง : 555 นอนดีกว่า  :p
เดซี่ : ......//จริงหรอเนี่ย หึ้ย บ้าไปแล้ว!
....
บรื้นนนนน . เอี๊ยดดดด!
จัง : ว้าววว หล่อละลาย 0.0
ไอเดดดดด. ตึ้งๆๆๆๆ ลุกๆๆๆ ตื่นๆๆเร็วแก 
เดซี่ : อะไร! วันนี้วันหยุดนะ ขอนอนอีกแปป
จัง : นอนอะไรล้าวววว ภูเขามาแล้วววว
เดซี่ : มาทำไมวะ
จัง : ห้ะ! แกลืม?! ตายแล้วภูเขารู้ว่าแกลืมนัดต้องฆ่าแกแน่!!
เดซี่ : ว๊ายยยยย เดทททท!
....
ภูเขา : ห้ะ!?? เสียงใครตะโกนน่ะ
ตึ้งๆๆๆๆ
จัง : ภูๆๆ ไม่มีอะไรนะ จังกำลังแต่งตัวจะเส็ดแล้วล่ะ
ภูเขา : อะอืมๆ
.....
เดซี่ : ไอจังงงงงงงง!!
ภูเขาได้ยินเสียงเดซี่ก็รีบวิ่งขึ้นไปก่อนจัง
ตึ้งๆๆๆๆๆๆ
ภูเขา : อะไร!
เดซี่ : ทำไมแกไม่บอกฉันห้ะ ว่าน้ำไม่ไหลแล้วฉันจะอาบน้ำยังไง เกิดนายภูเขารู้ว่าฉันยังไม่...!! ///ห๊าาา ภูเขา!!!
ภูเขา : ยังไม่ได้เตรียมตัว
เดซี่ : คะคือๆ ฉันๆ เมื่อคืนฉันนอนดึกหน่ะเลยตื่นสาย
ภูเขา : แล้ว?  จะเอาไง!!
เดซี่ : ฉันอาบน้ำไม่ได้อ่าาา
ภูเขา : ไป..ไปอาบบ้านฉัน
เดซี่ : ห้ะ ไม่เอาาาา!
ภูเขา : แต่เธอผิดนัดฉันไม่ได้!  :/
เดซี่ : ไม่ผิดหรอก..แค่วันนี้ขอเลื่อนไปก่อนน๊าาาา
ภูเขา : ไม่ได้ ฉันบอกทุกคนแล้วว่าวันนี้จะพาเพื่อนไป ฉันไม่ยอมหน้าแตกหรอก
เดซี่ : เอ้า ไรอ่ะ แต่..
ภูเขา : ฉันให้เวลา5นาทีถ้าเธอเตรียมตัวไม่เส็ด เห็นดีกันแน่
ภูเขาทำหน้าบึ้งตึงเป็นเด็กน้อยเอาแต่ใจตัวเองใส่เดซี่แล้วเดินลงไปรอข้างล่าง
เดซี่ : จังงง
จัง : แหะๆ สู้ๆน้า
จังพูดเส็ดก็เดินตามภูเขาไป
จากนั้นเดซี่ก็รีบเตรียมตัวอย่างเร็วแล้ววิ่งลงไป
ภูเขา : 10วินาทีสุดท้าย 10 9 8 7 
เดซี่ : อ๊ายยยย. เดี๋ยวๆๆ
ภูเขา : 6 5 4 3
เดซี่ : มาแล้วๆๆๆ
พอเดซี่วิ่งมาถึงตรงหน้าภูเขาก็ไม่รีรออะไรเขาคว้ากระเป๋าเธอแล้วเดินจูงมือเธอไปที่รถ
เดซี่ : นี่นายจะรีบอะไรนักหนาเนี่ย
ภูเขา : ก็ให้ผู้ใหญ่รอมันไม่ดี อ่ะเอาไปใส่
ภูเขายื่นหมวกกันน็อกให้เดซี่
เดซี่ : แต่มันมีอันเดียวหนิ
ภูเขา : เออ เอาไปเหอะหน่า เร็วรีบขึ้นสิฉันรีบ
เดซี่ : อุ้ย พระเอกจัง :D
เดซี่ขึ้นรถแล้วรัดตัวภูเขาแน่น
ภูเขา : เว้ยยยย หายใจไม่ออก เธอขาดความอบอุ่นรึไงห้ะ ซ้อนฉันทีไรต้องฉวยโอกาสเรื่อย
เดซี่ : หืมมมม หวงตัวจังนะ
เดซี่ดึงมือออก แล้วภูเขาก็ขับรถออกไป
... ระหว่างทาง
เดซี่ : นายๆ
ภูเขา : ห้ะ?
เดซี่ : ขับรถช้าๆหน่อยดิ
ภูเขา : อะไรนะ ไม่ได้ยิน
เดซี่ : ฉันบอกให้ขับรถช้าๆหน่อยยยย
ภูเขา : แต่ฉันรีบบบ
เดซี่ : นะๆ ฉันกลัว
ภูเขา : อืมๆ .. ช้าแล้ว
เดซี่ : ขอบใจนะ
.....
เมื่อถึงบ้านภูเขา
.....
ซึ่งมีคนเยอะแยะส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ทำงานอยู่ในหน่วยกู้ภัย พอภูเขาขับรถเข้าไปจอด พี่ๆก็พากันแซวใหญ่
ไม้ : เห้ย! ไอภูนี่อะไร เดี๋ยวนี้มีสาวด้วยหรอว้ะ55
เดซี่ : >< //อุ๊ย
ภูเขา : >< เพื่อนๆคับพี่ไม้
ต้นไม้ : พี่เดซี่ค้าบบบบบ ไม่ได้เจอกันนานเลย
เดซี่ : ค้าบบบบ คิดถึงจังเล้ยยย
ภูเขาเดินมากระซิบที่ข้างๆหูเดซี่
ภูเขา : เธอจะไม่อาบน้ำหรอ ;)
เดซี่ : >_< //อุส่าเนียนแล้วนะ แหะๆ
ภูเขาเดินนำเดซี่ไป
ภูเขา : มานี่สิ
เดซี่เดินตามภูเขาไปในห้องของภูเขา
เดซี่ : พามาไมอ่ะ?
ภูเขา : อาบน้ำไง
เดซี่ : ไม่คิดว่าห้องนายจะเรียบร้อยนะเนี่ย
ภูเขา : ใครจะห้องรกแบบเธอล่ะ
เดซี่ : :(  //ไม่น่าเริ่มเลย
เดซี่ : แล้วนายพาฉันมาทำไมหรอ?
ภูเขา : คือ..วันนี้วันเกิดฉันหน่ะ
เดซี่ : อ้าว น่าจะบอกก่อนจะได้เตรียมของขวัญให้
ภูเขา : ไม่เป็นไรหรอก. แค่เธอมาก็พอแล้ว
เดซี่ : ห้ะ?!!....แล้วววว อยากได้ของขวัญอะไรหรอคะ
เดซี่เดินเข้าไปหาภูเขาแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆทำท่าทางยั่วยวนกวนประสาท ภูเขาหมั่นไส้จับแขนเธอสองข้างแล้วดึงเข้ามา
เดซี่ : ........
ภูเขา : .........
เขาและเธอยืนสบตากันสักพักก่อนที่เธอจะทนสายตาของผู้ชายคนนี้ไม่ไหวเธอจึงรีบหลบตาแล้วหยิบผ้าขนหนูแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
0
327871904 7 ธ.ค. 59 เวลา 22:30 น. 10
เดซี่ : //-ภูเขาบ้า เล่นไรเนี่ย เขินจัง ><
ภูเขา : ... // เราเป็นอะไรวะ เขินทำไม?
....
หลังจากเดซี่อาบน้ำเส็ด เธอโผล่หัวออกมาดูว่าภูเขายังอยู่รึป่าว
เดซี่ : เย้ ทางสะดวก
เดซี่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเดินสำรวจห้องภูเขา
เดซี่ : แมนป้ะเนี่ย ทำไมห้องเรียบร้อยจัง อุ๊ยสะสมโมเดลด้วยนี่ น่ารักจัง ^^
ภูเขา : ทำไรอ่ะ?
เดซี่ : ว๊ายย!  หุ้ย ตกใจหมด
ภูเขา : แอบค้นห้องฉันหรอ?
เดซี่ : ป๊าววว แค่..อาบน้ำเส็ดแล้ว
ภูเขา : อาบน้ำเส็ดแล้วก็ออกไปได้แล้ว
เดซี่ : ใจร้ายอ่ะ เอ่อ แล้วนายชวนใครมาบ้างหรอ
ภูเขา : ฉันไม่ได้ชวนใครเลยอ่ะ
เดซี่ : อ้าวไม?!
ภูเขา : คือ มันค่อนข้างเป็นงานเลี้ยงครอบครัวหน่ะ ฉันไม่ค่อยสุงสิงกับเพื่อน
เดซี่ : แล้วฉัน...?
ภูเขา : เธอก็เป็นตัวแทนเพื่อนไง
เดซี่ : อะเออก็ใช่หน่ะสิ งั้นฉันไปช่วยป้านายเตรียมอาหารดีกว่า
ภูเขา : .......
เดซี่พูดเส็ดก็เดินออกไป แล้วเดินตรงไปในห้องครัว ทิ้งกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ในห้องภูเขา
....
เดซี่ : คุณป้าคะ สวัสดีค่ะ คือหนูเป็นเพื่อนภูเขานะคะ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ
ป้า : อ้อ จ่ะภูเขาเคยเล่าให้ลุงกับป้าฟังแล้วล่ะ
เดซี่ : เล่า...อะไร...หรอ.....คะ?
ป้า : :) งั้น..หนูยกอาหารออกไปเลยแล้วกันจ่ะ เหลืออีกอย่างเดียวก็เส็ดหมดแล้วละ โต๊ะทานอาหารตรงไปซ้ายมือจ่ะ
เดซี่ : อ่อ ค่ะๆ
...
เดซี่ยกอาหารไปจัดวางเรียบร้อย ส่วนภูเขาก็นั่งเล่นอยู่กับพี่ๆข้างนอก
...
ป้า : ต้นไม้ไปตามพี่ๆมาทานเข้าสิลูก
ต้นไม้ : คร้าบบบบบบ
ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร แต่เดซี่ทำท่าทางเกร็งๆ ภูเขาที่นั่งข้างๆก็สะกิด
ภูเขา : เกร็งทำไม? ทุกคนเป็นกันเอง ทำตัวสบายๆเถอะ
เดซี่ : :)
ภูเขา : ทุกคนครับนี่ เดซี่นะ เพื่อนผมเอง
ทุกคน : เพื่อน?
ภูเขา : ครับเพื่อน :D
เดซี่ : ค่ะเพื่อน :D
ทุกคนยิ้มแต่ไม่พูดอะไร 
ลุง : มาๆๆทานข้าวกันเถอะนะ
หลังจากที่ทุกคนทานข้าวเส็ดและแยกย้ายกันเดซี่ก็ไปช่วยป้าเก็บจาน เส็ดแล้วก็ไปเดินเล่นสวนหลังบ้าน
เดซี่ : เอ๊ะ! ภูเขาหนิ ทำไมมานอนตรงนี้
ภูเขานอนอยู่ที่เปลแต่ไม่ได้หลับ เดซี่ก็ค่อยๆเดินย่องเข้าไป
เดซี่ : นายๆ หลับหรอ..?
ภูเขา : ......// ยัยเดซี่หนิ!
เดซี่ : กินแล้วนอนเดี๋ยวก็อ้วนหรอก เฮ้อ! ทำไมหลับง่ายจังไม่เห็นเหมือนฉันเลยที่ต้องอ่านนิทานก่อนนอนถึงจะหลับ
ภูเขา : 5555 นี่เธออายุเท่าไรแล้วเนี่ย
เดซี่ : อ้าว ไม่ได้หลับหรอ นี่แหน่ะ ไอภูเขาบ้า
เดซี่เขกหัวภูเขา
โป๊กก!
ภูเขา : โอ๊ย เจ็บนะเนี่ย หัวแตกแล่วมั้ง
เดซี่ : เวอร์ไปละ ไม่ได้เอาไม้ฟาดหัวสักหน่อย. ลุก ขยับ จะนั่ง
ภูเขาก็ลุกนั่งแล้วให้เดซี่นั่งด้ว
เดซี่ : วันเกิดนายมีแค่นี้หรอ 
ภูเขา : ทำไมละ?
เดซี่ : ฉันคิดว่าจะมีเป่าเค้ก แกะของขวัญสะอีก
ภูเขา : ฉันโตแล้วนะ และอีกอย่างฉันไม่ได้อยากได้ของพวกนั้นสักหน่อย
เดซี่ : โตแล้วไง วันเกิดเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น
ภูเขา : วันเกิดเราก็ควรจะทำตามใจเรา ทำสิ่งที่เราอยากทำไม่ใช่หรอ
เดซี่ : ?
ภูเขา : อย่างฉัน ฉันก็อยากให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับฉัน ครอบครัวฉัน คนที่ฉันรัก ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ทุกคนมีความสุข แค่นี้แหละที่ฉันอยากได้ แล้วเธอละเธออยากทำอะไรในวันเกิด
เดซี่ : ฉันอยากเที่ยว อยากไปที่ที่แปลกใหม่ ไปกับเพื่อนๆ ไปกับพ่อแม่ แล้วก็ไปกับ..นาย :)
ภูเขา : 0.0
เดซี่ : อ๋อๆ ไปกับแฟน555
ภูเขา : เล่นอะไรยัยบ๊อง!
ภูเขาพูดพร้อมกับขยี้หัวเดซี่
เดซี่ : เห้ย! ผมยุ่ง มัดให้ใหม่เลย
ภูเขา : อะไร ฉันไม่ใช่พระเอกในซีรีย์เกาหลีนะ
เดซี่ : :( //รู้ทันอิก 
.....
จู่ๆทุกคนก็ทำท่าตกตื่นกัน
เดซี่ : มีอะไรหน่ะ
ภูเขารีบวิ่งไปหน้าบ้าน เดซี่วิ่งตาม
เดซี่ : เกิดอะไรขึ้นหรอ ทำไมทุกคน..??
0
327871904 16 ธ.ค. 59 เวลา 00:02 น. 11
ลุง : ไปๆทุกคนประจำที่เลยนะ ภูเขาไปก่อนเลย แถวซอยบ้านลุงแว่น
ภูเขา : ได้ครับๆ งั้นผมไปก่อนนะ
เดซี่ดึงมือภูเขาไว้
เดซี่ : งั้นฉันนั่งแท็กซี่กลับเลยนะ
ภูเขา : เธอไม่เป็นห่วงฉันหรอ? //คิดจะหนีหรอ ฝันเหอะ ;)
เดซี่ : ห้ะ?
ภูเขา : ตอบเร็วสิ้!!!
เดซี่ : เออๆ ห่วงสิ้
ภูเขา : ห่วงก็ไปกับฉันสิ :)
ภูเขาดึงมือเดซี่ไปที่รถ
เดซี่ : เฮ้ยๆเดี๋ยวๆ อะไรฉันไม่ไปนะ!!
ภูเขา : ใส่หมวกส้ะ
เดซี่ : งื้อออ ไม่เอา ฉันกลัว
ภูเขา : จะกลัวอะไรล้าว เร็วๆฉันรีบ
เดซี่ : แต่ฉัน...
ภูเขาจับไหล่เธอทั้งสองข้างแล้วดึงเข้ามาใกล้ เขาสวมหมวกกันน็อคให้เธอแล้วนั่งค่อมรถ
ภูเขา : ขึ้นมาดิ้
เดซี่ยืนทำหน้ามึนก่อนที่ภูเขาจะดึงเธอเข้ามาใกล้ๆ
ภูเขา : เร็ว!
เดซี่นั่งค่อมรถมอไซต์ แล้วภูเขาก็ขับรถออกไป...
ภูเขาขับรถเร็วมากจนลืมไปว่าเดซี่กลัวความเร็ว แต่เธอก็ไม่ค้านอะไรเพราะรู้ว่าเขากำลังรีบ ภูเขารีบขับไปรถไปเรื่อยๆจนเหลือบไปเห็นเดซี่นั่งหลับตาปี๋ตัวเกรงอยู่ เขาจึงนึกขึ้นได้แล้วชะลอความเร็วลง เขาเอื้อมมือไปคว้ามือเธอมาโอบเอว แล้วหันไปบอกเธอ
ภูเขา : กลัวก็ไม่บอก กอดแน่นๆนะฉันจำเป็นต้องรีบ
เดซี่ : อืม ฉันเข้าใจ
จากนั้นเธอก็กอดเอวเขาไว้แน่น พอเบาความกลัวลงบ้างจนถึงที่เกิดเหตุ
...
ภูเขา : เธอ...ไปช่วยฉันนะ
เดซี่ : เอิ่บบบบ
ภูเขาดึงมือเธอเดินนำไป ..
ภูเขา : ก็แค่หมาตกท่อหน่ะ! :D
เดซี่ : เอ้า! ก็ทำเป็นตื่นเต้นกันไปได้
ภูเขา : เดี๋ยวพี่ๆก็คงเอาอุปกรณ์มา ตอนนี้เธอช่วยฉันเคลียร์พื้นที่รอก่อนละกัน
เดซี่ : อืมๆ
หลังจากที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีภายในเวลาเกือบ2ชั่วโมง ..ทุกคนก็พากันกลับ
ภูเขา : เป็นไง เหนื่อยมั้ย?
เดซี่ : โห คิดว่าจะแค่แปปเดียว ที่ไหนได้ยากไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะ
ภูเขา : อุปสรรค เยอะก็แบบนี้แหละ
เดซี่ : ทั้งลุ้นทั้งเหนื่อย ฉันนี่แทบอยากจะลงไปในท่อเองเลย ยุ่งยากชะมัด
ภูเขา : 55ยัยคุณหนูขี้บ่นเอ้ย
ภูเขาเอามือไปขยี้หัวเดซี่
เดซี่ : :)
ภูเขา : วันนี้เหนื่อยมามากละ ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวฉันไปส่ง
เดซี่ : โอ้ย แต่ฉันเหนื่อยอ่ะ ขอนอนก่อนนะ
ภูเขา : ไม่ได้ หืมมม ดูสิเนี่ยตัวก็เหม็นไปอาบน้ำก่อนเลย
เดซี่ : งื้อๆๆ อย่าใจร้ายนักสิ ฉันง่วงจริงๆนะ
ภูเขา : ไม่ได้! ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยยัยซกมก
ภูเขาลากเดซี่เข้าไปในบ้านแล้วบังคับให้อาบน้ำจนเดซี่ปฏิเสธไม่ได้ แต่เธอก็ยังคงงอแงอยู่
....
เวลาผ่านไปใกล้มืด ภูเขากลับขึ้นมาบนห้อง กะจะมาตามเดซี่ลงไปทานข้าวแล้วจะไปส่งเธอ แต่ขึ้นมาก็เห็นเธอนอนหมดสภาพอยู่บนเตียงนอน
ภูเขา : จนได้! เฮ้อ! คงเพลียมากจริงๆสิท่า หลับเร็วจริงๆ
..ภูเขาเดินเข้าไปปลุกเธอใกล้ๆ
ภูเขา : เธอๆ เธอๆๆ เดๆ เดซี่ๆๆๆ ยัยคุณหนู! ตื่นสิ้
เดซี่ : ....
ภูเขา : อะไรจะหลับลึกขนาดนี้เนี่ย โอ้ยไม่เรียกแล้วโว้ย
...
ภูเขา : โหลจัง
จัง : ว่าไงแก เดล่ะ?
ภูเขา : ยัยนั่นหลับไปละ
จัง : ห้ะ?
ภูเขา : เอิ่บ คือ วันนี้ฉันพาเดซี่ไปช่วยงานนิดหน่อยหน่ะ คงเพลียมากเลยหลับไปแล้ว แต่เดี๋ยวตื่นฉันจะไปส่งนะ
จัง : เห้ย ถ้าดึกแล้วไม่ต้องมานะ เดี๋ยวหอปิดอ่ะ
ภูเขา : อ่าวแล้ว?
จัง : งั้นก็ค่อยมาส่งพรุ่งนี้ก็ได้ ไงก็ฝากไอเดด้วยนะ ดูแลเพื่อนฉันดีๆล่ะ
ภูเขา : อะเออ ฉันไม่ทำไรยัยนี่หรอก
จัง : จ้า งั้นแค่นี้นะ
ภูเขา : อืมบาย
...
ภูเขา : ถ้าไม่ตื่นก็อดข้าวไปละกัน
ภูเขาพูดเส็ดก็ลงไปทานข้าวและนั่งเล่นอยู่ข้างล่างจนลืมไปว่ามีคนนอนอยู่ในห้องตัวเองอยู่จนเขาขึ้นไปอาบน้ำ
ภูเขา : อ้าว ! ลืมไปเลย! นี่จะนอนยาวเลยใช่มั้ยเนี่ย
ภูเขาเข้าไปอาบน้ำแต่ความเคยชินการอยู่คนเดียวจึงไม่ได้ล็อกประตูห้องน้ำ จนกระทั่ง!! เดซี่ตื่นแล้วจะเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ เธอเปิดประตูเข้าไปอย่างเต็มที่ 
เดซี่ : อร๊ายยยยยยยยยยยยย~~~
ภูเขา : เฮ้ยยยยยยยยย ><
เดซี่ : ไอบ้า! ทำไมไม่ล็อกประตู
ภูเขา : เออๆโทดๆ ฉันชินหน่ะ
โชคดีที่ภูเขาอาบน้ำเส็ดพอดีและกำลังจะใส่กางเกงบ็อกเซอร์ เดซี่เดินออกมา และเขินจนหน้าแดง
เดซี่ : ไอบ้าเอ้ย! 
ภูเขาเดินตามออกมา
ภูเขา : ไอบ้าอะไร ฉันสิต้องอาย ..แล้วนี่เป็นอะไรเนี่ย ทำไมหน้าแดงแบบนี้ ไม่สบายรึป่าว?
ภูเขายื่นมือไปแตะหน้าผากเธอ แต่เธอยิ่งเขินและหน้าแดงกว่าเก่า เธอปัดมือเขาออก
เดซี่ : ป่าวนะ นายไปใส่เสื้อได้แล้ว
เดซี่พูดเส็ดก็วิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
....
(ขอโทดนะ ช่วงนี้งานเยอะมากเลย แต่ก็ไม่เทนะ อย่าเลิกติดตามเค้าละ)
0
327871904 22 ธ.ค. 59 เวลา 22:30 น. 12
หลังจากที่เดซี่ออกมาตากห้องน้ำและนั่งเล่นอยู่ในห้องภูเขา ภูเขาก็เดินเข้ามา
ภูเขา : หิวมั้ย เธอยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เย็นเลยหนิ?
เดซี่ : อืม หิวอ่ะ
ภูเขา : นี่ก็ดึกแล้ว ? ไปหาอะไรกินข้างนอกมั้ย?
เดซี่ : เออๆ ไปดิๆ ฉันนี่หิวมากกกกเลย
แล้วภูเขาก็ขับรถพาเดซี่ออกไปหาอะไรกินข้างนอก ระหว่างทาง..
เดซี่ : กินไรดีอ่ะ หิวจะแย่แล้ว
ภูเขา : ก็ผ่านมาหลายร้านแล้วเธออ่ะเรื่องมากเอง
เดซี่ : อือออ งั้นร้านก๋วยเตี๋ยวข้างหน้าเลยก็ได้
ภูเขา : จะได้กินสักที!
ภูเขาจอดรถแล้วลงไปสั่งก๋วยเตี๋ยว
เดซี่ : อ้าว ฉันยังไม่ได้สั่งเลย
ภูเขา : ฉันสั่งให้แล้ว รอเธอเดี๋ยวเธอก็เรื่องมากอีก
เดซี่ : หืมม ขี้บ่นจริงๆเลย 
ภูเขา : ไปตักน้ำมาสิ
เดซี่ : อะไรอ่ะ นายอยู่ใกล้กว่านะ
ภูเขา : ก็ฉันสั่งก๋วยเตี๋ยวแล้ว 
เดซี่ : ชิ้ เป็นผู้ชายไรว้ะ?!
เดซี่ทำหน้างอ แต่ก็ต้องยอม จนกระทั่งก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟ
เดซี่ : หู้ยยย หิวๆๆ นี่นายสั่งมาให้ฉัน2ชามเลยใช่ม้ะ
ภูเขา : อีกอันของฉันต่างหาก
เดซี่ : ชิ้ รู้แล้วย่ะ
ภูเขา : :P
หลังจากที่กินกันอิ่มภูเขาก็ขอเป็นคนจ่ายเองเพราะเดซี่ยังงอนอยู่ จ่ายเงินเส็ดเดซี่ก็ไปยืนรออยู่ที่รถ
ภูเขา : นี่เธอ งอนหรอ?
เดซี่ : ป่าว!!
ภูเขา : อะไรเรื่องแค่นี้งอนหรอ?
เดซี่ : เออก็ฉันมันยัยคุณหนูงี่เง่าหนิ
ภูเขา : ไม่เอาหน่า อย่างอนดิ
เดซี่ : กลับเหอะ ง่วงละ
ภูเขา : อืมกลับก็กลับ
แล้วภูเขากับเดซี่ก็ขึ้นรถ
ภูเขา : หายงอนแล้วนะ
เดซี่ : ห้ะ...รีบกลับไปเล้ย!
ภูเขา : ได้ๆ เดี๋ยวพาแว๊นเลย
เดซี่ : แล้ว! แต่! ชิ้!
แล้วภูเขาก็ซิ่งรถไป แต่เดซี่ก็ไม่พูดอะไรยังคงทำฟรอมงอนอยู่ สักพักก็เริ่มเก็บอาการไม่อยู่นั่งตัวเกร็งแข็งทื่อ ภูเขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกกลัว
ภูเขา : กอดได้นะ
เดซี่ : .....?
สักพักเดซี่ก็ค่อยๆเลื่อนมือไปกอดเอวภูเขา แล้วเผลอหลับไป ภูเขาขับรถไปโดยไม่รู้ว่าเดซี่นั้นนอนหลับซบหลังเขาอยู่ จนกระทั่งถึงบ้าน
ภูเขา : นี่เธอ ปล่อยได้แล้วมั้ง!!
เดซี่ : ....
ภูเขา : ไม่ต้องรักฉันมากหรอก ปล่อยได้แล้ววววว!
เดซี่ : ....
ภูเขา : เธอ!!
ภูเขาแกะมือเธอออกแล้วดันตัวเธอออกไป ขณะที่เดซี่นั้นหลับสนิทก็จะหงายหลังลงไป แค่เขาหันไปโอบตัวเธอไว้ทัน
ภูเขา : อ้าว! หลับตั้งแต่เมื่อไร? เกือบหงายแล้วมั้ยละ!!
..... ภูเขานั่งยิ้มคนเดียว กอดตัวเธอไว้สักพักก็เริ่มง่วง
ภูเขา : เธอๆ เธอๆๆๆ ตื่นๆๆๆๆ ฉันอุ้มเธอขึ้นไปไม่ไหวหรอกนะตัวเธอหนักน่าดู
ภูเขาเรียกเสียงดังและเขย่าตัวเธอแรงๆจนเธอตื่น
เดซี่ : หาาาาาาา ไม
ภูเขา : ถึงบ้านแล้ว
เดซี่ : อื้ม แล้วไง
ภูเขา : เธอก็เดินขึ้นไปนอนสิ้
เดซี่ : เออๆรู้แล้วๆ
เดซี่ค่อยๆก้าวขาลงแล้วเดินไปในบ้าน
ภูเขา : โอ้ยมานี่เลยยัยเด็กน้อย เดินหลับตาแบบนี้เมื่อไรจะถึงห้องละห้ะ
ภูเขาเดินจูงมือเดซี่ขึ้นไปนอน
ภูเขา : เธอนอนบนเตียงไปแล้วกัน
เดซี่ : เฮ้ยๆไม่เป็นไร ฉันนอนบนโซฟาได้ หรือว่า..นายจะมานอนด้วยกัน
ภูเขา : หืม อ่อย!
เดซี่ : พูดเล่นเฉยๆหน่า ชิ้!! ไปนอนโซฟาเลยฉันจะนอนเตียง!!
ภูเขา : ไม่ ฉันจะนอนเตียง
เดซี่ : เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ
ภูเขา : เอ้าก็เธอชวนฉันเองนะ
เดซี่ : ก็พูดเล่นไงงง นอนด้วยกันไม่ได้!
ภูเขา : ทำไมละ..?
เดซี่ : ก็...
ภูเขา : หรือว่า...กลัวอดใจไม่ไหวห้ะ555
เดซี่ : หลงตัวเอง อยากนอนไหนก็นอนไปเลย ฉันง่วงไปนอนแล้ว!
ภูเขา : :)
0
327871904 4 ม.ค. 60 เวลา 09:01 น. 13
เช้าวันใหม่ เสียงนกจุ๊บจิ๊บ แสงแดดอ่อนๆ ในเช้าที่แสนสงบสุข ทุกคนกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข แต่แล้ว..
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง
เดซี่ : ฮัลโหลล?
ไทน์ : เด ให้พี่ไปรับเลยมั้ย จะได้กลับมาแต่งตัว
เดซี่ : แต่งตัว? ไปไหนคะ?
ไทน์ : อ่าว วันนี้เดมีเรียนไม่ใช่หรอ?
เดซี่ : เรียน!!!
ไทน์ : อย่าบอกนะว่าลืม ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่เอาชุดไปให้ เดอยู่หอจังใช่มั้ย?
เดซี่ : เอิ่บ ไม่ๆ ไม่เป็นไรคะ คือ เดี๋ยวเดใส่ชุดจังได้ค่ะ 
ไทน์ : อ่าว เอางั้นหรอ อืมๆ เย็นนี้พี่ไปรับนะ
เดซี่ : ค่ะๆ
....
เดซี่ : ตื่นๆๆๆๆๆ นายๆๆ -หมีๆๆๆๆ
ภูเขา : เห้ยไรรรรร
เดซี่ : ไปส่งช้านนนน เรียนนนนน
ภูเขา : เออ เดี๋ยวค่อยไป
เดซี่ : นายต้องไปส่งฉันที่บ้านก่อน
ภูเขา : ไปไม?
เดซี่ : ก็ฉันต้องไปเปลี้ยนชุดก่อนไงงง เร็วๆๆๆ -หมีๆๆๆ
ภูเขา : หมีไร ฉันไม่ได้ชื่อหมี
เดซี่ : ก็หมีพูห์ไงล่ะ
ภูเขา : เขียนเหมือนกันที่ไหนเล้า!!
เดซี่ : เร็วๆๆๆสิ้!! -หมีภูเขา!!
ภูเขา : เลิกเรียกชื่อฉันแบบนั้นได้แล้ว
เดซี่ : นายก็ลุกสิ้ เดี๋ยวสายน้ะ
ภูเขา : ....
เดซี่ : เออ ไปเองก็ได้
ภูเขา : อือๆๆๆ ลุกแล้วๆ
เดซี่ : รีบไปอาบน้ำก่อนเลย นายอ่ะชักช้า
ภูเขา : คับบบบบบบ
....
เดซี่ : เฮ้ย! เร็วๆดิเดี๋ยวไม่ทัน
ภูเขา : อย่ากลัวแล้วกัน กอดไว้ละ
....
เดซี่ : นายเข้าไปนั่งรอก่อน ฉันจะรีบๆนะ
ภูเขา : อืม
ไทน์ : เดซี่?
เดซี่ : พี่ไทน์!!!
ไทน์ : ทำไมมากับหมอนี่ได้ แล้วไหนบอกจะใส่ชุดของจัง?!
เดซี่ : เอิ่บบบ เดมาเอาของค่ะ ไปก่อนนะคะเดรีบ
...
ไทน์ : แกมากับเดซี่ได้ยังไง
ภูเขา : ก็มาเพื่อนเอาของ
ไทน์ : แล้วทำไมเดไม่มากับจัง?
ภูเขา : ถามเดเองสิ
ไทน์ : ฉันขอเตือนนายก่อนนะ อย่ามายุ่งกับเดซี่
ภูเขา : ทำไม?
ไทน์ : ฉันโตมาด้วยกัน ฉันดูแลเดซี่มาตลอด ช่วงนี้ฉันงานยุ่งนายก็แค่มาแทนฉันชั่วคราวเท่านั้นแหละ
ภูเขา : แล้วไง
ไทน์ : นายก็คงจะรู้ตัวนะว่าตัวเองอยู่จุดไหน อย่าพยายามเลย เลิกยุ่งกับจังส้ะ เพราะต่อจากนี้ฉันจะกลับไปดูแลจังเหมือนเดิม!
ภูเขา : เรื่องนี้มันเป็นสิทธิ์ที่เธอจะเลือก ไม่ใช่นาย!
ไทน์ : อย่างนายหน่ะหรอจะดูแลเธอได้ เห็นว่าเป็นกู้ภัยหนิ เธอกลัวจะตายไปแล้วแบบนี้เธอจะอยู่กับนายได้ไง อยู่ไปก็มีแต่ความกลัว หึ!
เดซี่ : เส็ดแล้วววว..มีอะไรกัน?
ไทน์ : พี่ไปส่งนะ
เดซี่ : ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเดไปละนะ ป่ะภู!
เดซี่คว้ามือภูเขาแล้วรีบเดินไปที่รถ
...
เดซี่ : เมื่อกี้นายคุยอะไรกับพี่ไทน์หรอ หน้าเครียดกันเชียว
ภูเขา : ป่าวหรอก !
เดซี่ : อ่าว ?
ภูเขา : วันนี้ฉันเลิกเย็นไม่ต้องรอนะ
เดซี่ : งั้นฉันไปหานายที่มูลนิธินะ
ภูเขา : ไม่ต้องไปหรอก จะไปทำไมทุกวัน
เดซี่ : ก็ฉันอยากไปหนิ
ภูเขา : เธอกลัวไม่ใช่หรอ
เดซี่ : แค่มีนายฉันก็ไม่กลัวแล้ว
ภูเขา : ....ก็แล้วแต่แล้วกัน เคลียร์กับพี่เธอด้วย ฉันไปละ
เดซี่ : เค บ๊ายบายยย
.....(ตอนเย็น)
จัง : พี่ไทน์สวัสดีค่ะ
ไทน์ : หวัดดีค่ะ เดล่ะ
จัง : อ่อ อีกแปปก็เลิกละค่ะ
ไทน์ : เอ่อจัง เมื่อคืนเช้าเดไปกับนายภูเขาได้ไงอ่ะ
จัง : ห้ะ.! เอิ่บบ อ้อ เมือเช้าจังมีธุระด่วนหน่ะค่ะเลยต้องแยกกับเดก่อน
ไทน์ : อืม พี่ไม่ค่อยชอบหมอนั่นเลยอ่ะ พี่ฝากดูเดซี่ด้วยนะอยากให้ห่างๆกันหน่อย
จัง : .. :)
เดซี่ : อ้าวจัง! ดีเลยฉันกลับด้วย พี่ไทน์กลับก่อนเลยนะ เดี๋ยวเดต้องไปเอาของที่หอเดก่อนอ่ะ
ไทน์ : ไปสิเดี๋ยวพี่ไปส่ง
เดซี่ : เอิ่บ. ไม่เป็นไรค่ะ
ไทน์ : ไม่เป็นไร งั้นไปกันเลย ขึ้นรถกันเลยสิ เด จัง
จัง : ค่ะๆ. ไปก่อนเหอะแก
จังรีบชวนเดซี่ขึ้นรถเพราะจังมีเรื่องจะคุยกับเดซี่ จนไปถึงที่หอจังและไทน์รออยู่ข้างล่าง
จัง : แก คือ พี่ไทน์มาเตือนฉันเรื่องภูเขาอ่ะ เค้าอยากให้แกเลิกยุ่งกับภูเขา
เดซี่ : ห้ะ!? ไม่อ่ะ
จัง : งั้นฉันถามแกหน่อยสิว่าแกคิดอะไรกับภูเขา ?
เดซี่ : ...คิดอะไร?  นั่นสิ? 
จัง : แกชอบภูเขาหรอ?
เดซี่ : ฉัน..ไม่แน่ใจอ่ะ
จัง : แล้ว...กับ..พี่ไทน์ล่ะ
เดซี่ : เป็นไปไม่ได้หรอก พี่ไทน์หน่ะเป็นพี่ชายที่แสนดี คอยดูแลฉันมาตลอด 
จัง : แต่ดูเหมือนว่า พี่ไทน์เค้าชอบแกนะ
เดซี่ : ห้ะ!?
จัง : แกเองก็โตแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้ว แกก็ควรจะชัดเจนกับพี่เค้านะ หน้าที่ดูแลมันใช้สำหรับแฟน
เดซี่ : จิงสิ ขอบใจแกนะ งั้นฉันไปก่อนนะ บายจ่ะ
จัง : บาย
...
เดซี่ : พี่ไทน์คะ
ไทน์ : คะ?
เดซี่ : คือ เดโตแล้วอ่ะ เดว่าพี่เลิกดูแลเดเป็นเด็กๆได้แล้วนะคะ พี่ควรไปมีชีวิต มีครอบครัวของพี่ดีกว่านะ
//ไทน์จอดรถ:/
ไทน์ : พี่ชอบเดนะ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ ที่พี่คอยดูแลเดมาตลอดเพราะว่าพี่ชอบเดนะ พี่อยากดูแลเดต่อไป
เดซี่ : ... เดขอโทดนะ แต่เดชอบพี่ไม่ได้ เดคิดกับพี่แค่พี่น้องมาตลอด
ไทน์ : พี่รู้ว่าเดชอบอะไร เดกลัวอะไร พี่คอยอยู่ข้างเดมาตลอด แล้วพี่ก็รู้ว่าตอนนี้เดชอบภูเขาใช่มั้ย
เดซี่ : นั่นมันอีกเรื่องนะคะ ยังไงเดก็ยังคิดแบบเดิม
ไทน์ : เพราะมันเข้ามาใช่มั้ย!!!
เดซี่ : พี่ไทน์ ! พี่เป็นอะไรอย่าตะคอกเสียงใส่น้องสิ
ไทน์ : แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อเดไม่ได้ชอบพี่เลยอ่ะ
เดซี่ : พี่ไทน์
ไทน์ : ใช่สิ ตอนนี้เดมีมันแล้ว พี่ก็หมดความหมายแล้ว อย่างนั้นใช่มั้ย
เดซี่ : พี่. T^T
ไทน์ : ... พี่เข้าใจละ ถ้างั้นต่อไปนี้พี่จะไม่เข้าไปยุ่งกับน้องอีก
ไทน์โมโหมากขับรถออกไปอย่างเร็วโดยไม่ได้สนใจเดซี่ว่ากำลังกลัว พี่ชายที่แสนดีได้หายไปแล้ว ไทน์ไม่เหลือคราบเดิมอีกเลย จนถึงบ้านไทน์ก็ไม่คุยและไม่มองหน้าเดซี่ เธอรู้สึกอึดอัดมากที่เป็นแบบนี้
ซิน : ไปหักอกพี่ไทน์มาละสิ เมื่อวานตั้งแต่กลับมาพี่ไทน์ก็เปลี่ยนไป
เดซี่ : เธอรู้หรอ?
ซิน : ใครก็มองออก เดนั่นแหละที่โง่อยู่คนเดียว55
เดซี่ถอนหายใจเฮือก!! แล้วเดินออกไปนอกบ้าน
ซิน : ....?!
เธอเดินไปเรื่อยๆ. คิดอะไรไปเรื่อยนี่คือช่วงเวลาที่เธอรู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีอีกแล้วพี่ชายที่แสนดี คนที่คอยดูแลใส่ใจเรามาตลอด แคร์ความรู้สึกเรามากที่สุด ความรู้สึกดีๆมันจบเพียงเพราะเราเป็นแบบที่เค้าต้องการไม่ได้ น้ำตาค่อยๆซึมออกมาช้าๆ กับ2เท้าที่เดินไปอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย 
0
327871904 7 ม.ค. 60 เวลา 00:52 น. 14
เธอหยุดนั่งลงที่ป้ายรถเมล์ แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งขับรถมาจอดแล้วลงมายื่นหมวกกันน็อกให้เธอ
ภูเขา : จะไปไหน?
เดซี่เงยหน้ามองภูเขาเห็นเธอกำลังร้องไห้ก็ตกใจเล็กน้อยแล้วใส่หมวกให้เธอและพาเธอขึ้นรถไป
ภูเขา : ไหนเมื่อวานบอกจะมาหาไง?
เดซี่เงียบไม่ได้ตอบอะไร เธอกอดเขาแน่นแล้วร้องไห้ออกมา T^T
ภูเขาจอดรถแต่เธอยังคงกอดเขาไว้ เขาแกะมือเธอออกแล้วลงจากรถ
ภูเขา : เป็นอะไร?
เดซี่ : ....
เธอขยับเข้าไปกอดเขาแล้วร้องไห้ เขาเอามือไปลูบหัวเธอเบาๆ
ภูเขา : ไม่เป็นไรนะ
ภูเขาพาเดซี่ไปนั่งพัก จากนั้นเดซี่ก็ค่อยๆเล่าให้ภูเขาฟังทั้งหมด
เดซี่ : .... T^T
ภูเขา : หยุดร้องไห้ได้แล้ว ต่อไปนี้เธอต้องดูแลตัวเอง ต้องเข้มแข็งนะ
เดซี่ : นายจะไม่ทิ้งฉันไปไหนใช่มั้ย?
ภูเขา : ฉันจะอยู่เมื่อเธอให้ฉันอยู่
เดซี่ : สัญญานะ
ภูเขา : อื้ม.. ไปหาไรกินกันเถอะ
เดซี่ : อื้ม ไปดิ หิวเหมือนกัน
......
ภูเขา : เธอจะกินอะไรอีกมั้ย
เดซี่ : ไม่แล้วล่ะ
ภูเขา : แล้วจะไปไหน?
เดซี่ : ฉันเหงาๆ เบื่อๆ ไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน
กริ๊งงงงง
ภูเขา : ฮัลโหลคับ คับๆ ได้คับๆ คับๆผมจะรีบไปก่อนนะ

..................................
0
327871904 7 ม.ค. 60 เวลา 00:55 น. 15
กริ๊งงงงง
ภูเขา : ฮัลโหลคับ คับๆ ได้คับๆ คับๆผมจะรีบไปก่อนนะ
...
เดซี่ : เกิดอุบัติเหตุหรอ
ภูเขา : รีบไปเถอะ ดูเหมือนจะเรื่องใหญ่นะ
จากนั้นภูเขากับเดซี่ก็รีบไปสถานที่เกิดเหตุ
....
เมื่อไปถึงทุกคนก็ถึงกับอึ้งเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้เกิดขึ้นบริเวณทางลงเขาเป็นทางลาดชัน รถทัวร์ที่มีผู้โดยสารเต็มคันรถเกิดเสียหลักพลิกคว่ำแล้วกลิ้งไปตามถนนทำให้มีผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตจำนวนมาก ทางหน่วยกู้ภัยลุงเต่านั้นได้รับแจ้งเหตุก่อนและระหว่างรอรถพยาบาลและหน่วยอื่นๆมาสมทบทุกคนก็ต้องรีบไปช่วยคนเจ็บ
ขณะที่ภูเขากำลังจะวิ่งไปเดซี่ก็ดึงมือไว้
ภูเขา : เธออยู่แถวนี้แหละฉันจะไปช่วยคนเจ็บที่ติดอยู่ในรถ
เดซี่ : ฉะฉัน...
ไม่ทันได้ฟังภูเขาก็วิ่งไป
เดซี่มองไปรอบๆมีแต่เสียงร้องขอความช่วยเหลือ บนพื้นถนนที่เต็มไปด้วยเลือดและผู้คนมากมายที่นอนบาดเจ็บอยู่ เธอกำลังสับสนไม่รู้จะช่วยใครและไม่รู้จะช่วยอะไร เธอวิ่งเข้าไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังร้องครวญครางอยู่ไม่ไกล
เดซี่ : เป็นอะไรมั้ยคะ เจ็บตรงไหน
ผญ : ขะขาฉันนนน
เธอหันไปเห็นแท่งเหล็กแหลมปักอยู่ที่ขาของผู้หญิงคนนั้น เหมือนทุกอย่างมันรุมเร้าสับสน ความกลัวต่างๆกลับเข้ามาจนทำให้เธอแทบจะวิ่งหนี แต่เสียงที่ร่ำร้องขอให้ช่วยนั้นยังดังอยู่ในสมองเธอไม่อาจหนีมันไปได้ จึงทำให้ต้องทำตามสถานการณ์เพื่อการช่วยชีวิตของเพื่อนมนุษย์
เดซี่ : ฉันจะดึงออกให้นะคะ แข็งใจแปปเดียว.... 1.. 2.. 3...
ผญ : อร๊ายยยยยยยยย
เสียงกรี๊ดนั่นดังสนั่นหวั่นไหว ทุกคนเบนความสนใจมาที่เดซี่ชั่วขณะ
เดซี่ : ละ ละ เลือดๆ เลือดอีกแล้ว เลือดเต็มเลย
ด้วยความเสียเลือดเยอะจึงทำให้ผู้หญิงคนนั้นหมดสติไป. เดซี่เองก็คุมสติตัวเองแทบไม่อยู่ แต่ต้องจำยอม เธอนั้นเอื้อมมือสองข้างไปกดที่แผลเพื่อห้ามเลือดไว้
สักพักรถพยาบาลก็มาถึง และได้นำผู้หญิงคนนี้ไป ภูเขารีบวิ่งมาเห็นเธอยืนหน้าซืดมองสองมือที่เต็มไปด้วยเลือดอยู่. เขาไปยืนตรงหน้าเธอแล้วหยิบมือเธอขึ้นมาพร้อมกับเอาผ้ามาเช็ดเลือดนั่น
ภูเขา : ไม่เป็นไรนะ ไปช่วยงานฉันดีกว่า
เดซี่ : ช่วย..อะไร ?
ภูเขา : เก็บศพ!
เดซี่ : !!!!
ถึงแม้ว่าจะเป็นงานที่ไม่ดีต่อใจเท่าไรแต่เธอเองก็คิดว่าคงไม่แย่ไปกว่าการที่ต้องไปดึงเหล็กที่เสียบอยู่ที่ขาให้ใคร
....
เวลาล่วงเลยไปเกือบ3ชั่วโมง ทุกคนเหนื่อยล้า และดูลำบากลำบนมากเพราะจะต้องงัดรถเพื่อนำคนที่ติดด้านในออกมาให้หมด ไม่นานนักก็เส็ดและแยกย้ายกันกลับบ้าน และเดซี่เองก็ขอกลับไปนอนค้างด้วย กลับไปถึงก็เหนื่อยกันมากต่างคนต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน

0
327871904 7 ม.ค. 60 เวลา 00:55 น. 16
.... (กลางดึก)......
ภูเขา : เธอๆ เธอ เดซี่
เดซี่ : ....
ภูเขา : เห้ยร้องไห้ทำไม? ฝันร้ายหรอ?
เดซี่ : T^T
เดซี่ยังคงร้องไห้และไม่ตื่นจากฝัน ภูเขาตกใจวิ่งเข้าไปกอดเธอและเขย่าแรงๆให้เธอตื่น
ภูเขา : เห้ย! ตื่นดิ!
เดซี่สะดุ้งตื่นแล้วลุกนั่งกอดเขาแน่น
ภูเขา : ฝันร้ายหรอ?
เดซี่ : ฉันกลัว
ภูเขา : เธอฝันว่าอะไร?
เดซี่ : ฉันฝันถึงวันนั้น วันที่พ่อแม่ฉันตาย ภาพทุกอย่างมันกลับมา มันน่ากลัวมาก
เดซี่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ภูเขาคอยปลอบจนอาการร้องไห้ค่อยๆเบาลง แต่เธอยังคงกลัวจนไม่กล้านอน
ภูเขา : นอนเถอะ ดึกแล้ว
เดซี่ : ไม่เอา ฉันไม่กล้านอน
ภูเขา : ไม่มีอะไรแล้วละ เลิกคิดมากนะ
เดซี่ : จะให้เลิกคิดยังไง
ภูเขานึกขึ้นได้ว่าเดซี่ชอบอ่านนิทานก่อนนอน ในห้องไม่มีหนังสือการ์ตูนจึงเลือกที่จะเล่าเรื่องไปเรื่อยๆหวังว่าเธอจะฟังแล้วเผลอหลับไปเอง
ภูเขา : หนิ เธอรู้มั้ย เมื่อก่อนนะฉันงอแงกว่าเธออีก ....#*¥$+^€•...บลาๆๆ
ภูเขาเริ่มเล่าเรื่องแล้วขยับไปนอนใกล้ๆเธอ เอามือลูบหัวเธอไปเรื่อยๆ สักพักเธอก็หลับ เธอนอนกอดเขาไว้ไม่ยอมให้ไปไหนจนเขาตื่นและต้องรอให้เธอตื่นก่อนถึงจะลุกออกไปได้
(เช้า)
เดซี่ : เฮ้อออ อุ่ย!!!
ภูเขา : ??
เดซี่ : นี่นาย ฉันนอนกอดนายทั้งคืนเลยหรอ
ภูเขา : เรียกว่าล็อกดีกว่า ขาฉันชาหมดแล้วเนี่ย
เดซี่ลุกนั่ง แล้วขยับตัวห่างออกมา
เดซี่ : ขอโทดนะ นายต้องลำบากเพราะฉันอีกแล้ว
ภูเขา : เมื่อวานเธอคงกลัวมากสินะ ถึงได้เก็บไปฝัน
เดซี่ : คนงั้นแหละ
ภูเขา : ฉันขอโทดนะ..ที่..พาเธอไปอ่ะ
เดซี่ : ไม่เป็นไร ผิดที่ฉันอยากไปเองแหละ
ภูเขา : แต่..
ติ้ง ติ้ง ติ้ง
เดซี่ : ใครมากดกริ่งหน่ะ.... เฮ้ยจังกับพี่ไทน์หนิ!!!
0