แบบนี้เรียกว่าโดนล้ำเส้นหรือเปล่าคะ

ล้ำเส้นแน่นอนค่ะ

คุณไม่ได้นิสัยแย่หรอกนะคะ ต่อให้เป็นคนดีขนาดไหนแต่เจอแบบคุณก็อึดอัดเป็นธรรมดา

คุณพลาดที่ดันบอกเรื่องส่วนตัวไปจริงค่ะ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญค่ะ มันขึ้นอยู่กับนักอ่านท่านนั้นล้วนๆ ว่ามีจิตสำนึกไหม ทวงนิยายนักอ่านย่อมทวงได้แน่นอนค่ะ แต่ก็ควรรู้จักขอบเขตบ้าง ไม่ใช่ใช้คำหยาบคาบแบบที่นักอ่านท่านนั้นพูดกับคุณ

ส่วนเรื่องนักอ่านท่านนั้น ฉันแนะนำได้ไม่มากค่ะ แต่อยากให้คุณบอกไปตรงๆเลยว่า

'สิ่งที่เขาทำมันไม่ดี ฉันไม่ชอบ เพราะมันทำให้ฉันอึดอัดและไม่มีความสุข'

เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าเพิ่งท้อ และฉันอยากให้คุณแต่งนิยายต่อไปนะคะ

มันอยู่ที่ว่าคุณขีดเส้นไว้ตรงไหน ถ้าคุณคิดว่าล้ำมันก็ล้ำ

ส่วนตัวคิดว่าที่คุณกำลังเว้นระยะอยู่ เราว่าเป็นวิธีการที่ดีนะ ไม่ถือว่านิสัยแย่ ถ้าอึดอัดใจมากก็ลองบอกเขาดู ว่าเราไม่พอใจยังไง จะลบเพื่อนจะบล็อกกันก็ว่าไป

แบบนี้เรียกว่าโดนล้ำเส้นหรือเปล่าคะ

สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้

เข้ามาเป็นเพื่อนสนทนาด้วย...จากเหตุการณ์..และจากความรู้สึกของคุณ...ดังที่คุณเล่ามานี้นะคะ

ขอนุญาตยกคำบอกเล่าของคุณมาเลยดีกว่านะคะ เราได้เห็น รู้ว่า...แท้จริง...ความจริงมันเป็นอย่างไรกันแน่...เนาะ(เราได้ไม่หลงประเด็นด้วยค่ะ)

...เม้นต์ต่อไปนี้อาจจะเป็นมุมมองที่แตกต่าง...ต่อเหตุการณ์ที่คุณเจอ...รวมทั้งความรู้สึกของคุณ...ด้วยนี้ นั้นอาจจะเกิดขึ้นได้นะคะ

สาเหตุเพราะคนเรานะคะ มีความคิดอ่าน เห็น เข้าใจ ตีความ และมีมุมมองต่อทุกสิ่งอย่างแตกต่างกันได้เป็นธรรมดาค่ะ

ขอให้คุณอ่านด้วยการเปิดใจ...ของคุณด้วยนะคะ เพราะการเปิดใจอ่าน...ความแตกต่างนานามุมมองนี้จะทำให้คุณรู้สึกดีได้ค่ะ

"มีนักอ่านมาตีสนิทค่ะ"...เป็นเพราะอะไร??? คุณจึงรู้สึกว่าเขามาตีสนิทคุณคะ??? เพราะจริงแล้ว...นักอ่านเป็นแฟนคลับของคุณไหมคะ??? แฟนคลับเขารักนักเขียนของเขาเป็นธรรมดา...และเขาก็อยากที่จะใกล้ชิด...เหตุนี้เกิดขึ้นได้นะคะ

หากคุณรู้สึกว่าเขาลํ้าเส้น...คุณต้องตัดตัวคุณเองออกจากการที่จะมีโอกาสเข้าร่วมกับ...สาธารณะค่ะ

เช่นคุณอาจจะลงนิยาย...ให้อ่านฟรี...คุณก็ได้แฟนคลับมากมายเป็นธรรมดา...และแน่หล่ะ...แฟนคลับของคุณแท้จริงไม่ใช่ใครอื่นไกลนะคะ

เขาคือผู้ที่จะเป็นพลังขับเคลื่อนให้คุณ...เกิด...ค่ะ (หากคุณเป็นนักเขียนนะคะ)

"เราเองก็คุยปกติเรื่องนิยาย เขาก็ให้กำลังใจเราบ้าง

แต่หลังๆมารู้สึกแปลกๆค่ะ  เราเหมือนรู้สึกเหมือนโดนประจบ"...คุณมีเซ้นส์สัมผัสที่6 หรือคะ???คุณจึงรู้ได้ว่าเขาประจบคุณ??

หากคุณมีเซ้นส์สัมผัส...ซึ่งสัมผัสได้จริงว่า...เขาลํ้าเส้น เขาประจบ ซึ่งอาจจะมากกว่านิยาย...ที่เขาต้องการจากคุณ...นะคะ

หากคุณมีเซ้นส์ตัวนี้จริง...มันจะทำงาน มันจะทำหน้าที่อย่างมีประสิทธิภาพ...ด้วยนะคะ

คือเมื่อมันสามารถรู้ได้...ว่าภัยมา มันจะปกป้องคุณ...ในทันที...และคุณจะไม่มีวันรู้สึกว่าการที่ใครมาประจบนั้น...จะมีผลร้ายใดๆต่อคุณเลย (นี้ที่เราเรียกว่าสัมผัสที่6ค่ะ)

เพราะสัมผัสที่6 แท้จริงคือฟังก์ชั่น หรือมันมีศักยภาพแห่งการรู้...ค่ะ เมื่ออาการรู้ได้บังเกิด..มันจะรู้ทั้งหมดด้วยว่าอะไร เป็นอะไร มันจะปกป้องคุณในทันที...เท่านี้คุณก็สงบ เป็นสุข...และปลอดภัย...แล้วค่ะ

หากคุณรู้ได้ว่า...เขามาประจบคุณ...ได้...นะคะ...คุณก็เพียงเฉยๆไว้ค่ะ ยิ้มหวานๆกลับไป...ปล่อยให้สัมผัสที่6 มันทำหน้าที่ของมันเองนะคะ...มันศักดิ์สิทธิ์มากๆค่ะ มันรู้ค่ะว่ามันต้องทำอะไร...คุณอย่าทุกข์ไปเลยค่ะ

"แล้วก็เค้าชอบมาทวงนิยายที่ใช้คำแบบห้วนๆถ้าเราอัพช้าทั้งที่ยังไม่ได้สนิทเลยนะคะ และเริ่มหยาบค่ะมาประมาณสองครั้ง แต่เราไม่ชอบเลย"...55555555 คุณเป็นนักเขียนนะคะ

หากคุณเป็นนักเขียน...คุณคงต้องฝึกที่จะเปิดใจรับความแตกต่างของนักอ่าน หรือแฟนคลับของคุณได้แล้วค่ะ

คือหากคุณเป็นนักเขียน...นะคะ คุณคือคนของประชาชนค่ะ และประชาชนหรือในความจริงเขาทั้งหลายมีบุคคลิกอุปนิสัยที่แตกต่างกันไปเป็นธรรมดา...มีทางเดียวหากคุณรักที่จะเขียน และลงนิยายต่อไป...คุณต้องเข้มแข็ง ยอมรับความแตกต่าง และเปิดใจให้กว้างๆเข้าไว้นะคะ

"ที่จริงเราจะไม่ซีเรียสเลยถ้าเค้าจะคุยแค่เรื่องนิยายและให้กำลังใจ แต่เรารู้สึกว่าเค้าเริ่มจะถลำเข้ามาเรื่อยๆชอบถามชอบคุยเรื่องส่วนตัว แต่เราก็ถอยห่างเพื่อเว้นระยะอยู่นะคะ"... อาการลักษณะ วิธีระบายของคุณนี้ในภาษาไทยเราเรียกว่า...คุณนำเอาผู้อื่น(คือนักอ่าน หรือแฟนคลับของคุณเองอีกด้วย)มานินทา...ค่ะ ซึ่งไม่ดีต่อตัวคุณเองอย่างยิ่งนะคะ

คุณเป็นนักเขียน...นักอ่านจะถามอะไร???ซึ่งเป็นความเป็นส่วนตัวของคุณและนักอ่านของคุณ...เมื่อเขาถาม...เพราะเขาอาจจะอยากรู้...และความที่เขากล้าถาม...นั้นคุณก็ไม่สามารถบังคับเขาได้...บางคนเขามิได้เรียนรู้ถึงการที่จะรู้ว่าควร หรือไม่อย่างไร...ที่จะถาม หรือไม่ถาม...เมื่อเขาไม่มีโอกาสเรียนรู้การที่จะไม่ต้องถาม แน่นอน เขาก็ถาม..เมื่อเขาอยากรู้... เป็นธรรมดา(บางคนอาจจะไม่รู้ถึงขอบเขต...นั้นก็เกิดขึ้นได้เป็นธรรมดาของคนค่ะ)

สาเหตุเพราะ...เขาไม่มีโอกาสได้เรียนรู้ถึงวัฒนธรรม...ทีจะไม่ถาม...ค่ะ คนเช่นนี้ก็มีอยู่จริงนะคะ

แต่กระนั้นเขาก็เป็นนักอ่านของคุณ หรืออาจจะเป็นแฟนคลับของคุณ เจ้าของเม้นต์นี้...เข้าใจว่าคุณน่าจะเริ่มบริหารตัวตนของคุณเอง...ตรงที่ว่า...ในดีกรีไหน...ในระดับไหน???...ที่คุณจะตอบ หรือไม่ตอบความเป็นส่วนตัวของคุณ...แก่เขาค่ะ

ความเหมาะสม สมควร ของคุณเองค่ะที่คุณจะต้องฟังก์ชั่น...คือคุณต้องรู้ว่าจะให้อยู่ในระดับไหน(เมื่อคุณเป็นคนของประชาชน)

และอย่าลืมเขาคือนักอ่านของคุณ และแฟนคลับของคุณนะคะ เขาคือคนสำคัญของคุณคนหนึ่ง...คุณต้องไม่ลืมนะคะ

"แต่ก่อนหน้านี้เหมือนพลาดไปหลายอย่างเลยที่ไปตอบเรื่องส่วนตัวและให้ช่องทางโซเชี่ยลไป เราพลาดมากจริงๆค่ะ ตอนนี้กดดันและไม่มีความสุขเลยค่ะ"... เมื่อมีประสบการณ์ที่ไม่ดีแล้ว...คุณก็นำเหตุเหล่านี้มาเป็นครู หรือมาเป็นแบบอย่าง...เพื่อเป็นปัจจัยดังที่ว่า...คุณจะไม่ให้มันเกิดขึ้นได้อีก...หรือคุณจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ได้ซํ้ารอย..แบบนั้นนะคะ

เท่านี้ค่ะ ที่คุณจะสามารถเป็นสุขสงบได้ กับการที่จะเป็นนักเขียน...ซึ่งมีนักอ่าน หรือแฟนคลับมากมาย...ค่ะ

เพราะในความเป็นจริง...คุณไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้นั้นก็เป็นความจริงนะคะ

 "เราเหมือนคนนิสัยแย่มั้ยหรือคนไม่มีมนุษยสัมพันธ์มั้ยคะ แต่ทุกอย่างส่วนหนึ่งเป็นเพราะเราล้วนๆเลยที่ไม่รอบคอบ "...จากที่อ่านมา เจ้าของเม้นต์นี้เข้าใจว่า...คุณเป็นคนที่มีอคติ

คุณมีโลกส่วนตัวที่แคบ จนทำให้คุณมีความรู้สึกนึกคิดที่คับแคบ...ค่ะ

และคุณคิดก็มากไปเกินกว่าเหตุ...คุณนำทุกอย่างที่คุณพบเจอมาสร้างปัญหายิบย่อยให้กับตัวคุณเองโดยใช่เหตุ...

"เราเหมือนคนนิสัยแย่มั้ยหรือคนไม่มีมนุษยสัมพันธ์มั้ยคะ"

 รวมๆคือใช่ค่ะ คุณเป็นคนที่อาจจะเกิดเป็นบุคคลที่มีมนุษยสัมพันธ์...ที่อาจจะไม่ดีนักต่อคนรอบด้าน และแน่นอนผู้ที่จะได้รับผลร้ายที่สุดๆ คือตัวตนของคุณ...ก่อนใครๆค่ะ

เจ้าของเม้นต์นี้ก็เป็นเพียงนักเรียนหัดเขียนเท่านั้นค่ะ...เม้นต์นี้ตอบเข้ามาจากความรู้สึกที่มีต่อคำบอกเล่าของคุณ... ซึ่งอ่านแล้วรู้สึกว่า เป็นอะไรที่ไม่ดีต่อตัวคุณเอง...เป็นอย่างยิ่งค่ะ จึงอยากให้กำลังใจ

หากคุณรู้สึกว่าเม้นต์นี้...ตรงเกินไป...หรือคุณอาจจะรู้สึกว่าแรงเกินไป...ต้องขออภัยด้วยนะคะ มิตั้งใจทำร้ายนํ้าใจคุณค่ะ เพียงแต่ตอบตามโจทย์ที่คุณให้มาค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ สู้สู้นะคะ

เราว่าคนอ่านอาจไม่รู้ตัวว่าตัวเองล้ำเส้นน่ะค่ะ

ถ้าคุณไม่ชอบควรบอกไปตรงๆ (หรืออ้อมๆก็ได้) ว่าไม่ชอบให้ทวงนิยายแบบนี้ การเว้นระยะห่างถือเป็นเรื่องดีค่ะ

การล้ำเส้น มันบอกยากนะ แต่ละคนมีเส้นไม่เหมือนกัน แถมบางครั้งเป็นเส้นที่ คนนี้ชั้นให้ข้ามมาได้ คนนี้ชั้นไม่อยากให้ข้ามมาก็มี ถ้าเราไม่ต้องการให้คนอ่านเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวเรา ไม่ควรให้ช่องทางติดต่อโซเชี่ยลทางอื่นค่ะ

สำหรับเรา เส้นระหว่างคนอ่านกับเพื่อนนี่แทบเป็นเส้นเดียวกันเลย เปิดให้คนอ่านเข้ามาในเฟซส่วนตัวได้ และคุยกับคนอ่านหลายคนเหมือนเพื่อนค่ะ ล่าสุดไปสอนเด็กทำการบ้านเลขด้วย 555+ สอนได้บ้างไม่ได้บ้างอีกต่างหาก เพราะที่เรียนมาส่งคืนครูไปหมดละ

---------------------------

สำหรับคนอ่าน อยากเตือนว่าคนเขียนแต่ละคนมี "เส้น" ต่างกัน

การที่คุณคุยสนิทหรือถามเรื่องส่วนตัวกับอีกคนได้ อย่าไปทำกับคนอื่นแบบนั้นค่ะ และไม่ควรเอาไปเปรียบเทียบกันว่าทำไมคนนี้ทำได้ คนนั้นไม่ยอมทำ ฯลฯ

เรื่องนอกนิยายเป็นอะไรที่เราควบคุมไม่ได้ครับ ในชีวิตจริงตัวละครที่เราสั่งได้คือตัวเราเองเท่านั้น

คำถามในหัวกระทู้เหมือนจะหาคนเห็นด้วย เป็น Confirmation Bias เพราะต่อให้คนเห็นตามพันคนว่าล้ำเส้น มันก็ตัดสินไม่ได้ครับ

ถ้า จขกท รู้สึกว่าโดนล้ำเส้น นั่นคือล้ำเส้นครับ อย่าไปคิดแบบนั้นว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดี เราทำอะไรเกิน หรือไปไม่เกินไป ไม่ควรถามความเห็นคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องพื้นที่ส่วนตัวเราครับ (Privacy) เราควรมีดินแดนที่ชัดเจนของเรา เป็นปัจเจกบุคคล (Individual)

บางคนไม่ชอบให้ใครมาจับตัว บางคนไม่ชอบให้ใครเรียกดำ อ้วน เตี้ย ไม่จำเป็นต้องเปิดใจรับครับ นั่นล่ำเส้นชัดเจนครับ (อันนี้ยกตัวอย่างหนัก)

กรณีมาแบบเป็นมิตรก็เช่นกัน ใช้คำหวาน ตีสนิททำสนม ขอแอดไลน์ มาคุยเล่น... แต่ถ้าเอะใจ กำลังถูกคุกคาม ละเมิดความเป็นมนุษย์ ถูกทารุณกรรม ข้องแวะ เทียวไล้เทียวขือ ถึงคนที่ทำจะรวยเหลือ จะหล่อเป็นพระเอก 50 Shades of Gray ยังไง ก็อย่าไปหลงผิดกับมันครับ

ต้องเชื่อมั่นในสัญชาติการป้องกันตัวครับ อย่าให้ตบหัวลูบหลังมาสับสน อย่าให้ตบจูบมันทำให้เราหลงผิด

ปล

ผมเพิ่งตื่น พูดอะไรเกินเลย เข้าใจยาก ก็ขออภัย ณ ที่นี้

ขอให้ จขกท สู้ต่อไปครับ ในโลกนี้มีคนหลายแบบครับ อย่างที่บอก ในชีวิตจริง เราเป็นตัวละครตัวเดียวที่เรากำหนดได้

เราเป็นนักอ่านเราก็รู้ขอบเขตนะว่าอะไรควรไม่ควร เราว่าอยู่ที่จิตสำนึกมากกว่ามั้ง อีกอย่างเรื่องทวงห้วนๆหรือคำหยาบนี่แย่มากค่ะ ปอลิง.เราอาจจะมนุษย์สัมพันแย่ก็ได้เพราะเราก็นิสัยเหมือนคุณเลย 555

ขีดเส้นคือคำตอบค่ะ

หมายถึง สิ่งใดที่คุณไม่ชอบเช่น คำหยาบ หรือมาทวงยิก หรือถามเรื่องส่วนตัว

คุณต้องบอกไปเลยชัด ๆ ว่าอย่าทำ

เช่น อย่าพูดคำหยาบได้ไหมคะ พี่ไม่ชอบ คนสนิทกันไม่ต้องคำหยาบก็ได้ป่ะ อะไรงี้เป็นต้น

ส่วนปฏิกิริยาก็คงแล้วแต่คน แต่พูดไปตรง ๆ ดีกว่าไปแบกเป็นความเครียดไว้นะ เค้าอาจจะไม่ได้ซีเรียสไรก็ได้

เราเคยโดนค่ะ แก้ที่เขาไม่ได้ก็ปรับตัวเองค่ะ เผลอๆ คนที่ทำกับคุณอาจเป็นคนเดียวกับที่เราโดนด้วยแหละ ตอนนั้นเราอึ้งเหมือนกัน แต่ก็แก้ด้วยการคุยตามความสะดวกค่ะ หรือบางทีถ้ารู้สึกว่าไม่โอเคก็เงียบบ้างดีกว่า เหตุผลนึงที่เราไม่ให้ช่องทางการติดต่อแบบส่วนตัวกับใครเลยก็เพราะเหตุนี้เช่นกัน

ขึ้นอยู่กับว่าเราขีดเส้นไว้ตรงไหนเลยค่ะ

จำได้ว่าสมัยเด็กๆมีรี้ดเดอร์ท่านนึงมาเป็นแฟนคลับ เขาก็ติดต่อเราได้ทุกช่องทางนะ

มียันเบอร์โทรศัพท์อ่ะ แต่เป็นรุ่นน้องที่น่ารักมากเลย

บางวันก็โทรมาคุยเรื่องแต่งนิยายมาถามว่าพี่คิดนิยายออกมาได้ยังไง 555

บางวันโทรมาคุยเล่นยังเคยเลย น้องโทรมาบ่นเรื่องกีฬาสีที่โรงเรียน 555

แต่เรามองว่ามันเป็นโมเม้นที่น่ารักดีนะ เหมือนมีคนคอยติดตามผลงานคอยเอาใจใส่ 55555 (แฟนคลับคนแรกของชีวิตเราเลย 5555)

เราเองก็มองแฟนคลับท่านนั้นเหมือนน้องเลย ถ้าถูกก็ชม แนะได้ก็แนะ ถ้าผิดก็เตือน สอนได้ก็สอน

(เราแก่กว่าน้อง 5555) แต่น้องคนนั้นเขาน่ารักก็เลยไม่รู้ว่าจะเตือนอะไร 55555555

จะมีช่วงหลังๆที่เลิกเขียนนิยายไปช่วงนึงก็เลยไม่ได้ติดต่อกันแล้ว บวกกับเราโลกส่วนตัวสูงขึ้น

ก็เลยไม่ให้ช่องทางการติดต่ออื่นไว้เลยนอกจากเปิดเพจให้เข้ามาคุยเล่นในอินบล็อกหรือทวงงานหน้าเพจได้

การเว้นระยะห่างเอาไว้เป็นเรื่องที่ดีแล้วค่ะ แต่ถ้าเว้นระยะห่างแล้วรี้ดเดอร์ยังคงทำแบบเดิม

ถ้าจขกท.ไม่ชอบแนะนำว่าต้องบอกค่ะ ถ้าไม่ถนัดบอกอ้อมๆ บอกตรงๆแบบสุภาพก็ได้

คิดว่านักอ่านน่าจะเข้าใจ

ปล. การโดนคุกคามเรื่องส่วนตัวเราย่อมอึดอัดเป็นธรรมดาค่ะ เพราะงั้นหากจขกท.ไม่โอเคเราว่าเตือนรี้ดเดอร์ไปจะดีที่สุดนะคะ ^^