ฝึกบรรยายสถานที่

SB เป็นคนเขียนนะครับไม่ใช้ moon จะลองหน่อยนะครับ

เริ่ม...

มันช่างเป็นบรรยการณ์ที่่่น่าอึดอัด แม้ว่ามันจะไม่เป็นแบบนั้นเลยก็ตาม ที่ผู้คนรอบตัวของเข้าเต็มไปด้วยเสียงหัวเรอะ พูดคุยสนุกสนาน ดืมฉลองให้กับคนรู้จัก และเสียงเพลงเครื่องสายของไวโอลีนที่ทำให้บรรยการณ์นั้นไม่น่าอึดอัดอย่างที่เป็น

สิ่งที่ทำให้เขาอึดอัดเห็นที่จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกนากการนัดเจอครั้งแรกนับตั้งแต่ลองใช้เว็บหาคู่ เพื่อที่จะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาเสียที และใช่นี้มันน่าอึดอัดที่สุดจริง ๆ

หมดมุกครับไปละ

ของเราจะพยายามบรรยายในสิ่งที่สามารถบอกภาพรวมๆได้ว่าที่นี่คือที่ไหนค่ะ

เช่น ตัวละครเดินในทะเลทราย เราก็จะบรรยายประมาณว่า

ประมาณนั้นเลยค่ะ พยามยามอธิบายให้เห็นภาพที่สุด ในแนวตัวเองด้วยนะ ไม่ใช่ลอกเลียนแบบคนอื่นมา

เขียนในแนวตัวเองไปเลย เอามุมมองที่เห็นมาเขียนแต่ปรับเปลี่ยนให้ภาษาสละสลวยแบบตัวเองดูค่ะ

อาจจะดูเข้าใจยาก ก็ต้องขออภัยนะคะ

่ลอกการบ้านเพื่อนๆ ไม่ดีเท่าหาข้อมูลเองหรอกครับ

ภัตตาคารก็มีหลายแบบ จะเอ่ยลอยๆ ก็นึกภาพยาก ต้องเริ่มจากการเอาร้านจริงๆ มาเป็นตัวอย่าง

จะไปดูเอง นึกภาพ หรือหาภาพจากกูเกิลก็ได้

ต่อไปในร้านควรมีอะไรบ้าง และส่วนไหนที่เกี่ยวข้องกับตัวละครในฉากนี้ ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศ

คนในร้าน โต๊ะ อาหาร ก็ค่อยๆ หยิบมาใส่ทีละอย่างสองอย่าง

หากมีข้อมูลรายละเอียดบางอย่างที่เราไม่รู้ เช่นร้านแบบนี้ควรมีอาหารอะไรบ้าง ก็หาข้อมูลเพิ่ม

แอร์เย็น~ พื้นมันวาว~ บ๋อยสวมสูทเดินผ่านหน้าผมไปแล้วสองคน~ อาหารก็ให้มาน้อยไม่พออิ่ม แถมแพงบัดซบ ถึงจะอร่อยมากเลยก็เถอะ

ภัตตาคารนี่น่าทุบทิ้งจัง~

เราเองก็บรรยายไม่ค่อยเก่งหรอกค่ะ แต่ก็พอได้บ้าง อันดับแรกคือไปหาภาพภัตตาคารในgoogle มาค่ะ หรือไว้ก็วาดรูปในสมุด ของอย่างนี้มันเขียนขึ้นมาลอยๆไม่ได้ สมมุติว่าเป็นภาพนี้นะ

ขั้นที่สองคือต้องคิดว่าฉากนี้เกิดขึ้นช่วงเวลาไหน เช้า/กลางวัน/เย็น/พลบค่ำ/ค่ำ/ดึก

ขั้นที่สามคือ กำหนดตัวละครขึ้นมา อยากให้ฉากนี้มีตัวละครกี่ตัว แล้วแต่ละตัวทำอะไรบ้าง พระเอกให้ดอกไม้นางเอกเพื่อขอนางเอกเป็นแฟน,นางเอกตอบตกลง

ขั้นที่สี่คือ ฉากนี้อารมณ์แบบไหน ฮา,ฟิน,น่ารัก

จากนั้นลองเขียนขึ้นมาค่ะ เราจะลองเขียนเป็นอีกคู่นึงนะ

คุณนายฉวีวรรณ กวาดสายตาไปรอบๆภัตตาคาร สุดหรูที่ตนกำลังยืนอยู่ตอนนี้ บรรยากาศช่วงหัวค่ำ และการตกแต่งภายใน ช่างโรแมนติกและเป็นอกเป็นใจไม่น้อย ภัตตาคารแห่งนี้ เป็นโทนสีเหลืองส้ม กระจกถูกกั้นเป็นช่องๆ เผยให้เห็นความสวยงามของทิวทัศน์ในกรุงเทพฯ โต๊ะเก้าอี้แต่ละตัว วางเรียงรายเป็นเส้นตรง มีเพียงตัวเดียวที่วางอยู่กลางร้าน ซึ่งตัวนั้นเห็นวิวโดยรอบได้ดีที่สุด เนื่องจากวางอยู่หน้าร้าน หากคนบางคนที่มาจองโต๊ะ เป็นคนกลัวกระจกจนขึ้นสมอง ดังนั้นเขาจึงเลือกนั่งไกลกระจกให้มากที่สุด แต่ดันมีคนจองไปแล้ว เขาก็เลยต้องเลือกโต๊ะที่ค่อนข้างอยู่ไกล้กระจกพอสมควร

คุณนายมัวแต่เพลิดเพลินกับการ ฟังเพลง 'ใจกลางความรู้สึกดีๆ' ของศิลปินคนโปรด จนลืมไปแล้วว่าหล่อนถูก บุตรชายคนเล็ก ลากมาที่นี่ และไม่ยอมบอกด้วยว่ามาทำไม

"ลากแม่มาทีนี่ทำไมเนี่ย" คุณนายหันมาถาม ขณะที่หูยังจดจ่ออยู่กับเพลงโปรดของหล่อน

"มีคนอยากให้ผมพาแม่มาน่ะฮะ" ผู้อ่อนวัยกว่าตอบเสียงนุ่ม ซึ่งเป็นเสียงปกติของเขาเลย

"ใครให้พามา?" ผู้สูงวัยกว่าขมวดคิ้วมุ่นอย่างแปลกใจเต็มที

ร่างระหงษ์เอี้ยวตัวไปด้านหลัง เห็นร่างค่อนข้างเล็กถือช่อดอกไม้ เดินตรงมาหาเธอ ร่างนั้นยอบตัวลงแล้วยื่นช่อดอกกุหลาบสีขาวมาให้

"ดีกันนะคะ...รักแม่นะ" คนพูดยิ้มละมุน พลางส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้ ทำเอาคนฟังอายม้วนไปทั้งตัว ก่อนจะรับช่อกุหลาบสีขาวมาถือไว้ในมือ...

อย่างที่บอกว่าบรรยายไม่ค่อยเก่ง

คุณจขกท. ลองฝึกบรรยายดูนะคะ ฝึกไปเรื่อยๆ ฝึกทุกวันเดี๋ยวก็เก่งเองค่ะ

สู้ๆน้าาา

เราชอบการบรรยายนะ แต่การที่จะเขียนบทบรรยายให้ดีได้ ก็ต้องเริ่มรู้จักช่างสังเกต สังเกตจากสิ่งเล็กๆน้อยๆ ไปจนถึงสังเกตจุดที่ใหญ่ เป็นมุมกว้าง ต้องศึกษาหารายละเอียด แล้วฝึกเขียนบ่อยๆ ถ้าฝึกเขียนบ่อยคุณก็จะเขียนได้คล่องมือ เหมือนกับนักเขียนชือดังบางท่าน ที่มีแค่ถ้วยหนึ่งใบ ก็สามารถบรรยายได้หนึ่งย่อหน้ากระดาษ ทำไมถึงทำได้ เพราะพวกเขาหมั่นสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัว แล้วฝึกเขียนอยู่ตลอด สองสิ่งนี้เป็นคุณสมบัติของนักเขียนที่ขาดไม่ได้เลย ฉะนั้น พยายามฝึกเขียนเข้าไว้นะคะ เดี๋ยวก็จะได้เอง

เพราะเราชอบเขียนบรรยาย นิยายเรา แถมจะเป็นนิยายที่เน้นพรรณาเหลือเกิน

ลองฝึกบรรยายภาพตรงหน้าดูครับ

ไม่ต้องให้ละเอียดมากยันทุกอย่างแต่ให้พอเห็นภาพคราวๆ​

โชคดีที่จบเอกประวัติศาสตร์ศิลปะมา เลยใช้การบรรยายรูปแบบศิลปะของสถานที่แทนเลยค่ะ ส่วนพวกโต๊ะ เก้าอี้ ก็เขียนสไตล์ลงไปค่ะ

สุดยอดมากค่ะ

เห็นอารมณ์ตัวละครเลย

ไม่ต้องบอกอะไรมากเลย

คืออยากบรรยายเกี่ยวสุสานนะครับ

และการเดินเปลี่ยนสะถานที่จะต้องบรรยายยังไงครับ