มาสร้างตัวละครในโลกแฟนตาซีกัน
ตั้งกระทู้ใหม่
เอาละครับในที่นี่บางคนอาจจะเคยแต่งนิยายไปบ้างแล้วบางคนอาจจะไม่เคยแต่งมาก่อนแต่แน่นอนทุกคนที่อ่านนิยายย่อมต้องมีตัวละครที่ชอบบ้างหรือไม่ก็ความสามารถหรือลักษณะนิสัยของตัวละครนั้นๆ อาจจะเคยจินตานาการในหัวไว้เล่นๆใส่ความสามารถนู้นนี่นั่น ดังนั้นผมจะขอให้ช่วยสร้างตัวละครในอดุมคติมานะครับ จะมาเป็นแบบสมบูรณ์มีชื่อพร้อมประวัติความเป็นมาลักษณะนิสัยด้วยก็ได้ หรือสร้างง่ายสุดก็คือ สีผม ทรงผม สีตา พลังที่ใช้ ประเภทอาวุธ(พร้อมรูปประกอบและวิธีใช้ก็ดี) แต่อย่างน้อยก็ขอเวทย์ที่ใช้ หรือแค่ธาตุที่ถนัดก็ได้ครับ
โดยจะให้ขอสร้างด้วย รูปแบบโลกแฟนตาซียุคกลางนะครับ(พวกใช้ดาบสู้กัน) โดยผมจะให้ กำหนดให้มีพลังเวทย์นะครับเป็นธาตุต่างๆ ในนี้เท่านั้นอย่าใส่ธาตุมาเพิ่มนะเออ
1.ธาตุไฟ 2.ธาตุน้ำ 3.ธาตุลม 4.ธาตุดิน 5.ธาตุไม้(หรือพืช) 6.ธาตุลาวา 7.ธาตุน้ำแข็ง 8.ธาตุสายฟ้า 9.ธาตุแสง 10.ธาตุความมืด
ธาตุที่จะมีให้เลือก็มีประมาณนี้ครับ (สามารถใส่ความสามารถของธาตุเพิ่มได้เช่น ธาตุมืด ใช้เวทย์ มิติได้อะไรแบบนี้ครับ) ส่วนพวกเวทย์มนต์จะขอให้อิงตามธาตุที่ให้ไปนะครับผม
ส่วนตัวอย่างก็คือ
ชื่อ :
เผ่าพันธุ์ : (มนุษย์ มังกร เอลฟ์ เผ่าสัตว์ ) *(เพิ่มเติมนะครับ เผ่าเทพ เผ่ามาร และปีศาจ)
เพศ :
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : (ใส่เครื่องแต่งกายที่ใช้มาด้วยยิ่งดี)
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : (ใส่ไม่ใส่ก็ได้)
ธาตุ :
เวทย์มนต์ : (ใส่ท่าใหญ่สุดหรือท่าที่คิดว่าใช้บ่อยสุดในการต่อสู้ ไม่ว่าจะโจมตีหรือป้องกัน)
อาวุธ : (ถ้ามีที่มาก็ใส่มาด้วย บอกความสามารถโดยรวมและลักษณะของอาวุธได้ยิ่งดี)
KarnMaNa
18 เม.ย. 62 เวลา 16:41 น.
5,797
views
21 ความคิดเห็น
โห...ผมเจอพี่อีกแล้ว 555 เอาเป็นว่าผมลองส่งตัวละครผมหน่อยก็ได้ เผื่อจะผ่าน
ชื่อ : ซิมเฟย์อาร์ เรย์ ( เรียกสั้นๆว่าเฟย์อาร์ )
เผ่าพันธุ์ : เอลฟ์
เพศ : ชาย
วัย : วัยรุ่น อายุ ( ดูภายนอกแบบมนุษย์ ) ประมาณ 14-15 อายุจริงประมาณ 200เกือบ300นิดๆ
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : รูปร่างสูง ผอม และหน้าตาหล่อออกสวยนิดๆ ( ก็เป็นเอลฟ์นี่นะ ) ผมสีทองออกซีดดูผ่านๆจะคล้ายสีเงิน ตาสีเขียวใบไม้ เครื่องแต่งกายจะชอบโทนน้ำเงินออกดำหน่อย มีรัดเกล้าประดับผมสร้างขึ้นจากแร่แซฟไฟร์น้ำเงิน ( ช่วยในการปกป้องภัยและเป็นเสมือนคำอวยพรจากพงไพรด้วยนะ -ผมใส่มาเผื่อ ) เครื่องแต่งกายจะดูคล้ายชนชั้นสูงหน่อย มีความปราณีตมาก ผมยาวและชอบถักเปียเก็บผม ที่หูจะมีต่างหูประดับอยู่ทำมาจากอำพัน
นิสัยโดยรวมหรือรายละเอียด : หากไม่รู้จักกันหลายๆคนจะบอกว่าซิมเฟย์อาร์เป็นพวกหยิ่งและทำอะไรไม่เป็น เป็นประเภทไว้ใจใครยากและมักชอบที่จะอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า เพราะกลัวว่าหากไม่สามารถปกป้องเพื่อนหรือคนที่รักได้ก็จะเจ็บปวดไปจนตาย มีความรักสะอาดและมีความใส่ใจแบบที่ใครหลายคนคาดไม่ถึง ถ้ารู้จักกันจะรู้ว่าซิมเฟย์อาร์ค่อนข้างเกลียดอาหารขมๆมาก และไม่ชอบที่จะต้องออกแรงหรือทำอะไรก็ตามที่จะไม่เกิดผลประโยชน์ให้ตัวเอง ( และทีมในบางครั้ง ) ที่จริงก็เก่งอยู่นะ แต่ติดนิสัยว่าเดี๋ยวถ้าออกไปลุยแล้วเสื้อผ้าจะสกปรก
ธาตุ : น้ำ ( ไหนๆผมก็เสนอไปตอนที่แล้วไปแล้วอ่ะ)
เวทย์มนต์ : -ท่าที่ใช้บ่อย กระสุนวารี ( อย่างที่เคยกล่าวไปเลยฮะ แปรสภาพน้ำในอากาศกลายเป็นเข็มเล่มเล็กๆทิ่มแทงใส่ศัตรู ใช้ได้ผลดีกับยาพิษที่ถ้าหากต้องการฆ่าให้ถึงตาย )
- ท่าใหญ่สุด การอันเชิญเทพีแห่งสายน้ำ ( อันนี้คล่้ายกับลูกสมุนนะ แต่เลเวลต่างกัน อันเชิญยากและความสามารถก็คือการควบคุมน้ำได้ดั่งใจ ไม่ว่าน้ำจะอยู่ไกลและใกล้แค่ไหนก็ควบคุมได้หมด รวมไปถึงการควบคุมเทพีให้โจมตีศัตรูด้วย แต่กินพลังเวทย์มาก ถ้าไม่จวนตัวจริงๆก็ไม่ใช้ )
- ท่าป้องกัน สร้างม่านน้ำขนาดใหญ่ขึ้นมารอบตัวเพื่อป้องกันการโจม
อาวุท : ธนูเงินสลักลวดลายเถาวัลย์และใบไม้ประดับแซฟไฟร์และมีดคู่สีเงิน
หมายเหตุผมขอเพิ่มเติมนิดนึงคือธาตุน้ำมักไม่ถูกกับธาตุไฟ ทำให้เวลาเจอคนธาตุไปทีไรมักจะทะเลาะกันทุกๆที และธาตุน้ำเหมาะที่จะเป็นฝ่ายสนับสนุนมากกว่าโซโล่เดี่ยว แต่โซโล่ได้นะแค่ไม่ค่อยนิยมกันมากกว่า
อ้ออีกอย่างที่ผมลืมบอกเลยคือเฟย์อาร์ค่อนข้างเสียเปรียบถ้าให้สู้กันด้วยดาบ เพราะถ้าให้เทียบกันแล้วระหว่างยิงธนูกับฟาดดาบ ดาบอาจจะต้องแรงเยอะกันทำนองนั้นฮะ
ครับผมน่าสนใจ ครับ
ว่าแต่เทพีน้ำนี่ตามชื่อเลยมั้ยครับ รูปร่างเป็นผู้หญิงใช่มะ ออกมาเป็นตัวๆเลยหรืออกมาเป็นก้อนน้ำ
แล้วแต่พี่เลยฮะว่าจะเปลี่ยนชื่อหรือเรียกเทพีแห่งวารีหรืออะไรก็ตามแต่ แต่เป็นร่างเทพีที่เป็นน้ำอะครับ คือเป็นรูปร่างน้ำที่เป็นเทพี งงมั้ยฮะ แต่จะเปลี่ยนตามใจชอบก็ได้นะยังไงก็แล้วแต่พี่อยู่ดี
ชื่อ : อิชิมารุ ยูมิ
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
เพศ : หญิง
วัย : วัยรุ่น
รูปลักษณ์ : สูง 153 ซม. เรือนผมสีน้ำตาล ตัดสั้นประมาณไหล่ บนผิวสีคล้ำหน่อยๆ มีรอยช้ำเต็มตัว ภายใต้ผ้าหนังคาดตาสีเทามีนัยน์ตาสีเหลืองทองเข้ม
ชุดที่ใส่ : เสื้อสายเดี่ยวสีขาว-เทา กางเกงขาสั้นสีดำขอบเข็มขัดสีม่วง เลคกิ้งและรองเท้าบู้ทสั้นสีดำ ถุงมือตัดนิ้วสีดำขอบส้มเข้ม เสื้อคลุมยาวถึงสะโพกสีดำขอบเหลืองทอง เนื้อผ้าด้านในเป็นสีส้ม และตบท้ายด้วยสร้อยคอ
นิสัย : เป็นคนหน้านิ่งๆ แต่ก็แอบเป็นห่วงและคอยช่วยพรรคพวก ซึนนิดๆ ตอนต่อสู้จะป่าเถื่อน งัดทุกอย่างมาใช้กำจัดศัตรูแม้จะถูกมองว่าผิด
ธาตุ : ความมืด
เวทมนตร์ : เขตแดนเลือดนรก (บลัดดี้ คราฟ)
อาวุธ : ดาบคาตานะมาตรฐานฝักสีม่วง
เป็นแบบพวกใช้เลือดตัวเองเข้าต่อสู้หรอครับ
ประมาณนั้นค่ะ
เปิดเขตแดนด้วยเลือดตัวเอง พูดง่ายๆ คือต้องเริ่มมีบาดแผลจนเลือดไหลออกมาหรือทำให้ตัวเองมีแผลโดยเชือดมือตัวเอง ซึ่งเลือดในเขตแดนจะเปรียบเหมือนพลังเวทคอยเสริมทั้งด้านการโจมตี ป้องกัน และฟื้นฟูพลังให้พรรคพวก
แต่จะมีความเสี่ยงสูงเพราะสูญเสียเลือดมากขึ้นหากใช้นานๆ สิ่งที่ต้องทำหลังจากใช้เขตแดนเสร็จคือรีบเจาะเลือดสำรองเข้าร่างกายทันที
ถ้าตามที่ผมอ่านมาจะสรุปได้ว่า วิธีต่อสู้คือ ใช้ดาบประชิดตัวใช่มั้ยครับ โดยน่าจะใช้เวทย์จากธาตุมืดเข้าไปผสมการโจมตี ส่วนเขตแดนเลือดที่บอกมาจะอารมณ์ประมาณเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งหรือต้องการปิดฉากการต่อสู้ต้องใช้ท่านี่ รึป่าวครับ?
ถูกต้องเลยค่ะ
เเปะไว้ก่อน มันต้องใช้ความคิดเเละเวลาพิมพ์
รออ่านอยู่นะครับผม
ยากจังครับบังเอิญผมไม่ใช่สายเเฟนตาซี งั้นเอาออริตัวเองมาใช้อีกรอบละกัน
#การออกเเบบตัวละครตัวนี้เกิดจากการที่ว่าเราสามารถเเยกเเละสร้างคาเเรคเตอร์ได้จากทรงผม จึงมองว่าทรงผมของมนุษย์ถือเป็นความงดงามอย่างหนึ่ง เลยอยากจะจะสร้างตัวละครที่ยังคงงดงามเเม้ไม่มีเส้นผม
ชื่อ
: ความลึกลับเเห่งคาบสมุทรฟรองเซีย
เผ่าพันธุ์
: ดูจากกายภาพเเล้วน่าจะเป็นลูกครึ่งมังกรอะคุณ สายพันธุ์ที่ไม่ปีก
เพศ
: เห็นสวยๆงามๆเเต่จริงๆก็สร้างให้เป็นผู้ชายอะนะ ป้องกันการโดนเเบน(ฮา)
วัย : ถ้าเทียบจากลักษณใบหน้าก็อยู่ในช่วงวัยรุ่น เเต่ถ้าดูอายุก็วัยกลางคนเเล้วล่ะ ก็นะ เป็นคาเเรคเตอร์ที่เน้นความสวยงามนี่นา
ลักษณะรูปร่างและทรงผม
:ไม่มีเส้นผม คือด้านบนส่วนหัวจะเป็นเขาอยู่สามคู่ใหญ่ๆอะคุณ คู่ใหญ่จะอยู่ช่วงด้านหลังรูปทรงเขาจะเป็นเเบบเดียวกับเขาของมาเลฟิเซนต์ คู่ต่อมาจะอยู่ที่ตำเเหน่งหูรูปทรงเป็นเเบบเขาเเกะ อีกคู่จะเล็กหน่อยอยู่เหนือหน้าผากขึ้นมานิดหน่อยเป็นเเบบเขาเเพะเล็กๆ ลักษณเขาจะดูเเร่อเมทิสที่เรืองเเสง
ทรงของดวงตาจะคล้ายมังกรเเต่ไม่มีตาขาว งงไหม? อารมณ์เหมือนกวางหรือม้าอะคุณ สีตาจะเป็นสีน้ำเงินเข้ม
รูปร่างท่อนบนจะเป็นร่างเปลือยเหมือนเด็กวัยรุ่นผู้ชายปกติ สีผิวค่อนข้างขาวเเละเห็นเส้นเลือกสีเขียวค่อนข้างชัดเจน
ส่วนท่อนล่างจะเป็นหางงูที่มีเกร็ดสีน้ำเงินที่จะตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าอมเขียวไม่มีครีบหางอาจจะยาวสักประมาณตรสิบสองถึงสิบเจ็ดเมตรหากไม่นับท่อนบน ช่วงสะโพกด้านข้างจะมีครีบขนาดใหญ่ที่สามารถกางออกมาได้ เพื่อช่วยในการทรงตัวเเละว่ายน้ำ เฉลี่ยโดยรวมน่าจะตัวใหญ่กว่ามนุษย์ปกติ20-30เท่ามั้ง? หรืออาจจะตัวเล็กกว่านั้น?
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด
: อาศัยอยู่ในถ้ำใกล้ทะเลเขตคาบสมุทรฟรองเซีย โดยปกติจะถือว่าเป็ตำนานพื้นบ้านของพวกชนพื้นเมือง ว่ากันว่าหากมีเมตตาต่อให้เกิดพายุจากก็จะช่วยให้คนบนเรือให้รอดเเต่ถ้าพิโรธก็จะจมเรือเล่นเป็นว่าเล่น ตามตำนานกล่าวว่ามักจะจับไซเรนกินเป็นอาหารเเละสามารถให้พร
นิสัยโดยรวมเป็นพวกขี้เล่น ชอบหยอกล้อกับเหยื่อ อาจจะค่อนข้างเอาเเต่ใจ ชอบสัตว์สวยงามทำให้บางครั้งก็หยิบฉวยเอามนุษย์ที่ดูสวยงามมาเลี้ยงไว้ในถ้ำด้วยความเอ็นดูส่วนตัว ค่อนข้างจะมีเมตตา รักเเลเอ็นดูมนุษย์มาก(อิมเมจคุณเเม่ไรงี้) เป็นพวกขี้เกียจติดที่ไม่ชอบย้ายถิ่นฐานเพราะงั้นเขาจะหวงที่มาก พูดได้นะเเต่เเกล้งไม่พูด ชอบร้องเพลงเวลาอารมณ์ดีว่ากันว่ามนุษย์ที่ถูกจับมาเหตุที่ยังไม่หนีไปไหนเพราะเสียงร้องเพลงนี้ เป็นสัตว์กินเนื้อเเต่ไม่ชอบกินสัตว์น้ำอาจจะเพราะด้วยธาตุพลังในตัวเผ่าพันธุ์ดั้งเดิมทำให้รู้สึกเอ็นดูเหล่าสัตว์น้ำ
อาหารที่โปรปรานก็คือกระต่ายขาวตัวอ้วน ด้วยนิสัยที่เกลียดคร้านทำให้ไม่ล่าสัตว์ใหญ่ ส่วนใหญ่จะจำศีลช่วงฤดูหนาวประมาณสองสัปดาห์ ชอบเล่นน้ำมากโดยเฉพาะฤดูฝนที่พายุเข้าหนักๆเพราะจะไม่ค่อยมีพวกนักเดินเรือเเต่ด้วยความที่หวงพื้นที่มากก็เลยมักจะช่วยพวกนักเดินเรือที่พบในวันที่มีพายุบ่อยๆ ประมาณว่าอย่ามาตายในพื้นที่ของฉัน!! ถูกเลี้ยงโดยฝูงเงือก+ไซเรนทำให้มีนิสัยชอบนอนอาบเเสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวง
ธาตุ : ไม้?หรืออาจจะเเสง?
เวทย์มนต์ : คือไม่ได้ใช้สู้อะ เอาไว้เลี้ยงมนุษย์ เพราะปกติค่าพลังทางกายภาพสูงมาก ถ้าเป็นธาตุไม้ก็อาจจะทำให้พืชโตเร็วขึ้น อุดมสมบูรณ์ เเบบที่เอานิ้วจิ้มดอกไม้ก็เร่งการเติบโตกลายเป็นผลไม้ไรงี้ เเต่ถ้าธาตุเเสดงก็จุมพิตมอบอาหาร(ธาตุ)ให้ตรงๆเลย
อาวุธ : ปกติเวลาต่อสู้จะใช้หางฟาดเป็นส่วนใหญ่อาจจะมีการสาดน้ำใส่บ้างเพื่อลดวิสัยทัศน์ของศัตรูเเต่ส่วนมากจะซ่อนตัวเเล้วลอบโจมตีมากกว่า เนื่องจากพื้นที่ในถ้ำเป็นถ้ำปิดเเละใจกลางเป็นเเอ่งลึกเชื่อมต่อกับน้ำทะเล หมอนี้อาจจะลงไปนอนให้น้ำล้นถ้ำจนศัตรูขาดอากาศหายใจหรือจมน้ำตายก็ได้ เล็บจะค่อนข้างเเหลมเเละยาวเพราะไม่ได้ตัด สามารถพูดคุยผ่านโทรจิตเพื่อปั่นศัตรูได้ ขอเสียคือไม่มีหู การได้ยินเป็นศูนย์นั้นเอง5555
#ตลค.ตัวนี้ถูกสร้างขึ้นมาในฐานะมอสเตอร์เพื่อนำไปใช้เเคสบทต่อสู้จึงทำให้ลักษณะทางกายภาพไม่เหมาะกับบทตัวเอกอย่างยิ่ง ยกเว้นเเต่จะเเฟนตาซีจ๋าที่ไม่ใช่พิมพ์นิยมอะนะ
คือท่อนบนเหมือนมนุษย์แต่ท่องล่างเป็นมังกรใช่มั้ยครับ แล้วก็ตัวใหญ่กว่าคน 20-30เท่า เอ๊ะไม่มีผมงั้นรึผมนึกอิมเมจเหมือนลุงในร้านตีเหล็กอะไรอย่างงั้นเลย
จะบอกว่ามังกรก็รู้สึกยังๆเพราะไม่มีขาเเละปีก คิดซะว่าเป็นมังกรที่สายพันธุ์ใกล้เคียงกับพยานาคบ้านเราละกันนะ(?) คุณลุงเหรอ?
//เเปะคำว่า"งดงาม"ให้เห็นชัดๆ
เจอกันอีกแล้วนะครับ......ผมชอบเลยการเขียนตัวละครเนี่ย 555
ชื่อ : ราฟาเอล ฮรอน
เผ่า : มนุษย์
เพศ : ชาย
วัย : ผู้ใหญ่
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : ผมสีทองไว้ยาวมัดเป็นหางม้า มีนัยต์ตาสีเขียวมรกต มักสวมเสื้อคลุมยาวสีน้ำตาลที่มีที่ปิดหัว และมักสวมหน้ากากสีดำเอาไว้เสมอ
นิสัย : นิยามสั้นๆ สุภาพ ขี้เบื่อ ขี้เกียจ
ธาตุ : พืช เปลี่ยนรูปร่างของใบไม้และกิ่งไม้และควบคุมมันได้อย่างอิสระ
เวทย์มนต์ : 1.สั่งให้ใบไม้หมุดจนเกลียวคล้ายสว่าน จากนั้นปล่อยมันออกไป(ถ้าเป็นใบไม้แห้งจะอนุภาพแรงกว่าปกติ เนื่องจากมันแข็งกว่าใบไม้ทั่วไป)
2.เปลี่ยนกิ่งไม้ให้กลายเป็นเข็ยขนาดเล็ก ที่สามารถขยายให้เท่ากิ่งไม้เดิมได้
อาวุธ : พกใบไม้และกิ่งไม้ไว้ในกระเป๋า
ราฟาเอล การหมุนที่นายทำมาตลอดน่ะมันผิด โทษครับผิดเรื่อง
งั้นก็คงต้องใช้"บทเรียนที่5"แล้วสินะ
นายต้องเรียนรู้วิธีการหมุนทองคำนะ ราฟาเอล
โทษครับ ผิดเรื่องเหมือนกัน
ขอบคุณนะ.....ไจโร...
เซ็นคูเราจะล่องเรือไปหาเสียงลึกลับนั้น แต่ถ้ามันเป็นอะไรที่เรารับมือไม่ได้ล่ะ
หึ... ด้วยพลังแห่งวิทยาศาสตร์น่ะ ไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้หรอก
คุคุคุคุ ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ!! //นี่มันเม้นปล่อยความเบียวรึไงนี่ 555555+
กาว ครับ สนไหมครับผมซื้อมาเยอะอยู่
555 เรื่องอะไรกันครับเนี่ยตามไม่ทันเลย
มีโจโจ้กับอีกเรื่องนึงที่ผมก็ไม่รู้
"Act 3 Freeze!!!"
Dr.Strange ครับมันเกี่ยวกับคนๆหนึ่งที่ตื่นมาในโลกหลังที่โดนแช่ในหินมาหลายปี
ถ้าโดนแช่ในหิน....คนนั้นเขาโดนตั้ง20,000ปีเลยนะ แถมมีตั้ง3คน!
วามู!!
ผมเล่าในอีกมุม โลกใบนี้น่ะแค่เจ้าเป็นอื่นโลกทั้งใบก็เป็นใบใหม่แล้ว
เรียบเรียงประโยคใหม่ได้มั้ยครับ ผมงง
ผมโดนไม่ได้โดน talking heads เล่นงานอยู่ครับ
เดี๋ยวช่วย //ตัดลิ้น แล้วใช้Cazy Dimond ฮีลลิ้นให้ แต่เดี๋ยวนะ ลิ้นที่ตัดไปมันก็ย้อนกลับสิ ไม่ได้ๆ มันต้องใช้Gold E สร้างลิ้นใหม่
ชื่่อ : เดียร์น่า ดี. เสลเตอร์วอลล์
เผ่าพันธ์ : แม่มด
เพศ : หญิง
วัย : วัยรุ่น อายุ 22 มาตลอด 500 ปี
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : สวย ผอม สูงนิดๆ ผมยาวสีแดงเลือด ดวงตาเขียวหยก เสื้อผ้าชุดราตรีสีดำ
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : เป็นได้ทุกอย่างที่เทออยาก เป็น เพราะเทอ อยู่มาตั้ง 500 ปี นิสัยหลัก จะชอบจีบผู้หญิงไม่เลือก ถ้ามีคนไหนน่ารัก และสวย เทอเอาหมด แต่ที่ทำไปเพราะ กบเกลือน ตัวตน ที่เป็นอยู่ ลึกๆเทอเป้นผู้หญิง ขี้เหงา และ สิ้นหวังตลอด เพราะทั้งชีวิตเทอ ผ่านอะไรมา มากมาย ทั้งเพื่อนที่รู้จัก คนรัก ที่จากไปกันหมด เหลือ เดียร์น่า ที่ไม่มีวันตาย ความปรารถนาที่เทอต้องการมาก คือ การตายจากอย่างสงบ
ธาตุ : มืด
เวทย์มนต์ : พลังเวทย์ทุกอย่าง ที่เทอใช้ จะ รุนแรงหมด (แต่เทอจะไม่ค่อยได้ใช้เพราะเหตุผลบางอย่าง)
อาวุธ : ปืนทุกอย่างที่มีอยู่บนโลก ในใต้กระโปรงของเทอจะเต็มไปด้วย อาวุธปืนทุกชนิดที่มี (ลวงออกมายิง หมดกระสุนก็ทิ้ง ควักขึ้นมาใหม่ และจะไม่ซํ้ากันด้วย)
เหตุผลอะไรกันนะครับอยากรู้จริงๆ(เขียนไว้ให้สงสัยทำไม เฉลยมาหน่อยครับ ฮ่าๆ)
ใช้ปืนรึ! นอกจากปืนมีอะไรอีกไหมครับ (ถ้าได้เอาไปใช้คงต้องขอเปลี่ยนอาวุธที่ใช้หน่อยนะครับ อาจจะเป็นพกมีดใต้กระโปรงไว้เต็มรึป่าว)
นึกสภาพรีปเปอร์ในโอเวอร์วอทมั่งครับ แบบยิงหมด->ทิ้ง->ดึงออกมาใหม่->วนลูป
ปืนครับ ทุกชนิดเลย ปืนพก ปืนกล ปืนบอม สไนเปอร์ มินิกัน (100นัด) RPG อะไรพวกนี้ อยู่ในใต้กระโปรงเทอ จะมีหมด (จะไม่มีแม๊กกระชิน ยิงหมด ต้องทิ้งสุ่มดึงออกมาใหม่ และจะไม่ซํ้า) เหตุผลที่ไม่ใช้เวทย์มนต์เพราะ เทอไม่อยากใช้นั้นแหละ ละทิ้งความเป็น แม่มด สาบานกับตัวเองว่าจะไม่ใช้ เวทย์มนต์ แต่ก็หนีคำสาปตัวเองที่ไม่มีวันตายไม่ได้ เพราะตัวเทอไม่มีวันตาย พลังเวทย์จึงไร้ขีดจำจัด
นึกออกครับแต่ดูจะเป็นปัญหาที่อาวุธนี่แหละครับวิธีใช้ไม่เกี่ยวอยู่แล้วครับ 555 ที่นั้นมันไม่มีปืนใช้!
เอ๊ะหรือคุณเธอคือแม่มดที่ข้ามไปต่างโลกกันนะ สงสัยๆ
ลองเปลี่ยนเป็นกระสุนหนังสติ๊กธาตุต่างๆมั้ยครับ (ลองออกความคิดเห็น)
โลกแฟตาซี > ต่างโลก > โลกปัจุจบัน > โลกอนาคต > โลกไซไฟ > แฟตาซีโลกใหม่ 100ปี 100ปี 100ปี 100ปี 100ปี 100ปี
ผ่านไปกี่ร้อยปี เทออายุ 22 สาวเหมือนเดิม และเดินทางไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย
อาเจ๊แกอยู่มานานจริงๆครับ 555
มือสั่นไปหมดตอนเห็นคำผิด..
ชื่อ : กาเซีย ออร์รากอน
เผ่าพันธุ์ : สัตว์ ครึ่งคนครึ่งอินทรี
เพศ : ผู้ (ชาย)
วัย : วัยรุ่น
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : เปลือยท่อนบน ซิกแพ็คเป็นมัดๆ สวมกางเกงขายาวสีดำ ส่วนเท้าของเขาเป็นกรงเล็บของนกอนทรี มีผมสีขาวที่ยาวสลวยและมีนัยต์ตาสีแดง และมีปีกออกมาที่กลางหลัง ส่วนมื่อเป็นของมนุษย์ปกติ
นิสัย : ใจเย็น กระหายการต่อสู้ บ้าบิ่น(เป็นเฉพาะในตอนที่ต่อสู้) คิดถึงผลที่ตามมาเสมอ ไม่คิดหน้าคิดหลัง(เป็นเฉพาะในตอนที่ต่อสู้) พูดง่ายๆ ตอนที่ต่อสู้เขาจะเป็นอีกคนคนนึงทันที
ธาตุ : ใช้ได้ทุกธาตุ (แต่ใช้ไม่สุดซักอย่าง)
เวทย์มนต์ : การเร่งเวลาอยู่กับที่-เป็นการผสมทุกธาตุเข้าด้วยกัน จนเกิดเป็นสิ่งที่เรียกว่า
"ความเป็นไปของทุกสรรพสิ่ง"
โดยเขาจะบืนอยู่นิ่งในขณะที่ใช้ โดยปกติทุกคนจะงงว่า เขายืนทำอะไร แต่จริงๆแล้วเขานั้นกำลังยืนดูเวลาที่โดนเร่งและเขากำลังมองมันอยู่ พูดง่ายๆคือการมองเห็นอนาคตนั้นแหละ
การผสมอันล้ำเลิศ-เขามีความรู้ในการผสมธาตุต่างๆเข้าด้วยกัน
อาวุธ : ขลุ่ยที่เอาไว้เรียกนก โดยเขาจะแบ่งพลังธาตุให้นกเหล่านั้น เพื่อช่วยเขาในการต่อสู้
ใช้ได้ไม่สุดแต่มีเวทย์มองอนาคตงั้นหรอ แล้วมีจุดอ่อนมั้ยเนี่ย แอบโจมตีได้มั้ยเห็นว่าต้องใช้เวลายืนมองอนาคตก่อน
ปล.
"โดยปกติทุกคนจะงงว่า เขายืนทำอะไร"
หลังจากยืนนิ่งสักพักเขาก็หันมาบอกว่า "มีอนาคตทั้ง 1,478,954 รูปแบบ"
"แล้วที่ชนะหละ"
"แค่ 1"
ประมาณนั้นครับ 5555 มองตั้งล้านกว่าแบบ ชนะแค่1แบบ แต่ยังไงก็มองเห็นวิธีชนะนี่นา
แอบโจมตีได้ครับ ถ้าเขาไม่มีนกอยู่แถวนั้นอะนะ...
อันนี้เป็นตัวละครหลักของนิยายเรื่องหนึ่งของผมที่ขี้เกียจเขียนต่อเลยเอามาโยนๆไว้ครับเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง
ชื่อ : เอมี่ (นามสกุลไม่มีเพราะลืมตัวตนของตัวเองไปกำลังหาๆอยู่ แต่นั้นแหละคนเขียนมัน ขกเลยไม่น่าจะหาเจอแล้ว)
เผ่าพันธุ์ :มนุษย์
เพศ :หญิง
วัย :วัยรุ่น
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : ผมสีขาวยาว ตาสีฟ้าอ่อน เครื่องแต่งการเป็นเสื้อที่เปิดให้เห็นบริเวณท้องเล็กน้อย(เพราะคนทำสะเพร่าซื้อผ้าดิบมาไม่พอ)แต่ดันมีฮู้ดคลุมหัว? สวมกระโปรงสั้นมีกกางเกงทับ และผ้าคลุมที่ปิดได้ทั้งตัวมีความสามารถกันการโจมตีได้ทุกรูปแบบแต่มีขีดจำกัดที่ไม่สูงมาก
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : เป็นคนนิ่งๆเพราะเสียความเป็นตัวเอง สับสนในเพศตัวเองใช้คำพูดของผู้ชายทั้งๆที่ตัวเองเป็นหญิงด้วยเหตุผลบางอย่าง
ธาตุ : เพิ่มจำนวนเช่นถ้าไปจับโดนคนก็สร้างเซลล์ใหม่แต่ไม่ใช่การรักษา แต่มันคือการทำให้เป้าหมายเป็นมะเร็ง และเมื่อใช้กับสิ่งของก็จะทำการเพิ่มจำนวนของมันได้แต่เงื่อนไขคือของที่จะเพิ่มจำนวนได้นั้นต้องไม่มีรายละเอียดมากเช่น เกลือ
ความสามารถที่สองคือการแยกธาตุที่รวมกันออกมาใช้ ตัวอย่างง่ายๆ คือเกลือ ที่เกิดจากการรวมระหว่าง โซเดียม และ คลอไรด์ สมมุติต้องสู้ในบริเวณป่าที่มีแม่น้ำใหญ่ เอมี่สามารถแยกเพิ่มจำนวนเกลือและแยกเอาแค่โซเดียมออกมาแล้วโยนลงน้ำเพื่อเผาป่าทิ้งได้เลย
เวทย์มนต์ : เพิ่มจำนวน แยกสารตั้งต้น(เสกทองจากปรอทง่ายๆเลย)
อาวุธ :ไม่มี เสกธาตุระเบิดตูมต้ามเอาล้วนๆ
แนววิทยาศาสตร์อีกแล้ว ส่วนถ้าเพิ่มจำนวนคงต้องติดสติ๊กเกอร์ก่อนแน่ๆเลย 5555 ล้อเล่นนะครับ
โครตชอบคิสเลยนะเอาตรงๆ ติดไว้แล้วต่อยมันทีหลังเอาให้เละ แล้วรอดูอาการศัตรูหลังจากที่ดึงสติ๊กเกอร์
ตู้มมมมมมม
ใช้เวทย์แนวความรู้ทางวิทย์สินะ 555 คาแร็คเตอร์และอิมเมจตัวละครได้ครับ แต่ถ้าผมเอาไปใช้ผมคงต้องขอเปลี่ยนพลังให้เข้ากับเรื่องซักหน่อย
ตามสะดวกเลยครับ
ภาค6ในส่วนดีไซน์สแตนด์ผมชอบFoo fighter มันเป็นปืนนิ้วอะ เท่ห์ดี
เหมือนจอนนี้สินะเลยชอบ หรือเปล่า
ครับ ผมชอบแนวปืนนิ้วมากๆเลย ท่าเลือกว่าชีวิตอยากได้พลัง ผมจะตอบว่า"ศาสตร์แห่งการหมุน" 55
สนใจแนวตายไปเกิดต่างโลกไหมครับ 555
"มนุษย์เอ๋ยเจ้านั้นได้ตายไปแล้ว แต่ถึงแบบนั้นข้าก็จะโอกาศที่สองบอกพลังที่เจ้าต้องการมาสิ"
"สิ่งที่ผมต้องการคือพลังแห่งการหมุนครับ"
พระเจ้าอ้าปากออกทำให้เห็นถึงฟันของเขาที่เป็นทองทั้งปากพร้อมหยิบหมวกหน้าตาแปลกๆมาใส่
"งั้นเรามาเริ่มบทเรียนกันเลย"
และจากนั้นพระเจ้าก็ยิ้มแล้วพูดว่า "nyoho" และในเวลาต่อมาก็ชวนร้องเพลงชวนหิวพิซซ่าแบบงงๆ จากนั้นก็เล่นมุขวันของอิตาลี.....ช่างเป็นพระเจ้าที่น่านับถือจริงๆ
พูดอย่างนี้ผมถึงกับได้พล๊อตเลย ชายดวงซวยผู้ที่ดันสะดุดขาตัวเองตกตึกในวันเกิดตัวเอง ได้รับความสงสาร(สมเพศกับความอนาถ) ให้มาเกิดใหม่ ณ ต่างโลก ซึ่งเขาได้เลือกศาสตร์แห่งการหมุน พระเจ้าจึงลงมาเป็นเพื่อน ณ โลกแฟนตาซี........พล๊อตแห่งความกาวนี้มันอะไร!! สแตนด์งั้นรึ?!
รีบขว้าไว้เลยครับ แรงบันดาลใจมันได้ใหม่ตลอดลองดูนิยายกาวๆผมชอบนะ ไม่แน่อาจรุ่ง ลองดูๆ
//คว้าพล็อตมา1ea แล้วหันกลับไปมองนิยายที่ยังค้างอยู่ OMG
ปล.ขอHow to ยืนท่านี้แบบไม่ล้มหน่อยครับ
ต้องเรียนรู้ศาสตร์แห่งการหมุนครับ จารแกบอกไว้แล้วว่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ
อย่างนั้นเองหรอครับ งั้นขอตั้งสมาธิและจดจ่อกันเล็บตัวเองก่อนนะครับ ผมจะหมุนเล็บยิงแบบจอนนี่
ว่าแต่ เอาโยนทิ้งไว้พร้อมกับทิ้งปริศนาที่น่าสงสัยอีกนะเนี่ย
ปริศนาปมต่างๆในเรื่องคิดการวางและการแก้ไปไว้แล้วแต่ก็นั้นแหละครับไม่รู้จะเขียนให้มันไปโดนจุดต่างๆยังไง
เป็นปัญหาเลยนะนั่นวาง ปมไว้แต่ไม่รู้จะแก็ปมหรือโยงไปยังไงดี ฮ่าๆ ผมก็พยายามที่จะสร้างปม และหาวิธีการโยงอยู่ครับ
วางและแก้ไม่ใช่ปัญหา แต่การโยงไปให้ถึงนี่สิทำให้หลายๆเรื่องต้องลงอ่าวไทยไป
เห็นทุกคนเล่นแล้ว ดูสนุกจัง
ชื่อ : เชอร์ล็อก
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์ผู้ถูกสาป
เพศ : ชาย
วัย : วัยกลางคน
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : รูปร่างค่อนข้างผอมแห้ง สูงประมาณร้อยเจ็ดสิบกว่าสีผิวขาวซีดเพราะไม่ค่อยได้ออกไปไหนตัดกับเส้นผมสีดำสั้นระตันคอ ดวงตากลมสีดำสนิทเหมือนหุบเหวลึก ในตู้มีแต่พวกเสื้อเชิตขาว.. เวลาออกไปไหนมาไหนจะใส่เสื้อคลุมลายตารางหมากรุกโทนสีน้ำตาล
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : เฉื่อยชาเกือบทุกเรื่องในชีวิต เป็นคนปากร้ายไม่ได้ซึนแถมด่าไว.. ไม่ชอบออกกำลังกายเท่าไหร่เพราะคิดว่ามันน่าเหนื่อย
ธาตุ : ไม่มี
เวทย์มนต์ : ไม่มีล่ะ
อาวุธ : ปกติคว้าอะไรได้ ใช้อันนั้น.. ถ้าไม่มีอะไรให้ก็สู้มือเปล่าแทน
ถูกสาปแบบไหนหว่า
สาปให้ตายไม่ได้ค่ะ-- จริงๆมันไม่ใช่คำสาปซักทีเดียวหรอก มันเป็นผลข้างเคียงของการทำพิธีมืดที่ทำให้คนอื่น แต่ก็แลกมาด้วยการเสียทั้งธาตุและเวทย์มนต์ทั้งหมด
โอ้ว สมเหตุสมผลและน่าสนใจดีครับโผมมมม
ผมก็เขียนแนวแฟนตาซีเหมือนกัน แถมรูปแบบก็ดูคล้ายๆกันด้วยแหะ ...ผมเป็นคนชอบสร้างตัวละครด้วยสิ
ชื่อ : เซอร์ อารันดัล เอสเตอร์ (Sir Arundal Esther)
ฉายา : ผู้นำพาแสง (Light Bringer)
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
เพศ : ชาย
วัย : ชรา อายุ 61 ปี
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : อารันดัลเป็นชายที่ตัวค่อนข้างสูง เคยมีผมสีดำขลับ แต่ตอนนี้เปลี่ยนกลายเป็นสีขาวไปแล้ว ด้วยความชรา มีผมอยู่เต็มหัว แต่เขาไม่ไว้ผมยาว มีหนวดเคราอยู่บ้าง แม้อายุจะ 61 ปีแล้ว แต่ร่างกายของเขาค่อนข้างที่จะแข็งแรง แข็งแรงกว่าชายบางคนที่อายุน้อยกว่าเขา 20-40 ปี เสียอีก ด้วยความที่ตัวไม่ใหญ่มาก เขาจึงเคลื่อนที่ได้เร็ว และแรงมหาศาล สามารถแบกคนบนหลังตนได้สองคน เขามักจะสวมเกราะอยู่ตลอดเวลา เพราะเป็นอัศวิน แต่หลังจากเขาเกษียณ เขาก็มักสวมเสื้อคลุมสีดำ ทับเสื้อเกราะเบาอยู่ตลอดเวลา มันติดเป็นนิสัย ให้เขาระวังตัวตลอดเวลา
สีผม : ดำ (ปัจจุบันเป็นผมขาวเต็มหัว)
สีตา : อำพันทอง
สีผิว : ขาว ค่อนข้างซีด
นิสัย : ดูภายนอก เขาดูเหมือนคนแก่ที่ใจดี แต่จริงๆแล้ว เขาเป็นนักรบที่เก่งกาจ เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ และภักดี ทำให้เป็นที่ชื่นชอบของพันธมิตร และเป็นที่รังเกียจของศัตรู เมื่อเขาได้รับงาน เขาไม่เคยบ่นเกี่ยวกับงานเลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้จะเป็นการฆ่าผู้หญิง ล่าสัตว์ เก็บของ เขามีแต่ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดก็พอ
ธาตุ : แสง
เวทย์มนต์ : เขาจะใช้เวทย์มนต์แสงเพื่อสร้างเกราะป้องกันให้กับตน รวมถึงเพิ่มพลังให้กับการโจมตีของเขาเองด้วย เวทย์ของเขายังสามารถให้รักษาบาดแผลได้ แม้จะไม่มากก็ตาม
อาวุธ : ดาบยาวนิรนาม เขาไม่เคยตั้งชื่อให้กับมัน เขาเริ่มใช้มันมาตั้งแต่เข้ามาเป็นอัศวิน มันเป็นดาบสีเงินส่องสว่างแม้ในความมืด ด้ามจับสีทองเป็นลวดลายอย่างสวยงาม เป็นดาบประจำตระกูลเอสเตอร์
(สร้างมาแล้วไม่มีประวัติ ก็เสียดายแย่เลยเนอะว่าไหม?)
ประวัติโดยย่อ : เซอร์ อารันดัล เอสเตอร์ ฉายา ผู้นำพาแสง (Light Bringer) รับใช้กษัตริย์มาเกือบ 40 ปี โดยเหตุผลที่เขาเข้าร่วมเป็นอัศวิน นั่นก็เป็นเพราะกองทัพของกษัตริย์ของเมืองหนึ่ง เริ่มรุกรานพื้นที่กษัตริย์องค์อื่น รวมถึงการที่ภรรยาของเขา ถูกข่มขืนและฆ่าทิ้งโดยทหารของกษัตริย์บ้าอำนาจ เขาจึงเข้าร่วมกับราชาฝ่ายตรงข้าม เพื่อล้างแค้น เขาสาบานด้วยวิญญาณของเขาว่าจะจบสงครามนี้ด้วยตนเอง ซึ่งเขาก็ทำมันสำเร็จ
ในวัย 50 ปี ของชายชรา เซอร์ อารันดัล เอสเตอร์ สามารถปลงพระชนม์กษัตริย์ผู้เป็นผู้นำฝ่ายศัตรูได้สำเร็จ จบทุกสงครามที่เขาได้ก่อมา ผู้คนยกย่องเขาเป็นตำนานที่ยังมีชีวิต
อารันดัล เป็นนักดาบที่เก่งที่สุดเท่าที่มนุษย์เคยมีมา เขาฆ่าไปนับพันนับหมื่นชีวิต นับไม่ถ้วน เขาไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว ว่ากันว่ามีครั้งหนึ่ง เขาถูกโอบล้อมด้วยนักดาบนับร้อย เขารอดชีวิตมาได้ด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส พร้อมกับนั่งอยู่บนกองศพของนักดาบ หนึ่งร้อยคน
ปล.ถ้าจะเอาไปใช้อย่าลืมเปลี่ยนนามสกุลให้แกนะฮะ เพราะในเรื่องผมมีคนนามสกุลเอสเตอร์ 555555
ได้ครับผม
ชื่อ : ซาริน เมอคิวรี่ โบทิวลินั่ม (Sarin Mercury Botulinum)
เผ่าพันธุ์ : ปีศาจครึ่งเทพ
เพศ : หญิง
วัย : วัยรุ่น
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : รูปร่างสูงเพรียวประมาณ170 ทรวดทรงเย้ายวน ผมยาวถึงขาอ่อนสีดำยักศกเบาๆ ปล่อยสยายบ้างกเกล้าครึ่งหัว เวลาออกกำลังจะรวบเป็นหางม้า ดวงตาสองสี แดงข้าง ซ้าย ทองข้างขวา ใบหน้ามักจะเรียบเฉยอยู่เสมอ มักจะแต่งกายด้วยชุดเสื้อผ้าโทน ขาว-เทา-ดำ ไม่ว่าจะแต่งกายแบบนั้นเธอมักจะสวมถุงมือด้วยเสมอ มีปีกสีเทาคู่ใหญ่ใช้ได้ทั้งเป็นอาวุธและโล่ป้องกัน
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : พูดน้อยกับทุกคน ยกเว้นพวกสัตว์ที่เธอสนิทได้เร็วกว่า ชอบทำอาหาร เวลาว่างชอบอ่านหนังสือ ไปก็นั่งชิว นั่งเหม่อมองไปยังที่โล่งๆอย่างท้องฟ้า ทุ่งหญ้า ทะเล เธอเลี่ยงที่จะแตะต้องสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเพราะมือของเธอถูกสาปทำให้เมื่อแตะไปที่สิ่งมีชีวิตใดตรงๆจะทำให้สิ่งมีชีวิตนั้นแห้งกลายเป็นผงไป
ธาตุ : ความมืด, พิษ
เวทย์มนต์ : - 'พิรุณสีเทา' *ท่าหากินของนางเลยล่ะ ใช้ความมืดหรือบางทีก็ใช้พิษคลุมที่ขนบนปีกและสลัดขนออกเป็นเป็นอาวุธโจมตีศัตรู เน้นการจู่โจมเป็นวงกว้าง
- 'ไนท์บอล/ท็อกซินบอล' ยิงพลังที่อัดเป็นก้อนความมืด(พิษ)หนาแน่นออกไปใส่ศัตรู
- 'ดาร์กไลท์' เวทสายบัพ เพิ่มสถานะทางการต่อสู้ให้กับที่เธอทำสัญลักษณ์เอาไว้ เป็นเวลา 1 ชั่วโมง จุดอ่อนอยู่ที่เวลาใช้จะต้องยืนอยู่นิ่งๆ คูลดาวน์ 30 นาที ใช้ได้วันละ 2 ครั้ง
- 'ดินแดนของความตาย' สร้างพื้นที่ขึ้นเป็นโดมวงกลมรอบตัว (นึกภาพลอว์ในวันพีช) ทุกสิ่งที่อยู่ในเขตของโดมจะถูกหมอกพิษกลืนกินจนสลายหายไป ใช้เวลาในการเตรียมการนาน ขอบเขตของโดมนี้กว้างสุด 10 กิโลรอบตัว ทั้งบนฟ้า และใต้ดิน เป็นไม้ตายสุดท้ายของเธอ ใช้เสร็จจะขยับไปไหนไม่ได้ระยะหนึ่ง 1ชั่วโมง(สำหรับระยะไม่เกิน 1กิโล) 1วัน(สำหรับระยะ 10กิโล) คูลดาวน์ 3 วัน ใช้ได้แค่อาทิตย์ละครั้ง
*เอาจริงๆนางเป็นสายต่อสู้ระยะประชิดด้วยมือเปล่าค่ะ เพราะไม้ตายของเธออยู่ที่มือ ขอแค่แตะโดนตัวได้ ศัตรูก็แห้งตายแล้ว*
อาวุธ : ปีกสีเทา - ความกว้างข้างละเมตรครึ่ง เป็นได้ทั้งอาวุธและโล่ชั้นดี
สองมือที่ถูกสาป - แตะไปที่สิ่งมีชีวิตจะทำให้แห้งตายกลายเป็นฝุ่นผง
ลูกแก้วแห่งความสิ้นหวัง - สมบัติเพียงหนึ่งจากพ่อของเธอที่เป็นเผ่าปีศาจ ช่วยเป็นสื่อกลางในการร่ายเวท
ปล. ชื่อของซาริน มาจากพิษสามชนิด คือ
Sarin - แก๊สซารินไร้สีไร้กลิ่ม ทำลายระบบประสาท
Mercury - สารปรอท
Botulinum - พิษร้ายแรงที่สามารถฆ่าคนเป็นล้านได้ด้วยพิษเพียง 1 ช้อนชา
โอ้ววว สกิลเยอะดีครับ มีข้อมูลที่มาของชื่อด้วย!!!
ปล. บอกตามตรงตอนนี้ผมยังคิดชื่อพระเอกในเรื่องผมไม่ออกที ที่คิดคือตั้งสุ่มคำเอาคำนู้นมาใส่คำนี่เอาครับ 5555
แบ่งปันให้ค่ะ
https://my.dek-d.com/kamolpinn123/writer/view.php?id=1537592ปกติฉันชอบตั้งชื่อตัวละครที่มีความหมายน่ะค่ะ
เท่าที่อ่านมามีแต่ละตัวละครไม่หน้านิ่งก็เบื่อโลกกันนะครับเนี่ย 5555 ถ้าเอามาอยู่ด้วยกันนี่คงจะนั่งเงียบๆมองหน้ากันแน่เลย
มองหน้ากัน....จากนั้นยืนโพส (เหตุการณ์หลังจากนั้นก็คงจะรู้กัน.....55)
เดียวแถมคนเลี้ยงเอมี่ให้แล้วกันครับไหนๆนิยายก็โดนโยนลงอ่าวไทยแล้ว มันน่าจะมีสีสันนะ
จงเรียนรู้การใช้คลื่นมนตราซะ!!
ใกล้เคียงอยู่ ตามเนื้อเรื่องมันจะพาเอมี่ไปฝึกหายใจแล้วพาเธอไปถ่วงน้ำเผื่อจะได้ความทรงจำ สุดท้ายก็โยนลงไปให้ต้นไม้แปลกๆไล่ง็าบ ศัตรูยังไม่ได้คิดไว้เลยดร็อปไปก่อนไม่แน่อาจจะ
ชื่อ : เลโอ (ชื่อปลอม ชื่อจริงมีเหตุผลที่บอกไม่ได้ ถ้า จขกท อยากรู้เดียวบอก55)
เผ่าพันธุ์ : น่าจะมนุษย์
เพศ :ชาย
วัย : ผู้ใหญ่
ลักษณะรูปร่างและทรงผม :ผมสั้นแนวพวกตัวละครจอมเวทย์โหล่ๆทั่วไป หน้าตาก็ดูเหมือนคนจริงจัง แต่ชอบทำหน้าแปลกๆเสมอ
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : นิสัยคือไม่เคยโกหก แต่เขาก็ไม่พูดความจริงจนหมด ไม่ชอบสอนอะไรใครแต่ชอบให้คนๆนั้นประสบอะไรที่ทำให้เติบโตด้วยตัวเอง เนียนไปได้ทุกสถานการณ์ สวมได้ทุกบทบาทยิ่งกว่านักแสดง
ชอบทำให้คนฟังตีความประโยคไปตามที่ตนต้องการ เป็นพวกซึนเดระ ทำงานบ้านได้ทุกแบบ
ธาตุ : อาร์ก(เอาไปเปลี่ยนดูแล้วกันครับเป็นรูปแบบเวทย์ในนิยายผม)
เวทย์มนต์ :ตรีมหลักๆของเขาจะมาในรูปแบบเวทย์โจมตีความทรงจำ ไม่ว่าจะเป็นการลบ ปรับแต่ง ทำให้คนที่รักกันฆ่ากันได้อย่างง่ายๆ "ความทรงจำเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่มันก็เปราะบางเสียยิ่งกว่าข้าวเกรียบ"
ขาดไม่ได้ในฐานะอาจารย์ของเอมี่ เวทย์ระเบิด และเวทย์ธาตุทั่วไปใช้ได้หมดแต่ไม่ได้ถึงขนาดโหด แค่พอใช้เป็น
เวทย์พื้นที่ oblivion เปลี่ยนพื้นที่รอบๆ ให้เป็นทะทรายสีฟ้าครามและท้องฟ้าที่มืดมิดแต่เต็มไปด้วยแสงดาว รอบๆทะเลทรายจะมีแม่น้ำแห่งการลืมเลื่อนเคลื่อนผ่าน ใครตกลงไปจะกลายเป็นร่างไร้ความทรงจำในทันที
อาวุธ :ใช้อาร์กหลอมหอกคู่2อันขึ้นมาไล่ทุบในระยะประชิด ไกลๆหน่อยก็เอาเวทย์ระเบิดส่องๆ ถ้าทีเผลอก็เล่นความทรงจำ
คนที่ถูกเวทย์ความทรงจำจะกลายเป็นหนังสือใช้มั้ยครับ ขอโทษผิดเรื่อง
อันนี้ไม่ติดถึงโจโจ้เลย แต่มันได้เฉย? ฮาเวนโตะดอร์
บอกมาซะ!
ด้วยพันธะระหว่างเขากับ oblivion เมื่อมีใครก็ตามเรียกชื่อของเขาสัญญาจะถูกเต็มเต็มและทุกๆคนบนโลกใบนี้จะลืมเรื่องของเขาครับและช่วงเวลาตรงนั้นจะโดนปล่อยว่างๆทำให้เจ้าของความทรงจำที่มีเขาอยู่ด้วยนั้นจะลืมช่วงเวลานั้นๆไปเลย เหมือนกับ ใครคือเร็ม เพราะฉะนั้นเขาไม่มีชื่อครับเพราะทุกครั้งที่โดนเรียกทุกคนก็จะลืม (Utdato Herre เป็นชื่อของเขาที่แปลว่า ลอร์ดที่หมดอายุไข) เขาใช้มันตอนที่สละตัวเองและไม่อยากให้ใครต้องเจ็บปวดจากการจากไปของเขา
อ๋อชื่อ Urdat... อ๊ากกกก//โดนบีบคอ
แน่จะโดนระเบิดหลังจากออกเสียงตัว U กับ T พร้อมกันแล้วนะครับ 5555
อย่ากดถูกใจนะ...เพราะKiller queenแตะปุ่มนั้นไว้แล้ว............
มาส่งลูกสาวบ้างดีกว่า ชอบนักแหละ สร้างตัวละครเนี่ย
ชื่อ: ดิแอนน่า วาเฟีย
เผ่าพันธุ์: เทพ
เพศ:หญิง
วัย: เด็ก (นางเป็นโลลิ) อายุจริง 100-200 ปี
ลักษณะรูปร่างและทรงผม: เป็นโลลิอย่างที่บอกไปแล้ว สูงประมาณ145 หุ่นค่อนข้างดี ไม่มีหน้าอก(แบนนั่นเอง) น่ารัก แก้มยุ้ย ตากลมโตสีฟ้าอมเขียว ผมมัดเป็นทวินเทลสีฟ้าผูกโบว์สีขาว ใส่เสื้อคลุมสีขาวมีลายดาวห้าแฉกปักที่หลังทับเกราะเบา ข้อมือขวาจะใส่กำไลที่มีวงเวทย์ที่ถูกวาดด้วยเลือดอยู่ตลอดเวลา ใส่สร้อยที่มีจี้รูปดวงจันทร์สีเงิน
นิสัย:เป็นคนสุภาพ สุขุมนุ่มลึก ฉลาด เก็บอารมณ์เก่ง มีความเป็นเพอร์เฟ็คชั่นนิสท์ ยึดมั่นในวิถีอัศวินมาก แต่พออยู่ในสนามรบจะเป็นคนป่าเถื่อน ฆ่าแบบไม่เลือก ชอบกินของหวานมาก ชอบของน่ารักๆแบบเด็กผู้หญิง มีความใฝ่ฝันมาตลอดว่าจะมีหน้าอกและสูงขึ้นเหมือนชาวบ้านเค้าบ้าง เกลียดการโกหกและการหักหลังมากๆ
ธาตุ: น้ำแข็ง
เวทย์มนต์: ท่าที่ใช้บ่อย-Ice blast เป็นการยิงกระสุนพลังออกไปคล้ายปืนใหญ่ พอกระทบกับวัตถุใดๆก็ตามจะระเบิดแล้วแช่แข็งทุกสิ่งที่อยู่ในรัศมี
ท่าใหญ่สุด: ราชินีน้ำแข็งเริงระบำ ท่านี้เป็นการเอาวิชาการร่ายรำมาบวกกับเพลงดาบและเวทย์มนต์ ทุกก้าวที่เหยียบลงไปจะทำให้พื้นกลายเป็นน้ำแข็ง ทุกครั้งที่ดาบสะบัดจะกลายเป็นคลื่นสังหาร ความเทพยังไม่หมดเท่านี้เพราะเวลานางร่ายรำจะเกิดพายุหิมะขึ้นแบบไม่ทราบสาเหตุ แถมเกล็ดหิมะยังเป็นคมมีดฟาดฟันศัตรู ข้อเสียคือกินแรงและเมื่อยมาก
ท่าป้องกัน:Ice wall ตามชื่อ กำแพงน้ำแข็ง คุณสมบัติก็ตามนั้น
อาวุธ: ดาบยาวแบบอัศวินยุคกลาง เป็นดาบสีขาว สนับดาบเป็นรูปเกล็ดหิมะสีฟ้า ตัวดาบแผ่ไอเย็นออกมาตลอดเวลา ถ้าเอาดาบไปฟันใครจะไม่มีเลือดออกเพราะโดนแช่แข็ง แผลนั้นก็จะไม่เจ็บเพราะเซลส์ประสาทถูกทำลายจากความเย็น ที่มาของดาบคือเป็นอาวุธประจำฤดูหนาวที่พ่อนางที่เป็นเทพแห่งฤดูหนาวยกให้ก่อนตาย หนึ่งในสี่อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในสวรรค์ ความสามารถก็อย่างที่บอกไปแล้ว
มีที่มาของพลังด้วยว่าแต่ฤดูที่เหลือนี่ใช้อาวุธกับความสามารถอะไรบ้างกันนะ
อยากรู้เหรอคะ ก็ฤดูร้อน เป็นดาบใหญ่แบบพระเอกเบอร์เซิร์กสีทอง ตัวดาบแผ่ไอร้อนชนิดเลือดเดือดอยู่ตลอดแต่เจ้าของแม่งไม่เป็นไรเลย ฤดูใบไม้ร่วง เป็นเคียวที่พอฟันออกไปจะเป็นคลื่นลมที่คมมาก ฤดูใบไม้ผลิ เป็นลูกแก้วสีเขียวอ่อนๆที่มีพลังในการฮีลขั้นสุดยอด แต่ทั้งสี่ฤดูนี่ที่เป็นหนึ่งในอาวุธที่แกร่งที่สุดมีแค่ฤดูหนาว เพราะเราอวยลูกสาวตัวเองเสมอ ฮ่าๆๆ
อ้อใช่ ลืมบอกอีกอย่างค่ะ กำไลของนางวาดวงเวทย์สะกดพลังเอาไว้ เจ้าของเลือดคือมหาเทพ เพราะน้องแกพลังเยอะเกิน แบบปลดผนึกทีไม่มีใครเข้าใกล้ได้ ไม่งั้นจะโดนแช่เเข็งตาย
โอ้ว พระเอกผมก็ใช้ธาตุน้ำแข็งเหมือนกันครับ 555
หนูขอตัวละครบ้างแล้วกัน
ชื่อ : พิน็อคคิโอ ( ไม่มีนามสกุล )
เผ่าพันธุ์ : -
เพศ : ภานนอก เพศชาย
วัย : ไร้อายุขัย ( แต่โดยรวมถ้านับตั้งแต่ถูกสร้างก็เป็นหลายร้อยปีแล้ว )
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : ผมสีดำโทนน้ำเงิน ตาสีทองอำพัน การแต่งกายจะเป็นเสื้อแขนยาวสีขาวออกโทนครีมหน่อยๆแล้วสวมโค้ทสีดำหรือเขียวแก่ไว้ด้านนอก กางเกงสแล็ค และรองเท้าบูต ที่ไหลสวมผ้าคลุมมีฮูดเอาไว้ ใต้ตามีรอยสักรูปร่างดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวเล็กๆ สวทถุงมือBattle glovesที่ทำมาจากแร่ปริศนา
นิสัยโดยรวมหรือรายละเอียด : เป็นคนที่ชอบพูดทีเล่นทีจริง จนหลายๆคนที่อยู่ด้วยมักจะระแวงว่าแต่ละคำพูดที่เฮียเขาพูดออกมามันจริงหรือคำโกหก เป็นคนที่ชอบเล่นกับช่องโหว่ของกฎเกฑ์ ทำให้หลายๆครั้งการกระทำของเฮียเค้าก็เหมือนกับการโกงหน่อยๆ ( แต่จริงๆแล้วไม่โกงนะ ) ด้วยนิสัยที่ขี้เล่น ดูชิลๆ เข้ากับคนง่ายทำให้สามารถเข้ากับคนง่ายและมักมีความสามารถทำให้เป้าหมายที่เฮียเล็งไว้มักคายความลับออกมา นิสัยค่อนข้างงกนะเมื่อเทียบกับเงินที่เฮียมีอยู่ ที่สำคัญไม่มีอะไรง้างปากเฮียให้ยอมคายความลับได้ถ้าไม่มากพอ แต่ถ้าเฮียยอมรับ ( ยอมรับจริงๆนะไม่ใช่แค่ปากผู้ว่ายอมรับ ) เป็นเพื่อนจริงๆล่ะก็ เฮียจะไม่ยอมบอกอะไรเลยทั้งสิ้นต่อให้ถูกฆ่าก็ตาม
ธาตุ : -
เวทย์มนต์ : -
อาวุท : เคียวกระดูกแห่งนรก ( เป็นเคียวกระดูกสีดำขนาดใหญ่ ที่จริงมันเป็นอาวุทของเจ้านายที่สร้างเฮียขึ้นมาแล้วยกให้ มีคุณสมบัติคือการกักขังวิญญาณไว้ในอาวุทแล้วทรมานชั่วกาล )
คืออยากจะบอกว่าที่ข้อมูลตัวละครน้องมันดูงงเนี่ยจะบอกว่าเฮียไม่ใช่เผ่าพันธุ์ใดๆค่ะ เฮียเขาเป็นตุ๊กตาจักรกลนั่นเอง จุดอ่อนสำคัญคือบริเวณท้ายทอยที่มันเป็นที่เก็บหินศิลาวิญญาณที่ใส่ลงไปในตัวเฮียทำให้ตุ๊กตาจักรกลนั้นมีชีวิตขึ้นมา เดิมทีแล้วพิน็อคคิโอถูสร้างขึ้นมาเพื่อใส่วิญญาณของลูกชายผู้สร้างที่ตายไปตั้งแต่ยังเด็ก แล้วก็ไม่ได้สร้างมาแค่ตัวเดียวแต่สร้างมาเป็นร้อย แต่ตัวที่ใกล้เคียงมนุษย์ที่สุดกลับเป็นพิน็อคคิโอ แน่นอนว่าถ้าใกล้เคียงมนุษย์เนี่ย สิ่งหนึ่งที่ตุ๊กตาจักรกลตัวนี้ทำได้แต่ตัวอื่นทำไม่ได้เลยคือการโกหก เพราะหุ่นโกหกไม่ได้แต่ตัวนี้กลับทำได้ จนในที่สุดเมื่อถึงเวลาที่พิน็อคคิโอถูกสร้างขึ้นมาและเสร็จแล้ว ก็เป็นเวลาที่ผู้สร้างคนนั้นตายจากไปเพราะความชรานั่นเอง ( พี่จะอ้างอิงให้ผู้สร้างเป็นใครก็ได้นะ )
และเนื่องจากเพราะเฮียเขาเป็นตุ๊กตาจักรกลทำให้เฮียตอนแรกแทบจะไร้อารมณ์เลยแหละ แต่ความสามารถเฮียคือการเรียนรู้เพื่อปรับตัว ข้อได้เปรียบคือเฮียแทบจะไม่มีความหิว กระหายหรือรู้สึกเจ็บเวลาต่อสู้เลย และถ้าไม่ฟันโดนท้ายทอยเฮียก็สามารถหาอะไหล่มาเปลี่ยนและซ่อมแซมร่างกายได้ด้วยเช่นกัน อีกความสามารถของเฮียคือการเล่นแร่แปรธาตุที่จัดว่าเจ๋งนะ เพราะถ้าตัวละครส่วนใหญ่มีเวทมนต์เน้นโจมตีเฮียจะเป็นสายคราฟเครื่องมือและปรุงยาทำอาหารให้ได้ หรือไม่ก็เฮียแลกทองมาจับจ่ายใช้สอยได้ นี่ในเป็นหนึ่งในสาเหตุที่เฮียเขารวยเละเลยแหละ 555 เอาเป็นว่านี่ตัวละครสายกะล่อนมากกว่าเน้นสู้ คุณประโยชน์เฮียเน้นคราฟของให้ทีมมากกว่า
แล้วทั้งตัวเฮียแกสร้างมาจากอะไรอะ เวลาสัมผัสตัวจะแข็งๆหรือนุ่มๆอะครับ
เฮียสร้างมาจากทั้งเวทย์มนต์และหุ่นไม้ค่ะโดยเริ่มแรกอ่ะนะ ต่อมาผู้สร้างจึงเปลี่ยนมาใช้เหล็กและโลหะแทนค่ะ ( ถ้าภาษาปัจจุบันแล้วก็คือไทเทเนียมแหละ ) และให้เวทย์มนต์ในการสร้างเนื้อผิวหนังและร่างกายขึ้นมาค่ะ นึกถึงภาพว่าพิน็อคคิโอเนี่ยถูกสร้างมาเพื่อใส่วิญญาณให้ลูกชายกลับขึ้นมาเป็นคน ฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างในร่างเฮียจึงผสมปนเปไปค่ะแล้วแต่ว่าผู้สร้างจะปรับเปลี่ยนร่างกายตรงไหน เวลาซ่อมหลังจากต่ออะไหล่เสร็จจำเป็นต้องไปหานักเวทย์เพื่อใช้เวทย์ประสานให้ร่างกายเชื่อมกันด้วยค่ะ แต่ไม่จำเป็นต้องเชื่อมก็ได้นะ เฮียเขาทำเพื่อความกลมกลืนกับร่างกายส่วนที่เหลือเฉยๆ ที่สำคัญคือเฮียเขาไม่อยากเปลียนแปลงรูปร่างที่ผู้สร้างเขาสร้างให้ขึ้นมามากกว่าค่ะ ส่วนเวลาสัมผัสก็คล้ายมนุษย์ทั่วไปแหละ พิน็อคคิโอสร้างได้ใกล้เคียงมนุษย์สุดแล้วในบรรดาหุ่นจักรกลค่ะ
บอกยุคกลาง งั้นก็จัดให้
ชื่อ : คอร์ลี่ย์
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
เพศ : หญิง
วัย : ผู้ใหญ่ (ประมาณ 27-28)
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : ชุดคลุมยาวสีน้ำตาลเข้ม หน้าคม ตาสีเขียวสดเป็นประกาย ผมบลอนด์ยาว B35 W21 H33
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : หนอนหนังสือ เอาตัวรอดเก่ง รักสงบ
background : อดีตแม่ค้าร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ ผู้ซึ่งค้นพบวิชาศาสตร์มืดในการควบคุมจิตใจ แต่เนื่องจากเป็นศาสตร์นอกตำรา ทำให้ผู้คนในเมืองตราหน้าว่าเป็นแม่มด และถูกนักล่าแม่มดจับเข้าเรือนจำในเกาะห่างไกลจากตัวเมืองหลายไมล์ทะเล เพื่อรอวันพิพากษาและประหารชีวิต ช่วงชีวิตในคุกเธอถูกผู้คุมล่วงละเมิดและข่มขืนหลายครั้งหลายครา แต่ทว่า โชคดีในความโชคร้าย กลับเกิดเหตุการณ์คุกแตก จากการอาละวาดของระบบรักษาความปลอดภัยในเรือนจำที่ทำการดัดแปลงร่างกายของนักโทษและเจ้าหน้าที่ให้กลายเป็นครึ่งคนครึ่งอสุรกาย ทำให้เธอเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากเหตุการณ์นี้ ด้วยการช่วยเหลือจากสมาคมผู้ใช้เวทมนตร์หลวง ที่ยื่นข้อเสนอให้ว่าเธอต้องนำเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเรือนจำไปให้สมาคม และทางสมาคมจะลบประวัติอาชญากรรมให้ พร้อมกับแจ้งตายให้เธอเพื่อจะได้ไปเริ่มชีวิตใหม่ในที่ห่างไกลจากตัวเมือง
ธาตุ : มืด
เวทมนตร์ : Psychic Infiltration เวทมนตร์ศาสตร์มืดที่คิดค้นขึ้นมาเองจากศาสตร์นอกตำรา ใช้ในการแทรกซึมเข้าไปควบคุมการทำงานของระบบประสาทของเป้าหมาย หรือใช้ควบคุมวัตถุที่ใช้พลังมานาเป็นแกนกลางการทำงาน แต่หากใช้งานหนักๆจะส่งผลกับชีวิตได้ จึงเป็นเวทมนตร์ที่อันตราย
อาวุธ : หนังสือเวทมนตร์ขั้นสูง ที่เคยเป็นอาวุธของผู้บริหารเรือนจำมาก่อนหน้านั้น ก่อนที่จะแย่งชิงมาได้ จากศึกที่ต้องเผชิญกับผู้บริหาร ในร่างของอสุรกายยักษ์
Psychic Infiltration อารมณ์ประมาณท่าไม้ตายหรือท่าใหญ่ใช่มั้ยครับเนี่ย
เวทมนตร์ที่อันตรายที่สุดครับ ส่งผลทั้งผู้กระทำละผู้ถูกกระทำ ก็เป็นวิชาขั้นสูงสุดของตำราศาสตร์มืด มันน่าจะเข้าข่ายพลังขั้นสูง ก็เลยหยิบมา
เพราะการใช้งานอะไรใหญ่ๆ และส่งผลกระทบมหาศาล มันต้องมีการแลกเปลี่ยน ไม่ว่าจะพลังมานา หรือแม้กระทั่งพลังชีวิต
เห็นสร้างกันผมเลยจะสร้างมั้ง 5555 ตัวนี้น่าจะเป็นตัวต้นแบบ ของพระเอกในนิยายผมเลยครับ
ชื่อ : โทเซ็น ฮิโระ (ตั้งไว้ชั่วคราวก่อนหรืออาจะถาวรก็ได้ 5555 ใครคิดชื่อได้ก็เสนอมาหน่อยครับ)
เผ่าพันธุ์ :มนุษย์
เพศ : ชาย
วัย : วัยรุ่น (16)
ลักษณะรูปร่างและทรงผม : ผมสั้นสีน้ำตาลอมแดง ดวงตาสีเขียว ภายนอกสวมใส่เสื้อคุมจอมเวทย์มีฮูด ภายในสวมชุดสำหรับการเคลื่อนไหวทีสะดวก
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด : ตอนเด็กเคยเป็นเด็กร่างเริงปกติคนนึง จนเกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้พูดน้อยลง ภายหลังพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นปกติ(แต่กลายเป็นเอ๋อๆไปแทน) มีฝีมือดีทางด้านดาบ แต่เวลาต่อสู้ปกติจะใช้เวทมนต์สู้เพื่ออำพลางตัวตน
ธาตุ : น้ำแข็ง
เวทมนต์ : เวลาสู้ปกติ (หมอนี่ชอบบอกว่าตัวเองเป็นแค่จอมเวทย์ธรรมดา)
- เสกดาบน้ำแข็งหอกน้ำแข็งหรือธนูน้ำแข็งออกมาโจมตี
- เลือกตำแน่งที่โจมตีทำให้เกิดวงแหวนเวทย์ในตำแหน่ที่เลือกไว้จากนั้นแช่แข็ง ศัตรูในพื้นที่
- เวทย์ป้องกันจะสร้างน้ำแข็งขึ้นมาป้องกันเวลาโดนโจมตี
- รวบรวมพลังเวทย์สร้างดาบคาตานะน้ำแข็งมาหนึ่งเล่ม จากนั้นก็อัดพลังเวทย์ใส่ดาบและฟาดฟันไปยังศัตรู(นี่มันท่าไม้ตายจอมเวทย์ที่ไหนกันฟะ)
การต่อสู้ระยะประชิด : เนื่องจากเป็นพวกไม่ค่อยชอบต่อสู้ระยะไกลซักเท่าไหร่เวลาศัตรูเข้ามาประชิดตัวเขาจะสร้างดาบน้ำแข็งสองคมออกมาต่อสู้ ในส่วนฝีมือดาบนั้นเขาสามารถต่อสู้กับคนมีฝีมือดาบพร้อมๆกัน 20 คนได้
-เมื่อเรียกดาบออกมาถือไว้จะใช้ดาบที่อยู่ในฝักนั่นรับการโจมตีและกระแทกสวนกลับออกไปใช้ขาในการต่อสู้ด้วย
-ในขณะที่มือข้างนึงถือดาบที่อยู่ในฝักเรียกดาบน้ำแข็งสองคมมาถืออีกข้าง
อาวุธ : ดาบต้นกำเนิดธาตุน้ำแข็ง 1 ใน 3 ดาบ ต้นกำเนิด (ลาวา สายฟ้า) มีพลังมากสุดจากทั้งหมดสามเล่ม ลักษณะเป็น ดาบคาตานะสีฟ้าอยู่ในฝักดาบสีฟ้าสลักลวดลาย ไม่สามารถดึงออกมาจากฝักได้นอกจากดาบจะยอมรับ แต่เมื่อดึงออกมาจากฝักตัวดาบจะแผ่ไอความเย็นออกเป็นแผ่นน้ำแข็งบนพื้นและแช่แข็งวัตถุที่อยู่โดยรอบ (ระยะซัก 500 เมตร ค่อยแช่ไปเรื่อยๆจนหมดระยะ) แต่ภายในรัศมี 10 กิโล จากศูนย์กลางจะทำให้สภาพอากาศในบริเวณนั่นหนาวเย็น (ยิ่งใกล้ยิ่งหนาวนั้นเอง) (อันนี้แค่ดึงดาบออกมาเฉยๆไม่ได้ใส่พลังลงไปนะ ฮ่าๆ) แต่ผู้ใช้ก็ได้รับความเสียหายจากการใช้ดาบเช่นเดียวกัน
ถ้าได้รับการทำสัญญาจากดาบธาตุจะทำให้เวทย์
เกี่ยวกับธาตุนั้นๆรุนแรงขึ้น และสามารถทนความหนาวเย็นจากตัวดาบได้บางส่วน
การใช้งานมีสองรูปแบบ
- เมื่อเรียกดาบออกมาถือไว้เฉยๆ เพิ่มความสามารถทางร่างกายและเวทมนต์ที่เกี่ยวข้องการดาบธาตุนั้นๆ
(เวลาสู้ก็เอาดาบที่อยู่ในฝักทุบๆกระแทกๆนั้นแหละ)
- เมื่อดึงดาบออกจากฝักเพิ่มความสามารถก่อนหน้านั่นเป็นสามเท่าตัว สามารถแช่แข็งได้ทุกอย่าง เมื่อฟาดฟันดาบจะเกิดเป็นคลื่นน้ำแข็งออกไปในทางที่ดาบฟาดฟัน แต่ก็เป็นภาระสำหรับผู้ใช้เหมือนกัน
ก็ประมาณนี้ครับผม 555
พูดถึงยุคกลาง ไม่มีพวกพ่อค้าจากแดนไกล พวกทาส พ่อค้าทาส หรือพวกนักล่าแม่มดหน่อยเหรอ หรือพวกหมอกาฬโรคอะไรพวกนี้ หรือพวกแรงงานชาวบ้าน ที่ปรึกษาพระราชวังจอมปั่น รัชทายาทผู้จ้องจะฮุบบัลลังก์ หรือพวกบาทหลวงที่จ้องจะชี้หน้าคนเห็นต่างว่าเป็นพวกนอกรีต
เพราะเอาเข้าจริงๆ ยุคกลางที่นึกถึงคือแนวๆเบอร์เซิก ไม่ก็ เกมตระกูลโซล
ก็คงจะแล้วแต่คนแต่งน่ะครับว่าจะตั้งค่าว่าโลกในนิยายตัวเองเป็นแบบไหน แต่ถ้าหัวข้อที่พิมพ์มานี่ถ้ารวมๆนิยายที่ผมอ่านหรือที่เคยดูผ่านมาบอกได้เลยว่ามีบ้างปะปนกันไป แล้วแต่ตัวผู้แต่งจะเล่นในมุมมองไหน ยกตัวอย่างในเรื่องผู้กล้าโล่ผงาด มีหมดนะ จ้องแย่งอำนาจ โรคร้ายแต่ในที่นี้คงเป็นโรคจากสาเหตุไรซักอย่างที่แฟนตาซีมาก พ่อค้าทาสก็มีนะเออ ก็คงน่าจะเป็นแฟนตาซีสไตล์ยุคกลางต่างโลกของญี่ปุ่นนี่แหละ
เคลย์มอร์ก็น่าสนอยู่นะครับ แนวแฟนตาซียุคกลางเหมือนกัน
ถ้าเขียนเนื้อหากระทู้ได้ขนาดนี้ มันก็ไม่ธรรมดาแล้วนะ น่าจะพอสร้างตัวละครได้เอวอยู่นา ดูธรรมดา คล้ายบ้าง เหมือนบ้าง ก็ไม่เห็นเป็นไรหนิ
ครับ ผมหาไอเดียอยู่ครับผมมีในใจแล้วแหละแต่ต้องการอีกหน่อย อาจจะต้องการตัวละครเพิ่มเพื่อไม่ให้ในโลกนั้นมีตัวระกอบกับตัวละครหลักเพียงอย่างเดียวมันอาจจะดูอ้างว้างไปหน่อย
จะปรับเปลี่ยน ชื่อ,ท่า,ประวัติ สามารถเปลี่ยนใหม่ได้นะครับ
ชื่อ: แอนดริว ไรเดอร์ โบการ์ด
ความหมายของชื่อ
แอนดริว=ลูกผู้ชาย
ไรเดอร์=อัศวิน
โบการ์ด=แข็็งแกร่งดุจดั่งคันธนู
(ถ้าไม่ชอบชื่อนี้เปลี่ยนใหม่ได้นะครับ)
หรือเรียกอีกชื่อนึงว่า "นักล่าแห่งพงไพร"
เผ่าพันธุ์: นักล่า/พ่อมด
เพศ: ชาย
วัย: ผู้ใหญ่
ประวัติความเป็นมา: เมื่ออดีตกาล "โอลิเวีย"มีสายเลือดของพ่อมดแม่มด และได้คบรักกับ
"ไรเดอร์์ โบการ์ด"แบบลับๆ ซึ่ง"ไรเดอร์"มีเชื้อสายเป็นนักล่า พ่อแม่ของ"โอลิเวีย"ก็ไม่ชอบขี้หน้าของไรเดอร์ เพราะเขามีเชื้อสายเป็นนักล่าและเป็นเชื้อสายที่ไม่บริสุทธิ์ จนกระทั่ง "โอลิเวีย"กับ"ไรเดอร์" ได้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่งพวกเขาได้ตั้งชื่อบุตรของตนว่า"แอนดริว"
จนพ่อแม่ของ"โอลิเวีย"ได้ยินเรื่องนี้เข้า พ่อของ
"โอลิเวีย"ได้สาปพวกเขาให้ "โอลิเวีย" และ "ไรเดอร์"
ต้องพลัดพลากจากกันไป จึงทำให้"แอนดริว"
ต้องอยู่คนเดียวตามลำพัง จนกระทั่ง"แอนดริว" ได้ไปเจอกับ"ชายแก่นิรนามคนหนึ่ง"ชายแก่คนนั้นก็ได้เลี้ยงดู"แอนดริว"จนเติบใหญ่ และได้สอนการใช้ดาบกับธนูไว้เพื่อป้องกันตัวจากภัยอันตราย ในวันหนึ่ง"แอนดริว"ได้ค้นพบพลังแฝงที่แท้จริงในตัวเขา ซึึ่งอยู่ในเชื้อสายพ่อมดแม่มด ที่ได้มาจาก"โอลิเวีย" ผู้ที่เป็นแม่ของ"แอนดริว"ที่พลัดพลากจากกันไป
"แอนดริว"ได้ไปหา"ชายแก่"พร้อมพูดกับ"ชายแก่"
ว่า"ข้าจะขอออกเดินทางไปคนเดียวเพื่อที่จะแสวงหาความรู้ และตามหาพ่อแม่ข้าที่พลัดพรากจากกันไป"ชายแก่ได้ยินดังนั้น จึงปล่อยให้"แอนดริว"ได้ไปใช้ชีวิตด้วยตนเองและแสวงหาความรู้ จากนั้น
"แอนดริว"ได้เดินทางออกไป จนกระทั่ง
"แอนดริว"ได้ไปพบกับ"โจรป่า"กำลังดักปล้นเกวียนส่งสินค้า"แอนดริว"เห็นอย่างนั้น จึงทนไม่ไหว"แอนดริว"จึงได้ใช้พลังของเขาและสิ่งที่ชายแก่ได้สอนมา จน"พวกโจรป่า"ได้เรียกขนานนาม"แอนดริว"ว่า
"นักล่าแห่งพงไพร"
ลักษณะรูปร่างและทรงผม:รูปร่างสูงผอม ผมสีีน้ำตาลตัดกับสีดำ แต่งกายเหมือนพรานป่า ใส่
ฮู้ดกับผ้าปิดปาก และมีพวกพืชติดตามตัว
นิสัยโดยรวมหรือละเอียด: ฉายเดียว สันโดษ นิ่งเงียบ สุขุม เย็นชา สุภาพ ให้เกียรติผู้อื่น ลึกลับ เชี่ยวชาญในเรื่อง"ศิลปะป้องกันตัว"
ธาตุ: พืช
เวทย์มนต์:
ท่าใหญ่สุด: คันศรแห่งพนาเวศ(ฝนธนู) ใข้ในการโจมตีศัตรูที่มาเยอะๆ
ท่าป้องกัน: คมดาบแห่งพนาวัน ใช้ในปัดกระสุน/ลูกธนู
ท่าที่ใช้บ่อย: สามารถพลางตัวในสภาพแวดล้อมที่เค้าอยู่ได้โดยการไปแตะสภาพแวดล้อมเช่น ป่า ถ้ำ และในตัวอาคาร ข้อเสียก็คือ ถึงแม้จะพลางตัวแต่ศัตรูยังคงได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงลมหายใจ
ท่าป้องกัน: กำแพงเเห่งอรัญญิก ใช้ในการป้องกันการโจมตีของศัตรู
อาวุธ: คันธนู จะมีีอัักขระเวทย์อยู่ที่ตัวคันธนู ส่วน ดาบสั้นและมีดพก ทำมาจากแร่ที่แข็งแกร่งที่สุดใน
โลก
น่าสนใจดีครับผม
เอ่อ สร้างตัวละครไม่เป็นเท่าไหร่แต่ถ้าอีงตามแบบโครงร่างแล้วเดี๋ยวลองดูดีกว่า(ตำนิได้นะ)
ชื่อ:ยูกิริน อาเมทิส
ยูกิที่แปลว่าหิมะ
เผ่าพันธุ์:จิ้งจอกเก้าหาง
เพศ:หญิง
วัยรุ่น
ผมสีขาว ตาสีฟ้าสว่าง ชอบปล่อยผมยาว เครื่องประดับที่ชอบใส่คือสร้อยคอ(ของดูต่างหน้าของพี่ชาย)
นิสัยโดยรวม: รักสนุก ชวนคุยไม่เก่ง (กับคนไม่รู้จักนะ)ไม่ฟังใคร,-
คติประจำใจคือ: ถ้าไม่ทำอะไรชัฏอย่างก็จะไม่พัฒนา
ธาตุ:ไฟ(เป็นไฟสีฟ้า)
เวทย์มนต์: ท่าที่ชอบใช้ burn around คือการเผาโดยรอบให้เกิดเป็นไฟที่จะทรมารคน(ไม่ถึงขั้นตาย)
burning lock เป็นการเผาให้ตายแบบล็อคเป้าหมาย ท่านี้จะเผาคนที่โดนล็อคเป็าหมายจนกว่าเจ้าของเวทย์จะปลดผนึก
fire zone เป็นการสร้างไฟให้กำบังผู้ที่เสกขึ้นมา
อาวุธ:ดาบ&เคียว มีความสามารถเพิ่มXPและสเตตัสของเจ้าของเพิ่มขึ้นถึง20% ข้อเสียคือจะเผาผลาญพลังงานของผู้ใช้แทน แล้วก็สามารถเพิ่มอนุภาพเวลาโจมตีอีกด้วย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?