เพราะความสุขของคนเรานั้นไม่เท่ากัน

ความสุขมีนิยาม ขณะที่เกิดความสบายใจ นั่นเรียกความสุข

บางคนแค่ฝันดี ตื่นมารู้สึกสบายใจก็เป็นความสุข

ได้เห็นคนที่เกลียดหายไปจากชีวิต เกิดความสบายใจ ก็เป็นความสุข

แต่ถ้ามันหายไปจากชีวิตแบบได้ดิบได้ดีล่ะ จะเกิดความสบายใจหรือไม่ จะเป็นความสุขหรือเปล่า

แปะเพลงบ้าง ฉันฝันถึงฝัน ความสุขสลายเมื่อตื่นมาพบว่าชีวิตฆ่าความฝันไปหมดสิ้น

ความจริงผมอยากพูดมาตั้งแต่โพสที่แล้วๆ

เป้าหมายคนระอย่างงั้นหรอ? 555555

ใครที่บอกช่วยครอบครัวหรือเล็กกว่านั้น คือเขามีความสามารถเท่านั้นไงหรืออาจจะไม่พอด้วยซ้ำ

ความจริงความสุขเกิดจากความเห็นแก่ตัว, ยอมรับความอ่อนแอหรือการให้ผู้อื่น

ความสุขในการเห็นแก่ตัว แน่นอนนั่นเป็นความชั่วและทุกข์สำหรับคนอื่น แน่ล่ะ นั่นไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เพราะสุดท้ายเราก็ไม่มีความสุขในที่สุด

เพราะฉะนั้นความสุขคือการให้ผู้อื่น เป็นความสุขที่แท้จริง เพราะยาวนาน ส่งผลต่อเนื่องตลอดไป

ต่อมาเป้าหมายของความสุขคนเราเหมือนกัน คือให้ผู้อื่นไม่ก็เห็นแก่ตัว ต่อทุกสิ่งหรือทั้งโลกใบนี้

คนที่บอกว่าสนใจเพียงครอบครัว, ตัวเองหรือสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในข้อจำกัดอะไรก็ตาม คือเขาอ่อนแอหรือไม่ก็เห็นแก่ตัวเท่านั้น

ความจริงคนเรามีเป้าหมายและความหมายของความสุขอย่างเดียวกัน

ยิ่งหากเราต้องทิ้งสิ่งที่เล็กกว่าไว้ก่อน เพื่อไปทำสิ่งที่ใหญ่ เช่น ทิ้งตัวเรา, ครอบครัว ไปช่วยประเทศหรือโลกก่อน นั่นยิ่งเป็นผู้ที่แข็งแกร่งขึ้นไปอีก

เพราะเมื่อคุณเสียสละได้หรือแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ นั่นหมายความว่าโลกต้องการและพึ่งพาคนอย่างคุณ มิใช่คนอ่อนแอพวกนั้น

คิดถึงส่วนรวม มากกว่าตัวเอง นั่นแหละคือผู้ที่สมควรถูกเลือก

และความสุขที่แท้จริงคือ การได้เสียสละ...

เพราะความสุขของคนเรานั้นไม่เท่ากัน

สวัสดีค่ะ

มากระทู้นี้ ขออนุญาตยกข้อความ ของคุณ ในวรรค ซึ่งอ่านแล้วนะคะ ให้ความรู้สึกราวกับว่า คุณต้องการ แบ่งปัน หรือแลกเปลี่ยน เป็นสำคัญคือ...

จุดนี้....

...แต่กับคนไร้บ้านคนนี้ความสุขของเค้ามันอาจจะเล็กกว่าของผู้เขียนเสียอีก (แต่ว่า ผู้เขียนอยากจะบอกว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปว่าเค้านะค่ะว่าเป็นคนไร้บ้าน ขอข้าวคนอื่นกิน ขอนำ้คนอื่นดื่ม เป็นปัญหาของสังคม) ตัวผู้เขียนคิดว่ามันก็เป็นสิทธิ์ของเค้าที่เค้าทำแล้วเค้าอาจมีความสุข ตราบใดที่เค้าไม่ได้ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์อะไรเพราะคนให้ให้แล้วก็มีความสุข ที่ได้ทำทาน **ผู้เขียนอยากจะผากอีกอย่างคือ อย่ามีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นนะค่ะ**

...นะคะ

ช่วยเม้นต์ให้ เพื่อเป็นการแลกเปลี่น แบ่งปัน มุมมอง ซึ่งอาจจะคล้าย หรืออาจจะแตกต่าง....จากของคุณนะคะ

จริงแล้ว ในส่วนลึกๆ คุณก็อยากที่จะพิพาท หรือพูดอะไรๆ เกี่ยวกับคนไร้บ้านใช่ไหมคะ?

จริงแล้วนะ ในความจริงดังที่ว่า มาวันนี้ ก็เป็นวันเวลา และยุค สมัย ที่เจริญทั่วถึง ทั้งระบบสังคม วัตถุ และเทคโนโลยี่ ระบบการกิน การเป็น อยู่ นั้น เจริญทั่วถึง ทั่วหน้ากันหมดแล้วนะคะ

(จริงอยู่ที่ว่า หลายๆ แห่งทั่วโลกอาจจะยังไม่เจริญดีพอ ในเหตุ ดังที่กล่าวมา คือ คนไร้บ้าน คนยากจน คนพเนจร เกิดเป็นปัญหาสังคม หากแต่ ที่ ที่เป็นแบบนั้นมีสาเหตุ ซึ่งเป็นความผิดพลาด ด้วยมีสาเหตุมาจากผู้นำ ผู้ปรกครอง มีความล้าหลัง ขาดศักยภาพ ขาดสมรรถภาพ บ้านเมืองของเขาจึงล้าหลังเป็นธรรมดา คือ ทั้งหมดนี้ มาวันนี้ เราๆ ทุกๆ ผู้คน ส่วนใหญ่รู้ เห็น เข้าใจ กันได้หมดแล้วนะคะ)

วรรคบนของเจ้าของเม้นต์ยาวๆ รวมข้อความในวงเล็บนั้น เกริ่น เพื่อปู ให้เห็นภาพโดยรวม เพื่อเป็นพื้นฐานที่แท้จริง ในความเป็นจริง เพื่อที่จะสามารถขยายเม้นต์ให้คุณได้นะคะ

โอเค กลับมาที่ข้อความของคุณนะคะ

(แต่ว่า ผู้เขียนอยากจะบอกว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปว่าเค้านะค่ะว่าเป็นคนไร้บ้าน ขอข้าวคนอื่นกิน ขอนำ้คนอื่นดื่ม เป็นปัญหาของสังคม) ตัวผู้เขียนคิดว่ามันก็เป็นสิทธิ์ของเค้าที่เค้าทำแล้วเค้าอาจมีความสุข ตราบใดที่เค้าไม่ได้ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์อะไรเพราะคนให้ให้แล้วก็มีความสุข ที่ได้ทำทาน **ผู้เขียนอยากจะผากอีกอย่างคือ อย่ามีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นนะค่ะ**

ในเหตุดังที่กล่าวมา คือ คนไร้บ้าน เขาต้องขอข้าว ขอนํ้าเพื่อประทังชีวิต และแน่นอนเป็นปัญหาสังคม

ซึ่ง ก็ไม่น่าจะให้เกิดขึ้นได้นะคะ ในยุคนี้

แต่ในความจริง ก็มีเกิดขึ้น มีทุกๆ บ้าน มีทุกๆ เมืองด้วยนะคะ

เพียงแต่บางบ้าน บางเมือง บางประเทศนั้น อาจจะมีจำนวนมากน้อย แตกต่างกันไป เท่านั้นเองค่ะ

เพราะหากเราจะนิยามว่า เป็นความสุขของเขา เป็นสิทธิ์ของเขา เป็นความพึงพอใจของเขา เราไม่มีสิทธิ์ไปว่าเขา นั้น ก็ไม่ถูกต้อง เสียทั้งหมดนะคะ

เพราะจริงแล้วน่าจะเป็นเหตุที่ตรงข้าม...คือ หากที่เราๆ จะนำมาเป็นหัวข้อสนทนา ในการพูดคุย แบ่งปัน แลกเปลี่ยน ความคิดเห็น เพื่อที่จะก่อเกิดจุดเริ่มในการแก้ไข น่าจะเห็นเป็นการสมควรมากกว่าค่ะ

คือ เจ้าของเม้นต์นี้เข้าใจว่า ในความเป็นจริงแล้ว คนทุกๆ คนนะคะ ก็เป็นคน ทัดเทียมกันหมด

และ ในธรรมชาติของคนนะคะ

โดยธรรมชาติ ในแรกเริ่มเดิมที เราๆ ทุกๆ ก็มีธรรมชาติตัวเดียวกันหมด

เช่น มีความต้องการความรัก ความสุข ความดี ความยินดี ความภาคภูมิ เราๆ ทุกๆ คน ล้วนมีอยู่ในจิตใต้สำนึก เท่าเทียมกันหมด ตั้งแต่เกิดเป็นคน

เพียงแต่ ผู้คนมากมาย เมื่อถือกำเนิด และเติบโตขึ้น หรือแม้ยังเป็นเด็กเล็ก เด็กแดง หลายๆ คนก็ อาจจะโชคร้าย พบเจออุปสรรค์ปัญหามากมาย แตกต่าง นานา ซึ่งแตกต่างวาระกันไป

เช่นบางคนเกิดมาก็ยากจน

เกิดบนความยากจน ข้นแค้น จากสาเหตุนานาประการ เริ่มจากพ่อแม่

บางคนพ่อแม่ แยกทางกัน

บางคนโชคร้าย พ่อแม่มีอันต้องตายจากตั้งแต่ยังเยาว์วัย

บางรายอาจจะเคยมั่งมี หากแต่พ่อแม่ล้มละลาย

และ ด้วยเหตุต่างๆ เหล่านี้ ทั้งหมดนี้ ทำให้เขาทั้งหลายหมดโอกาส

คือมีสาเหตุมากมาย ที่นำมาซึ่ง เหตุ ที่ทำให้ผู้คนมากมาย ยอมจำนน ที่จะเป็นคนอดอยาก ไร้บ้าน เป็นคนพเนจร เป็นคนไร้ญาติ ไร้ที่พึ่งพิง หรือเป็นคนที่ต้องอาศัย นอนข้างทาง อาศัยอยู่ข้างถนน หรือนอนข้างกองขยะ หรือการที่ต้องมีที่อาศัยใต้สะพานลอยนั้น แน่นอน ไม่มีใครต้องการเป็นเช่นนั้นค่ะ

ไม่เชื่อเราๆ ลองๆ มาหลับตาระลึกลงไป ลึกๆ สักพักนะคะว่า หากเป็นเรา เราจะเป็นแบบนั้นได้ไหม?

เจ้าของเม้นต์นี้ เข้าใจว่า คนส่วนใหญ่ จะไม่ยอมตกอยู่ในสภาพแบบนั้นอย่างแน่นอนค่ะ

และ เขาเหล่านี้ ในครั้งหนึ่ง เขาก็ไม่แตกต่างจากเราๆ เลย

คือไม่มีใครต้องการตกอยู่ในสภาพแบบนั้น อย่างแน่นอนค่ะ

หากแต่เขาทั้งหลายต้องตกอยู่ในสภาพแบบนั้น และในที่สุด ก็กลายเป็นธรรมชาติของเขาไป เพราะความจำเป็น และต้องจำยอม

และในที่สุด ก็เกิดเป็นภาพลักษณ์ ที่เราๆ ทุกๆ คน จำยอมว่า คนแบบนั้นมีอยู่จริง และ เขายอมรับได้ เขาต้องการเป็นแบบนั้น

จริงแล้วไม่น่าจะใช่ แบบนั้นนะคะ

เพราะจริงแล้ว เขาเหล่านี้คงจะทุกข์ทรมานแสนสาหัส กว่าที่เขาจะตกอยู่ในสภาพจำยอม จนเกิดเหตุการณ์ที่เขาต้องยอมรับให้ได้ ดังที่เราๆ เห็นๆ ได้ ค่ะ

ซึ่ง ก็เป็นความจริงดังเช่นที่คุณกล่าวมาค่ะ

คือ เราๆ ไม่ควรที่จะว่าเขานะคะ

เพราะหากเราว่าเขา ก็คือคล้ายกับ หรือเท่ากับ เราซํ้าเติมเขาดีๆ นี้เองค่ะ

เพราะในความจริงไม่มีใครต้องการตกอยู่ในสภาพแบบนั้นค่ะ

เจ้าของเม้นต์นี้เข้าใจแบบนั้นค่ะ

ตรงข้าม เราๆ ต้องช่วยเหลือ หยิบยื่นให้ ช่วยเหลือ หากเราจะสามารถทำได้ โดยที่เราเองไม่เดือดร้อนด้วยนะคะ

การช่วยเหลือซึ่งกัน และกัน ของเพื่อนมนุษยชาติ เป็นสิ่งที่ดี และควรกระทำค่ะ

การช่วยเหลือ คือการสละ จะทำให้จิตใจเกิดความเมตตา ปรานี จะเกิดเป็นสุขได้ ทั้งผู้ให้ และผู้รับ จากการช่วยเหลือซึ่งกัน และกัน นั้นก็เป็นความจริงนะคะ

ซึ่งจริงแล้ว คนไร้บ้าน คนพเนจร คนอดอยาก แท้จริงเกิดเป็นปัญหาสังคม นั้นก็เป็นความจริง อย่างยิ่งยวดอีกด้วยค่ะ

แม้จะเป็นปัญหาที่หนักหนาสาหัสของเขาเอง และเขาที่ยอมจำนน และยอมรับได้ มีการเป็นอยู่ด้วยความอยากไร้ ทุกข์ทรมาน

หากแต่ยังเป็นปัญหาสังคม ที่ใหญ่หลวงอย่างเลี่ยงไม่ได้อีกด้วยนะคะ

คือ ปัญหาที่เห็นๆ ที่เราๆ ต้องจำนนนี้นะคะ

นั้นคือ ที่ ที่เขาจะใช้เป็นที่ปัสสาวะ อุจจาระ ที่จะกิน ที่จะอยู่ เกิดเป็นที่ ที่สกปรก เกิดเป็นแหล่งเพาะเชื้อโรค ของสังคมขึ้น นั้นหรือ ก็เป็นที่ ที่ในสังคมของเราๆ ด้วย เช่นกัน

และแน่นอน เหตุการณ์เหล่านี้ สถานที่แบบนี้ ก็เป็นสังคมของเรา(เป็นประเทศของเรา เป็นคนของเรา) และ เกิดเป็นส่วนหนึ่งของเราๆ แบบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยนะคะ

ทำให้เป็นมุมที่ก่อเกิดให้เห็นเป็นบ้านเมือง ที่ดูไม่มีระเบียบ ไม่มีระบบ ไม่มีคุณภาพ ดูคล้ายไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหาที่เห็นๆ นั้น ให้หายไปได้ หรือไม่ถูกใส่ใจ ในวันที่ทุกอย่างเจริญแล้วนี้

คือ ทำให้เห็นได้ว่าหลายๆ คนยังไม่ได้รับการช่วยเหลือ ให้พ้นทุกข์ภัย จากความโชคร้ายในชีวิต ในการเกิดขึ้นจากเหตุที่เขาทั้งหลายไม่ประสงค์

คือเขาเหล่านี้ จะทำให้สังคมสกปรก สังคมเกิดการขาดระบบ ระเบียบ ทำให้ทุกอย่าง ดูไม่ดี และที่แย่ๆ คือทำให้ทุกคนมีส่วนร่วม ชนิดเลี่ยงไม่ได้ เพราะวาระที่เขาตกอยู่ค่ะ

เป็นภาพลักษณ์ ที่นทำให้รู้สึกสลดหดหู่ เมื่อพบเห็น ดังภาพที่สะท้อนให้กับเราเองได้ว่า...การเกิดเป็นคนนี้ ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย

บางคนมีทุกอย่าง แต่บางคนกลับไม่มีอะไรเลย เห็นแล้วก็รู้สึกว่าช่างทุกข์ทรมานแท้หนอ... และภาพลักษณ์เหล่านี้ ที่เกิดขึ้นได้ในสังคม แท้จริง ทำให้หลายๆ คนเกิดความทุกข์ทรมาน เพราะความสงสาร เวทนาได้ เมื่อเห็น เป็นธรรมดาด้วยนะคะ

ซึ่งๆ เราๆ จะโทษเขาไม่ได้จริงนะคะ ตรงข่้าม เราควรจะพูดคุย สนทนา หรือหาวิธีช่วย หรือแก้ไขนะคะ

ซึ่ง เหตุดังกล่าวนี้ จริงแล้วเป็นหน้าที่ของฝ่ายปรกครองโดยตรงด้วยนะคะ

ที่ควรสอดส่อง ดูแล และแก้ไขค่ะ

ทั้งหมดข้างบนนั้น คือความจริง ที่เราต้องจำนน เกี่ยวกับคนไร้บ้าน คนพเนจร นะคะ

----------------------------

หากแต่ ในที่นี้ มีความต่าง ระหว่าง คำว่าความสุข กับเหตุที่อาจจะก่อเกิดเป็นปัญหาสังคม นะคะ

คือ สองอย่างนี้ ดูจะแตกต่างกันนะคะ

ภายใต้เม้นต์นี้ เอาไว้เพียงเท่านี้ก่อน ยาวๆ หล่ะ

จะกลับมาช่วยเม้นต์ให้คุณเพื่อแลกเปลี่ยน นิยามของคำว่าความสุข

(ในความรู้สึก ที่เป็นส่วนบุคคล)...ในเม้นต์ ต่อไปค่ะ

ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆ เพื่อการหัดคิด หัดเขียน หัดเรียบเรียง อีกกระทู้ ค่ะ

เปล่าเลยไม่เชื่อคุณก็ลองไปขอทานแบบเขาดูสิ ที่เขายิ้มเพราะมีทางรอดให้สายหนึ่งให้เขา เช่นมีคนกำลังจะโดนข่มขืน แล้วมีคนเดินผ่านมาไม่ว่าเป็นใครก็จะคว้าโอกาสนี้ไว้ เป็นธรรมดาและเมื่อรอด(ไป 1 เปราะ)ก็จะมีความสุขอย่างมากเพราะรอดตายไปจากสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก "และทำอะไรไม่ได้" (ปล.และอย่าคิดว่าคนไร้บ้านไปสถานที่ๆรวมคนไร้บ้านจะมีความสุขนะ แค่ให้คุณไปเข้าสังคมกับกลุ่มที่ไม่ได้รู้จักกันก็เกร็งอยู่แล้วเขาเลย"อาจจะ"เลือกออกมาตายดาบหน้า(ยกเว้นว่าเขาได้ไปบ้านพักมาแล้วเข้ากับคนกลุ่มนั่นได้แต่กรณีนี้เขาคงไม่มาอยู่ตรงนี้แล้ว)

และความสุขไม่ใช่ว่าคนเราไม่เท่ากัน "แต่ความสุขจริงๆ" เป็นความรู้สึกสบาย ไม่ต้องทำอะไรมาก ไม่เกร็ง ตัวอย่างเช่นคุณร้อนเหนียวตัวและเพลียๆมาทั้งวัน พอไปอาบน้ำและเปิดแอร์นอนบนที่นอน ความรู้สึกเป็นสุขจึงเกิดขึ้น(ความรู้สึกเพลียหายไป/แต่ถ้าไม่หายก็ไปนอนเถอะ)โดยไม่ต้องทำอะไรมาก หรือคนที่คุณชอบ/รักมากๆ และเขาก็รักคุณมากๆ คุณก็ไม่ต้องการอะไรขอเพียงเขาอยู่ข้างๆเฉยๆ ก็สุขได้(แต่เจือด้วยกิเลศไม่ได้สบายเท่าสุขเฉยๆ)

ขณะที่หลายๆคนเข้าใจผิดสิ่งที่เรียกว่า "สุข"(ด้วยการขวนขวาย) เช่นอยากได้รถสปอร์ตจึงต้องพยายามไปทำงานเหนื่อยก็เหนื่อย(มันสุขตรงไหน?)พอได้รถมายังต้องขับเองรถก็เตี้ยขับก็ลำบากท่อก็ดัง(สุขตรงไหน?) แต่เพราะความคิด(คิดว่ามันเท่)มันบังความรู้สึกหมด(ขาดสติ)จึงไม่รู้เลยว่าทุกข์(ก่อนจะซื้อได้)และมันจะสุขก็ต่อเมื่อได้มันมา(เช่นตอนสอบได้ที่ 1 ครั้งแรก ถูกหวยรางวัลที่ 1 หรืออะไรก็ตามมันเหมือนกันคือสุขแต่เป็นสุขแบบร้อนรุ่ม(เจือด้วยกิเลศ)และเป็นสุขที่ไม่สบายตั้งมั่นไม่ได้เช่นเมื่อถูกหวยคนจึงไปกระโดดโลดเต้นและความรู้สึกนี้จะหายไปอย่างรวดเร็ว)  แตกต่างกับสุขที่ได้พักผ่อนสบายๆ ไม่ร้อนรุ่ม ดังนั้นความสุขก็มีหลายระดับ สุขแบบเจือด้วยกิเลศ(เช่นถูกหวย) และสุขแบบมีเริ่มมีสติ(เช่นนั่งอยู่กับแฟนก็มีความสุข(ร้อนแต่สติตั้งมั่นได้และไม่ได้หมายถึงความรู้สึกหื่น) และสุขแบบมีสติ(เช่นนั่งเฉยๆลมพัดอากาศเย็นๆก็มีความสุข) และสุขอีกมากมาย

ดังนั้น "สุข(ตามความเป็นจริงไม่ใช่นิยาม)" มันเท่ากันนั่นแหละ อยู่ที่ว่าเป็นสุขแบบไหนที่คนๆนั้นต้องการเสพ และการเสพสุขแบบนั้นให้ผลลัพท์ต่างกัน สุขที่เจือด้วยกิเลศ(ถูกหวย สอบติด/สุขแบบนี้มักจะมีความบ้าคลั่งปนอยู่ด้วย เช่นการกระโดดโลดเต้นหลังถูกหวย หรือป่าวประกาศไปเจ็ดบ้านว่าตูข้านี่ละสอบติดแพทย์คะแนนอันดับไหน หรือจบจากที่นี่เกียรตินิยมอันดับไหน) กับสุขแบบโรแมนติค(การทำในสิ่งที่ชอบ มีสติอยู่แต่ยังไม่บริสุทธ์พอ) กับสุขแบบไม่ต้องทำอะไรมากแค่นั่งเฉยๆก็สุขได้(มีสติอยู่จากความสุขนั้น) และยังไม่นับสุขอีกมากที่สูงไปกว่านั้น(ตามหลักพุทธศาสนาแต่นี่ไม่ใช่ห้องศาสนาจึงไม่ขอพูดถึง) ดังนั้นสุขทุกคนเหมือนกันหมดแต่มันอยู่ที่ว่า "เขาจะทำให้ตัวเองสุขได้หรือเปล่าและสุขแบบไหนที่เขาต้องการ" นะครับ(และนี่ไม่ใช่การตีความแต่มันเป็นความจริงทั้งมวลที่ไปทดสอบปฏิบัติมาแล้วถึงความรู้สึกสุข)