สอบถามถึงนักเขียนที่ดองนิยาย (นักเขียนด้วยกันเอง)

ไม่เกี่ยวกับผูกพันเท่าไร เพราะวางพล็อตไว้แล้ว มีตอนจบแล้ว แค่อยากเขียนให้จบแค่นั้น

ตอนนี้ดองอยู่ 1.5 เรื่อง ที่ดองครึ่งเรื่องเพราะไม่ว่างเขียน ไม่ได้ทิ้งหรือตัน ถ้าว่าง+พร้อมแล้ว ก็เขียนต่อ ไม่มีไร

ส่วนหนึ่งเรื่องที่ดองเพราะมันเขียนพร้อมกันหลายเรื่องไม่ได้ มันคนละแนว เขียนพร้อมกันมันจะทับกันมั่ว ๆ ตัวคนเขียนก็ปรับอารมณ์ไม่ถูก จบเรื่องนึงแล้วจะกลับไปเขียนต่อ ไม่ได้ทิ้งหรือตัน ไม่มีอะไรพิเศษ...

เพราะยังสนุกที่จะเขียนต่อครับ

เขาไม่เรียกว่าดอง แต่....พักก่อน!

ของเราที่หยุดไปเพราะเราไม่มีเวลาเขียนค่ะ นิยายที่เราวางพล๊อตไว้ต้องใช้เวลาในการหาข้อมูลเยอะมาก แล้วเราก็ไม่อยากให้นิยายเราออกมาชุ่ยๆดังนั้นเราก็เลยหยุดเขียนไปค่ะ แต่พอมีเวลาเราก็กลับมาเขียนใหม่เพราะเราก็อยากให้เรื่องมันจบอยากให้ตัวละครที่เราสร้างออกมาโลดแล่นจริงๆเหมือนกันค่ะ

ขี้เกียจ ขี้เกียจ และ ขี้เกียจค่ะ

ดองภาค3หลายปีแล้วจนคนอ่านไปตามถึงทวิตเตอร์ ถ้าคิดพล๊อตภาค3ออกเมื่อไหร่จะกลับมาค่ะ ไม่เคยคิดทิ้งนิยาย ไม่มีอยู่ในหัวว่าจะทิ้งนิยายที่เขียน

ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง

กลับมาเขียนต่อเพราะมีคนตามอ่านอยู่+ช่วงว่าง ยังไม่รู้จะจบไหมเพราะเริ่มหมดไฟกับตัน แต่ก็พยายามเขียนทุกวัน 100-200 คำก็ยังดี ไม่เขียนนิยายนานละจะลืมพวกพล็อต สำนวน รายละเอียดนิยาย

ทางนี้หยุดเขียนไปเพราะเขียนโดยการด้นสดมาตลอด วางโครงเรื่องไว้แค่ตอนเริ่มปมเรื่องและตอนจบเท่านั้น ทำให้วันหนึ่งพอรู้สึกว่านึกไม่ออกแล้ว ตันแล้วเลยพักงานไป อีกอย่างช่วงนั้นที่เขียนนิยายเราค่อนข้างบ้งไม่สมเหตุสมผลเจอคอมเมนต์ติเตียนเข้ามาแล้วรู้สึกว่าถ้ารีไรท์ไปมันต้องรีไรท์ตั้งแต่ต้นเรื่องเลย เราจึงพักไปก่อน ระหว่างนั้นเราก็สมัครแอคเคาท์ใหม่ และเราก็ลืมรหัส ที่กลับมานี่ก็เพราะเราจำรหัสได้แล้วและเราอยากจะรีไรท์งานของเราใหม่ด้วย อยากเห็นนิยายเรามันสมเหตุสมผลด้วยล่ะมั้ง แหะ

ดองเมื่อเครียด เขียนต่อเมื่อหาย

หยุดไปเพราะเวลาชีวิตกับพลอตอย่างละเอียดยังไม่พอค่ะ คือวางโครงเรื่องตอนต้นกลางท้ายจบแล้ว แต่การจะไปให้ถึงแต่ละจุดไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แถมเวลาชีวิตที่ถูกโชคชะตากระแทกเข้าใส่ทำให้ทิ้งนิยายไปมากกว่าสี่ปีอีกค่ะ สุดท้ายก็กลับมาเขียนอีกครั้งเพราะทิ้งความผูกพันธ์เหล่านั้นไม่ลง (ดองไว้มากกว่า10เรื่องค่ะ55)

นิยายผมที่อยู่ในเด็กดี ก็น่าจะดองยาว เพราะที่ผ่านมา กดดันตัวเองตลอดว่าจะต้องลงวันนี้ วันนั้น มันเลยเครียด สำนวนดูแย่ แต่ที่เลวไปกว่านั้นคือเนื้อเรื่องห่วยเกิน ใจจริง อยากจะลบทิ้ง แต่เจ็ดเดือนที่ผ่านมา ก็จะสูญเปล่าไปเลย

หยุดเขียนไปเพราะลืม ลืมจริงๆ ตอนเขียน เขียนเพราะเพื่อนข้างๆ ชวนลอง เราก็ด้นเลย ได้ประมาณครึ่งเรื่อง ช่วงนั้นเรียนหนักด้วย ไปๆ มาๆ ก็ลืมไปเลย ผ่านมาเป็นสิบปีไม่รู้คิดอะไรเลยกลับไปดู ก็ยังคงมีคนมาบอกว่ารอ เราก็รู้สึกผิดเบาๆ เลยแก้ด้วยการลบเรื่องนั้นไปเลย แล้วจะเอามารีไรท์ลงใหม่ แล้วก็มาเริ่มเขียนนิยายอีกครั้งเมื่อปลายปีที่แล้ว ตอนนี้เขียนไปสามสี่เรื่องแล้ว เรื่องนั้นก็ยังคงอยู่ในไห เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่ง และจบเองในหัว แต่เดี๋ยวภายในปีนี้บอกตัวเองอยู่ว่าจะเอาออกมาปัดฝุ่นใหม่ค่ะ สัญญากับตัวเองไว้แล้ว