ถ้าไม่ชอบนิยายเราจริง ๆ ไม่ต้องกดติดตาม
เราไม่เคยเสียใจ ใครจะถอนยอดติดตามออกไปเลย เพราะคิดว่า ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน เราอยากได้คนที่ชอบนิยายเราจริง ๆ ไม่ต้องมีเยอะ แค่มีคนที่ชอบที่อยากติดตามงานของเราบ้างก็พอ
เราลงนิยายไว้หลายเวป แต่เวปที่มีคนอ่านมากที่สุดยังคงเป็นเด็กดี และเราก็ขายนิยายได้แค่ที่เดียวที่เด็กดีเท่านั้น เพราะที่อื่นเขาไม่มีระบบแพ็คเก็จ มีแต่แบบขายรายตอน ซึ่งเราขายแทบไม่ได้เลย มันไม่พอที่เราจะถอนเงิน แค่ 100 บาท เรายังถอนไม่ได้เลย กว่าจะจะสะสมได้ทีละบาทสองบาท มันก็ยังไม่มากพอที่จะถอนเงินได้
ที่รีด มีคนหนึ่งเขามากดหัวใจให้ แล้วคอมเม้นท์ให้ทุกตอนเลย แต่เรารู้ว่า เขาไม่ได้อ่านจริง เขาไม่ได้ชอบสิ่งที่เราเขียนเลย เขาเป็นแค่คนใจดีที่มากดหัวใจให้อย่างสงสารและเป็นกำลังใจให้ ซึ่งเราก็ขอบคุณมาก...
จริง ๆ มันเป็นการทำร้ายเรามากกว่า คนที่กล้าสับเราเสียอีก เพราะมันทำให้เรารู้ข้อบกพร่องและแก้ไขได้มากกว่า ดีกว่า อวยไปงั้น ๆ
วันนี้อยู่ ๆ เขาก็มาขอโทษที่ไม่ได้อ่านนิยายเราจริง ๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรเขาเลย เราเลยบอกว่า เราไม่ได้อยากได้หัวใจจากคนที่ไม่ได้ชอบนิยายเรา ไม่ได้อยากได้คอมเม้นท์จากคนที่ไม่ได้ชอบจริง แต่คอมเม้นท์ไปงั้นเอง เพราะเราจะรู้สึกตลอดว่า เขาไม่ใช่ นักอ่านของเราตัวจริง
ถ้าไม่ชอบก็บอกมาตรง ๆ ได้เลย
แค่แวะมาบ่น....
22 ความคิดเห็น
เปลี่ยนมุมมองของตัวเองใหม่ค่ะ
กดหัวใจให้เราควรขอบคุณนักอ่าน เขาจะอ่านหรือไม่อ่านก็ช่างเขาไม่อ่านวันนี้ไม่ได้แปลว่าจะไม่อานตลอดกาล เขาอาจเก็บไว้อ่านวันหลังก็ได้
การขายนิยาย อย่าขายรายตอนอย่างเดียว
รวบรวมเนื้อหาเกลาสำนวนให้ดี เอาไปจัดหน้า ตรวจหาคำผิด แล้วทำอีบุ๊คขายที่เว็บอื่นค่ะ เป็นการหารายได้อีกทาง
ลูกค้าของนักเขียนคือคนอ่าน ไม่ว่าจะขายหรือไม่ขายแต่กำลังใจของนักอ่านมีผลต่องานของเรานะคะ
(ยกเว้นตั้งใจเขียนไว้อ่านคนเดียว)
เราขอบคุณถ้าเขาจะกดหัวใจให้ แต่...ถ้าเขาไม่ได้ชอบงานเขียนของเราจริง ๆ ก็ไม่ต้องเกรงใจ บอกเราตรง ๆ ได้เลย ไม่ต้องคอมเม้นท์ให้ก็ได้ เพราะเรารู้จากคอมเม้นท์ของเขา ว่าเขาไม่ได้อ่าน หรือจะคอมเม้นท์ติก็ได้ เรายินดีรับฟังเสมอค่ะ เราแค่อยากบอกว่า ไม่ต้องอวยก็ได้ ถ้าไม่ได้ชอบ ติเราก็ได้ เพราะมันทำให้เราพัฒนางานเขียนได้มากกว่า
ขอบคุณที่แวะมาให้ความเห็นนะคะ
คิดง่ายๆนะ ถ้าไม่ชอบเขาจะมากดหัวใจให้ทำไม? จริงไหม
ในเพจนี้มีนิยายล้านกว่าเรื่อง (มันเยอะมากนะ) นิยายของคุณเป็นหนึ่งในจำนวนที่นักอ่านกดหัวใจให้ แต่ขณะเดียวกันเรื่องอื่นอีกหลายแสนเรื่องไม่มีคนสนใจเลยนะ ขนาดเปิดคนยังไม่เปิด ไม่ต้องคิดถึงหัวใจ
แล้วทำไมถึงคิดว่านักอ่านคนนั้นจะไม่อ่านนิยายคุณล่ะคะ
ย้ำ...ไม่ได้อ่านวันนี้ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่อ่านนิยายของคุณ เขาอาจจะเก็บไว้อ่านตอนที่ว่างก็ได้
(ตัวเรากดเฟบนิยายไว้ก็ให้หัวใจคนเขียนก่อน แล้วย้อนไปอ่านทีหลังตอนว่าง เพราะเรายุ่งค่ะ วันๆ มีงานต้องทำเยอะมาก พอว่างเราถึงอ่านนิยายที่เฟบไว้ย้อนหลัง)
อย่าลืมสิ ยังมีนิยายอีกหนึ่งล้านเรื่องในเว็บนี้นอนสงบแน่นิ่ง ไม่มีแม้แต่คนสนใจจะเปิดอ่าน
จงภูมิใจค่ะที่มีคนให้หัวใจกับนิยายคุณค่ะ
ขอบคุณนะคะ เราแค่อยากให้เขาเม้นท์ตรง ๆ แค่นั้นเองค่ะ ไม่ต้องอวยถ้าเขาไม่ได้อ่าน
สงสารนักอ่าน (ที่ไม่ได้อ่านจริง) ทำไมต้องมานั่งกดหัวใจกับคอมเมนต์นิยายที่่ไม่ชอบอ่านก็ไม่รู้
แถมยังโดนด้อยค่าความหวังดี ที่พยายามจะให้กำลังใจนักเขียนด้วยคำว่า คนอย่างเธอฉันไม่ต้องการอีก
แต่เอาเถอะ เป็นปกติที่ชีวิตหนึ่งจะเจอกับความหลากหลายประเภท ท่ามกลางนักเขียนที่อยากได้คอมเมนต์ อยากได้กำลังใจจนต้องหาวิธีแลกนิยายกันอ่าน แลกคอมเมนต์นิยาย แปะโฆษณาไปทั่ว ก็คงมีนักเขียนที่ไม่อยากได้จากกำลังใจในเชิงนี้อยู่บ้าง
คนนั้นเขาก็คงไม่คิดว่าตัวเองจะได้เจออะไรแบบนี้เหมือนกัน
บ่นเฉยนะ ๆ
เราไม่ได้ด้อยค่า ความหวังดีของเขา เราขอบคุณความใจดีของเขาทุกคอมเม้นท์ เราไม่ได้ต่อว่าอะไรเขาเลย แม้จะรู้ว่า เขาคอมเม้นท์ไปอย่างนั้นเอง แต่ไม่ได้อ่านจริง เราแค่อยากให้คนอ่านคอมเม้นท์ตรง ๆ มาได้เลย ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องกดติดตาม ไม่ต้องกดเข้าชั้น เพราะยังไงคุณก็ไม่อ่านอยู่ดี เราแค่อยากได้ความตรงไปตรงมา หรือจะคอมเม้นท์ติว่า นิยายเราไม่ดีตรงไหนก็ได้ เราไม่มีปัญหาเลย ยินดีรับฟังเสมอ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยค่ะ
นักอ่านไม่ว่าจะแค่แวะมาเพิ่มยอดวิวไม่ได้อ่าน หรือจะมากดหัวใจอย่างเดียว อย่างไรเสียก็นับเป็นลูกค้า เป็นหนึ่งในคนที่สนับสนุนเรา หนึ่งหัวใจของเขา หนึ่งวิวที่เขาให้มา ทำให้ยอดในนิยายเราเพิ่มขึ้น ทำให้คนอื่นเห็นแล้วสะดุดตามากขึ้น
อย่ามัวแต่ตัดพ้อต่อว่า จนทำให้เขารู้สึกเหมือนทำคุณบูชาโทษ นักอ่านไม่ใช่พ่อแม่พี่น้อง ไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่คนที่จะต้องมาเอาใจคุณ หรือต่อให้เป็นคนเหล่านั้นเข้ามาช่วยกดหัวใจให้ ช่วยเข้ามาเพิ่มวิวให้ คุณก็ขอบคุณพวกเขาเถอะค่ะ อย่างน้อยก็ทำให้คุณได้เปรียบนิยายเรื่องอื่นๆ ที่ไม่มีคนเหล่านี้มาช่วยเพิ่มยอดต่างๆ ให้
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ ไม่มีคนสับก็ไม่เห็นเป็นไร ถ้าเราพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ คอยมองข้อบกพร่องของผลงานตัวเอง นักอ่านคนนั้นไม่อ่านก็ไม่เป็นไร ในเมื่อผลงานของเราดีขึ้น และดึงดูดนักอ่านคนอื่นได้ คนอ่านคนนั้นเฟบแล้วไม่อ่านก็ไม่เห็นเป็นไร ต่อให้เขาไม่อ่านจนเราเขียนจบก็ไม่เห็นเป็นไรจริงๆ 5555 ยอดเฟบขึ้น คนอื่นเห็นแล้วตาลุกวาว แค่นี้ก็พอใจได้แล้วมั้ง
สุดท้ายนักอ่านที่อ่านงานของเราจริงๆ ก็จะโผล่มา
แค่คุณจะทำให้เขาโผล่ออกมาได้รึเปล่าแค่นั้นเอง
ขอเล่นมุกหน่อย มันอดไม่ได้ XD
วงการนักเขียนมันอยู่ยาก ขนาดเรื่องดีๆ ยังทนไม่ได้ แล้วจะเขียนต่อไปได้ยังไง
ปล. นึกถึงสมัยก่อนที่นักเขียนส่วนหนึ่งออกมาไล่นักอ่านเงา อ่านแล้วไม่เม้นอะไรพวกนี้ คล้ายๆ กันเลย
ปลล. เราว่านักเขียนที่ดีจะต้องมองให้ออกว่าจุดบอดของงานแต่ละชิ้นอยู่ตรงไหน ไม่ว่าจะงานตัวเองหรืองานคนอื่น เพราะมันจะทำให้เราก้าวไปข้างหน้าได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งใคร ขืนรอคนมาชี้ข้อบกพร่องให้ดูตลอดก็ตายพอดี 555 มีคนสับให้จริงจังสักกี่ครั้ง แถมชี้ผิดชี้ถูกก็ไม่รู้อีก
ขอบคุณมากนะคะ ไม่ใช่ว่า เราไม่รู้สึกขอบคุณเขา เรารู้สึกขอบคุณในความใจดีของเขา แค่...ถ้าเราทำให้เขาชอบสิ่งที่เราเขียนไม่ได้ ก็ไม่ต้องกดเข้าชั้น ไม่ต้องกดถูกใจให้ก็ได้ ไม่ต้องกดติดตาม หรือคอมเม้นท์อวยไปงั้นเอง
ขอโทษนะ ที่เราคงเป็นคนตรงเกินไป และคงไม่ค่อยเข้าใจคำว่า คนอ่านคือลูกค้า ที่ทุกอย่างมันมีผลต่อนิยายของเรา
ขอบคุณมาก ๆ ที่มาให้ความเห็นนะคะ
ไม่เหมือนคนตรงนะคะ ลักษณะเหมือนขี้งอนมากกว่า
เราอยากได้อะไรที่มันตรง ๆ ไม่ต้องมาแกล้งชอบ ถ้าคุณไม่ได้ชอบจริง ๆ แค่นั้น เราถึงไม่เคยเสียใจ ใครจะกดนิยายออกจากชั้น เราก็ไม่เคยเสียใจ เพราะเราทำให้เขาชอบไม่ได้เอง
แต่ก็ขอบคุณที่มาเตือนนะ
สงสารนักอ่านคนนั้นนะคะ ถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้
เราแค่อยากได้ความตรงไปตรงมา ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องกดเข้าชั้น ไม่ต้องคอมเม้นท์ให้ ถ้าไม่ได้ชอบจริง เพราะมันยิ่งทำให้เรารู้ว่า เขาไม่ได้อ่านเลย
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
ปุ่มกำลังใจ ก็คือปุ่มกำลังใจค่ะ ชื่อบอกความหมายในตัวอยู่แล้วนะคะ
เจ้าของโพสลองมองบวกดูนะคะ ^^
สำหรับเราคือถ้าเห็นแล้วเหมือนได้รับกำลังใจค่ะ ไม่ว่าจะอ่านหรือไม่อ่าน
แต่การที่เขากดให้ มันคือการให้กำลังใจนะคะ ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีเลยทีเดียว
ลองมองแตกต่าง ระหว่างคนเขียน กับคนกดกำลังใจ อาชีพเหล่านี้ ดูนะคะ
แม่ค้าร้านขายข้าวแกง
เรา : ขายดีไหมคะ ขอให้ขายหมดไวๆ นะคะ
แม่ค้าร้านขายข้าวแกง : พอขายได้เรื่อยๆ จ้า ขอบคุณนะลูก
ถึงเราไม่ได้อุดหนุนซื้อกินข้าวแกง แต่สิ่งที่เราพูด แม่ค้าก็เหมือนได้รับกำลังใจ
คนกวาดถนน
เรา: เหนื่อยไหมคะ วันนี้แดดร้อนหน่อย สู้ๆนะพี่
คนกวาดถนน : (หันมายิ้ม)
ถึงเราไม่ได้เข้าไปช่วยเขากวาด แต่คนกวาดถนนเขากลับรู้สึกดี
และมีกำลังใจได้จากคำพูดดีๆของเรา
เห็นไหมคะ การได้รับกำลังใจ ไม่จำเป็นที่เราต้องเข้าไปยื่นมือไปช่วยเขาเลย
การได้รับกำลังใจ สามารถช่วยเพิ่มพลังบวกให้คนเราได้ค่ะ
ส่วนนี้อยู่ที่คนเราเลือกรับเลยค่ะ ลองเปิดใจมองมุมใหม่ๆ ดูนะคะ
เราก็ขอบคุณนะ ที่เขากดหัวใจมาให้ เราก็ตอบเขาขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่เขาเม้นท์ให้ แต่...มันทำให้รู้ว่า เขาไม่ได้อ่านจริง ๆ เม้นท์ไปอย่างนั้นเอง
เราแค่ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องกดติดตาม ไม่ต้องกดเข้าชั้นก็ได้ เราแค่...ตอนแรกมันดีใจที่เห็นคอมเม้นท์ แต่พออ่านคอมเม้นท์แล้ว เรารู้ว่า เขาไม่ได้อ่าน มันเลยไม่ดีใจเหมือนตอนแรก
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับความเห็นนะคะ
ชีวิตคนเรามีคำว่า ชอบ ไม่ชอบ และวางเฉยค่ะ ถ้าเราเจอคอมเม้นท์ที่เราไม่ต้องการ เราจะไม่ชอบก็ได้ หรือวางเฉยก็ได้ แต่เราจะไม่โฟกัสกับมัน แค่มองข้ามมันไป
เราเข้าใจคุณนะคะ ใครๆ ก็อยากได้ของจริง ไม่มีใครอยากได้ของปลอม ต่อให้มันมาจากความหวังดีแต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ ไม่มีใครอยากได้คอมเม้นท์ที่ไม่ได้มาจากใจจริงหรอกค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ถึงมันจะเป็นสิ่งที่คุณไม่ชอบ แต่มันก็เป็นประสบการณ์หนึ่งที่ทำให้เรารู้จักโลกมากขึ้น และทำให้เขียนนิยายได้เข้าถึงคนอ่านมากขึ้นค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ ที่เข้าใจเรานะคะ เราแค่รู้สึก บอกเราตรง ๆ ก็ได้นะ แค่นั้นเองค่ะ
มีคนใจดีให้โดเนทมา ตอนแรกเรานึกว่า คนอ่านให้มาจริง ๆ เราตื่นเต้นดีใจมาก เราไปตั้งกระทู้โม้ด้วยความดีใจ แต่...ปรากฏว่า ก็ได้จากคนเดียวกันหลายคนเลย ใจมันเลยแฟบลงหน่อย ไม่ได้มาจากนักอ่านของเราจริง ๆ โดเนทจากนักอ่านตัวจริงของเราไม่มี...
แต่...เราก็รู้สึกขอบคุณคนให้นะคะ มันอาจจะทำให้เราถอนตังค์ได้ซักที
ขอบคุณมาก ที่มาเตือนและให้ความเห็นค่ะ
บ่นไปก็เท่านั้นหากผู้ที่อยากให้รับสารตรงนี้เขาไม่ได้มาอ่าน แนะนำว่าให้ไปแปะในบทความที่นักอ่านดีๆคนนั้นเขาทำอยู่ค่ะ เขาจะได้รู้ตัวแล้วเป็นการแจ้งกับคนอื่นๆที่เข้ามาเห็นด้วยว่าคุณคิดอย่างไร
เราได้บอกเขาไปแล้วค่ะ ไม่รู้ทำไมอยู่ ๆ เขาก็มาขอโทษ เพราะเราก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรเขาเลย เราก็ขอบคุณเขา ปกติเรื่องที่เราเขียนมันไม่ค่อยมีคอมเม้นท์อยู่แล้วค่ะ พอมีคอมเม้นท์เลยตื่นเต้น พอไปดู...อืม...เขาไม่ได้อ่านจริง ๆ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
เราว่าคุณคิดมากไปค่ะ คิดเยอะไปไหม คิดแทนคนอื่นด้วย
วันนี้เขาไม่ได้อ่าน เพราะเขาอาจงานยุ่ง เขาอาจมีปัญหาชีวิต เขาอาจอารมณ์ไม่ดี แต่เขาเห็นว่าเรื่องคุณน่าสนใจ เขาก็กดหัวใจให้ไว้ก่อน
แต่วันหน้าใครจะไปรู้ ชีวิตของเขาอาจคลี่คลาย เขาอารมณ์ดีขึ้น เขามีเวลามากขึ้น เขาก็อาจกลับมาอ่านนิยายของคุณ แล้วก็อาจชอบนิยายของคุณก็ได้นี่คะ
เขาคอมเม้นท์ให้ค่ะ เราถึงรู้ว่าเขาไม่ได้อ่านจริง ถ้าเขาแค่กดหัวใจ เราคงไม่รู้ ก็ผ่านไปนะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
เราคิดว่าเราพอจะเข้าใจคุณนะ
แต่ก่อนอื่นเราต้องบอกว่า
มีคนหลากหลายประเภท หลากหลายจุดประสงค์ในการมากดให้กำลังใจคุณ หรือเม้น หรือกดติดตาม ต่างๆ นาๆ
ถึงแม้มันจะปุ่มเดียวกัน แต่จุดประสงค์ในการกดมันก็ต่างกันได้
ทีนี้
ตอนแรกคุณก็เลยดีใจกับจำนวนการกดปุ่มที่มากมาย ซึ่งคุณก็แปลมันออกมาว่าจำนวนผู้ที่ชอบนิยายก็ต้องมากมาย พอมารู้ทีหลังว่าการกดปุ่มนั้นอาจมีความหมายอื่นที่ไม่ได้แปลว่า ชอบ อย่างเดียว(อาจแปลว่า ช่วย หรืออะไรก็แล้วแต่) มันเลยทำให้คุณรู้สึกเจ็บปวด ถึงแม้คนกดปุ่มเหล่านั้นจะหวังดีกับคุณก็ตาม
และแล้วสิ่งที่คุณทำโดยการตั้งกระทู้นี้คือ การกรอง
กรองการกดปุ่ม ให้ได้มาเฉพาะผู้ที่ กดเพราะชอบ
เพื่อที่จากนี้ คุณจะได้ไม่เจ็บปวดอีก หรือเจ็บน้อยกว่านี้จาก จำนวนการกดปุ่ม ที่มันทำให้คุณสับสน ที่มันทำให้คุณวุ่นวายใจ
เราก็เป็นแบบคุณแหละ 555
และเราอยากบอกว่า
คุณ กรองพวกเขาไม่ได้
กรองจุดประสงค์การกดปุ่มพวกนั้นไม่ได้
มันยาก
ที่คุณทำได้ (ก็เหมือนที่เราทำ) คือ การกรองใจตัวเอง
คุณเห็น เม้นที่ไม่ได้อ่านนิยายคุณ
คุณเห็น หัวใจที่ก็กดๆ ไปงั้น
คุณเห็น การกดติดตามที่ก็คงกดๆ เพื่อช่วยๆ กัน
ก็อย่าใส่ใจเลย
มันก็เหมือนกับการ กินปลาที่ต้องเอาก้างออก
(ใครไม่รู้เคยเอามาเปรียบเทียบเมื่อนานมาละ ขอยืมหน่อยละกันนะ)
แต่กรณีรี้ดน่ารักแบบนั้นจะเปรียบเป็นก้างไม่ได้สิ อาจเปรียบเป็นหัวปลาหรือหางปลาที่กินได้ บางคนก็ชอบ
แต่คุณไม่กิน ก็ไม่ต้องสนใจไง กรองออกไปจากจาน(จากใจ)ของคุณ
ซึ่งแน่นอนว่าถ้าคุณจะไปจับปลามากิน ปลาที่ได้มาก็จะมีทั้งหัวทั้งหางทั้งก้าง
คุณจะขอให้ปลามันเกิดมา ไม่มีหัว ไม่มีหาง ไม่มีกาง ไม่ได้เพราะมันเป็นธรรมชาติของปลา
ก็เหมือนกับเหล่ารี้ดที่เข้ามา พวกเขาก็มีหลากหลายรูปแบบเป็นธรรมชาติของเหล่ารี้ด
เพราะฉะนั้น กรองที่ใจตนเอง เถิด
ขอบคุณที่เข้าใจนะคะ เราขอบคุณความปรารถนาดีของรีดคนนั้น แค่อยากให้เขาพูดตรงๆกับเรา ไม่รู้ว่าเขารู้ได้ไงว่าเรารู้สึกว่าเขาไม่ได้อ่าน เพราะเราเม้นท์ขอบคุณตามปกติ แต่เขามาขอโทษ เราก็พูดกับเขาตรงๆ ว่าม่ใช่ความผิดเขา เราไม่มีความสามารถทำให้เขาอ่านได้ทุกตัวอักษรเอง เราบอกเขาว่าให้พูดตรงๆ เลย เขาเลยบอกว่า เรื่องของเราขาดเสน่ห์และพลังให้ติดตามคือถ้าเขาบอกแบบนี้ เราจะได้รู้ข้อบกพร่อง ไม่ต้องมาแกล้งอวยไปงั้นๆ ซื่งเรามองว่าเป็นประโยชน์กับเรามากกว่า
ขอบคุณมากที่แนะนำและให้ความเห็นนะคะ
มีด้วยหรือคะ เข้ามากดหัวใจ เข้ามาคอมเมนท์ แต่ไม่ได้อ่านจริง อันนี้เพิ่งเคยได้ยิน เพราะส่วนตัวสายอ่านเงา ต้องเป็นเรื่องที่ชอบมากหรือมีคำผิด ถึงจะเม้นท์ให้ (เป็นสายอ่านพรู๊ฟคำผิด 555) แต่ก็ไม่ได้เม้นท์ตลอด จะเม้นท์ให้แค่บางตอนที่อยากเม้นท์ ส่วนใหญ่ก็อ่านเงียบ ๆ เปย์เงียบ ๆ ถ้าอ่านแล้วไม่ชอบเรื่องไหนก็จะไปแบบเงียบ ๆ เช่นกัน แต่ถ้าเป็นนักเขียนหน้าใหม่ เรื่องใหม่ ๆ ไม่ค่อยมีคนเม้นท์ บางทีก็จะวิจารณ์จุดดีจุดด้อยให้ก่อนไป (แล้วแต่อารมณ์)
คนที่ไม่ได้อ่าน แต่เข้ามาเม้นท์ให้นี่ เพิ่งเคยได้ยินเลยค่ะ คนแบบไหนกัน ทำไมว่างขนาดนั้น สงสัยจริง ๆ
คิดว่า เขาคงปรารถนาดี อยากให้กำลังใจค่ะ พอเราอ่านคอมเม้นท์เลยรู้ว่า เขาไม่ได้อ่านจริง อาจจะแค่กวาดสายตา จากที่ดีใจจังที่มีคนมาเม้นท์ให้ ความรู้สึกมันเลยแผ่วไปเลย
น่ารักจังเลยค่ะ นักอ่านสายพรู๊ฟ เราชอบนักอ่านสายนี้มาก....^^
ไม่รู้ว่า คุณจะพอว่างแวะไปอ่านให้บ้างหรือเปล่า...
ขอบคุณมาก ที่มาให้ความเห็นนะคะ
อ่านกระทู้นี้แล้วก็นึกถึงเพลงเก่าๆเพลงหนึ่ง
“ไม่รักไม่ว่าแต่อย่าสงสาร ไม่เคยต้องการคนมาเห็นใจ…” อารมณ์ศิลปินประมาณนี้เป็นส่วนหนึ่งของความอหังการซึ่งผู้สร้างสรรค์ผลงานมักจะมี เพียงแต่ในยุคปัจจุบันค่อนข้างหายากเพราะผลประโยชน์ต้องมาก่อน ได้ยอดวิว ยอดเฟบ ยอดขาย ได้รับหัวใจ ได้รับคอมเมนต์ จะจริงใจ/ไม่จริงใจ…ไม่เป็นไร ตราบใดที่ได้ผลประโยชน์ก็ไม่คิดมาก
ในฐานะคนอ่านที่กำลังรำคาญคนเขียนประเภทที่ประกาศหลังลงจบในแต่ละตอนว่า ต้องได้ 50 คอมเมนต์ถึงจะลงต่อนะ การได้อ่านกระทู้นี้ ได้รู้ว่ายังมีผู้แต่งที่แตกต่างจากที่เพิ่งเจอ จึงดีต่อใจมาก…ขอบคุณ
ถ้าว่างก็แวะไปอ่านเรื่องของเราได้นะคะ คือไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน ของเราประมาณนี้เลย ทำไมต้องฝืนใจ...เราเขียนนิยายมาให้คนที่ชอบเหมือนกันอ่าน เรารอคนนั้น... ไม่ได้บังคับใครให้มาอ่าน เราแค่อยากมีคนอ่านที่เป็นของเราจริง ๆ ไม่ชอบก็บอกเราตรง ๆ ได้ ไม่ชอบตรงไหน ไม่ต้องมาอวย มันเป็นประโยชน์ต่อเราเองมากกว่า ที่จะได้แก้ไข ปรับปรุง เพราะพอรู้ว่า คุณไม่ได้อ่านจริง มันก็อดเสียความรู้สึกไม่ได้
แม้ว่า หัวใจ กดติดตาม กดเข้าชั้น คอมเม้นท์เราก็อยากได้ แต่อยากได้จากนักอ่านที่เป็นของเราจริง ๆ อย่าแกล้งทำให้เราดีใจ บอกเราตรง ๆ ได้เลย
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
1.เขาเม้นท์ในเชิงให้คุณรู้เหรอคะว่าไม่ได้อ่านคุณเลยรู้ ถ้าเป็นแบบนั้น และถ้าเป็นเรา เราจะเงียบและปล่อยผ่านค่ะ
2.ถ้าเขาไม่ได้สื่อสารออกมาตรงๆก็แค่ขอบคุณเขาไป ส่วนการกดหัวใจก็คือความหวังดีที่เขามีต่อคุณนะคะ ไม่ว่าจะด้วยความสงสารหรือหวังดี แต่ว่านั่นคือการช่วยเหลือกันชนิดหนึ่ง
3.ใช่ค่ะ คุณไม่อยากได้แฟนนิยายที่ไม่ได้ชอบงานเขียนของคุณจริงๆ แต่การแสดงออกถึงอุดมการณ์ที่แรงกล้าไม่ได้ทำให้ทุกคนมองว่าเราเป็นคนตรง แต่หลายคนอาจจะมองว่าเราดิบ
4.เราไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน เราไม่ได้เก่งในสายตาของทุกคน เราไม่ได้มีค่าในความคิดของทุกคน เพราะฉะนั้น รักตัวเองให้มากและยิ้มเข้าไว้ ถ้ามันระคายเคืองในความรู้สึกให้ปล่อยผ่านค่ะ
1. เขาคอมเม้นท์ เราถึงรู้ว่า เขาไม่ได้อ่านค่ะ คงแค่กวาดสายตา
2. เราคอมเม้นท์ขอบคุณเขาทุกคอมเม้นท์ที่เขาเม้นท์ให้ ไม่ได้ต่อว่าอะไรเขาเลย แม้ว่าจะรู้ว่า เขาไม่ได้อ่าน เราก็รู้สึกขอบคุณในความใจดีและปรารถนาดีของเขานะคะ
3. ไม่มีใครมองว่า เราดีได้ทุกคนอยู่แล้วค่ะ แต่เราก็อยากบอกตรง ๆ ไม่ดีบอกได้ บอกมาเลย บอกกันตรง ๆ แค่นั้นค่ะ เน้นว่า ไม่ต้องแกล้งอวย เพราะมันไม่ได้ช่วยอะไร
4. แค่ตอนแรกเราดีใจว่ามีคนมาอ่านเรื่องของเราจริง ๆ แต่พออ่านคอมเม้นท์แล้ว เขาไม่ได้อ่าน มันเลยเสียความรู้สึกบ้างค่ะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
เป็นเรา เราจะดีใจที่เขามาคอมเม้า+กดหัวใจให้ เพราะเขาอาจทำให้เรามีกำลังใจเขียนต่อจนจบ เราว่าเขาเป็นนักอ่านที่น่ารักมากเลยค่ะ ถึงเขาจะไม่ได้อ่านจริงๆก็เถอะ;-; แต่พอเข้าใจจกข.ค่ะ ใครก็อยากให้คนที่อ่านมาคอมเม้นจริงๆ;-;
ก็ไม่ใช่ไม่ดีใจที่มีคนกดหัวใจให้ค่ะ เรารู้สึกขอบคุณความใจดีและปรารถนาดีของเขาเสมอ เพียงแต่เราอยากได้ความรู้สึกจริง ๆ ที่ได้อ่านนิยายเรามากกว่า มาแกล้งอวยให้ดีใจ เท่านั้นเองค่ะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
เราคิดว่าคุณก็สามารถมองในแง่ของ 'การพัฒนา' ได้นะคะ ถึงเขาจะไม่ได้คอมเม้นเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง หรืออาจคอมเม้นในแบบที่คุณอ่านก็รู้เลยว่าเขาไม่ได้อ่านนิยายของคุณจริง ๆ
ก็ถ้าเขาไม่ได้อ่าน นั่นก็อาจจะบอกคุณได้แล้วล่ะค่ะ ว่า 'นิยายของคุณอาจไม่ได้น่าสนใจมากพอ ที่เขาจะอ่าน' นี่คือสิ่งที่คุณพอจะตั้งเป็นเป้าหมายในการพัฒนาต่อได้ค่ะ ทำให้มันน่าสนใจ จะเอาแบบอ่านคำโปรยปุ๊บ ต้องกดเข้ามา ก็ดี หรืออ่านไปได้เเค่หัวเรื่องก็อยากอ่านรวดเดียวต่อไปจนจบ ก็ดีค่ะ
ทั้งนี้เราคิดว่า ไม่มีใครสามารถแนะนำได้จริง ๆ หรอกค่ะ ว่าต้องแก้อย่างไรมันถึงจะน่าสนใจ เเต่ละคนก็บอกได้เพียงความชอบของตัวเองเท่านั้น ว่าเเบบนี้น่าสนใจกว่านะ อีกคนบอก แบบนี้ดีกว่านะ (เว้นเสียเเต่ว่าคุณจะได้นักเขียนมืออาชีพเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เขาอาจจะบอกข้อติที่สามารถนำไปพัฒนาให้นิยายของคุณดีขึ้นได้เพราะเขาลองเขียนมาหลากหลายเเนวเเละเขารู้ดีว่าคนอ่านนิยายของเขาสนใจหรือนิยมอะไรเเบบไหน หรืออีกกรณี คือ คุณไม่ได้มีข้อติที่เนื้อเรื่อง เเต่เป็นการพิมพ์ผิด พิมพ์ตก การจัดหน้าไม่ดี เเบบนี้นักอ่านทั่วไปก็จะสามารถช่วยแนะนำได้ค่ะ)
เเต่จริง ๆ เเล้ว คอมเม้นกับการกดหัวใจของนักอ่านคนนั้นมันก็เป็นเพียง "กำลังใจ" ให้คุณนั้นพัฒนาต่อไป พัฒนาให้ดีขึ้นมากพอที่จะมีคนกดอ่านเนื้อเรื่องของคุณจริง ๆ อย่างน้อยก็มีเขาคนนึงที่เข้ามาเห็นนิยายของคุณนะคะ มันเป็นความหวังได้ว่า ถ้ามีเข้ามาหนึ่งคน ในอนาคตก็อาจมีคนเข้ามาเห็นอีก
ดังนั้นลองมองบวก ให้กำลังใจตัวเอง เเละน้อมรับกำลังใจของเขา เพื่อหาวิธีทำให้คนต่อไปสนใจที่จะอ่านนิยายของคุณ ดูนะคะ
เราเองก็จะเป็นกำลังใจให้คุณนะ สู้ ๆ ค่ะ
เรายังคิดว่า ถ้าเขาบอกตรง ๆ เราจะเข้าใจได้มากกว่า แกล้งอวยนิยายของเราไปอย่างนั้นเองมากกว่าค่ะ ซึ่งเราก็เข้าใจว่า เราไม่มีความสามารถเองที่จะให้เขาอ่านนิยายเราได้
หลายคนอาจจะเสียใจเมื่อมีคนยกเลิกการติดตาม แต่เราไม่เสียใจ เพราะคิดว่า เขาบอกเราตรง ๆ เราไม่สามารถทำให้เขาชอบเอง
ขอบคุณมากสำหรับความเห็น และกำลังใจนะคะ
เป็นนักเขียนไม่ใช่เหรอคะ นิยายก็มีไว้ให้คนอ่านไม่ว่าจะเป็นใครหรือเพศไหนได้อ่านและเผยแพร่อยู่แล้ว จะให้เลือกแต่คนที่พูดเอาใจนักเขียนก็ไม่ไหวหรอกค่ะ อย่ามองความหวังดีของคนอ่านผิดสิคะ ถ้าอยากรู้ข้อบกพร่องตัวเอง คนแต่งด้วยกันจะรู้ดีที่สุดค่ะ จะตัวจริงหรือตัวปลอมก็เป็นคนที่ติดตามนิยายเราเหมือนกันทั้งนั้น ในฐานะนักเขียน เราไม่ควรเลือกปฏิบัตินะคะ
ถ้าเขาอ่านจริง ไม่ชอบตรงไหนบอกตรง ๆ เรารับได้หมดค่ะ แต่ถ้าแกล้งอวยเราก็แค่เสียความรู้สึก ไม่ใช่ไม่เข้าใจความหวังดีและปรารถนาดีของเขานะคะ เพียงแต่เราอยากได้อะไรที่ตรง ๆ กับความรู้สึกของเขา ไม่ต้องมาแกล้งอวยให้เราดีใจ เพราะมันไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร เพราะเราไม่เลือกปฏิบัติ เราถึงพูดตรง ๆ ไงคะ ไม่ชอบก็ไม่ต้องติดตาม บอกกันตรง ๆ ไปเลย เราถึงไม่เคยบ่นที่มีคนเลิกติดตามนิยายของเรา เพราะเราเคารพสิ่งที่เขา "กล้า" บอกเราตรง ๆ ค่ะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
ลองทำความเข้าใจกับเรื่องนี้อีกหน่อยนะคะ เพราะจากนี้คุณคงต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกแน่ ลองทำความเข้าใจดูแล้วคุณจะเข้าใจเองค่ะ
ขอบคุณนะคะ เราแค่อยากได้คนอ่านที่เป็นของเราจริง ๆ
อืมคุณอาจจะรู้สึกแย่นะแบบรู้สึกว่าไม่อยากให้เขาฝืนไหมแบบเราก็ไม่ได้ดีถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืนอยู่กับเราก็ได้อะไรแบบนี้พอเข้าใจนะกลัวเขาเหนื่อยที่มาทนกับเราเอ๊ะพูดเหมือนเรื่องความรักเลยฮ่าๆ แต่ว่าเราก็ชอบให้กำลังใจนะถึงเราจะไม่ได้อ่านแต่ว่าคนอื่นอ่านไงเขาแค่ไม่เม้นเราก็เม้นให้กำลังใจในส่วนของเขากลัวคุณท้อ ถามก่อนว่าคนนั้นเหนื่อยไหมที่ทำแบบนี้ถ้าเขาเหนื่อยเขาหยุดก็ได้แต่ถ้าเขารู้สึกว่าให้กำลังใจคุณมันก็ดีเขาก็ทำต่อ แต่ถ้าเขามาบอกคุณตรงๆว่าไม่ได้อ่านแค่ให้กำลังใจเฉยๆแปลว่าเขาแคร์คุณมากเลยนะ เหมือนพ่อแม่เลยไม่รู้หรอกว่าลุกทำอะไรแต่แต่เวลาเห็นท้อก็ให้กำลังใจ
ใช่เลยค่า... เหมือนแฟนถ้าไม่รักกันก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน ประมาณนั้นแหละค่ะ อย่าแกล้งทนอยู่เลย
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
ในสังคมส่วนรวมอย่าไปคิดอย่าไปหวังว่าทุกคนจะทำในสิ่งที่เราขอได้ทุกอย่าง เราไม่สามารถบังคับให้ทุกคนทำตามความต้องการเราได้ ทำได้แต่ขอร้อง...คนอื่นจะทำตามหรือไม่ คุณต้องทำใจยอมรับ ถ้าจะต้องแคร์กับคนที่ไม่ทำตามคำขอร้องของตัวเองทุกคนทุกครั้ง...ชีวิตคุณมีปัญหาใหญ่แน่ๆครับ
ในพื้นที่สาธารณะขอกันครั้งเดียวพอ(ขอเยอะบางคนเขารำคาญ) ใครจะทำตามหรือไม่? ต้องปล่อยวางเราใช้สิทธิของเราเขาใช้สิทธิของเขาถ้ามันไม่ละเมิดหรือทำให้ใครเดือดร้อนเสียหายก็ต้องยอมรับครับ
เขาจะทำในสิ่งที่เราขอหรือไม่ ก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่เราต้องขอใช้สิทธิ์บอกให้เขารู้ก่อน จริงไหม? ถ้าไม่บอกเขาจะรู้ได้ไงว่า เราต้องการอะไร? จริงไหมคะ?
เราคิดว่า เราอยู่เด็กดีมาเป็น 10 ปี นับได้เลยค่ะ ว่าเราตั้งกระทู้ไปกี่กระทู้นะคะ น้อยมากที่เราจะตั้งกระทู้ค่ะ เราก็มีสิทธิ์เท่ากับทุกคนที่อยากจะบอกความรู้สึกของเราได้ ส่วนใครจะรำคาญ ใครจะชอบหรือไม่ชอบ อันนั้นเราคงไปรับผิดชอบความรู้สึกของใครไม่ได้ เพราะเราบังคับใครไม่ได้ให้ชอบกระทู้ที่เราตั้งไม่ได้อยู่แล้ว และเรายอมรับความคิดเห็นที่แตกต่างค่ะ อย่างที่คุณบอกค่ะ ต้องรับผิดชอบความรู้สึกของตัวเอง ไม่ชอบก็ผ่านไป รำคาญก็ผ่านไป เท่านั้นเองค่ะ เราก็คิดว่า เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนะคะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
คี๊บ ไฟต์
เก็บไว้เหรอคะ
มันแปลว่า "สู้ต่อไป" ครับ หรือ "สู้ ๆ" ก็ได้ แต่มันต้องเติมไอ เอ็น จีด้วยหรือเปล่านะ ไม่แน่ใจ แต่ "ไฟต์" เฉย ๆ นี่ไม่น่าใช่แน่ ๆ รอผู้เชี่ยวชาญครับ ฮ่า ๆ ๆ
คือผมเข้าใจความรู้สึกของคุณอยู่นะครับคุณไวต์เฟลาเวอร์ เพราะถ้าหากว่ามันไม่สำคัญหรือไม่รู้สึกแย่จริง ๆ ล่ะก็เขาเองก็คงจะไม่ออกมาบอกความจริงหรือความรู้สึกจริง ๆ อย่างนั้นเป็นแน่
ก็ เข้าใจทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ ถ้าคุยกันแล้ว ปรับความเข้าใจกันแล้วก็ลุยงานต่อเลยครับ
ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้าใจ เราแค่อยากได้อะไรที่มันตรง ๆ ชอบก็บอก ไม่ชอบก็บอกตรง ๆ เราอยากได้คนอ่านที่เป็นของเราจริง ๆ
ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ
ถ้าเป็นเรา เวลาเจอแบบนี้จะไม่โกรธหรือนอยนะคะ ดีใจด้วยซ้ำ ทั้งที่ไม่ได้ชอบ แต่ก็ยังอุตส่าห์ให้กำลังใจเรา เราอาจจะตอบคอมเมนต์บอกเขาไปว่า 'ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ >__<' อยู่ดีค่ะ
เราเองก็เคยทำแบบนักอ่านคนนี้นะคะ บางทีพออ่านนิยายบางเรื่องไป...ก็ไม่ได้ชอบหรอก ไม่ได้ติดตาม แต่อ่านๆ ไปแล้วเห็นว่า 'เออ นักเขียนคนนี้ก็พอมีฝีมือนะ น่าจะพอไปได้' ก็เลยคอมเมนต์ให้กำลังใจไปเพื่อไม่ให้เค้าท้อไปก่อน อยากให้เขาไปได้ดี แต่ไม่ได้อ่านจริงหรอก
พอมาเจอแบบนี้เวลาจะเมนต์ให้กำลังใจนักเขียนคนอ่านน้อยคงคิดหนักแล้วค่ะ -บ้าเอ้ย--- บางทีแค่หวังดี ดันกลายเป็นสอใส่เกือกไปซะงั้น
เราก็ทำอย่างที่คุณบอก คือขอบคุณไปแล้วค่ะ เราแค่อยากได้ความรู้สึกจริงๆ ตรงๆ วจากคนอ่านมากกว่า
ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ
ทำไมมองโลกในแง่ร้ายจังคะ
เรารู้สึกขอบคุณในความปรารถนาดีและกำลังใจที่เขาให้มา แต่เราอยากได้ความจริงมากกว่า เราอยากมีคนอ่านของเราจริงๆ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?