Red First Right? I Got U!

“บุญมิ่งช่วยด้วยยยยยย”

ในขณะที่บุญมิ่งกำลังนอนเล่นอยู่ในตู้เก็บของซึ่งห้องนอนของเขา เขาก็ได้ยินเสียงของสมศักดิ์ตะโกนมาแต่ไกล ก่อนเสียงฝีเท้าของหมอนั่นจะตรงมาทางตู้เก็บของที่เขาอยู่ และกระชากประตูตู้เก็บของออก

“บุญมิ่งช่วยด้วยยยยยยยยยย”

สมศักดิ์ตะโกนอัดบุญมิ่งอีกครั้งในระยะประชิด จนขี้หูของบุญมิ่งถึงกับสั่น เขาจึงพลิกตัวกลับไปทางประตูเก็บของ ที่ตอนนี้กองอยู่ที่พื้น และตอบกลับไปว่า

“มีอะไรอีกล่ะสมศักดิ์”

“บุญมิ่งช่วยด้วยยยยย”

“ได้ยินแล้วโว้ย ไอเด็กเวรเอ้ยย”

บุญมิ่งหยิบกล่องๆหนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะทุบลงอย่างแรงที่กล่องนั้น ไม่นานหมัดติดสปริงก็พุ่งออกมาจากกล่องนั้น และต่อยเข้าไปที่ปากของสมศักดิ์ จนหมอนั่นลงไปนอนร้องไห้

“เงียบ” บุญมิ่งตะวาดใส่สมศักดิ์ที่นอนดิ้นอยู่ที่พื้น จนเสียงร้องไห้ของสมศักดิ์ค่อยๆเงียบไป

“มีอะไรก็รีบๆพูดมา อย่างให้เสียเวลาชั้นไอเด็กเหลือขอ อายุตั้งยี่สิบกว่าแล้วยังต้องให้ฉันตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้แกอีก เอ้าว่ามามีอะไร”

“ฮ….ฮือออ บุญมิ่ง อาจารย์ที่มหาลัยบังคับให้ฉันทำวิจัย ไม่งั้นฉันจะเรียนไม่จบ ฮืออออ”

ได้ยินดังนั้น หมัดติดสปริงก็เด้งออกจากกล่องในมือบุญมิ่งอีกครั้ง

“ก็ทำซะสิ ไอเด็กเหลือขอ เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยก็ต้องทำวิจัยอยู่แล้ว ถ้าอยากกากบาทอย่างเดียวแล้วเรียนจบ ก็กลับไปเรียนเอาใบประกาศมัธยมปลายใบที่สองซะสิ”

“ฮืออออออออ แต่อาจารย์จะเอาวิจัยพรุ่งนี้”

“ถ้าอาจารย์บอกจะเอาวิจัยพรุ่งนี้ งานวิจัยของแกก็ต้องเสร็จพรุ่งนี้ ถ้าอาจารย์บอกจะเอาโรมพรุ่งนี้ กรุงโรมของแกก็ต้องเสร็จพรุ่งนี้ ไอเด็กเหลือขอ”