[บ่น] นิยายสมัยนี้ตอนนึงมันสั้นเกินไปไหม

จะว่าไป ท่านสนใจนิยายตอนยาวสินะครับ ผมขอขายเลยแล้วกันนะครับ

เรื่องนี้เลย แนวแฟนตาซี + พีเรียดสงครามโลก เน้นเนื้อหาแบบเน้นๆ จบแล้ว ฟรี 100% ด้วยครับ

ความยาวต่อตอน ประมาณ 5000-6000 คำโดยเฉลี่ย พักหลังๆ 8000 ก็มีครับ ซึ่งบางครั้งผมก็คิดว่ามันยาวไปหรือเปล่า ขอฝากไว้พิจารณาด้วยนะครับ

https://writer.dek-d.com/dekd/writer/view.php?id=1722107

งั้นขอขายของแล้วกันค่ะ นิยายเราทุกเรื่องจบหมดแล้วและมีอีบุ๊ค ลองไปพิจารณาดูนะคะ

อย่างไรเรียกเทพ อย่างไรเรียกมาร

https://writer.dek-d.com/grace1969/writer/view.php?id=2336221

ตามรักจิ้งจอกน้อย

https://writer.dek-d.com/grace1969/writer/view.php?id=2336232

บุปผาแห่งมังกร (ภาคลูกของตามรักจิ้งจอกน้อย)

https://writer.dek-d.com/grace1969/writer/view.php?id=2353576

รักนิรันดร์ราชันสองแผ่นดิน

https://writer.dek-d.com/grace1969/writer/view.php?id=2425176

ดวงใจรักเลมูเรีย

https://writer.dek-d.com/grace1969/writer/view.php?id=2453131

ขอบคุณสำหรับข้อแนะนำอย่างยิ่ง

อย่างน้อยเราก็ได้ทราบว่ามีนักอ่านที่ชอบตอนยาว ๆ อยู่

ยอมรับว่าไม่ตั้งใจให้สั้น (5,000 ตัวอักษร) แต่บางครั้งอารมณ์ตัวละครกับสภาพแวดล้อมมันได้แค่นั้น

มีตอนยาวอยู่ราว 20% ด้วยผู้เขียนอินมาก ๆ พอพิมพ์แล้วมันหยุดไม่ได้จริง ๆ

ทั้งที่พยายามให้สัดส่วนมันเท่า ๆ กันแต่ทำไ่ม่ได้

สุดท้ายคิดได้ว่าขอเพียงใส่ความรู้สึกลงไป คนอ่านจะเข้าใจเอง

เรื่องนี้ล่ะ "ยูกิเด็กหญิงต้องสาป"

https://writer.dek-d.com/Furinkazan/writer/view.php?id=2455443

ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนน้า ๆๆ

ของผมตอนนึ่งจะประมาณ 2400+ คำ เหตุผลคือ... ชอบเลขนี้คับ ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ 555

- จำนวนตอนที่ลงครั้งแรก 24 ตอน (ไม่รวมบทนำ)

- จำนวนคำเฉลี่ยต่อตอน 2400+ คำ

- จำนวนอาวุธสำคัญในเรื่อง = 12 ชิ้น

- จำนวนสถานที่สำคัญในเรื่อง = 12 แห่ง

- จำนวนสถานที่สำคัญอีกอัน = 60 แห่ง

อะไรประมาณนี้ เป็นกิมมิคเล็กๆ ใส่ไปเพื่อความสนุกคับ 55

นิยายบางเรื่องแค่ 10-12 ตอน ๆ ละ 1500 คำ เท่ากับอนิเมะ 1 ตอนแล้ว เล่มนึงเฉลี่ย 30 ตอนตามมาตรฐานหนังสือไลท์โนเวล

สาเหตุนักเขียนอยากลงตอนสั้นถี่ยิบ หลักๆคือต้องการเรตติ้งเร็วๆ ถี่ช้ายิ่งเรตติ้งตกต่ำ เผลอๆรับรายได้น้อย ดูวงการนิยายของประเทศจีนเป็นตัวอย่าง

ของเราเขียนได้ 2,000-3,000 คำยังได้ 10 หน้าเลยค่ะ

ใน readAwrite นะคะ

เราว่ามันเป็นกระแสนะคะ ส่วนตัวตอนนี้ไม่ชอบอ่านนิยายยาวมาก ๆ เท่าไร ชอบตอนสั้นแต่ก็ประมาณ 3 หน้าขึ้นไปค่ะ เพราะเป็นคนไม่ค่อยมีเวลาว่างแน่นอนค่ะ

บางครั้งอยู่บนรถก็ต้องวางมือถือไว้ พอกลับมาอ่านต่อมันก็รู้สึกอารมณ์ไม่ต่อเนื่องแล้วค่ะ ถ้าตอนยาวมาก ๆ เราก็จะต้องหาเวลาว่างมากจริง ๆ มาอ่านค่ะ

นี่เขียนตอนละ 6000-7000 คำขึ้นไปเป็นปกติไปแล้วครับ ประมาณว่าเขียนใน google doc แล้วต้องได้ 20 หน้าไรงี้ถึงจะยอมนับว่าเป็น 1 ตอน เนื้อหาก็บรรยายจดจ่อไปกับทุกการกระทำจนเนื้อหาแทบไม่เดิน เรียกได้ว่า 2 ตอนคงเท่ากับอนิเมะ/ซีรี่ส์แบบ 25-40 นาทีแค่ 1 ตอนเองครับ

ส่วนสมัยก่อนจะรีไรท์รอบล่าสุด หนักสุดน่าจะเผลอล่อไป 14000 คำ อันนั้นเยอะจนตัวเองต้องมาหั่นเป็น 2 ตอนทิ้งทีหลังเลย ซึ่งปัจจุบันก็คงไม่ได้ใช้แล้ว

อ๊ะ ถ้าสนใจจะเก็บไว้พิจารณาก็ได้นะครับ นิยายรายปีที่คนเขียนแตะ doc แทบทุกวันแม้จะไม่ว่างมากก็ตาม

https://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=2064595

มามอบตัวเลยค่ะ5555

เรานี่แหละค่ะ ที่เคยทำแบบตอนละ 2500-3000 คำ อัปลงทุกวัน แล้วพบว่าไม่ค่อยเวิร์ก ผลตอบรับไม่สู้ดีนัก (แก๊งนิยายจีนทั้ง 3 เรื่องเลยค่ะ) แต่คิดว่าเป็นที่พลอตเรื่องไม่ได้เน้นชูรักชูรสแบบเข้มข้นด้วย เลยยิ่งทำให้นิยายไม่ค่อยเป็นที่นิยมเท่าไร

จากนั้นพอเราเปลี่ยนมาทำรักแฟนตาซีฮาเร็ม เราตัดสินใจที่จะลดทอนความยาวตอนลง ให้เหลือตอนละ 1300-2000 คำ แล้วแต่ตอน เพื่อทำให้อัพได้วันละ 2 ครั้ง

และอาจจะเพราะแนวเรื่องเป็นที่นิยมด้วย ทำให้นิยายเรื่องนี้ไปได้ไกลกว่าสามเรื่องแรกมากนัก

แต่ด้วยเกียรติของนักเขียน ทุกตอนมีเนื้อหานะคะ ไม่วูบโหวงล่องลอย5555 เป็นตอนที่ออกแบบมาเพื่อตอนนั้นจริงๆ ไม่ใช่การหั่นซอยตอน รวมถึงไม่ดำเนินเรื่องเร็วแน่นอน เพราะออกมาตั้ง 219 ตอนถึงจะจบ

แต่เดิมเราชอบเขียนต่อตอนให้ยาวกว่านี้ แต่เรายอมรับว่ายุคนี้ ถ้าไม่ปรับตัว เราคงไม่รอด และเราคาดหวังที่จะทำเป็นอาชีพด้วยค่ะ เลยต้องพัฒนาไปเพื่อการตลาด ต้องใช้ทุกปัจจัยรอบด้าน พยุงให้ตัวเองยืดจมูกชูอยู่เหนือกระแสทะเลงานเขียนอันพร้อมจะพัดกลบเราลงไปได้ทุกเมื่อ

อนึ่งเรื่องเม้นไม่เม้นนี่เราไม่ซีเรียสเลยค่ะ เข้าใจนักอ่านอยากอ่านเงียบๆ หรือไม่อยากเม้น ก็ไม่เป็นไร เราเห็นยอดวิวยอดขายขึ้น เราก็ยิ้มกริ่มแล้ว5555

เคยเขียนตอนละ 15000 อักษรเรื่องนึง ปรากฎว่าต้องอัพเดือนละตอนเพราะยาวขนาดนั้นมันเขียนไม่ทันอาทิตย์ละตอน แต่พอเป็นแบบนั้นนักอ่านก็เลยแทบไม่มี อัพทีหมดกลจ.ฝุด ๆ แต่พอเขียนสั้นลงแบบ 6000 อักษร (เรื่องอื่น) นักอ่านก็เพิ่มขึ้นมาหน่อยแต่ก็ยังมีน้อยอยู่ดี (อัพได้อาทิตย์ละตอน คนเขียนก็แทบตาย)

ท่าทางมันจะไม่สนุกมากกว่ามั้งงั้น? 555555+

แต่ก็ยังเขียนต่อไป :)

เห็นใจจขกท. แต่สงสารตัวเอง 5555+

ขัดใจเหมือนกันค่ะ แต่...ทำไงได้^^

เขียนตอนสั้นมันค่อนข้างเป็นผลดีต่อนักเขียนหลายท่านนะครับ บางคนเป็นคนเขียนช้า ( ไหนจะไล่อ่าน ไล่แก้อีก ) ตกตอนนึงใช้เวลา 8-12 ชม. กลับกัน เขียนตอนสั้น ลงสามเวลา ใช้เวลาตอนละ 1-2 ชม. เอง แถมได้ Engagement อีก ( ช่วงไหนเหนื่อยๆล้าๆ ก็เขียนวันละตอนให้นิยายมันขึ้นฟีดทุกวันก็ได้ )

ใครที่เขียนตอนสั้นอยู่ก็เขียนต่อไปเถอะครับ ไม่ผิดอะไร ไม่ใช่เรื่องน่าอายด้วย คนอ่านชอบงานเราเขาก็กดตาม เขาไม่ชอบก็อันฟอล งานชิ้นหนึ่งมันทำให้ถูกใจทุกคนไม่ได้อยู่แล้ว +งานเขียนต้องไม่ Burn แรงกายแรงใจเรามากเกินไปในแต่ละวันด้วย ส่วนนักเขียนหลายๆท่านที่เขียนตอนนึงให้ยาวๆได้ก็นับว่าเก่งกาจมากฝีมือครับ เพราะไม่ใช่ทุกคนจะถึกได้เหมือนพวกเขาเหล่านี้เช่นกัน

เราเป็นคนหนึ่งค่ะที่เขียนตอนหนึ่งเฉลี่ย 6000-8000 คำขึ้นไป (ใจจริงก็แอบอยากจะตัดให้สั้นอีกนิด) แต่เพราะดันอัพแบบรายปี55555 เคยมีพีคสุดคือปีละ 2 ตอน เพราะด้วยหน้าที่การงานอันหนักหน่วงจริงๆ เวลาลงตอนหนึ่งเลยต้องยาววววววว เพื่อชดเชยความห่างเหิน ไม่ปะติปะต่อของอารมณ์แก่นักอ่านเป็นการไถ่โทษค่ะTT ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกผิดอยู่ และกราบขอบคุณนักอ่านที่ยังสู้ชีวิตรออ่านจนถึงทุกวันนี้

พอมีเวลาว่างก็ลองๆเปิดอ่านนิยายท่านอื่น เห็นว่ามันสั้นอย่างที่จขกท.บอกเลยค่ะ ก็เริ่มเอ้ะ! เค้าเขียนสั้นกันขนาดนี้เลยเหรอ สุดยอด บางเรื่องอ่านจบตอนถึงกับร้องเอ้อะในใจ นี่มันอะไรกันนิ555 งี้ถ้าหั่นซอยตอนของเราบ้างอาจขยับเป็นนิยายรายอาทิตย์ได้เลย555 แต่เข้าใจค่ะ เพราะการแข่งขันสูงมากในวงการคลื่นนิยายนี้ ก็ต้องดิ้นรนต่อสู้กันไปค่ะ5555

ถ้าพูดในฐานะนักอ่าน ถ้าจะมาตอนหนึ่งสั้นๆ แบบนั้นสำหรับเรารายตอนไม่เวิร์ค ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ แจ้งเตือนทีมาเยอะมาก กดเข้าไปดูบางตอนก็ไม่ถึงพันคำด้วยซ้ำ แอบรำคาญนิดหน่อยก็ต้องตามสเตป unfav / กดออกจากชั้นไป ถ้าจะมาแบบสั้นๆ อย่างงั้นเราว่าต้องรวมเล่มเป็น e-book เราว่าได้อยู่ ก็คือคนอ่านอย่างเราต่อให้ตอนหนึ่งสั้นแต่ก็ยังอ่านต่อเนื่องได้เรื่อยๆ

เอาจริงเราไม่ค่อยอ่านนิยายรายตอนด้วย บางทีก็กดเฉพาะเรื่องที่น่าจะชอบจริงแต่นักเขียนบางคนมางี้ก็ต้องถอนออกก่อนแล้วรอ e-book รวมเล่มทีเดียวเอา

ก็จริงนั่นแหละ ผมเคยเขียนอยู่เรื่องหนึ่ง มีทั้งหมด 10 ตอนจบ ซึ่งหนึ่งตอนนั้นยาวมาก กว่าจะเขียนจบก็หนึ่งปีกว่า ก็มีคนติดตามรออ่านอยู่ พวกเขาไม่ทิ้งผมไปไหน บางเดือนก็โผล่มาแบบว่า... อยากอ่านมากจนต้องร้องขอชีวิต อิๆ

ประเด็นคือ เราไม่เคยอ่านนิยายออนไลน์เนี่ยแหละ ไม่เคยกดติดตามนิยายไหนเลย อ่านแต่หนังสือนิยาย จึงไม่ทราบว่า 1 ตอนควรมีกี่คำ ทุกวันนี้ลงตามอารมณ์ 300 คำบ้าง 1000 คำบ้าง 3000 คำบ้าง เคยลงสูงสุดตอนละ 10000 คำ

ไม่ว่าเราลงสั้นไปหรือยาวไป ก็มีคนบ่นอยู่ดี แต่ถึงอย่างไร เสียงหัวใจของคุณนักเขียนดังที่สุดเสมอ แล้วแต่จะลงเลยครับ

ทุกวันนี้เราลงตามเสียงหัวใจเราเท่านั้น ต้องขอโทษด้วย เราเลิกสนใจเสียงของคนอื่นแล้ว ชีวิตเราสั้นเกินไปจริง ๆ ครับ พูดง่าย ๆ ก็คือ จะลงกี่คำก็ตามหัวใจตัวเองเลยครับ เพราะต่อให้ลงสั้นลงยาวก็มีคนบ่นเสมอ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบตอนสั้นๆ ครับ อย่างน้อยที่สุด ก็จะต้องสามพันตัวอักษรขึ้นไป

เคยแวบไปอ่านนิยายรักเรื่องหนึ่ง อ่านไปกำลังจะจมเข้าสู่เนื้อหา แต่ตอนดันจบก่อนซะงั้นเลย คิดว่าประมาณพันห้าถึงสองพันตัวอักษรได้ สั้นจนบทสนทนาไม่ไปไหนเลย

ส่วนตัวผมเองก็เขียนในเกณฑ์ 2000-4000 คำครับ เพราะบางทีพอเราอยากเขียนให้มัันเยอะๆ แต่บางฉากถ้าใส่เนื้อหาเยอะเกินไป อาจจะทำให้คนอ่านสับสน เลยพยายามทำให้มันกระชับ และพอเข้าใจได้ง่ายๆ รวมทั้งบางจุดก็เปิดโอกาสบรรยายวงกว้าง เพื่อให้คนอ่านได้ใช้จินตนาการร่วม

แต่ก็เลี่ยงไม่ได้จริงๆที่บางทีมันจะน้อยเกินไป เข้าใจความรู้สึกคนรออ่านเลย เพราะก่อนจะเริ่มเขียน ผมก็อยู่ในฐานะนักอ่านเหมือนกัน ดังนั้นเลยเขียนและพยายามจบตอนให้คนอ่านพอเข้าใจถึงสิ่งที่ตอนนี้จะสื่อได้มากที่สุด นานๆทีจะมีตอนยาวๆแบบเนื้อหาจุกๆมาบ้าง 55 แต่หลักๆคือ ต่อให้สั้น ก็พยายามทำให้เนื้อหาไม่ขาดตอนครับ ในฐานะนักอ่าน ขอให้ได้เจอเรื่องสนุกๆนะครับ เพราะส่วนใหญ่ผมก็ลองหาแต่เจอน้อยมากเช่นกัน

เป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบอ่านตอนเนื้อหาสั้น ๆ ครับ คือแบบว่ามันเหมือนกับไม่ได้ดื่มด่ำไปกับเนื้อหาของนิยายเท่าที่ควรน่ะ เป็นไปได้บางทีถ้าทำให้มันยาวกว่านี้ก็อาจจะดีกว่าเพราะอย่างน้อยช่วยในการทำให้ได้ซึมซับบรรยากาศของนิยายไปบ้างไม่มากก็น้อย ซึ่งที่เห็นเป็นส่วนใหญ่ก็ตามที่ท่านว่าแหละครับ ทุกวันนี้ก็เข้าใจว่าเพื่อความอยู่รอด เรตติ้ง หรือเพื่อเพิ่มยอด แต่มันก็ชวนตะขิดตะขวงใจไม่ใช่เล่นเลย 55555

ผมไม่ซีเรียสในจำนวนคำหรือหน้าหรอก แต่ถ้าหากมันน้อยหรือมากเกินจนล้น อะไรพวกนี้มันก็ชวนพาลเลิกอ่านได้เหมือนกัน เพราะงั้นส่วนใหญ่เป็นไปได้คือช่วงแรกจะเขียนให้สั้น ๆ ก่อนไม่ยาวมาก และจากนั้นค่อยขยับไปเรื่อย ๆ ตามเนื้อหาและความเข้มข้นที่ดำเนินไป สารภาพตามตรงว่าทุกวันนี้นิยายแทบจะอัพรายตอนละสัปดาห์นึงล่ะครับ เผลอ ๆ บางทีถ้าเขียนไม่ทันก็ดีเลย์ไปเดือนหนึ่งหรือสองเดือนด้วย เรียกได้ว่านี่คืือปรานีคนอ่านสุดแล้ว (ฮา)

อยู่ที่สไตล์อีกเสียงเลยค่ะ ไม่ใช่แค่สไตล์ของนักอ่านนะ นักเขียนก็ด้วย

คือคนที่เขียนสั้นๆ แต่ลงถี่ๆ ก็ต้องมีพลังมากในแบบนึง ถ้ามีวิธีคิดที่ปะติดปะต่อเก่งก็อาจจะดีหน่อย แต่บางคน (อย่างเรา) เป็นคนมองภาพรวมแย่มาก ถ้าทำแบบนั้น เราขิตก่อน 55555

ก็เลยเป็นสายเขียนให้จบก่อนแล้วค่อยลง ในฐานะนักอ่านก็อ่านเล่มเป้นเล่มๆ ด้วยการซื้อ หรือ ยืม

แบบตอนๆ เราก็อ่านนะ แต่ขอยอมรับว่า ยังไม่มีเรื่องไหนที่อ่านจบเลย เพราะ สไตล์มันเป็นของมันเองอ่ะ ที่อ่านจบเนี้ย มีแต่เล่มๆ ทั้งนั้น เป็นไปตามธรรมชาติของแต่ละคนมากๆ ฝืนไม่ได้