Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ทุกคนคิดว่าเด็กคนนึงจำเป็นต้องมีความฝันไหม?

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่

 ทุกคนคิดว่าเด็กคนนึงจำเป็นต้องมีความฝันไหม?

    ตลอดระยะเวลาตั้งเเต่เริ่มเข้าเรียนอนุบาลจนเติบโตจะเข้ามหาวิทยาลัย เชื่่อว่าหลายๆคนจะต้องเคยได้ยินประโยคคำถามว่า  " ความฝันของหนูคืออะไร?"  " โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร?"  หรือคำถามต่างๆที่เกี่ยวข้องกับอนาคตของเรา ซึ่งในบางครั้งคำถามเหล่านี้มันยากที่เราจะตอบได้ มันเป็นความรู้สึกที่ค่อนข้างจะกดดัน หรือบางครั้งรู้สึกอายหรือกลัวที่จะตอบ เพราะเมื่อเราบอกความฝันของเรา ก็มักจะได้ยินเสียงหัวเราะเเละคำพูดที่บั่นทอนจิตใจจากผู้ใหญ่หรือคนรอบข้าง จนบางครั้งก็เกิดคำถามในใจอยู่เสมอ ว่า" ความฝันของเด็กคนนึง มันผิดมากเลยหรอ " ผมก็เคยเจอเหตุการณ์เเบบนี้มาโดยตลอดตั้งเเต่เด็กจนเป็นวัยรุ่นจะย่างเข้าสังคมมหาลัย ด้วยความที่ครอบครัวผมเป็นครอบครัวขนาดใหญ่ดังนั้นเรามักจะถูกนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้อื่นอยู่เสมอ ว่าทำไมไม่ทำอย่างคนนู้น ทำไมไม่เป็นเเบบคนนี้ จนทำให้ผมกลัวที่จะมีความฝัน เพราะไม่อยากเอาตัวเองไปให้คนอื่นเปรียบเทียบ 

                                               

ในวัยเด็กผมก็เป็นเด็กคนนึงที่มีความฝัน  ผมเคยมีความฝันว่าอยากจะเป็นเชฟเพราะชอบเวลาเห็นอาม่ากับเเม่ทำอาหารหรือทำขนมต่างๆ ผมยังจำภาพเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี ทุกครั้งที่หวนนึกกลับไปก็ยังมีความสุขกับความฝันที่อยากจะเป็นเชฟ อยากจะทำอาหารอร่อยๆให้ พ่อ แม่ อาม่า ได้กิน มันเป็นสิ่งที่สนุกเเละคงจะมีความสุขที่สุดสำหรับความฝันของเด็กคนนึง เเต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อผมโตขึ้นผมรู้สึกว่าความฝันเหล่านั้นมันค่อยๆเลือนลางลง เเละถูกเเทนที่ด้วยกฎเกณฑ์ ความรู้สึกต่างๆ ทำให้ต้องเก็บความฝันเหล่านั้นไว้ในความทรงจำ เมื่อยิ่งใกล้เข้ามหาลัยซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เราต้องตัดสินใจเเละหาตนเองให้เจอ ผมเองเมื่อถึงช่วงเวลานี้ก็ต้องตัดสินใจเช่นเดียวกัน ซึ่งเมื่อผมลองค้นหาตัวเองสิ่งที่ตัวเองชอบ ผมก็ได้คำตอบว่าจริงๆเเล้ว "ผมไม่ได้อยากจะเป็นเชฟ"  เเต่ "ผมอยากจะออกแบบเเละสร้างธุรกิจเป็นของตัวเอง"  ผมชอบที่จะคิดที่จะลงทำมือทำ เลยกล้าที่จะตัดสินใจในการเลือกสายการเรียนต่อในระดับมหาลัย เเต่ไม่ใช่ว่าผมจะลบภาพความฝันในการที่อยากจะเป็นเชฟของผมออกไปเเต่ยังคงเก็บมันไว้ เเละหวังว่าซักวันหนึ่งผมคงจะทำให้มันสำเร็จถึงเเม้ผมจะไม่ได้เป็นเซฟ อย่างน้อยผมก็ยังมีความสุขในการทำอาหารให้คนที่ผมรักได้กิน

ไม่ผิดที่เราจะเปลี่ยนเเปลงความฝัน ไม่ผิดที่ความฝันจะเปลี่ยนเเปลง เราทุกคนไม่สามารถรู้อนาคตได้ ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร เเม้เเต่เราจะทำตามความฝันที่มีได้หรือไม่ ความฝันก็เป็นเป้าหมายอย่างหนึ่งที่ตัวเราจะเป็นผู้กำหนดเองว่ามันจะเป็นจริงได้หรือไม่ได้ ดังนั้นไม่จำเป็นว่าทุกคนต้องมีความฝันขอเเค่ต้องอยู่กับปัจจุบัน เเละไม่ประมาทต่ออนาคต ทุกคนมีสิทธิ์อิสระทางความคิด มีสิทธิ์ที่จะคิด มีสิทธิ์ที่จะฝัน  เเละที่สำคัญมีสิทธิ์ที่จะกำหนดอนาคตของตัวเองได้ ส่วนผู้ใหญ่ก็อย่าเอาความฝันของตัวเองมาฝากไว้ที่คนรุ่นหลังเพียงเพราะตนทำความฝันของตัวเองไม่สำเร็จ ทุกคนมีโอกาศเป็นของตัวเอง จงใช่โอกาศให้มีคุณค่ามากที่สุด เชื่อมั่นในตัวเองถึงเเม้ว่ามันจะไม่ได้ดีที่สุดสำหรับคนอื่น เเต่ขอให้ดีที่สุดสำหรับตัวเราเเละไม่สร้างปัญหาเเละภาระให้ผู้อื่นเเค่นั้นก็พอ โลกปัจจุบันมันหน้ากลัวอย่ามัวเเต่เคร่งเครียดกับอนาคตจนลืมทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

        ปล.สุดท้ายขอให้ทุกคนมีความสุขในการใช้ชีวิต กล้าคิดกล้าฝัน ผมเชื่อมั่นว่าความฝันของทุกคนเป็นไปได้เสมออยากทำอะไรทำ ใช่ชีวิตให้คุ้มค่าที่สุด อย่ากลัวต่อความผิดพลาดขอให้อยู่กับมันให้ได้ จงคิดไว้เสมอว่าไม่เคยมีใครไม่ผิดพลาด ท้อได้เเต่อย่าละทิ้ง

.....สู้ๆนะคับเดินตามฝันให้สำเร็จ ส่วนคนที่ยังไม่มีความฝันก็อย่าคิดมากปล่อยให้เวลาเเละความรู้สึกได้ทำงานของมัน........

แสดงความคิดเห็น

>