สวัสดีจ้าชาว Dek-D.com มาเจอกับพี่แนนสักทีกับวัยรุ่นกับกวดวิชา หลังจากที่มอบพื้นที่ให้พี่ลาเต้มาไปพักใหญ่ คิดถึงคอลัมน์นี้มากๆ ฮ่าๆ กลับมาคราวนี้ พี่แนนก็มีเรื่องมาชวนน้องๆคุยกันเช่นเคยค่ะ ซึ่งวันนี้ เป็นเรื่องชีวิตเรื่องราวทหารผ่านศึก เอ้ย เรื่องของเด็กกวดวิชาที่ต้องเจอมรสุมชีวิต เวลาจะไปเรียนแต่ละครั้ง แบบที่ฟังแล้วเหนื่อยแทน... เรื่องที่จะมาชวนน้อง Dek-D.com คุยกันวันนี้ เป็นเรื่อง "ชีวิตสะบักสะบอมตอนไปกวดวิชา"ค่ะ เพราะเด็กกวดวิชาอย่างเรา ใช่ว่าเวลาไปเรียน หนทางจะโรยด้วยกลีบกุหลาบเสียเมื่อไหร่ บางครั้งหนทางก็เป็นกรวดหินดินทราย ฝ่าลมพายุฝน ไซโคลน บุกป่าฝ่าดง กางเต๊นท์อ้างแรม เอ้ย อันนั้นก็เกินไป แต่บางทีชีวิตเด็กกวดวิชา ฟังแล้วก็น่าเห็นใจ เพราะในเมื่อเสียค่าคอร์สเรียนไปแล้ว พวกเราก็ต้องไปเรียนให้คุ้มค่ากันใช่ไหมคะ !! วันนี้พี่แนนมีชะตาชีวิตของเด็กกวดวิชา 3 คน มาบอกกันค่ะ มาดูกันว่า จะสะบักสะบอม ฟันฝ่าอุปสรรคแค่ไหน เวลาจะไปเรียนแต่ละที คนแรก น้องเบลล์-ธนศักดิ์ แซ่เซ็ก โรงเรียนสุขุมนวพันธ์อุปถัมภ์ ก็เล่าจากเหตุการณ์สดๆร้อนๆให้พี่แนนฟังค่ะว่า "ล่าสุดสดๆเลยครับ เมื่อไม่กี่วันนี้เอง ฝนตกทั้งวันเลย พอเลิกเรียนมีเรียน ตอนไปเรียนร่มก็ไม่มี ต้องเดินตากฝนไปเรียน เวลาเรียนก็บีบเข้ามา สรุปพอไปถึง ก็ไปสายครับ วันนั้นทั้งวันก็ชื้นหมด เรียนก็ไม่ค่อยรู้เรื่องครับ T_T" เอ่อ เรียนแบบชื้นๆด้วย ฟังดูหนาวๆนะคะ คนที่สอง น้องเหลียง-ธารินทร์ กาญจนวิสิษฐผล จากโรงเรียนราชวินิตบางแก้ว ที่บ่น เอ้ย เล่าชีวิตเหมือนอัดอั้นมานานให้พี่แนนฟังว่า "สุดยอดครับ มันถึกมากๆ บางวันก็ต้องเรียนทั้งวัน บางวันที่มีเรียนที่โรงเรียน แล้วยังต้องไปเรียนพิเศษอีก แถมที่เรียนกวดวิชายังไม่ใช่ใกล้ๆบ้านด้วย ถ้าวันไหนตื่นสายก็ซวยอีก ถ้ายิ่งฝนตกแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่อยากไปเรียนแบบสุดๆ แล้วฝนกตกก็ต้องมีของคู่กันคือ รถติด มันติดแบบสุดๆจริงๆ หลายชั่วโมงมากๆ และจากประสบการรณ์โดยตรงนั่นคือ หลังจากที่เรียนกวดวิชาอย่างสนุกสนาน กว่าจะรู้สึกตัวอีกที กระเป๋าสตางค์คู่ใจมันได้อันตรธานหายไปจากกระเป๋ากางเกงเรียบร้อยแล้ว และแล้วเราก็ต้องพึ่งรถเมล์ฟรีจากภาษีประชาชนกลับบ้านครับ ลำบากสุดๆเลย" โอ้ว...ทั้งบ้านไกล+รถติด+กระเป๋าตังค์หาย+รอรถเมล์ฟรี ชีวิตน้องช่างดราม่าได้ใจพี่แนนมากๆค่ะ มาถึงน้องคนสุดท้าย หญิงสาวคนเดียววันนี้ น้องกัญหญิง-อมรรัตน์ เจริญพรรุ่งสกุล เตรียมอุดมศึกษาน้อมเกล้า ซึ่งน้องกัญหญิงก็เล่าให้พี่แนนฟังว่า "ล่าสุดก็แบบสมัครเรียนออนดิมานไป ซึ่งที่ออนดิมานจะเรียนแบบให้เลือกเวลาเรียน แล้วถ้าจะยกเลิกก็ต้องบอกก่อนครึ่งชั่วโมง คือกัญลงเวลาไปตอน 3 โมงเย็น แต่วันนั้นอาจารย์เค้านัดเรียนเพิ่ม แบบเลิก 3 โมง พอกำลังจะไปฝนก็ตก รถยังติดอีก ปรากฏวันนั้นไปถึงก็ได้เรียนไม่กี่นาทีเองค่ะ" โห..แอบเข้าใจผิดเรื่องเวลากันไป เลยเรียนได้ไม่เท่าไหร่เอง ฟังที่น้องๆเล่าชีวิตดราม่า ฮ่าๆ ชีวิตต้องสู้จริงๆนะคะ เพื่ออนาคนเรา ลำบากวันนี้ ต่อไปจะได้ชินค่ะ อ้าวไม่ใช่ๆ หมายถึงลำบากวันนี้ ต่อไปอนาคตเราจะได้เจออะไรที่หนักหนาว่านี้อีก เราจะได้รับมือกับมันไหวไงคะ มองว่าประสบการณ์สะบักสะบอมแต่ละครั้ง เป็นบทเรียนที่ทำให้เราเข้มแข็ง และเป็นเรื่องขำไป แล้วก็สนุกกับมัน ชีวิตจะได้ลั้นลา หน้าไม่แก่ก่อนไวนะคะ อิอิ ชาว Dek-D.com คนไหน มีประสบการณ์สะบักสะบอมแบบนี้ ลองมาเล่ากันนะคะ หรือใครบอกว่า ที่เล่ามานี้จิ๊บๆ เจอของตัวเองหน่อย จะตะลึง ก็มาเม้าท์ให้ฟังกันได้เลย ให้โลกได้รู้กันว่า เด็กกวดวิชา ก็มีชีวิตสาหัสเหมือนกันนะ ฮือๆๆ |
แสดงความคิดเห็น
ถูกเลือกโดยทีมงาน
ยอดถูกใจสูงสุด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการที่จะลบความเห็นนี้ใช่หรือไม่ ?
44 ความคิดเห็น
ช่วงปิดเทอมที่แล้วเรียนที่สยาม
ม็อบอยู่ด้านหลัง (เราเรียนโอพลัสซอย 5 )
เวลาลงจาก BTS ก็ต้องเดินฝ่าราวตากผ้า คนนอน สารพัดสิ่ง
โหวกเหวกกันแต่เช้า
นั่งๆเรียนอยู่มีเสียงปราศรัยทะลุเค้าไปด้วย
เรียนกันอย่างสนุกสนานกันเลยทีเดียว
แต่ที่ติดใจสุดๆนี่ก็คือตอนผัดกับข้าวเนี้ยแหละ
หอมเกิน 555 เปลี่ยนเสื้อแล้วไปกินด้วยคนได้ไหมอ่ะค่ะป้า
(ประหยัดตังค์ค่าข้าว 55)
ดาว้อง สมศรี เดอะเบรน มาหมด
ตอนนั้นวุ่นมาก แต่ชอบไปเรียนกับเพื่อนเหมือนไม่ได้เรียน ยิ่งเรียนกลางคืนสนุกใหญ่ รู้สึกชิวๆ
ไม่มีที่ให้เรียนพิเศษแบบนี้นะคะ ><
ขอแนะนำอะไรๆที่พอเป็นประโยชน์ให้หน่อยน่ะค่ะ
เวลาเรียนที่โรงเรียนก็อย่าทำให้เสียเปล่า ถ้าว่างๆหรือไม่มีการบ้านต้องส่งในวันั้น(แล้วยังไม่ได้ทำ)ให้ลองฟังอย่างตั้งใจดูแล้วเราก็จะได้ความรู้เอง ไม่มากก็น้อย(แต่ถ้าง่วงจริงๆแล้วเรารู้เนื้อหาแล้วก็หลับได้น่ะ ไม่ว่ากัน)
ที่สำคัญเลย "อย่านอนดึก" มันจะทำให้มึน งง (แถมเตี้ยด้วยน่ะ) เรียนยังไงก็ไม่เข้าหัวหรอก ขนาดทำอย่างอื่นยังไม่มีสติเลย-*-
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 20 ธันวาคม 2553 / 22:03
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 20 ธันวาคม 2553 / 22:03
เรียกได้ว่าถึกของคำว่าถึก ตอนเรียนคอสหนัก ๆ นี่เรียน ตั้งแต่ เจ็ดโมงเช้า ถึงเที่ยงครึ่ง ต่อเที่ยงสี่สิบห้า ถึง ห้าโมงครึ่ง(มีเวลาทานข้าว + ย้ายที่เรียน = 15 นาที) แล้วก็หกโมงถึงสี่ทุ่ม....กระเป๋า แบกหนังสือแต่ละเล่ม หนักอย่าบอกใครเลยคัฟ ยัง ๆ กลับมาถึงบ้านต้องคอยอ่านทวนอีก เป็นแบบนี้ทุกวันเลยคัฟ ช่วงปิดเทอม เหอะๆ T^T
ถึงเชียงใหม่รถจะไม่ติดเหมือนกรุงเทพ แต่ย่านเรียนพิเศษ เรียกได้ว่าเป็นม๊อบขนาดย่อม ๆ เลยละคัฟ ^^
นี่ไม่รวมเวลาที่ติดเตอร์เค้าเกินให้อีกนะคะ
เรียนที่เอ็นคอนเสปท์คอร์สultimate grammar[@ตึกอ.อุ้] + vocab absolute[@สยามดิส] สดทั้งสองคอร์ส
มีวันนึงเรียนคอร์สแรกตามตารางเลิกเที่ยง แต่!! พอเรียนไปเรียนมา พี่เค้าเลิกเกือบเที่ยงสี่สิบห้าTT เรียนเส็ดปุ้บ รีบวิ่งขึ้นbts กว่าจะถึงสยามก็เหลือเวลาอีกนิดหน่อย ตอนนั้นฝนก็ตกวิ่งเต็มที่กว่าจะลัดเลาะจากสยามเซนถึงสยามดิสมาถึงห้อง เค้าก็เรียนกันไปเยอะแล้ว- - ตัวก็เปียก ข้าวก็ไม่ได้กินไปอีก6ชั่วโมงเต็มๆพอเรียนเสร็จหนูก็เดินเข้าเซเว่นได้ไส้กรอก[ถุงแดงๆ]มาสามถุง โอ้ยพี่ขา~ วั้นนั้นเรียนไม่รู้เรื่องเลยคอร์สตอนบ่ายอ่ะหิวจัดมาก- - แล้ววันนั้นรถตู้ที่จะนั่งเข้าบ้านรถหมดค่ะ- - สรุปวันนั้นต้องต่อรถเมล์3สายกว่าจะถึงบ้านด้วยความสะบักสะบอม
แล้วตอนปิดเทอมที่ผ่านมา
หนูเรียนเลข08.00-10.10 ต่อด้วย อังกฤษคอร์สสอบเข้าม.4 10.30-12..[เท่าไหร่นี่แหละจำไม่ได้]นี่ตามตารางนะคะทุกวันที่เรียนพี่เค้าสอนเลทได้ใจหนูมาก เลิก12.45ตลอด! 15นาทีทำไงดีล่ะ?? วิ่งสิคะ ปากก็เคี้ยวขนมปังเท้าก็รีบวิ่งไปgetตรงข้ามศูนย์หนังสือ เรียนภาษาไทยอ.ลำพูน บ่ายถึงบ่างสองครึ่ง โอ้ยจะบ้าตาย เวลาเปลี่ยนคอร์สเนี่ย ตอนลงหนูว่าหนูลงเผื่อเวลาไว้ดีแล้วนะ แต่พอเอาจริงนี่แบบ- -
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 21 ธันวาคม 2553 / 18:59
เอิ่มมม คห.บน เราว่าแค่ Vocab ก็โหดแล้วนะ นี่เรียน Ultimate ควบอีก
คนหรือนั่น!!?
วันธรรมดาก็ไปเรียนที่รร. เราอยู่สาธิตปทุมวัน โคดไกล ยังไม่เท่าไหร่ ตอนเย็นเรียนต่อที่พญาไท แรกๆครูก็ปล่อยตามเวลาอยู่นะ แต่เรียนไปเรียนมาพี่แกก็เลทไปเรื่อยๆถึงสามทุ่มกว่า....กว่าจะถึงบ้าน กว่าจะได้กินข้าว
ชีวิตเด็กมอสอง แล้วคิดดูว่าปีหน้ามอสามจะขนาดไหน...
วันนั้นฝนตกหนัก พายุเข้า ฟ้าร้องฟ้าผ่า "น้ำท่วม"
แล้วไม่มีร่ม วิ่งฝ่าฝนไปเรียน เปียกโชกไปทั้งตัว รองเท้าชุ่มน้ำ
ต้องถอดรองเท้าถุงเท้าทิ้งไว้หน้าห้อง แล้วเดินถือหนังสือกับปากกาเข้าไปเรียน
แล้วแอร์ก็เย็นช่ำ เรียนๆไปสักพัก ไฟดับ = =;
อยู่หอ ตื่นตีห้า ตอคิวเพื่อนอาบนำ้ำ เดิน 10 นาทีถึงรถไฟฟ้า นั่งรถไฟฟ้า 10นาที กินข้าวที่ตึกอุ๊(กินไม่ทุกวันนะ แพง) เรียนเคมีแบบนั่งสัปปะหงก เรียนอรรณพต่อ กินข้าว เรียนเอนคอน กลับหอ ซักผ้า กรอกนำ้ บลาๆๆๆๆๆ
*วันไหนฝนตก เสื้อผ้าไม่แห้ง ต้องใส่ตัวเดิม รันทดสุดๆๆๆ
ตอนนั้นคิดว่าชีวิตหนักสุดๆละ
แต่พอเจอตอมหาลัยนะ โห้ยหนักกว่าเยอะใช่มะ คห.17
ตอนมอปลายมีคนให้ความรู้ทุกรูปแบบ
แต่มหาลัยนี่ ต้องหาด้วยตัวเองล้วนๆ
เอาน๊านะน้องๆสู้ๆนะค่ะ พี่เป็นกำลังใจให้น๊าๆๆๆๆ
แต่อันความจริงนั้น ทุกวันนี้ออกจากบ้าน พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น กลับถึงบ้าน พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว
มีเรียนพิเศษตอนเย็นที่โรงเรียนถึง 6 โมงเย็น เผลอๆก็ 6 โมงครึ่ง ถึงบ้านทีทุ่มสองทุ่ม เสาร์อาทิตย์เลยต้องขอแม่โบกมือลาที่เรียนพิเศษ ปีหน้าละกันนะม๊า...